Door te weigeren Umm Kulthum terug te sturen naar de Quraish, verbrak Mohammed het verdrag. Hoewel Moslimapologeten in de loop van de geschiedenis hebben beweerd dat de Quraish het als eerste hebben overtreden, kwam dit incident vóór al die van de Quraysh waar moslims naar verwijzen als verdragsschendingen. Emerick beweert dat Mohammed zijn zaak baseerde op een beetje legale haarsplitsing: het verdrag bepaalde dat de moslims elke man die naar hen toekwam naar de Qoeraisj zouden terugkeren, niet elke vrouw. * 6 Zelfs als dat waar is, zou Mohammed spoedig - als Emerick erkent - begon ook mannen uit de Quraysh te aanvaarden, waardoor het verdrag definitief werd verbroken.47 Het op deze manier verbreken van het verdrag zou het principe versterken dat niets goed was behalve wat voordelig was voor de islam, en niets slechts dan wat belemmerde Islam. Nadat het verdrag formeel was verworpen, verkondigden islamitische juristen het principe dat wapenstilstanden in het algemeen slechts tijdelijk konden worden gesloten voor een periode van maximaal tien jaar, en dat ze alleen konden worden aangegaan om de verzwakte moslimkrachten in staat te stellen kracht te verzamelen om vecht opnieuw meer effectief. Latere gebeurtenissen zouden de duistere implicaties van deze episode illustreren. De roofoverval bij Khaybar Allah had de Moslims “veel roofbuit” beloofd, nadat zij ontstemd waren door het Verdrag van Hudaybiyya (Koran 48:19). Misschien om deze belofte waar te maken, leidde Mohammed hen naar de Khaybar-oase, die werd bewoond door Joden - veel van hen waren ballingen uit Medina. Een van de Moslims herinnerde zich later: "Toen de apostel een volk overviel, wachtte hij tot de ochtend. Als hij een oproep tot gebed hoorde, hield hij zich in; als hij niets hoorde, viel hij aan. We kwamen 's nachts bij Khaybar aan en de apostel bracht daar de nacht door, en toen de ochtend kwam, hoorde hij de oproep tot gebed niet, dus vertrok hij en wij vertrokken met hem… We ontmoetten de arbeiders van Khaybar die 's ochtends naar buiten kwamen met hun schoppen en manden. Toen ze de apostel en zijn leger zagen, riepen ze: ‘Mohammed met zijn kracht,’ en draaiden zij zich om en vluchtten. De apostel riep: "Allah Akbar! Khaybar zal vernietigd worden. Als we aankomen op het centrale plein, dan is het voor hun een slechte ochtend, zij zijn al gewaarschuwd!’”48 De opmars van de Moslims was onverbiddelijk. “De apostel, “ aldus Ibn Ishaq, “greep de bezitting stuk voor stuk en hij veroverde de forten één voor één toen hij bij hen kwam.”49 Ibn Sa'd meldt dat de strijd hevig was: de “polytheïsten ... doodden een groot aantal [van Mohammed's] Metgezellen en hij [Mohammed] bracht ook een zeer groot aantal van hen ter dood… Hij doodde drieënnegentig mannen van de Joden."50 Mohammed en zijn mannen boden het fajr-gebed, ofwel het Islamitische ochtendgebed, aan – voordat het licht was, en ging Khaybar zelf binnen. De Moslims gingen onmiddellijk op zoek naar de rijkdommen van de inwoners. Kinana bin al-Rabi, een Joodse leider van Khaybar, die verondersteld werd de schat van de Banu Nadir te hebben gekregen, werd voor Mohammed gebracht. Kinana ontkende te weten waar deze schat was, maar Mohammed drong er bij hem op aan: "Weet je dat als we het vinden en zien dat je het hebt, ik je zal doden?" Kinana zei ja. Een deel van de schat werd toch gevonden. Om de rest te vinden, gaf Mohammed bevelen met betrekking tot Kinana: "Martel hem, totdat je bij hem eruit haalt wat hij weet." Een van de Moslims maakte een vuur op Kinana's borst, maar Kinana wilde zijn geheim niet prijsgeven. Toen 108
109 Online Touch Home