32 COLUMN SAKIR KHADER | ZILVEREN CAMERA 2024 COLUMN Het jaar na de Zilveren Camera: een reflectie IETS MEER DAN EEN JAAR GELEDEN KLIKTE IK, MET EEN NADERENDE DEADLINE IN MIJN NEK, OP ‘VERZENDEN’. MIJN INZENDING VOOR DE ZILVEREN CAMERA WAS NÉT OP TIJD DE DEUR UIT. EEN PAAR MAANDEN LATER STOND IK DAAR, IN EEN ZAAL VOL FOTOGRAFEN EN GENODIGDEN, MET DE GROTE PRIJS IN MIJN HANDEN. MIJN SERIE OVER HET LEVEN OP DE WEST BANK VÓÓR 7 OKTOBER HAD GEWONNEN. SINDSDIEN BEWEEGT MIJN LEVEN IN EEN ANDER TEMPO. Sakir Khader, fotograaf Dit schrijf ik niet om die prijs op een voetstuk te plaatsen, maar om eerlijk te zijn over wat het met me deed. Voor een jonge maker – iemand die pas een paar jaar bezig is met beeld – was het geen klein zetje, maar een forse duw vooruit. De Zilveren Camera is niet zomaar een prijs; het is hét hoogtepunt van de Nederlandse fotojournalistiek. Voor veteranen is het een kroon op jaren toewijding. Neem Eddy van Wessel: hij won de prijs vier keer. Dat is geen toeval, dat is meesterschap. Voor jonge fotografen zoals ik is het iets anders. Het is een erkenning die deuren opent. Het label ‘prijswinnende fotograaf’ draagt gewicht, hoe graag we ook doen alsof status niet belangrijk is. Maar status alleen is leeg zonder scherpte, toewijding en visie. Dit jaar heb ik niet ingestuurd. Niet omdat ik niets had om te laten zien – integendeel. Ik heb werk gemaakt dat in mijn ogen sterker is dan de prijswinnende serie, en het zou absoluut kans maken. Maar ik voel geen haast om Eddy’s vier overwinningen te evenaren. Mijn winst vorig jaar, als de 75ste winnaar in de geschiedenis van de prijs, gaf me wat ik nodig had: richting. Sindsdien weet ik beter wat ik wil en hoe ik wil groeien. Nu zit ik bij het agentschap Magnum Photos en is er ruimte voor verdieping, om me verder te ontwikkelen als visueel verhalenverteller. Ik leer van Paolo Pellegrin, een mentor die me uitdaagt en inspireert. Maar ik ben geen fotojournalist. Ik jaag het nieuws niet na, en dat heb ik ‘ Het is een erkenning die deuren opent’ ook nooit gedaan. Mijn werk gaat niet over de storm, maar over de stilte die eraan voorafgaat – over wat zich afspeelt voordat alles losbarst. Het zijn die lagen, die stiltes, die ik wil blootleggen. Dat is mijn manier van kijken, vertellen en begrijpen. De Zilveren Camera – een fotojournalistieke prijs – gaf me de duw die ik nodig had om die verhalen te blijven vertellen. Om de wereld te laten zien, door mijn lens. FOTO: EVA ROEFS
33 Online Touch Home