In waarheid, Allah’s Boodschapper was nog niet opgestaan, en niemand had het huis nog verlaten voordat de Goddelijke Openbaring tot Allah’s Boodschapper kwam. Dus overviel hem dezelfde toestand als wanneer hij gewoonlijk in verviel (wanneer hij Goddelijke inspiratie ontving). Het zweet druppelde van zijn lichaam, alsof de druppels parels waren, en alhoewel het een (koude) winterse dag was, en dat was voordat een belangrijke gewichtige zaak aan hem werd geopenbaard. Toen deze toestand van Allah’s Boodschapper voorbij was, stond hij lachend op, en het eerste woord dat hij sprak was, “O Aisha! Allah heeft mij je onschuld verklaart!” (V. 24.11-21).(25) Hier is de volledige passage in de Koran, waarin Aisha onschuldig wordt verklaard, en waarin Moslims een uitbrander krijgen die de beschuldigingen hebben geloofd, en hiermee zet het de toon in de wijze waarop misdaden op het vlak van seksuele onzuiverheid worden afgehandeld, en dit blijft deel van de Islamitische wet tot op de huidige dag: Waarom brachten zij geen vier getuigen (om dit te bewijzen)? Daar zij geen getuigen hebben meegebracht, zijn zij in de ogen van Allah leugenaars. En als het niet aan de genade van Allah’s gelegen heeft, en Zijn barmhartigheid jegens u in deze wereld en in het Hiernamaals, dan zou u een grote ondergang overkomen zijn vanwege datgene wat u (lasterlijk) gemompeld hebt. Toen u uit uw mond datgene uitte, waarvan u geen kennis had, en het verwelkomde met uw tong, zag u het als een kleine zaak. In het oog van Allah is het een grote zaak. Daarom toen u het hoorde, zei u niet: Het is niet aan ons om zoiets uit te spreken. Glorie zij aan U (O Allah)! Dit is een afschuwelijke laster. (Koran 24:13-20) De consequenties Mohammed had Aisha zeker erg lief, en hij was duidelijk opgelucht toen de openbaring van haar onschuld aan hem geopenbaard werd door Allah. Maar deze gang van zaken, lijkt erop te wijzen, net als in het geval van Zaynab, dat Allah zich vooral bekommert om de persoonlijke zaken van de Profeet, en dat de openbaringen in de Koran nogal erg specifiek gericht zijn op de persoonlijke omstandigheden; omstandigheden die nogal een verrassende wending maken in nogal lokale aangelegenheden. Zelfs Aisha was verbaasd: “Maar bij Allah, ik dacht niet dat Allah enige Goddelijke Openbaring zou geven (om mijn onschuld te bevestigen), dat gereciteerd zou worden, want ik acht mijzelf te onbelangrijk om over gesproken te worden in de Goddelijke Openbaring van Allah, dat geopenbaard wordt om gereciteerd te worden. Maar ik hoopte dat Allah’s Boodschapper een droom mocht hebben, waarin Allah mijn onschuld zou onthullen.”(26) Zeker weten, dat vele anderen ook verbaasd geweest zouden zijn door de eeuwen heen. In het geval van Zaynab, net als bij Aisha, was er een expliciete rechtvaardiging, en deze rechtvaardiging gaat verder dan alleen Mohammeds onmiddellijke verlangens: Moslims worden door het verhaal van Zaynab geïnstrueerd dat een man de gescheiden vrouw van zijn geadopteerde zoon mag trouwen – hoe merkwaardig dit ook mag zijn dat er enige behoefte was voor wetgeving over zo’n uitzonderlijke zaak op welke tijd dan ook, laat staat dat dit een buitengewoon serieus incident was, waarbij de Profeet van Allah betrokken moest worden, en 58
59 Online Touch Home