0

Waterwegsport.nl magazine Regio Waterweg | Schiedam | Vlaardingen | Maassluis I Rotterdam - Jaargang 10 - Najaarseditie 2025 Verkrijgbaar bij alle sportverenigingen en evenementen Lees ook online: www.waterwegsport.nl Chasity Grant maakt furore in Engeland Mike van Duinen: mentor van Kralingen Jens Toornstra strijkt neer op het Kasteel

GROEI KENT GEEN GRENZEN Ieder bedrijf wil groeien. Maar wanneer openstaande vacatures ons parten spelen belemmert dit onze groei. De mensen die we spreken zijn echter vaak geen match waardoor we noodgedwongen een stap achteruit moeten zetten. Met gemotiveerde mensen op de juiste positie hadden we wel degelijk het verschil kunnen maken. Ethisch Internationaal Uitzendbureau Tradiro begrijpt deze uitdaging als geen ander en werkt daarom samen met bedrijven in de Benelux die het aandurven om hun grenzen te verleggen. Samen kijken we hoe we internationale krachten breder inzetbaar kunnen maken. Omdat groei geen grenzen kent, willen we hun bereik op de arbeidsmarkt vergroten en optimaliseren. We gaan hierbij verder waar anderen stoppen. Door het vertrouwen van onze uitzendkrachten op een menselijke manier te verdienen en hen te ondersteunen tijdens elk aspect van hun werk. “Onze mensen voelen zich gewaardeerd, iedere dag opnieuw.” Maar we gaan ook verder voor onze klanten. Dankzij onze beproefde aanpak vergroten we de internationale inzetbaarheid en garanderen we een match met elke vacature. Dankzij ‘The Tradiro Way’ staat er voor onze klanten voortaan geen rem meer op hun groei. Telefoon 010-2341441 E-Mail info@tradiro.nl Website www.tradiro.nl Mathenesserlaan 231 3021 HB Rotterdam 010 - 476 91 77 info@skmaccountants.nl www.skmaccountants.nl

Nieuwe ambities met dezelfde gehaktballen Eindelijk! Het is weer zover: de competities gaan beginnen. De zomer zit erop, de lange bekerronde ligt achter ons, en de ballen stuiteren weer vrolijk over de velden van Schiedam tot Hoek van Holland. De lijnen worden gekalkt, de netten strakgetrokken en de eerste buitenspelruzies barsten al los — en dat allemaal nog vóór er een bal getrapt is. Heerlijk toch? Want geef toe: we hebben het gemist. Het ritme van de zaterdagmiddag, de geur van vers gemaaid gras en natuurlijk de gehaktbal in de kantine — altijd nét te heet om meteen te eten. Elk jaar begint met dezelfde belofte: dit wordt óns seizoen! Tot de winterstop, als de strijdkreet ineens verandert in: “Handhaving is óók belangrijk” of “We bouwen rustig door met een jong team.” Wolters en Clemens: Jeneverneuzen in de haringstad Of het nu gaat om een topper in de vierde klasse of een duel bij de JO13: iedereen staat er met hart en ziel. Vrijwilligers hebben de velden klaargemaakt alsof het Wembley is, de kantinevoorraad is tot de nok toe gevuld, en de scheidsrechter krijgt alvast een aspirientje voor de eerste discussies. En ja hoor: nog vóór november wordt er alweer gesproken over de eerste contractverlengingen van dé spits die “lekker in zijn vel zit” én de eerste trainers die, ondanks dat ze pas drie wedstrijden hebben gehad, al wankelen op hun stoel. Het hoort allemaal bij die heerlijke seizoensstart: ploegen die nog ‘zoekende’ zijn, aanvoerders die roepen dat “de groep fitter is dan ooit” en bestuursleden die vooral hopen dat de wasmachines het houden tot december. Ondertussen lopen er spelers rond die in de voorbereiding “lekker hun goaltjes meegepikt hebben” en nu dromen van promotie. Met de bevlogen redactie van WaterwegSport.nl proberen we die passie te vangen. U leest een uitgebreid interview met Jens Toornstra, die openhartig vertelt over zijn sportleven. Verder ontmoet u trainers die nooit stilzitten, spelers die alles geven voor dat ene puntje extra en vrijwilligers die meer uren in hun club steken dan menig werknemer op kantoor. Kortom: sport in de volle breedte, zoals wij die kennen en koesteren. En laten we het vooral niet vergeten: dit gloednieuwe magazine ligt op maar liefst 40 uitdeelpunten in de regio. Dus of u nu direct naar de uitslagen bladert of liever rustig de interviews doorneemt met een kop koffie: er is genoeg te smullen. Wij hebben in ieder geval veel plezier gehad in het maken van dit nummer. Hard werken, veel lachen, en zo nu en dan de vraag of een speler nu “snel”, “flitsend” of gewoon “conditioneel sterk” genoemd moest worden. Uiteindelijk maakt dát het leuk. Dus: pak dat magazine, laat u inspireren en geniet vooral van het nieuwe seizoen. Het wordt weer mooi, spannend, soms knotsgek en altijd een tikje chaotisch. En precies daarom houden we er zo van. We zien elkaar langs de lijn! Mischa Keemink Colofon: Het WaterwegSport.nl magazine is een uitgave van Waterweg Media Contact: Mischa Keemink: 0640160266, info@waterwegsport.nl Verspreiding in: regio Waterweg (Rotterdam, Schiedam, Vlaardingen, Maassluis, Hoek van Holland, Maasland) Hoofdredactie: Mischa Keemink/ Cees van der Pol Eindredactie: Cees van der Pol. (Beeld) Redactie: Mischa Keemink, Elijah Valk, Leon van Voorst, Michael de Vogel, Ton de Leede, Cees van der Pol, Ruben Zegers, Chris Verwiel, Leo Kattestaart, Tanja Morgan, Danny Ploegaert, Ron van Oosten, Danny Ploegaert, Chris Verwiel, Bart Scheulderman Waterwegsport.nl, Vormgeving: Waterweg Media Drukwerk: Juist druk & print Adverteren, bestellen: Mischa Keemink: 0640160266 3 Dani Ruiz en Jason Kort willen scoren met Excelsior’20 Rebecca Huijgens leeft Australian way bij HCS Devin Plank groeit uit tot steunpilaar bij Excelsior Maassluis Jean-Paul van Leeuwen gaat niet afbouwen bij CWO

FrederikUitvaartverzorging Voor een waardig afscheid, met een passend budget. www.frederikuitvaartverzorging.nl 24 uur per dag bereikbaar 010 - 761 27 10 MAATSCHAPPELIJK EN COMMERCIEEL SUCCES GAAN HAND IN HAND. Wij maken maatschappelijke organisaties sterker in hun commerciële waarde. En commerciële organisaties rijker in hun maatschappelijke betekenis. Dat doen we door: Maatschappelijke strategie Impact meten Social Return Duurzame financiering www.impctagency.nl 085 004 61 38 | info@impctagency.nl

Devin Plank groeit uit tot steunpilaar bij Excelsior Maassluis Hij is pas 24 jaar, maar al een van de routiniers bij Excelsior Maassluis. Devin Plank doorliep de jeugd bij de Tricolores en behoort tot de vaste kern in het eerste elftal. Altijd betrouwbaar, voorop in de strijd en keihard werkend. Hij is een voorbeeld voor de jongere spelers in één van de jongste selecties van de Tweede Divisie. Met zijn nuchtere houding en natuurlijke leiderschap is Plank een steunpilaar geworden binnen de Maassluise topclub. Snelle ontwikkeling Als kleine jongen speelde hij bij de jeugd van HVO, waarna hij de overstap maakte naar Zwaluwen. Via Excelsior Maassluis waar hij in de B1 terechtkwam, ging het snel. Bij de O19 en later O21 liet hij zijn kwaliteiten zien. Onder toenmalig trainer Dogan Corneille maakte Plank zijn debuut in het eerste elftal. Dat was in het coronaseizoen 2020-2021, Zijn eerste minuten maakte hij destijds in de uitwedstrijd tegen GVVV. Zware periode achter de rug In maart 2021 kreeg Plank een mokerslag te verwerken: Er werd bij hem kanker ontdekt. Het betekende veertien maanden lang geen voetbal, maar een gevecht buiten de lijnen. Zijn officieuze rentree maakte hij vervolgens in de Arena in de bekerwedstrijd tegen Ajax waar hij door een erehaag het veld betrad. Inmiddels heeft hij die periode afgesloten. Hij zegt daarover: “Dat hoort niet meer bij mij, ik denk er nooit meer aan. Het ligt intussen ver achter me. Mijn focus ligt volledig op de toekomst.” Baken in een jonge selectie Ondanks zijn nog jonge leeftijd behoort Plank inmiddels tot de meer ervaren krachten binnen de selectie. Met een gemiddelde leeftijd van 22 jaar is Excelsior Maassluis een piepjong team, waarin de 24-jarige aanvaller een soort gidsrol vervult. “Ik probeer de jongere gasten wel wat mee te geven, maar nooit op een geforceerde manier. Dat gaat eigenlijk vanzelf.” Devin Plank in duel met de Kon HFC. 5 Maassluise rollercoaster Het afgelopen seizoen omschrijft hij het liefst als een ritje in een rollercoaster. De Tricolores begonnen met Steyr Jacobs, maar na zeven wedstrijden nam Cesco Achterberg het roer over. Net na de winterstop volgde een nieuwe wissel: Claudio Braga maakte het seizoen af. Dat lukte met succes: Excelsior Maassluis bleef in de Tweede Divisie. “Een turbulent jaar, maar wel leerzaam. Van al die trainers hebben we veel meegekregen, hoe het wel moet en hoe het niet moet. Dat heeft ons zeker sterker gemaakt,” aldus Plank. Leven van seizoen tot seizoen Over zijn toekomst is Plank realistisch. Hij wil nog jaren op Tweede Divisie-niveau spelen, maar legt zichzelf geen al te strenge eisen op. “Ik leef van seizoen naar seizoen. Natuurlijk zou Katwijk, de Bollenstreek of misschien zelfs het profvoetbal mooi zijn, maar ik denk daar niet te veel over na. Ik geef op het veld gewoon alles en zie wel wat er op mijn pad komt. Belangrijker nog: de gezelligheid. Voetbal moet ook leuk blijven. Bij Maassluis kan er na afloop best een biertje gedronken worden. Dat maakt het voor mij het mooiste wat er is.” Dromen van bekersucces Naast handhaving in de Tweede Divisie hoopt Plank op nieuwe bekeravonturen. Excelsior Maassluis staat immers bekend om zijn goede resultaten in de KNVB-beker. Devin: “We hebben ooit thuis tegen PSV gespeeld, van Volendam gewonnen toen ze nog Eredivisie speelden en zelfs in de Arena tegen Ajax gestaan. Dat zijn geweldige potten. Het zou prachtig zijn om weer zo’n bekerreeks mee te maken.”

VRIJBLIJVEND GESPREK Plan een gesprek waarin je zonder verplichtingen al je vragen kunt stellen over het kopen van een huis en de beschikbare financieringsopties. Dit is een ideale kans om een duidelijk beeld te krijgen van je mogelijkheden. INZICHT IN MOGELIJKHEDEN Verken diverse hypotheek- en financieringsopties op basis van je persoonlijke en financiële situatie. Dit inzicht helpt je om goed geïnformeerde beslissingen te nemen over je toekomstige woning. 010-2342043 Veerplein 5, 3131CX Vlaardingen info@ssh-hypotheken.nl www.ssh-hypotheken.nl FINANCIËLE CHECK Een evaluatie van je financiën om te bepalen hoeveel je veilig kunt lenen. Deze check biedt een helder beeld van je financiële bereik voor het kopen van een huis. BEGELEIDING Ontvang ondersteuning gedurende het hele aankoopproces, van het kiezen van de juiste hypotheek tot aan de aankoop van je woning. Deze begeleiding maakt het proces overzichtelijk en minder stressvol. Uw specialist voor laboratoriumapparatuur en verbruiksartikelen Boosting Laboratory Effi ciency WWW.DAVINCI-LS.COM

KAYLAN MUIS: BLESSUREVRIJ DE DERDE DIVISIE IN Als een van de weinige Zwaluwen-spelers weet Kaylan Muis (24) wat er van een speler gevraagd wordt op het niveau van de Derde Divisie. Dit seizoen hoopt hij waardevol te kunnen zijn voor Zwaluwen. “Ik heb deze club altijd al interessant gevonden.” Muis meteen waardevol Een blessurevrij seizoen én al zijn voetbalkwaliteiten gebruiken voor het team: dat is waarop Kaylan Muis hoopt. Wat het tweede punt betreft is hij al goed op weg. Met twee doelpunten in de eerste wedstrijden bewees hij direct z’n waarde voor de ploeg van trainer Luigi Bruins. “Voor mij persoonlijk is dit wel het begin waarop ik gehoopt had.” Ervaring op hoger niveau Muis is met zijn 23 jaar een van de weinige spelers die in het team ervaring heeft in de Derde Divisie. Vorig seizoen speelde hij bij namelijk bij FC ’s-Gravenzande en daarvóór bij Excelsior Maassluis. “Ik weet inmiddels wat er van je gevraagd wordt op dit niveau en ik zie het als mijn taak om de andere jongens mee te nemen.” “Zwaluwen en Maassluis zijn identieke clubs” Toen Zwaluwen zich vlak na de winterstop bij Muis meldde, was hij meteen enthousiast. “Je kunt zeggen dat Zwaluwen en Excelsior Maassluis een beetje dezelfde clubs zijn. Het zijn verenigingen, die vooral veel met eigen jeugd werken. Dat spreekt mij erg aan.” Op het moment dat hij z’n ja-woord gaf, was allerminst duidelijk dat Zwaluwen dit seizoen in de Derde Divisie zou uitkomen. “Dat is een extra mooie uitdaging. Aan het einde van de rit degradeerde FC ’s-Gravenzande juist naar de Vierde Divisie. Anders hadden we een mooie streekderby gekregen.” “Blessurevrij zijn is mijn doel” De inwoner van Maassluis hoopt dit seizoen in ieder geval blessurevrij door te komen. “Toen ik bij ‘s-Gravenzande speelde, raakte ik geblesseerd en toen ik terugkwam, had de trainer z’n basiself al voor een groot deel neergezet. Dan is het lastig om daar tussen te komen.” Ook in zijn tijd bij Excelsior Maassluis had hij blessurezorgen. “Wat dat betreft kun je zeggen dat ik niet echt geluk heb gehad, haha.” Rust is vaak beter dan meer trainen Dit seizoen hoopt hij wel wekelijks in de basis te kunnen staan. “Ik leer mijn lichaam nu veel beter kennen. Vroeger wilde ik altijd trainen, trainen, en nog eens trainen. Ik dacht dat je kleine pijntjes er wel uit kon lopen, maar dat is lang niet altijd het geval. Je moet soms ook gewoon je rust nemen en eventueel een training overslaan. Dat heb ik intussen wel geleerd.” Wisselvallig begin van de competitie Met Zwaluwen beleefde Muis een wisselvallig begin van het seizoen. “We hadden wat meer punten kunnen pakken, maar het recente gelijkspel tegen VVSB was een mooie opsteker. Ook in de bekerwedstrijd tegen Urk lieten we goede dingen zien.” Muis merkt dat er een stijgende lijn in het spel zit. “We zien onszelf groeien. De ervaren jongens, zoals Pieter Langedijk en Jazzy Adams, nemen duidelijk hun verantwoordelijkheid. Dat is fijn. Ze geven medespelers slimmigheden mee en delen trucjes, zodat we overwinningen over de streep kunnen trekken, als het allemaal niet even lekker loopt.” “Brito is een extra cadeautje” Met de komst van oud-profvoetballer Elso Brito kreeg Zwaluwen nog een ‘cadeautje’. “Hij moet zich nog ‘op trainen’, want hij heeft een jaar lang amper gevoetbald. Maar je ziet duidelijk wat z’n voetbalkwaliteiten zijn. Aan hem kunnen we nog veel plezier beleven.” Muis hoopt vurig dat Zwaluwen zich kan handhaven in de Derde Divisie. “We groeien en ik denk dat we tot nog meer in staat zijn.”

Padel en genieten! direct aan het strand, 50 minuten van Rotterdam www. autohuisdevaart.nl Kethelweg 54-58 - 3135 GM Vlaardingen

Hockeyrevelatie Olivier Hotensius floreert in Oranje Foto: Bart Scheulderman Het afgelopen jaar kende voor hockeyer Olivier Hortensius (22) uit Vlaardingen flinke pieken en dalen. Afgelopen winter stapte hij met Oranje in het vliegtuig naar Sydney voor de Pro League-duels tegen Australië en Spanje. Zijn debuut leek aanstaande, maar een hamstringblessure gooide roet in het eten. “Ik voelde meteen dat het mis was,” kijkt hij terug naar dat nare moment. Toch krabbelde de aanvaller later weer op en hij werd afgelopen zomer beloond met zijn eerste speelminuten op het EK in Duitsland. Van Pollux naar HC Rotterdam Hortensius zette zijn eerste hockeystappen bij Pollux onder de bezielende begeleiding van zijn vader Frenk. Hij is een bekende hockeyman in de regio. Op 8-jarige leeftijd maakte Olivier al de overstap naar HC Rotterdam. Daar debuteerde hij op zijn zestiende in het eerste elftal. “Het ging allemaal erg snel. Eerst speelde ik in het weekend dubbele wedstrijden: op zaterdag een partijtje in de A-jeugd en zondag bij het eerste. Vanaf mijn zeventiende was ik vaste keus in de selectie.” Hamstringproblemen in Sydney Na zijn doorbraak bij HC Rotterdam volgden Foto: Bart Scheulderman 9 uitverkiezing voor de selecties van Jong Oranje en later van het grote Oranje. In januari 2025 zou zijn debuut in Sydney een feit worden, totdat het op de training mis ging. “In een duel met Joep de Mol voelde ik direct pijn in mijn hamstring. Gelukkig was het geen finale afscheuring van de spier. Het was maar een scheurtje. Extra wrang was dat wel voor mij, want ik was net hersteld van een rughernia-operatie.” Droom komt uit op het EK Met hard werken stond de aanvaller al na twee maanden weer op het kunstgras. Tot zijn verrassing viel daarna de uitnodiging voor het EK 2025 in Duitsland op de digitale deurmat. “De selectie zou om 16.00 uur bekend gemaakt worden. Ik zat gespannen te wachten en toen ik mijn naam in het rijtje uitverkoren spelers zag staan, heb ik echt even in de kamer staan dansen.” Op het EK speelde Hortensius onder meer in de groepswedstrijd tegen Oostenrijk en in de halve finale tegen Frankrijk. Hoewel hij niet tot scoren kwam, was die ervaring voor de jonge hockeyer onbetaalbaar. “Voor mij was dit echt een kers op de taart en een beloning voor mijn harde werken. Spelen op een EK was een droom die uitkwam.” Familiesteun is belangrijk Daarnaast benadrukt Hortensius dat hij dit succes ook te danken heeft aan zijn familie, die overal en altijd aanwezig is om hem te steunen. Zelf gaat hij ook nog graag kijken bij zijn broer Derk, die nog steeds in het eerste van Pollux speelt en in het afgelopen seizoen promoveerde. “Hockey is toch eigenlijk het mooiste wat er is.”

Van Celtic en Fenerbahçe naar gezelligheid bij HBSS Ooit zat hij in volle stadions in wedstrijden tegen topclubs als Celtic, Sjachtar Donetsk en Fenerbahçe op de bank. Jarenlang stond hij onder contract bij Sivasspor, een club die meestal in de Turkse top meedraait. Alisan Seker keepte wel enkele wedstrijden in de Süper Lig, maar meestal was hij reservedoelman. Toch leverde dat hem ervaringen op waarvan velen slechts mogen dromen. “Keeper in het veld, publiek op de banken” Alisan: “Op de bank zitten in Europese wedstrijden tegen clubs als Celtic, dat zijn natuurlijk momenten die je nooit vergeet. Maar tegelijkertijd knaagt het binnenin. Als keeper wil je op het veld staan, wil je de spectaculaire reddingen verrichten waarvoor het publiek op de banken staat.” Het zwarte gat Twee jaar geleden kwam er een abrupt einde aan zijn carrière als profvoetballer. Na zijn laatste duel overviel hem de lange leegte. “Alles draaide jarenlang om voetbal. Je leeft in een strak ritme, je traint elke dag, je bereidt je voor op wedstrijden. En van de ene op de andere dag, valt dat weg. Ik viel echt in een diep, zwart gat.” Nederlands leren In die periode vond hij houvast bij zijn neef, Berkan Bayraktar, clubicoon en inmiddels trainer bij HBSS. Bayraktar hielp hem om een nieuw leven op te bouwen in Nederland. Seker streek samen met zijn Nederlandse vriendin in Spijkenisse neer. “Ik woon nu ruim een jaar in Nederland en ik ben volop bezig om goed Nederlands te leren. Het is geen gemakkelijke taal voor me, maar ik wil me hier echt thuis voelen. Ik oefen daarom elke dag.” Werken De nieuwe realiteit was wennen. Stadions vol supporters veranderen in een bestelbus met pakketten; van trainingscomplexen in de Süper Lig naar in garages sleutelen aan auto’s in Nederland. Alisan: “Ik moest weer leren wat werken is. Soms bezorg ik pakketten, soms sta ik in de garage. Dat is een enorme omschakeling, maar het geeft me wel structuur in mijn leven. En structuur is precies wat je nodig hebt na een actieve topsportcarrière.” Schiedamse keeperstrainer Toch liet het voetbal hem niet los. Via neef Bayraktar kwam hij bij HBSS terecht. “Eigenlijk wilden ze een keeperstrainer, en dat leek me geweldig. Ik deed vorig jaar al een paar trainingen mee. Maar toen de eerste keeper geblesseerd raakte, trok ik zelf de handschoenen aan. Keepen zit nu eenmaal in mijn bloed, dat gaat er nooit meer uit. Als HBSS me nodig heeft, sta ik er.” “Voetbal is Nederland is gezelligheid” Wat hem nog het meest verraste, was de charme van het verenigingsleven in Nederland. Lachend: “Iedereen komt hier naar de training, je gaat voetballen en na afloop drink je met zijn allen een drankje. In Turkije draait alles om presteren en om resultaten. In Nederland proef ik heel iets anNeef Berkan Bayraktar haalde Alisan Seeker naar HBSS 11 ders: kameraadschap, gezelligheid, samen plezier maken. Dat geeft mij weer nieuwe energie.” “HBSS is een gezellige familieclub” Met zijn 38 jaar voelt Seker zich beter dan ooit op zijn plek. Geen volle stadions meer, geen Europese glamour, maar een hechte club die als familie aanvoelt. “Ik ben keeperstrainer, maar ook speler als het nodig is. Ik wil mijn ervaring delen met de jonge jongens, hen helpen zich te ontwikkelen. Ik hoef geen groot podium meer. Hier bij HBSS vind ik alles wat ik nu in mijn leven nodig heb: voetbal, warmte en verbondenheid.” “Mijn neef is mijn kompas.” Eén ding staat voor hem vast: “Mijn neef Berkan zal altijd mijn kompas blijven. We hebben samen zoveel meegemaakt. Ik zie hem eigenlijk als een soort broer, meer dan een neef. Waar hij heengaat, daar ga ik ook. Dat is tot nu toe nooit veranderd en dat zal ook nooit veranderen.”

Landskampioen Delano à Cohen strijkt neer op het Kwekkernest Hij was twee seizoenen assistent-trainer bij topclub Quick Boys, nu is Delano à Cohen terug in Vlaardingen en staat hij voor het eerst op eigen benen. De eerste weken als eindverantwoordelijke man bij VFC zijn hem goed bevallen. ”We hebben met z’n allen al veel mooie dingen voor elkaar gekregen.” Het is nog niet zo lang geleden dat Delano à Cohen (34) zelf op het veld stond. Als middenvelder speelde hij in de top van het amateurvoetbal, onder meer bij Zwaluwen, Barendrecht én Quick Boys. De laatste jaren van zijn voetballoopbaan promoveerde hij enkele keren met zijn jeugdliefde Nieuwenhoorn. “Zelf voetballen is het mooiste wat er is. Helaas speelde een hardnekkige enkelblessure mij parten. Ik voetbalde constant met pijn.” Assistent bij Quick Boys Het deed hem besluiten om in 2023 te stoppen, mede vanwege het feit dat Quick Boys zich bij hem meldde. De club waarmee hij op het veld van Deltasport in 2016 kampioen werd, zocht een assistent. Iets waar de oud-middenvelder wel oren naar had. “Het is een fantastische en warme club. Dat ervoer ik als speler, maar ook zeker als assistent-trainer.” Van de ene vissersplaats naar de andere Met de club uit Katwijk beleefde hij een succesvolle periode. Verschillende profclubs werden verslagen in het bekertoernooi en de club werd kampioen in de Tweede Divisie. Een aantal spelers, onder wie oud-Spartaan Patrick Brouwer, maakte een transfer naar Telstar en speelt nu in de Eredivisie. De alom geprezen hoofdtrainer Thomas Duivenvoorden koos voor een rol als assistent bij De Graafschap. En Delano à Cohen? Die ging naar VFC. “Dat was een heel bewuste keuze. “Ik wilde op eigen benen staan en sprak met een aantal clubs. Bij VFC kreeg ik meteen een goed gevoel.” Aanvallend voetbal in Vlaardingen De Vlaardinger werd op een paar honderd meter van de club geboren en wist dus waar hij zou terechtkomen. “De club staat bekend als een warme vereniging. Dat blijkt ook wel, want ik ben hier erg goed opgevangen. Ook het werken met eigen jeugd en het soort voetbal spreken mij aan.” De eerste weken stemmen hem positief. “Het is een enthousiaste groep, met zowel ervaren spelers als jeugdspelers. Ik wil graag dominant en aanvallend voetbal spelen. De groep neemt die speelstijl goed op. We hebben intussen al veel voor elkaar gekregen.” Niet altijd op 1 Delano moest in de eerste weken toch wel even wennen. “Dat zit ‘m in kleine dingen. Bij voetballers in de Tweede Divisie staat voetbal echt op nummer 1. Je kunt het daar niet maken om een deel van de voorbereiding te missen vanwege een besproken vakantie. In de tweede klasse is dat logischerwijs anders. Dat is niet erg, maar voor mij was het in het begin wel wennen.” Spiegelen met oud-trainers De jonge hoofdtrainer heeft verschillende oud-oefenmeesters met wie hij dagelijks over voetbal en speelstijlen appt. Eén daarvan is Adrie Poldervaart, zijn oud-trainer bij Zwaluwen en de huidige trainer bij Quick Boys. Ook met Duivenvoorden heeft hij nog dagelijks contact. “Dat gaat over van alles, maar ook over voetbal. Het is mooi om dagelijks met het spelletje bezig te zijn.” Samen met Adrie Poldervaart zit Delano ook nog in een app-groep met oud-spelers van Zwaluwen. “Veel jongens, onder wie Marlon Oranje en Osvaldo de Pina, zijn ook bezig met het trainerschap. Het is leuk om met mensen van je eigen leeftijd te sparren.” Teamsfeer ook buiten het veld Hij ziet de Zwaluwen-selectie van destijds als een mooi voorbeeld voor nu. “We hadden echt een gezellig team, waarmee we ook buiten het voetbal optrokken. Bij VFC gebeurt dat al, maar dat kan nog beter. Een paar weken geleden organiseerde de selectie zelf een teamweekend. Dat was gezellig en smaakt naar meer.” Verlangen naar de competitiestart De VFC-trainer heeft vertrouwen in een mooi seizoen in de tweede klasse. “Wat de groep nu al heeft laten zien, stemt mij erg positief. Eersteklasser ARC (de eerste tegenstander in de districtsbeker, red.) had het een uur erg lastig tegen ons. Ik kijk ernaar uit als de competitie straks echt begint.” 13

Edgar van der Roer: doelpunten machine en gezelgheidsdier Edgar van der Roer, de Schiedamse levensgenieter pur sang, groeide op bij Excelsior’20, waarna hij bij Excelsior Maassluis, Sparta, VVV en ADO Den Haag een imposante loopbaan opbouwde. Door: Ton de Leede In De Meer stond hij oog in oog met Frank Rijkaard en hij speelde ook in een volle Kuip. Zijn carrière had misschien nóg grootser kunnen zijn, als hij wat meer voor de sport had geleefd. Spijt kent de 53-jarige Van der Roer echter niet. Integendeel: hij strooit met anekdotes uit een leven vol voetbal, plezier en vriendschap. ”Never a dull moment met Edgar.” Excelsior’20 (1972-1991) Zijn grote liefde: Excelsior’20. Op vijfjarige leeftijd daar begonnen en hij speelde op zijn zestiende al in de hoofdmacht. “Op donderdagavond zouden we in plaats van trainen naar de sauna gaan. Elftalleider Joop van Rest voorop. We dachten richting sauna, maar ineens stopten we voor ’t Koetsiertje: een kroeg mét een sauna erboven. Bleek achteraf een homosauna. Ineens stonden er twintig jonge binken binnen. Het werd een topavond!” Excelsior Maassluis (19921994) Een lastige keuze: weg bij Excelsior’20, waar zijn vader trainer was. “Geen leuk gesprek thuis. Maar ik wilde hogerop en het was Eric Gudde, de beste vriend van mijn vader die me uiteindelijk op de laatste transferdag overhaalde om naar Maassluis te verkassen.” Bij Maassluis maakte hij mooie jaren mee op het hoogste amateurniveau. Trainingskampen (o.a.in Tenerife) leverden niet alleen voetbalherinneringen op. “Kamergenoot Martin de Waard had zijn ooglenzen in glaasjes water gedaan. Ik deed er een scheutje wodka bij. De volgende ochtend kon hij niks zien. Ik heb heel hard voor mijn leven moeten rennen.” Sparta (1994-1996) Op het Kasteel groeide Van der Roer snel door naar het eerste elftal. “Tijdens mijn eerste training met Marco Bogers gaf hij me een doodschop. Ik bleef stil, zoals mijn vader me had geleerd. Even later pakte ik hem terug met een grove tackle. Hij stond op, gaf me een hand en zei: ‘Wij worden vast vrienden.’ Dat was ook zo.” Mooiste sportmoment Het EK 1988 was z’n inspiratiebron. “Op het Hemaplein in Schiedam keek ik naar de wedstrijden van Oranje. Frank Rijkaard was toen voor mij één van de beste spelers.” In het seizoen 1994-1995 stond hij met Sparta in De Meer tegenover Rijkaard. “We verloren met 8-0; ik raakte echt geen bal. Toch was het onvergetelijk om tegenover zo’n wereldtopper te staan.” Jaren later, toen Rijkaard trainer van Sparta was, kwam hij hem opnieuw tegen. “Mijn vader was keeperstrainer en nam hem vaak mee uit eten. Ik gaf hem een hand, maar hij had geen idee wie ik was. In die wedstrijd was ik niet meer dan een vlieg op zijn schouder geweest.” VVV Venlo (1996-1997) Een jaar weg uit Schiedam. Trainer Henk van Stee nam Edgar mee, samen met o.a. John de Wolf. “De komst van John leverde drie duizend seizoenkaarten extra op. Wat een speler was dat. Ik had een wereldtijd.” ADO Den Haag (1997-1999) “Een heerlijke periode. Met mannen als Maurice Steijn, Dirk Heesen en John de Jong. We werden periodekampioen in de Eerste Divisie. Ook maakten we een reclame voor Nationale Nederlanden samen met de Oranjeselectie van 1974. De verhalen die daar loskwamen… die mag ik hier niet navertellen.” 15 VVK – Excelsior’20 (2000-nu) Terug in de regio speelde Van der Roer eerst voor VVK en keerde uiteindelijk terug naar Excelsior’20, waar hij het zaterdagmiddagvoetbal domineerde. “Veel te goed voor de tegenstanders. Alleen met grof geweld was ik te stoppen.” Na zijn rentree bij Excelsior’20 speelde hij in de zaterdagcompetitie 7 tegen 7 en op zondag in het 4e elftal, tegenwoordig bekend als team ‘Jekkie’. “Tijdens een training hield keeper Remco van der Toorn geen bal tegen. Ik zei: “Je kan net zo goed een jekkie in het doel hangen. Vanaf dat moment heetten we team ‘Jekkie’ en speelden we ook in een jekkie. Remco overleed in 2015, vergeten doen we hem nooit.” Ook buiten het veld is Edgar een vaste waarde: jarenlang als leider, later als lid van de Technische Commissie. En achter de bar staat hij bekend als keukenprins met de theedoek over zijn schouder. “Een echte gastheer,” vinden z’n clubgenoten.”

Sportprijzen nodig? Sportprijzenwarehouse.nl Kleine Woerdlaan 19 - Naaldwijk

VERJONGINGSKUUR VDL MAASSLUIS ZET DOOR VDL ondergaat een flinke verjongingskuur onder de nieuwe trainer Jim van der Jagt, die na zijn coachingsjaren bij MVV’27 en Lyra debuteert als hoofdtrainer van een eerste elftal. Maar de 45-jarige oefenmeester gooit z’n oude schoenen niet weg, voordat hij weet dat de nieuwe lekker passen. Ketting en de andere oudgedienden. Daarom zagen de aanhangers van de blauwwitte club op het fraaie sportcomplex in Maassluis tijdens de bekercompetitie routiniers als Kees Ketting nog even een hattrick scoren tegen Rockanje, liep de 38-jarige Melvin Louwen nog de laatste oude kunstgrasstroken (voordat de nieuwe mat wordt aangelegd) met zijn grote passen uit de grond en kletsten Dennis van Rijn en Michael Poeljes er ook nog heerlijk tegenaan. Trots op eigen jeugd Maar verder is het een en al jeugd dat de klok slaat bij VDL. Bijna 90 procent van de selectie bestaat uit eigen jeugd en dat is iets wat ongelooflijk trekt, ook bij de eigen aanhang en het publiek. Met een vol terras en een goed bezette tribune is het naast de sportieve kant qua sfeer altijd heerlijk in Maassluis. Ouders van VDL die hun zonen in het eerste elftal zien stromen, blijft toch iets om trots op te zijn. Aflevering vader en zoon Ooit voetbalde Ruud den Engelsman in de hoofdmacht van VDL, nu staat zijn zoon in het eerste. Marco de Groot was als hoofdsponsor samen met de Stichting Vrienden van VDL de grote animator achter de opwaardering van het totale sportcomplex. Nu staat zijn zoon in de aanval van VDL 1. Dick Stigter speelde in VDL 1 zaterdag, toen het accent nog bij de zondag 1 lag. Nu staat zijn zoon Tom in het hart van de defensie. Ed Kok was jarenlang jeugdtrainer van VDL, nu ziet hij zoon Tijn Kok in de selectie opereren. Nieuw elan in Maassluis Zo zijn er tal van voorbeelden, die nieuw elan aan de vereniging hebben gegeven. Jim van der Jagt haakt daar als coach goed op in en trekt de lijn door die Gilbert de Wildt vorig seizoen al had ingezet. Van der Jagt vertelt: “Kijk naar de wedstrijd tegen Rockanje. Sommige spelers waren nog op vakantie en een paar ervaren jongens zaten op de bank. We speelden dus met heel veel jonge spelers in de basis: Rick Bruneel, Tijn Kok, Maik Rol, Stef den Engelsman, Rens de Groot. Die jongens gaan vanaf nu echt wel stappen maken. En dan hebben we nog twee nieuwe talentvolle aanwinsten, Jochem Gregorowitsch en Tijn Noordzij, die helaas beiden tijdelijk uitgeschakeld zijn met een blessure.’’ Het onder 19-elftal heb je ook al bekeken? “In de aanloop naar dit seizoen deden wat jongens mee op de training bij de selectie en daar werd ik heel enthousiast van. Ik heb tegen Dennis de Vette gezegd dat we naar een situatie moeten. waarbij Oefenmeester Jim van der Jagt in actie 17 elke week twee jeugdspelers meetrainen. Daarmee creëren we betrokkenheid en zij ervaren wat er in de selectie wordt gevraagd. Bovendien kunnen we een bruggetje slaan om ze te behouden voor de club. Ik heb wel wat ervaring met de jeugd te laten doorstromen bij MVV en Lyra. Dus kan ik me aardig inleven in de situatie van spelers die naar het eerste elftal moeten worden gebracht. Daar wil ik zeker mee bezig zijn.’’ Hoe ervaar je de staf die je om je heen hebt bij VDL? “Ik zal eerlijk zijn, wat dat betreft kom ik in een gespreid bedje. Ik vind het geweldig hoe de begeleiding bij VDL is. Iedereen in de staf is gebleven. Ik merk dat alle stafleden op elkaar zijn ingespeeld en qua verzorging door de teammanagers is alles op orde. Met Rob van der Voort hebben we ook nog een fijne trainer gevonden voor het tweede elftal.’’

TIME-CRITICAL TRANSPORT Jaco de ligt 06-28701035 Hoogstraat 116 Vlaardingen

VEERTIGERS MEHMET EN FATIH GAAN VOOR TITEL SVV Wat nou spelen in een vriendenteam? Mehmet (44 jaar) en Fatih (41) Ayilgan misten prestatievoetbal en kozen vorig seizoen voor SVV. “Wij zijn fitter dan de meeste jonge spelers en gaan dit seizoen met SVV echt voor de prijzen.’’ Door: Ton de Leede Pleintjesvoetbal De Turkse broers werden in Rotterdam vlakbij het Kasteel van Sparta geboren. Op de pleintjes werden echte voetbalgevechten geleverd, vaak tegen de broers Mourad en Nourdin Boukhari. De stap naar een echte voetbalclub was daardoor snel genomen en ook op het grasveld gingen Mehmet en Fatih voorop in de strijd. Al gauw bleek de oudste vooral een dappere strijder in de defensie en de jongste fijner besnaard als middenvelder. Ze speelden bij Delfshaven, met en zonder GLZ, WICO (!), Activitas (!), Xerxes, Steeds Hooger en de uiteindelijke AGE/GGK-fusieclub. In 2009 werd door hen met EDS een luid bejubelde titel gepakt. Trainer was destijds de bekende Schiedammer Jerry Visser. “Een geweldige man”, klikt het uit één mond van de twee broers, “met wie we ook veel gelachen hebben.’’ Vriendenteam, nou nee! Drie jaar geleden dachten de twee liefhebbers hun heil te zoeken in een vriendenteam. Het afscheid van selectievoetbal bij vv Overschie was overweldigend: Hermes DVS was toen de laatste tegenstander. “Maar wij moesten voor het vriendenteam alles zelf regelen. We kregen veel afzeggingen, gaven dan toch training, maar soms stonden we gewoon met ons tweeën op het veld. Niks voor ons, alleen koppijn leverde het op.’’ Klik met Ramon Bronkhorst Franklin Janga en Appie Belabed vroegen de broers Ayilgan naar SVV te komen. De ontvangst was warm en de in het begin nogal druk ervaren trainer Ramon Bronkhorst beviel hun al snel. “Hij is niet alleen trainer, maar hij staat ook achter de bar en neemt ook nog een zak wasgoed mee naar huis. We hadden al gauw een klik.’’ Voetballen tot je moest eten Mehmet is werkzaam als werkvoorbereider in de steigerbouw en Fatih is actief in een theehuis. Ze doen er alles aan om fit te blijven. Allebei getrouwd: Mehmet heeft één zoon en Fatih twee dochters en een talentvolle voetbalzoon. Ze zetten er alles voor opzij. “Voetbal is immers alles voor ons, vroeger voetbalden we altijd op de pleintjes en we stopten pas als het eten op tafel stond. We verwachten dan ook inzet van medespelers, anders win je geen wedstrijd. We gaan nu sowieso voor het kampioenschap.’’ Inspiratiebronnen Mehmet is een fanatieke aanhanger van Galatasaray en in Nederland is hij fan van Sparta. Als pure linkspoot en linksback werd hij door voetballer Roberto Carlos geïnspireerd. Fatih (nog steeds door Mehmet ‘broertje’ genoemd) was een technische voetballer met altijd een voetbaloplossing in zijn kop. “Ik hou van mooi voetbal, van dat van Barcelona. Niemand was ooit beter dan Andrés Iniesta. Ik ben ook linkspoot en ik hou ook van crosspassjes geven.’’ Kampioen worden met SVV De voetbalbroers spelen al 23 jaar 19 samen en willen wel weer eens een periodetitel of nog liever een kampioenschap behalen. Ze zijn dan ook erg blij met de komst van Khalid Belazani, een 29-jarige speler die bij NAC, Sparta en in Slowakije heeft gespeeld. Mehmet over de aanwinst: “Hij is een echte nummer 10, eentje die bij SVV ontbreekt. Ikzelf wil als back aanvallend spelen. Ik weet wanneer ik kan opkomen en ook dat mijn broertje me dan kan aanspelen. Wij voelen elkaar natuurlijk heel goed aan.’’ Leeftijd is maar een getal Vooralsnog heeft Franklin Janga een gebroken middenvoetsbeentje en Mehmet moet zelf eerst nog toekijken met een zweepslag. Normaal gesproken staan in het basiselftal van SVV drie veertigers. Daarbij moet aangetekend worden dat twee ruime veertigers, onder wie één van 49 jaar, ook aan de Schiedamse basisdeur kloppen.

www.blijdorpbv.nl Groot in civiele techniek en groenvoorziening. 010 - 435 96 87 | info@blijdorpbv.nl WWW.PBSVASTGOE WWW.PBSVASTGOED.NL | INFO@PBSVASTGOED.NL

Rin Ajiki: Via Chat GPT van India naar Kethel Spaland Rin Ajiki groeide op in India en kwam via Chat GPT bij Excelsior Maassluis terrecht en speelt nu bij Kethel Spaland Met ChatGPT van Japan naar Schiedam Wie denkt dat ChatGPT alleen handig is voor schoolopdrachten of antwoorden op grappige vragen, heeft het mis. Voor Rin Aiyuki was het dé manier om zijn eerste voetbalclub in Nederland te vinden. De Japanner, die via India in Rotterdam terechtkwam, tikte simpelweg ‘top-10 amateurclubs in de regio’ in en belandde daardoor bij een proeftraining in Maassluis. Inmiddels speelt hij bij Kethel Spaland, waar hij aan zijn voetballoopbaan verder wil bouwen. Van Japan naar India Het verhaal van Rin Aiyuki begint in Japan, waar hij werd geboren en opgroeide tot zijn twaalfde jaar. Op die leeftijd verhuisde hij met zijn familie naar India. Daar ontdekte hij de wereld van sport in de breedste zin van het woord. Rin probeerde basketbal, cricket en voetbal uit. Vooral die laatste sport groeide al snel uit tot een serieuze bezigheid. “Vanaf mijn vijftiende ben ik echt serieus gaan voetballen,” vertelt hij. Voetballen op een cricketveld “Ik speelde in de amateurcompetitie van India, vaak onder moeilijke omstandigheden. Soms stonden we gewoon op een cricketveld dat snel werd omgebouwd tot een voetbalveld. Het zag er wel mooi uit, maar er waren nauwelijks voorzieningen. Het voetbal in India was hard en enthousiast, maar tactisch en technisch stelde het niet zoveel voor. Toch heb ik daar veel geleerd en vooral mijn techniek goed kunnen ontwikkelen.” Chat GPT Toen Rin besloot in Rotterdam aan de Erasmus Universiteit te gaan studeren, wilde hij ook zijn voetbalcarrière voortzetten. Maar waar begin je in een nieuw land? Voor Rin bleek ChatGPT het antwoord. “Ik had gewoon ingevuld: top-10 amateurclubs in de regio. Daar kwam Excelsior Maassluis uit. Ik heb daar een proeftraining gedaan en ik kon daar komen. Dat was hartstikke leuk.” Zo belandde hij bij Excelsior-Maassluis, waar hij een jaar in de O18 speelde. Een overstap naar de O19 zat er echter niet in, waardoor hij dit seizoen koos voor voetballen bij Kethel Spaland. “Ik wilde namelijk graag seniorenvoetbal spelen. Bij Kethel Spaland kreeg ik die kans, en daar ben ik heel blij mee.” Wennen aan het Nederlandse voetbal Voor Rin is het verschil wat betreft voetballen tussen India en Nederland groot. “In India was voetbal maar een bijzaak. Hier zie je voetbal op elk veld, in elke wijk, en het niveau is hier natuurlijk veel hoger. De intensiteit van de trainingen en wedstrijden is echt iets waar ik beter van word.” “Amerikaanse sporten zijn leuker” Opvallend genoeg kijkt Rin zelf nauwelijks naar voetbal. “Ik hou namelijk meer van basketbal en andere Amerikaanse sporten. In een groot voetbalstadion ben ik zelfs nog nooit geweest. Maar dat betekent niet dat ik geen ambities heb. Ik wil prof worden en hier het betaalde voetbal halen.” Zijn reis naar de trainingen en wedstrijden maakt hij trouw met de fiets of het openbaar vervoer. Daar heeft hij veel voor over. “Ik heb het hier erg naar mijn zin. De oudere spelers leren me veel en ik word hier prima opgevangen.” Blik op de toekomst Voor dit seizoen heeft Rin duidelijke doelen: met Kethel Spaland wil hij van waarde zijn voor het team van oefenmeester Paul van Loenen en zo hoog mogelijk eindigen in de competitie. Ondertussen blijft hij werken aan zijn ontwikkeling en dromen van een profcarrière. Passie voor bakken Maar Rin heeft meer dan alleen sportieve ambities. Naast zijn studie Economie aan de Erasmus Universiteit koestert hij nog een andere droom. “Ik hou enorm van brood. Later wil ik mijn eigen bakkerij beginnen, dat is echt een grote passie van mij.” Met zijn mix van doorzettingsvermogen, ambitie en verrassende interesses is Rin Aiyuki niet alleen een bijzondere persoonlijkheid, maar ook een speler om in de gaten te houden bij Kethel Spaland. 21

PATRICK TRIEP WIL VOORAL GENIETEN BIJ PPSC Deze zomer was er opmerkelijk transfernieuws in de regio: de overstap van Patrick Triep van Zwaluwen naar PPSC: van de Vierde Divisie naar de vierde klas. “Het is natuurlijk best een groot verschil in niveau, maar ik wil voortaan vooral genieten.’’ Door: Ton de Leede Vriendin speelt ook bij PPSC Bij de Schiedamse vierdeklasser ging uiteraard meteen de vlag uit en het verhaal ging dat zijn vriendin Hesther, zelf voetbalster bij PPSC, hem had overgehaald om in Schiedam zijn loopbaan voort te zetten. Patrick Triep: “Nou eigenlijk wilde ik stoppen, vanwege mijn blessures. Als Zwaluwen niet was gepromoveerd, was ik in Vlaardingen gebleven. De mening van mijn vriendin heeft wel meegespeeld.” Te lief “Maar vooral Emil van Schie heeft me enthousiast gemaakt. Ik voelde me meteen welkom. PPSC is een warme familieclub, waar iedereen elkaar kent. Opvallend op de training is wel, dat ik de enige ben die overal een wedstrijdje van maakt. Als ik ‘yes gewonnen’ roep na een oefening, kijken de anderen daar vreemd van op. Er moet hier dus meer strijd komen, want de meeste spelers zijn nog veel te lief.’’ Vaak gewisseld van club De 32-jarige Triep, die in het normale leven gedragscoach in het speciaal onderwijs is, heeft verschillende clubs versleten, waarvan enkele op een hoog amateurniveau. Maar vaak miste hij ook wedstrijden door blessures. Vooral zijn knie leverde nogal wat problemen op. Henk en Luigi De afgelopen drie seizoenen speelde hij bij Zwaluwen. Hij was destijds gevraagd door trainer Henk de Zeeuw die hem van FC s-Gravenzande kende. Bij Zwaluwen voelde hij zich direct thuis en hij deed er vele activiteiten naast het voetbal. Hij werkte o.a. bij Henks voetbalschool. Het kampioenschap en de directe promotie naar de Derde Divisie was voor hem en Zwaluwen een schitterende prestatie. FC ’s-Gravenzande ‘s-Gravenzande was zijn woonplaats en feitelijk ook de club bij wie hij het langst speelde. Hij begon daar in de B- en A-jeugd en speelde ook enkele jaren in het eerste. Twee keer heeft hij de finale van de KNVB-beker gespeeld en hij won die beker één keer. Hij promoveerde ook daar. Allround sportman Toen Patrick ongeveer twaalf jaar was, was hij een actieve sportman, die van alle markten thuis was. Hij speelde toen bij Westlandia en liet zijn sporen na als jonge atleet op de sintelbaan. Bij het verspringen werd hij met een afstand van 4.81 m. Nederlands kampioen. Hij was toen veertien. Hij was zestien jaar, toen hij ook ging zaalvoetballen en hij speelde zelfs in de Eredivisie. Voorhoedespeler en assistkoning Zijn eerste voetbalclub was RKSVM, dat nu na de fusie SC Monster heet. Iedereen langs de kant zag in hem meteen een voorhoedespeler. Patrick: “Ja, klopt, ik heb altijd voorin gelopen, meestal op rechts maar soms op links. Ik ben van nature rechtsbenig, maar met links kan ik ook aardig overweg. Ik ben een man van de assist en ik zag graag dat anderen daaruit scoorden. Soms was er wel wat kritiek van trainers op mijn spel, die vonden dat ik zelf meer voor een doelpunt moest gaan.” Meer strijd bij PPSC Over zijn doelstelling van de overgang naar PPSC is Triep duidelijk: “Ik wil proberen voor PPSC belangrijk te zijn. Ik weet dat ik een wedstrijd kan laten kantelen. Maar nogmaals, er moet hier meer strijd op het veld komen. Spelers moeten er vanaf het begin staan en zich niet al te gemakkelijk laten afbluffen.” Over de tegenstanders in de vierde klas, zegt hij: “Die ken ik natuurlijk niet, behalve FC Maense. Maar dat maakt me eigenlijk ook niet uit. Het moet hier de periode worden, waarin ik alleen maar hoop te genieten.” Patrick Triep werd afgelopen seizoen met Zwaluwenn kampioen van de vierde divisie 23

“Er staan mooie dingen te gebeuren bij Excelsior” Arie van den Berg is een bekende naam in het regionale voetbal. Al vanaf zijn zevende jaar is hij verbonden aan sv Heinenoord, waar hij na een lange periode als speler (inclusief enkele seizoenen in het eerste elftal) in 2006 het voorzitterschap op zich nam. Onder zijn leiding maakte Heinenoord een indrukwekkende opmars naar de top van het amateurvoetbal door, waar het de strijd aanging met gerenommeerde clubs als Quick Boys en Noordwijk. Van Heinenoord naar Kralingen Toch reikt de voetbalpassie van Arie van den Berg verder dan zijn eigen dorpsgrenzen. Inmiddels is hij alweer twaalf jaar kind aan huis bij Excelsior Rotterdam. De eerste stap richting Kralingen kwam via zijn zoon Anthal, die als accountmanager bij Excelsior aan de slag ging. Arie volgde de club in het begin van afstand, maar werd snel een hondstrouwe supporter die de laatste seizoenen ook bij uitwedstrijden aanwezig is. Supporter wordt bestuurslid Zijn betrokkenheid werd groter toen hij zich aansloot bij de ‘Founders Club’. Dat was in de tijd dat Wouter Gudde en Ferry De Haan nog de leiding bij de Kralingers hadden. Sinds enkele maanden heeft Van den Berg zelfs zitting genomen in het bestuur van Excelsior Rotterdam. Hij nam de portefeuille commerciële zaken over van Rick Ruisch en wil met het bestuur verder bouwen aan de toekomst van Excelsior. Flinke stappen gemaakt Van den Berg vertelt over de plannen: “De afgelopen jaren zijn er al heel mooie stappen gezet. We willen daar samen, bestuur en directie, graag op voortborduren. We willen de waarde van de club vergroten, op het veld én daarbuiten. Excelsior is, onder leiding van Daan Bovenberg, een stabiele club geworden en dat moeten we uitbouwen.” Ondernemen zit Van den Berg in het bloed. Met zijn bedrijf Fidus, een belangrijke financiële dienstverlener, zette hij een stevig fundament neer. Met Heinenoord bouwde hij ook sportief en organisatorisch aan een sterke vereniging. Via zijn onderneming Robey sportswear voorziet hij samen met zijn zonen Toine en Anthal diverse clubs van sportkleding. “Voetballen en ondernemen komen hier prachtig samen,” zegt hij met een glimlach. Het unieke Excelsior-gevoel Wat hem zo aanspreekt bij Excelsior, is de eigen identiteit van de club. “Excelsior trekt veel jonge supporters en studenten uit Kralingen. Dat is mede te danken aan het fantastische werk van de Excelsior Foundation, die kinderen al op jeugdige leeftijd weet te bereiken. Zo groeit er een nieuwe generatie supporters op.” Persoonlijke contact is het beste Ook in de zakelijke hoek ziet Van den Berg verschillen. “Bij Feyenoord zie je vaak accountmanagers in de businessclub zitten, terwijl bij Excelsior juist de eigenaren van bedrijven zelf aanwezig zijn. Dat maakt het contact persoonlijker en de betrokkenheid groter. De kracht van Excelsior is de kleinschaligheid, wat bijna een amateurclubgevoel geeft. Dat gevoel moeten we behouden, ook als we verder groeien.” Blik op de toekomst De komende jaren staan in het teken van verdere groei. Voor het seizoen 2026-2027 verrijst er een nieuw trainingscomplex bij de velden van Neptunus in Schiebroek. Daar kan de selectie in optimale rust trainen. Daarnaast wordt gewerkt aan de uitbreiding van het stadion met ongeveer duizend extra plaatsen op korte termijn. Voor de verdere toekomst moet er zelfs een geheel vernieuwd Woudestein in Kralingen staan, met minimaal 8.000 zitplaatsen. Een mooi toekomstplaatje Voor Van den Berg is het duidelijk: er breken mooie tijden aan in Kralingen. “Ik wil graag mijn steentje bijdragen aan deze ontwikkelingen. Excelsior Rotterdam is een club waar voetballen en bouwen, in de zin van groeien en zich ontwikkelen, letterlijk samenkomen. En dat is voor mij het mooiste wat je voor een voetbalclub kunt bedenken.” De plannen van Excelsior zijn ondermeer een nieuw trainingscomplex 25

CION Vlaardingen bedankt al haar sponsoren Groot geworden door klein te blijven

Maatjes Wolters en Clemens: Jeneverneuzen in de haringstad Ze zijn kameraden en spelen nu ook nog eens samen: Keessie Wolters (30) en Dylan Clemens (21) houden de Schiedamse eer in de selectie van tweedeklasser CION uit Vlaardingen hoog. Een verhaal over blessures, wisselvalligheid en haring proeven. “Heeft ‘ie in de zon gelegen of zo?” Hoe kun je twee Schiedammers het beste op de foto zetten bij een Vlaardingse voetbalclub? Natuurlijk met haring. Hoofdrolspelers Keessie Wolters en Dylan Clemens kunnen er wel om lachen. “Maar ik heb ‘m niet echt opgegeten, hoor”, zegt Wolters. “De vis had in de zon gelegen. Niet echt lekker dus. Anders had ik het wel geprobeerd.” Gezworen kameraden Wolters is dit seizoen een van de nieuwe aanwinsten bij het team van Roy Kappenburg. De Schiedammer, die de voorgaande seizoenen in actie kwam bij HBSS, kende een aantal moeilijke maanden met knieblessures. Hij hoopt bij CION weer volledig fit te worden en dan weer deel uit te maken van het eerste. Zijn Schiedamse kameraad Dylan Clemens beleefde vorig jaar zijn debuut bij CION en speelde zich meteen in de basis. De oud-speler van Excelsior’20 ziet het als zijn taak om nieuwe jongens wegwijs te maken bij de tweedeklasser in de Broekpolder. Wegwijs maken is onnodig Wegwijs maken is bij Wolters echter niet meer nodig is. Het afgelopen seizoen was hij al veel in de Broekpolder te vinden. “De sfeer bij de club sprak mij erg aan en van het één kwam eigenlijk het ander. Ik had met alle plezier kunnen blijven voetballen bij HBSS, maar het was voor mij ook wel weer tijd voor een nieuw avontuur.” Vader en zoon Bij HBSS, maar ook bij SVV en SVDPW, was zijn vader Toon Wolters de trainer. Dat is dit seizoen anders, want Wolters senior is dit jaar met trainen gestopt. “Het wordt misschien even anders nu hij niet meer langs de lijn staat. We doen het al jaren zo op deze manier, maar ik denk dat het snel went. We werken bovendien nog elke dag samen, dus we zullen heus wel over voetbal blijven praten.” Clemens kon Wolters de overstap naar CION alleen maar aanraden. “Ik zit hier erg op m’n plek. Buiten het veld is het gezellig, maar binnen de lijnen gaat het er professioneel aan toe.” De talentvolle speler kende met CION overigens een wisselvallig debuut. Vóór de winterstop stonden de Vlaardingers in de buurt van en zelfs even onder de degradatiestreep. Daarna ging het veel beter en in de derde periode werd met goed en stug voetbal een plek in de nacompetitie voor promotie naar de eerste klasse veilig gesteld. Maar die promotie werd voor het derde achtereenvolgende jaar niet gehaald. Selectie was te smal “De vele blessures braken ons in de eerste seizoenshelft op”, zegt Clemens. “De selectie was te smal, maar dat is nu anders. We hebben dit seizoen weer een tweede elftal, waardoor we blessures beter kunnen opvangen.” Voor hemzelf betekent het ook dat er meer concurrentie is op zijn positie. “Dat dwingt mij om nog beter m’n best te doen voor m’n plek. Natuurlijk is concurrentie alleen maar goed. Daar word je altijd beter van.” Treetje hoger en sneller Net als Dylan Clemens komt Wolters over van een club, die op lager niveau speelt. “Maar het went wel snel. In het begin denk je nog: de handelingssnelheid ligt wel hoog, maar je past je heel snel aan.” Wolters is momenteel nog bezig met zijn eigen fysieke herstel. “Dat gaat gelukkig de goede kant op, maar ik ben er nog niet helemaal. Ik heb nog wel een paar weken nodig om weer volledig fit te worden. Als dat het geval is, kijk ik er naar uit om te spelen in deze tweede klasse. Het is een mooie competitie met veel clubs uit de regio. Die derby’s maken het extra mooi.”

Wij zijn Fundament, dé adviseur voor jouw hypotheek en verzekeringen. SAMEN SCOREN = SAMEN VIEREN! Wij geloven in de kracht van sporten en verbinden. Als wij jou EN je teamgenoten helpen met het afsluiten van een hypotheek, kunnen jullie dit samen in de kantine vieren! Een goede voorbereiding is méér dan het halve werk. Maak snel een vrijblijvende afspraak en wij leggen je de spelregels uit. Korte Hoogstraat 8A te Vlaardingen - 010 460 89 00 Gerrit Verboonstraat 17 te Schiedam - 010 460 89 01

Jean-Paul van Leeuwen gaat niet afbouwen bij CWO Als doelman van Excelsior Maassluis en Katwijk speelde Jean-Paul van Leeuwen (32) jarenlang in de top van het amateurvoetbal. Sinds dit seizoen is de sluitpost actief bij derdeklasser CWO. Het bevalt hem goed: “Ik heb het erg naar m’n zin.” Een jong gezin, met kinderen van 1 en 4 jaar oud, eigenaar van LIFE PT en LIFE Reformer Pilates studio’s én ook nog voetballen in de Tweede Divisie bij Katwijk. Jean-Paul van Leeuwen (32) moet zelf erom lachen als hij het rijtje somt. “Ja, het werd wel een beetje veel, hè?” Keepen dichter bij huis De doelman besloot vorig seizoen Katwijk vaarwel te zeggen. Op zoek naar een club dichter bij huis. “Elke keer moest ik me haasten om bij de training te zijn en dan kon ik m’n kinderen weer niet zien. Dat had ik op termijn wel gehad.” Van Leeuwen kijkt terug op een mooie voetbalcarrière bij de amateurs, die in totaal zo’n twaalf jaar duurde. “Ik heb de glorietijden bij Excelsior Maassluis meegemaakt. We werden zelfs algeheel kampioen bij de amateurs. Ik was daar zeker langer gebleven als Katwijk niet was gekomen.” Beetje gek Met de supporters van Katwijk had Van Leeuwen altijd al een bijzondere band. “Als ik met Maassluis tegen Katwijk speelde, kwamen ze altijd bij mij achter het doel staan om een beetje gek te doen. Dat kon ik wel waarderen. Bovendien vind ik het een mooie vereniging en ik zei altijd tegen mezelf: ‘als er een kans komt om daar ooit te spelen, doe ik het’. Er waren verder maar weinig clubs waarbij ik dat gevoel had.” In de geschiedenisboeken De overstap kwam er uiteindelijk en ook door de club aan de kust werden met de sterke doelman verschillende prijzen gepakt. “Ik kijk dan ook met een goed gevoel terug op m’n carrière.” De keeper staat zelfs voor altijd in de geschiedenisboeken van de Tweede Divisie: hij is de eerste speler die met twee clubs landskampioen werd. Hele zaterdag reizen Zijn carrière is nog helemaal niet voorbij. Laat dat voor ieder duidelijk zijn. Maar de doelman speelt niet meer op het allerhoogste amateurniveau. “Dat had overigens CWO selectie 2025/2026 29 nog wel gekund”, zegt hij. “Toen ik bekend maakte dat ik weg ging bij Katwijk, werd ik ook door een aantal hoger spelende ploegen uit deze regio benaderd. Ik wilde echter niet meer zo ver reizen op zaterdag. Je bent de hele dag onderweg. CWO voelde meteen goed aan en ik heb dan ook geen spijt van mijn overgang. Het was een bewuste keuze.” Oude bekenden Bij de derdeklasser komt hij een paar oud-bekenden tegen. “Als je wilt overdrijven, zou je kunnen zeggen dat het een kleine reünie is”, lacht hij. “Een aantal jongens ken ik nog van m’n tijd bij Excelsior Maassluis. Het is leuk om ze dan hier weer te treffen.” De eerste weken bij zijn nieuwe club bevallen Jean-Paul goed. Met zijn ervaring op een hoger niveau kan hij van toegevoegde waarde voor CWO zijn, merkt hij al. “Ik probeer het team te helpen. Niet door belerend over te komen, maar wel door slimmigheidjes aan te reiken, zodat we wedstrijden over de streep kunnen trekken. We willen dit seizoen graag voor de bovenste plekken spelen.” “Lekker op natuurgras trainen ” De goalie hoopt nog een paar jaar op dit niveau door te kunnen gaan. “Ik kon ook in een vriendenteam aan de slag, maar dat zag ik op dit moment nog niet echt zitten. Misschien komt dat later nog.” Dan moet hij wel natuurlijk wel vrij blijven van blessures. “Het grote voordeel is dat we hier trainen en spelen op natuurgras. Dat komt je lichaam wel ten goede. De laatste maanden bij Katwijk had ik enkele blessures. Ik hoop dat die nu wegblijven.”

De Betrokken spartaan: meer dan voetbal alleen Sparta Rotterdam is natuurlijk bekend om de sfeer in Het Kasteel en de strijd op het veld. Maar achter die iconische tribunes gebeurt nog veel meer. Met Stichting De Betrokken Spartaan laat de club zien dat voetbal de kracht heeft om levens te veranderen – van jonge basisscholieren tot fitte senioren. “Voetbal is de basis, maar onze missie gaat veel verder,” legt Maatschappelijk manager Michael Marinus uit. “We gebruiken sport als middel om jongeren perspectief te geven, ouderen uit de eenzaamheid halen en in beweging te krijgen en de wijken rondom het stadion sterker te maken.” Wij proberen de kansengelijkheid te bevorderen, daar waar de verschillen het grootst zijn” vertelt Michael over de missie van De Betrokken Spartaan. Bewegen moet leuk zijn De stichting zet zich stevig in om jong en oud in beweging te krijgen. Of het nu gaat om sportlessen tijdens de pauzes op basisscholen, spelmiddagen in de wijk of andere sportieve evenementen: kinderen ontdekken dat bewegen vooral heel leuk kan zijn. En wie eenmaal plezier heeft in sport, blijft dat vaak zijn hele leven doen. Talent én toekomst Maar er is meer dan sportplezier alleen. JonMaatschappelijk manager: Michael Marinus van Stichting De Betrokken Spartaan samen met zijn enthousiaste team zijn weer klaar voor een seizoen vol maatschappelijke evenementen. geren die wat extra steun kunnen gebruiken, krijgen via projecten als Community Champions en Rugdekking de kans om zich te ontwikkelen. Niet alleen hun sportieve talent telt mee, ook persoonlijke groei staat centraal. “We willen jongeren sterker maken, zowel op als naast het veld,” zegt Marinus. Samen voor de wijk Samenwerking is daarbij het sleutelwoord. Scholen, gemeenten en misschien wel de belangrijkste partner Sparta Rotterdam sluiten aan, want alleen samen kun je echt verschil maken. Het motto van de stichting zegt genoeg: “één club, één verhaal.” Vooruitblik uitbreiding educatieve programma’s: Komend seizoen wordt er flink uitgebreid met name aan de educatieve kant. Ons programma Playing for Success kunnen wij dankzij de extra bijdragen van supporters en sponsoren uitbreiden naar 3 groepen per week. Bij Playing for Success geloven we in de kracht van leren met een WOW-factor. Door kinderen en jongeren op een uitdagende en motiverende manier te laten leren, versterken we niet alleen hun zelfvertrouwen en sociaalemotioneel welbevinden, maar stimuleren we ook hun schoolprestaties. Zo verkleinen we achterstanden, voorkomen we schooluitval en helpen we kinderen en jongeren met hernieuwde energie en vaardigheden vol vertrouwen hun toekomst tegemoet te gaan.” Buurtacties Daarnaast staan er weer buurtacties op de planning. Van afval prikken tot speelplekken opfleuren: alles draait om trots op de wijk. 31 25 oktober: de maatschappelijke wedstrijd Een hoogtepunt dit najaar is de maatschappelijke wedstrijd op 25 oktober, als Sparta het thuis opneemt tegen Telstar. Dit duel staat volledig in het teken van De Betrokken Spartaan met tal van bijzondere acties en er wordt opnieuw een grote speelgoedactie georganiseerd. Supporters kunnen voor en tijdens de wedstrijd speelgoed inleveren in het Tinus Bosselaar Leercentrum (powered by ESET) waarna het terechtkomt bij kinderen die dat anders nooit zouden krijgen.“Vorig jaar was dit een groot succes en dat willen we nu overtreffen,” aldus Marinus. Ook in de herfstvakantie, de week voorafgaand aan de maatschappelijke wedstrijd, kunnen de mensen al het speelgoed inleveren in het Leercentrum. Voetbal verbindt – en dat gaat dus veel verder dan negentig minuten op het veld.

Padel en genieten! direct aan het strand, 50 minuten van Rotterdam www. autohuisdevaart.nl Kethelweg 54-58 - 3135 GM Vlaardingen

Sportprijzen nodig? Sportprijzenwarehouse.nl Kleine Woerdlaan 19 - Naaldwijk

TIME-CRITICAL TRANSPORT Wijnproeverijen advies op maat wijnproeverijen advies op maat relatiegeschenken Schiedamseweg 33 - Schiedam - wijnhandelvandijk.nl relatiegeschenken

www.blijdorpbv.nl Groot in civiele techniek en groenvoorziening. 010 - 435 96 87 | info@blijdorpbv.nl WWW.PBSVASTGOE WWW.PBSVASTGOED.NL | INFO@PBSVASTGOED.NL

CION Vlaardingen bedankt al haar sponsoren Groot geworden door klein te blijven

E.J.B. van der Heijden schilderwerken Erkend schilders- en afwerkingsbedrijf Van Heekstraat 27a | 3125 BN Schiedam | 06-51640677 | info@ejbvanderheijden.nl Banner_850x2000.indd 1 5-2-2019 15:16:33

Deense trainer voor Ventura-dames Rick van der Heijden: van voetbalveld naar eredivisie handbal Rick van der Heijden is tegenwoordig een ‘sterkhouder’ in het eerste team van de Schiedamse handbalvereniging DWS. Toch begon zijn sportcarrière niet in de sporthal, maar op het voetbalveld van PPSC. Tot zijn veertiende jaar trok hij daar zijn voetbalschoenen aan, totdat een toevallige ontmoeting zijn sportloopbaan veranderde. Van grap tot passie Tijdens een familietoernooi bij DWS werd Rick door een vriendje meegenomen om een keer mee te trainen. Wat begon als een spontane grap, groeide uit tot een serieuze passie. Hij speelde in jeugdteams O14, O15 en O16. Op die manier kon hij zijn spelniveau en inzicht steeds meer ontwikkelen. Daarnaast speelde hij in de jeugd van Excelsior’20. Krachttraining Rick: “In het begin was het wennen om de stap naar het handbal te maken en ik moest natuurlijk ook de spelregels nog leren. Uiteindelijk kon ik naar de senioren overstapDe meiden van Ventura in actie in Denenmarken pen, waar ik echt aan de bak moest. Ik ben toen ook krachttraining gaan doen, want dat was in fysiek opzicht een grote stap. Ieder weet het, handbal is echt een keiharde sport.” DWS naar de Eredivisie Die ontwikkeling bracht hem uiteindelijk naar de hoofdmacht van DWS, waar hij inmiddels al vier seizoenen speelt. Verleden jaar beleefde hij met zijn team het hoogtepunt tot nu toe. “Tijdens het promotiejaar viel eigenlijk alles samen. Enkele jongens kwamen terug van een uitstapje naar hogere clubs en het team ontwikkelde zich daardoor steeds meer. De beloning daarvoor werd het kampioenschap en de promotie naar de Eredivisie: het was een kers op de taart. Het was een geweldig jaar waar alles op en aan zat.” DWS kwaliteit voldoende? Rick is optimistisch: “We hebben al heel wat oefenwedstrijden gespeeld tegen eredivisieteams en daarin hielden we ons prima staande. Het doel van DWS wordt gewoon handhaven en ik denk dat wij daar als team voldoende kwaliteit voor hebben.” “Nog jaren DWS” Bij de vraag of Rick zelf hogere ambities koestert, antwoordt hij bescheiden. ”Ik ben natuurlijk nog een groentje, haha. Het is de afgelopen jaren met mijn ontwikkeling al hard genoeg gegaan en ik wil gewoon lekker handballen. Op dit moment zit ik in een geweldig team.” Naast zijn sportieve loopbaan werkt Rick als schilder: een stevig fundament voor zijn bestaan, terwijl hij ook genoeg tijd kan vrijmaken om zijn handbalambities waar te maken. Toch zegt hij vastberaden: “Ik zie mezelf nog jaren bij DWS spelen, hoor.” De handbaldames van Ventura starten het nieuwe seizoen met een frisse blik en een nieuwe coach aan het roer. De 58-jarige Deen Jesper Bendsen heeft zijn handtekening gezet onder een overeenkomst met de Schiedammers en maakt zich op voor zijn eerste jaar in de Nederlandse 2e Divisie. Zijn ambitie: aantrekkelijk handbal spelen, plezier uitstralen én hoge ogen gooien in de competitie. Liefde Drie jaar geleden verhuisde Bendsen naar Nederland. De reden was niet sportief, maar persoonlijk: de liefde. “Sandra en ik hebben elkaar voor het eerst in Denemarken ontmoet (1978) bij het eerste bezoek van Atomium’61 waar zij speelde aan Tommerup HK (toen nog V.G.U.F. trouwens) als een uitwisseling. Drie jaar geleden kregen we weer contact en ben ik naar Neder-land verhuist.” Van Atonium naar Ventura Het afgelopen seizoen was Bendsen al actief in de regio: een half jaar assisteerde hij bij Atoni-um’61. Na deze periode kwam Ventura op de radar omdat ik weer volledig door het handbalvi-rus was gegrepen.. “Ik heb het team een paar keer zien spelen en na goede gesprekken met de club raakte ik enthousiast. Er zit energie en potentie in deze groep en dat gaf voor mij de doorslag,” vertelt Bendsen. Ervaring uit Denemarken Als speler bracht de Deen jaren door bij zijn club Tommerup, waar hij actief was op het een na hoogste niveau in Denemarken. Een competitie die volgens hem veel overeenkomsten vertoont met het Nederlandse handbal, al ziet hij duidelijke verschillen. “In Denemarken is handbal op alle niveaus sterk vertegenwoordigd. Nederland doet het goed, maar de breedte van de sport is in Denemarken groter. Het is niet voor niets dat veel Nederlandse spelers in de Deense top-competitie ervaring opdoen.” Aantrekkelijk en verrassend handbal Met Ventura wil Bendsen vooral plezier koppelen aan prestaties. Hij staat voor gevarieerde en uitdagende trainingen die de groep blijven prikkelen. “Ik wil de speelsters elke keer weer verrassen. Door samen plezier te maken en aantrekkelijk handbal te spelen, kunnen we mooie resultaten behalen.” 33

De glazen bol Wat zijn de Waterwegsport.nl voorspellingen voor komend seizoen........ Excelsior Maassluis De afgelopen twee seizoenen had Excelsior Maassluis nogal wat (trainers)problemen om zich te handhaven in de Tweede Divisie. Is er in Maassluis na die twee seizoenen eindelijk weer wat hoop om een beter jaar te draaien? Pieter Langendijk is vertrokken naar buurman Zwaluwen. De nieuwe trainer Geert- Arend Roorda weet wat hem te wachten staat. In de eerste competitiewedstrijd tegen Rijnsburgse Boys kreeg het team een stevig pak slaag. Het eerste competitiepunt kwam pas in de vierde wedstrijd. Toch is Waterwegsport licht optimistisch. De selectie is vergeleken met de andere clubs in de Tweede Divisie piepjong. De nacompetitie voor degradatie naar de Derde Divisie moet toch dit jaar vermeden kunnen worden. Directe degradatie ligt niet meteen voor de hand. Door: Cees van der Pol Derde divisie Zwaluwen Een en al euforie was er aan het einde van het vorige seizoen aan de Zwaluwenlaan. De startende coach Luigi Bruins maakte met zijn team een succesvol debuut als trainer in het amateurvoetbal. Het betekende directe promotie naar de Derde Divisie. Of alle spelers en toeschouwers er gelukkig mee zijn? Een competitie met herkenbare tegenstanders en meestal lekker in de buurt, werd ingeruild voor een ticket naar diverse uithoeken van Nederland. Het is echt koffiedik kijken hoe ver Zwaluwen dit seizoen kan komen. Streekgenoten FC ’s-Gravenzande en Smitshoek keerden afgelopen namelijk na één seizoen weer terug. Diverse bepalende spelers (o.a. O’Neal Maatsen en Eric Fortes) gingen ondanks het kampioenschap weg naar andere clubs. Daartegenover staat de komst van o.a. Pieter Langedijk die buurtgenoot Excelsior M. verliet. Kaylan Muis kwam over van FC ’s-Gravenzande en Redouan el Hankouri van SteDoC0. Handhaving zou al heel mooi zijn, vindt Watersport.nl. Jazzy Adams, Pieter Langendijk en Kaylan Muis zullen voor de doelpunten moeten zorgen. Tweede klas C Vier clubs uit de Waterwegregio draaien mee in deze Haagse/Delftse afdeling. Net nu de Blankenburgtunnel klaar is, hoeven ze niet naar de ‘eilanden’. CION CION had vorig jaar een zwakke start, maar een ijzersterke eindsprint. De club heeft zich zoals gewoonlijk elk jaar weer verstevigd met interessante aankopen: zeker in de voorhoede is er versterking van spelers van o.a. vv Smitshoek gekomen. Dimitri van der Meer ging daarentegen terug naar VFC. Voor de derde achtereenvolgende keer werd vorig seizoen de nacompetitie gehaald, voor de derde keer echter werd het geen succes. Trainer Roy Kappenburg kent intussen de cultclub beter. Waterwesport.nl denkt dat CION dit seizoen ook weer hoge ogen gooit, zeker als de seizoenstart beter is dan vorig seizoen. De afdeling telt twee gedegradeerde eerste-klassers (Wippolder en Voorschoten ‘96.) Die willen meestal meteen weer terug. HVC’10 Vorig seizoen draaide John de Ronde met zijn ploeg lang mee in de top. De onnodige nederlaag tegen HBSS betekende helaas geen nacompetitie. HVC’10 verliest het komende seizoen één van zijn meest markante spelers: Michael van den Bos kiest voor zijn lichaam. De Hoekse club zag verder een paar selectiespelers weggaan, vooral spelers die geen basisplaats hadden. Ook aanvaller Ethem Arslan vertrok, al weet niemand bij de club waarheen. Daartegenover staan drie aangemelde spelers van FC ’s-Gravenzande onder wie middenvelders Yordi Klepke en Casper Zwaanswijk. Jan Verduijn zou de oplossing van het spitsenprobleem kunnen zijn, maar raakte in de voorbereiding geblesseerd. De concurrentie op het Hoekse middenveld is moordend. De Ronde en Verkade hebben alle vertrouwen in handhaving en hopen op een plaats in de subtop. Handhaven moet in ieder geval mogelijk zijn. MVV’27 Met vrij veel overmacht werd MVV’27 kampioen in een ‘moeilijke’ afdeling met vooral Haagse clubs. Wie daarin kampioen wordt, moet tegen een stootje bestand zijn. Dat is in 2 C dit seizoen ook nodig. Ook in de bekercompetitie kwam de Maaslandse club ver. De familieclub kent zoals gewoonlijk weinig mutaties. Van buurtgenoot HVC’10 kwam centrale verdediger Jasper van Veen over. Die zal in de onderlinge derby’s wel willen laten zien wat hij kan. De staf (Copur, Van Nierop en Rasens) is na het succesvolle seizoen uiteraard in tact gebleven. Misschien is het even wennen in deze sterke tweede klas, maar met alle stabiele factoren bij de dorpsclub moet handhaving in het eerste seizoen mogelijk zijn, vindt Waterwegsport.nl Veel zal afhangen van een goede competitiestart. VFC Trainer Sieme Zijm zwaaide maar één seizoen bij VFC de scepter. Al snel werd vorrig seizoen de nieuwe coach bekend gemaakt: streekgenoot Delano à Cohen zei Quick Boys vaarwel en wilde op eigen benen staan. De selectie bleef vrijwel in tact en de Vlaardingers kunnen ook oogsten uit het succesvolle O23-team. Daaruit zul-len enkele spelers de selectie van 1 gaan versterken. Good-old Vincent van den Berg (ex-Excelsior M.) is ook een fijne aanwinst. Aanvaller Dimitri van der Meer (CION) en Stijn Vink keren terug naar de Kwekkers. Waterwegsport. nl ziet VFC ver komen, ondanks de pittige afdeling. De nacompetitie voor promotie naar de eerste klas moet zeker gehaald worden. Slobodan Dutina (80) komt van CION over om het jonge tweede elftal bij te staan, samen met oude bekende Najim Nasri. Derde klas G CWO CWO kende vorig jaar een matig seizoen met sterk wisselende resultaten. Met trainer Dennis van der Waal die natuurlijk gebleven is, moet het dit jaar toch weer iets beter gaan. De club heeft een belangrijke versterking gekregen in de persoon van Jean-Paul van Leeuwen, een topkeeper, die roem oogstte bij Excelsior M en Katwijk. CWO kan o.a. door hem misschien weer meedraaien in de subtop. De streekderby’s zijn natuurlijk aantrekkelijk en de aanvulling in de afdeling komt vooral ook van Rotterdamse clubs. Subtop ligt op de loer, is onze voorspelling. Excelsior’20 De Schiedammers hadden afgelopen seizoen een redelijk succesvol seizoen. Het team eindigde op de achtste plaats.

Augustus j.l. werd de ploeg Schiedams kampioen door SVV met 4-0 te verslaan in de finale. Trainer Jaco Verhoev zal dit seizoen proberen weer om de bovenste plaatsen mee te knokken, maar door de versterkte degradatieregeling van de afgelopen jaren zitten er ook weer sterke clubs in deze derde klas, o.a. Berkel en OVV, die nipt de promotie naar de tweede klas misten. Wie weet kan de Schiedamse club een goede start dit jaar wel voortzetten. En dan volhouden. HBSS Bij de Schiedammers zullen spelers en supporters moeten wennen aan de situatie dat clubicoon Toon Wolters niet langer langs de lijn staat. Hij stopte na de degradatie naar de derde klas na een bepaald ongelukkig verlopen nacompetitie. Even de rust zoeken na negen stressvolle jaren. Bij degradatie verlaten sommige spelers hun club om in de buurt rond te kijken o.a. Naigy Klepke en Misidjan verlieten de club. In 3G zitten veel lokale clubs en dat zal te zien zijn in de derby’s tegen CWO, Victoria’04, Excelsior’20 en Kethel Spaland. Aan het HBSS-roer staat dit seizoen de vorige assistent van Wolters, Berkan Bayraktar, die op de bank door Ton Pattinama wordt bijgestaan. Directe terugkeer naar de tweede klas zit er volgens Waterwegsport.nl niet in. Handhaving of een plaats in de middenmoot zou al mooi zijn. Kethel Spaland Trainer Paul van Loenen gaat zijn tweede seizoen in bij Kethel Spaland. De club verheugt zich op de terugkeervan twee bekende spelers, die het gedegradeerde HBSS hebben verlaten. Ivanildo Misidjan heeft als oud-internationaal van Suriname veel ervaring opgedaan en dit zal de jonge selectiespelers helpen bij hun ontwikkeling als voetballer. Naigy Klepke liet zijn aanvallende kwaliteiten zien bij HBSS en is een versterking voor de selectie die vrijwel in tact bleef. Hij scoorde al in de voorbereiding. Vorig seizoen werd de nacompetitie niet gehaald. Waterwegsport. nl verwacht dat het dit keer wel het geval kan zijn. De selectie is vrij stabiel gebleven. Van de gebroeders Helbers mag wel wat verwacht worden, maar het team heeft nu meer scorende spelers. Dat blijkt altijd een voordeel. Victoria’04 De Broekpolderploeg had vorig jaar eigenlijk een matig seizoen. Daar moest wel wat aan gebeuren, vond de club. De indeling van de derde klasse G is weer aantrekkelijk met o.a. CWO en de Schiedamse naaste buren. De nieuwe hoofdtrainer Dimitri Hooftman, overgekomen van VVGZ, krijgt vrij veel versterking en kan beschikken over de terugkerende Jordi de Kimpe en Osman Unnu. Aanvaller Diego Rivas van VFC-O23 meldde zich ook aan. Joery Kaashoek (28) en Jeroen de Lely (29) komen beiden over van SVS uit Capelle. Bovendien komt de jeugdige Mitchell van der Hoeven van Excelsior M. naar de Broekpolder. Waterwegsport verwacht dan ook dat het Victoria’04 gaat meedraaien in de top. De club lijkt de meeste versterkingen van de Waterwegclubs in de derde klas binnengehaald te hebben. Vierde klas E Hermes DVS Hermes DVS maakte in het afgelopen seizoen hard kennis met het niveau van de derde klas en ervoer dat dit niveau voor het jonge team te hoog was. Een seizoen met twintig nederlagen is niet leuk. Al snel werd dan ook duidelijk dat een teruggang naar de vierde klas onvermijdelijk was. Hermes DVS komt het komend seizoen weer uit tegen regioploegen als PPSC en VDL en ontmoet verder vooral Rotterdamse clubs. Een aantal daarvan komt uit de vijfde klas van vorig seizoen: kampioen Egelantier Boys en verder de promovendi Bolnes. IJVV Zwervers, en Rijnmond/ Hoogvliet. Een gemakkelijke terugkeer zal het om die reden zeker niet worden. Meedraaien in de subtop lijkt het voorlopig en weer regelmatig overwinningen binnenslepen. Voetbal moet je ook plezier brengen. PPSC De Schiedamse club speelt ook dit seizoen weer in de vierde klas. Met de terugkeer van Hermes DVS betekent dat een lokale derby op komst en het terrein van VDL is ook niet ver weg. Daarnaast zijn het vrijwel alle clubs uit de regio Rotterdam. Een aantal ervan die uit de vijfde klas afgelopen seizoen zijn gepromoveerd. (zie onder Hermes DVS) Je weet nooit in hoeverre deze clubs zich met nieuwe spelers hebben kunnen versterken. Met de jonge spelersgroep van PPSC zou een verblijf in de bovenste helft al een prima resultaat zijn, vermoedt Waterwegsport. nl Belangrijke aanwinst voor de Schiedammers is vooral de geroutineerde Patrick Triep (ex- HVC’10, ex-FC ’s-Gravenzande en ex-Zwaluwen). Die zal de jonge spelers veel wegwijs kunnen maken. Wie weet zit er dit jaar eindelijk eens een verrassing in? VDL Na het vertrek van trainer Gilbert de Wildt zal VDL het nieuwe seizoen beginnen onder leiding van Jim van der Jagt, die overstapt van het tweede elftal van vv. Lyra. VDL kon vorig seizoen de nacompetitie niet halen en de Maassluizers zullen alles op alles zetten om dat dit jaar wel als doelstelling voor ogen te hebben. De derby tegen Maasdijk zit er jammer genoeg niet in, maar de Rotterdamse afdeling opent ook perspectieven voor VDL. De ploeg heeft weinig mutaties ondergaan. De vraag is of Kees Ketting ook weer zijn afscheid aankondigt of toch gewoon weer in het veld zal staan: hij is de Heintje Davids van het amateurvoetbal. In de voorbereiding en de beker scoorde hij net als Tygo Suisse wel weer de meeste doelpunten. Waterwegsport.nl verwacht een middenmootplaats in 4 E. Een kampioenschap met daaraan een directe promotie lijkt vooralsnog te hoog gegrepen. Vijfde klas D Deltasport De teloorgang van Deltasport (van topklas tot kelderklas) is bekend, evenals de fusieperikelen. In de plaatselijke politiek gaan geruchten rond dat er sanering van clubs en velden in de Broekpolder komt. Er moet wellicht plaats gemaakt worden voor een nieuw zwembad. Het vorig seizoen was qua prestaties niet erg succesvol maar de gebroeders khalafi zullen er als speler en als trainer alles aan doen om goede prestaties neer te zetten. Een terugkeer naar de vierde klas hebben we echter in onze glazen bol nog niet kunnen ontdekken. Voordeel is wel dat er van degradatie geen sprake meer zal zijn. DVO’32 De Vlaardingse club aan de Marathonweg heeft enkele moeilijke jaren achter de rug. Twee jaar achter elkaar een degradatie meemaken en afdalen naar de kelderklasse is natuurlijk nooit leuk. Is de ploeg veerkrachtig genoeg om voor de promotieplaatsen te gaan spelen? Waterwegsport denkt, eerlijk gezegd, van niet. De eerste bekerwedstrijd (0-7) tegen vijfdeklasser FC Vlotbrug werd eigenlijk een flink debacle. Maar met voetballen moet je ook plezier hebben. Dat kan misschien terugkeren aan de Marathonweg, als er weer wedstrijden gewonnen worden, waar het de laatste twee seizoenen aan ontbroken is. MSV’71 De derde Maassluisse club uit de Steendijkpolder, MSV’71, speelt in dezelfde kelderklasse. Tot vijf wedstrijden voor het einde van de vorige competitie stond de club onder leiding van invallertrainer Jan van der Sar er nog prima voor, maar toen kwam de volledige top-vier langs. Uithuilen en opnieuw beginnen. Fijne bijkomstigheid is dat er veel derby’s op de kalender staan. Ver reizen is er dus niet bij. Klas 5 D is vooral Rotterdams gekleurd, maar ontsnappen uit een souterrain is meestal een hels karwei. Gezien het feit dat de vier sterkste clubs van vorig seizoen via de nacompetitie gepromoveerd zijn, zou MSV’71 het ontstane vacuüm kunnen opvullen. Verliezen van vierdeklassers VDL en Vierpolders in de beker is ook geen schande. De club kende zoals gebruikelijk weinig mutaties met het aantrekken of afscheid nemen van spelers van buitenaf. De nieuwe kantine is een plaatje. SVV SVV begon vorig seizoen hoopvol, maar haakte halverwege de competitie af. Dat betekende toen minstens weer een jaar in de vijfde klas. Maar in augustus jongstleden kwam er toch een mooie surprise voor de club: SVV bereikte de finale van het Schiedams kampioenschap en gaf daarin Excelsior ’20 goed partij. Uit dat resultaat valt misschien hoop te peuteren. SVV is weer ingedeeld in de vooral Rotterdams getinte afdeling en speelt dus ook een paar streekderby’s. Onder leiding van trainer Ramond Bronkhorst kan misschien dit jaar de weg omhoog terug gevonden worden. Een goed begin is vaak het halve werk. Maar wat valt in deze klas te verwachten van de nieuwe start van het elftal van Excelsior Rotterdam in de zaterdagcompetitie? - 35

De lekkerste limoncello van schiedam! Te verkijgen bij de slijterijen en verschillende horeca in Schiedam schietroen schietroen www.schietroen.nl

Rebecca Huijgens vindt de Australian way of life terug bij HCS Rebecca Huijgens groeide op in Spijkenisse, maar al op haar tiende trok ze naar Hockey Club Rotterdam. Daar doorliep ze ruim vijftien jaar lang de hoogste jeugdelftallen, waarna ze de stap maakte naar Dames 1. Eenmaal een basisplaats in het eerste maakte ze er jaren onafgebroken onderdeel van uit. Toch begon de mentale druk van het spelen in de Hoofdklasse haar steeds zwaarder te wegen. De keerzijde van de droom Rebecca zelf daarover: “Het spelen op het hoogste niveau van Nederland is natuurlijk een droom, maar de keerzijde is dat er ook veel van je gevraagd wordt. Elke week trainen, elke week strijden voor lijfsbehoud en tegelijkertijd proberen jezelf te ontwikkelen als spits. Daarbij wilde ik mijn maatschappelijke carrière in het vastgoed ook serieus nemen. Die combinatie kostte me steeds meer energie.” Australisch avontuur in Melbourne In de zomer van 2023 koos ze voor een buitenlands avontuur in Australië. Ze streek neer in Melbourne, waar ze vier maanden voor de hockeyclub Mentone uitkwam. “De hockeyfaciliteiten waren daar heel basic. We hadden één veld, een clubhuis dat meer op een berging leek. Er werd maar twee keer per week getraind, waarvan één keer op een kwart veld. Toch vond ik het daar geweldig. Iedereen was ontzettend positief en blij dat we er waren. De competitie was leuk en veel clubs speelden in de buurt van Melbourne. Ik heb in die tijd dus heel veel gezien. Ik besefte hoe groot de druk in de Nederlandse samenleving eigenlijk is. In Australië viel die druk volledig weg en dat voelde heerlijk aan. Mijn ouders kenden me nauwelijks terug: ik stond veel positiever en nuchterder in het leven.” Twijfels bij terugkeer Terug in Nederland kwamen de twijfels echter weer boven. “Na Australië merkte ik dat ik die luchtigheid en dat plezier ook hier wilde ervaren. Maar in de Hoofdklasse voelde het al snel alsof ik weer vastzat in dezelfde bubbel: veel trainen, veel prestatiedruk en weinig ruimte om te leven ernaast. Toen ik ook nog een knieblessure opliep waardoor ik maanden niet kon spelen, begon ik me af te vragen of ik dit nog wel wilde.” Hockeyplezier bij Victoria, maar… In april 2024 belde HC Victoria. “Dat gesprek gaf me meteen energie. Er werd duidelijk gezegd dat plezier bij Victoria voorop staat en dat er ruimte is voor een leven buiten hockey. Dat sprak me enorm aan. Ik ben HC Rotterdam altijd trouw gebleven, zelfs toen andere clubs me benaderden. Maar ik voelde dat dit het juiste moment was om een stap te zetten. Bij Victoria stond ik weer met een lach op het veld en ik vond daar het spelplezier terug. Toch bleef het ergens knagen. Uiteindelijk stond ik toch weer vier keer per week op het veld, terwijl mijn werk ook steeds drukker werd. Opnieuw liep ik tegen dezelfde problemen aan.” Thuis bij HCS De zoektocht naar meer balans in haar leven bracht haar dit seizoen naar Schiedam. “Clubicoon Peet Maat trok me definitief over de streep. Hij polste me al jaren en nu voelde het moment eindelijk goed. Vanaf dag één werd ik ondergedompeld in de warme HCS-familiesfeer. Wat ik hier heb aangetroffen, benadert het Australische gevoel dat ik destijds had: een hechte spelersgroep die elkaar alles gunt, veel potentie in het team én een trainingsintensiteit die perfect aansluit bij mijn werk en mijn privéleven. Dit is eindelijk het plaatje waar ik lange tijd naar op zoek was.” Foto: Tanja Morgan 37

HaCoSport www.HaCoSport.com Robey retailer Leon Klepke: 0622431604 Info@hacosport.com

Hakan Copur, trainer van een vriendengroep Trainer Hakan Copur, (46) heeft met zijn dorpsclub MVV’27 in het afgelopen seizoen het kampioenschap in de derde klas veroverd. Hij komt dit seizoen in 2 C uit met een aantal verenigingen uit de buurt: CION, VFC en HVC’10, Korte reistijden bij de uitwedstrijden en volop streekderby’s. Een seizoen om naar uit te kijken. Door: Cees van der Pol Zijn jeugd bracht Hakan in Maassluis door en het is dus niet zo gek dat hij bij Excelsior wilde voetballen; Hij speelde in de B-tjes en de A-tjes en het tweede. “Het eerste was iets te hoog gegrepen. Mijn favoriete plek was op nummer 10 en later toen ik voor de tweede keer bij MVV’27 kwam, was ik met rugnummer ‘6’ de verdedigende middenvelder.” Voordat hij naar Maasland vertrok, speelde hij tegen ‘een vergoeding’ voor Rozenburg (‘het was even overvaren met het pontje’). En ook nog een korte periode bij CION, omdat hij in Vlaardingen woonde en door vrienden was gevraagd. Hij was 38, toen hij met spelen stopte. Kenners zien vaak in sommige voetballers al de trainer. Hakan was zo’n voetballer. Trainer bij MVV’27 Hij haalde daarom het UEFA-B diploma en werd met open armen ontvangen bij de dorpsclub in Maasland. Hij doorliep enkele tussenstappen als trainer bij 3 en 2 en twee seizoenen geleden kwam de plek voor het eerste elftal vrij. Dat bleek voor MVV’27 een gouden greep. Met zijn assistenten Richard Rasens en Arno van Nierop kan hij het erg goed vinden. “We vullen elkaar prima aan. In het veld kan je als trainer maar weinig invloed uitoefenen als je ploeg een offday heeft. Tegenwoordig nemen we alles digitaal op (het VEO systeem) en we kunnen daardoor zelfs in de rust via de beelden bijpraten wat er verkeerd ging. Ik loop altijd vijf minuten voor afloop van de rust weg en dan praat Rasens ook nog even met de groep. Ik weet niet wat hij dan vertelt, haha.” MVV’27 tweede klasser In de twee jaar bij MVV’27 is de trainer succesvol geweest. Het eerste seizoen werd de nacompetitie op het nippertje gemist. Vorig jaar in de sterke Haagse afdeling kon de titel in de laatste wedstrijd tegen DSVP binnengehaald worden. “Het geloof bij de spelers zat er na de winterstop goed in. Na het trainingskamp in Torremolinos ging het steeds beter. We kijken nu echt uit naar de duels in de tweede klas.” Nauwelijks verloop. MVV’27 kent gewoontegetrouw nauwelijks verloop: de club ziet zelden spelers vertrekken of komen. “Ik vertel altijd eerlijk aan spelers die eventueel willen komen, dat we al iemand hebben op zijn positie. Bovendien wordt hier geen euro betaald. Hoeveel clubs kunnen dat tegenwoordig zeggen? De spelers krijgen een heerlijk trainingskamp aangeboden in Zuid-Spanje, maar ze betalen daar zelf ook aan mee. En ze krijgen een volledige voetbaloutfit. That’s it, take it or leave it.” Februari in de zon “We gingen dit jaar in februari (schoolvakantie) naar Torremolinos. We treffen eigenlijk altijd mooi weer. We trainden, speelden een wedstrijd. Andere mensen uit de groep maakten een pubquiz en weer anderen organiseerden een leuke puzzeltocht door het mooie Malaga. Mede daardoor ontstaat een hechte spelersgroep en daarvan hebben we in het laatste deel van de competitie goed geprofiteerd. We wonnen acht keer achter elkaar van alle directe concurrenten en verloren alleen van DHC in de voorlaatste wedstrijd.” Lachend: “Volgend seizoen gaan we naar Marbella, ook weer in februari. Wie weet.” Succestrainer kijkt vooruit Op de vraag over zijn eigen toekomst, antwoordt de succesvolle trainer: “Ik dacht er vroeger nooit over na om mijn UEFA-A te halen. Ik zit hier prima bij een heerlijke vriendenclub, fijne assistenten en trouwe supporters, wat wil je nog meer? Maar de laatste tijd denk ik er wel eens over na om toch een keer de cursus te volgen. Maar na de promotie naar de tweede klas is de voorlopige doelstelling bij MVV’27 dat we ons in dit seizoen in ieder geval moeten handhaven. Talent genoeg aanwezig hier. Aan vertrekken bij MVV’27 denk ik trouwens al helemaal niet.” Oefenmeester Hakan Copur in actie 39

Al 10 jaar trotse hoofdsponsor Schiedams kampioenschap en supercup

Een zomer vol voetbal Supercup en Schiedamse kampioenschappen Vlaardings Kampioenschap keert in 2026 terug bij CION Het Vlaardings Kampioenschap kende dit jaar een onverwachte onderbreking. De geplande finaledag op 21 juni 2025 bij vv CION kon niet doorgaan, omdat er door de NAVO-top in Den Haag onvoldoende politiecapaciteit beschikbaar was. Hierdoor weigerde de gemeente Vlaardingen een evenementenvergunning af te geven. Dat betekende dat er in 2025, voor het eerst in meer dan 50 jaar, geen Vlaardingse kampioen werd gekroond. Ook trad het bestuur af, waardoor dit jaar een echt tussenjaar werd. Toch kijkt de organisatie met verVoetballend Waterweggebied kan terugkijken op een reeks sportieve hoogtepunten die in de annalen gaan als één van de mooiste editie in jaren. De Waterweg Supercup, het Schiedams Kampioenschap voor de jeugd en het Schiedams Kampioenschap voor senioren bewezen opnieuw dat voetbal in de regio veel meer is dan enkel een spel: het is bij elkaar komen, sport beleven en zich met elkaar verbinden. Supercup-spektakel op Harga Het startschot van de reeks werd gegeven met de strijd om de Waterweg Supercup op sportpark Harga. Voor een bomvol publiek kruisten HBSS, de Schiedamse titelhouder, en het Vlaardingse CION de degens. Het was een aantrekkelijke wedstrijd die alles in zich had: spanning, mooie doelpunten en passie. HBSS vocht zich na een achterstand tweemaal knap terug, maar in de slotminuut besliste CION-speler Sander Barakan het duel met een weergaloze vrije trap. De 3-2 winst bezorgde de Vlaardingers de felbegeerde bokaal. Recordeditie Schiedams Jeugdkampioenschap Een week later kleurde sportpark Thurlede in Schiedam zwart-wit en bontgekleurd door de vele jeugdteams die om het kampioenschap zouden spelen. Excelsior’20 mocht liefst 44 jeugdploegen verwelkomen, een absoluut kampioenschapsrecord. Onder een stralende zon streden de talenten om de eer van hun club. Naast de strijd op het veld draaide het evenement vooral om plezier, ontmoeting en trots. De organisatie, met steun van tientallen vrijwilligers, sprak na afloop van “een heerlijke dag waarop voetballend Schiedam en het verenigingsleven zich weer van hun beste kant hebben laten zien.” De verbondenheid tussen clubs, ouders, trainers en spelers maakte het toernooi tot een waar sportfeest dat steeds naar meer smaakt. Excelsior’20 kroont zich bij de senioren Het sluitstuk vond in augustus jl. plaats op het terrein van HBSS, waar de finale van het Schiedams Kampioenschap voor senioren een gedenkwaardige zaterdagmiddag opleverde. Excelsior’20 bleek daarin uiteindelijk een maatje te groot voor de verrassend sterke vijfdeklasser SVV: 4-0. Tot de rust was de wedstrijd vrijwel gelijkwaardig. Excelsior’20-speler Jason Kort brak de ban, waarna Zakaria Sacchi, Joël de Windt en Bilal Chougrani de score uitbouwden. Aanvoerder Dennis Venzelaar mocht de imposante beker ontvangen uit handen van het Schiedamse voetbalicoon Toon Wolters. trouwen vooruit. In 2026 wordt het Vlaardings Kampioenschap weer in volle glorie georganiseerd bij CION. Zowel jeugdteams als senioren zullen dan opnieuw strijden om de titel en de eer van de Haringstad. Het belooft een editie te worden spelers, waar clubs, spelers en supporters na een jaar wachten reikhalzend naar uitkijken. Vlaardingen krijgt in 2026 gelukkig haar voetbalklassieker terug. Danny Koevermans floot de finale Naast de teamprestaties waren er individuele prijzen. Dani Ruiz Sarabia van Excelsior’20 werd verkozen tot de beste speler van het toernooi, terwijl Alex van der Meer van SVV de titel van de beste doelman in ontvangst mocht nemen. Beide prijzen werden uitgereikt onder luid applaus van de goedgevulde tribunes. Sfeer, strijd en succes Met voormalig profvoetballer Danny Koevermans als scheidsrechter, de feestelijke tribunes en de waardering voor zowel winnaars als verliezers, kan het Schiedamse publiek terugkijken op een bijzonder geslaagde editie van het kampioenschap. Foto: C. van Tol 41

Kilometervreter Jens Toornstra: Nog lang niet versleten Jens Toornstra schrijft nieuw hoofdstuk in zijn rijke loopbaan. De 36-jarige middenvelder Jens Toornstra, is al jarenlang een bekende en populaire speler in de Eredivisie. Hij staat bekend om zijn onverzettelijkheid, creativiteit en vermogen om teams naar een hoger plan te tillen. Na zijn doorbraak bij ADO Den Haag en de vervolgstap bij FC Utrecht beleefde hij zijn grootste successen bij Feyenoord. Hij vierde er kampioenschappen, won bekers en schitterde op het hoogste podium in de Champions League. Ook in Oranje liet hij tijdens vier interlands zijn klasse zien. Nu keert Toornstra terug naar de stad waar hij furore maakte, maar ditmaal aan de andere kant van de Maas. Bij Sparta wil hij met zijn ervaring en leiderschap een belangrijke rol spelen in de strijd om Europees voetbal. Het begin Hij groeide op in Ter Aar, waar hij speelde voor de dorpsclub TAVV. Vervolgens maakte hij de overstap naar Alphense Boys, waar hij één jaar in het eerste elftal schitterde in de tweede klasse. Dat seizoen was hij maar liefst 25 keer trefzeker. Naar verluidt was het clubgenoot Kees Jansma die hem op de radar van ADO bracht, waarna een overstap naar de beloften van de Hofstadclub een feit werd. Daar kwam hij voor het eerst in contact met Maurice Steijn, toen trainer van Jong ADO. Een klik met Steijn Jens over die periode: “Maurice begon toen net zijn trainerscarrière en werd mijn trainer. Het klikte eigenlijk direct. Hij is in het begin erg belangrijk voor me geweest om mijn weg te vinden in het betaalde voetbal. Vooral zijn eerlijkheid en no-nonsense aanpak waardeer ik enorm. Steijn doet geen valse beloftes. Dat was ook het geval, toen ik mijn gesprekken met hem had, voordat ik naar Sparta kwam. Hij kon mij geen basisplek beloven en dat is logisch.” Hereniging Hij vervolgt; “Dat we nu, na zoveel jaren, weer samenwerken is natuurlijk hartstikke leuk. Er was afgelopen seizoen, toen mijn contract afliep bij FC Utrecht, concrete interesse van Excelsior, NAC en Sparta. De aanwezigheid van Maurice, los van het feit dat Sparta een prachtige club is, heeft zeker invloed gehad op mijn keuze. Even hebben we als gezin nog getwijfeld om een Europees avontuur aan te gaan. Het lijkt me erg leuk om een keer in Spanje of Italië te voetballen, maar er was geen concrete interesse. Daarom blijven we lekker in Nederland.” Populair bij supporters Of het nu in Den Haag, Utrecht of In Rotterdam is: overal wordt gezongen ‘Jens is van ons’. Waar komt die uitstekende band met supporters vandaan? “Dat weet ik niet, maar ik denk dat het komt, omdat ik tijdens een wedstrijd gewoon 100% geef. Dat vind ik altijd het allerbelangrijkste. Je kan wel eens een mindere dag hebben, maar het mag nooit aan je inzet liggen. Dat verdienen de supporters op zijn minst, en dat wordt gewaardeerd, denk ik.” Verandering Toornstra loopt alweer een voetballeven mee en hij heeft de nodige veranderingen gezien: “Ja, de randvoorwaarden zijn nu zo geoptimaliseerd met trainen in het krachthonk, de aanstelling van performancecoaches, het gebruik van drones langs het veld om het spel te analyseren. Werkelijk alles wordt nu gemeten. Daar kun je als speler echt je voordeel mee doen en er sterker en beter van worden. Ik heb in mijn voetballeven geluk gehad dat ik nooit een ernstige blessure heb opgelopen en altijd fit was. Met al deze begeleiding erbij kan ik nog wel een paar jaar mee, haha!” leven na het voetbal? “Eerst wil ik minstens de komende twee seizoenen nog wat moois neerzetten bij Sparta. Ik vind de sfeer op Het Kasteel echt gezellig en de supporters lekker fanatiek. Het zou toch mooi zijn als we die play-offs voor Europees voetbal een keer kunnen winnen? Dat moet onze uitdaging zijn. En daarna? Het trainerschap trekt mij niet zo, maar werken in de voetballerij lijkt me wel leuk. Ik heb mijn hele leven natuurlijk gevoetbald, dus ik zal echt moeten beginnen aan een nieuwe carrière. Afspraak met Feyenoord In een ver verleden heb ik mijn propedeuse Fiscale Economie gehaald en ik heb met Feyenoord de afspraak om, als de tijd ervoor rijp is, daar te ontdekken wat ik leuk zou vinden. En zelf voetballen? Ik heb met mijn vriendengroep al een langlopende afspraak om na mijn profcarrière aan te sluiten bij TAVV 3. Ook daar gaan we dan gewoon voorop in de strijd!” 43

WWW.VERKADE-VLAARDINGEN.NL Grondverzet • Wegenbouw • Bestrating • Rioolwerk Terreininrichting • Archeologie • Groenwerkzaamheden Top fysiotherapie in het Kasteel www.smcspartarotterdam.nl Bel voor een afspraak: 010-8909256

DVO’32 gaat voor duurzaam fundament Het had weinig gescheeld of DVO’32 was vorig jaar opgegaan in een fusie met Deltasport. Maar nu dat plan voorlopig in de ijskast staat, kiest de club, opgericht in 1932, vol overtuiging haar eigen koers. De trainer, de voorzitter en een nieuwe speler geven hun visie op de toekomst. Heropbouw met oog voor de wijk Trainer Amin el Bouazaoui kreeg vorig seizoen de taak om met een grotendeels nieuw team de weg omhoog in te zetten. Dat ging niet zonder slag of stoot. “We hebben veel tijd gestoken in het neerzetten van een nieuwe cultuur en structuur. Dat kost energie, maar we zien nu dat de selectie groeit en hechter wordt.” De ploeg bleef deze zomer grotendeels intact en kreeg er zelfs enkele versterkingen bij. Terug naar de vierde klas El Bouazaoui is duidelijk over de sportieve ambitie: “Ons doel is terugkeer naar de vierde klasse. Wanneer dat lukt, is natuurlijk moeilijk te voorspellen. Belangrijk is dat we nu een duurzame basis gaan leggen voor de club. DVO’32 heeft niets aan een succesje op korte termijn, dat daarna weer snel verdwijnt. De band met de woonwijk speelt daarbij een sleutelrol. We kiezen bewust voor spelers uit de Westwijk en de Indische Buurt. Ook bij de jeugd willen we die lijn doortrekken. Maar dat kan alleen als meer vrijwilligers zich gaan inzetten voor de club.” Nieuwe aanwinst met ervaring en motivatie Eén van de versterkingen is Ahmet Begce, die eerder uitkwam voor onder meer CWO en SVV/SMC. Voor hem is DVO’32 meer dan een voetbalclub. “De club heeft een hart voor de wijk en dat spreekt me enorm aan. Ik wil daar graag aan bijdragen.” Na een zware blessure is hij vooral blij dat hij weer op veld kan staan. Zijn ervaring wil hij gebruiken om het groepsgevoel sterker te maken. “Voetbal draait niet om het individu. Ik wil niet alleen presteren, maar ook anderen motiveren. Dat moet zeker gebeuren met spelers die, net als ik, terugkomen van blessures. Sportief gezien groeien we verder als groep.” Optimisme bij de voorzitter Voorzitter Kees Zegers kijkt nu met vertrouwen vooruit. Ondanks financiële uitdagingen (de hoge huur en een veld dat eigenlijk overbodig is) benadrukt hij de maatschappelijke waarde van DVO’32. “We bieden meer dan sport. We zorgen voor verbinding en saamhorigheid, vooral in de Westwijk.” Fusie lijkt van de baan Een fusie ziet hij voorlopig niet gebeuren. “CION en Deltasport willen niet, dus gaan wij zelfstandig verder. En dat doen we met een positieve blik. Het glas is bij ons altijd half vol.” Zegers verwacht bovendien dat nieuwe woningbouw in de omgeving voor extra aanwas zou kunnen zorgen. Gemeentelijke plannen voor een zwembad in de Broekpolder en een atletiekbaan kunnen daar op termijn invloed hebben, maar voor nu kiest DVO’32 duidelijk haar eigen pad. “Met vertrouwen in trainer El Bouazaoui en de samengestelde selectie willen we dit seizoen mee gaan doen om promotie. Ons doel is helder: weer een stabiele vierdeklasser worden.” DVO’32 voorzitter Kees Zegers 45

DREAM BIG! WORK HARD! Altijd een passende oplossing! TeamWearConcept is dé totaalleverancier voor al uw sportkleding, bedrijfskleding, promotiekleding en sponsor kleding. Wij kunnen elk kledingstuk leveren en zorgen voor elk gewenste bedrukking. Wij kunnen een speciale webshop voor u openen zodat uw werknemer, leerling of verenigingslid zelf zijn kledingpakket kan samenstellen zodat u hier geen omkijken naar heeft. In onze eigen drukkerij verzorgen wij al het drukwerk. Ook hebben wij de juiste mensen voor het maken van een mooi en uniek ontwerp voor op uw kleding voor bijvoorbeeld vrijgezellenparty’s, schoolkampen, toernooien en meer. Inspiratie opdoen in onze showroom? Neem eens vrijblijvend contact op met een van onze medewerkers via 010 - 760 36 00 of stuur een mail naar info@teamwearconcept.nl TeamWearConcept.nl TeamWearConcept - Hoogstad 209, 3131 KX Vlaardingen T 010 - 760 36 00 E info@teamwearconcept.nl

Marvin Vogels heeft vertrouwen in Hermes DVS Marvin Vogels: “Eerst moet het plezier bij Hermes terugkomen” Na een dramatisch verlopen seizoen in de derde klasse wil Hermes DVS in de vierde klas de draad weer oppakken. Aanvoerder Marvin Vogels (30) is duidelijk over de doelstelling voor het nieuwe jaar: “Ik wil het plezier in het voetbal terugvinden op Sportpark Harga.” Door: Ton de Leede De verbazing in Schiedam over de voetbalprestaties van Hermes DVS in de derde klasse G was groot. Vanaf de eerste speelronde bungelden de lichtblauwe formatie onderaan de ranglijst. De nederlagen waren vaak pijnlijk groot: uitslagen als 1-7, 2-6 en 0-5 kwamen enkele keren voor. Maar de korfbaluitslag 5-7 werd bereikt tegen CVV Berkel, nota bene een topploeg. Hermes DVS incasseerde 90 doelpunten. ‘We waren nergens’ “We hadden er twee jaar voor gevochten, speel je eindelijk in de derde klasse en dan degradeer je zo kansloos. In de voorbereiding speelden we nog goede wedstrijden tegen tweede- en derdeklassers. Maar in de competitie waren we echt nergens. Klas 3G was wel sterk, met clubs als Neptunus-Schiebroek en CVV Berkel. Die speelden vrijwel op het niveau van de tweede klas. We hebben een aantal keer met elkaar om de tafel gezeten, elkaar moed proberen in te spreken, maar het hielp allemaal niets. Op den duur ga je er steeds minder in geloven.” SVV tot Hermes DVS Vogels’ voetbalcarrière begon bij SVV en SC Spaland. Hij werd gescout door Excelsior Maassluis, waar hij trainde onder Demien Hertog en Demis Xantopoulos. Daarna volgde BVCB, waar hij actief was in de tweede klasse. Na een zware kruisbandblessure belandde hij uiteindelijk bij Hermes DVS, de club waarvan hij inmiddels de ervaren leider op het veld is. Nieuwe lichting jeugd en aanwinsten Hermes DVS leunde jarenlang op een vaste kern clubjongens. Zo begint routinier Kai Broer bijvoorbeeld aan zijn achttiende seizoen in de hoofdmacht. Maar andere vaste waarden als Koen en Bram Pijpers, Vincent Lansbergen en Robert Palm zijn inmiddels gestopt. “Gelukkig komt er nu een leuke lichting jeugd door, dat was intussen al een tijdje geleden. We hebben bovendien enkele aanwinsten binnengehaald met Haroun Boutaybi (van IJVV De Zwervers) Darren Agthoven (CION) en Jimmy Santos,” vertelt Vogels. Marvin wil vooral fit blijven en als aanvoerder de kar trekken. “In het veld probeer ik iedereen bij de les te houden. Buiten het veld organiseren we activiteiten om de binding in het team te vergroten. Elke laatste donderdag van de maand eten we bijvoorbeeld met elkaar. We moeten bij Hermes echt het plezier in het voetballen zien terug te vinden.” Leidersrol in het veld Als linker centrale verdediger is Vogels een opvallend actieve speler. “Ik heb een vaste trap en neem - ondanks mijn positie achterin - de vrije trappen, de corners van rechts en de strafschoppen. Ik heb zo’n twintig penalty’s gemaakt, slechts eentje miste ik er, maar de rebound ging er daarna toch in.” Vertrouwen in trainer Cayir Gokhan Cayir gaat zijn zesde seizoen bij Hermes DVS in. Marvin Vogels waardeert zijn trainer, maar ziet ook wel een paar verbeterpunten. “Gokhan is een fijne trainer, maar misschien soms wat te lief. Dat hebben we ook tegen hem gezegd. Maar aan de andere kant, je kunt altijd bij hem terecht én hij luistert echt naar je.” Vogels in actie tegen PPSC 47

We keep your operations running. On land and on sea. SINCE 1946

SEBASTIAAN BRAAT: ‘ALLES MOET WIJKEN VOOR NEDERLANDS CRICKETELFTAL’ Voor Sebastiaan staat op sportief gebied alles in het teken van het Nederlands cricketelftal. “Op mijn 19e debuteerde ik en na veel tegenslagen zit ik er op mijn 32e weer bij. Ik wil volgend jaar op het WK in India en Sri Lanka spelen.’’ Door: Ton de Leede Vijfde plaats bij de T50 Seb Braat, jarenlang captain van het succesvolle Hermes DVS, kijkt redelijk tevreden terug op het Topklasse 50 overs seizoen. “We begonnen ijzersterk met vijf zeges op rij met daarna afwisselend winst en verlies. We gingen wat teveel in onszelf geloven. Ons bowlen was sterk, maar het batten was niet veel. Alleen Daniel Doyle bleef overeind, hij kwam tot ruim 700 runs dit seizoen. We verloren tien keer op rij en we verdwenen uit de top. Onze gedeelde vijfde plaats met HBS was feitelijk teleurstellend. Volgend seizoen moeten we in de top-4 staan.’’ T20 In de T20 horen wij ook in de top-4, zoals dit jaar het geval was.” zegt Braat. Maar tot de finale, gespeeld op het Hermes-graswicket, kwamen de Schiedammers niet. In de halve finale werd het team uitgeschakeld door het opgebloeide HCC, dat tegen VRA speelde in de eindstrijd. Voetballen Seb Braat kon net staan of hij speelde cricket en voetbal bij de lichtblauwhemden. Op zijn 18e wilde hij op een hoger niveau voetballen en hij werd aanvoerder van Zwaluwen A1. In de senioren in Vlaardingen speelde hij in het tweede, maar slechts sporadisch in de hoofdmacht. Een kruisbandblessure maakte een eind aan zijn voetballoopbaan. Wel moet gezegd worden dat ‘zijn’ Hermes hem meer dan eens heeft gevraagd zijn voetbalschoenen uit de kast te halen. Maar toenmalig Oranjecoach Ray Campbel verzocht hem dringend zich alleen nog maar met cricket bezig te houden. Dat deed Sebastiaan. Fysieke klachten Door fysieke tegenslagen heeft hij enkele keren voor Oranje moeten afzeggen. Ook zijn werkgever Decathlon kon niet altijd meewerken. “Ik was verrast dat ik op mijn 32e werd geselecteerd. Ik ging pas geleden mee naar Bangladesh. Een geweldige ervaring in een cricketgek land tegen full profs uitkomen. Helaas heb ik niet meegedaan, maar ik heb wel veel handtekeningen uitgedeeld. Oranje is net in alles een level hoger, heel professioneel gaat het daar allemaal aan toe. Ik wil er graag bij blijven.’’ Cricketers Excelsior’20 gedegradeerd uit Topklasse Na jarenlange successen en landstitels moet Excelsior’20, tot veler verrassing, een stapje terug naar de Hoofdklasse. Het lukt geen club om direct terug te keren naar de Topklasse. Excelsior’20 zal daarom een stap op de plaats moeten maken om sterker terug te komen. Directe promotie zou fijn zijn, maar dat is niet het hoofddoel. Taboewoord In een seizoen met hoge ‘ups’ en diepe ‘downs’ werd het woord degradatie heel lang vermeden. Sparta was de zekere nummer 10 en VOC leek lange tijd het tweede slachtoffer te worden. Dus was er geen paniek op Thurlede: het zou allemaal wel goed komen met hooguit een promotie/degradatiepotje. Na de winst op Hermes DVS groeiden de bomen weer tot de hemel. De dag erna kwam de ploeg van captain Roel Verhagen tot een desastreuze 79 all out bij laagvlieger Sparta. Het verval Het verval was ingezet en degra datiekandidaat VOC ging ineens wedstrijden winnen. In de laatste partij bij HBS lag de winst voor het oprapen. VOC was al een paar uur eerder verslagen door VRA. Tot veler afgrijzen greep HBS de winst en daardoor werd de degradatie bezegeld. “Het seizoen was onfortuinlijk,’’ aldus cricket-voorzitter David Woutersen, “We kwamen bowlend tekort. We gaan met de spelers om de tafel zitten om terug te kijken wat er misging en vooruit te kijken hoe het beter moet.’’ De strijd in de T20 gaf eenzelfde beeld te zien met aardig batten. Nu was VOC wel ‘het haasje’ en ontsnapte Excelsior’20 ternauwernood. De Schiedamse ploeg speelt daarom ook volgend seizoen in de Topklasse T20. 49

Uw partner op het gebied van brand en blus installaties Warande 38 - 3116 CH Schiedam- www.mvtt.nl - info@mvtt.nl - 010 426 60 57

Aanvalsduo Dani Ruiz en Jason Kort wil scoren voor Excelsior’20 Samen vormen Dani Ruiz Sarabia en Jason Kort de aanval van Excelsior’20. Het zijn beiden snelle en getructe voorhoedespelers, die voortdurend op zoek gaan naar de beslissende assist of het winnende doelpunt. Beiden stellen voor de start van de competitie ook gedurfde doelen voor de Schiedamse club. “We willen dit seizoen wel voor een prijs gaan.’’ Door: Ton de Leede Voor het eerste jaar zitten de aanvallers bij elkaar in de selectie van Excelsior’20. Gezien de voorbereiding van het seizoen en tot nu toe spelend in de meest logische opstelling van 4-4-2 kiest Jaco Verhoev, de trainer van de Schiedamse derdeklasser, voor het snelle tweetal. Dani Ruiz Sarabia daarover: “Wij zwerven veel voorin, veranderen van links en rechts en ik duik nu vaker in de spits op. Jason is een stille jongen, die het m.i. heel goed doet. Ik heb nog nooit een speler gezien die zo snel als hij is.” Spaanse roots Hij vervolgt: “Ik wil dit jaar voor het team belangrijk zijn met veel assists en het maken van meer dan 10 doelpunten. Ik heb het liefst de bal in mijn voeten en ik draai altijd open om iemand aan te kunnen spelen.“ Sarabia is een kind van Spaanse ouders en wellicht daardoor ook een fanatieke Barcelona- fan. In Nederland is hij voor Feyenoord Jason Kort: “15 goals” “Ik sta linksbuiten of linkerspits en ik moet het inderdaad vooral van mijn snelheid hebben. Langs de lijn razen is leuk. Mijn doel is om dit seizoen 15 doelpunten te maken en 10 assists te geven. Dani is mijn maatje: een speler die altijd vooruit denkt en de aanval zoekt.’’ Dani: “Mislukte uitvlucht naar Zwaluwen” De 22-jarige Dani Ruiz speelt vrijwel zijn hele voetballeven bij de zwart-witte formatie op Thurlede Met de O19 werd hij ongeslagen kampioen. Een jaar later verhuisde hij naar buurman Zwaluwen maar dat werd geen succes. Het jaar erna was hij dus terug op Thurlede. Dani: “Op de eerste training werd ik alle kanten opgeschopt door Bob van der Waal en Joeri Krasznic, dat was Excelsior’20 werd Schiedams kampioen; Dani Ruiz werd speler van het toernooi 51 echt niet normaal.’’ Nu begint hij, in augustus j.l. tot beste speler van het laatste Schiedams kampioenschap gekroond, aan zijn derde seizoen in de hoofdmacht. “De trainer is strenger geworden en er zijn nu ook meer regels. Dat is nodig en ook belangrijk voor de resultaten.’’ Suriname Jason Kort is 19 jaar en hij arriveerde op zijn elfde vanuit Suriname in Nederland. Hij meldde zich vrijwel direct aan bij de jeugdafdeling van Excelsior’20. Hij startte in de D5 direct met 5 doelpunten en doorliep daarna de hoogste selectieteams. Jason: “Excelsior’20 is een club waarbij voetbalplezier met een serieuze aanpak wordt gecombineerd. Dat gaat goed samen. Joël de Windt is daarbij wel de gangmaker in de kleedkamer.’’ Prijzen pakken Jason over het komende seizoen: “We kunnen op verschillende manieren voetballen, daar trainen we voortdurend op. We spelen in een leuke derde klasse met veel streekderby’s. Maar eigenlijk maakt me dat niet zoveel uit. Als je prijzen wilt pakken, dan moet de tegenstander niets uitmaken. Om kampioen te worden moet je ze immers allemaal verslaan.”

Het gezelligste café van Vlaardingen! Zaalhuur - Uitgaan - genieten van de lekkerste gerechten Schiedamseweg 17 in hartje Vlaardingen

Djiego Rivas op doelpuntenjacht bij Victoria’04 Hij speelde zich in de kijker met 21 doelpunten in twaalf wedstrijden voor het tweede elftal van VFC. Een blessure voorkwam echter dat Diego Rivas nog meer doelpunten maakte. Veel scoren hoopt de aanvaller wel te doen voor z’n nieuwe club Victoria’04. “Elke spits droomt van het maken van doelpunten, dus ik ook.” Wie de naam van Diego Rivas intypt op Google komt uit bij een Spaanse profvoetballer van ergens ver in de veertig. “Dat krijg ik inderdaad af en toe te horen langs de lijn. Volgens mij lijk ik helemaal niet op die meneer”, zegt de Vlaardingse Rivas met een glimlach. “Voetballen op dat niveau is wel een droombeeld voor mij. Wie weet komt dat er in de toekomst nog eens van.” Doelpuntenmaker geblesseerd Feit is dat Rivas hard aan de weg timmert. Welke spits kan immers zeggen dat hij in twaalf wedstrijden 21 doelpunten heeft gemaakt? “Dat zijn inderdaad statistieken waarmee ik blij ben, maar de verdere invulling van het seizoen stemde mij heel wat minder tevreden.” Rivas doelt op een vervelende blessure, waar hij nog steeds last van ondervindt. “Ik ben nog niet honderd procent fit, maar doe er alles aan om dat wel te worden. Elke voetballer wil zo snel mogelijk spelen, maar ik moet niet overhaasten.” Van Sportlaan naar Kooikersweg Dit seizoen hoopt hij van grote waarde te zijn voor zijn nieuwe club Victoria’04. Via Ronald Nelemans, zijn oud-jeugdtrainer bij VFC, kwam Diego bij de ploeg in de Broekpolder terecht. “Een wedstrijd vóórdat ik geblesseerd raakte, speelden we met VFC 2 tegen Victoria’04 2. Ronald kwam naar mij toe en vroeg naar mijn plannen met voetbal. Daarna vertelde hij dat ze bij Victoria’04 wel een scorende spits konden gebruiken.” In de belangstelling Rivas was direct enthousiast en het positieve gevoel nam alleen maar meer toe na een gesprek met de nieuwe trainer Dimitri Hooftman, die wedstrijdbeelden van de doelpuntenmaker had gezien. “Een aantal andere clubs had ook geïnformeerd, maar Victoria’04 had voor mijn gevoel gewoon het beste verhaal. Ik had overigens ook bij VFC kunnen blijven, maar dit verhaal sprak mij erg aan. Voetballen in een eerste elftal lijkt me sowieso mooi. En de afstand tussen VFC en Victoria is hemelsbreed niet zo ver.” “Feyenoord zit in mijn bloed” Zijn liefde voor Feyenoord kwam in de gesprekken met de trainer ook naar voren. Rivas volgt de club van Zuid al jaren op de voet en is van plan dit seizoen daarom een aantal Europese wedstrijden bij te wonen. Dat betekent wel dat hij mogelijk een paar trainingen aan zich voorbij moet laten gaan. “Dat is dan het gevolg, maar ik kan Feyenoord echt niet missen. Feyenoord zit nu eenmaal in mijn DNA.” Niet voor niets speelde de goaltjesdief tien jaar in de jeugdopleiding van Sportclub Feyenoord. Daarna keerde hij terug bij VFC. “Bij beide clubs heb ik mooie tijden meegemaakt.” Minuten maken Dit seizoen hoopt hij van grote waarde te zijn voor Victoria’04. “Dit is een heel bewuste stap. Ik ben van mening dat je op mijn leeftijd zoveel mogelijk minuten moet maken. Spitsen moeten echt veel spelen. Op de bank kun je niet scoren. Hier krijg ik die kans, maar nogmaals: ik moet eerst honderd procent fit worden. Dat is op dit moment het allerbelangrijkste”, vindt Diego. Geen aanpassingsproblemen De eerste weken in de Broekpolder bevallen hem goed. “Victoria heeft een hecht team. Dat merk je op het veld, maar ook zeker daarbuiten. Je ziet dat jongens al langer met elkaar spelen en elkaar dus goed kennen. Dat vind ik een positief gegeven.” Met Victoria’04 hoopt Diego Rivas hoge ogen te gooien in de derde klasse. “Hopelijk kunnen we dit seizoen weer bovenin meedraaien.” De Vlaardinger hoopt vanzelfsprekend dat zijn aandeel dit seizoen groot is. “Ik ken de tegenstanders niet echt, maar ik ga er vanuit dat ik wel een paar doelpuntjes kan maken. Dat is toch waar je als spits het allemaal voor doet.” 53

“Wij zoeken topcollega’s! Interesse om bij het leukste sportteam van de regio te werken?” Mail naar: Karin@sport2000rotterdam.nl De nummer 1 voetbal lifestyle specialist in hartje Rotterdam Hoogstraat 181- 3011 PM Rotterdam - www.sport2000.nl

25 jaar doei, doei: Feyenoord icoon Peter Houtman zwaait af Ik weet nog goed de eerste keer dat ik Peter Houtman door de speakers in de Kuip hoorde. Ik was een stuk jonger, stond op de tribune met mijn sjaal omhoog en toen klonk daar die stem: warm, duidelijk, vol liefde voor de club. Vanaf dat moment hoorde hij bij mijn Feyenoord-ervaring, alsof het stadion zonder hem niet helemaal compleet zou zijn. Peter was voor ons niet zomaar een stadionspeaker. Hij was De Kuip. Hij kende het stadion, hij kende de supporters, en vooral: hij voelde de club. Als oud-spits wist hij wat Feyenoord betekende, wat het Legioen van hem verwachtte en hoe je die unieke sfeer kon oproepen. En dat hoorde je in alles. Het begon vaak al met die bekende zin: “Ja lieve mensen, dan is het nu tijd voor…” Een intro die ons allemaal rechtop deed staan. Het maakte niet uit of het ging om de opkomst van de spelers, een speciale aankondiging of gewoon de start van een nieuwe helft: als Peter sprak, luisterde iedereen. Hij had die gave om met een paar woorden de spanning op te bouwen en de tribunes mee te nemen. Het meest legendarische was natuurlijk zijn afscheidsgroet. Als de wedstrijd voorbij was, wist je dat er nog één ding moest komen, voordat je echt naar huis ging. Daar was hij dan: “Doei, doei!” Kort en vrolijk, bijna alsof hij tegen je buurman sprak. En wij, tienduizenden tegelijk, riepen het terug. Het werd een traditie, een klein momentje van saamhorigheid dat nergens anders bestond. Ik ken mensen die speciaal wachtten met weglopen tot Peter zijn “Doei doei!” had gezegd. Dat was pas echt het einde. Dat simpele zinnetje groeide uit tot iets groots. Het was typisch Rotterdams: geen poespas, geen lange toespraken, gewoon “Doei, doei”. En toch Peter was. zat er alles in: humor, warmte en verbondenheid. Alleen Peter kon dat maken. Na vijfentwintig jaar achter de microfoon kwam het onvermijdelijke moment: zijn laatste wedstrijd als stadionspeaker. Ik was erbij. De sfeer was bijzonder, bijna beladen. Iedereen wist dat dit het einde van een tijdperk betekende. Toen hij voor de laatste keer “Doei doei!” door De Kuip liet galmen, antwoordde het hele stadion massaal terug. DOEI, DOEI klonk het. Het was kippenvel, tranen in de ogen, en tegelijk een glimlach, omdat het zó mooi en zó typisch Het voelde die dag alsof we niet alleen afscheid namen van een stem, maar van een stukje van onszelf. Een kwart eeuw lang had hij onze wedstrijden omlijst, onze emoties verwoord, onze vreugde en ons verdriet gedeeld. En ineens was het allemaal voorbij. Peter is gestopt als stadionspeaker en wordt vakkundig opgevolgd door Dimitri Metgod maar voor mij en voor heel het Legioen, blijft de man uit Hoogvliet de stem van De Kuip. Voor altijd. Het gaat je goed Peet! Doei, Doei! - een trouwe supporter - Een groot spandoek voor clubicoon Peter Houtman bij zijn afzwaaien als speaker 55

BETROUWBARE BESCHERMING TEGEN DIGITALE BEDREIGINGEN BENT U VOORBEREID OP DE VOLGENDE CYBERAANVAL? Koopmanstraat 42 2672 GB Naaldwijk 0174 752 000 info@bictgroep.nl

Sil van Ooien helemaal thuis in ’S-Gravenzande Foto: Danny Ploegeart De toenmalige jonge spits van HVC’10, Sil van Ooijen, werd drie jaar geleden naar buurman FC ’s-Gravenzande gelokt en voelde zich daar vanaf de eerste dag in een warm bad. Door: Cees van der Pol Het eerste jaar was vanwege een aantal blessures niet zo succesvol, maar iedereen bij de club bleef geloven in zijn capaciteiten. “Die spierblessures kwamen vooral door overbelasting: drie keer trainen en vijf dagen sportschool. Een therapeut ontdekte de fysieke oorzaak en heeft aan die ellende een einde gemaakt. Vorig seizoen werd Sil van Ooijen (24) clubtopscorer met 17 doelpunten in de Derde Divisie. In de nacompetitie scoorde hij ook nog drie keer. Maar de beslissende finalewedstrijd tegen Groene Ster ging aan hem voorbij. Zonder hem degradeerde FC ’s Gravenzande naar de Vierde Divisie. Ontstoken amandelen Vanwege een operatie aan zijn keelamandelen miste hij die finale. “Ik heb destijds vaak opmerkingen gekregen, vanwege die nare situatie. Ik wil het best uitleggen. Als je ieder jaar zoveel last en pijn hebt, antibiotica na antibiotica moet slikken en je keel potdicht zit als je moet slikken, dan wil je er van af. Antibiotica sloopt je lichaam. Voetballen staat bij mij altijd op nummer 1, maar toen kozen mijn vriendin en ik voor mijn gezondheid. Ik ben godzijdank weer pijnvrij, maar ik baalde die middag als een stekker. Toch was die beslissing juist: ik was klaar met die helse pijn.” Elk nadeel heeft… Natuurlijk deed ook de degradatie pijn bij staf, spelers en trouwe supporters. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. Geen lange uitreizen meer. Het ’s-Gravenzandse topteam krijgt dit seizoen weer clubs uit de omgeving met o.a. Westlandia, VUC, HBS, Portugaal en SC Feijenoord als aantrekkelijke tegenstanders. “Maar naar FC Meersen in Zuid-Limburg sliepen we de nacht ervoor in een Limburgs hotel. We hebben onderling een leuk team en we hadden het dat weekend beregezellig. Maar zelf had ik liever tien doelpunten minder gescoord, als we in de Derde Divisie waren gebleven.” Geen belangstelling voor goals. Doelpuntenmakers zijn goud waard en je verwacht na zo’n seizoen dan ook dat de topclubs Voor Sil van Ooijen in de rij staan. Lachend: ”Niemand, geen enkele club heeft contact gezocht, echt waar. Ik ben ook niet uitgenodigd voor het Westlands elftal. Helemaal niet erg. Het management hier kwam met een geweldige aanbieding en ik heb getekend tot 2028. Ik vind het prima dat ik hier blijf spelen. We gaan dit seizoen weer vol voor terugkeer naar de Derde Divisie. Eigenlijk ben ik een gewone dorpsjongen en gevoelig voor een fijne sfeer. En doelpunten scoren geeft je natuurlijk altijd een kick. Meester Sil Sil is een bezige bij, hij werkt in de zomervakantie bij de Strandwacht in De Hoek en hij staat nu al twee jaar als gymmeester voor de basisschool waar hij zelf ooit leerling was. “Op mijn lijf geschreven, ik ga nu ook studeren voor het diploma leraar lichamelijke opvoeding. Op maandag rijd ik daarvoor naar Arnhem om een opleiding te volgen: om negen uur ‘s morgens weg en ’s avonds om half elf thuis na de voetbaltraining. Niet echt gezellig voor mijn vriendin met wie ik nu een huis in Hoek van Holland deel.” Kopsterk door de ‘volleybal-pas’ Sil van Ooijen was altijd al een kopsterke spits. “In de Derde Divisie word je als spits steviger aangepakt, daartegen moet je je wapenen.” Grijnzend vertelt hij dat je als spits zelf de eerste duw moet geven, zodat je een metertje vrijheid krijgt. “Mijn sprongkracht heb ik mezelf aangeleerd door te bekijken hoe volleyballers zich voorbereiden om een smash te kunnen slaan. Die volleybal-pas levert echt resultaat op. Ik kom nu soms hoger dan een keeper.” Thuis in ‘s-Gravenzande Sils oudere broer Len speelt in de selectie van HVC’10. “Hartstikke leuk om met je broer in één team te spelen, maar hij zal nog een paar jaar moeten wachten. Ik heb bij FC ’s-Gravenzande getekend tot 2028 en ik heb het hier ontzettend naar mijn zin. Een sterke organisatie, een superaccommodatie, fijne medespelers en enthousiaste supporters die je overal steunen. Echt, ik voel me helemaal thuis. 57

Duifhuijsen Aandacht voor zonwering DUIFHUIJSEN SHOWROOM 2e van leyden Gaelstraat 16 3134 LL Vlaardingen 010 4351939 info@duifhuijsenzonwering.nl www.duifhuijsenzonwering.nl Overschieseweg 68 - Rotterdam - Spaanse Polder

Yordi Klepke Foto: Ron van Oosten Het is zeker geen zeldzaam fenomeen. Voetballertjes die er uitspringen tijdens de eerste wedstrijdjes die ze bij een club spelen. Van wie trainers (of ouders) zien dat er voetbaltalent aanwezig is, waar andere beginnertjes nog de sprieten van het kunstgras tellen. Sommige van die talenten dromen als kind van profvoetbal en proberen al in de jeugd via een hoger spelende club hun ideaal te bereiken. Wanneer dat niet lukt, keren ze soms terug naar hun oude voetbalclub. Het overkwam Yordi Klepke van HVC’10. Door: Cees van der Pol In de wieg gelegd Bij sommige kinderen kun je zien dat ze al heel vroeg boven het gemiddelde niveau uitsteken als tennisser, zwemmer of voetballer. ‘Ze zijn ervoor in de wieg gelegd.’ Yordi lachend: ”In mijn omgeving werd dat letterlijk gezegd. Ik lag in de wieg met mijn linkerbeen al naar een balletje te trappen. Ik ben dan ook een stijflinkse voetballer geworden. Altijd speelde ik met een bal: op straat, op het schoolplein en op de camping in Gelderland waar mijn ouders een huisje hadden.” Op 5-jarige leeftijd meldde hij zich aan bij Hoekse Boys. Het was zo’n jongetje dat meteen opviel. Linksbuitens zijn vaak eigenzinnige buitenbeentjes. Kinderdroom Yordi had een kinderdroom: profvoetballer worden of in ieder geval hoog in het amateurvoetbal spelen. Sparta was zijn favoriete club en hij zat al heel jong op de Kasteeltribune met vader en broer. “Destijds had je ‘latjetrap’ Als je vanaf de middenstip de lat kon raken, kreeg je een seizoenkaart voor het leven. Ik mocht het ook proberen: mijn schot kwam boven op het net. Dat telde niet. We hebben toen zelf een seizoenkaart aangeschaft, jarenlang in vak 20.” Aanmelden bij FC ’s-Gravenzande Veel Hoekse spelers worden weggetrokken door buurman FC ’s-Gravenzande. Maar Yordi wilde zich verbeteren en meldde zichzelf als veertienjarige aan. “Ik wilde hogerop en zag daar meer mogelijkheden bij de FC. Ik was gek van voetbal. Eigenlijk wilde ik er alles voor opzij zetten. Voetballen vond ik veel leuker dan school. Ik heb er daardoor op de Havo wel een tijdje langer over gedaan. Terwijl mijn vader zelf leraar was, gedroeg ik me soms niet als de ideale leerling. Veel voetbalvriendjes waren ook klasgenoten. Casper Zwaanswijk met wie ik dit seizoen naar HVC’10 ging, was er één van.” Aangeboren linkspoot Bij FC ’s-Gravenzande bleef hij de linkspoot, ook al werd hij vaak als rechtsbuiten opgesteld om zijn rechterbeen beter te leren gebruiken. Helemaal gelukt is dat niet. Hij doorliep alle selectieteams in de jeugd en haalde uiteindelijk ook het eerste. Maar een vaste basisplaats bleek uiteindelijk onbereikbaar. Wel was hij regelmatig invaller, maar hij werd vooral de ‘sterkhouder’ op het middenveld in het tweede samen met vriend Casper. Yordi is specialist in vrije trappen en alle corners zijn voor hem. “Ik speel het liefst als aanvallende middenvelder. Op den duur weet je dan wel hoe je iemand moet aanspelen. Dat zal ik bij HVC’10 nog even moeten leren.” Kinderdroom spat uiteen De 25-jarige speler realiseerde zich enkele jaren geleden dat zijn kinderwens als profvoetballer niet zou worden vervuld. Twee jaar geleden ook dat een doorbraak in het hogere amateurvoetbal ook niet zou lukken. komt thuis bij HVC’10 “Tegelijkertijd besefte ik dat er ook belangrijkere dingen in het leven dan voetbal zijn. Ik wilde daarom niet meer op de bank zitten bij het eerste om tien minuten te mogen invallen. Steeds kwamen er nieuwe spelers van buiten. Ik snap wel dat het moet bij een topclub. Met Casper speelde ik liever in het tweede, maar daar komen spelers vanuit de jeugd een plaats opeisen. Het was daarom tijd voor bezinning.” Plezier in het voetbal terug krijgen “Casper en ik spraken af om samen naar HVC’10 te gaan. We kennen daar natuurlijk de meeste spelers o.a. van school, de derde helft en van de Westlandse feestweken. We wonen in ‘s-Gravenzande: trainen en spelen is lekker dichtbij. HVC’10 is een echte dorpsclub. Ik moet nog wel even leren hoe ik mijn medespelers moet bereiken. Dat gaat wel lukken. En bovenal vrij uit spelen op het middenveld, vrije trappen en corners nemen en het plezier in een potje voetbal terugkrijgen. Dat had ik namelijk in de wieg al, haha.” 59

Wil jij ook de beste zijn in je werk? Neem dan contact op voor een baan in de bouw, techniek of office. WERK VOOR DE ECHTE DOENERS! Ga naar www.vnom.nl of bel 010 - 223 96 21

De bijzondere voetbalreis van Ben Kinds richten op het trainersvak.” Hij ging aan de slag bij sv Bolnes en sloot zich aan bij FC Dordrecht waar hij na een jaar stage al snel in vaste dienst kwam en daar uiteindelijk 6 seizoenen werkzaam is geweest in diverse functies en snel grote stappen maakte. Hij was er naast trainer van Jong Dordrecht jarenlang Hoofd Opleiding en assistent-trainer van het eerste elftal. (halve finale play offs tegen Sparta als assistent-trainer en reserve keeper) Wie in zijn jonge jaren met Robin van Persie samen in de jeugd van Feyenoord speelt, wordt vaak gezien als een zekerheid voor het betaald voetbal. Dat gold ook voor Ben Kinds. Blessures zorgden echter voor een grillige carrière, waarin hij via de amateurs uiteindelijk de stap maakte naar het trainersvak. Vandaag de dag is Kinds hoofd jeugdopleiding bij Sparta, maar zijn weg ernaartoe was allesbehalve rechtlijnig. De belofte bij Feyenoord en Sparta Kinds begon als groot talent bij Feyenoord, waar hij samen met spelers als Van Persie, Loovens en Leonardo speelde. Ook speelde hij als jeugd international samen met spelers als Van der Vaart en Heitinga. “Het was een fantastische tijd. Je speelt met jongens die later wereldsterren worden. Je droomt mee en denkt: dat wordt mijn pad ook,” blikt hij terug. Zijn overstap naar Sparta volgde. Op 18-jarige leeftijd werd hij binnen een maand doorgeschoven naar het eerste elftal. “Dat was natuurlijk een jongensdroom. Opeens stond ik op het veld met trainer Frank Rijkaard en mocht ik proeven van het grote werk.” Maar al na korte tijd gooide een hardnekkige liesblessure roet in het eten. “Ik kon simpelweg niet meer leveren wat gevraagd werd. Het eerste jaar bij Sparta begon met zoveel perspectief, maar eindigde in mineur.” Operatie bij ADO en de keuze voor de amateurs Kinds verkaste naar ADO Den Haag, maar ook daar bleven de fysieke problemen hem achtervolgen. “Op een gegeven moment weet je: dit wordt hem niet meer. Ik was nog maar 19 toen ik besloot bij mijn vader te gaan werken en het profvoetbal voorlopig achter me te laten.” De overstap naar het amateurvoetbal was onvermijdelijk. Bij SVVSMC onder trainer John de Wolf maakte hij zijn eerste meters. Blessures bleven de jaren erna echter terugkomen en een meningsverschil zorgde voor een opmerkelijke route: als spits in het derde elftal van SVV. “Ik had er gewoon even genoeg van. Als spits kon ik weer plezier maken.” Nieuwe energie en hoogtepunten bij Leonidas Dat plezier leverde hem alsnog een terugkeer in het eerste op, ditmaal weer als doelman, waar hij snel weer zijn oude niveau haalde. Via Nieuwenhoorn en DOTO belandde hij bij Leonidas, een club die hij zelf een “geweldige cultclub” noemt. Daar kende hij misschien wel zijn mooiste momenten als speler. “De nacompetitiefinale tegen Quick vergeet ik nooit meer. Ik pakte drie penalty’s en schoot er zelf eentje binnen. Dat we promoveerden naar de hoofdklasse was bizar. We hadden die wedstrijd werkelijk niks in te brengen maar ik was onpasseerbaar die dag. En dat terwijl ik een week daarvoor kenbaar had gemaakt te stoppen bij Leonidas om als veldspeler bij SVDPW aan te sluiten wegens aanhoudende nek -en hoofdpijnklachten na een schop op mijn hoofd tijdens een training een paar maanden ervoor. Het onverwachte plezier bij SVDPW Zijn keuze viel op SVDPW van oefenmeester Marvin Janssen. Het zaadje was zes jaar eerder al geplant, toen hij eens met het derde elftal een weekend naar Tsjechië ging. “Dat was zó’n wereld die voor me openging. Gezelligheid en mijn broer naast me op het veld – ik had dat nog nooit meegemaakt. Toen zei ik al: als ik ooit nog lager ga voetballen, doe ik dat hier.” Hij scoorde als spits, genoot van de derde helft en groeide ondertussen als trainer doordat hij het spelen bij SVDPW op zaterdag combineerde met het hoofdtrainerschap van Soccer Boys 1 op zondag. De stap naar het trainersvak Na zijn ervaringen bij Capelle, waar hij als interim-trainer de club in de topklasse hield, de KNVB-beker pakte en de Rijnmond Cup op zijn naam schreef, besloot Kinds een nieuwe weg in te slaan. “Ik wilde me volledig Cruciale periode In 2020 brak er een cruciale periode aan. Terwijl hij net vader was geworden van zoon Benjamin Lionel en in het kader van zijn UEFA-pro stageliep op het kasteel bij Henk Fraser, werd bij Dordrecht hoofdtrainer Harry van den Ham ontslagen. Kinds werd gevraagd als interim. Onder zijn leiding won Dordrecht van Jong Ajax, destijds gevuld met grote talenten, en boekte voor het eerst in de clubgeschiedenis een uitzege bij NAC Breda, toen nog onder Maurice Steijn. “Dat waren magische avonden. Voor de club en voor mij persoonlijk. Na ruim een maand als interim maakte Kinds het seizoen weer af als assistent van de nieuwe trainer Jan Zoutman en haalde zijn felbegeerde Uefa Pro diploma, in een cursusgroep met o.a. Joseph Oosting, Dick Schreuder, Edwin de Graaf en mede Rotterdammer en oud SVV’er Peter van der Veen. PSV en daarna Sparta Een jaar later opende zich een nieuwe deur. Kinds belandde bij PSV, waar hij de Onder 17 onder zijn hoede kreeg. ‘’Hier kwam ik in een totaal andere wereld terecht dan ik gewend was bij Dordrecht en waar ik dagelijks met de beste jeugdspelers van Europa en in een absolute topsportomgeving mijn werk kon doen. Ik heb er twee jaar ongelooflijk veel geleerd.” Na die periode kwam Sparta op de radar. Inmiddels is Kinds bezig aan zijn tweede seizoen als Hoofd Jeugdopleiding. ‘’Het is anders dan hoofdtrainer zijn, maar net zo uitdagend en ik voel me hier uitstekend op mijn plek momenteel’’ Al met al ben ik best trots op de route die ik tot nu toe in het betaald voetbal heb afgelegd, en we zien wat de verdere toekomst brengt’’ 61

De bouwspecialist van de regio Rijnmond Nieuwbouw - Renovatie - Bouw op maat - orionbouw.nl - 0611360480 De vloerenspecialist van de Regio Tegelvloeren PVC vloeren Vloerverwarming Gratis gelegd vanaf 25 m²

Marvin Janssen: “Met AVS werken aan optimaal sportklimaat in Schiedam” De geboren en getogen Schiedammer Marvin Janssen kan zeker een duizendpoot genoemd worden. Hij is ondernemer, horecaondernemer, oud-voetballer, trainer en tegenwoordig ook politicus. Als eigenaar van een sprinklerinstallatiebedrijf en sinds een jaar van buurtcafé De Babbelaar weet hij het ondernemerschap te combineren met maatschappelijke betrokkenheid. Daarnaast is hij medeoprichter van de politieke partij Alles voor Schiedam (AVS), waarmee hij samen met een brede groep prominente Schiedammers zijn inzet toont voor, zoals hij zelf zegt, “onze prachtige Jeneverstad.” Sport als rode draad Sport loopt als een rode draad door zijn leven. Janssen stond jarenlang onder de lat bij SVDPW en EDS en hij was later trainer bij onder meer SVDPW en HBSS. Het verenigingsleven is hem dierbaar. “Je moet eens weten wat voor plezier je daarin beleeft,” vertelt hij. “Je bouwt vriendschappen voor het leven, leert omgaan met teleurstellingen en viert overwinningen met elkaar en je werkt samen naar een gemeenschappelijk doel. Neem bijvoorbeeld Jeroen Trouborst (raadslid AVS) en Maurice Mannee (commissielid AVS), die ken ik al een heel voetballeven lang. Vandaaruit kwam het idee om een politieke partij op te richten en dat is Alles voor Schiedam geworden. Politiek met een sportieve basis De partij Alles voor Schiedam debuteerde in 2022 met twee zetels in de Schiedamse gemeenteraad. Na een gewenningsperiode staat de partij volgens Janssen inmiddels als een huis. Hij benadrukt dat er een mooie groep betrokken Schiedammers aan tafel zit, afkomstig uit diverse maatschappelijk geledingen zoals de horeca, het bedrijfsleven en de sportwereld. Er is intussen ook genoeg politieke ervaring. Marvin: “Allemaal hebben we maar één doel, en dat is het beste voor Schiedam. Sport speelt daarbij een heel belangrijke rol.” Identiteit Dat werd onder meer duidelijk in de discussie rond het sportbedrijf. Toen werd geopperd om dit als commerciële organisatie in te richten, verzette AVS zich daar fel tegen. Volgens Janssen zou dat haaks staan op wat een vereniging écht inhoudt. “Een sportvereniging draait niet alleen om sporten in het weekend,” legt hij uit. “Het gaat om de vrijwilligers, de samenhorigheid tussen leden en het samen bouwen aan iets moois. Daarom is het zo belangrijk dat sportclubs baas in eigen huis blijven.” Vooruitblik op 2026 Met de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2026 in aantocht wil Janssen verder bouwen aan de koers die is ingezet. “We hebben dit jaar de basis gelegd en veel geleerd. Er zijn nieuwe mensen met kennis aangesloten, waardoor we met nog meer zaken op een goed niveau kunnen meepraten. Groei en meer invloed staan daarbij centraal, maar steeds met de Schiedammer zelf als uitgangspunt.” Veiligheid en toegankelijkheid Een belangrijk speerpunt voor de komende periode is de veiligheid op en rond de sportparken. Janssen wijst erop dat er steeds vaker verhalen de ronde doen over kinderen die onderweg naar hun club worden lastiggevallen. Janssen daarover: “Daar moeten we echt vanaf. Dat betekent betere en veiliger routes en, waar mogelijk, toezicht. Het is triest dat het tegenwoordig nodig is, maar het is wel de nieuwe realiteit.” Tegelijkertijd benadrukt hij dat sport voor iedereen toegankelijk moet blijven. “Het organiseren en ondersteunen van initiatieven die dat bevorderen is cruciaal, want de sportvereniging blijft voor ons één van de hoekstenen van een prettige leefgemeenschap.” Sportpark Willem-Alexander 63

Gebroeders El Khalifi na twintig jaar herenigd bij Deltasport Wat begon als een afscheid, eindigt in een onverwachte hereniging: na twintig jaar staan de broers Khalid en Rachid el Khalifi weer samen op het voetbalveld. De een als hoofdtrainer, de ander als doorgewinterde voetballer. Deltasport is de gelukkige club waar dit bijzondere hoofdstuk in hun voetbalboek zich afspeelt. In februari kondigde Rachid el Khalifi zijn vertrek bij Deltasport aan. De oud-prof, met een indrukwekkende carrière in binnen- en buitenland, vond dat zijn ideeën over hoe voetbal gespeeld zou moeten worden gespeeld, niet meer helemaal aansloten bij de koers van de club. Een overstap naar een andere vereniging leek dus een kwestie van tijd. Totdat plots het nieuws naar buiten kwam dat zijn oudere broer Khalid zou terugkeren naar Deltasport als hoofdtrainer. “Eigenlijk had ik al gesprekken lopen met andere clubs,” vertelt Rachid. “Maar toen ik hoorde dat Khalid naar Deltasport zou komen, wist ik: dit is hét moment. We hebben altijd een sterke band gehad. Dit is een kans die je maar één keer krijgt.” Khalid: van Zwart-Wit ’28 naar Crystal Palace Met zijn 48 jaar was Khalid el Khalifi bij SVV waarschijnlijk de oudste voetballer die in een eerste elftal van West II heeft gespeeld. De geboren voetballiefhebber kende zelf een kleurrijke loopbaan. Vanuit de topamateurs van Zwart-Wit ’28 vertrok hij naar Noord-Ierland, waar hij voor Sligo Rovers uitkwam in de fysiek sterke Ierse competitie. Een absoluut hoogtepunt beleefde hij later bij profclub Crystal Palace, waar hij enkele wedstrijden in de Engelse Second Division speelde. Trainer Khalid valt terug op Rachid Nu, jaren later, brengt hij zijn internationale voetbalervaring mee naar Deltasport, waar hij als trainer het verschil in de vijfde klas wil maken. “Mijn doel is een team neer te zetten dat herkenbaar en aantrekkelijk voetbal speelt. Daarbij kan ik ook terugvallen op iemand als Rachid, die zowel jongere spelers als ervaren krachten weet te inspireren.” Prof in Dordrecht en Leeuwarden Rachid el Khalifi begon zijn profcarrière in 2000 bij Dordrecht ’90. In vijf seizoenen maakte hij veertien doelpunten en viel hij op door zijn techniek en loopvermogen. Zijn prestaties leverden hem een transfer op naar SC Cambuur Leeuwarden, waar hij twee seizoenen speelde. Een hoogtepunt volgde in het seizoen 2007/2008, toen hij in een bekerwedstrijd tegen AZ de enige en dus winnende treffer maakte. Hoewel Cambuur in die jaren de promotie net misliep, groeide Rachid uit tot een bepalende speler en liet hij zich zien in de nacompetitiewedstrijden tegen Roda JC. Kampioen met Real Salt Lake in de MLS Zijn prestaties in Friesland bleven niet onopgemerkt. In 2009 vertrok Rachid naar de Verenigde Staten, waar hij en contract tekende bij Real Salt Lake. Daar schreef hij ook geschiedenis: in zijn eerste seizoen werd hij direct kampioen in de Major League Soccer. Voor een Nederlandse middenvelder was dat een unicum en een mooie bekroning op zijn carrière. Na zijn Amerikaanse avontuur keerde hij terug naar Nederland, waar hij onder meer speelde voor SC Feyenoord, SVV en later COAL. Met zijn overstap naar Deltasport voegt hij nog een bijzondere club toe aan zijn toch al rijke voetbalgeschiedenis. Broederschap en voetbalpassie De hereniging van de beide El Khalifi’s is meer dan een gewoon sportief feit. Khalid en Rachid schrijven samen een nieuw hoofdstuk in hun uitgebreide voetbalboek, eentje waarin passie en broederschap centraal staan. Of zoals Rachid het zelf mooi verwoordt: “We hebben samen al veel meegemaakt, maar dit is misschien wel het bijzonderste. Het voelt voor ons echt dat de cirkel rond is.” Rachid el Khalifi plakt er toch nog een jaar aan om samen met zijn broer te bouwen aan een nieuw Deltasport 65

ONTDEK JOUW NIEUWE CARRIÈRE BIJ ONS Word jij onze nieuwe collega? Wij zijn altijd op zoek naar talent! Bekijk al onze openstaande vacatures en ontdek waar jouw volgende carrièrestap begint! KOM MET ONS IN CONTACT VACATURES@GREEN-PACK.NL WWW.GREEN-PACK.NL/VACATURES SOLLICITEER DIRECT

Jeremy van Mullem beleeft voetbaldroom bij spar Tom Vreugdenhil timmert aan de weg bij MSV’71 Het lukte MSV’71 afgelopen seizoen niet om terug te keren naar de vierde klas. De ploeg kende een vreemd seizoen. De club verbrak namelijk in november al het contract met een trainer met wie het niet klikte of netjes geformuleerd ‘bij wie de chemie ontbrak.’ Als invaltrainer werd Jan van der Sar, bekend binnen het Westlands voetbal, binnengehaald. In de sterke afdeling lukte het net niet de nacompetitie te halen. De vier bovenste ploegen promoveerden alle naar de vierde klas. Door: Cees van der Pol MVP In juni jl. werd middenvelder Tom Vreugdenhil (29) gelauwerd met de titel Most Valuable Player, de Amerikaanse sportterm voor de ‘meest waardevolle speler’. Een selectiecommissie van staf, spelers, supporters en clubwatcher Nico van der Lely was unaniem in haar keuze. “Ja, ik ben er natuurlijk trots op, maar ik had veel liever dat we gepromoveerd waren. In maart stonden we er nog goed voor, in vier wedstrijden waren de doelcijfers 38-4, maar de wedstrijden daarna tegen de top-4 verloren we. Dat kwam m.i. door de vier weken lange onderbreking, waardoor we niet meer in die flow van daarvóór zaten. In de competitie scoorden we 90 goals.” Eerst zwemdiploma dan Excelsior M. Tom moest van thuis eerst zijn zwemdiploma halen, voordat hij mocht voetballen. Hij droomde als jongetje over Feyenoord en spelen in de Kuip. Hij zit er nu als supporter bij belangrijke wedstrijden. Zijn eerste wedstrijdjes speelde hij echter bij Excelsior Maassluis: afwisselend in de selectieteams of in een elftal met vriendjes. Dat is de rode draad in zijn loopbaan. Bij de Maassluise topclub maakte hij al kennis met Paul van Loenen, die daar een team hoger trainde. Later maakte Tom in de jeugd de overstap naar de Steendijkpolder. Ook daar weer eerst in een vriendenteam. Hij mocht trouwens als 15-jarige wel meetrainen met de selectie, speelde soms in het tweede en daarna ging hij weer terug naar een vriendenteam. Lang verhaal kort Vanwege zijn baan als kok bij restaurantketen De Beren kon hij toen niet twee keer trainen. ”Ik vond het wel leuk om bij het tweede jonge spelers te coachen. In 2023 was ik er wel klaar mee. Toen zei trainer Paul van Loenen tegen mij dat hij stoere verdedigers nodig had. Ik heb erover nagedacht en na de winterstop toegehapt. Hij wilde een no nonsens-verdediger. Pas een jaar later werd ik bij Jan van der Sar middenvelder. We haalden in 2024 wel de nacompetitie, maar we verloren in de finale van Sporting Leiden. We waren lammetjes tegen een fitte ploeg jonge honden. Kans gemist. Wij horen, vind ik, met ons team gewoon in de vierde klas. Jammer genoeg lukte het dus dit seizoen ook niet. Het wordt tijd dat MSV’71 echt hogerop gaat.” Familieclub for ever Vreugdenhil die intussen lekker dichtbij bij een installatiebedrijf in Maasdijk werkt en daar collega is van MSV-icoon en manager Kees Starmans, is duidelijk: “Ik voetbal liever in de vijfde klas met MSV’71 dan bij een andere club die hoger speelt. MSV’71 heeft een mooie accommodatie met een prachtige kantine “ (Trots bestuurslid Jacques van der Vlugt gaf na afloop van het interview een korte rondleiding in de inderdaad schitterende nieuwbouw.) Vreugdenhil: “Onze supporters zijn trouw en gaan vaak mee naar uitwedstrijden. Ik zou dat zelf niet eens doen: in de regen naar vijfde klas voetbal kijken. We hebben ieder jaar een megafeestweek en een zonnig trainingskamp in de winter. Met ons spelersmateriaal moeten we dit seizoen echt naar de vierde klas. Er komt vanuit de jeugd wel wat versterking over. Wij moeten het hier gewoon met onze eigen mensen doen.” Korte reisafstanden MSV’71 is ingedeeld in de ‘Rotterdamse’ afdeling met streekderby’s tegen DVO’32, Deltasport en SVV. Nieuw daarin is het zaterdagteam van Excelsior Rotterdam. ”Er kan ineens weer een team bijzitten dat ‘een sponsor’ heeft gevonden die een nieuw elftal koopt. Maakt niet uit hoor: we moeten nu echt promoveren naar de vierde klas, daar horen we volgens mij thuis.” 67

Onze showroom is elke zaterdag geopend van 10:00 - 17:00 uur. (Showoom doordeweeks geopend op afspraak.) Adres Kotterstraat 8 3133 KW Vlaardingen Nederland Start fabrieksopruiming 2025 / Zaterdag 27 december www.breesnewworld.nl Tel: 010 - 248 9006

1 Online Touch

Index

Home