hij op het punt stond te sterven, liet hij hem onthoofden. De beul was Mohammed bin Maslama, die ook tevens de moordenaar van de dichter Ka'b bin Al-Ashraf was. Mohammed stemde ermee in om de mensen van Khaybar in ballingschap te laten gaan, zodat ze, net als bij de Banu Nadir, zoveel mogelijk van hun eigendommen konden behouden, maar alleen zoveel als zij zelf konden dragen.52 Hij beval hen echter wel al hun goud en zilver achter te laten.53 Hij was van plan hen allemaal te verdrijven, maar sommige boeren smeekten hem om hen toe te staan te blijven, en ze zouden de helft van hun Jaarlijks opbrengst afstaan.54 Mohammed stemde ermee in: “Ik zal je toestaan om hier door te gaan, maar wel zolang wij jullie toestaan.”55 Hij waarschuwde hen: “Als we je willen verdrijven, zullen we je verdrijven.”56 Ze hadden echter geen enkele rechten meer, en konden ook niet meer rekenen op de goede wil en verdraagzaamheid van Mohammed en de Moslims. En inderdaad, toen de Moslims een schat ontdekten die sommige van de Khaybar-joden verborgen hadden gehouden, gaf hij het bevel om de vrouwen van de stam tot slaaf te maken en het land van de daders in beslag te nemen.57 Een hadith merkt op dat "de Profeet hun strijders liet doden, en hun nakomelingen en vrouwen als gevangenen tot slaaf maakten."58 Later, tijdens het kalifaat van Umar (634-644), werden de Joden die in Khaybar bleven verbannen naar Syrië en tevens werd de rest van hun land in beslag genomen.59 De vergiftiging van Mohammed Een van de Joodse vrouwen van Khaybar, Zaynab bint al-Harith, werd binnengebracht om een maaltijd voor Mohammed te maken. Ze bereidde een geroosterd lam – en vergiftigde het. Mohammed nam een hap en spuugde het uit en riep uit: "Dit bot vertelt me dat het vergiftigd is." Een tafelgenoot, Bishr bin al-Bara, had er al wat gegeten en stierf kort daarna. Zaynab bint al-Harith bekende snel en legde aan Mohammed uit: "Je weet wat je mijn volk hebt aangedaan. Ik zei tegen mezelf: als hij een koning is, zal ik mezelf geruststellen en als hij een Profeet is, dan zal hij geïnformeerd worden (van wat ik heb gedaan)." Omdat zij aldus zijn impliciet zijn Profeetschap had erkend, spaarde Mohammed haar leven.60 Echter, volgens een andere traditie liet hij haar ter dood brengen.61 Het gif had een duidelijk effect op hem. Na het incident merkte een van de Moslims op: "Ik bleef het effect van het gif op het gehemelte van de mond van Allah's Boodschapper zien."62 Op zijn sterfbed, drie jaar na de vergiftiging, zei Mohammed tegen Bishr's zus: "Dit is de tijd waarin Ik een dodelijke pijn voel, van wat ik at met je broer in Khaybar”63 En ook riep het uit naar Aisha: “O' Aisha! Ik voel nog steeds de pijn veroorzaakt door de maaltijd die ik at in Khaybar, en op dit moment voel ik mij alsof mijn aorta wordt afgesneden vanwege dat gif.”64 Een andere traditie stelt dat de vergiftiging niet het werk is van een individuele vrouw, maar dat het een complot is van de Joden, die opnieuw worden afgebeeld als onverbeterlijke leugenaars en samenzweerders. Volgens deze versie gaven de Joden Mohammed na de verovering van Khaybar het geschenk van een geroosterd schaap dat was vergiftigd. Mohammed voelde het complot aan en gaf het bevel: "Laten alle Joden die hier zijn geweest, zich hier voor mij samenkomen." Toen dit gedaan was, zei Mohammed: "Ik ga jullie een vraag stellen. Willen jullie de waarheid vertellen?" Na hun bevestigende antwoord vroeg hij: “Wie is jullie vader?” Bij het horen van hun antwoord (dat niet in de traditie is vastgelegd), verklaarde de Profeet van de Islam: 'Jullie hebben een leugen verteld,” en gaf hen het juiste antwoord. 109
110 Online Touch Home