Zij die in alleen in Allah en Zijn boodschapper geloven, zijn de ware gelovigen, en als ze bij hem zijn voor een gemeenschappelijke missie, niet wegsluipen totdat ze hem om toestemming hebben gevraagd. Degenen die hem om toestemming vragen, zijn degenen die werkelijk in Allah en Zijn boodschapper geloven…. Beschouw de uitnodiging van de Boodschapper niet (op dezelfde wijze) zoals jullie onder elkaar uitnodigingen afhandelt. Allah kent degenen onder u die wegsluipen onder de dekmantel van een of ander excuus: laat daarom degenen die tegen zijn (Mohammeds) gebod ingaan, weten dat hen een zware rampspoed hen overkomt, of een pijnlijke straf (van Allah) tot hen zal komen (Koran 24: 62-63). Dergelijke incidenten versterkten alleen verheven status die Mohammed had gekregen onder de Moslims, namelijk om namens God opdrachten uit te delen. Toen bijvoorbeeld de rellen over de Deense Mohammed-cartoons eind 2005 en begin 2006 de wereld op hun kop zetten, waren veel niet-Moslims erg verbaasd over de hevige woede van de Moslims wereldwijd. Minstens een deel van die woede kan worden toegeschreven aan het feit dat Allah in de Koran keer op keer nogal bekommerd is om zijn Profeet, en Allah is zelfs bereid te bevelen wat Mohammed (op dat moment) zal behagen. In de gedachtegang van iemand die de Koran als een authentieke openbaring accepteert, wordt Mohammed zo in een bijzonder belangrijke positie geplaatst. Tijdens het graven van de greppel of loopgraaf had Mohammed visioenen van het veroveren van de gebieden die grenzen aan Arabië. Dit verhaal heeft zijn eigen unieke rolverdeling, maar onbekend is wie dit verhaal in de wereld heeft geholpen, Mohammed of de Moslimgemeenschap, maar het geeft wel duidelijk de imperialistische motieven aan die de vroege Moslims hadden voor de gebieden rond Arabië. Een van de eerste Moslims, Salman de Perziër, werkte aan de greppel toen hij problemen kreeg met een bijzonder grote rots. “De apostel,” legde Salman uit, “was dichtbij, en zag mij hakken en zag ook hoe moeilijk het was. Hij sprong de greppel in, nam de houweel uit mijn hand en gaf zo'n klap dat de bliksem onder de houwer zichtbaar was”2 Deze bliksemflits “schoot naar buiten en verlichtte alles tussen de twee stukken grond met zwarte steen – d.w.z. de twee stukken zwarte steen van Medina – net als een lamp in een donkere kamer.” Mohammed schreeuwde het uit met de Islamitische overwinningskreet 'Allahoe akbar', en alle Moslims reageerden daarop met hetzelfde geroep.3 Dit gebeurde opnieuw en daarna een derde keer, op precies dezelfde manier als eerst. Uiteindelijk vroeg Salman aan Mohammed: "O jij, die dierbaarder is dan een vader of moeder, wat is de betekenis van dit licht onder je pikhouweel, als je (de rots) slaat?" De Profeet van de Islam antwoordde: “Zag je dat echt, Salman? De eerste (flits) betekent dat God de Yaman voor mij heeft geopend; de tweede Syrië en het westen (geopend zijn); en de derde (flits), dat het oosten (geopend is).”4 Een andere versie van hetzelfde verhaal, verklaarde dat Mohammed zei: "Ik sloeg mijn eerste slag en je zag de flits weer uitdoven, zodat de paleizen van al-Hirah [in wat nu zuidelijk Irak is] en al-Madai'in van Kisra [de winterhoofdstad van het Sassanische rijk] voor mij werden verlicht alsof het tanden van honden waren, en Gabriël informeerde mij dat mijn natie over hen zou overwinnen.” De tweede klap verlichtte op dezelfde manier "de paleizen van de bleke mannen in de landen van de Byzantijnen" en de derde "de paleizen van San'a” – dat is het huidige Jemen.5 Gabriël beloofde Mohammed de overwinning op elk van hen, en herhaalde dit driemaal: "Wees verheugd, de overwinning zal tot hen komen!" 98
99 Online Touch Home