Joop Jansen (1951) is poortwachter van de rooms-katholieke begraafplaats in Zutphen. Met zijn vrouw bewoont hij een rijksmonument. De oude stad is amper een paar honderd meter verwijderd. Achter de poort ontvouwt zich een fraai park met een kleine achthonderd voor altijd wel iemand bijzondere graven. Nee, een echte tuinman was de in Ruurlo geboren graficus nooit. Wel een vakman. Eigenwijs als de pest natuurlijk. Want wie zijn beroep verstaat, laat het werk toch niet verknoeien door de chef? Poortwachter Jansen leeft op van verhalen onder de stenen “Je bent vakman. Dat kun je niet loslaten. Begin van de eeuw ben ik vanwege reuma vervroegd aan het arbeidsproces onttrokken. Je komt thuis te zitten. Valt in een groot diep gat. Wat moest ik doen? Ik liep met mijn ziel onder de arm. De muren kwamen op me af.” Het grootste deel van zijn werkzame leven was Jansen actief binnen drukkerij Thieme. Via het leerlingstelsel kwam hij op 19 september 1966 binnen om in het nog loden tijdperk opgeleid te worden tot letterzetter. “Na lood kwam offset. Thieme was een sociaal bedrijf. Iedereen werd zo goed mogelijk omgeschoold. Welke nieuwe functie past iemand het beste? In 1996 werd het familiebedrijf overgenoJoop Jansen: “Ineens wordt je vakmanschap niet meer gewaardeerd. Je valt in een diep gat.” men. Kwam uiteindelijk in handen van PCM. Ik heb nog een paar jaar elders gewerkt.” Dan valt het werk ineens weg. Wat nu? “Om de hoek in Zutphen was het grafisch museum. Mijn vrouw adviseerde: waarom ga je daar niet heen? Ik werd afgewezen. Was te jong. Paste niet in het team. Daar zit je dan met al Niets is zeker in het aardsche leven, wat heden mijn lot is kan morgen het uwe wezen je kennis. Je vakmanschap wordt niet meer op prijs gesteld. Zucht. Wel heb ik van de ervaring met het grafisch museum een belangrijke les geleerd. Iets wat je niet moet doen als organisatie Het verhaal onder de steen. Dat is de werktitel van het boek dat Joop Jansen wil uitbrengen over de graven in zijn achtertuin. Tal van geschiedenissen heeft hij al opgetekend. Zoals over een voorganger in het poortgebouw die met de kroegbaas aan de overkant eieren ruilde voor flessen jenever. Woorden gaan ook naar de vroedvrouw op haar Vespa die steevast bleef mee-eten en na de geslaagde bevalling graag een borrel dronk. Wanneer het boek uitkomt? Misschien in 2017, wellicht in 2018 of ook wel later. Want Jansen vindt onder zijn stenen steeds weer nieuwe verhalen. 14
15 Online Touch Home