Het Griekse Pindos-gebergte onbekende paden voor echte reizigers Delfi kennen we allemaal en de kloosters van Meteora tegenwoordig ook. Eeuwig zonde dat die in de top 10 van Lonely Planet zijn opgenomen, met de honderdduizenden toeristen per jaar als gevolg … Maar tussen die twee trekpleisters ligt een groot berggebied waar werkelijk geen toerist komt. Het is het zuidelijke Pindosgebergte. Henk van Wijngaarden; foto’s: Maartje van der Klis Agrafa Alles en iedereen rijdt er met een grote bocht omheen, geen reisorganisatie die er iets uitvoert. Dat is al eeuwen het geval. De bergen zijn zo onherbergzaam en de schaarse bewoners zijn zo op hun vrijheid gesteld dat Byzantijnse en Ottomaanse ambtenaren het gebied niet durfden in te gaan om belastingen te innen. Zo bleef dit deel van Griekenland ‘niet inbaar’ ofwel ‘onbeschreven’, in het Grieks ‘Agrafa’. Zou dat nog zo zijn? We gaan het al wandelend ontdekken. Thèrmon, archeologische romantiek Griekenland heeft veel meer oudheden dan alleen de Akropolis, Olympia en Delfi. Het hele land ligt er vol van, keurig opgegraven maar nooit bezocht (ook niet door Grieken). Thèrmon is zo’n plek. Ooit – 2500 jaar geleden – verzamel50 den zich hier de volken diep uit de bergen om de goden te vereren, handel te drijven en te feesten. Van alle tempels en verkoopstandjes staat niet veel meer overeind, maar de plek is geweldig en de bewaker is oprecht blij ons te zien. We zijn de eerste bezoekers die maand. ‘Kijk uit voor slangen!’, roept iemand ons na, als we gaan rondlopen op de opgraving. De lichten in het museumpje worden apart voor ons aangedaan. De grote zaal is modern en smaakvol ingericht. De voorwerpen van de opgraving zijn prachtig, een parel die maar weinig reizigers gezien hebben. Herders op de Veloúchi Na Thermon trekken we echt het Pindos-gebergte in. Aan de voet van de Veloúchi ligt Karpenísi, hoofdplaats van de provincie Evrytanía. De huidige premier van Griekenland, Kyriákos Mitsotákis, is hier de baas geweest. Dat is te merken. De wegen zijn glad geasfalteerd, overal staan verkeersborden, sportparken zijn aangelegd, het ziekenhuis is fonkelnieuw. Atheense en Brusselse subsidies lijken hier heel goed te zijn besteed. De 2315 meter hoge top van de Veloúchi is het volgende wandeldoel. Hier is de ski-mode uitgebroken, maar kleinschaliger dan op de Parnassos. Het is hier heerlijk koel, terwijl het beneden echt warm is. We maken een rondwandeling over de bergweiden bij het skistation. Her en der trekken kleine schapenkuddes over de helling, soms met herder, soms alleen met honden. Dan is het uitkijken geblazen, herdershonden houden niet van wandelaars. De top halen we niet. Hoeft ook niet, de natuur is ruig en mooi. Het is een
51 Online Touch Home