Redactioneel Het was 2012 en ik maakte reisplannen voor Roemenië om daar al wandelend de Karpaten te bedwingen. Ik moet een mail hebben gestuurd naar Frank, de toenmalig hoofdredacteur van ‘te voet’. Of het magazine interesse had in een artikel over mijn avontuur. Een telefoontje volgde, net als groen licht, waarna ik naar het land van graaf Dracula afreisde. Mijn eerste artikel voor ‘te voet’ was een feit. Vele verhalen volgden, van een buitendijks wandelpad in Friesland tot een WOI-route in Zeeuws-Vlaanderen. Van gezinsvakantie in Oostenrijk tot culinaire wandeling in Wallonië. Een jarenlange relatie waarin mijn eeuwig ideeën aanreikend brein en ondernemende aard een prettig podium vonden. Tot ik tot mijn aangename verrassing werd gebeld door Eef, of ik Frank tijdelijk kon vervangen als hoofdredacteur. Anderhalf jaar lang zat ik wekelijks op het kantoor in Zeist waar ik jaarlijks zes papieren en vier digitale edities van ‘te voet’ maakte. Lichtvoetig Luchten vol vogels We woonden naast Scheveningen, dus vogels waren voor mij vooral meeuwen. Ze zweefden boven ons als we – mijn ouders, drie broers en hondje – genoten van zee en zand. Tegen de avond landde er een vlakbij. Dan begon het spel tussen meeuw en mens. Inzet was een stukje brood dat de meeuw wilde, maar de jongen pas gaf als de meeuw zo dichtbij mogelijk was. Veel later vroeg ik me af wat me toch zo aantrekt in onze gevederde medewezens. Is het hun vliegkunst? Zeker, daar zijn ze beter in dan wij, want zonder technologie vallen we als een baksteen op de grond. Maar insecten en vleermuizen vliegen ook. We verhuisden naar Baarn toen ik acht was. We waren bezig in de tuin van ons nieuwe huis. Mijn moeder zette haar vinger tegen de lip. Haar hand duwde een sparrentak weg. Daar zat een merelvrouw op haar nestje. Ze keek me aan met glanzende brutale oogjes. Kijken mag even, maar laat me wel met rust, zei merelvrouw met die dappere blik. Als ik buiten loop wandelen de vogels met me mee. In het najaar boven me vluchten vol vogels op de trek naar het warmere zuiden. Ganzen dikwijls in V-vorm elkaar toe-gakkend ‘hou nog even vol’, spreeuwen in een wonderlijke wolk zwenkend in veranderlijke vorm, koperwieken op hoge toon sriiee roepend in de maanverlichte vrieskoude nacht. In het voorjaar gaat die trek terug naar de broedplaatsen in het noorden. En in mei de druk babbelende zang van tuinfluiter in de vlier en de betoverende toonladders van de nachtegaal in de meidoorn. Tot in oktober het lieve deuntje van het zangertje dat zijn eigen naam eindeloos herhaalt: tjif-tjaf. ‘s Winters grote groepen nonnetjes en kuifeendjes dobberend op het weidse water van de randmeren. Als ik mijn schoongeklopte wandelschoenen over de drempel van mijn huis sleep, trekt onze tuinmerelvrouw mijn aandacht. Ze heeft me naar binnen zien gaan en bedelt met haar kopje scheef om voer. De blaarpijn aan mijn linker hiel verbijtend loop ik linea recta naar de bijkeuken om de trommel vogelvoer te halen. Misschien is dat de hoofdreden waarom ik val op vogels. In de broedtijd wagen ze hun leven voor hun kroost. Ze werken zich het schompes om hun gebied te verdedigen, hun jong groot te brengen, ook al is het er maar één en nagenoeg kansloos. Plicht, trouw, passie, genegenheid – het beste wat de mens te geven heeft blijkt ook te leven in een vederlicht diertje. En om snoep zeuren als kleuters kunnen ze ook. George Knottnerus Nadat Frank terug kwam, reisde ik weer door binnen- en buitenland om fijne wandelverhalen voor ‘te voet’ te schrijven. Totdat Frank de krant definitief gedag zei en ik opnieuw de post van hoofdredacteur mocht bekleden, nu zonder a.i. onder mijn handtekening. 10 En nu is dit dus de laatste papieren editie. Het was een heerlijke reis die ik maakte met ‘te voet’. Maar het is goed. Alles verandert van vorm. Niet alleen te voet, ook mijn loopbaan. Als kapitein van een eenmanszaak vind ik niets fijner dan meebewegen met alles wat zich aandient. Verveling is de doodsteek, uitdaging is mijn motor. En juist in die constante stroom zijn er altijd een paar constanten: natuur, schrijven en wandelen. Alleen de vorm verandert. Tialda Hoogeveen 27 Lidewey van Noord Italiaanse sneeuw 28 Waterrijk wandelen Uitwaaien langs uiterwaarden 31 9 bladzijden tips Wandeltochten in de spotlights 44 Escape tour Herontdek je stad Verder in dit nummer: Nieuws Wandelproducten Column John Jansen van Galen Koffie met melk Loopbaan Voetstuk Verrassende Randstad Wandeltips Utrecht 14 Wonderschoon Wallonië Zo dichtbij is het buitenland 22 Wandelen met de hond (on)mogelijkheden inhoud 4 Een nieuwe vorm Laatste printeditie ‘te voet’ 6/7 8 27 30 46 46 ‘te voet’ is een uitgave van Wandelwereld BV, Postbus 196, 3950 AD Maarn, T. +31 (0)6 45 969 850 • e-mail abonnee administratie: abo@wandelkrant.nl • e-mail redactie: redactie@wandelkrant.nl • website: www.tevoetonline.nl • Vanuit België: tel. +31 (0)6 45 969 850 • Advertenties: Tarieven op aanvraag bij bovenstaand adres • Uitgever: Eef van den Brink • Hoofdredactie: Tialda Hoogeveen • Vormgeving: Punt Grafi sch Ontwerp Utrecht, www.puntgo.nl • Foto voorpagina: Shutterstock • Aan dit nummer werkten mee: Theo Haerckens, Tialda Hoogeveen, Eva Hopstaken, John Jansen van Galen, Femke Jaarsma, George Knottnerus, Lidewey van Noord, Ronald van der Molen, Jan Fokke Oosterhof, Lisa Schonenberg, Elvira Werkman • ‘te voet’ nummer 2, achtentwintigste jaargang.
4 Online Touch Home