roEr onDEruIt? We zagen veel dolfijnen, bruinvissen en walvissen. Een ongeveer 10 meter lange humpbackwhale heeft ons op een afstand van 60 meter zeker vier uur gezelschap gehouden. Spannend werd het zo’n 400 mijl voor Martinique. Het roer vertoonde mankementen. Wij waren bang dat het roer onderuit het schip zou vallen en besloten om voor de resterende zeemijlen het stuur over te nemen van de automaat. Vier dagen en nachten hebben wij om beurten twee uur aan het roer gestaan en dat kostte veel energie. Carieb. ter hoogte van de Afrikaanse westkust werd ik vroeg in de morgen door Cornelie wakker gemaakt. Zij stond over mij heen gebogen met sissende geluiden en zwaaiende handen om mij duidelijk te maken dat ik geen enkel geluid mocht maken. 200 gELE WoEStIJnVogELtJES Wat was er aan de hand? Er waren zeker 200 kleine gele woestijnvogeltjes op het achterdek geland. Ze zaten op het stuurwiel en waren drukdoende om de navigatiemeters onder te schijten. Bij vorige ongewenste landingen van duiven en alles wat er verder nog vliegt boven zee dwong zij mij om die beesten niet weg te jagen. Chantage werd daarbij niet geschuwd! Meestal kreeg ik ze na een paar dagen wel van boord. De eerste nachten hield ze mij met een half open oog vanuit de kooi nog wel in de gaten, maar lang hou je dat niet vol. maar nu, 200 woestijnvogeltjes!. Ik mocht niet meer naar het stuurwiel en de navigatieapparatuur om te navigeren en koers te houden omdat ze ervan overtuigd was dat de vogeltjes hun dood tegemoet zouden vliegen.! Na twee dagen kon ik haar ervan overtuigen dat we inmiddels op koers Kaapstad lagen i.p.v. de Carieb. Ook best, maar dat zou onze tocht nog twee weken langer duren, waarvan de laatste in hongersnood zou worden doorgebracht. Vogeltjes weggejaagd. Corretje binnen in tranen! Na 20 dagen en 12 uur stak de Caet Mossel haar boeg over de finishlijn. Wij wonnen de derde prijs in onze klasse en eindigden als 17e van de 152 schepen en kregen de tweede prijs in het zogenaamde echtparenklassement. Een jury bepaalde dat de Caet het op één na mooiste schip van de vloot was! Mede dankzij mijn maat, die ook nog een beetje fanatiek bleek te zijn! In het voorjaar van 1995 zeilden we de Caet met zoon Jeroen, stiefdochter Anouk en vriend Jochem van Eeghen terug naar Muiden. Boven Bermuda kregen we nog 36 uur windkracht 7 tot 8 te verduren. De golven waren lang en hoog; appeltje eitje voor de Caet. LogboEk LItErAtuur zoon Jeroen: ‘tien knopen wind buiten. binnen wordt er voor windkracht tien gesnurkt door het Atlantisch Duet! Vriend Jochem deed ook nog een duit in het zakje: ’Des te langer het duurt, des te langer is de periode waarin men geen geld kan uitgeven’. Het log meldde een totale afstand van 10.000 mijl…
14 Online Touch Home