18

Welhaast iedere drie dagen roept iemand dat de lonen omhoog moeten. En de pensioenen dan? Is het vermogen van 1400 miljard euro op de plank soms niet genoeg? De Limburger Walter Roukens vraagt actie. Vanuit Voerendaal bestookt hij politici en pensioenbestuurders met gepeperde brieven. “Ik ben te oud om naar het Malieveld te gaan”, zegt Walter Roukens, geboren in 1932 te Heerlen. “Maar ik begrijp niet hoe de Tweede weer aangetrokken. Overal zijn potjes open gegaan om te investeren. Cijfers van het Planbureau en het Bureau voor de Statistiek laten zien dat de welvaart sprongsgewijs toeneemt. Gemiddeld gesproken. Want wat valt op? De ouderen raken achterop door stilstand en dreigende korting van de pensioenen. En dat tegen een decor van de stijgende ziektekosten. “Kamerlid Pieter Omtzigt geeft de Europese Bank de schuld dat onze pensioenen niet geïndexeerd worden. Ik dacht: het moet niet gekker worden. Heb daarom Omtzigt een brief Waarom gaan lonen wel maar de pensioenen niet omhoog? Kamer het klaar krijgt om zo veel mensen in de steek te laten. Mensen die van de AOW en een klein pensioentje leven, moeten verrekt zuinig zijn. De lonen gaan jaarlijks 1,5 tot 2 procent omhoog. Mijn pensioen is in 22 jaar één keer geïndexeerd. Waar hebben we het over? Als er nu geen geld in kas was. Dan heb je pech gehad. Het totale vermogen van de gezamenlijke pensioenfondsen bedraagt echter 1400 miljard!” Roukens verwoordt de onvrede die bij grote groepen gepensioneerden leeft. Na een lange recessie is de economie geschreven. Met mijn 87 jaren ben ik te oud om naar het Malieveld te gaan. De gepensioneerden laten veel te veel over zich lopen. Er wordt geen stelling genomen. Waarom toch?” Roukens houdt de ontwikkelingen aan het pensioenfront nauwlettend in de gaten. Pluist de kranten uit, verzamelt informatie en confronteert. “Op 22 januari kwam de Kamer voor de eerste keer bijeen om over de rekenrente te praten. Een initiatief van Martin van Rooijen van 50Plus. Twintig man kwam opdagen in de Kamer, zo groot was de Walter Roukens: “Mij krijg je niet in een geel hesje. Niet mijn categorie. De regerings-partijen maar ook de pensioenfondsen laten het liggen.” Walter Roukens: “De pensioenfondsen hebben een vermogen van 1400 miljard euro. Geld genoeg voor indexeringen.” Familiewapen van Roukens: strijdbaar. 18 belangstelling. Het voorstel om wat aan de rekenrente te doen werd gewoon weggevaagd.” De kwieke Limburger is een mannetjesputter. Schetst zichzelf als iemand die altijd als eerste op de zaak was en als laatste vertrok. Gepokt en gemazeld in het grafische vak. Werkte van 1948 tot 1975 – onderbroken door zijn militaire dienst – bij het Limburgs Dagblad in Heerlen. Hij bezocht de grafische scholen in Amsterdam en Utrecht om zich te bekwamen in techniek, calculatie en bedrijfsbeheer. Wilde hogerop komen. “Bij de krant leerde ik de journalisten kennen. Zelfstandig en een beetje eigenwijs. Had de directie wel eens moeite mee. Ik mocht dat wel.” In 1975 pakte Roukens de rol van directeur bij een reclamebureau op. Om “Politiek laat me IN TERVIEW

19 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication