Marcel Olde Rikkert is hoogleraar geriatrie. Hij leidt in Nijmegen de afdeling geriatrie van het Radboud UMc en het Radboud Alzheimer centrum. Ruim 300 wetenschappelijke publicaties staan op zijn naam, Old Rikkert begeleidde 30 promovendi. Schreef het boek Jong Blijven & Oud Worden. Blijf in beweging. Niet alleen lichamelijk. Zeker ook sociaal. Spieren en hersenen vragen om training. Beweging is het beste medicijn voor een gezonde oude dag. Beweeg in alle opzichten. “Lang is de veroudering buiten beeld gebleven. Informatie over hoe we met kinderen omgaan, hoe ze het beste hun stappen kunnen zetten, bestaat al lang. Over veroudering werd nooit wat verteld. Niet op de lagere school, niet in het voortgezet onderwijs. Veel mensen wachten af. Veroudering overkomt ze. Ze zien wel wat gebeurt, welke ziektes ze krijgen, hoe oud ze worden.” Hoogleraar Marcel Olde Rikkert (Hengelo, 1962) roept op om zelf de regie te houden. Sleutelwoord van het ouder worden is aanpassen. Kun je dat nog, wil je dat nog? “Iedereen heeft zijn eigen verhaal, Marcel Olde Rikkert: Wie zijn levensboek ze krijgt wellicht een hoof schrijft zijn eigen boek. Sommige mensen lijken te zeggen: schrijf jij het laatste hoofdstuk maar, dan hoef ik dat zelf niet te doen. Ik denk dat het mooiste boek het beste helemaal door jezelf geschreven kan worden. Dat vraagt dan wel om na te denken hoe dat laatste hoofdstuk eruit zou kunnen zien. Misschien kom je wel tot een hoofdstuk extra.” Olde Rikkert groeide op in Hengelo. Vader was brouwer bij Hengelo’s Bier, destijds groter en succesvoller dan Grolsch. Op scholengemeenschap De Grundel volgde Marcel het gymnasium. Leuk, die verhalen over Grieken en Romeinen. De interesse voor de medische sector ontstond pas later. “Mijn broer Henk was leerkracht, onderwijzer. Een emotionele man. Studeerde Nederlands en theologie. Hij bestookte me met van alles. Dit moet je lezen, dat ook! Ik wilde iets Beweeg, beweeg, beweeg. Niet alleen met de spieren maar ook met de hersenen. Het eerste Nederlandse kampioenschap dammen voor de wat mindere goden (categorie B en C) was februari 2019 te Westerhaar in trek bij 65-plussers. Foto Theo Leoné 20 met mensen gaan doen. In de vijfde klas drong zich de geneeskunde op. Maar dan wel breed. Niet alleen lichamelijk. Ook wat maken de mensen mee, de psychische en psychiatrische kant. En ik vond het leuk om met oudere mensen om te gaan. Daar is de belangstelling voor de geriatrie begonnen.” De poging om in Nijmegen te studeren mislukte. Leek allemaal zo leuk. Slapen kon hij onder een biljart van de familie Bongers. Uitgeloot! Waarop de blik naar Groningen ging. Na een jaar biologie – ook een heel aardige studie – dook Olde Rikkert enthousiast de geneeskunde in. Als coassistent keerde Marcel terug naar Twente, begon aan een markante periode in het Enschedese ziekenhuis Stadsmaten. “Een vormende tijd, het eerste echte meedoen. Stadsmaten had zeer markante specialisten. Goed en ook minder goed als rolmodel.” Leverspecialist professor Chris Gips had in Groningen de ouderengeneeskunst in portefeuille. Als bijopdracht weliswaar– groot was de belangstelling voor de geriatrie nog niet. Gips wees op een stageplaats in het Amsterdamse ziekenhuis Slotervaart. Daar zou Marcel Olde Rikkert: “O verschillen steeds meer. eeneiige tweelingen. M te maken met de leefsti
21 Online Touch Home