Rebecca Huijgens vindt de Australian way of life terug bij HCS Rebecca Huijgens groeide op in Spijkenisse, maar al op haar tiende trok ze naar Hockey Club Rotterdam. Daar doorliep ze ruim vijftien jaar lang de hoogste jeugdelftallen, waarna ze de stap maakte naar Dames 1. Eenmaal een basisplaats in het eerste maakte ze er jaren onafgebroken onderdeel van uit. Toch begon de mentale druk van het spelen in de Hoofdklasse haar steeds zwaarder te wegen. De keerzijde van de droom Rebecca zelf daarover: “Het spelen op het hoogste niveau van Nederland is natuurlijk een droom, maar de keerzijde is dat er ook veel van je gevraagd wordt. Elke week trainen, elke week strijden voor lijfsbehoud en tegelijkertijd proberen jezelf te ontwikkelen als spits. Daarbij wilde ik mijn maatschappelijke carrière in het vastgoed ook serieus nemen. Die combinatie kostte me steeds meer energie.” Australisch avontuur in Melbourne In de zomer van 2023 koos ze voor een buitenlands avontuur in Australië. Ze streek neer in Melbourne, waar ze vier maanden voor de hockeyclub Mentone uitkwam. “De hockeyfaciliteiten waren daar heel basic. We hadden één veld, een clubhuis dat meer op een berging leek. Er werd maar twee keer per week getraind, waarvan één keer op een kwart veld. Toch vond ik het daar geweldig. Iedereen was ontzettend positief en blij dat we er waren. De competitie was leuk en veel clubs speelden in de buurt van Melbourne. Ik heb in die tijd dus heel veel gezien. Ik besefte hoe groot de druk in de Nederlandse samenleving eigenlijk is. In Australië viel die druk volledig weg en dat voelde heerlijk aan. Mijn ouders kenden me nauwelijks terug: ik stond veel positiever en nuchterder in het leven.” Twijfels bij terugkeer Terug in Nederland kwamen de twijfels echter weer boven. “Na Australië merkte ik dat ik die luchtigheid en dat plezier ook hier wilde ervaren. Maar in de Hoofdklasse voelde het al snel alsof ik weer vastzat in dezelfde bubbel: veel trainen, veel prestatiedruk en weinig ruimte om te leven ernaast. Toen ik ook nog een knieblessure opliep waardoor ik maanden niet kon spelen, begon ik me af te vragen of ik dit nog wel wilde.” Hockeyplezier bij Victoria, maar… In april 2024 belde HC Victoria. “Dat gesprek gaf me meteen energie. Er werd duidelijk gezegd dat plezier bij Victoria voorop staat en dat er ruimte is voor een leven buiten hockey. Dat sprak me enorm aan. Ik ben HC Rotterdam altijd trouw gebleven, zelfs toen andere clubs me benaderden. Maar ik voelde dat dit het juiste moment was om een stap te zetten. Bij Victoria stond ik weer met een lach op het veld en ik vond daar het spelplezier terug. Toch bleef het ergens knagen. Uiteindelijk stond ik toch weer vier keer per week op het veld, terwijl mijn werk ook steeds drukker werd. Opnieuw liep ik tegen dezelfde problemen aan.” Thuis bij HCS De zoektocht naar meer balans in haar leven bracht haar dit seizoen naar Schiedam. “Clubicoon Peet Maat trok me definitief over de streep. Hij polste me al jaren en nu voelde het moment eindelijk goed. Vanaf dag één werd ik ondergedompeld in de warme HCS-familiesfeer. Wat ik hier heb aangetroffen, benadert het Australische gevoel dat ik destijds had: een hechte spelersgroep die elkaar alles gunt, veel potentie in het team én een trainingsintensiteit die perfect aansluit bij mijn werk en mijn privéleven. Dit is eindelijk het plaatje waar ik lange tijd naar op zoek was.” Foto: Tanja Morgan 37
38 Online Touch Home