25 jaar doei, doei: Feyenoord icoon Peter Houtman zwaait af Ik weet nog goed de eerste keer dat ik Peter Houtman door de speakers in de Kuip hoorde. Ik was een stuk jonger, stond op de tribune met mijn sjaal omhoog en toen klonk daar die stem: warm, duidelijk, vol liefde voor de club. Vanaf dat moment hoorde hij bij mijn Feyenoord-ervaring, alsof het stadion zonder hem niet helemaal compleet zou zijn. Peter was voor ons niet zomaar een stadionspeaker. Hij was De Kuip. Hij kende het stadion, hij kende de supporters, en vooral: hij voelde de club. Als oud-spits wist hij wat Feyenoord betekende, wat het Legioen van hem verwachtte en hoe je die unieke sfeer kon oproepen. En dat hoorde je in alles. Het begon vaak al met die bekende zin: “Ja lieve mensen, dan is het nu tijd voor…” Een intro die ons allemaal rechtop deed staan. Het maakte niet uit of het ging om de opkomst van de spelers, een speciale aankondiging of gewoon de start van een nieuwe helft: als Peter sprak, luisterde iedereen. Hij had die gave om met een paar woorden de spanning op te bouwen en de tribunes mee te nemen. Het meest legendarische was natuurlijk zijn afscheidsgroet. Als de wedstrijd voorbij was, wist je dat er nog één ding moest komen, voordat je echt naar huis ging. Daar was hij dan: “Doei, doei!” Kort en vrolijk, bijna alsof hij tegen je buurman sprak. En wij, tienduizenden tegelijk, riepen het terug. Het werd een traditie, een klein momentje van saamhorigheid dat nergens anders bestond. Ik ken mensen die speciaal wachtten met weglopen tot Peter zijn “Doei doei!” had gezegd. Dat was pas echt het einde. Dat simpele zinnetje groeide uit tot iets groots. Het was typisch Rotterdams: geen poespas, geen lange toespraken, gewoon “Doei, doei”. En toch Peter was. zat er alles in: humor, warmte en verbondenheid. Alleen Peter kon dat maken. Na vijfentwintig jaar achter de microfoon kwam het onvermijdelijke moment: zijn laatste wedstrijd als stadionspeaker. Ik was erbij. De sfeer was bijzonder, bijna beladen. Iedereen wist dat dit het einde van een tijdperk betekende. Toen hij voor de laatste keer “Doei doei!” door De Kuip liet galmen, antwoordde het hele stadion massaal terug. DOEI, DOEI klonk het. Het was kippenvel, tranen in de ogen, en tegelijk een glimlach, omdat het zó mooi en zó typisch Het voelde die dag alsof we niet alleen afscheid namen van een stem, maar van een stukje van onszelf. Een kwart eeuw lang had hij onze wedstrijden omlijst, onze emoties verwoord, onze vreugde en ons verdriet gedeeld. En ineens was het allemaal voorbij. Peter is gestopt als stadionspeaker en wordt vakkundig opgevolgd door Dimitri Metgod maar voor mij en voor heel het Legioen, blijft de man uit Hoogvliet de stem van De Kuip. Voor altijd. Het gaat je goed Peet! Doei, Doei! - een trouwe supporter - Een groot spandoek voor clubicoon Peter Houtman bij zijn afzwaaien als speaker 55
56 Online Touch Home