geleden een ernstige ziekte ontdekt, afgelopen jaar liep hij tijdens zijn vakantie in Spanje een trombosebeen op. “Dan ga je serieus nadenken, wil ik dit nog wel. Ik ben opa geworden en je wilt toch meer van je vrije tijd genieten. Als je zó denkt, moet je stoppen. Ik ga voorlopig dan ook niets anders doen bij de club, ik wil genieten.” ‘PIET PERIODEPRINS’ VINDT HET WELLETJES Na ruim twintig jaar trainerschap besluit Piet Boon (HVC’10) dat het genoeg is. “Ik wil ook wel eens onverwacht een weekje zon in Torremolinos pakken.” Meer dan twintig jaar was Boon als spits de sterkhouder bij de zondagclub vv Hoek van Holland, maar nog voelt hij de pijn dat hij ooit in de gewonnen kampioenwedstrijd tegen HWD op de reservebank zat. Maar dat had wel tot gevolg dat hij jeugdtrainer bij Westlandia werd : in een ‘vriendenteam’ voetballen zag hij niet zitten. Het werd een leerzame stap in Naaldwijk bij trainer Wilfred van Leeuwen In 2011 stapte hij als hoofdtrainer over naar SV Honselersdijk. Thuisgevoel In dat dorp vond hij het thuis-gevoel. “Ik zoek warmte, hou van normen en waarden en wil een wij-gevoel creëren. Bij Honselersdijk klikte op een bepaald moment alles: de staf, de spelers, het bestuur. De club werd het sociale centrum van het dorp. Dan boek je automatisch resultaten. Ik ben geen baanhopper, geen clubhopper en geen relatiehopper. Ik voel me prima thuis in het Westland, ook al ben ik Hoekenees. Niet ouwehoeren, maar je handen uit de mouwen steken, dat bevalt me best. Ik denk niet dat ik elders zou aarden, nooit gedacht aan trainen bij een stadsclub.” Periodeprins Boon bracht de Dijkers van de derde naar de eerste klasse, maar beschikte niet over het vereiste diploma voor de eerste klas. Na een jaar dispensatie (“Ik had echt geen zin om weer zo’n cursus te volgen”) moest hij vertrekken. HVC’10 werd pas zijn derde club in twintig jaar. Corona gooide een stevig pak roet in het eten. Het grootste succes kwam vorig seizoen, toen de finale naar de eerste klas tegen DSO nipt werd verloren. “Dat gaf een enorme boost. Maar het overvolle speelschema vergde toen te veel energie.” Gezondheid Ook Piet leerde de problemen van zijn gezondheid kennen. Precies op tijd werd een paar jaar Down-moment Realist als hij is, weet hij namelijk dat alles relatief is. De moeilijkste momenten waren dan ook dat voetballers uit zijn directe omgeving heel jong plotseling overleden of verongelukten. “Dan staat alles even stil. Het menselijke aspect is toch het belangrijkste in je leven. Dat is me thuis wel met de paplepel ingegoten.” Familieman Het thuisgevoel past bij de hechte Boonfamilie. Vader voetbalde bij vv Hoek van Holland, Zoon Glenn is steunpilaar en vrijetrappenspecialist bij HVC’10 en natuurlijk gaat hij straks kleinzoon Stef bewonderen. Als die de Boon-genen heeft, gaat hij ooit doelpunten scoren. Geliefd Door zijn gedrag langs de lijn is de Hoekse trainer geliefd bij de meeste scheidsrechters, tegenstanders en collega-trainers. Hij kijkt door de opgedane sociale contacten met volle tevredenheid terug op zijn hele voetbalbestaan. “Het heeft me veel gebracht. Als ik het een cijfer moet geven, is het een negen. Maar nu is het gewoon welletjes.” Als ik hem een paar dilemma’s voorleg, is de laatste vraag: “Heintje Davids of definitief afscheid”. Ik kijk in een grote glimlach.
19 Online Touch Home