Een deal sluiten met de Moslims De jihad strijd was inmiddels al een 700-jaar durend project, dat vooruit geholpen werd met de slagkracht van de Moslims, en stil en rustig voortkabbelde in tijden van zwakheid aan de kant van de Moslims. Maar het werd nooit echt verlaten of verloochend door welke Moslimleider of sekte dan ook. Maar dat betekende niet dat zij onwillig waren om overeenkomsten of bestanden te sluiten met de Christenen. De Engelse historicus en monnik Matthew van Parijs beschreef dat in het jaar 1238 Moslim gezanten Frankrijk en Engeland bezochten, in de hoop om zo steun te vergaren voor een gezamenlijke actie tegen de Mongolen – een feit dat nieuwe perspectieven opent met betrekking tot de moderne “Moslimvisie” en de “Politiek Correcte visie”, namelijk dat de Kruisvaarders niets meer dan “verkrachters” waren van het Islamitische land.2 Met het einde van Kruisvaarders activiteit in het Heilige Land, vergaarden de jihadisten nieuw enthousiasme. Sommige van dit nieuw verkregen enthousiasme werd hun aangereikt door kortzichtige Christenen: in 1345 vroeg de Byzantijnse Keizer Johannes VI Cantacuzenus in een berucht voorbeeld hulp bij een dynastiek dispuut met de Turken. Net als vandaag: Proberen de harten en hoofden te winnen Toen de dodelijke tsunami toesloeg in Zuidoost-Azië in December 2004, sprak de staatssecretaris van de Verenigde Staten Colin Powell de hoop uit dat de hulp die het land gaf aan de landen die door de tsunami getroffen waren het tij kon keren van de anti-Amerikaanse sentimenten in de Moslimwereld. Het was echter meer dan anderhalf jaar voor Powells verklaring dat de Zuid Afrikaanse moefti Ebrahim Desai een verklaring maakte, die Powells hoop flink in de grond zou boren, als hij ervan had geweten. Deze imam had een vraag-en-antwoord website waarin hij zelfs heel hip “vraag de Imam” button op had staan. Iemand kwam met de vraag of het Westen lof zou kunnen ontvangen van Moslims, vanwege het sturen van vredeslegers en het veroordelen van het doden van Moslims wereldwijd. Het antwoord van moefti Desai was kort: “In beginsel kunnen de Kuffar [ongelovigen] nooit worden vertrouwd voor welke goede dingen ze ook doen. Zij hebben hun eigen interesses als eerste.”3 Is dit de mening van een persoon? Zeker. Maar het is een mening die diepgeworteld is in de Islamitische traditie, en het zou naïef zijn om dit simpelweg af te doen als Desai’s eigen bekrompen geest. De Koran vertelt zijn gelovigen dat men “ongelovigen niet als vrienden of helpers moet nemen, boven de gelovigen. Als men dat doet, dan zal er geen hulp zijn van Allah. Behalve in het geval van voorzorg, als je jezelf moet beschermen tegen hen” (Koran 3:28). Wisten Johannes VI en Powell van het bestaan van dit vers? Dit was zeker niet de eerste keer dat Christenen een overeenkomst sloten met de Moslims. Johannes VI volgde als een ruim precedent. Een van de belangrijkste bronnen van animositeit tussen de Oosterse en Westerse Christenen tijdens de beginperiode van de Kruistochten was de bereidheid 2 Bernard Lewis, The Assassins, New York: Basic Books, 1975, 5. Voor de Kruisvaarders als verkrachters, zie Amin Maalouf, The Crusaders Through Arab Eyes, New York: Schocken, 1989, 266 3 Mufti Ebrahim Desai, Ask the Imam Questions 1394, The West is often criticised by Muslims for many reasons, such as allowing women to go to work, 25 Oktober 2000 115
116 Online Touch Home