contact dat je maakt met mensen. Daar moet je proberen kwaliteit aan te geven. En dan is een glimlach een belangrijk instrument. Of een uitgestoken hand. Ook al kun je elkaar niet aanraken, je hebt toch de intentie om elkaar even persoonlijk te treffen. We doen dat met meer mensen, hoor. We spannen ons in om ramen waar gordijntjes opengaan, te identificeren en iedereen persoonlijk te adresseren met een wuivende hand, een opgestoken duim of verzin maar wat gebarentaal om afstanden te overbruggen. Zo proberen wij dat als orgelmannen te doen. En we delen kaartjes uit met een vriendelijke groet. Maar het begint voor ons bij de wuivende hand of de opgestoken duim. Microstory: Wat kan ík doen? AS9, man, gedeeltelijk loondienst en zelfstandig kunstenaar, vader van vier kinderen … We hebben bijvoorbeeld buiten geapplaudisseerd voor de zorg; er kwamen posters en affiches om de professionele zorgverleners een hart onder de riem te steken. Zo kwam ik zelf ook op de gedachte om iets te doen. Ik dacht: wat kan ík doen met wat ik kan en waar ik goed in ben? [...] Ik wilde iets maken en daar een draai aan geven, zodat ik een bijdragen kon leveren aan het gevoel van ondersteuning en waardering geven. Toen dacht ik: het woord ‘corona’ zegt mij iets. We kennen natuurlijk allemaal het Zuid-Amerikaanse bier Corona. Maar vroeger was ik al een liefhebber van sterrenkunde. Dus het woord Corona kwam bij mij vanuit die hoek bovendrijven. Toen ik het opzocht, zag ik dat corona ook de oplichtende, ontzettend warme, hete atmosfeer rondom de zon, die je ziet bij een zonsverduistering. Die straling om de verduisterde zon is de corona. En ik dacht: Dat is precies wat ik nu zie gebeuren. De crisis waar we nu inzitten, kun je interpreteren als een zonsverduistering. Maar wat er tegelijkertijd gebeurt, is dat we gaan stralen: warmte en licht. Vanuit die onderlinge behulpzaamheid voor onze medemens. Dat heb ik geprobeerd te verbeelden met een tekening met in elkaar gevouwen handen met zo’n kleurige krans eromheen. Maar toen had ik die tekening en dacht ik: en dan? Eigenlijk wilde ik dat hij voor iedereen beschikbaar kwam, om mensen een hart onder de riem te steken. Vanuit de betekenis die ik eraan geef. Dus ik heb een paar honderd kaarten laten drukken en ik heb die via mijn website beschikbaar gesteld tegen kostprijs. Daar is behoorlijk wat gebruik van gemaakt. Vervolgens heb ik het werk ook gratis digitaal ter beschikking gesteld. Intussen is het wel honderd keer gedownload. Ik kreeg heel fijne reacties. Daar was ik ontzettend blij mee en de mensen die de kaarten ontvingen, ook. Ik wilde ook reproducties aanbieden, maar dat is vrij prijzig. Dus ik heb de producent met wie ik vaker werk, benaderd. Die zei: ‘Als mensen voor dit doel een reproductie bestellen, dan geven we daar korting op.’ En een lijstenmakerij heeft het originele werk pro deo ingelijst. Want dat wilde ik aanbieden aan het [naam ziekenhuis], dat hier in het begin van de crisis een beetje het epicentrum is 46
47 Online Touch Home