59

Yordi Klepke Foto: Ron van Oosten Het is zeker geen zeldzaam fenomeen. Voetballertjes die er uitspringen tijdens de eerste wedstrijdjes die ze bij een club spelen. Van wie trainers (of ouders) zien dat er voetbaltalent aanwezig is, waar andere beginnertjes nog de sprieten van het kunstgras tellen. Sommige van die talenten dromen als kind van profvoetbal en proberen al in de jeugd via een hoger spelende club hun ideaal te bereiken. Wanneer dat niet lukt, keren ze soms terug naar hun oude voetbalclub. Het overkwam Yordi Klepke van HVC’10. Door: Cees van der Pol In de wieg gelegd Bij sommige kinderen kun je zien dat ze al heel vroeg boven het gemiddelde niveau uitsteken als tennisser, zwemmer of voetballer. ‘Ze zijn ervoor in de wieg gelegd.’ Yordi lachend: ”In mijn omgeving werd dat letterlijk gezegd. Ik lag in de wieg met mijn linkerbeen al naar een balletje te trappen. Ik ben dan ook een stijflinkse voetballer geworden. Altijd speelde ik met een bal: op straat, op het schoolplein en op de camping in Gelderland waar mijn ouders een huisje hadden.” Op 5-jarige leeftijd meldde hij zich aan bij Hoekse Boys. Het was zo’n jongetje dat meteen opviel. Linksbuitens zijn vaak eigenzinnige buitenbeentjes. Kinderdroom Yordi had een kinderdroom: profvoetballer worden of in ieder geval hoog in het amateurvoetbal spelen. Sparta was zijn favoriete club en hij zat al heel jong op de Kasteeltribune met vader en broer. “Destijds had je ‘latjetrap’ Als je vanaf de middenstip de lat kon raken, kreeg je een seizoenkaart voor het leven. Ik mocht het ook proberen: mijn schot kwam boven op het net. Dat telde niet. We hebben toen zelf een seizoenkaart aangeschaft, jarenlang in vak 20.” Aanmelden bij FC ’s-Gravenzande Veel Hoekse spelers worden weggetrokken door buurman FC ’s-Gravenzande. Maar Yordi wilde zich verbeteren en meldde zichzelf als veertienjarige aan. “Ik wilde hogerop en zag daar meer mogelijkheden bij de FC. Ik was gek van voetbal. Eigenlijk wilde ik er alles voor opzij zetten. Voetballen vond ik veel leuker dan school. Ik heb er daardoor op de Havo wel een tijdje langer over gedaan. Terwijl mijn vader zelf leraar was, gedroeg ik me soms niet als de ideale leerling. Veel voetbalvriendjes waren ook klasgenoten. Casper Zwaanswijk met wie ik dit seizoen naar HVC’10 ging, was er één van.” Aangeboren linkspoot Bij FC ’s-Gravenzande bleef hij de linkspoot, ook al werd hij vaak als rechtsbuiten opgesteld om zijn rechterbeen beter te leren gebruiken. Helemaal gelukt is dat niet. Hij doorliep alle selectieteams in de jeugd en haalde uiteindelijk ook het eerste. Maar een vaste basisplaats bleek uiteindelijk onbereikbaar. Wel was hij regelmatig invaller, maar hij werd vooral de ‘sterkhouder’ op het middenveld in het tweede samen met vriend Casper. Yordi is specialist in vrije trappen en alle corners zijn voor hem. “Ik speel het liefst als aanvallende middenvelder. Op den duur weet je dan wel hoe je iemand moet aanspelen. Dat zal ik bij HVC’10 nog even moeten leren.” Kinderdroom spat uiteen De 25-jarige speler realiseerde zich enkele jaren geleden dat zijn kinderwens als profvoetballer niet zou worden vervuld. Twee jaar geleden ook dat een doorbraak in het hogere amateurvoetbal ook niet zou lukken. komt thuis bij HVC’10 “Tegelijkertijd besefte ik dat er ook belangrijkere dingen in het leven dan voetbal zijn. Ik wilde daarom niet meer op de bank zitten bij het eerste om tien minuten te mogen invallen. Steeds kwamen er nieuwe spelers van buiten. Ik snap wel dat het moet bij een topclub. Met Casper speelde ik liever in het tweede, maar daar komen spelers vanuit de jeugd een plaats opeisen. Het was daarom tijd voor bezinning.” Plezier in het voetbal terug krijgen “Casper en ik spraken af om samen naar HVC’10 te gaan. We kennen daar natuurlijk de meeste spelers o.a. van school, de derde helft en van de Westlandse feestweken. We wonen in ‘s-Gravenzande: trainen en spelen is lekker dichtbij. HVC’10 is een echte dorpsclub. Ik moet nog wel even leren hoe ik mijn medespelers moet bereiken. Dat gaat wel lukken. En bovenal vrij uit spelen op het middenveld, vrije trappen en corners nemen en het plezier in een potje voetbal terugkrijgen. Dat had ik namelijk in de wieg al, haha.” 59

60 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication