90

90 COLUMN NICOLE SEGERS | ZILVEREN CAMERA 2024 COLUMN De humanistische blik WIE SOCIALE FOTOGRAFIE ZEGT, ZEGT LEWIS HINE. IN OPDRACHT VAN HET AMERIKAANSE CHILD LABOR COMMITTEE FOTOGRAFEERDE HIJ BEGIN VORIGE EEUW KINDERARBEID IN DE VS. ZIJN BEELDEN VAN KINDEREN IN KATOENFABRIEKEN EN MIJNEN SCHOKTEN DE AMERIKANEN ZO DAT ZE UITEINDELIJK LEIDDEN TOT WETGEVING TEGEN KINDERUITBUITING. Nicole Segers, Documentair fotograaf en voorzitter van de categorie ‘Sociaal’ Eerder al maakte Hine portretten van de immigranten die aankwamen op Ellis Island. Daarmee wilde hij migratie een waardig gezicht geven, het moesten mensen worden ‘zoals jij en ik’. Hine beschouwde zijn werk als ‘fotointerpretaties’, subjectieve beeldverhalen. Hij geloofde in de kracht van de humanistische blik en zag zijn werk als aanjager voor sociale verandering. Ik heb zijn werk altijd fascinerend gevonden. Hine gebruikte zijn camera, in een tijd waarin fotografie vooral aan rijken was voorbehouden om reizen vast te leggen of portretten te maken, als instrument om een maatschappelijke boodschap uit te dragen. Het heeft mij als documentair fotograaf mede gevormd. In de traditie van Hine, en vele andere, grote fotografen na hem, ontstond in 2017 de Paul Peters Fotoprijs, een speciale onderscheiding voor uitzonderlijke sociaal-geëngageerde fotografie. Het heeft de afgelopen jaren belangwekkende series opgeleverd en de kwaliteit van inzendingen is er zeker niet minder op geworden nu deze discipline als categorie ‘Sociaal’ is opgenomen in de reguliere wedstrijd van de Zilveren Camera. In een tijd van onrust, politieke omwenteling en maatschappelijke verruwing blijft het hard nodig om de taaie kwesties van deze tijd in beeld te brengen; met fotoseries die iets zeggen over de tijdgeest, die een ander licht werpen op het nieuws, onthullend zijn of juist hoopgevend, of die een bestaand beeld doen kantelen. De betrokkenheid van de fotograaf daarbij is onontbeerlijk. De serie ‘Gewortelde kinderen’ van Mona van den Berg, die dit jaar de winnaar is van de categorie ‘Sociaal’, is er een schrijnend en fantastisch voorbeeld van. Van den Berg laat ongedocumenteerde kinderen zien die ‘ Het is hard nodig om de taaie kwesties van deze tijd in beeld te brengen’ gewoon kinderen zijn als alle andere. Zij betalen de prijs van een falend asielsysteem. Ze spelen, dromen, maken huiswerk of muziek, ze voelen zich ondanks alles thuis. Het zijn kinderen die geworteld zijn, maar zonder toekomst hier. Die wetenschap doet je anders kijken naar de schijnbare onschuld in haar foto’s.

91 Online Touch Home