We zijn ons er goed van bewust dat we op geen enkele manier kunnen pretenderen dat de vertellersgroep een representatieve afspiegeling vormt van de Nederlandse bevolking. Toch vinden we het dominante narratief, inzichten als de impact van de lockdown op de verschillende leeftijdsgroepen én de mate waarin vertellers al heel snel handelingsperspectieven voor zichzelf ontwikkelden, opvallend: we zijn die niet eerder in publicaties tegengekomen. Ter illustratie: een voorbeeldverhaal Het haakje zit in mijzelf (AS4) Ik woon in een soort nieuwbouwwijkje en wij hebben de gewoonte dat we ’s avonds even een blokje lopen om even het hoofd te legen. Het is een stukje van anderhalve kilometer, een kippeneindje. Het zit heel vast in ons patroon. Op het moment van afstand, anderhalve meter, hadden we hem een paar keer gelopen en ik merkte dat ik er schichtig van werd. Dat ik thuis kwam en dat ik niet dacht ‘mijn hoofd is lekker leeg’, maar dat ik er eigenlijk heel moe van werd. Op dat rondje kwamen we zelden mensen tegen en we zochten nu naar momenten dat mensen niet hun hondje of zichzelf uitlieten. En iedere keer viel dat tegen, hadden we tegenliggers op een stoep van anderhalve meter. Ik werd er geïrriteerd van. En ook bezorgd. Ik ging heel lelijk denken over mensen en daar werd ik het meest raar van. Ik dacht: ik ga een hekel aan mensen krijgen; ik ga bang voor ze worden en ik ga ze ook wantrouwen. Met dat gevoel ging ik ’s avonds naar bed. Ik heb ook een nacht gehad dat ik maar droomde van mensen die allemaal achter me aan zaten. Heel bizar. Ik herkende mijzelf daar niet in. […] Ik heb echt ’s morgens tegen mezelf gezegd: ‘Ik ga vanaf nu leven alsof ik zelf besmettelijk ben. In plaats van dat ik beregezond ben.’ En ik voel dat ook zo: als ik nu iemand zie die rechtdoor loopt, ga ik even een stapje aan de kant. Want ik wil het jou niet aandoen. Ik vind dit een bijzonder ervaring. Ik ben heel strikt op die anderhalve meter; Ik heb een moeder van 90 waar ik blijf komen. Dat heb ik met een van mijn zussen afgesproken: we houden ons strikt aan de regels, maar we blijven wel bij haar komen. Want, dat heeft ze zelf zo gezegd: ‘Eenzaamheid is erger dan Corona.’ Dus ik ben er misschien wat overdreven stipt op. Maar ik kan het nu met liefde in mijn hoofd doen. Hij zit echt in mijn systeem zo. […] Maar dat gaat hier ook over: het haakje zit in mezelf, in plaats van dat ik vind dat anderen moeten veranderen. 8
9 Online Touch Home