22

Geef gehandicapte kinderen kansen Vrijwilliger voor Liliane Fonds Frits Mutsaers Armoede is dodelijk. Ook als je niet bezwijkt. Armoede verstikt kansen, vernietigt hoop. ‘Geen collectebus, geen acceptgiro. Heel belangrijk is dat de naam van het Liliane Fonds goed wordt weggezet. Als de naam goed staat, is het veel dat land van de mooie verhalen geweest – mijn afscheidsgeschenk van Coers & Roest Grafische Producties in Arnhem.’ Frits Mutsaers is in Geer-truidenberg geboren, achter de drukpers. De oudste stad van Holland (1213) ligt Frits Mutsaers: besmet met het grafische virus aantrekkelijker om donateur te worden. Dan ontstaan ook gemakkelijker scholenacties, kleedjesmarkten en sponsorlopen.’ Frits Mutsaers (1948) is in de ban van het Liliane Fonds. Open de wereld voor een kind met een handicap. Prachtig doel toch? Vervroegd trad hij uit in 2012. Nog lang niet uitgeblust. ‘Twintig jaar was ik betrokken bij de bootreizen van de Zonnebloem. Ik wilde iets maatschappelijks blijven doen. Niet weer de Zonnebloem. Ik zocht een nieuwe uitdaging.’ Iets met kinderen? Mutsaers keek om zich heen. Voerde gesprekken. Zijn ouders waren jarenlang donateur van het Liliane Fonds geweest. ‘Liliane sprong eruit. Ten opzichte van bijvoorbeeld Unicef niet al te groot, de financiën uitstekend op orde. Daar kwam bij wat ik gezien had in Indonesië. Een maand ben ik naar 22 al weer twee eeuwen in Noord-Brabant. Of Frits de zaak van zijn vader wilde overnemen? De afspraak werd gemaakt om eerst maar eens vijf jaar mee te draaien. Besmet met het grafische virus was Frits duidelijk, had zelfs de patroonsopleiding voltooid. “Bij het Liliane Fonds werd ik aangenomen als netwerkvrijwilliger“ ‘Na vijf jaar besloot ik de drukkerij niet over te nemen. Een kwestie van gevoel. Nooit spijt van gehad. Later heb ik mijn vader gevraagd wat hij daar eigenlijk van vond. Hij vond het jammer – maar wel mijn keuze. Goed dus.’ De sollicitatiebrieven van Mutsaers vielen in goede aarde. Hij mocht komen bij de Staatsdrukkerij in Den Haag, bij Rhoon Rotterdam en Veenman in Wageningen. Wie van de drie? De keuze viel op Veenman. ‘Een degelijk bedrijf en goede leerschool. Ik ging direct weer opleidingen doen. Sales en marketing bijvoorbeeld. Wonen deed ik op kamers in Arnhem. Zo leerde ik mijn vrouw kennen.’ Na zeven jaar volgde de overstap naar Habo DaCosta in Utrecht. Was daar niet op zijn gemak. Dan toch liever aan de slag bij drukkerij Linders-Adremo in Oosterbeek, waar hij directeur werd. Dat was voor mij net de grens, directeur-eigenaar een stap te ver. Bijna 25 jaar heb ik bij Linders-Adremo gewerkt. De firma werd in 2002 overgenomen. Nieuwe eigenaren waarbij alles ineens mogelijk was, maar niets werd verdiend. Binnen twee jaar ging het bedrijf, op z’n Brabants gezegd, naar de kloten. Daar stonden we dan, met twintig man op straat. Voor mij heeft dat slechts een dag geduurd. Coers & Roest had belangstelling voor onze klanten – maar daar hoorden ook mensen bij. Drie van de twintig konden aan het werk.’ Nevenfuncties zijn Mutsaers allesbehalve vreemd. Hij zat in het schoolbestuur, in de ledenraad van het Koninklijk Verbond Grafische Ondernemingen, was medeoprichter van een jongerenkoor, verzamelde met een enthousiaste club mensen een miljoen gulden in voor een nieuw dak van de Johannes de Doperkerk in Wageningen en organiseerde mede Wageningen 750 jaar stadsrechten. Om een greep te doen uit de vele vrijwillige activiteiten. ‘Bij het Liliane Fonds werd ik aangenomen als netwerkvrijwilliger. De hoofdzaak is het geven van gastlessen op basisscholen. Je maakt kinderen bewust van het feit dat kinderen in ontwikkelingslanden niet naar school gaan. Door een handicap, de school is te ver weg of de ouders hebben geen geld. Gehandicapte kinderen worden vaak verstopt, ouders schamen zich. De omgeving denkt dat ze behekst zijn. Kennelijk zijn anderen nodig om te laten zien dat gehandicapte kinderen geholpen kunnen worden. Op Bali zag ik dat een Nederlandse fysiotherapeut een centrum opgezet had om gehandicapte kinderen te helpen met fysiotherapie en scholing. Dat gaf mij het gevoel: hier wil ik mij voor inzetten.’ Inmiddels geeft Mutsaers zelf geen

23 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication