Abu Dawud door Abu Dawud as-Sijistani (d. 888); Sunan Ibn Majah door Mohammed ibn Majah (d.896), Sunan At-Tirmidhi door Abi ‘Eesaa Mohammed At-Tirmidhi (824-893), en Sunan AnNasai door Ahmed ibn Shu’ayb ab-Nasai (d. 915). Ook erg gerespecteerd, alhoewel niet gerekend tot de Sahih Sittah, zijn verschillende andere collecties, die bekend staan als Muwatta Imam Malik (of simpelweg Muwatta Malik). Imam Malik, of de lange naam Malik bin Anas bin Malik Abu Amir Al-Asbahi (715-801), leefde het dichtste bij de periode van het leven van Mohammed, van alle collecties van de ahadith – en hij werd ongeveer 80 jaar na de dood van de Profeet geboren. De studie van de ahadith collecties is een erg complexe en tijd consumerende bezigheid. Geleerden rangschikken individuele tradities al naar gelang de betrouwbaarheid, en geven etiketten als “solide”, “zwak”, “nagemaakt,” enzovoort. Als een traditie in Bukhari of Muslim verschijnt, dan beschouwen Moslimgeleerden het als een grote aanwijzing van betrouwbaarheid, en als het in beide voorkomt, dan ziet men de authenticiteit als vrijwel verzekerd – ten minste vanuit traditioneel standpunt bezien. En dit is niet alleen de mening van Moslimgeleerden, maar van alledaagse Moslims: Bukhari en Muslim worden beschouwd als uitmuntende bronnen. Een Islamitische internetbron verzekerde lezers “dat er niets op deze site de vaste principes van Islamitische wet schendt,” geeft een korte samenvatting van de overheersende opinie van Moslims: “Sahih Bukhari wordt onderscheiden door zijn [zo] sterke betrouwbaarheid”; en Sahih Muslims, zegt het: “Van de 300.000 Hadith (verzen) die zijn geevalueerd, zijn er bij benadering 4000 – verdeeld over 42 boeken – geselecteerd om opgenomen te worden in zijn collectie, gebaseerd op strenge selectiecriteria.”(9) Bukhari en Muslim, en in minder mate de andere collecties van Sahih Sittah, blijven de gouden standaard voor ahadith. De Engelse vertaler van Sahih Muslim, Abdul Hamid Siddiqi, verklaart dat de hadiths “die herkenbaar zijn als absoluut authentiek, worden in deze twee uitmuntende verzamelingen opgenomen,” en dat “zelfs van deze twee, bezet Bukhari een hogere plaats in vergelijking met (de verzameling van) Muslim.”(10) De Sira (biografie) Dan is er de Sira, of biografie van Mohammed. Met de Hadith en de Koran vormt het de Soenna. De eerste volledige biografie van de Profeet van Islam verscheen 150 jaar na zijn dood. De eerste biograaf van de Profeet was Mohammed Ibn Ishaq Ibn Yasar, algemeen bekend als Ibn Ishaq (704-773). Terwijl veel biografische juweeltjes in andere bronnen voorkomen, niet in het minst de Koran, Ibn Ishaq’s Sirat Rasul Allah (Biografie van de Profeet van Allah) was de eerste poging om continue verhaallijn te verschaffen van Mohammeds leven. Jammer genoeg is de originele vorm van het boek in het verleden verloren gegaan. Het bestaat alleen nog in een later gereviseerde en verkorte versie (alhoewel nog steeds erg lang), die gecompileerd is door Ibn Hisham, die stierf in 834, 60 jaar na Ibn Ishaq, en het wordt in fragmenten geciteerd door vroege Moslimschrijvers, inclusief een andere historicus, Mohammed Ibn Jarir at-Tabari (839-923). Ibn Hisham verklaart dat de versie die hij weglaat, met ander materiaal van Ibn Ishaq’s biografie, “dingen die te schandelijk zijn om over te praten, en zaken die bepaalde mensen zouden bedroeven, en zulke verslagen zoals die van al-Bakka’i vertelden mij dat ik het niet als betrouwbaar kon accepteren.”(11) Enkele van deze “schandelijke” zaken bewoog Malik ibn Anas (715-801), hijzelf de samensteller van een gerespecteerde hadith verzameling, Muwatta, om Ibn Ishaq “een antichrist” te noemen, en te beklagen dat de biograaf 31
32 Online Touch Home