De weg van de moderne pelgrim Connie Palmen introduceerde een mooie term: ‘Erlösung Sehnsucht’, waarmee ze vrij vertaald bedoelde: het verlangen om op te lossen. Dat is wat ik wil na corona. Verdwijnen. Weg van alles. Wegrennen van huis en haard. Aldus besloot ik tot een pelgrimstocht. Er is geen betere manier om te verdwijnen. Het is de omgekeerde lifehack. Retraite is rebellie, het onder de radar verdwijnen, aldus mijn voorganger, avonturier Sylvain Tesson die zichzelf trakteerde en zich zes maanden terugtrok in een berghut aan het Bajkalmeer (zie het prachtige boek Zes Maanden in Siberische Wouden). Jan Fokke Oosterhof Alle wegen leiden naar Rome. Veel pelgrims routes voeren naar Santiago de Compostella. Zo ook die van mij, zij het met wat omwegen. En zo probeer ik rennend en lopend 5.000 kilometer te overbruggen. Het is een weglopen van corona en een zwaar jaar van een persoonlijke crisis, een tocht van afsluiten, bezinnen en weer opladen. Na een jaar van relatief veel binnen zitten, is het tijd om de jonge hond in mij uit te laten. Sinds mijn jeugd is er die terugkerende droom dat ik in een witte pij, met touw om de middel en rieten hoed door de binnenlanden van Spanje zwerf. Er huist een pelgrim in mij, en aldus smeedde ik snode plannen. Pelgrimsstempel Tijdens een rondje inlopen door Nederland ontmoet ik de koster van de Grote kerk in Apeldoorn. De kerk blijkt geen pelgrimsstempel te hebben. Aldus daag ik de koster uit: als zij een stempel regelt, start ik op 16 augustus in de kerk. En zo geschiedde. Ik sluit die ochtend de deur achter me en start mijn tocht naar Finisterre, het einde van de wereld, net na Santiago. De eerste dag gaat het naar Wageningen, waar mijn vader woont, daarna door naar het Pieterpad. Al honderden jaren trekken pelgrims door Europa via oude handelsroutes en oorden als Lourde in Frankrijk, Santiago de Compostella in Spanje of Fatima in Portugal. Europa is een wijdvertakt netwerk van pelgrimsroutes, te herkennen aan de gele Jacobsschelp op een blauwe achtergrond. Omlopen In ieder land tref ik vooralsnog de bordjes: in het Duitse Sauerland, in de Oosten42
43 Online Touch Home