Theo en Dummie Verheul bij de steendruk van opa Henk, de Lebuïnuskerk in Deventer. Grootvader ging met een driedelig kostuum naar zijn werk. Een handlanger maakte de machine gereed. geloof. Drie keer was Theo opgegeven. Problemen met het hart. Hij zit er gelukkig nog steeds.” Theo: “Onze generatie heeft met een overdreven verantwoordelijkheidsgevoel gepresteerd. ’s Nachts ging ik weleens mijn bed uit. Zou op de drukkerij het kraantje wel dicht zijn? Kon niet meer slapen. Op de drukkerij bleek het kraantje natuurlijk gewoon dicht.” In 1991 maakte BDU nogmaals een sprong voorwaarts met de komst van het Reformatorisch Dagblad – afkomstig van concurrent Wegener. “Wij aasden op de kruimels die de groten “De man ging in driedelig kostuum naar zijn werk” lieten vallen. Dat was een prachtige markt. De inzet van onze mensen was geweldig. Je deed alles voor je bedrijf. Behalve de dagbladen hadden we grote huis-aan-huisbladen. Groot Utrecht bijvoorbeeld met een oplage van 120.000. Soms was het blad zo dik dat je in twee keer moest drukken: 240.000 stuks dus. Muziekkrant Oor hadden we, het Bulkboek, de Noord-Holland Post. Mooie tijden.” Amper 51 jaar oud moest Theo na zwaar hartfalen in 1995 zijn vak vaarwelzeggen. “Mijn werk was mijn hobby. Aan een echte hobby ben ik nooit toegekomen.” Met de caravan werden nog tochten ondernomen naar Frankrijk, Denemarken en Duitsland. Later alleen dichter bij huis. Mummie ontwikkelde zich aan de zij van haar drukker tot een uitblinker in vrijwilligerswerk. In Vaassen – begin jaren zeventig – was ze de spin in een web van jongeren die hand- en spandiensten verrichtten voor mensen die tussen wal en schip geraakt waren. “Na onze verhuizing in 1974 heb ik geprobeerd in Barneveld hetzelfde op te zetten. Dat ging een stuk moeilijker. De jeugd was niet te krijgen. Toen heb ik iets soortgelijks opgezet met huisvrouwen. We kwamen daardoor in contact met artsen en het maatschappelijk werk. Werden een soort noodopvang. Je kunt je niet voorstellen wat je naar je deur geschoven krijgt. Waar moesten ze heen met mensen die tijdelijk de weg kwijt waren? Of we ze een paar dagen onderdak konden geven. Dat liep uiteindelijk uit de hand. Je kon nergens op terugvallen.” Theo leoné 11
12 Online Touch Home