15 etappes Brabantse cultuurhistorie en spiritualiteit Veters strikken op Op 1 mei 2021 zag Ons Kloosterpad het levenslicht. Het 330 kilometer lange wandelpad leidt langs vijftig (voormalige) kloosters en abdijen in het midden en oosten van Brabant. Natuurlijk strikten wij meteen de veters van onze wandelschoenen en maakten we ons op voor een bijzondere tocht. Tekst & foto’s: Eva Hopstaken Van de vijftien etappes, waarin het pad opgedeeld is, kiezen we willekeurig etappe 13 uit. Het is de tocht van Abdij Koningshoeven in BerkelEnschot naar Landpark Assisië in Biezenmortel. Roest en riet Op een frisse maandagochtend in mei, zijn we de enigen die de bus bij halte Koningshoeven in Berkel Enschot verlaten. Hoog in de boom krast een ekster, in de verte ploegt een boer met zijn tractor door de Brabantse klei, het wegrijden van de bus, is het laatste restje geluid dat de omgeving vult. Voor de gesloten poort slaan we het Bindboek open, nemen de kaart ter hand en beginnen te lopen. De Eindhovenseweg lopen we af. De eerste kilometers langs het Wilhelminakanaal zijn niet direct de meest boeiende. Het voetpad 8 ontbreekt en auto’s zoeven er hard over het asfalt. Gelukkig mogen we bij wandelknooppunt 86 de doorgaande weg verlaten en slaan af naar het moerassige dal van het riviertje de Nieuwe Leij. De contouren, opgetrokken in roestig staal, van een van de eerste stenen huizen in Tilburg, Huize Moerenburg, passen perfect bij het verleden van deze voormalige industriestad. Het riet deint zachtjes heen en weer terwijl we ons Bindboek openslaan en meer informatie opzoeken over het huis uit de 14de eeuw. Het pand kende een ‘carrière’ als dependance van de Belgische abdij van Tongerloo, diende als pastorie en werd tenslotte een woonhuis. Donkere wolken pakken samen boven het enorme kunstwerk. Tijd om verder te stappen. Onze Lieve Vrouw van Altijd voorbijrazende treinen Maandagochtend en een weerapp vol onheilspellende voorspelling zijn twee factoren die ervoor zorgen dat we weinig wandelaars op onze route treffen. Slechts aan het begin van de Broekstraat, een onverhard pad dat leidt naar Laag-Heukelom, een buurtschap in de gemeente Oisterwijk, zien we twee mensen die de hond uitlaten. Wanneer het zandpad plaatsmaakt voor een fietspad langs het spoor, worden we getrakteerd op een flinke portie regendruppels. Schuilend onder de spoorbrug worden we vergezeld door een oudere heer op een krakkemikkige fiets. Met een ruiten zakdoek wrijft hij de druppels van zijn dikke brillenglazen. Wat ons hier brengt, vraagt hij. Ons Kloosterpad zegt hem niets, maar gretig bladert hij door ons Bindboek. ‘Zoveel fraais, gewoon, hier in ons eigen Brabant’, lacht hij verbijsterd. Een flauw zonnetje verdringt de laatste regenwolken. Het is niet ver meer naar het Mariakappelletje aan de Spoordijk. Het kleine beeldje, ingezegend in de parochiekerk van de H. Caecilia te Enschot, zorgt voor een veilige spoorwegovergang. Eenmaal het spoor overgestoken, brengt de Kerkstraat ons naar onze volgende stop. Job Ons gevoel zegt de rechte weg naar de Sint Caeciliakerk te blijven volgen. De bordjes leiden ons echter naar de Oude Toren in Enschot. De restanten van deze middeleeuwse kerk, die in de negentiende eeuw gesloopt werd, zijn het kleine ommetje zeker waard. De kerkklokken luiden. Twaalf uur. Tijd voor een gigantische
9 Online Touch Home