0

Politiek Incorrecte aanbeveling:

2

Alles (nou goed, bijna alles) wat je wilde weten over Islam en de Kruistochten is onjuist Omdat de meeste tekstboeken en populair historische boeken zijn geschreven door linkse georiënteerde academici en Islamitische apologeten die hun hedendaagse politieke agenda’s willen rechtvaardigen met door hen zelf bedachte “historische feiten.” Maar vrees niet: Robert Spencer weerlegt de populaire mythes en onthult feiten die je niet op school onderwezen krijgt, en die je ook nooit op het avondnieuws zal horen. Hij maakt een lijst bekend met boeken “die je niet geacht wordt te lezen” (voor zover het linkse Politiek Correcte establishment betreft), en hij neemt je mee met vlot lopende politiek incorrecte rondreis door de Islamitische leerstellingen en de geschiedenis van de Kruistochten, die je alle informatie zal geven die je nodig hebt om je eigen mening te vormen, en om de ware natuur te begrijpen van het wereldwijde conflict waarmee Amerika (en Europa) vandaag de dag mee geconfronteerd worden. Lof voor Politiek Incorrecte Gids van Islam en de Kruistochten “Om de Strijd tegen Terrorisme te winnen, moeten wij onze vijanden begrijpen. De moedige en onvermoeibare Robert Spencer doorprikt mythen en vertelt de waarheid over jihadisten die niemand anders vertelt. De Politiek Incorrecte Gids van Islam (en de Kruistochten) is onmisbare lectuur.” –Michelle Malkin, auteur van ‘Ter Verdediging van internering’ “In dit boek vertelt Robert Spencer de waarheid die weinigen in de V.S. of Europa onder ogen willen zien … Hier is een verwoestend antwoord op dat revisionisme – dit is een bazuingeschal voor het verdedigen van het Westen voordat het te laat is.” –Ibn Warraq, auteur van ‘Waarom ben ik niet een Moslim’ (Engels) en redacteur van ‘Wat de Koran werkelijk zegt’ (Engels) “Robert Spencer, een expert op gebied van historische jihad, geeft antwoorden in een ‘politiek incorrect’ verslag, dat ook academisch solide en uitdagend is. Spencer laat een enorme hoeveelheid van goed onderzocht materiaal zien. Hij gooit de bal terug in het kamp van de Arabische historici.” –Dr. Walid Phares, auteur van ‘Libanees Christelijk Nationalisme: de opkomst en het verval van een Etnisch Verzet’ (Engels) Wedden dat… je leraar op school je dit nooit heeft verteld: ❖ “Mohammed onderwees helemaal geen “vrede en tolerantie” – hij gaf leiding aan een leger, en beval de executies van zijn politieke tegenstanders” ❖ De Koran beveelt Moslims om oorlog te voeren tegen Joden en Christenen ❖ De veel met veel tamtam aangekondigde “Gouden Eeuw” van de Islamitische cultuur grotendeels geïnspireerd was door niet-Moslims (o.a. Byzantijnen) ❖ Wat tegenwoordig bekend staat als de “Islamitische wereld” door de eeuwen heen gecreëerd is door een reeks van wrede veroveringen van niet-Moslim landen ❖ De Kruistochten was geen on-uitgelokte agressie van de kant van Europa, maar een vertraagde respons van eeuwenlange Moslimagressie ❖ De jihad gaat vandaag de dag nog door: Europa zou Islamitisch kunnen worden aan het eind van de 21e eeuw ❖ Ex-Moslims moeten tegenwoordig ook in angst leven in Europa en de V.S. 3

De Politiek Incorrecte Gids van ISLAM (en de Kruistochten) GESCHREVEN DOOR R.Spencer / B.Ghaisai Originele Titel: The Politically Incorrect Guide® to Islam (And the Crusades) Ghaisai Vertaalbureau, 2020 Copyright © 2020 Alle rechten gereserveerd. Geen deel van deze publicatie mag worden gereproduceerd, gedistribueerd of verzonden, op welke manier dan ook, elektronisch, mechanisch, inclusief fotokopie, opnemen of welke andere informatieopslag en leessysteem, zonder schriftelijke toestemming van de uitgever, met uitzondering van een reviewer die wenst korte passages te citeren in relatie tot kritische artikels en geschreven commentaren en review voor het opnemen in magazines, kranten, en uitzendingen. Dit boek is geheel in het Nederlands vertaald (175 p., 2020). 4

Lof voor De Politiek Incorrecte Gids® van Islam (en de Kruistochten) “Met een provocatieve en oneerbiedige stijl, valt Robert Spencer met veel geleerdheid de taboes aan die opgelegd worden door de Politiek Correcte Liga. Een gedurfde toon die fundamentele waarheden leert” - Bat Ye’or, auteur, Eurabia and the Decline of Eastern Christianity Under Islam “De Jihad die de Westerse wereld vandaag de dag ondergaat, is identiek in zijn motivatie en doelen, wat Europa bijna een duizend jaar geleden voor elkaar kreeg om af te slaan, grotendeels dankzij de Kruistochten, waar het westen zich nu voor schaamt. In dit boek vertelt Robert Spencer de waarheid die weinigen in de V.S. of Europa onder ogen durven zien. De hedendaagse Jihad, zoals Spencer hier illustreert, gaat voort op twee fronten: een van geweld en terreur, en een andere door bevorderen van culturele schaamte en herschrijven van geschiedenis. Hier is een verwoestende repliek naar dit revisionisme – en een duidelijke oproep om het Westen te verdedigen, voordat het te laat is.” - Ibn Warraq, auteur, Why I Am Not a Muslim, en redacteur van Leaving Islam en What the Quran really Says “De waarde van Spencer’s boek is tweeledig. Hij herinnert ons van de consequenties van onze mislukking om in de gaten te krijgen wat de boodschap en de implicaties van Islam zijn. En hij waarschuwt tegen de geest van masochistische zelfhaat die de Westerse elite klasse doordringt. In een geestelijke gezonde wereld, zullen Spencer’s aanbevelingen niet beschouwd worden als “politiek incorrect”, maar erg verstandig. En de voorstanders van Sharia zouden nota bene behandeld moeten worden als politieke radicalen en zouden onderworpen moeten worden aan gepast toezicht. - Serge Trikovic, auteur, Zwaard van de Profeet “Met de film in 2005 van Koninkrijk van de Hemel, die probeerde de werkelijke scenes te visualiseren die gebeurden tussen Europese Kruisvaarders en Arabische Moslimlegers in de Middeleeuwen, is de gehele kwestie van de botsing van beschavingen weer terug gekomen om de politici te achtervolgen. Traditionele historici zijn gewend om te refereren naar feiten. Gepolitiseerde historici, zoals Amine Maalouf, drongen erop aan dat Westerse Kruisvaarders slecht waren, en hun vijanden rechtvaardig. Robert Spencer, een expert van historische Jihad, antwoord met een “politiek incorrect”, maar academisch solide en uitdagend werk. Spencer laat een enorme hoeveelheid goed onderzocht materiaal zien. Hij gooit de bal terug naar het kamp van Arabische historici.” - Dr. Walid Phares, auteur Libanese Christelijk Nationalisme: de opkomst en neergang van een etnisch verzet “Door de politiek correcte mythen weg te wuiven over een tolerante, vredelievende Islam, gebrutaliseerd door demonische Christelijke Kruisvaarders, laat Robert Spencer in dit krachtige, belangrijke boek de feiten voor zichzelf spreken. De waarheid die hij onthuld is simpel: een agressieve, 5

gewelddadige Islamitische geloofsbelijdenis, heeft al veertien eeuwen oorlog gevoerd tegen het ongelovige Westen, heeft een plaag van overwinningen en vervolging die de Kruisvaarders opwekte om het Nabije Oosten te herstellen, nadat de Christelijke en Hellenistische cultuur was weggevaagd door de legers van Islam. Spencer’s opgewekte, recht-toe-rechtaan manier van spreken, is een hoogst benodigde antigif tegen de giftige propaganda die onze huidige strijd tegen jihadistische moord compromitteert. - Bruce S. Thornton, auteur, Griekse Wegen, Hoe de Grieken de Westerse Beschaving Creëerden AANBEVOLEN BOEKEN Aanbevolen boeken die eveneens Politiek Incorrect zijn: Vragen die Islam niet kan beantwoorden https://issuu.com/bickyghai/docs/vragen_die_islam_niet_kan_beantwoor Sheindlin, J.K., 130 p., Pdf Mohammed en de mensen – een psychologische analyse https://issuu.com/home/published/sheindlin_jk_dutch_translation_v3.1 Sheindlin, J.K., 247 p., Pdf, (PDF-versie op te vragen bij: ghaisai1200@gmail.com ) (Let op: Zet in Onderwerp: Vraag om PDF versie boek ) 6

INHOUDSOPGAVE Inleiding Deel I: ISLAM Hoofdstuk 1: MOHAMMED: PROFEET VAN OORLOG ................................... 15 Mohammed de overvaller ............................................................................................................. 16 De slag bij Badr ............................................................................................................................. 17 Moordaanslag en bedrog .............................................................................................................. 20 Wraak en voorwendselen ............................................................................................................. 21 Bij overwinning en nederlaag, meer Islam ..................................................................................... 22 Politiek Correcte Mythe: Wij kunnen met deze mensen onderhandelen........................................ 22 Hoofdstuk 2: DE KORAN: BOEK VAN OORLOG ............................................. 25 De Koran raadt oorlog aan ............................................................................................................ 25 Politiek Correcte Mythe: De Koran onderwijst tolerantie en vrede ................................................ 26 Politiek Correcte Mythe: De Koran onderwijst gelovigen om de wapens alleen op te pakken in zelfverdediging ............................................................................................................................. 26 Korans tolerante verzen “opgeheven” ........................................................................................... 28 Politiek Correcte Mythe: De Koran en de Bijbel zijn even gewelddadig .......................................... 30 Hoofdstuk 3: ISLAM: RELIGIE VAN OORLOG ................................................ 34 Politiek Correcte Mythe: Islamitische oorlogsteksten zijn maar een klein onderdeel van de religie 34 Drie keuzen ................................................................................................................................... 35 Het is niet alleen Mohammeds mening. Het is de wet. .................................................................. 37 Politiek Correcte Mythe: Islam is een religie van vrede, dat gekaapt is door een kleine groep extremisten .................................................................................................................................. 39 Maar hoe zit het met gematigde Moslims? ................................................................................... 40 Hoofdstuk 4: ISLAM: RELIGIE VAN INTOLERANTIE ....................................... 43 Politiek Correcte Mythe: Islam is een tolerant geloof .................................................................... 43 De Dhimmi .................................................................................................................................... 44 Politiek Correcte Mythe: Historisch gezien was de Dhimmi-status zo slecht nog niet ..................... 47 Belastingbetaler perikelen ............................................................................................................ 48 Teveel druk uitoefenen ................................................................................................................. 49 Politiek Correcte Mythe: Joden hadden het beter in Moslimlanden dan in het Christelijke Europa 50 7

Politiek Correcte Mythe: Dhimmi-status is een ding van het verleden ........................................... 51 Politiek Correcte Mythe: Islam waardeert pre-Islamitische culturen in Moslimlanden ................... 53 Hoofdstuk 5: ISLAM ONDERDRUKT VROUWEN ........................................... 55 Politiek Correcte Mythe: Islam respecteert en eert vrouwen ......................................................... 55 De grote Islamitische cover-up ...................................................................................................... 57 Kindhuwelijken ............................................................................................................................. 57 Het slaan van vrouwen .................................................................................................................. 58 Een aanbod dat je niet kan weigeren ............................................................................................ 59 Niet alleen naar buiten gaan ......................................................................................................... 59 Tijdelijke echtgenoten ................................................................................................................... 59 Profetische toestemming .............................................................................................................. 60 Tijdelijke vrouwen ......................................................................................................................... 60 Verkrachting: vier getuigen vereist ................................................................................................ 62 Vrouwenbesnijdenis ..................................................................................................................... 63 Lange termijn vooruitzichten? Beroerd ......................................................................................... 63 Hoofdstuk 6: ISLAMITISCHE WET: LIEGEN, STELEN EN MOORDEN ................ 64 Liegen: Het is fout, tenzij dat niet zo is .......................................................................................... 64 Diefstal: Het hang allemaal af van wie je steelt.............................................................................. 65 Moord: het hangt ervan af wie je vermoord .................................................................................. 66 Universele morele waarden? Je kunt ze niet vinden. ..................................................................... 67 Politiek Correcte Mythe: Islam verbied het doden van onschuldigen ............................................. 69 Hoofdstuk 7: HOE ALLAH WETENSCHAP UITDOOFDE ................................... 70 Hoe zit het nu met kunst en muziek? ............................................................................................ 70 Politiek Correcte Mythe: Islam was eens de bakermat van een grote culturele en wetenschappelijke bloei ................................................................................................................ 71 Wat gebeurde met de Gouden Eeuw? ........................................................................................... 73 Allah doodt wetenschap................................................................................................................ 76 Maar het is niet allemaal verloren: voor sommige dingen kunnen wij Islam bedanken .................. 76 Hoofdstuk 8: DE VERLOKKING VAN HET ISLAMITISCHE PARADIJS ................. 78 Wat is er achter de Eerste Deur ..................................................................................................... 78 Het genoegen van seks ................................................................................................................. 79 Hoe toegang te verkrijgen tot het Paradijs .................................................................................... 82 De Assassijnen en de verlokking van het Paradijs .......................................................................... 82 8

Hoofdstuk 9: ISLAM – VERSPREID DOOR HET ZWAARD? ZEKER WETEN! ....... 84 Politiek Correcte Mythe: Vroege Moslims hadden geen oorlogszuchtige plannen met naburige landen........................................................................................................................................... 84 Politiek Correcte Mythe: de inheemse Christenen van het Midden-Oosten en Noord-Afrika verwelkomden de Moslims als bevrijders ...................................................................................... 85 Politiek Correcte Mythe: Vroege jihad krijgers waren alleen Moslimlanden aan het verdedigen van hun niet-Moslim buren ................................................................................................................. 87 Niet alleen het Westen, maar ook het Oosten ............................................................................... 88 Wat wilden de Moslims bereiken? ................................................................................................ 89 Politiek Correcte Mythe: Christendom en Islam verspreidden zich op ongeveer dezelfde manier .. 90 Deel II: DE KRUISTOCHTEN Hoofdstuk 10: WAAROM DE KRUISTOCHTEN WERDEN UITGEROEPEN ......... 93 Politiek Correcte Mythe: De Kruistochten waren niet uitgelokte aanvallen door Europa tegen de Islamitische wereld ....................................................................................................................... 94 Politiek Correcte Mythe: De Kruistochten waren een vroeg voorbeeld van het roofzuchtige imperialisme van het Westen ........................................................................................................ 96 Politiek Correcte Mythe: Het westen vocht de Kruistochten voor hebzucht en winst ..................... 99 Politiek Correcte Mythe: De Kruistochten werden bevochten om de Moslims met dwang te bekeren tot het Christendom ...................................................................................................... 100 Hoofdstuk 11: DE KRUISTOCHTEN: MYTHE EN REALITEIT ........................... 102 Politiek Correcte Mythe: De Kruisvaarders vestigden Europese kolonies in het Midden-Oosten .. 102 Politiek Correcte Mythe: Het innemen van Jeruzalem was uniek in Middeleeuwse geschiedenis en veroorzaakte wantrouwen bij Moslims voor het Westen ............................................................. 103 Politiek Correcte Mythe: De Moslimleider Saladin was meer genadig en edelmoedig dan de Kruisvaarders .............................................................................................................................. 107 Politiek Correcte Mythe: Kruisvaarders werden opgeroepen om zich ook tegen Joden te keren – naast de Moslims ........................................................................................................................ 109 Politiek Correcte Mythe: De Kruisvaarders waren bloederiger dan de Islamitische jihad-oorlogen ................................................................................................................................................... 110 De paus heeft zich toch verontschuldigd voor de Kruistochten? .................................................. 110 Hoofdstuk 12: WAT DE KRUISTOCHTEN BEREIKTEN – EN WAT NIET ........... 112 Een deal sluiten met het Mongoolse Rijk ..................................................................................... 113 Een deal sluiten met de Moslims ................................................................................................. 115 De Jihad in Oost Europa .............................................................................................................. 117 Hulp vanuit een onverwachte hoek ............................................................................................. 117 9

Hoofdstuk 13: WAT ALS DE KRUISTOCHTEN NOOIT PLAATSVONDEN? ........ 121 Politiek Correcte Mythe: De Kruistochten bereikten niets ........................................................... 121 Casestudy: De Zoroastrianen ....................................................................................................... 123 Casestudy: De Assyriërs .............................................................................................................. 126 Hoofdstuk 14: ISLAM EN CHRISTENDOM: GELIJKWAARDIGE TRADITIES? .... 129 Het goedpraten van Kingdom of Heaven ..................................................................................... 129 Politiek Correcte Mythe: Het probleem dat de wereld heeft, is religieus fundamentalisme ......... 131 Maar zeker, je zegt toch niet dat Islam het probleem is? ............................................................. 132 Dit klinkt logisch. Waarom is het voor mensen moeilijk te accepteren? ....................................... 133 Herontdekken van de trots in de Westerse beschaving ............................................................... 134 Waarom de waarheid verteld moet worden ................................................................................ 134 Deel III: HEDENDAAGSE JIHAD Hoofdstuk 15: DE JIHAD DUURT VOORT .................................................... 137 Waar vechten ze eigenlijk voor? .................................................................................................. 138 Dat is waar ons hartenleed begon ............................................................................................... 138 Alleen een ding zal het probleem oplossen ................................................................................. 140 Dromen over het kalifaat in Groot-Brittannië – in de V.S. en elders… .......................................... 141 Khomeini in Dearborn en Dallas (V.S.) ......................................................................................... 142 Een kleine minderheid van extremisten? ..................................................................................... 143 Herstel van de Moslim eenheid ................................................................................................... 144 Hoofdstuk 16: “ISLAMOFOBIE” EN HEDENDAAGSE IDEOLOGISCHE JIHAD ... 146 Bij de VN: Een nieuw woord en een nieuw middel voor politieke manipulatie ............................. 146 De Universele Verklaring van Rechten van de Mens: de Islamitische respons .............................. 147 Wat is Islamofobie trouwens? ..................................................................................................... 147 “Islamofobie” als een wapen van jihad ........................................................................................ 149 Hervorming of ontkenning? ........................................................................................................ 150 Nieuwsflits: Islam zoals Moslims het leven, is een valse versie van Islam! .................................... 151 Islam verkeerd presenteren ........................................................................................................ 152 Dhimmi-status in de media en officiële kanalen .......................................................................... 152 10

Hoofdstuk 17: HET BEKRITISEREN VAN ISLAM= SLECHT VOOR DE GEZONDHEID Het temperen van vrijheid van meningsuiting in Amerika: FOX 24 en CAIR .................................. 155 Een pact met de duivel ................................................................................................................ 156 De noodklok luiden voor het Westen? ........................................................................................ 157 Een vooraf bepaalde uitkomst ..................................................................................................... 158 Het bekritiseren is niet gelijk aan het aanzetten tot haat ............................................................. 158 De moord op Theo van Gogh....................................................................................................... 159 Van Gogh was niet de eerste ....................................................................................................... 159 Fortuyn en waarom hij mikpunt was van Links ............................................................................ 160 De kosten voor het in stand houden van de Politiek Correcte mythes ......................................... 161 Het leven in angst om Christen te zijn in Amerikaanse staat Virginia ........................................... 161 Als je Islam verlaat, moet je sterven ............................................................................................ 162 Wat gebeurt er als ‘de rechterlijke macht’ de andere kant opkijkt ............................................... 163 Hoofdstuk 18: DE KRUISTOCHT DIE WIJ VANDAAG DE DAG HOUDEN ......... 164 De Islamisering van Europa ......................................................................................................... 164 Wat kan er gedaan worden? ....................................................................................................... 166 Jihad internationaal verslaan....................................................................................................... 167 Binnenlandse Jihad verslaan ....................................................................................................... 169 Geef eerlijk nieuws over jihadistische activiteiten in V.S. en Europa ............................................ 170 Classificeer Moslimorganisaties opnieuw .................................................................................... 170 Wees trots op de Westerse cultuur ............................................................................................. 171 11

Inleiding ISLAM EN DE KRUISTOCHTEN De Kruistochten mogen wel meer verwoesting veroorzaken vandaag de dag, dan dat ze ooit deden in de drie eeuwen waarin de meeste van kruistochten werden gevochten. Niet in termen van verloren levens, of vernielde bezittingen – vandaag is het een meer subtiele destructie. De Kruistochten zijn een hoofdzonde geworden, niet alleen voor de Katholieke Kerk, maar ook voor de Westerse wereld in het algemeen. Ze zijn Bewijsstuk A voor de rechtszaak die de huidige twist tussen de Moslimwereld en de Westerse, post-Christelijke beschaving uiteindelijk bij het Westen neer moet leggen, dat zij verantwoordelijk zijn, want ze hebben Moslims uitgelokt, uitgebuit, en wreed behandeld, sinds de Frankische krijgers Jeruzalem betraden en – maar goed, laten wij Bill Clinton het vertellen: Inderdaad, tijdens de eerste Kruistocht, toen de Christelijke soldaten Jeruzalem innamen, verbrandden zij eerst een synagoge met driehonderd Joden erin, en vervolgden zij om elke vrouw en kind te vermoorden, die Moslim was op de Tempelberg. De gelijktijdige beschrijvingen van de gebeurtenis, beschrijven dat soldaten op de Tempelberg wandelden, een heilige plaats voor Christenen, met bloed dat op de benen liep, tot aan de enkels. Ik kan je zeggen dat dit verhaal nog steeds vandaag in het Midden-Oosten verteld wordt, en dat we er nog steeds voor moeten boeten. (Georgetown University, 7 November 2001) In deze analyse herhaalde Clinton heel merkwaardig Osama bin Laden zelf, waarvan de eigen officiële bekendmakingen over deze organisatie spraken, niet als “Al Qaeda”, maar als een “Wereld van Islamitisch Front voor Jihad tegen Joden en Kruisvaarders.” Zulk gebruik van woorden is wijd verspreid. Kort na het begin van de Irak oorlog, die het regime van Saddam Hussein omver gooide, predikte een Sheik (Bakr Abed Al-Razzaq AlSamaraai) in Bagdad’s ‘Moeder van Alle Strijd Moskeeën’, over “dit moeilijke uur wat de Islamitisch natie ondergaat, een uur waarin het de uitdaging van de [strijdkrachten van de] ongelovigen, Joden, kruisvaarders, Amerikanen en Britten ervaart.” Op gelijke wijze, wanneer de Islamitische Jihadisten een aanslag pleegden op het V.S. consulaat in Jeddah, Saoedi-Arabië, in December 2004, verklaarden zij dat de aanval een onderdeel was van een groter plan om de “Kruisvaarders” terug te dringen: “Deze operatie komt als een onderdeel van meerdere operaties, die door Al-Qaeda georganiseerd en gepland zijn, als deel van de strijd tegen de kruisvaarders en de Joden, en als een deel van het plan om de ongelovigen te dwingen om het Arabische Schiereiland te verlaten.” Zij zeiden dat de Jihad strijders “het voor elkaar kregen om een van de grote kastelen van de kruisvaarders binnen te dringen op het Arabische Schiereiland, en om het Amerikaanse consulaat binnen te dringen in Jeddah, waarin zij het land besturen en controleren.” “Een van de grote kastelen van de kruisvaarders op het Arabische Schiereiland?” Waarom zouden Islamitische Jihad terroristen zo’n fixatie hebben met duizend jaar oude kastelen? Zou Clinton het toch juist hebben dat zij de Kruisvaarders zien als een herleving van het Kruisvaarders ethos, zeker na de hedendaagse conflicten in Irak sinds de tijd dat de problemen met het Westen begonnen? 12

In zeker zin, ja. Hoe meer men de Kruistochten begrijpt – waarom die werden gevoerd, en vanuit welke krachten in Christendom en Islam zij voortkwamen – hoe meer men het hedendaagse conflict zal begrijpen. De Kruistochten, op de manier waarop Bill Clinton en degenen die het consulaat in Jeddah die alleen vaag doorgronden, zijn de sleutel in het begrijpen van de hedendaagse wereldsituatie. Dit boek legt uit waarom. De eerste helft is gewijd aan Islam, en de tweede helft gaat over de Kruistochten. Het zal ervoor zorgen dat wat van de mist van de misinformatie zal wegtrekken die om Islam en de Kruistochten heen hangt. Deze mist is dikker dan ooit. Een van de mensen die er het meest verantwoordelijk voor zijn, zijn onder andere Westerse apologeet Karen Armstrong, zij geeft de misperceptie van Westerlingen met betrekking op Islam zelfs de schuld aan de Kruistochten: Sinds de Kruistochten, hebben de mensen van het Westerse Christendom een stereotype en verwrongen beeld van Islam, dat zij beschouwen als de vijand van fatsoenlijke beschaving…. Het waren bijvoorbeeld de Christenen, die gedurende de Kruistochten een serie van brute heilige oorlogen voerden tegen de Moslimwereld, zodat Islam door de geleerde monniken van Europa werd beschreven als een inherent gewelddadig en intolerant geloof, dat zich alleen verbreidt had door het zwaard. De mythe van de vermeende intolerantie van Islam, is een van de algemeen aangenomen ideeën van het Westen geworden. (Uit: Karen Armstrong, Islam: A Short History) Armstrong is juist op een bepaalde manier (geen mens, zo lijkt het, kan het altijd verkeerd hebben): wanneer het neerkomt op het praten over Islam, dan kun je niet alles geloven wat je hoort – in het bijzonder na de aanslagen van 11 September. Misinformatie en halve waarheden over wat Islam onderwijst en wat Moslims in o.a. de Verenigde Staten geloven, hebben de ether gevuld, en hebben het openbaar beleid beïnvloed. Veel van deze misvattingen, komen in de vorm van “analyse van de oorzaken” van Jihad terrorisme, dat trouwens zoveel levens heeft geëist op 11 September en nog steeds doorgaand de vrede en stabiliteit van niet-Moslims in de gehele wereld bedreigd. Het is zelfs modieus geworden bij bepaalde mensen in de media en academici om veel, zo niet alle schuld voor wat op 11 September 2001 is gebeurd, niet bij Islam en Moslims neer te leggen, maar bij de Verenigde Staten en andere Westerse landen. Een patroon van mishandeling van de Islamitische wereld door het Westen gaat nog steeds door, zo zeggen geleerde professors en zelfingenomen commentatoren. Het begon eeuwen geleden, zeggen zij – ten tijde van de Kruistochten. Maar in feite is de kiem voor het hedendaagse conflict veel eerder gelegd dan de eerste Kruistocht. Om de Kruistochten correct te begrijpen, en de vreemde weerklank die het heeft in het wereldwijde conflict met Islamitische Jihad terroristen, moeten wij een onderzoek beginnen van de profeet van Arabië en de religie die hij stichtte. De Kruistochten, zoals wij zullen zien, waren wezenlijk een reactie op de gebeurtenissen die in gang werden gezet meer dan 450 jaar voordat de veldslagen begonnen. Ik ben van voornemens om dit boek niet een algemene introductie te zijn van de Islamitische religie, en ook niet een uitgebreide historische studie van de Kruistochten. Maar het is meer een onderzoek naar erg tendentieuze beweringen over zowel Islam als de Kruistochten, die de populaire discussies zijn binnengekomen. Dit boek is een poging om het publieke debat over beide onderwerpen een beetje dichter bij de waarheid te brengen. 13

Deel I ISLAM 14

Hoofdstuk 1 MOHAMMED: PROFEET VAN OORLOG Waarom doet het leven van Mohammed er vandaag toe – namelijk de Profeet van Islam? Veertien eeuwen geleden zijn voorbij gegaan sinds hij geboren was. Miljoenen Moslims hebben sindsdien geleefd, en zijn doodgegaan, en vele leiders zijn opgestaan om de gelovigen te leiden, inclusief de nakomelingen van de Profeet zelf. Zeker, Islam is veranderd, net als andere religies. Dit is waarom het leven van Mohammed ertoe doet: in Raad eens.. • Mohammed onderwees geen “vrede en tolerantie.” • Mohammed leidde een leger en beval de executie van zijn vijanden. tegenstelling wat seculiere mensen ons willen doen laten geloven, worden religies na verloop van tijd niet geheel bepaald (of verdraaid) door de gelovigen. Het leven en de woorden van de oprichters en stichters blijven centraal, hoe lang het ook geleden is dat zij leefden. Het idee dat gelovigen hun religie vorm geven, is ontleend aan de postmoderne filosofische ideeën die in de jaren na 1960 in de mode waren. De filosofie van deconstructivisme vertelt ons dat geschreven woorden geen andere betekenis hebben, dan dat ze eraan gegeven worden door de lezer. En even belangrijk, hieruit volgt dat als alleen de lezer betekenis vindt in een tekst, dat er geen absolute waarheid in kan zijn (en zeker geen religieuze waarheid). De betekenis die de ene lezer vindt, is even waardevol als die van een ander. Volgens het deconstructivisme creëren wij allemaal onze eigen verzameling van “waarheden”, waarbij de een niet beter of slechter is dan de andere. Echter, volgens de religieuze man of vrouw in de straten van Chicago, Rome, Jeruzalem, Damascus, Calcutta, en Bangkok, betekenen de woorden van Jezus, Mozes, Mohammed, Krishna en Boeddha veel meer dan dat. En zelfs voor een minder-dan-toegewijde lezer, zijn de woorden van deze grote religieuze leraars niet allemaal van dezelfde betekenis. Dit is waarom in dit boek in verschillende hoofdstukken aparte tekstkaders zijn opgenomen met als titel “Mohammed versus Jezus”. Dit om de denkfout te benadrukken van degenen die claimen dat Islam en Christendom – en alle andere religieuze tradities – allemaal hetzelfde zijn in hun vermogen om te inspireren tot het goede of het kwade. Het is ook bedoeld om te benadrukken, dat het Westen dat op Christendom gebaseerd is, het waard is om te verdedigen, zelfs al leven wij in een zogenoemde postmoderne en post-Christelijke tijdperk. Bovendien kunnen wij door de woorden van Mohammed en Jezus een duidelijk onderscheid maken tussen de kernprincipes van een toegewijde Moslim of Christen. Deze principes zijn belangrijk. De volgers van Mohammed lezen zijn woorden en imiteren zijn gedrag, wat op zijn beurt leidt tot een uitdrukking van geloof dat heel verschillend is dan dat van een Christen. Men behoeft niet ver te kijken om te zien, dat het leven in Islamitische landen geheel verschillend is, dan het leven in de Verenigde Staten of Groot-Brittannië. Het verschil begint met Mohammed. In deze tijd doen zovelen een beroep op de woorden en daden van Mohammed om de daden van geweld en bloedvergieten te rechtvaardigen. Daarom is het belangrijk om vertrouwd te worden met dit centrale figuur in de geschiedenis. 15 • Islamitische traditie staat onderhandelde (vredes-) overeenkomsten toe, met als uiteindelijke doel de Islamitische overwinning.

Voor velen in het westen blijven de woorden van Mohammed meer mysterieus dan andere belangrijke religieuze figuren. De meeste mensen weten bijvoorbeeld, dat Mozes de 10 Geboden ontving op de berg Sinaï, dat Jezus stierf op het Kruis op Golgotha en dat hij opstond uit de dood, en misschien zelfs dat Boeddha onder een boom zat en verlichting ontving. Maar men weet veel minder over Mohammed, en zelfs wat men weet wordt betwist. Daarom wordt wat hier volgt alleen uit Islamitische teksten gehaald. Eerste basisfeit: Mohammed ibn Abdullah ibn Abd al-Muttarib (570-632), de profeet van Islam, was een man van oorlog. Hij onderwees zijn volgelingen om te vechten voor zijn nieuwe religie. Hij zei dat hun god, Allah, hun opdroeg om de wapens op te nemen. En Mohammed zat niet alleen in zijn leuningstoel, want hij vocht mee in talloze slagen. Deze feiten zijn cruciaal voor een ieder die wil begrijpen van wat de Kruistochten heeft veroorzaakt eeuwen geleden. Of vertaald naar onze eigen tijd van wat geleid heeft tot het opleven van een wereldwijde jihad beweging. In de loop van deze slagen heeft Mohammed talloze principes uitgesproken, die tot op de dag van vandaag worden gevolgd door hedendaagse Moslims. Daarom is het belangrijk op sommige van deze karakteristieken van deze slagen te vermelden, welke inzicht kunnen geven in de kantenkoppen van vandaag – inzichten die, helaas genoeg, voortdurend sommige experts en analisten lijken te ontgaan. Mohammed de overvaller Mohammed had al ervaring als een krijger, voordat hij zijn rol veronderstelde als profeet. Hij had deelgenomen in twee lokale oorlogen tussen zijn Quraish stam en de naburige rivalen Banu Hawazin. Maar zijn unieke rol als profeet-krijger zou pas later komen. Na het ontvangen van openbaringen van Allah door de engel Gabriël in het jaar 610, begon hij door tot zijn stam de boodschap te prediken dat Een God aanbeden moest worden, en dat hij de rol van profeet had. Maar hij werd niet goed ontvangen door zijn Quraish broeders in Mekka, die minachtend reageerden op zijn profetische oproep en weigerden hun goden op te geven. Mohammeds frustratie en woede werden duidelijk. Toen zijn oom, Abu Lahab, zijn boodschap verwierp, vervloekte Mohammed hem en zijn vrouw in gewelddadige taal, die opgetekend is in de Koran, het heilige boek van Islam: “Moge de handen van Abu Lahab vergaan! Mogen hij zelf vergaan! Zijn welvaart en gezondheid zal hem niets baten. Hij zal verbrand worden in een vlammend vuur, en zijn vrouw zal overladen worden met maden, en een touw van vezels om haar hals hebben. “ (Koran 111:1-5) Uiteindelijk zou Mohammed van gewelddadige woorden naar gewelddadige daden overgaan. In het jaar 622 vluchtte hij van zijn geboorteplaats Mekka naar een naburig stad, Medina, waar een bende van tribale krijgers heb hadden geaccepteerd als profeet, en trouw aan hem zweerden. In Medina begonnen deze nieuwe Moslims karavanen van de Quraish te overvallen, waarbij Mohammed persoonlijk vele van deze overvallen persoonlijk leidde. Deze overvallen hielden de ontluikende Moslimbeweging kapitaalkrachtig en hielpen om Islamitische theologie vorm te geven – zoals een berucht incident, waarbij een bende Moslims een Quraish karavaan overviel bij Nakhla, een nederzetting niet ver van Mekka. De overvallers vielen de karavaan aan tijdens de heilige maand van Rajab, waarin vechten verboden was. Toen ze tot het Moslimkamp terugkeerden, beladen met de buit, 16

weigerde Mohammed de buit te delen of om ook maar iets met hun van doen te hebben, en hij zei alleen, “ik droeg jullie niet op om te vechten in de heilige maand.” Maar er kwam een nieuwe openbaring van Allah, die verklaarde dat de weerstand van de Quraish naar Mohammed toe een ergere overtreding was dan het schenden van de heilige maand. Met andere woorden, de overval was gerechtvaardigd. “Zij ondervragen je, O Mohammed, inzake de oorlogsvoering tijdens de heilige maand. Zeg: oorlog voeren daarin een grote overtreding, maar om mensen van de weg van Allah weg te leiden, en niet in Hem te laten geloven, en in de Onschendbare Plaats van Aanbidding, en Zijn mensen daarvan te verdrijven, is een grotere zonde voor Allah; want vervolging is erger dan doden” (Koran 2:214). Welke zonde de overvallers van Nakhla ook hadden bedreven werd overschaduwd door de verwerping van Mohammed door de Quraish. Net als vandaag: doden van niet-strijders Toen Osama bin Laden onschuldige burgers doodde in het World Trade Center op 11 September 2001, en later zijn medegelovigen onschuldige burgers gijzelden en onthoofden in Irak, verklaarde een Amerikaanse Moslimvertegenwoordiger onverschillig dat dit richten op onschuldige burgers verboden was in Islam. Dit was erg discutabel, aangezien sommige Islamitische wettelijke autoriteiten het doden van burgers toestaat, als zij gezien worden als de helpende hand voor de vijanden van Islam in tijden van oorlog. Echter, zelfs als dit principe juist zou zijn, dan zou het de mogelijkheid openlaten voor een ander dat voortkwam uit de inval bij Nakhla: “Vervolging is erger dan doden”. En daarom is het vechten tegen de vervolging van Moslims, op welke manier dan ook, het hoogste goed. Dit was een gedenkwaardige openbaring, omdat dit leidde tot een Islamitisch principe dat grote gevolgen had door de eeuwen heen. Goed werd geïdentificeerd met alles wat strekte tot het voordeel van Moslims, ongeacht of het morele wetten schond of andere wetten. Het morele absoluut dat vastgelegd is in de Tien Geboden, en andere onderwijzingen van grote religies die voorafgingen aan Islam, werden aan de kant gezet in het voordeel van een overkoepelend principe van ‘het-goeduitkomen’. De slag bij Badr Al snel na Nakhla kwam de eerste grote veldslag die de Moslims vochten. Mohammed hoorde dat een grote Quraish karavaan vanuit Syrië kwam, overladen met geld en goederen. “Dit is de Quraish karavaan dat hun bezittingen bevatte,” zei hij tot zijn volgers. “Ga heen en val het aan, misschien zal God ons het geven als prooi.” Hij ging op pad om de overval te leiden. Maar deze keer waren de Quraish voorbereid, en kwamen ze aan met duizend man om Mohammeds 300 man tegemoet te treden. Het leek erop dat Mohammed deze aantallen niet verwacht had, en schreeuwde het uit naar Allah in ongerustheid, “O God, als deze bende vandaag zou verdwijnen, dat zult Gij niet meer aanbeden worden.” Ondanks hun grotere aantallen, werden de Quraish op de vlucht gejaagd. Sommige Moslim tradities zeggen dat Mohammed zelf deelnam in de strijd, anderen zeggen dat hij zijn volgers vanuit de zijllijn vermaande. In elk geval was het voor hem een gelegenheid om de jarenlange frustratie, wrok 17

en haat naar zijn eigen volk te botvieren, en wraak te nemen. Een van zijn volgelingen herinnerde zich een vloek die Mohammed uitriep naar de leiders van de Quraish: “De Profeet zegt, ‘O Allah! Vernietig de leiders van de Quraish, O Allah! Vernietig Abu Jahl bin Hasham, Utba bin Rabi’a, Shaiba bin Rabi’a, Uqba bin Abi Mu’ait, Umaiya bin Khalaf.” Al deze mannen werden gevangen genomen of gedood tijdens de slag bij Badr. Een van de Quraish leider die genoemd werd in de vervloeking, Uqba, pleitte voor zijn leven, “Maar wie zal zorgen voor mijn kinderen, O Mohammed?” “Hell,” antwoordde de Profeet van Islam, en bij beval dat Uqba gedood zou worden. Een andere Quraish hoofdman, Abu Jahl werd onthoofd. (Abu Jahl, die trouwens “Vader van Onwetenden” wordt genoemd, een naam die is gegeven door Moslim kroniekschrijvers; zijn echte naam was ‘Amr ibn Hisham). De Moslim die het hoofd vol trots had doorgesneden, droeg zijn trofee en nam die mee naar Mohammed en zei: “I heb dit hoofd afgehakt en het tot de Apostel gebracht, en zei, “Dit is het hoofd van de vijand van God, Abu Jahl.” Mohammed was zeer verblijd. “Bij God, bij Wie geen ander is, is het werkelijk?” riep hij uit, en bedankte Allah voor de dood van zijn vijand. De lichamen van al degenen, die in de vervloeking genoemd werden, werden in een put geworpen. Zoals een ooggetuige het verklaarde, “Later zag ik degenen die vermoord waren tijdens de slag bij Badr en hun lichamen werden in een put geworpen, behalve het lichaam van Umaiya of Ubai, want hij was een dikke man, en toen hij over de grond getrokken werd, raakten delen van zijn lichaam afgescheiden, voordat hij in de put geworpen werd.” Toen beschimpte Mohammed hen, en noemde hen “mensen van de put” en stelde een theologische vraag: “Hebben jullie gevonden, wat God jullie heeft beloofd als waar te zijn? Ik heb gevonden wat mijn Heer mij beloofd heeft waar te zijn.” Toen men vroeg waarom hij tot dode lichamen sprak, antwoordde hij: “Je kunt wat ik zeg beter horen dan zij, want zij kunnen mij niet antwoorden.” De overwinning bij Badr was een legendarisch keerpunt voor de Moslims. Mohammed claimde zelfs dat de legers van de engelen de Moslims geholpen hadden om de Quraish te verslaan – en dat soortgelijke hulp zou komen in de toekomst aan de Moslims die trouw zouden blijven aan Allah: “Allah heeft jullie geholpen bij Badr, toen jullie een verachtelijk klein leger waren; daarom vrees Allah; dus mag je je dankbaarheid tonen. Herinner dat jullie tot de Getrouwe zeiden: ‘Is het niet genoeg voor jullie dat Allah jullie zal helpen met drieduizend engelen, die speciaal gezonden waren? Ja, als je standvastig blijft, en juist handelt, zelfs als de vijand naar jullie toe zouden snellen met grote spoed, dan zal jouw Heer je helpen met vijfduizend engelen, die een verschrikkelijke veldslag maken” (Koran 3:123-125). Een andere openbaring van Allah benadrukte dat het vroomheid en toewijding was, en geen militaire macht, dat de overwinning was behaald bij Badr: “Voor jullie is er is altijd een Teken geweest in de twee legers die elkaar in de strijd ontmoeten: een was aan het vechten voor de zaak van Allah, de andere bood weerstand tegen Allah; zij zagen met hun eigen ogen dat die tweemaal hun aantal was. Maar Allah helpt degene, wie Hem bevalt met Zijn hulp. Hierin is een waarschuwing voor degenen die ogen hebben om te zien” (Koran 3:13). Een andere passage in de Koran beweert dat de Moslims louter passieve instrumenten waren bij Badr: “Het is niet jullie die hen hebben verslagen, maat het was Allah” (Koran 8:17). En Allah zou zelfs zulke overwinningen geven aan vrome Moslims zelfs al zouden zij geconfronteerd worden met een grotere overmacht dan welke zij meegemaakt hadden bij Badr: “O Profeet! Wek de gelovigen op tot de strijd. Zelfs als er 20 onder jullie zouden zijn, geduldig en volhardend, dan zouden ze duizend ongelovigen overwinnen, want dat zijn mensen zonder verstand” (Koran 8:65) 18

Allah beloonde hen die hij overwinning verleende bij Badr: Er was een grote roofbuit – zoveel dat in feite een onderwerp was waarover veel onenigheid was. Het zorgde zelfs voor zoveel verdeeldheid dat Allah zelf zich moest uitspreken over de situatie, dit deed hij in een hoofdstuk (Soera) van de Koran dat geheel gewijd is aan beschouwingen over de slag bij Badr: het achtste hoofdstuk getiteld Al-Anfal, “The roof van de oorlog” of “oorlogsbuit”. Allah waarschuwt de Moslims dat ze de buit moeten beschouwen als iets dat alleen Mohammed toekomt: “Zij vragen je over de oorlogsbuit, zeg: ‘De oorlogsbuit behoort aan Allah en de Boodschapper toe. Vrees dan Allah en sticht vrede onder elkaar. En gehoorzaam Allah en Zijn Boodschapper, als je echt gelovige bent’” (Koran 8:1). Uiteindelijk verdeelde Mohammed de roofbuit gelijk onder de Moslims, en hield een vijfde voor zichzelf: “En weet dat, wat jullie ook aan oorlogsbuit hebben verkregen, zie, één vijfde deel ervan is voor Allah en voor de Boodschapper en voor de verwanten (die nood hebben), en de wezen, en de armen en de reiziger, als jullie in Allah geloven en in wat Wij aan Onze dienaar hebben geopenbaard op de dag van het onderscheid, de dag dat de twee legers elkaar troffen” (Koran 8:41). Allah benadrukte dat het een beloning was voor gehoorzaamheid naar hem toe: “Eet dan van wat jullie aan oorlogsbuit hebben genomen, het is toegestaan en goed, en hou je plicht voor Allah. Zie, Allah is Vergevingsgezind, Barmhartig” (Koran 8:69). Van een kleine, verachte gemeenschap, waren de Moslims nu een macht geworden, waarmee de heidenen in Arabië rekening mee moesten houden – en zij begonnen terreur te zaaien in de harten van hun vijanden. Mohammeds claim om de laatste profeet te zijn van de Ene Ware God, scheen bevestigd te zijn door een overwinning tegen alle verwachtingen. Met deze overwinning werden bepaalde verwachtingen en verhoudingen in de hoofden van Moslims geplant, en die blijven in velen van hen zelfs tot vandaag de dag. Deze omvatten: ❖ Allah zal overwinning geven aan zijn mensen tegen de vijanden die superieur zijn in aantallen of in vuurkracht, zo lang als ze trouw blijven aan zijn bevelen. ❖ Overwinning zal Moslims recht geven om de bezittingen te stelen van de overwonnen vijand als oorlogsbuit ❖ Bloederige wraak op de vijanden komt niet alleen toe aan de Heer, maar ook aan degenen die zich aan hem onderwerpen op de aarde. Dit is ook de betekenis van het woord Islam: onderwerping. ❖ Gevangenen die in een gevechtshandeling tegen Moslims gevangen zijn genomen mogen gedood worden naar het goeddunken van Moslimleiders. ❖ Degenen die Islam afwijzen zijn “het laagste en meest verachtelijke van alle schepselen” (Koran 98:6) en daarom verdienen zij geen genade. ❖ Een ieder die Mohammed beledigd, of zelfs maar afwijst, of zelfs Moslims in het algemeen, verdienen een vernederende dood – door onthoofding indien mogelijk. (Dit is in overeenstemming met het bevel van Allah om de “rug te slaan” van de “ongelovigen” (Koran 47:4)). Boven alles, de slag bij Badr was het eerste praktische voorbeeld van wat bekend zou worden als de Islamitische doctrine van jihad – een doctrine die de sleutel is van het begrijpen van zowel de Kruistochten als de conflicten van vandaag de dag. 19

Moordaanslag en bedrog Nog steeds in een roes van de overwinning, voerde Mohammed zijn operaties op met betrekking tot overvallen plegen. Hij verhardde ook zijn houdingen ten aanzien van de Joodse stammen in de regio, die hun geloof wilden behouden en Mohammeds claim verwierpen als profeet van God. Met deze afwijzing begon Mohammeds oproep naar de Joden toe gewelddadig te worden, en hij benadrukte dat snelle bestraffing zou komen. Hij zette zelfs voet in het centrum van een marktplaats van de Banu Qaynuqa, een Joodse stam met wie hij een bestand had gesloten, en kondigde aan tot de menigte: “O Joden, pas op voordat God een wraak over jullie brengt dat Hij over de Quraish bracht, en wordt Moslim. Jullie weten dat ik een profeet ben die gezonden is – jullie kunnen dat in jullie eigen geschriften vinden en ook Gods verbond met jullie.” De Joden van de Banu Qaynuqa waren niet overtuigd, en dit frustreerde de Profeet zelfs nog meer. Hij legde een belegering om de stam, totdat ze hem onvoorwaardelijke overgave zouden geven. Zelfs Mohammeds woede was toen niet gekalmeerd. Zijn woede vond een nieuwe focus: een Joodse dichter genaamd K’ab bin Al-Ashraf, die volgens Mohammeds eerste bibliograaf, Iqn Ishaq “liefdesverzen van beledigende natuur opstelde die de natuur van Moslimvrouwen beledigde.” Mohammed vroeg zijn volgelingen, “Wie heeft de wil om K’ab bin Al-Ashaf te doden, die Allah en Zijn Apostel beledigd heeft?” Hij vond een vrijwilliger in de vorm van een jonge Moslim, genaamd Mohammed bin Maslama: “O Allah’s Apostel! Wil Ibn Warraq over Islam “De theorie en praktijk van jihad was niet beraamd in het Pentagon… Het komt vanuit de Koran, De Hadieth en de Islamitische traditie. Westerse liberalen, in het bijzonder humanisten, vinden dit moeilijk te geloven… Het is buitengewoon hoeveel mensen hebben geschreven over de aanslagen van 11 September 2001 zonder ook maar één keer Islam te vermelden. Wij moeten wat de Islamisten zeggen serieus nemen om te begrijpen wat hun motivatie is, namelijk dat het een goddelijke geordineerde plicht is voor alle Moslims om letterlijk te vechten totdat de door mens gemaakte wetten zijn vervangen door Gods wetten, de Sharia en totdat de Islamitische wetten de hele wereld heeft veroverd… Voor elke tekst die gematigde Moslims je dat ik hem dood?” Nadat de Profeet antwoordde met “Ja”, vroeg Mohammed bin Maslama hem toestemming te liegen om K’ab bin Al-Ashaf in een hinderlaag te lokken. De Profeet gaf hem toestemming en Mohammed bin Maslama misleidde en vermoordde K’ab. Na de moord op K’ab, vaardige Mohammed een algemene opdracht uit: “Dood elke Jood die in je macht valt.” Dit was geen militaire opdracht: Het eerste slachtoffer was een Joodse handelaar, Ibn Sunayna, die “sociale relaties en zakenrelaties” had met de Moslims. De moordenaar, Muhayissa, werd voor zijn daad vermaand door zijn broer Huwayissa, die toen nog geen Moslim was. Muhayissa was zonder berouw en bekeerde zich niet. Hij zei zelfs tegen zijn broer: “Als degene die mij opdroeg hem te vermoorden had gezegd jou te vermoorden, had ik ook jouw hoofd afgehouwen.” Huwayissa was erg onder de indruk: “Bij God, een religie die je hiertoe kan brengen is wonderbaar!” Hij werd een Moslim. De wereld is nog steeds getuige van zulke wonderbare dingen vandaag de dag. voortbrengen, zullen de Moellah’s tegenspreken met een dozijn teksten die exegetisch, filosofisch en historisch veel meer legitiem zijn.” 20

Wraak en voorwendselen Na de vernedering bij Badr, wilden de Quraish graag wraak nemen. Zij brachten drieduizend man bij elkaar tegen duizend Moslims bij Uhud. Mohammed droeg twee maliënkolders en zwaaidend met een zwaard, leidde hij de Moslims de strijd in. Maar deze keer werden zij op de vlucht gejaagd. De Profeet zelf had een gezicht vol bloed en een uitgeslagen tand. Er waren zelfs geruchten dat hij van het slagveld vluchtte en gedood was. Pas toen hij in staat was om water te vinden om het bloed van zijn gezicht te wassen, zweerde Mohammed wraak te nemen: “De wraak van God is hevig tegen degene die het gezicht van Zijn Profeet heeft laten bloeden.” Zodra Abu Sufan, een Quraish leider, de Moslims uitdaagde, was Mohammed onverbiddelijk en benadrukte hij het scherpte Islamitische onderscheid tussen gelovigen en ongelovigen. Hij vertelde zijn luitenant Umar om te reageren: “God is meest verheven en meest glorieus. Wij zijn niet gelijk. Onze doden zijn in het paradijs; jouw doden zijn in de hel.” Mohammed versus Jezus “Heb je vijanden lief en bidt voor degenen die je vervolgen.” Jezus (Mattheus 5:44) “En brengt wat jullie kunnen aan macht bij elkaar om hen mee te bevechten, waaronder strijdrossen om daarmee de vijanden van Allah en jullie vijanden schrik op het lijf wil te jagen, en ook anderen die jullie niet kennen en die Allah wel kent” Koran 8:60 Net als vandaag: voorwendselen Een ander patroon dat werd ingesteld bij Uhud speelde een rol door de eeuwen heen: Moslims zouden elke daad van agressie als een voorwendsel zien voor wraak, ongeacht of zij het zelf uitgelokt hebben of niet. Met een goed begrip hoe zij de huidige publieke opinie op een sluwe wijze weten te beïnvloeden, gebruiken jihadisten en hun Amerikaanse progressieflinkse bondgenoten de huidige gebeurtenissen als een voorwendsel om te rechtvaardigen wat zij doen: Keer op keer portretteren zij zichzelf alsof zij louter reageren op de pijnlijke provocaties van de vijanden van Islam. Maar hiermee winnen ze rekruten en weten ze publieke opinie te beïnvloeden. Conventionele wijsheid onder een verbazingwekkend breed politiek spectrum houdt de wereldwijde jihadistische beweging als louter een antwoord op sommige provocaties of anders: de invasie van Irak, de stichting van de staat Israël, het omverwerpen van het Iraanse regime van Mossadegh – of een meer algemene overtreding zoals het “Amerikaanse neokolonialisme” of de “zucht naar olie.” Degenen die bijzonder vergeetachtig zijn met betrekking tot de geschiedenis, geven de schuld aan meer recente bijverschijnselen, zoals het schandaal van de Abu Ghraib gevangenis, dat een schaduw wierp op de Amerikaanse aanwezigheid in Irak in 2004. Maar de Jihadisten vochten al lang voor Abu Ghraib, Irak, Israël, of de Amerikaanse Onafhankelijkheid. Immers waren zij al lang daarvoor aan het vechten, en hun krijger-Profeet sinds de zevende eeuw aan het imiteren. En de Moslims waren al sinds die tijd hun acties aan het verdedigen als antwoorden om de enormiteit van hun vijanden, en dat sinds het ontdekken van het verminkte lichaam van zijn oom. 21

Mohammed zweerde opnieuw wraak te nemen, toen hij het lichaam van zijn oom Hamza vond. Hamza was gedood bij Uhud, en zijn lichaam was vreselijk verminkt door een vrouw, Hint bint ‘Utba, die Hamza’s neus en oren had afgehouwen, en een deel van zijn lever at. Zij deed dit als wraak voor het vermoorden van haar vader, broer, oom, en oudste zoon bij Badr. De Profeet was niet weinig bewogen door het feit dat zij deze verschrikkelijke daad had gedaan als wraak: “Als God mij overwinning geeft over de Quraish,” riep hij uit, “zal ik dertig van hun mannen verminken.” Geraakt door zijn verdriet en boosheid, maakten zijn volgelingen een vergelijkbare eed: “Door God, als God ons overwinning over hen geeft in de toekomst, dan zullen wij hun zo erg verminken, zoals geen Arabier ooit iemand verminkt heeft.” Bij overwinning en nederlaag, meer Islam De nederlaag bij Uhud deed intussen niets om het geloof van de Moslims aan het wankelen te brengen, of om de ijver af te matten. Allah vertelde hen dat zij een overwinning gehad zouden hebben, als zij hem niet ongehoorzaam waren geweest: “Allah maakte een goede belofte aan jullie, toen jullie hen versloegen met Zijn toestemming, tot het moment dat de moed jullie in de schoenen zonk, en jullie redetwistten over de opdracht. En jullie waren ongehoorzaam, nadat Hij jullie had laten zien waar jullie naar verlangen” (Koran 3:152). Hier was opnieuw een patroon zichtbaar: Wanneer Een boek dat je niet geacht wordt te lezen dingen verkeerd gaan voor de Moslims, dan is het een straf voor het niet geheel trouw zijn aan Islam. In 1948, Sayyid Quth, de grootste theoreticus van de Moslim Broederschap, die wordt gezien als de eerste moderne Islamitische terroristische groepering, verklaarde over de Islamitische wereld: “Wij hoeven alleen maar te kijken om te zien dat onze sociale situatie zo slecht is als het maar kan zijn, en wij zetten onze spirituele erfenis voortdurend aan de kant, al onze intellectuele gaven, en alle oplossingen die geopenbaard mogen worden door de glans van die dingen. Wij zetten onze fundamentele principes en doctrines aan de kant, en we introduceren die van democratie, of socialisme, of communisme.” Met andere woorden, wat deze figuur wilde zeggen, is dat Islam alleen succes garandeert, en dat het verlaten ervan mislukking brengt. De theologische verbinding met overwinning en gehoorzaamheid en nederlaag en Guillaume, A., The life of Muhammed, Vertaling van Ibn Ishaq Sirat Rasul Allah, Oxford University Press, 1955. Een Engelse vertaling van de vroegste biografie van Mohammed – geschreven door een vrome Moslim. Praktisch elke pagina presenteert een vernietigende weerlegging van verbloemende mythe van een vredelievende Mohammed de ongehoorzaamheid, werd versterkt na de overwinning van de Moslims bij de slag van de Loopgraaf in 627. Mohammed kreeg opnieuw een openbaring dat de overwinning was behaald, dankzij Allah’s bovennatuurlijke tussenkomst: “O jullie die geloven! Gedenk de gunst van Allah aan jullie, toen een leger tot jullie was gekomen. Wij zonden toen een grote wind tegen hen en een leger dat jullie niet konden zien” (Koran 33:9) Politiek Correcte Mythe: Wij kunnen met deze mensen onderhandelen Een ander Islamitisch principe werd geformuleerd bij de gebeurtenissen omtrent het Verdrag van Hudaybiyya. In het jaar 628 had Mohammed een visioen waarin hij een pelgrimstocht naar Mekka 22

maakte – een heidense gewoonte die hij een onderdeel van Islam wilde maken, maar tot dan nu lukte hem dat niet, omdat de Quraish regeerden over de stad. Hij dirigeerde Moslims om zich voor te bereiden op een pelgrimstocht naar Mekka, en trok naar de stad met 1500 mannen. De Quraish ontmoette hen buiten de stad, en de twee kampen kwamen een 10-jarig bestand overeen (hudna), het verdrag van Hudaybiyya. De Moslims spraken af dat zij huiswaarts zouden keren, zonder de pelgrimstocht te maken, en de Quraish zouden hen toestaan om de pelgrimstocht het jaar daarop te maken. Mohammed schokte zijn manschappen door akkoord te gaan met verdere bepalingen die erg nadelig waren voor de Moslims: Degenen die de Quraish zouden ontvluchten, en toevlucht zouden zoeken bij de Moslims zouden teruggestuurd worden naar de Quraish, terwijl degenen die de Moslims zouden ontvluchten en toevlucht zoeken bij de Quraish niet teruggestuurd zouden worden. De onderhandelaar van de Quraish, Suhayl bin ‘Amr, dwong zelfs af dat Mohammed zichzelf niet zou identificeren als “Mohammed, de apostel van God.” Said Suhayl zei: “Als ik getuige zou zijn dat jij Gods apostel zou zijn, dan zou ik niet met je gevochten hebben. Schrijf je eigen naam, en de naam van je vader.” Tot ontzetting van zijn metgezellen, deed Mohammed dat ook nog. Net als vandaag: Tsunami roept voor meer Islam Nadat een tsunami vernietiging aanrichtte in de Indische Oceaan op 26 december 2004, beloofden Australië en Verenigde Staten alleen al meer dan 1 miljard dollar aan hulp. Olierijke Arabische landen – Saoedi-Arabië, Qatar, VAE, Koeweit, Algerije en Libië – beloofden samen minder dan een tiende van dit bedrag. Een reden hiervoor: Islamitische leraars wezen de tsunami toe aan de zonden die de ongelovigen en Moslims hadden begaan in het overheersende Islamitische Indonesië. Zoals een Saoedische geestelijke zei, “Het gebeurde tijdens de Kerstperiode, als overspelige en corrupte mensen wereldwijd samenkomen om overspel en seksuele perversie te bedrijven.” Toen drong Mohammed er bij de Moslims op aan, in tegenstelling tot alle schijn, dat hij een overwinning had behaald, en leverde een nieuwe openbaring van Allah: “Zeker, Wij hebben jullie een grote overwinning geschonken” (Koran 48:1) Hij beloofde dat zijn volgelingen veel oorlogsbuit zouden binnenhalen: “Zeker, Allah was verheugd met de gelovigen toen zij je trouw zwoeren onder de boom, en Hij wist wat in hun harten was. En Hij deed vrede en geruststelling op hen neerdalen en beloonde hen met een nabije overwinning. En een grote oorlogsbuit zullen zij innemen. En Allah is Almachtig en wijs. Allah heeft jullie een grote oorlogsbuit beloofd die jullie zullen nemen en Hij heeft dat al voor jullie gegeven. En Hij heeft de handen van de mensen van jullie afgehouden, opdat het een teken voor de gelovigen zou zijn. En Hij leidt jullie op een recht pad” (Koran 48:18-20). Als er enigen van zijn volgelingen nog steeds sceptisch zouden zijn, dan zouden hun twijfels spoedig gekalmeerd worden. Een vrouw van de Quraish, Umm Kulthum, trad toe tot de Moslims in Medina. Haar twee broers kwamen tot Mohammed, en vroegen of zij teruggestuurd kon worden, “in overeenstemming met de afspraak tussen hem en de Quraish bij Hudaybiya.” Mohammed weigerde omdat Allah het verbood. Hij gaf Mohammed een nieuwe openbaring: “O jullie die geloven! Wanneer er gelovige vrouwelijke vluchtelingen komen, onderzoek en test hen; Allah kent hun geloof het beste: 23

als jullie dan zeker weten dat zij gelovigen zijn, stuur hen dan niet terug naar de ongelovigen” (Koran 60:10) Door te weigeren Umm Kulthum terug te sturen naar de Quraish, brak Mohammed het bestand dat was gesloten. Alhoewel Moslim apologeten door de geschiedenis heen beweren dat de Quraish het bestand het eerst hebben geschonden, kwam dit incident voordat welk bestand dan ook geschonden werd door de Quraish. Door het verbreken van het bestand werd het principe versterkt dat alleen datgene wat voordelig is voor Islam als goed wordt aangemerkt. En dat niets slecht is, dan datgene wat het verhindert. Toen het bestand eenmaal openlijk aan de kant werd gezet, verkondigden Islamitische wetgeleerden het principe dat een bestand afgesloten wordt voor een periode van niet langer dan 10 jaar, en dat het alleen met het doel om de Moslimlegers in staat te stellen om sterker te worden. De hierop volgende gebeurtenissen zouden de duistere implicaties illustreren van dit principe. 24

Hoofdstuk 2 DE KORAN: BOEK VAN OORLOG Terwijl Mohammeds profetische loopbaan zo door en door gemarkeerd is met bloedvergieten en oorlog, zal het geen verbazing zijn dat het heilige boek dat de Profeet van Islam nagelaten heeft, de Koran, op vergelijkbare wijze gewelddadig en onverzettelijk zal zijn. En dat is waar: De Koran is uniek onder de heilige geschriften van de wereld dat zijn aanhangers advies geeft om oorlog te voeren tegen ongelovigen. De Koran raadt oorlog aan Er zijn meer dan honderd verzen in de Koran die gelovigen vermaand om jihad te voeren tegen de ongelovigen. “O Profeet! Verzet je tegen de ongelovigen en de hypocrieten, en wees hard tegen hen. Hun verblijf is de Hel, een slechte toevlucht, zeker” (Koran 9:73). “Strijd” of “verzet” is in Arabisch jahidi, een vorm van het zelfstandig naamwoord jihad. Dit strijden was eerst op het slagveld: “Wanneer je de ongelovigen tegenkomt in het slagveld, hak hun hoofden af, en wanneer je hen hebt laten liggen, bind de krijgsgevangenen stevig vast (Koran 47:4). Dit wordt herhaaldelijk benadrukt: “O jullie die niet geloven! Bevecht de ongelovigen die om je heen zijn, en laten zij vastberadenheid in je vinden: en weet dat Allah met degenen is die Hem vrezen” (Koran 9:123). Deze strijd is direct gericht op zowel degenen die Islam verwerpen als degenen die belijden Moslims te zijn, maar zich niet geheel aan het geloof houden: “Profeet, voer oorlog tegen de ongelovigen en de hypocrieten, en behandel hen streng. Hel zal hun huis zijn: een kwaad lot” (Koran 9:73). Deze oorlogsvoering was deel van een groter spiritueel conflict tussen Allah en Satan: “Zij die geloven, vechten in de zaak van Allah, en zij die het geloof verwerpen, vechten in de zaak van Satan” (Koran 4:76). “Wanneer de heilige maanden voorbij zijn, sla de afgodendienaars waar je ze ook vindt, en neem het gevangen, en beleger hen, en bereid een hinderlaag voor hen. Maar als ze spijt hebben, en aanbidden en de armen hun verschuldigde teruggeven, dan laat hun weg vrij zijn. Zie! Allah is Vergevend, en Genadig” (Koran 9:5). Het “verschuldigde teruggeven” in dit vers is zakat, wat een van de vijf zuilen is van Islam, en het reguleert religieuze tienden. Dus het vers zegt dat als de “afgodendienaars” Moslim worden, dat je ze hen met rust moet laten. Joden en Christenen moeten worden bevochten, samen met de “afgodendienaars”: “Doodt hen dan die niet in Allah en het Laatste dag geloven en die niet voor verboden houden wat Allah en zijn Boodschapper verboden hebben verklaard; en zij die de godsdienst van de Waarheid niet als godsdienst nemen, (zelfs als zij degenen zouden zijn) aan wie de Geschriften zijn gegeven, totdat zij het beschermgeld (Jizya) betalen met gewillige onderdanigheid, en zij zichzelf onderworpen voelen” (Koran 9:29). De Jizya is een Islamitische belasting die alleen over de ongelovigen wordt geheven. Jihad is de hoogste plicht van een Moslim: “Jullie moeten het geven van drinken aan de bedevaartgangers en pelgrims en het onderhouden van de Heilige Moskee gelijk houden aan vrome dienst aan degenen die geloven in Allah en het de Laatste Dag, en strijdt met man en macht in de zaak van Allah [jihad fi sabil Allah]? Zij zijn niet gelijk bij Allah: en Allah leidt niet degenen die verkeerd zijn. Zij die geloven en verbannen worden en met man en macht strijden in de Allah’s zaak [jihad fi sabil 25

Allah], en dit doen met hun bezittingen en hun levens, zijn hoger in rang bij Allah. En zij zijn degenen die redding zullen verkrijgen” (Koran 9:19-20). In Islamitische theologie betekent [jihad fi sabil Allah] heel specifiek de wapens opnemen voor Islam. Het Paradijs is gegarandeerd voor degenen die “doden of worden gedood” voor Allah: “Allah heeft van de gelovigen hun levens en bezittingen gekocht; omdat er voor hen het Paradijs is. Zij strijden in de zaak van Allah, en zij doden of worden gedood worden als een belofte waar Hij Zich aan heeft verbonden, een onfeilbare belofte die ook in de Thora, en het Evangelie staan” (Koran 9:111) Men kan proberen deze verzen te vergeestelijken, en in het spirituele te trekken, maar er is geen twijfel mogelijk vanuit de historische context dat Mohammed deze boodschap letterlijk bedoelde. Politiek Correcte Mythe: De Koran onderwijst tolerantie en vrede Maar wacht eens: Onderwijst de Koran werkelijk geen tolerantie en vrede? Men zal zeker wel kunnen zeggen dat er hier en daar wat slechte verzen zijn, maar er zullen ook genoeg verzen zijn die de broederschap van de mensheid en de gelijkheid en waardigheid van alle bevestigen, niet? Nee. De Koran komt het dichtste bij het adviseren van tolerantie of vredelievende co-existentie is de raad die het geeft om de ongelovigen met rust te laten in hun fouten: “Zeg: O jullie ongelovigen! Ik aanbid niet wat jullie aanbidden, en ook aanbidt jij niet wat ik aanbid. En ook zal ik niet aanbidden wat jullie aanbidden, en nogmaals jullie willen niet aanbidden wat ik aanbid. Daarom jouw godsdienst is voor jou, en mijn godsdienst is voor mij” (Koran 109:1-6) Natuurlijk worden ze met rust gelaten, zodat Allah later een appeltje met hen kan schillen: “En verdraag geduldig wat zij zeggen, en laat hen in hun nobele waardigheid. En laat mij alleen met hen handelen, met hen die de goede dingen van het leven bezitten, maar die de waarheid ontkennen. En verdraag hen voor een kleine tijd” (Koran 73:10-11) Bovendien zal geen enkele Moslim iemand dwingen om Islam te accepteren: “Laat er geen dwang zijn in religie: de waarheid stijgt duidelijk uit boven de dwaling. Wie het kwade verwerpt en gelooft in Allah heeft het meest waardevolle handvat gegrepen, die nooit zal breken” (Koran 2:256) Maar is dit werkelijk tolerantie op een manier waarop wij in het westen het opvatten? Het lijkt een redelijke kopie te zijn van onze tolerantie, als dit alles was, wat de Koran over het onderwerp te zeggen heeft. Maar dat is het niet, want er is meer. Politiek Correcte Mythe: De Koran onderwijst gelovigen om de wapens alleen op te pakken in zelfverdediging Tot nu toe, zullen de Moslim apologeten niet toestaan, dat de Koran de relaties tussen gelovigen en ongelovigen niet verder komt, dan alleen het leven-en-laten-leven stadium. Ze zullen toegeven het de gelovigen toestaat om zichzelf te verdedigen, en zullen zelfs beargumenteren dat het ongeveer hetzelfde is wat de Katholieke Kerk in het verleden deed: er is soms nu eenmaal oorlog. Er is ondersteuning voor deze visie in de Koran: “En strijdt voor de zaak van Allah tegen degenen, die tegen u strijden, maar begin niet met de vijandigheden. Zie, Allah geeft overtreders niet lief.” Als de vijandigheden nu eenmaal begonnen zijn, zullen Moslims verwoed de strijd aangaan: “En doodt hen waar u ze ook ontmoet, en drijf hen uit, waar zij jullie hebben uitgedreven, want vervolging is erger dan doden. En vecht niet met hen nabij de Heilige Moskee, voordat zij met u daarin vechten. Maar als 26

zij met u vechten, vecht dan met hen, zo is de vergelding van de ongelovigen. Maar als zij ophouden, dan zie! Allah is vergevend, en genadig.” En wat is de conclusie van deze oorlog? “En vecht met hen, totdat er geen vervolging meer is, en de godsdienst alleen voor Allah is” (Koran 2:190-193). Dit lijkt aan te geven dat de oorlog moet voortduren, totdat de wereld Islam is – de “religie is voor Allah”- of onder de hegemonie van de Islamitische wet. Uiteindelijk is er een probleem met de interpretatie dat de jihad strijd alleen bedoeld is voor defensieve oorlogsvoering. De Zuid-Afrikaanse moefti Ebrahum Desai herhaalde een gebruikelijke onderwijzing in Islam, toen hij een vraag beantwoorde in “Islams Online Vragen- en Antwoordenuurtje” (Q & A Online). De vragensteller vroeg: “Ik heb een vraag over defensieve jihad. Betekent dit dat wij deze niet-Moslims alleen moeten aanvallen die niets tegen Islam doen, maar alleen omdat wij Islam moeten verspreiden? Desai antwoordde: “Je moet begrijpen dat wij als Moslims sterk geloven, dat iemand die niet in Allah gelooft, terwijl hij verplicht is dat te doen, een ongelovige is, en dat die voor eeuwig voor de hel verdoemd is. Dus een van de eerste verantwoordelijkheden van een Moslim heerser is om Islam te verspreiden over de wereld, en dus mensen te redden van eeuwige verdoemenis. Dus dit wordt bedoeld door een passage in de Tafsir Uthmani (een commentaar op de Koran) dat als een land de verspreiding van Islam niet op een geschikte wijze toestaat, of een hindernis creëert om dit te bereiken, dan is het een Moslimheerser toegestaan om jihad te voeren tegen dat land, zodat de boodschap van Islam de bevolking kan bereiken, en dus de inwoners kan redden van het vuur van Jahannum (hel). Als de ongelovigen (kufars) ons toestaan om Islam vredelievend te verspreiden, dan moeten we geen jihad tegen hen voeren.” Met andere woorden, als Moslims zien dat een land de verspreiding van Islam verhinderd, zijn ze verplicht om jihad tegen hen te voeren. Dit zou natuurlijk een defensief conflict kunnen zijn, omdat de hindernis er het eerste was. En hier is een ander voorbeeld van hoe betekenisloos het concept van vechten alleen voor zelfverdediging is geworden. Wat bepaalt of iets een voldoende aanleiding heeft? Of wat een provocatie is? Moet de verdedigende kant eerst wachten, totdat de vijand het eerst militair toeslaat? Deze vragen hebben geen duidelijke of definitieve antwoorden in de Islamitische wet, en dit maakt dat een ieder praktisch elke strijd of conflict kan bestempelen als defensief, zonder af te wijken van het strikte canon van de wet. Maar dit maakt ook de veelvuldig herhaalde claims betekenisloos, die beweren dat de jihad-strijd alleen defensief is ter verdediging. 27

Net als vandaag: Jihad-strijders citeren Mohammeds slagen om te bewijzen dat jihad niet alleen defensief is In een artikel met de titel “De werkelijke betekenis van Jihad,” dat in 2003 gepubliceerd was op de website Khilafah.com, die banden heeft met de jihadistische groepering Hizb ut-Tahrir, een haalt met het voorbeeld van Mohammed aan, tegen degenen die argumenteren dat jihad alleen defensief is: Bovendien zullen sommigen zeggen dat Jihad alleen defensief was om te verdedigen. Een snelle studie van het Leven van de Profeet (SalAllahu Alaihi Wasallam) laat ons iets anders zien: ❖ De Slag van Mut’ah was aangewakkerd door de Moslims tegen de Romeinen, de Moslims waren 3000 man tegen een Romeins leger van 200.000 ❖ De Slag van Hunayn was onvermijdelijk kort na de Moslims Mekka hadden veroverd ❖ De Slag van Tabuk was ook aangewakkerd om uiteindelijk de Romeinen te vernietigen Wij zien van de Consensus (ijmaa) van de Sahaba (een metgezel van Mohammed), dat ze jihad hebben aangewakkerd, door gebieden als As-Sham, Irak, Iran, Egypte en Noord-Afrika. Bovendien is de status van Martelaar de hoogste (roeping) is, dus waarom wordt het begrip jihad zo verkleint dat het minder is dan dat? Korans tolerante verzen “opgeheven” Bovendien is het laatste woord van de Koran over jihad niet defensief, maar juist offensief. De soera’s van de Koran zijn niet chronologisch geordend, maar volgens de lengte. Echter, de Islamitische theologie verdeeld de Koran in de “Mekka” en de “Medina” soera’s. De Mekkaanse soera’s komen van de eerste deel van Mohammeds carrière als profeet, waarin hij de Mekkaanse inwoners simpelweg opriep om Islam aan te nemen. Later, nadat hij naar Medina gevlucht was, verhardde zijn houding. De Medinaanse verzen zijn minder poëtisch en over het algemeen veel langer dan die uit de periode in Mekka; die zijn eveneens gevuld met onderwerpen als wet en rituelen – en aansporingen om jihad te voeren tegen de ongelovigen. De relatief tolerante verzen die hierboven geciteerd zijn, en anderen daarop lijkend, die komen uit de relatief vredelievende periode in Mekka, terwijl de meer gewelddadige en intolerante verzen vooral uit Medina komen. Waarom doet dit onderscheid ertoe? Vanwege de Islamitische doctrine van abrogatie (naskh), of opheffing. Dit is het idee dat Allah kan veranderen of intrekken, wat hij de Moslims heeft verteld: “Geen van Onze openbaringen trekken Wij in, of worden vergeten, maar Wij vervangen iets wat beter of daaraan gelijk is. Weet jij niet, dat Allah macht heeft over alle dingen?” (Koran 2:106). Volgens dit principe zijn het de gewelddadige verzen in soera 9, inclusief de Verzen van het Zwaard (9:5), die de vredelievende verzen vervangen, simpelweg omdat deze verzen later onthuld zijn in Mohammeds profetische carrière. In feite zijn het de meeste Moslims hierover eens, dat de negende soera het allerlaatste deel was dat van de Koran was onthuld. 28

In lijn hiermee hebben sommige Islamitische theologen beweerd dat de “verzen van het Zwaard” niet minder dan 124 meer vredelievende en tolerante verzen van de Koran opheffen (abrogatie). Tafsir al Jalalayn, een commentaar op de Koran door gerespecteerde imams Jalal alDin Mohammed ibn Ahmed al-Mahalli (13891459) en Jalal al-Din ‘Abd al-Rahman ibn Abi Bakr al-Suyuti (1445-1505), verklaren dat de negende Soera “neergezonden werd, toen de veiligheid van het zwaard werd ingetrokken.” Een andere alom gerespecteerde en geldend tot de heersende stroming behorende Koran commentator Isma’il bin ‘Amr bin Kathir al Dimashqi (1301-1372), algemeen bekend als Ibn Kathir, verklaart dat Soera 9:5 “elke overeenkomst intrekt en opheft tussen de Profeet en elke afgodendienaar, elk verdrag, termijn of bestand… Geen afgodendienaar krijgt een bestand of belofte van veiligheid, sinds Soera Bara’ah (Negende Soera) os onthuld.” Een andere Korancommentator Ibn Juzayy (1340), wiens werken nog steeds gelezen worden in de Islamitische wereld, is hier mee eens: De bedoeling van het Vers van het Zwaard is om “elk vredesbestand in de Koran af te schaffen.” Ibn Kathir maakt dit duidelijk in zijn commentaar op een ander “tolerant vers”: “En hij [Mohammed] Alexis de Tocqueville over Islam: Dit is wat filosoof en grondlegger van het moderne politieke liberalisme uit de 19de eeuw te zeggen heeft over Islam: “Ik heb de Koran veel bestudeerd, en ik ben uit deze studie gekomen met de overtuiging dat weinig religies in de wereld zo dodelijk voor de mensheid zijn dan die van Mohammed. Voor zover ik kan zien is het de belangrijkste reden voor het verval in de Moslimwereld vandaag de dag. Alhoewel het minder absurd lijkt dan het polytheïsme als vanouds, zijn de politieke en sociale neigingen in mijn ogen meer te vrezen, en daarom acht ik het als een vorm van verval, meer dan een vorm van vooruitgang ten opzichte van het heidendom.” zei: O mijn Heer! Zie! Dit is een volk dat niet gelooft. Verdraag hen, en blijf bij hen en zeg: “Vrede. Maar zij zullen het te weten komen” (Koran 43:88-89). Ibn Kathir verklaart: “Zeg Salam (vrede!) betekent hier: ‘reageer niet op dezelfde kwade manier waarin ze jou aanspreken, maar probeer hun harten te verzachten, en vergeef hen in woord en daad.’”, Echter dit is niet het einde van de passage. Ibn Kathir neemt de laatste woorden op: “Maar zij zullen het te weten komen. Dit is een waarschuwing van Allah voor hen. Zijn straf, die hij niet kan ontlopen, is, sla hen neer, en Zijn religie en Zijn woord is het hoogste. Vervolgens waren jihad en tegenstreven voorgeschreven, totdat de mensen de religie van Allah in drommen aannemen, en totdat Islam verspreidt tot het oosten en tot het westen.” Dit werk is nog niet compleet vervuld. Dit alles betekent dat het oorlog voeren tegen de ongelovigen, totdat zij Moslim worden of de Jizya belasting betalen – een speciale belasting die op niet-Moslims wordt geheven in Islamitisch recht – “met welwillende onderwerping” (Koran 9:29), dat dit het laatste woord is van de Koran over jihad. De heersende stroming in de Islamitische traditie heeft dit geïnterpreteerd als Allah voortdurende commando’s en marsorders zijn voor de mensheid: De Islamitische ummah (gemeenschap) moet in een eeuwigdurende staat van oorlog verkeren met de niet-Moslim-wereld, afgewisseld met perioden van tijdelijke vredesbestanden. Enkele Islamitische theologen vandaag de dag proberen alternatieve visies op Islam te construeren, die gebaseerd zijn op een verschillende uitleg op het begrip van afschaffing of intrekking (abrogatie). 29

Echter, zulke pogingen zijn met weinig interesse ontvangen door de Moslims wereldwijd – niet in het minste, omdat de hoofdstroom in Islam nog steeds voortvaart op de interpretaties die door de eeuwen hieraan zijn gegeven. Politiek Correcte Mythe: De Koran en de Bijbel zijn even gewelddadig Ziezo, dus de Koran onderwijst oorlog. Maar de Bijbel doet dat ook, nietwaar? Islamitische apologeten en hun niet-Moslim bondgenoten proberen veelvuldig een pleit te maken voor de morele overeenkomst tussen Islam en Christendom: “Moslims waren gewelddadig? Dat waren de Christenen ook. Moslims doen aan jihad? Ok, hoe zit dat met de Kruistochten? De Koran onderwijst oorlog? Ok, ik kan je gewelddadige verzen aanwijzen uit de Bijbel.” Maar je kunt dit soort dingen in alle religieuze tradities vinden, wordt ons verteld. En geen van deze is meer of minder geneigd om de volgers aan te zetten tot geweld, wordt ons geruststellend verteld. Net als vandaag: De vredelievende verzen zijn opgeheven en vervangen De leer van afschaffing of opheffing is niet het resultaat van de woorden een provinciale Moefti, wiens werk en woorden geen enkele betekenis meer hebben in de Islamitische wereld. De Saoedische Sheik Mohammed Saalih al-Munajid (leefde tot 1962), wiens lezingen en Islamitische decreten (fatwa’s) breed circuleren in de Islamitische wereld, laat dit zien in een discussie over of Moslims anderen moet dwingen om Islam te accepteren. Door Koranvers 2:256 te beschouwen (“Er is geen dwang in religie”) citeert de Sheik Koran 9:29 en 8:39, “En vecht met hen, totdat er geen ongeloof (Fitna) en polytheïsme is (d.w.z. aanbidden andere goden dan Allah) en totdat alles voor Allah alleen is [in de hele wereld]”, en het Vers van het Zwaard. Van deze laatste schrijft Sheik Mohammed simpelweg: “Dit vers kent men als Ayat alSayf (het Vers van het Zwaard). Deze en gelijkwaardige verzen heffen alle verzen op, en vervangen het vers dat er geen dwang is in religie om Moslim te worden.” Maar is dit werkelijk waar? Sommige Islamitische apologeten en niet-Moslim verdedigers van “morele gelijkwaardigheid” claimen zelfs dat het Nieuwe Testament passages bevat dat gelovigen aanspoort tot geweld. Zij wijzen vaak naar de volgende twee passages: ❖ “Want ik zeg u aan een ieder die heeft, zal gegeven worden. Maar van hem die niet heeft, zal ook worden afgenomen wat hij heeft. Maar deze vijanden van mij, die niet wilden dat ik koning over hen zou zijn breng ze hier en sla ze hier voor mijn ogen dood” (Lukas 19:26-27). Natuurlijk, de drogreden hier is dat dit woorden van een koning zijn, in een gelijkenis, maar zulke subtiliteiten worden genegeerd in het hedendaagse communicatietijdperk ❖ “Denk niet dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op aarde, maar het zwaard. Want Ik ben gekomen, om tweedracht te brengen tussen een man en zijn vader, en tussen een dochter en haar moeder en tussen een schoondochter en haar schoonmoeder (Mattheüs 10:34-35). Als deze passage werkelijk op zou roepen tot letterlijk geweld, dan zou dit een intra-familiare jihad zijn. Maar om beroep te doen 30

op de gelijkwaardigheid met de passages in de Koran, in aantal zelfs meer dan honderd, is absurd: zelfs de Kruisvaarders die het meest omkoopbaar en hebzuchtig zouden zijn, riepen geen passages en verzen aan als deze. Eveneens is het duidelijk, dat vanwege de compleet vredelievende passages van de boodschap van Jezus, dat hij het woord “zwaard” in allegorische en metaforische bedoelde. Door deze teksten letterlijk te interpreteren, zou men Jezus niet totaal niet begrijpen, een persoon die - in tegenstelling tot Mohammed - aan geen enkel gevecht of oorlog deelnam. Het laat zien dat men de poëzie van de Bijbel niet begrijpt, die er heel veel in voorkomt. Maar mogelijk doordat Islamitische apologeten zich bewust zijn van hoe absurd zulke argumenten over het Nieuwe Testament zijn, richten zij hun aandacht meer op passages in het Oude Testament. ❖ Wanneer de Heer uw God u in het land gebracht zal hebben, waar u naartoe gaat, om dat in bezit te nemen, en Hij vele volken voor uw komt zal hebben verdreven – Hethieten, de Girgasieten, de Amorieten, de Kanaanieten, de Ferezieten, de Hevieten, de Jebusieten, en de Kanaänieten – zeven volken die groter en sterker zijn dan jullie. En de Heer uw God zal hen aan jullie overgegeven, en versla hen, en vernietig hen. Jullie zullen geen verbond met hen sluiten, en hen ook niet vrijlaten (Deuteronomium 7:1-2). ❖ “Wanneer jullie tot een stad naderen om ertegen te strijden, dan zullen jullie het de vrede aanbieden. En indien zij jullie antwoorden met vrede, en voor jullie opendoen, dan zal al het volk, dat daarin gevonden wordt, u belasting betalen, en jullie dienen. Maar als zij geen vrede met jullie maken, maar oorlog tegen jullie voeren, dan zullen jullie het belegeren. En de Heer, jullie God, zal het in jullie hand geven, en jullie zullen alles wat mannelijk daarin is, slaan met een scherp zwaard. Behalve de vrouwen, de kinderen, en de dieren, en alles wat in de stad zijn zal, zal voor jullie roofbuit zijn. En jullie zullen de buit van jullie vijanden eten, dit heeft de Heer uw God u gegeven. Alleen de steden van deze volken, die Heer uw God jullie geeft als een erfenis, zullen jullie niets laten leven, dat adem heeft” (Deuteronomium 20:10-16) ❖ “Nu daarom, doodt alles wat mannelijk is onder de kinderen, en doodt elke vrouw, die gemeenschap heeft gehad met een man. Maar alle meisjes die geen gemeenschap hebben gehad, laat die leven voor uzelf” (Numeri 31:17-18) Heftige teksten, niet? Net zo erg als “doodt de ongelovigen, waar je ze ook vindt” (Koran 9:5) en “Daarom, als je ongelovigen in een gevecht tegenkomt, sla hen in nu nek, sla hen in de lengte, wanneer jullie hen onderworpen hebt, bindt hen stevig vast” (Koran 47:4) en al het andere, of niet? Verkeerd. Tenzij je toevallig een Hethiet, Jebusiet, Girgasiet, Amoriet, Kanaäniet, Fereziet, Heviet bent, zijn deze Bijbelpassages niet van toepassing voor jou. De Koran vermaant de gelovigen om de ongelovigen te bestrijden, zonder in de tekst specifiek te noemen dat men alleen moet vechten met bepaalde groepen ongelovigen, of alleen voor een bepaalde tijdsperiode, of met een ander onderscheid. Als je de teksten beoordeelt op hun werkelijke waarde, zoals het commando om oorlog te voeren tegen de ongelovigen, dan is dat universeel en als een gebed zonder einde. Daarentegen is het Oude Testament een verslag van de gebeurtenissen in de geschiedenis, waarbij God opdracht geeft om alleen oorlog te voeren tegen bepaalde groepen mensen. Dit schokt zeker weten de algemene gevoeligheden van deze tijd, maar het leidt niet tot hetzelfde. Dat is ook de reden waarom Joden en 31

Christenen geen wereldwijde terreurgroepen vormen, die deze teksten citeren om het doden van onschuldige burgers te rechtvaardigen en het aanvallen van niet-militaire doelen. Net als vandaag: Koran gebruikt om terrorisme te rechtvaardigen In een preek van de televisie van de officiële Palestijnse autoriteit, verklaarde Dr. Ahmed Abu Halabiya, een lid van de Fatwa Raad van de Palestijnse Autoriteit: “Allah de almachtige heeft ons opgeroepen om geen vrienden te worden met de Joden en Christenen, om niet samen te werken, hen niet aardig te vinden, niet hun partners te worden, en hen ook niet te ondersteunen, en ook geen overeenkomsten met hen te tekenen. En hij die zoiets doet, is er een van hen, zoals Allah zegt: ‘O Jij die gelooft, wordt geen bondgenoten van de Joden en Christenen, want zij zijn bondgenoten van elkaar. Wie onder jullie hen als een bondgenoot neemt, zal zeker èèn van hen zijn.’… Heb geen genade voor de Joden, waar ze ook zijn, in welk land ook. Vecht met hen, waar je ook bent. Waar je ze ook tegenkomt, doodt hen.” Hierin citeerde Dr. Abu Halabaya citeert Koran 5:51 (“O Jij, die gelooft! Neem de Joden en de Christenen niet tot vrienden. Zij zijn elkaars vrienden. En wie van jullie hen tot vrienden neemt, is inderdaad één van hen. Zeker, Allah leidt het overtredende volk niet”) en 9:5 (“Sla de afgodendienaars waar ze je ook vindt”). Hij past deze passages toe op de hedendaagse politieke situatie: “Waar je ook bent, doodt de Joden en die Amerikanen wie hun bondgenoot zijn – en degenen die hen bijstaan – zij bevinden zich allemaal in dezelfde loopgraaf, tegen de Arabieren en de Moslims – omdat zij Israël daar gevestigd hebben, in het kloppende hart van de Arabische wereld, in Palestina. Zij creëerden het als een buitenpost van hun beschaving – en als een voorhoede van hun leger, en om het als een zwaard te laten zijn van de westerlingen en de Kruisvaarders, zo hangen zij over de nek van de monotheïsten – de Moslims – in deze landen Een boek dat je niet geacht wordt te lezen Geloof je niet wat ik je over Islam vertel? Lees het voor jezelf. De duidelijkste en meest nauwkeurige Engelse vertaling van de Koran is die van N.J. Dawood, The Koran (Penguin), maar Moslims houden niet van deze vertaling omdat Dawood geen Moslim is. De meest nauwkeurige Engelse vertaling door Moslims zijn die van Abdullah Yusuf Ali en Mohammed Marmaduke Pickthall, beide zijn beschikbaar in meerdere versies onder verschillende titels. Beide zijn ontsierd door een pseudo King James Bible Engels, en dat maakt het moeilijk om te lezen. In tegenstelling hiermee, citeert Osama bin Laden, die alleen al de meest duidelijke vertolking is van een terreurnetwerk die zich uitbreidt van Indonesie tot Nigeria en van west-Europa tot Amerika, de Koran overvloedig in zijn zogenaamde persverklaringen. In zijn verklaring uit 1996 genaamd “Oorlogsverklaring tegen de Amerikanen die het Land van de Twee Heilige Plaatsen bezet,” citeert hij de bekende Soera’s 3:145, 47:4-6, 2:154, 9:14, 47:19, 8:72 en natuurlijk de beruchte “Verzen van het Zwaard”, soera 9:5. Op de eerste dag van het Offerfeest (Eid al Adha) in 2003, een heilige feest voor de Moslims, begon hij een preek: “Geprezen zij Allah, die het vers van het Zwaard aan zijn dienaar en 32

boodschap [de Profeet Mohammed] heeft onthuld, om zo waarheid te vestigen en valsheid tegen te gaan.” Natuurlijk kan de duivel zelf geen Geschriften aanhalen voor zijn eigen doelen, maar Osama’s gebruik van deze en andere passages is erg consistent (zoals wij zullen zien) met de traditionele uitleg van de Koran. Wanneer hedendaagse Joden en Christenen hun Bijbel lezen, zullen zij de geciteerde passages zeker niet interpreteren op zo’n manier dat die hen aansporen om geweld te gebruiken tegen de ongelovigen. Dit is vanwege de invloed van eeuwenlange traditie van interpretatie, die de letterlijke interpretatie van deze passages niet toestaat. Maar in Islam is er geen vergelijkbare traditie van interpretatie. De jihad passages in de Koran zijn daarom geen dode letter. In Saoedi-Arabië, Pakistan en elders zijn deze teksten in de Islamitische scholen een vruchtbare bodem voor rekruteren van mensen voor terroristische groeperingen: de studenten leren immers dat zij een jihad oorlog moeten voeren tegen, en deze groepen geven hen ook een gelegenheid. 33

Hoofdstuk 3 ISLAM: RELIGIE VAN OORLOG De Koran is duidelijk genoeg over de oorlog die Moslims moeten voeren tegen de ongelovigen, maar het ontbreekt aan algehele duidelijkheid. In zijn geheel is de Koran een monoloog: Allah is de enige spreker (met een paar merkwaardige uitzonderingen), die geen moeite heeft gedaan om de verhaallijn een duidelijke continuïteit te geven. Hij spreekt met Mohammed over verschillende gebeurtenissen gedurende het leven van de Profeet, en spreekt over eerdere Moslim profeten (met name Abraham, Mozes en Jezus). Dit maakt het lezen van de Koran alsof je het gevoel krijgt een kamer binnen te lopen, waarbij twee onbekende mensen een privégesprek voeren. Het is zelfs verwarrend, desoriënterend, en onbegrijpelijk te noemen. Dat is de reden dat de Hadieth in het leven zijn geroepen, dit zijn tradities van Mohammed. De Hadieth zijn vele boeken (of banden) die in nummer elkaar opvolgen, met daarin vertellingen over Mohammed, waarin hij (en soms zijn volgelingen) verklaart hoe en in welke situaties verschillende verzen van de Koran tot hem kwamen, recht spreekt in betwiste situaties en een voorbeeld geeft aan zijn volgelingen. In een klein aantal ahadieth (meervoud van Hadieth) citeert Mohammed woorden van Allah die niet in de Koran voorkomen; deze staan bekend als de hadith qudsi of heilige Hadieth, en Moslims beschouwen deze verzen net zoveel als het woord van Allah als de Koran zelf. De overige ahadieth, die beschouwen Moslims ook als authentiek, maar op een tweede plaats in autoriteit naast de Koran zelf – en vaak zijn de teksten in de Koran simpelweg onbegrijpelijk zonder deze ahadieth. Niet verbazingwekkend, maar de focus van vele ahadieth is oorlog. Politiek Correcte Mythe: Islamitische oorlogsteksten zijn maar een klein onderdeel van de religie Akkoord, zelfs als de Koran wat verzen bevat over oorlog, dat wil toch niet zeggen dat Moslims het daarmee eens zijn, wel? Tenslotte zijn er veel Christenen die ook niet elk aspect van Christelijke doctrine serieus nemen, is het niet? Natuurlijk is er geen misverstand over de centrale karakter van de gewelddadige jihad in Islam. In feite. De Profeet van Islam heeft herhaaldelijk benadrukt, dat er niets beters was voor zijn volgelingen dan dat zij zouden meedoen aan de jihad oorlog. Wanneer een Moslim hem vroeg om de “beste daad” te noemen, dat iemand kon doen, naast het feit Moslim te worden, antwoordde de Profeet, “om deel te nemen in Jihad (heilige oorlog) in de zaak van Allah.” Hij verklaarde dat “een dag de Moslims te bewaken van de ongelovigen in de zaak van Allah”, beter is “dan de wereld en alles wat er op het oppervlak is”. En “de reis die ondernomen wordt voor jihad, van de morgen af tot in de avond, is een beloning waard die groter is dan de wereld en alles wat er in is.”1 Mohammed waarschuwde ook dat Moslims die niet aan jihad willen doen, gestraft zullen worden: “Mohammed was streng over de noodzaak om jihad te voeren, niet alleen voor hem persoonlijk, maar voor elke Moslim. Hij waarschuwde de gelovigen dat “hij die niet meedoet aan de oorlogsexpeditie 1 Bukhari, Vol. 4, 56, 2892 en Muslim, Vol. 20, 4642 34

(jihad), of anderen hiertoe uitrust, of goed zorgt voor de familie van jihadisten wanneer die weg is, zal door Allah verpletterd worden met een plotselinge calamiteit.’”23 Zij die vechten in jihad zouden een hoger niveau van het Paradijs genieten, dan de anderen: Het is overgeleverd tijdens de autoriteit van Abu Sa’id Khudri, dat de Boodschapper van Allah (moge vrede met hem zijn) tot hem zei: Abu Sa’id, wie blijmoedig Allah als zijn Heer accepteert en Islam als zijn religie, en Mohammed als zijn apostel, is noodzakelijkerwijs gerechtigd om het Paradijs binnen te gaan. Hij (Abu Sa’id) was benieuwd en zei: Boodschapper van Allah, herhaal het voor mij. Hij (de Boodschapper van Allah) deed dat en zei: Er is een andere daad die een mens een hogere positie geeft in het Paradijs, zelfs tot 100 niveaus (meer), en de verhoging tussen een niveau en de andere is gelijk aan de hoogte van de hemel ten opzichte van de aarde. Hij (Abu Sa’id) zei: Wat is die daad? Hij antwoordde: Jihad op het Pad van Allah!4 Op een andere gelegenheid “kwam er een man bij Allahs Apostel en zei, ‘Instrueer mij of er een daad bestaat die gelijk is aan Jihad (in beloning).’ Hij antwoordde: ‘ik vind niet zulk een daad.’”5 Drie keuzen In een sleutelvers in de Hadieth, geeft Mohammed duidelijk een afbakening van drie keuzen die Moslims hebben te bieden aan niet-Moslims: Het is overgeleverd door Sulaiman b. Buraid door zijn vader dat wanneer de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) iemand als leider aanwees voor een legerafdeling, dat hij hem in het bijzonder vermaande om Allah te vrezen en om goed te zijn naar de Moslims toe die met hem waren. Hij zou gezegd hebben: strijdt in de naam van Allah en in de weg van Allah. Vecht tegen hen die niet in Allah geloven. Voer een heilige oorlog… Wanneer je vijanden ontmoet die polytheïsten zijn, nodig hen uit tot drie werkwijzen. Als zij op een van deze drie reageren, dan accepteer dat, en onthoud je ervan om hen kwaad te doen. Nodig hen uit om Islam uit te nodigen; als zij daarom reageren, accepteer het dan, en onthoud je om tegen hen te vechten… Als zij weigeren om Islam te accepteren, eis van hen de Jizya – (een extra belasting). Als zij toestemmen om te betalen, accepteer het van hen, en trek je handen terug. Als zij weigeren te betalen, dan vraag de hulp van Allah en vecht tegen hen.“6 Mohammed versus Jezus “Zegen hen die je uitschelden, en je vervolgen, en allerlei kwaad over u uitspreken, omwille van Mij. Verheug je en wees blij, want de beloning voor jou is groot in de hemel. Jezus (Mattheus 5:11) “En doodt hen, waar je hen ook ontmoet en drijf hen uit, vanwaar zij je hebben uitgedreven, want vervolging is erger dan doden.” Koran 2:191 3 Sunan Abu Dawud, Vol. 14, 2497. Abu-Dawud Sulaiman bin Al-Aash’ath Al-Azdi as-Sijistani (1990) 4 Muslim, boek 20, nr. 4645 5 Bukhari, volume 4, boek 56, no. 2785 6 Muslim, book 19, no. 4294 35

Net als vandaag: Osama nodigt Amerika uit tot Islam Het voorbeeld van de Profeet volgend, riep Osama bin Laden Amerikanen uit tot Islam in zijn open brief in November 2002 getiteld “Bericht voor het Amerikaanse volk.” Waar roepen wij jullie voor, en wat willen wij van jullie? Het eerste waar wij jullie voor roepen is Islam… Het is de religie van Jihad in het Pad van Allah zodat Allahs Woord en religie oppermachtig zullen zijn In zijn visie dat “Allahs Woord en religie oppermachtig zullen zijn”, dat is alleen het geval als de volheid van Islamitische wet is opgelegd en afgedwongen in de maatschappij. Jihadistische theoreten en groepen hebben verklaard dat het hun intentie is om de Islamitische naties te verenigen onder een enkele heerser: de kalief. Historisch gezien was de kalief de opvolger van de Profeet als een spiritueel en politiek leider van de Moslims, of ten minste voor de Soennieten. Het kalifaat werd afgeschaft in 1924. Veel hedendaagse jihadisten benadrukken de ellende voor de Islamitische wereld als gevolg van deze gebeurtenis. Zij willen het kalifaat herstellen, de Islamitische wereld hiermee verenigen, en opnieuw Islamitische wet (de Sharia) opleggen in de Islamitische landen. Behalve Saoedi-Arabië en Iran, wordt Sharia vandaag de dag alleen gedeeltelijk opgelegd, of helemaal niet. Moderne Islamitische strijders zoeken een manier om Sharia met dwang op te leggen aan niet-Moslims, en liefst onder de vlag van Jihad. De keuzen voor de ‘ongelovigen’ zijn: 1. Islam accepteren 2. De Jizya te betalen, de hoofdbelasting op alleen niet-Moslims, die de hoeksteen is (zoals we zullen zien) van algehele vernederende voorschriften, die de inferieure status van nietMoslims institutionaliseert in Islamitische wet. 3. Oorlog met Moslims Bedenk wel dat “vredelievende co-existentie als gelijken in een pluralistische samenleving” niet een van de mogelijkheden is. In een andere Hadieth die verschillende keren herhaald wordt in de verzameling van tradities (overleveringen) die Moslims als betrouwbaar beschouwen, zegt Mohammed dat hij “verordend was om tegen mensen te vechten” totdat ze Moslim worden, en dat degenen die zich verzetten het risico lopen om hun leven en bezit te verliezen: “de Profeet sprak duidelijk over zijn eigen verantwoordelijkheid om oorlog te voeren voor de religie die hij gesticht had: ‘Ik ben bevolen (door Allah) om tegen mensen te vechten, totdat zij getuigen dat niemand het recht heeft om aanbeden te worden dan Allah, en dat Mohammed de Boodschapper van Allah is, en om gebeden (As-Sahat) te doen, en om aalmoezen (Zakaat) te geven, zodat als zij dit allemaal doen, zodat ze voor mij hun leven redden, en bezittingen veilig stellen, behoudens Islamitische wetten, en hun (eind)afrekening zal gedaan worden met Allah.’”7 7 Bukhari, vol. 1, boek 2, no. 25. Hetzelfde in Bukhari, vol. 1, boek 8. 36

Het is niet alleen Mohammeds mening. Het is de wet. Akkoord. Dus Mohammed werd bevolen om tegen mensen te vechten totdat zij Moslims werden of onderworpen werden aan Islamitische wet. En de Koran onderwijst oorlog voeren. Maar dat betekent toch niet dat Moslims dit onderwezen hebben? Toch? Hebben wij niet in hoofdstuk 2 gezien dat bepaalde gedeelten van de Bijbel ook niet letterlijk genomen worden door Joden en Christenen? Is dat niet hetzelfde met Islam? Ben je niet alleen heel selectief bepaalde beschamende teksten aan het uitkiezen, in een poging om Islam slecht neer te zetten? In een woord: nee. Het ongemakkelijke feit is dat gewelddadige jihad-oorlog tegen ongelovigen niet een ketterse doctrine is, die door een kleine minderheid van extremisten aangehangen wordt, maar een constant element is in de heersende stroming van Islam. Het is een element van (mainstream) Islamitische theologie. Islam is heel erg in beslag genomen door wettelijke kwesties; Islamitische wet bevat vele gedetailleerde instructies voor het individuele gedrag, evenals regelgeving voor het structureren van de regering en relaties tussen landen onderling. Het bevat zelfs onmiskenbaar duidelijk onderscheidbare kenmerken van de centrale positie die de jihad-strijd inneemt tegen ongelovigen. Dit geldt voor alle vier scholen of hoofdstromingen van Soennitische Moslim jurisprudentie, te weten de Maliki, Hanafi, Hanbali en Shafi’i, en deze vertegenwoordigen de overgrote meerderheid van de Moslimbevolking. Deze scholen formuleerden eeuwen geleden de wetten met betrekking tot het belang van jihad, en de manier waarop het uitgevoerd moet worden. Maar dit betekent niet dat deze wetten uit de oude geschiedenis zijn vervangen door meer modernere uitspraken. Het is een algemeen geaccepteerd principe in de Islamitische wereld dat de “poort van ijtihad”, of vrijzinnig onderzoek naar de Koran en Islamitische traditie om Allahs voorschriften te ontdekken, al eeuwen geleden is gesloten. Met andere woorden, het Islamitisch onderwijs over de belangrijkste zaken is al lang geleden geregeld, en het kan niet meer in twijfel worden getrokken. (Er zijn zeker op hervorming gerichte Moslims vandaag de dag, die vragen om de “poort van ijtihad” te heropenen, zodat Islam opnieuw geïnterpreteerd kan worden, maar deze oproep wordt erkend door de belangrijkste en meest invloedrijke autoriteiten in de Islamitische wereld.) Daarom – behoudens een algemene heropening van de “poorten van ijtihad”, wat erg onwaarschijnlijk is – zullen deze uitspraken en jurisprudentie de norm blijven voor de overgrote meerderheid van Moslims. Alle vier hoofdscholen in Soennitische Islam zijn het eens over het belang van jihad. Een Maliki-jurist uit de 9de eeuw – meneer al-Qayrawani – verklaarde: “Jihad is een voorschrift van Goddelijke instelling. De uitvoering door bepaalde individuen in het verleden mag anderen ervan afhouden. Wij Malikieten houden vast dat het de voorkeur heeft om geen vijandigheden te beginnen met de vijand, voordat wij deze uitgenodigd hebben om de religie van Allah aan te nemen. Behalve wanneer de vijand het eerst aanvalt. Zij hebben de mogelijkheid om of zich tot Islam te bekeren, of de hoofdbelasting te betalen (Jizya), en zo niet, dan zal hen de oorlog verklaard worden.”8 Op dezelfde manier heeft een Hanbali jurist uit de 13de eeuw – die favoriet was bij Osama bin Laden en andere moderne hedendaagse jihadisten – verklaard: 8 Ibn Abi Zayd al-Qayrawani, La Risala (Epitre sur les elements du dogme et de la loi de l’Islam selon le rite malikite). Algiers, 1960, 165, 5th edition. 37

“Vanwege het feit dat wettelijke oorlogsvoering in essentie jihad is, en het doel ervan is dat de religie alleen voor God is, en dat Gods woord het allerhoogste is, daarom moet een ieder die dit in de weg staat, volgens alle Moslims, bestreden worden. Voor degenen die geen verzet kunnen bieden, of kunnen vechten, zoals vrouwen, kinderen, geestelijken, ouderen, blinden, gehandicapten en dergelijke, zij zullen niet gedood worden, tenzij ze vechten met woorden (bijvoorbeeld door propaganda) en daden (bijvoorbeeld door spioneren of anderszins assisteren in de oorlog).”9 De Hanafi school van jurisprudentie laat dezelfde geluiden klinken: Het is niet geoorloofd om oorlog te voeren tegen mensen die nooit eerder daarvoor zijn opgeroepen en uitgenodigd voor het geloof, en zonder dat ze daarvoor geëist werd om het te omarmen, omdat de Profeet zijn commandanten zo instrueerde. Hij spoorde hen aan om de ongelovigen (infidels) op te roepen tot het geloof, en ook zodat de mensen daarom bemerken dat zij alleen aangevallen worden omwille van de religie, en niet ter wille van hun bezittingen, of om hun kinderen tot slaven te maken. En op deze overweging is het mogelijk dat zij bewogen worden om te antwoorden op de oproep, om zo henzelf de problemen te besparen van oorlog… Als de ongelovigen, nadat zij de oproep horen, niet toestemmen, en ook niet de Jizyabelasting willen betalen, dan moeten de Moslims God aanroepen voor hulp, om oorlog tegen hen te voeren, want God is de hulp van degenen die Hem dienen, en de vernietiger van Zijn vijanden, de ongelovigen (infidels). En het is nodig om Zijn hulp te zoeken voor elke gelegenheid. De Profeet heeft ons bevolen om zo te doen.10 Bewijs dat dit niet alleen tot de historische boeken is verwezen, en louter een historische interesse is, bewijst een andere Shafi’i handleiding voor Islamitisch recht, dat in 1991 werd gewaarmerkt en goedgekeurd door de hoogste autoriteit in Soennitische Islam, de Al-Azhar Universiteit van Cairo. De handleiding, ‘Umdat al-Salik’ of Vertrouwen van de Reiziger (beschikbaar in Engels), verklaarde dat men moest voldoen “aan de praktijk en het geloof van de orthodoxe gemeenschap.”11 Na het definiëren van “de grotere jihad” als “spirituele oorlog tegen het lagere zelf,”, wijd het elf pagina’s aan de “kleinere jihad.” Het definieert deze jihad als “oorlog tegen niet-Moslims,” en merkt op dat het woord zelf etymologisch is afgeleid van het woord mujahada, wat oorlog aanduidt om de religie te vestigen. ‘Umdat al-Salik benoemt de aard van deze oorlog in heel specifieke termen: “De kalief moet oorlog voeren tegen Joden, Christenen, en Zoroastrianen… totdat zij Moslim worden of de hoofdelijke belasting betalen op niet-Moslims.” Daarna volgt een commentaar door een Jordaanse jurist, die overeenkomt met Mohammeds instructies om de ongelovigen op te roepen om Islam aan te nemen, alvorens met hun te vechten: De kalief voert deze oorlog met als voorwaarde “dat hij eerst [Joden, Christenen en Zoroastrianen] uitnodigt om tot Islam te komen met geloof en praktijk, en als zij dat niet 9 Ibn Taymiyya, “Jihad in Classica land Modern Islam, Markus Wiener Publishers, 1996, 49, Rudolf Peters 10 Uit de Hidayah, vol. I, 140, geciteerd Thomas p. Hughes, A Dictionary of Islam (WH Allen, 1895), Jihad, 243 11 Ahmed ibn Naqib al-Misri, Reliance of the TRaveller (‘Undat al-Salik): A Classical Manual of ISlamic law, 1999 38

willen, nodig hen dan uit om deel te nemen aan de sociale orde van Islam door de belasting te betalen die geheven wordt op alleen niet-Moslims (Jizya)… terwijl ze blijven in hun voorouderlijke religies.” En als er geen kalief is, moeten Moslims nog steeds jihad voeren. Deze wetten zijn eeuwenlang bekend, vooral bij degenen die vanwege het bestaan ervan moesten lijden. Gregor Palamas (1296-1359), een Griekse monnik en theoloog (die vandaag de dag gerespecteerd wordt als heilige door de Orthodoxe Kerk), werd voor een tijd gevangen genomen door de Turken, merkte heel charmant op: “dit beruchte volk, gehaat door God, en deze beruchte mensen, scheppen op dat zij de overhand kregen op de Romeinen (d.w.z. de Byzantijnen) door hun liefde tot God… ze leven bij de boog, het zwaard, en losbandigheid, ze hebben er plezier in om slaven te nemen, zichzelf toe te wijden aan moordpartijen, ze stropen en roven… en niet alleen doen ze deze misdaden, maar – wat een [morele] afwijking – zij geloven zelfs dat God het allemaal goedkeurt.”12 Politiek Correcte Mythe: Islam is een religie van vrede, dat gekaapt is door een kleine groep extremisten Dit is natuurlijk de moeder van alle Politiek Correcte mythen over Islam. Maar het is aanhoudend en weerbarstig, zelfs al zijn er bergen aan bewijs voor het tegendeel, zowel van de Islamitische theologie zelf, als van hedendaagse kranten. En het misverstand is niet alleen vanwege het naïeve multiculturalisme en cynische dubbelhartigheid. Zelfs een theoreet van de Moslim Broederschap Sayyid Qutb, een van de vooraanstaande voorstanders van gewelddadige jihad van de 20ste eeuw, onderwees (zonder enige spoor van ironie) dat Islam een vredelievende religie is. Niettemin had hij een erg specifieke manier van vrede in zijn gedachten: “Wanneer Islam streeft naar vrede, dat is het doel niet dat er een oppervlakkig vrede komt, in de zin dat alleen een deel van de [de bevolking op de] aarde volgelingen van Islam zouden zijn, en veilig zouden zijn. De vrede waar Islam naar verlangt is dat de religie (d.w.z. de wet van de maatschappij) gezuiverd wordt door God, en dat de ongehoorzaamheid van mensen alleen voor God alleen is, en dat sommige mensen niet moeten heersen over anderen. Na de periode van de Profeet – vrede zij met hem – moeten de laatste fasen van de beweging van Jihad gevolgd worden; de eerste beginfase of de middenfase zijn dan niet meer toepasbaar.13 Met andere woorden, Islam is een religie van vrede dat alleen zal komen als iedereen Moslim is, of tenminste onderworpen is aan een Islamitische staat. En om die vrede te vestigen, moeten Moslims oorlog voeren. 12 The Oxford Illustrated History of the Crusades, Oxford University Press, 1995, 250-251 13 Shariah Council of State Defence (Majlis al-Shura) of CRI, ‘Jihad and Its Solution Today’, Jihad Today, Kavkaz Center, November 26, 2003 39

Net als vandaag: Tsjetsjeense jihadisten claimen Islamitische wet van Jihad Islamitische wettelijke verhandelingen, die jihad opleggen, laten geen stof op de plank zien. Jihadisten gebruiken deze om de rekruten te overtuigen dat ze hun verantwoordelijkheid moeten volbrengen als een Moslim, om oorlog te voeren tegen de ongelovigen. Een voorbeeld hiervan kwam eind 2003 van de Sharia Raad van de Defensie Raad (Majlis al-Shura) van de Tsjetsjeense Republiek Itsjkerië. In de ondergrondse publicatie Jihad Vandaag, publiceerde de Sharia Raad een artikel getiteld “Jihad en de Oplossing Vandaag.” Daarin werden drie van de vier scholen van jurisprudentie aangehaald om te pleiten voor jihad tegen de Russen in Tsjetsjenië: Ten eerste, wat is Jihad? De Hanbali school definieert het als energie en kracht besteden aan de oorlog in de Weg van Allah door persoonlijke deelname, bezit, woord, enz. De Maliki school beschouwt het als een oorlog (een gevecht) van een Moslim met een Kafir (ongelovige) die geen verdrag heeft, om het woord van Allah te verhogen, of met degene die de gebieden van de Moslims binnentreedt. De Hanbali’s zeggen dat het een oorlog is tegen Kafirs (ongelovigen), anders dan een gewapend conflict met Moslims die grenzen aan rebellen, bendes, bijvoorbeeld. 14 Maar hoe zit het met gematigde Moslims? Zoals ik in de eerste drie hoofdstukken heb laten zien, is Islam uniek te noemen in de verzameling van wereldreligies, en wel daarin dat het een ontwikkeld systeem van doctrine, theologie en wettelijk systeem heeft die oorlog voorschrijft met de ongelovigen. Echter, velen zullen nu beweren dat ik mensen probeer te laten denken, door nu deze bewijslast te rangschikken, dat elke Moslim een terrorist is, en dat je Arabische of Pakistaanse winkelmedewerker van het kruidenierswinkeltje om de hoek in het geheim een samenzwering heeft voor een gewelddadige neergang van Amerika of Europa. Sommigen zullen zelfs zeggen dat ik aanzet tot geweld tegen de winkelmedewerker van de lokale kruidenierswinkel en tegen andere onschuldigen. Dit is natuurlijk arrogante onzin, maar het laat wel zien dat dit enige verheldering behoeft. In de eerste plaats is oorlog tegen de ongelovigen niet een verdraaiing van Islam, maar wordt het herhaaldelijk bevestigd in de Koran, de Hadieth, het voorbeeld van Mohammed, en de uitspraken van elke school van Islamitische jurisprudentie, maakt dit maakt niet elke Moslim een terrorist. Er zijn verschillende redenen hiervoor. Een reden is dat de Koran erg ingewikkeld is geschreven, namelijk in klassiek Arabisch, en dat deze taal alleen gebruikt mag worden bij het voorlezen en reciteren tijdens Moslimgebeden. Dit betekent dat een verbazingwekkend groot aantal Moslims, die zichzelf identificeren als Moslim, maar een beperkte kennis hebben met wat het werkelijk zegt. 14 Shariah Council of State Defence (Majlis al-Shura) of CRI, ‘Jihad and Its Solution Today’, Jihad Today, Kavkaz Center, November 26, 2003 40

Alhoewel de gevestigde media doorgaat met het verwisselen van de woorden “Moslims” en “Arabieren”, zijn de meeste Moslims geen Arabieren. Ze spreken geen modern Arabisch, laat staan dat het klassieke Arabisch in de Koran bekend is voor hen. Ze memoriseren vaak de Koran door te herhalen, zonder een duidelijk idee te hebben wat het werkelijk zegt. Een Pakistaanse Moslim vertelde mij eens heel trots dat hij grote delen van de Koran had gememoriseerd, en dat hij van plan was een vertaling te kopen, om na te gaan wat het werkelijk zei. Dit soort situaties komen veel voor, en zelfs in een mate, dat niet-Moslims zou verbazen. Tot op recente tijden hebben andere culturele Een boek dat je niet geacht wordt te lezen factoren Moslims verhinderd, in het bijzonder in Oost Europa en Centraal Azie, om kennis te nemen wat Islam zegt over het omgaan met ongelovigen, laat staan om daarop te handelen. Dit is echter aan het veranderen. In deze gebieden, en ook elders in de wereld, krijgen hardline Moslims – al dan niet gefinancierd door SaoediArabië – steeds meer ingang in vredelievende Moslim gemeenschappen, door de prediken dat gewelddadige Islam “pure Islam” is, en door Moslims opnieuw op te roepen om de religie in zijn geheel na te leven.15 Het rekruteren richt zich met name op de Koran en andere sleutelteksten in de Koran. Neem Een introductie tot Islamitisch recht door Joseph Schacht; IUR Press, Rotterdam 2011, Ahmed Akgunduz (vertaler). Dit is een gewichtig boek, maar een echte eyeopener. Het is wetenschappelijk opgezet. Schacht is een serieuze onderzoeker, die verfrissend vrij is van de vooroordelen die de studies van Islam in de universiteiten domineren. Een citaat: “De basis van de Islamitische houding tegen de ongelovigen is de wet van oorlog: ze moeten of bekeerd worden, of onderworpen of gewoon gedood.” bijvoorbeeld het geval van Sahim Alwan, een Amerikaanse staatsburger en leider van de Jemenitische gemeenschap in Lackawanna in New York, en voormalig voorganger van de Moskee daar. Hij heeft de naam van de eerste Amerikaan die een Al Qaida trainingskamp. Waarom is hij gegaan? Hij was overtuigd om dit te doen door Kamal Derwish, een rekruter voor Al Qaida. Alwan verklaarde dat Derwish hem onderwees dat de Koran “zegt hoe je moet leren je voor te bereiden. Net zoals je je moet voorbereiden als je de oorlog ingestuurd wordt. Als er een oorlog is, dan zou je moeten worden opgeroepen voor de jihad. En dat was het aspect van het kamp zelf, om te leren omgaan hoe wapens te gebruiken, en soortgelijke dingen.”16 Of zijn werkelijke gedachten meer extreem waren, blijft onduidelijk; hij heeft tenslotte gewaarschuwd dat de Verenigde Staten zullen vallen, tenzij het de “Islamitische agenda” accepteert. Hij heeft ooit eens geklaagd dat “als Moslims alleen wat meer politiek gewiekst zouden zijn, dat ze de Verenigde Staten zouden kunnen overnemen, en de grondwettelijke regering kunnen vervangen met een kalifaat. In de vroege jaren ’90 heeft hij gesprekken gesponsord met Sheik Omar Abdel Rahman in moskeeën in New York en New Jersey. Rahman is later veroordeeld voor deelname aan een samenzwering om het World Trade Center op te blazen in 1993, en Wahaj werd aangewezen als een medeplichtige.17 Het feit dat iemand graag zou willen dat de Grondwet vervangen wordt, heeft tot een eindeloos gebed geleid door degenen die zweren dat dit alleen een symptoom is van een groter aanhoudend 15 Zie bijv. “Fears as young Muslims opt out, BBC News, 7 Maart, 2004 16 Interview met Sahim Alwan, Frontline, 16 Oktober 2003, www.pbs.org 17 Daniel Pipes, The danger Within: militant Islam in America. Commentary, november 2001 41

probleem: de regering en media weten wijzen gretig naar de gematigde Moslims. En naarmate hun wanhoop toeneemt, wordt hun morele standaard steeds lager. Helaas is het niet gemakkelijk om een gematigde Moslimleider te vinden, die werkelijk en oprecht gewelddadig jihad afzweert, en elke intentie daartoe, nu en in de toekomst, om Sharia op te leggen aan niet-Islamitische landen. Niettemin zijn er enorme aantallen Moslims in de Verenigde Staten en Europa en elders, die niets van doen willen hebben met de hedendaagse wereldwijde jihad. Terwijl hun theologische onderbouwing heel erg zwak is, doen velen een heroïsche poging om een levensvatbare Islam te creëren, die Moslims toestaat om vredelievend samen te leven met hun niet-Moslim buren. Zij zijn echt aan te bevelen, maar vergis je niet: Deze gematigde Islam bestaat praktisch niet in aanzienlijke mate in de wereld van vandaag. In de landen waar Moslims vredelievend samenleven met nietMoslims, zoals in Centraal-Azië en elders, is dit niet omdat de leer van Islam is hervormd of afgewezen; deze wordt simpelweg genegeerd. En de geschiedenis leert ons, dat men het zich op elk moment weer kan herinneren. 42

Hoofdstuk 4 ISLAM: RELIGIE VAN INTOLERANTIE Moslim woordvoerders in de Verenigde Staten hebben hard gewerkt om een visie neer te zetten van Islam als goedaardig, open, en accepterend – een wereld weg van de fanatieke onverzettelijkheid van Osama bin Laden en zijn soort. Politiek correcte waakhonden, zowel Moslim als niet-Moslim, hebben de facto elke afwijkende mening uitgesloten, ten opzichte van het idee dat Islam vredelievend, goedaardig en tolerant is, zelfs tot het niveau dat het voor geen enkel probleem moet zorgen in de Westerse maatschappijen. Ze schilderen Islam af als heel erg lijkend op Judaïsme of Christendom, en dat het net zoals deze, ook “gekaapt” kan worden (alhoewel geen eigen fout) door “extremisten.” De meeste Amerikanen en Europeanen accepteren dit axioma als een waarheid, en velen beschouwen het afwijzen ervan als een daad van “racisme,” ondanks het feit dat Islam geen ras is en de meeste Moslims wereldwijd niet deelnemen aan een etnische groep, waarmee zij het meest geïdentificeerd worden, de Arabieren. Maar er een probleem met deze algemene visie: Het is niet waar. Wij hebben al gezien hoe Islam door en door een religie van oorlog is; en daarom is het ook in het diepste een religie van intolerantie. Politiek Correcte Mythe: Islam is een tolerant geloof De politiek correcte oneliner gaat als volgt: Joden en Christenen leefden in harmonie met Moslims gedurende de grote Islamitische rijken in het verleden. Toen jihad terroristen een aanslag pleegden in Madrid op 11 Maart 2004, herinnerden nieuwscommentatoren ons er zalvend aan dat toen Moslims in Spanje regeerden, dat het een baken was van tolerantie, waar Moslims, Joden en Christenen in vrede en harmonie met elkaar samenleefden. Toen jihadisten aanslagen pleegden op twee synagoges in Istanbul op 15 November 2003, hieven de commentatoren aan dat de aanslagen in het bijzonder hartverscheurend waren in een stad waarin al zo lang rust heerste tussen Moslims, Joden en Christenen. Dit onbetwistbare dogma van Islamitische tolerantie heeft belangrijke politieke consequenties. Het ontmoedigt antiterrorisme onderzoekers om activiteiten in Moskeeën te controleren in Amerika en Europa. En het helpt ook de foutieve idee dat Islamitische terrorisme afkomstig is van politieke grieven en socio-economische onbalans. Europese overheden met een snelgroeiende Moslimbevolking gebruiken het om zichzelf gerust te stellen dat in oud-Andalusië de Islamitische hegemonie toch ook niet zo erg was. Politici en religieuze leiders in Amerika en Europa proberen de groeiende Moslimgemeenschappen het hof te maken, door hun politieke steun te winnen en aan te nemen dat ze gemakkelijk zullen opgaan in hun natiestaten, en vredelievend zullen worden, en actieve deelnemers aan het politieke proces. Waarom niet? Islam is toch tolerant, en leert toch pluralisme? Wat kan nu een beter fundament zijn voor deelname in een Westerse democratie? Het idee van een tolerante Islam is zelfs opgepakt door de Verenigde Naties. Het Turkse dagblad Zaman berichtte Maart 2005 op een seminar van de Verenigde Naties, met de titel “Confronteren van Islamofobie: Onderwijs voor Tolerantie en Begrip.” Hierin berichtte men dat “de tolerantie die de Ottomanen aan mensen hadden laten zien naar mensen van verschillende religies, omhoog werd gehouden als een voorbeeld dat zelfs vandaag de dag overgenomen kan worden” en het werd 43

geprezen als een “sociaal model waarin verschillende religies en naties honderden jaren onder hetzelfde dak leefden.”1 Het lijkt er niet op dat de VN er zelf achter was, dat wanneer verschillende religies onder hetzelfde dak leefden, dat er een de absolute heerser was, en de anderen als geminachte inferieuren leefden. De Dhimmi-status De Koran noemt Joden en Christenen “de Mensen van het Boek” en de Islamitische recht noemt hen “dhimmi’s”, wat eigenlijk “beschermde”, of “schuldige” betekent – het Arabisch woord betekend beide. Zij zijn “beschermd” omdat zij als mensen van het Boek authentieke openbaringen hebben ontvangen (het “Boek”) van Allah, en dus in status verschillen van de door-en-door afgodendienaars en heidenen, zoals de hindoes en Boeddhisten. (Historisch gezien zijn de laatste twee groepen zelfs nog slechter behandeld door de Islamitische veroveraars, alhoewel ze praktisch gezien de dhimmistatus toegewezen kregen). Joden en Christenen zijn “schuldig” omdat zij niet alleen Mohammed als een profeet afwijzen, maar ook de legitieme openbaringen die ze ontvangen zouden hebben van Allah. Vanwege deze schuld, dicteert de Islamitische wet dat Joden en Christenen in een Islamitische maatschappij mogen leven, maar als onderworpenen, en niet als gelijken met Moslims. Een Moslim jurist legde uit dat een kalief “jihad moet voeren tegen degenen die weerstand bieden aan Islam, nadat zij ertoe opgeroepen waren, totdat zij zich onderwerpen of het accepteren om te leven als een “beschermde dhimmi-gemeenschap” – zodat de rechtvaardigheid van Allah verhoogd mag worden, en ‘dat hij de meest verheven mag worden boven alle religies’ (Koran 9:33).2 Terwijl Joden, Christenen en andere niet-Moslims het toegestaan is om hun religies te praktiseren, moeten zij dat doen onder strenge beperkende omstandigheden die hen herinneren aan hun tweederangs status bij alles wat ze doen. Deze mindere status werd het eerst gearticuleerd door Omar ibn al-Khattab, die kalief was van 634 tot 644. Volgens de commentaren die geschreven zijn over Ibn Kathir maakten de Christenen (onder dwang) dit pact met Omar: Wij houden ons aan de voorwaarde [beloven dat wij] geen kloosters te zullen op te richten, kerk, of heiligdom voor een monnik, en ook niet om een plaats van aanbidding te restaureren en ook niet deze plaatsen te gebruiken met als doel vijandigheid naar de Moslims.3 In de praktijk gaf dit de Moslims natuurlijk de mogelijkheid om kerken te confisqueren wanneer zij maar wilden. En omdat het getuigenis van een Christen minder waard was, of zelfs in veel gevallen helemaal niet was toegestaan, was het vaak genoeg voor een Moslim om eenvoudigweg een kerk te beschuldigen van “vijandigheid tegen Moslims”, zodat de er beslag gelegd kon worden op een kerkgebouw. De overeenkomst van de Christenen met de kalief gingen verder: “Wij zullen geen enkele Moslim verhinderen om in onze kerken te rusten, of ze nu overdag komen of in de nacht… Deze Moslims die als gasten komen zullen kost en inwoning genieten voor drie dagen.4 Deze overeenkomst geeft ook 1 Emrah Ulker, “UN Uses Ottoman Tolerance Concept as Model,” Zaman Daily Newspaper, 9 December 2004 2 Abu’l HAsan al-Mawardi, The Laws of Islamic Governance, Ta Ha Publishers, 1996, 28. 3 Ibn Kathir, vol. 4, 406 4 Ibn Kathir, vol. 4, 407 44

een mandaat aan een aantal van vernederende voorschriften om zeker te stellen dat de dhimmi’s “zichzelf onderworpen voelen” in overeenstemming met Koran 9:29. De Christenen beloofden: Wij zullen niet…enige van onze ingezetenen verhinderen Islam te omhelzen, als zij ervoor kiezen dat te doen. Wij zullen Moslims respecteren, wij zullen opstaan van onze plaatsen als zijn ervoor kiezen op onze plaats te zitten. Wij zullen niet hun kleding imiteren, en ook niet hun hoedjes, tulbanden, sandalen, haarstijlen, spraak, bijnamen en titels, en wij zullen ook niet op zadels zitten, zwaarden op onze schouders te dragen, wapens verzamelen van welke aard dan ook en deze dragen…. Wij zullen ook geen stempels gebruiken in Arabisch of drank verkopen. Wij zullen het voorste deel van ons haar afknippen, en onze gebruikelijke kleding dragen waar wij ook zijn en riemen dragen om ons middel. Wij zullen geen kruizen buiten, of op onze kerkgebouwen oprichten, en wij zullen onze boeken niet in het openbaar tentoonstellen in Moslim markten of kanalen. Wij zullen ook geen kerkklokken laten luiden, behalve heel discreet, en ook niet onze stemmen verheffen als wij onze heilige boeken voorlezen, in aanwezigheid van Moslims. Nadat deze en andere voorschriften volledig uiteengezet waren, eindigt de overeenkomst met: “Dit zijn de voorwaarden die wij en de volgers van onze religie opstellen, in ruil voor veiligheid en bescherming. Als wij een van deze beloften verbreken die ons voordeel betekenen, dan is onze Dhimmi (belofte van bescherming) verbroken en dan wordt het jullie toegestaan om met ons te doen dat jullie moeten doen met mensen die afwijzend zijn en rebelleren.”5 Dit is allemaal nog deel van Sharia vandaag de dag. “De onderworpen mensen,” volgens een hedendaagse handleiding voor Islamitisch recht, moeten de extra belasting betalen voor de niet-Moslims (jizja), en zij moeten zich onderscheidend kleden van de Moslims, een brede riem dragen (zunnar); en mogen niet gegroet worden met ‘as-Salamu alaykum [de traditionele Moslimgroet “vreze zij met jou”]; zij moeten aan de kant van de straat lopen; zij mogen niet hoger of net zo hoog als Moslims bouwen, alhoewel als zij een hoog huis verkrijgen, hoeft het niet met de grond gelijk gemaakt te worden; zij mogen geen wijn of varkensvlees in het openbaar laten zien… zij mogen niet de Torah of het Evangelie luid reciteren; zij mogen niet in het openbaar hun begrafenissen houden of feestdagen vieren; zij mogen geen nieuwe kerken bouwen.”6 Als zij deze voorwaarden overtreden, dan specificeert de wet verder dat zij gedood mogen worden, of verkocht als slaven naar het goeddunken van de betreffende Moslimleider. Het is Dhimmi’s ook ten strengste verboden, op straffe van lijfstraf of de dood, om te Moslims te bekeren (over te halen tot een ander geloof) – een verbod wat gepaard gaat met dezelfde doodstraf voor Moslims die Islam verlaten. Beide bepalingen, samen met de andere voorzieningen van de dhimmi-status, blijven deel van de Islamitische wet tot de dag van vandaag. 5 Ibn Kathir, vol. 4, 407 6 ‘Umdat al-Salik, no. 11.3, 5 45

Net als vandaag: Moslim leiders roepen voor herstel van de dhimmistatus Zeker, er leefden Christenen en Joden in de oude Islamitische rijken, maar dat is het verleden, niet? Nee. Moslims willen de dhimmi status voor hen vandaag de dag herintroduceren. Natuurlijk willen ze dat. Sheik Omar Bakri Mohammed, een controversiele pro-Osama Moslim in Verenigd Koninkrijk, schreef in Oktober 2002 dat zelfs al was er geen kalief in de Islamitische wereld vandaag de dag, dat dit niet betekent dat Moslims simpelweg ongelovigen kunnen doden. Hij bevestigde dat zij nog steeds de keuze geboden moest worden om onderworpen te leven aan de Moslims: “Wij kunnen dat eenvoudigweg niet zeggen omdat wij geen Kalifaat [Khilafah] hebben, wij kunnen onze gang gaan en elke niet-Moslim doden, echter, wij moeten nog steeds hun Dhimmi-status aan hen uitoefenen.”7 Op dezelfde wijze heeft Sheik Yoessef Salameh, staatssectretaris van religieuze zaken van de Palestijnse Autoriteit, “het idee geprezen dat Christenen een Dhimmi status moeten krijgen onder Moslimheerschappij, en zulke voorstellen zijn meer algemeen geworden sinds de tweede golf van Intifada protesten die in Oktober 2000 begonnen”8 In een Vrijdaggebed in 2002 in een Moskee in Mekka, spelde Sheik Marzouq Salen AlGhamdi de Sharia-bevelen voor ons uit, met betrekking tot de Dhimmi-status: Als de ongelovigen tussen de Moslims wonen, in overeenstemming met de aanwijzingen die uiteengezet zijn door de Profeet – er is niet verkeerds aan als ze maar de Jizja-belasting betalen aan de Islamitische schatkist. Andere voorwaarden zijn … dat zij geen kerk of klooster mogen renoveren, er geen mogen bouwen als zij gesloopt zijn, dat ze voor 3 dagen een Moslim onderdak en voedsel moeten bieden als die toevallig langskomt bij hun huizen … dat zij moeten opstaan van hun plaats, als een Moslim wenst daar te zitten, niet op paarden mogen rijden, of zwaarden dragen, of welk wapen dan ook dragen, dat ze geen wijn mogen verkopen, en ook geen kruis mogen laten zien, geen kerkklokken mogen luiden, hun stem niet mogen verheffen tijdens hun gebed, dat ze de voorkant van hun haar moeten afscheren om ze duidelijk herkenbaar te maken, dat zij niemand tegen Moslims mogen opzetten en ook geen Moslim mogen slaan … Als zij zich niet aan deze voorwaarden houden, dan hebben ze geen bescherming.”9 Deze wetten hebben eeuwenlang grotendeels de relaties tussen Moslims en niet-Moslims bepaald, totdat de druk van westerse landen een wissel trok op het al verzwakte Ottomaanse rijk halverwege de negentiende eeuw, wat daar emancipatie bracht voor de dhimmi’s. Hier en daar werden zij wat losgelaten of genegeerd gedurende verschillende perioden, maar zij bleven altijd in de boeken, klaar om weer opnieuw van kracht te worden door een willekeurige leider met de wil om dat te doen. 7 MEMRI, “Islamitische Leider in Londen, No Universal Jihad as long as there is no Caliphate,” Memri special dispatch no. 435, 30 Oktober 2002 8 Jonathan Adelman, A. Kuperman, “Christian Exodus from the Middle East, Foundation for Defense of Democracies, 19 December 2001 9 MEMRI, Vrijdag gebeden in Saoedische Moskeeën. Review and Analysis, MEMRI report, No. 10, 26 Sept. 2002 46

En vanuit het handvest van de Islamitische Weerstandsbeweging, beter bekend als Hamas, komt een levendig besef van hoe men de mythes van Islamitische tolerantie kan manipuleren: “Onder de paraplu van Islam, is het mogelijk voor leden van drie religies: Islam, Christendom en Judaïsme, om in harmonie naast elkaar te bestaan in veiligheid en zekerheid. Veiligheid en zekerheid kan alleen heersen onder de paraplu van Islam, en recente en aloude geschiedenis is de beste getuige van dit feit. …Islam stemt in met de rechten van een ieder dat rechten heeft, en verhindert de agressie tegen de rechten van anderen.”10 Echter, de Hamas verklaart niet duidelijk wat het verlies van rechten inhoudt, dat geleden wordt van het leven “onder de paraplu van Islam”. Sheik Abdullah Azzam, een van de medeoprichters van Al-Qaeda, neemt ook aan dat de Islamitische Staat (IS) die hij streefde te herstellen, de jizja-belasting zou innen van de dhimmi’s (ongelovigen). In zijn boek “Defence of the Muslim lands” (Verdediging van de Moslimlanden) bespreekt hij verschillende categorieën van de jihad-strijd. In overeenstemming met de traditionele Islamitische theologie, verklaart hij dat offensieve jihad een verplichting is voor de Islamitische gemeenschap, en hij voegt er aan toe: “En de Uluma [Moslimgeleerden] hebben genoemd dat dit type van jihad is om de betaling van de Jizja belasting te behouden.”11 Politiek Correcte Mythe: Historisch gezien was de Dhimmi-status zo slecht nog niet Maar in de praktijk kon het echt niet zo zijn geweest, zou het wel? Islamitische apologeet, Stephen Schwartz, een Moslimbekeerde, redeneert dat de dhimmi-status in werkelijkheid niet zo erg was, en hij houdt vol dat de verschrikkingen echt overdreven worden: “De dhimmi-status wordt nu door demagogische elementen in westerse landen belicht als een verschrikkelijk symbool van Islamitische overheersing.”12 En het is zeker waar dat geen enkele wet universeel met uniforme ijver en grondigheid afgedwongen wordt. In de negende eeuw schreef Theodosius, de patriarch van Jeruzalem, dat Moslims “rechtvaardig zijn en ons geen kwaad doen, of enig geweld laten zien.”13 Maar de wettelijke status van de Christenen en Joden was nog steeds hachelijk op zijn best. Historicus A. S. Tritton merkt op: Op een moment verschijnt de dhimmi als een vervolgde worm, die totaal te negeren is, en het volgende moment wordt geklaagd over zijn verderfelijke invloed op de Moslims rondom hem heen. Wetten werden gemaakt, en nageleefd voor een tijd, en vervolgens vergeten totdat iets het in herinnering brengt bij de autoriteiten… Men zou denken dat als de gebeurtenissen geleid zouden zijn door logica, dat Islam opgeslokt zou zijn door de onderworpen religies; maar zij overleven, krachtig maar gehavend.14 Inderdaad gehavend. De vernederingen namen verschillende vormen aan, maar zij waren bijna altijd aanwezig. Historicus Philip Hitti merkt een berucht voorbeeld op uit de negende eeuw: “De Kalief al-Mitawakkil in 850 en 854 vaardigde uit dat Christenen en Joden houten beelden van duivels aan hun huizen zouden vastmaken, dat zij hun graven met de grond gelijk moesten maken, en dat zij buiten honingkleurige kleding moesten dragen, d.w.z. geel, en ook honinggele stukken stof op de kleren van 10 The Charter of Allag: The Platform of the Islamic Resistance Movement (Hamas),”vertaald een verhaald door Raphael Israeli, The international policy institute for counter-terrorism, 5 April 1998 11 Abdullah Azzam, Defence of the Muslim Lands, Mohammed Taqi-ud-Oin-Al-Hilali, et al. Maktaba Dar-us-Salam, 1993 12 Stephen Schwartz, Reductio ad Jihadam,” TechCentralStation.com, 17 Februari 2005 13 Geciteerd in Steven Runciman, History of the Crusades, vol. I, 27. Oxford University Press, 1951 14 A.S. Tritton, Caliphs and their Non-Muslim Subjects: a critical study, Idarah-I-Adabiyat, 1950, 229 47

hun slaven, … en dat zij alleen op een muilezel en ezels mochten rijden met houten zadels met aan de achterkant ervan twee granaatappelachtige ballen.”15 Later waren Christenen in het Ottomaanse rijk – volgens historicus Steven Runciman, “nooit toegestaan om te vergeten dat ze een onderworpen volk waren.”16 Dit breidde zich uit tot het toeeigenen van heilige plaatsen door veroverende volk: Toen de Turken Constantinopel innamen in 1453, werden de kerken in de stad – volgens Hoca Sa’deddin, leermeester van de 16e eeuwse Sultan Murad III en Mehmed II, “geledigd van hun vuile afgoden en gereinigd van de smerige en afgodische onzuiverheden en door het beschadigen van de beelden en het oprichten van Islamitische gebedsnisjes en preekstoelen… en vele kloosters en kapellen werden [omgebouwd in] te benijden tuinen van het Paradijs.”17 In de veertiende eeuw verklaarde de pionierende socioloog Ibn Khaldun de opties voor de Christenen: “Het is [voor hen om te kiezen tussen] bekering tot Islam, of het betalen van de hoofdelijke belasting, of de dood.”18 Belastingbetaler perikelen Het betalen van de speciale belasting voor de niet-Moslims, dat was niet zo eenvoudig als het invullen van je jaarlijkse aangifte van de Belastingdienst. De Syrische patriarch van Antiochië, kroniekschrijver Michael de Syriër (1126-1199) , schreef op papier hoe verpletterend deze last was voor de Christenen in de tijd van de Kalief Marwan (744-750): Marwan’s voornaamste zorg was om goud te vergaren en zijn juk woog zwaar op de mensen van het land. Zijn troepen brachten de mensen veel kwaad aan: klappen, plunderingen, wandaden op vrouwen in aanwezigheid van hun echtgenoten.”19 Marwan was niet alleen. Een van zijn opvolgers, al-Mansur (754-775), volgens Michael, “hief allerlei soorten belasting op alle mensen op elke plaats. Hij verdubbelde elk type accijns voor de Christenen.” Betaling van de jizja-belasting vond plaats in een bijzonder vernederende ceremonie, waarin de Moslim belastingambtenaar een dhimmi op het hoofd slaat of op achterste van de hals. Tritton legt uit: “de dhimmi moet zich echt zo voelen dat hij een inferieur persoon is, wanneer hij betaalt, en hij wordt niet met eer behandeld.”20 Dit zorgde ervoor dat de dhimmi zich “onderworpen” voelde, zoals voorgeschreven is in de Koran 9:29. Een Koran commentator uit de 12de eeuw schreef zelfs voor dat de jizja-belasting op niet-Moslims geïnd moest worden met “kleinering en vernedering.”21 Een jurist uit de 13e eeuw an-Nawawi schreef voor dat “de ongelovige (infidels) die zijn hoofdelijke belasting wenst te betalen, behandelt moet worden met minachting door de inner: degene die de belasting moet innen moet blijven zitten, en de ongelovige (infidel) moet voor hem blijven staan, zijn hoofd en 15 Philip K. Hitti. The Arabs: short history (Washington d.c. Regnery, 1996, 137) 16 Steven Runciman, The great church in captivity (Oxford, Cambridge University Press, 1968, 179) 17 Geciteerd in Philip Mansel, Constantinople: city of the World’s desire 1453-1924, New York, st. M. Griffin, 1998 18 Bat Ye’or, the decline of eastern christianity under Islam, Madison NJ, Fairleigh Dickinson University Pr, 1996, 296 19 Michael de Syrian, quoted in Ye’or, The declines of Eastern Christianity under Islam, p. 78 20 A.S. Tritton, Caliefs and their non-Muslim subjects, Idarah-I-Adabiyat Delli, 1950, 227 21 Citaat in Ibn Warraq, Why I am not a Muslim, Amherst, NY Prometheus Books, 1995, 228 48

zijn rug gebogen. De ongelovige moet het geld persoonlijk op de weegschaal leggen, terwijl de inner hem vasthoudt bij zijn baard, en hem op beide wangen slaat.22 Volgens historicus Bat Ye’or, heeft deze wangklap als onderdeel van het betalingsproces “het overleefd tot het aanbreken van de 20e eeuwen, en werd het ritueel uitgevoerd in Arabische Moslimlanden, zoals Jemen en Marokko, waar deze Koranische belasting werd voortgezet om de Joden afgedwongen te worden.23 Niet-Moslims bekeerden zich vaak tot Islam om deze belasting te ontwijken: Dit is met name waarom de uitgestrekte populaties Christenen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten uiteindelijk erg klein werden, en dit demoraliseerde de minderheden nog meer. Volgens een Europese reiziger uit de 17e eeuw, Jean-Baptiste Tavernier, werden in Cyprus in het jaar 1651 “meer dan 400 Christenen Mohammedanen, omdat ze hun kharaj niet konden betalen (een grondbelasting die op niet-Moslims werd geheven, vaak synoniem met de jizja), die men schuldig was aan de Groot Heerser, en deze belastingen werden op de Christenen in zijn staten geheven.” Het volgende jaar in Bagdad, waar Christenen “hun schuld moesten betalen of hun kharaj, werden gedwongen om hun kinderen te verkopen aan de Turken om de kosten te voldoen.”24 In andere gevallen werd het dhimmi’s zelfs verboden om zich te bekeren tot de Islam, omdat het de belastinggrondslag zou tenietdoen.25 Teveel druk uitoefenen Uiteindelijk zou al deze verdrukking een reactie uitlokken. Historicus Apostolos E. Vacalopoulos beschrijft een informatieve reeks aan omstandigheden die de Griekse strijd omgeven voor onafhankelijkheid begin 19e eeuw: De Revolutie van 1821 is niet meer dan een laatste grote fase van de weerstand van de Grieken naar de Ottomaanse overheersing; het was meedogenloze, onofficiële oorlog, die al begon in de eerste jaren van dienstbaarheid. De brutaliteit van het autocratische regime werd gekarakteriseerd door economische plundering, intellectueel bederf en culturele achteruitgang, en het lokte zeker oppositie uit. Beperkingen van allerlei aard, onwettelijke belastingheffing, gedwongen arbeid, vervolging, geweld, gevangenneming, dood, ontvoering van meisjes en jongens en hun opsluiting in Turkse harems, en verscheidene daden van wulpsheid en lust, tezamen met vele minder weerzinwekkende buitensporigheid – deze waren allemaal een voortdurende uitdaging voor het instinct van overleven en zij tarten elke vorm van menselijke waardigheid. De Grieken namen de Ottomanen alle beledigingen en vernederingen erg kwalijk, en hun angst en frustratie drukte hen in het verzet. Een van de gouverneurs van Arta overdreef niet, toen hij verklaring zocht voor de felheid van de strijd en het verzet. Hij zei: ‘Wij hebben de rayas [de dhimmi’s, oftewel de Christelijke onderdanen] verkeerd behandeld, en hen beroofd van zowel hun rijkdom als hun eer; zij zijn wanhopig en nemen zelfs de wapens op. Dit is alleen maar het begin, en het zal uiteindelijk kunnen leiden tot de vernietiging van ons imperium.’ Het lijden van de Grieken onder de Ottomaanse heerschappij was de voornaamste 22 Citaat in Bat Ye’or, Islam and Dhimmitude: where civilisations collide, Madison NJ, Fairleigh Dickinson University Press, 2002, 78 23 Ye’or, the decline of eastern christianity under Islam, Madison NJ, Fairleigh Dickinson University Pr, 1996, 78 24 Ye’or, the decline of eastern christianity under Islam, Madison NJ, Fairleigh Dickinson University Pr, 1996, 112-113 25 Maxime Rodinson, Muhammead, translated Anne Carter, New York, Pantheon Books, 1971, 296 49

reden van de opstand. De natuur van de omstandigheden zelf heeft voorzien in een psychologische drijfveer.26 Vandaag de dag klagen de jihadistische terroristen dat ‘het westen’ hen de eer en welvaart ontnemen, echter, als zij doorgaan met deze gewelddadige acties tegen onschuldige mensen – zoals ze deden op 11 September en bij vele andere aanslagen – zal deze aanklacht in toenemende mate onoprecht en onheus klinken. Het is zelfs mogelijk dat deze voortdurende gewelddadige acties uiteindelijk zal leiden tot en sterker en meer uitgesproken weerstand tegen Islamisering dan wij ooit hebben gezien. Politiek Correcte Mythe: Joden hadden het beter in Moslimlanden dan in het Christelijke Europa De woordvoerders van de Politiek Correcte beweging claimen dat zelfs als de dhimmi Joden en Christenen onderworpen werden aan een aanhoudende geïnstitutionaliseerde vorm van discriminatie en intimidatie, dan was het zeker niet zo als de manier waarop Joden werden behandeld in Christelijk Europa. Historicus Paul Johnson legt uit: “In theorie … was de status van de Joodse dhimmi onder Moslimheerschappij erger dan de situatie bij de Christenen, omdat hun recht om hun religie te praktiseren, en zelfs hun recht om te leven, arbitrair verwijderd zou kunnen worden te allen tijde. Echter, in de praktijk hadden de Arabische veroveraars – die de helft van de geciviliseerde wereld zo snel veroverden in de 7e en 8e eeuw – geen enkele wens om de geletterde en vlijtige Joodse gemeenschappen, die hen voorzagen van betrouwbare belastinginkomsten en hen op talloze wijzen bedienden.”27 Zeker in termen van wettelijke restricties waren de Moslimwetten veel hardvochtiger voor de Joden dan die van het Christendom. Paus Gregorius X herhaalde in 1272 wat Paus Gregorius I had bevestigd in 598: Joden “mochten geen nadeel lijden in de [privileges] die hen gegund zijn.” Gregorius de Tiende herhaalde ook eerder pauselijke decreten die geforceerde bekeringen verboden (zoals ook de Islamitische wet doet) en hij beval dat “geen Christen zal hen mogen ‘bestelen, gevangen nemen, verwonden, martelen, doden of enig geweld aandoen; bovendien zal dit zich aanmatigen, behalve door juridische ingreep van de autoriteiten van het land, om de goede gebruiken in het land te veranderen, waar zij leven, met als doen om hun geld en goederen te nemen van hen of van anderen.” Tot dusver is dit hetzelfde als de Islamitische “bescherming” van de onderdanen. Maar Gregorius voegt toe, “In toevoeging, niemand zal hen verstoren, op geen enkele manier, tijdens hun feesten, of het nu dag is of nacht, niet met stokken, stenen of wat dan ook.” Dit is duidelijk heel anders dan de verboden in de Sharia wetgeving, die dhimmi’s verbied om hun religieuze feesten in het openbaar te vieren. En met het oog op dat het getuigenis van een Jood niet was toegestaan tegen een Christen, verbood de paus ook Christenen om tegen de Joden te getuigen – terwijl Sharia dhimmi’s verbiedt om te getuigen tegen Moslims, maar het heeft geen probleem met het getuigen van Moslims tegen een dhimmi.28 26 Apostolos E. Vacolopolous, Background and causes of the Greek Revolution, Neo-Hellenika, vol. 2 1975, 54-55 27 Paul Johnson, A history of the Jews, New York, Harper & Row, 1987, 175 28 Gregory X, Papal Protection of the Jews, Portable Medieval Reader, New York: viking Press, 1949, 170-171 50

Mohammed versus Jezus En hij [Jezus] zond boodschappers voor hem uit, en die kwamen in een dorp van de Samaritanen, om een verblijfplaats te vinden. Maar die wilden hem niet ontvangen, omdat hij naar Jeruzalem reisde. En zijn discipelen, Jakobus en Johannes, zagen dat, en zeiden: ‘Heer, wilt u dat wij bidden dat vuur uit de hemel neerdaalt, en deze mensen verslindt…’ Maar hij keerde zich om en bestrafte hen, en zei: jullie weten niet welke geestgesteldheid jullie hebben.’ Lukas 9:52-55) Verhaald Ibn Abbas: Toen het vers: ‘En waarschuw je stam (O Mohammed) van naaste verwanten (en de uitgekozen groep onder hen)’ [Koran 26:214] was geopenbaard, ging Allahs Boodschapper naar buiten, en hij steeg op naar de As-Safa berg, en hij schreeuwde, ‘Ya Sabahah! [Gevaarkreet]. Het volk zei, ‘Wie is dat?’ Zij verzamelden rondom hem, waarop hij zei, ‘Zien jullie het?’ Zij zeiden, ‘Wij hebben je nog nooit een leugen horen vertellen.’ Toen zei hij, ‘ik ben simpelweg een waarschuwer voor jullie omdat een ernstige straf voor jullie komt.’ Abu Lahab zei, ‘Moge jij vergaan! Heb je alleen ons hierheen gebracht om dit te vertellen?’ Toen ging Abu Lahab weg. En dus werd de Soera geopenbaard van Al-Masad: ‘Laat de twee handen van Abu Lahab vergaan!’ De Soera Al-Masad is de 111-ste soera: “Moge de handen van Abu Lahab vergaan! Moge hijzelf vergaan! Zijn rijkdommen en daden zullen hem niet baten. En hij zal in een laaiend vuur branden, hij en zijn vrouw, overladen met maden, en hij zal een touw van vezels om zijn nek hebben hangen!” Mohammed (Koran 111:1-5) Dat wil niet zeggen dat er geen misbruiken waren. Bescherming van de Joden, zoals die door Gregorius X afgekondigd waren, werden ook wel eens geschonden. Maar het was geen toeval dat ten tijde van het aanbreken van de moderne tijd, de meerderheid van de Joden in het westen woonde, en niet binnen de beperkingen van Islam. De reden hiervoor zou kunnen zijn dat in de Christelijke landen er het algemene idee heerste, alhoewel niet altijd perfect, van gelijkheid en waardigheid en gelijke rechten voor alle mensen – dit zijn principes die tegen de Koran en de Islamitische theologie ingaan, en deze ideeën hebben ook nooit wortel geschoten in de Islamitische wereld. Politiek Correcte Mythe: Dhimmi-status is een ding van het verleden Zeker, dit is een kwestie van het verleden, is het niet? Islamitische apologeten hebben volgehouden dat niemand oproept tot een herstel van de dhimmi-status vandaag de dag. Wij hebben al gezien dat dit niet waar is. Ook is er de valse veronderstelling dat de dhimmi-status vandaag de dag niet in de Islamitische wereld wordt teruggevonden. Omdat Sharia niet volkomen ingevoerd is, behalve in Saoedi-Arabië (waar niet-Moslims het niet is toegestaan om hun religie uit te oefenen) en Iran, zijn de wetten van de dhimmi-status niet volledig ingevoerd in de Islamitische wereld. Echter, er blijven elementen ervan in de boeken in elk Islamitisch land. Nergens in de hedendaagse Islamitische wereld genieten niet-Moslims gelijke rechten als de Moslims. Een paar redelijk recente en representatieve voorbeelden vanuit Egypte: 51

❖ Afvalligheid – het verlaten van het geloof – is een hoofdzonde in de Islamitische wet. Egyptische ambtenaren arresteerden 22 Christenen, velen van hen waren voormalig Moslim, die zich in het geheim hadden bekeerd tot het Christendom in 2003. Zij werden ondervraagd en gemarteld; de autoriteiten hadden een vermoeden dat verschillende van hen geprobeerd hadden om andere Moslims over te halen tot het Christendom.29 ❖ In December 2003 werd een Broeder Kerk van Assiout gesloopt, die officiële toestemming had gekregen om een nieuw gebouw te bouwen. Maar voordat zij dat konden doen, werd hun bouwvergunning ingetrokken – door een beroep te doen op de dhimmi-verbod van nieuwe kerken te bouwen, en oude gebouwen te repareren.30 ❖ Op 25 November 2003 werd Boulos Farid Rezek-Allah Awad, een koptische Christen die getrouwd was met een Christelijke bekeerling vanuit Islam, gearresteerd terwijl hij het land probeerde te verlaten, en hij werd voor 12 uur vastgehouden. Toen een Egyptische politieambtenaar hem vragen stelde over zijn vrouw, vertelde Rezek-Allah dat zij Egypte al had verlaten. Misschien omdat hij bewust was van de doodstraf voor de afvalligen, antwoordde de politieagent: “Dan zal ik haar terug laten halen en haar in stukken hakken vlak voor je ogen.” Verscheidene maanden later mocht Rezek-Allah zijn land verlaten en vestigde hij zich in Canada.31 Uit Pakistan: ❖ In November 2003 arresteerde de Pakistaanse politie Anwar Masih, een christen, op laste van blasfemie. Volgens de Daily Times van Pakistan, stelde Masih Islam ter discussie met zijn Moslim buurman, Naseer. “Tijdens de discussie, zei de onderofficier, dat Masih erg kwaad werd en aan godslastering deed. Naseer verlegde de discussie naar twee andere buren van zijn moeder, Attaullah en Younas Salfi. Deze drie verzamelden vervolgens andere lokale inwoners, en gooiden stenen op het huis van Masih, waarop de politie op de plaats arriveerde, en geen acht sloeg op de aanval, en zelfs Masih arresteerde.”32 ❖ De volgende maand in 2003 werd een kerk aangevallen in de Pakistaanse plaats Dajkot tijdens een gebedsbijeenkomst, en er verzamelde zich een schreeuwende menigte die schreeuwden, “Jullie ongelovigen, stop met bidden en accepteer Islam!” Volgens een periodiek Pakistan Christian Post, kwam de volksmenigte de kerk binnen, en begon de aanbidders te slaan. De Moslim aanvallers ontheiligden de heilige Bijbel en vernielden alles in de kerk.” En in het lokale ziekenhuis negeerden dokters de gewonde Christenen op aanwijzing van een invloedrijke lokale Moslimgeestelijke.33 ❖ In mei 2004, werd een Christen aangeklaagd voor blasfemie. Samuel Masih werd doodgeslagen door een hamer door een Moslim politieagent, toen hij in een ziekenhuisbed lag en leed aan tuberculosis.34 29 Egypt: police arrest 22 Christians in new crackdown, Barnabas fund, 24 October 2003 30 Egyptian officials revoke church licence to build after demolition of church, US Copts Association, 2 December 2003 31 Christian captured at border, Compass Direct, 17 may, 2004 32 Police arrests Christian for ‘blasphemy’, lets attackers go, Daily Times, 29 November, 2003 33 Dajkot Church attacked. PCP Report, Pakistan Christian Post, 11 December 2003 34 Pakistani blasphemy suspect dies, beaten by cop, Reuters, 29 May 2004 52

En uit Koeweit: ❖ Hussein Qambar Ali, een Koeweitse man, bekeerde zich van Islam tot het Christendom in de jaren 1990. Zelfs al garandeert de Koeweitse grondwet de vrijheid van religie en zegt niets over de traditionele Islamitische verbod op het verbieden van het bekeren tot een ander geloof, werd hij toch gearresteerd voor afvalligheid. Tijdens zijn proces verklaarde de aanklager dat de Sharia voorrang heeft op Koeweits seculiere wettelijke kader: “Met droefheid moet ik zeggen dat in onze strafwet geen straf opgenomen is voor afvalligheid. Het feit is dat de wetgeving, in onze nederige mening, geen straf meer kan voorschrijven voor afvalligheid, minder dan wat onze Allah en zijn boodschapper hebben voorgeschreven. Degenen die een beslissing zullen maken over zijn afvalligheid zijn: ons Boek, de Soenna, de verklaring van de profeten en hun wetgeving dat gegeven is door Allah35 Politiek Correcte Mythe: Islam waardeert pre-Islamitische culturen in Moslimlanden Islam denigreert en devalueert niet-Moslims, maar het leidt Moslims ook ertoe om pre-Islamitische culturen te denigreren en devalueren in hun eigen landen. Een Nobelprijswinnaar en auteur V.S. Naipaul merkt op: “Louter 5 jaar na de dood van de Profeet, begonnen de Arabieren Perzië omver te gooien, en geheel het verleden van Perzië, de tijd voor Islam, werd als een zwarte bladzijde in de geschiedenis bestempeld”36 Er was hier niets ongewoons aan. Het is de scene dat door de geschiedenis van Islam heen herhaald werd. Islamitische theologie devalueert op dusdanige wijze de niet-gelovigen, dat er in de Islamitische cultuur geen ruimte is voor toegeeflijkheid naar hun prestaties toe. Moslims noemen het tijdpers voordat elk land Islam adopteerde de tijd van jahiliyya, of onwetendheid. Naipaul verklaart dat de “tijd voor Islam een tijd van zwartheid is: dat is een onderdeel van Moslim theologie. De geschiedenis moet die theologie dienen.” Een voorbeeld hiervan is hoe Pakistanen de beroemde archeologische site van Mohenjo Daro gedenigreerd hebben, en zij zagen de waarde ervan als een kans om Islam te prediken: “Een aanbevolen brief in Dawn (een periodiek) gaf zijn eigen ideeën over de site. Verzen uit de Koran, zei de schrijver, zouden ingegraveerd moeten worden en op borden moeten staan in MohenjoDaro op “geschikte plaatsen”: “Zeg (tot hen, O Mohammed): Reis in het land en zie de natuur van het gevolg van de schuldigen … Zeg (O Mohammed, tot de ongelovigen): Reis in het land, en zie de natuur van de consequentie van hen die voor jullie waren. De meesten van hen waren afgodendienaars.”37 35 Geciteerd in Robert Hussein, Apostate Son, Najiba Publishing Company, 1998, 161 36 V.S. Naipaul, Among the believers: An Islamic journey, New York, Vintage books, 1982, 65 37 Idem, 141-142 53

Net als vandaag: Moslims devalueren antieke plaatsen van andere religies Moslims in het Turkse deel van (bezet) noord-Cyprus probeerden om het 14-e eeuwse klooster van San Makar te veranderen in een hotel. In Libië wilde de flamboyante kolonel Khadaffi de Katholieke kathedraal in Tripoli in een Moskee veranderen. En in Afghanistan wilde de Taliban regering, vanzelfsprekend, de bekende Boeddha’s van Bamiyan opblazen in Maart 2001. Zouden de Christelijke monumenten in Europa ook hetzelfde lot ondergaan? Als de jihad-krijgers – die net zo energiek als altijd zijn geweest het laatste millennium, hun gang zouden kunnen gaan, dan zouden ze dat zeker kunnen. Edward Gibbon, auteur van “Het Verval en de ondergang van het Romeinse Rijk (Engels boek)”, merkte op dat als de 18deeeuwse inval door Moslims in Frankrijk succesvol was geweest, dat dan “misschien de interpretatie van de Koran nu in de scholen van Oxford onderwezen zouden worden, en hun spreekstoelen zouden aan een besneden gehoor de verhevenheid en waarheid van de openbaring van Mahomet onderwijzen.”38 Die dag zou altijd nog kunnen komen. 38 Idem, p.119 54

Hoofdstuk 5 ISLAM ONDERDRUKT VROUWEN Op 18 maart 2005, leidde een Moslimvrouw met de naam Amina Wadud een Islamitisch gebed in New York. Omdat zij een vrouw is, weigerden drie Moskeeën de dienst te houden, en dus werd de dienst verplaatst naar een kunstgalerij, maar de tentoonstellingsruimte trok de uitnodiging in na het ontvangen van een dreigende bommelding. Uiteindelijk werd het in een Episcopaalse kerk gehouden. Een Moslim demonstrant die zich buiten bevond, schreeuwde zelfs, “deze mensen vertegenwoordigen Islam niet. Als dit een Islamitisch land was geweest, zou de vrouw opgehangen worden, en zou zij gedood worden, en in stukken gehakt.”1 Politiek Correcte Mythe: Islam respecteert en eert vrouwen Het is algemeen geaccepteerd, en het is bijna een soort axioma geworden, dat Islamitische mishandeling van vrouwen een cultureel fenomeen is, en dat het niet uit de Koran komt – en dat Islam eigenlijk vrouwen een beter leven aanbiedt dan ze in het westen kunnen genieten. Een Moslim vrouwenalliantie, met als thuisbasis Los Angeles in de Verenigde Staten, claimt dat “spiritualiteit, gelijkheid, verantwoordelijkheid en toerekenbaarheid voor zowel mannen als vrouwen een goed ontwikkeld thema is in de Koran. Spirituele gelijkheid tussen mannen en vrouwen in het oog van God is niet gelimiteerd tot louter spirituele en religieuze zaken, maar het is de basis voor aspecten van menselijke streven.”2 Een andere verdediger van de Moslimvrouwen, de Egyptische Dr. Nawal el-Saadawi, die in problemen kwam met Egyptische autoriteiten, omdat ze de goddelijke instelling overtreden had, omdat haar meningen minder dan Islamitisch waren, gaat zelfs verder: “Onze Islamitische religie heeft vrouwen meer rechten gegeven dan welke andere religie heeft gedaan, en onze religie garandeert haar eer en trots.”3 In dezelfde koker, publiceerde een periodiek genaamd Christian Science Monitor in December 2004 de verhalen van verschillende Latijns-Amerikaanse bekeerlingen tot Islam.4 Een van hen, Jasmine Pinet, verklaarde dat zij “een groter respect als een vrouw had gevonden door zich te bekeren tot Islam.” Pinet loofde Moslim mannen voor hun respect voor vrouwen: “Zij zullen niet gaan zeggen, ‘He, mammie, hoe gaat het?’ Meestal zeggen zij, ‘Hallo, zuster.’ En zij kijken niet naar je als een seksobject.” Deze Monitor verklaart dat er 40 duizend Latijns Amerikaanse Moslims zijn in de Verenigde Staten vandaag de dag, en dat “velen van de Latina bekeerlingen zeggen, dat de overtuiging dat vrouwen in Islam beter behandeld worden, een belangrijke factor was van hun bekering.” 1 Lisa Anderson, Islamic woman sparks controversy by leading prayers, Chicago Tribune, 18 Maart 2005 2 Muslim Women’s Legue, Gender equality in Islam, september 1995, www.mwlusa.org 3 Nawal El-Saadawi, geciteerd in Mohammed Ali Al-Hashimi, the ideal Muslimah: the true Islamic personality of the Muslim women as defined in Qu’ran, Int. Publishinh house, 1998, www.usc.edu 4 Christine Armario, U.S. Latinas seek answers in Islam, Christian Science Monitor, 27 December 2004 55

Voor lezers die dit verbazingwekkend zullen vinden – vanwege de Boerka, polygamie en het (inmiddels opgeheven) verbod op vrouwelijke autobestuurders in Saoedi-Arabië, en andere zaken die algemeen bekend zijn in het westen over de positie van de vrouw in Islam – citeert deze Monitor Leila Ahmed, professor van vrouwenstudies en religie bij de Harvard Universiteit in Amerika: “Ik verbaas mij over de mate waarin mensen denken dat Afghanistan en de Taliban representatief zijn voor vrouwen en Islam.” Ahmed zegt dat “wij ons bevinden in de vroege fasen van algemene hervorming van Islam, dat Islam meer open wil maken voor vrouwen. [Moslimgeleerden] zijn kernteksten van Islam opnieuw aan het lezen – van de Koran tot wettelijke teksten – op elke mogelijke manier.” Maar is de Taliban werkelijk origineel geweest in het bedenken van de kenmerkende zaken in Islam, die vrouwen discrimineren? Zal het “opnieuw lezen” van de Koran en andere kernteksten echt helpen om “Islam meer open te maken voor vrouwen”? Dit zijn enkele van de teksten die “opnieuw gelezen” dienen te worden: ❖ Vrouwen zijn inferieur aan mannen, en moeten daarom door hen worden geregeerd: “Mannen hebben autoriteit over vrouwen, omdat God de een superieur heeft gemaakt over de ander” (Koran 4:34) ❖ De Koran vergelijkt vrouwen met een akker (bouwland) om gebruikt te worden door een man zoals hij het wil: “Jullie vrouwen zijn een akker voor jullie om te cultiveren, dus ga in tot je akker zoals jij het wil” (2:223) ❖ Het verklaart dat het getuigenis van een vrouw minder waard is dan een vrouw, en zelfs de helft minder waard: “Neem twee getuigen uit jullie eigen mannen, en als er geen twee mannen zijn, dan een man en twee vrouwen, zoals je kiest voor je getuigen, zodat als een het fout heeft, de ander haar kan herinneren” (2:282) ❖ Het staat mannen toe om zelfs tot vier vrouwen te trouwen, en daarnaast ook seks te hebben met slavenmeisjes: “Als je vreest dat je niet rechtschapen zult zijn bij het behandelen van wezen, huwt dan vrouwen naar je keuze, twee of drie, of vier en als je vreest, dat je hen niet rechtvaardig zult handelen, dan één of wat uw rechter handen bezitten. Dat is voor u de beste weg, om onrechtvaardigheid te voorkomen”(4:3) ❖ Het verklaart dat de erfenis van een zoon twee keer de grootte moet zijn dan dat van een dochter: “Allah gebiedt je met betrekking tot de erfenis van jullie kinderen: voor het mannelijke kind evenveel als het deel van twee vrouwelijke kinderen” (4:11) ❖ Het vertelt dat echtgenoten hun ongehoorzame vrouwen mogen slaan: “goede vrouwen zijn gehoorzaam, en als een geheim bewaren, wat Allah haar heeft toevertrouwd. En wat betreft degenen, van wie je ongehoorzaamheid (rebellie) vreest, wijs haar terecht en stuur haar vermanend naar haar bed, en tuchtig (sla) haar (4:34) Aisha, Mohammeds meest geliefde vrouw, vermaande vrouwen in niet mis te verstane woorden: “O vrouwenvolk, als je zou weten welke rechten jullie echtgenoten over jullie hebben, dan zou ieder van jullie het stof van het gezicht van haar man afvegen met haar gezicht.”5 Individuele Moslims mogen vrouwen respecteren en eren, maar Islam doet dat niet. 5 Geciteerd in al-Hashimi (Muhammed Ali) The ideal Muslimah: the Ideal Islamic Personality of the Muslim Woman as defines in Qu’ran, The international Islamic Publishing House, 1998 56

De grote Islamitische cover-up De Koran dicteert vrouwen om “hun blik naar beneden richten, en hun bescheidenheid te bewaken; dat zij hun schoonheid en versieringen niet mogen laten zien, behalve wat gewoonlijk zichtbaar moet zijn; dat zij een sluier moeten doen over hun boezem en hun schoonheid niet moeten laten zien, behalve aan hun echtgenoot of vader” en een paar anderen (Koran 24:31). Mohammed was meer specifiek toen Asma, dochter van een van zijn leidinggevende kompanen (en eerste opvolger) Abu Bakr, bij hem kwam, terwijl zij “dunne kleding droeg.” “O Asma,’ riep de Profeet uit, “wanneer een vrouw de leeftijd van menstruatie bereikt, dan is het niet passend voor haar om delen van haar lichaam te laten zien, behalve dit en dit, en hij wees haar handen en gezicht aan.”7 In onze eigen moderne tijd, is deze bedekking van vrouwen het voornaamste symbool geworden van de plaats van vrouwen in de Islam. Net als vandaag: meisjes sterven voor de boerka Kindhuwelijken De Koran neemt kindhuwelijken als vanzelfsprekend in zijn voorschriften over scheiding. Bij het behandelen van de vereiste wachtperiode om te bepalen of een vrouw zwanger is, zegt het: “Als je twijfelt met betrekking tot jullie vrouwen die zijn gestopt te menstrueren, weet dat hun wachtperiode 3 maanden zal zijn. Hetzelfde zal worden toegepast voor degenen die nog niet gemenstrueerd hebben” (Koran 65:4, nadruk toegevoegd). Met andere woorden, Allah is hier een scenario aan het schetsen, waarin een niet-geslachtsrijpe (prepuberaal) vrouw, niet alleen getrouwd is, maar zelfs gescheiden is door haat echtgenoot. Een reden waarom zo’n vers “geopenbaard” zou zijn aan Mohammed, is dat hijzelf een kindbruid had: De Profeet “trouwde ‘Aisha toen ze een meisje was met de leeftijd van 6 jaar, en zij volbracht (consumeerde) het huwelijk toen zij 9 jaar oud was.”8 Kind-huwelijken waren gebruikelijk in het 7eeeuws Arabië – en hier neemt de Koran opnieuw een gebruik over, dat al lang afgeschaft zou moeten zijn door de bekrachtiging van goddelijke openbaring. Een treffend voorbeeld van de onderdrukking is dat Islamitische kleding-voorschriften voor het vrouwelijke geslacht in Maart 2002 in Mekka kwam, toen 15 meisjes werden gedood in een brand op hun school. De religieuze politie van Saoedi-Arabië, de Mutaween (muttawa), liet de meisjes niet uit het gebouw. Omdat alleen meisjes in de school waren, hadden alle vrouwen hun volledig bedekkende kleding opgeborgen. De religieuze politie prefereerde de dood van de meisjes boven de overtreding van de Islamitische wet – zelfs tot het punt waarin zij met de politie en brandweer vochten, die probeerden de deuren van de school open te krijgen.6 6 Zie Christopher Dickey en Rod Nordland, The Fire that won’t die out, Newsweek, 22 juli, 2002, 34-37. Ook op Wikipedia “brand in meisjeschool te Mekka” 7 Abu Dawud, boek 32, nr. 4092 8 Bukhari, Vol. 5, boek 63, nr. 3896, Bukhari, vol. 7, boek 67, nr 5158 (gerespecteerde geschriften Sahih) 57

Het slaan van vrouwen Mohammed werd eens verteld dat “vrouwen zich stoutmoedig gedragen naar hun echtgenoten toe,” waarop hij hen “toestemming gaf om te slaan.” Toen sommigen van hen begonnen te klagen hierover, merkte Mohammed op: “Vele vrouwen hebben in Mohammeds familie geklaagd tegen hun echtgenoten. Zij zijn niet de besten onder jullie.”11 Hij was erg ongelukkig met de manier waarop de vrouwen klaagden, maar zei niets van de echtgenoten die hun vrouwen sloegen. Hij voegde nog iets extra’s toe: “Een man zal niet gevraagd worden, waarom hij zijn vrouw slaat.”12 Een andere Hadieth vertelt opnieuw het verhaal van een vrouw die naar Mohammed toekwam om recht te halen. “’Aisha zei dat de vrouw (eraan kwam), en een groene sluier droeg (en ze beklaagde zich bij Aisha over haar echtgenoot, en liet haar een blauwe plek zien op haar huid veroorzaakt door de mishandeling). Het was de gewoonte van de vrouwen om elkaar te ondersteunen, dus toen Allahs Boodschapper eraan kwam, dat Aisha zei, ‘ik heb geen enkele vrouw zoveel zien lijden, als de gelovige vrouwen. Kijk! Haar huid is bont en blauw, en heeft meer kleur dan haar kleren!”13 “Ik heb geen vrouw gezien die zoveel lijdt als de gelovige vrouwen”? Aisha lijkt geen enkele illusie te hebben gehad dat, in de woorden van Egyptische mevrouw Naval Saadawi, “onze Islamitische religie heeft vrouwen meer rechten gegeven dat elke religie heeft gedaan.” Maar Mohammed was niet geroerd door Aisha’s zorgen over de bonte plekken van de vrouw: Toen haar man arriveerde, corrigeerde Mohammed hem niet voor het slaan van zijn vrouw – hij bracht het zelfs helemaal niet ter sprake. En waarom zou hij, aangezien Allah alreeds aan hem geopenbaard had, dat een man zijn ongehoorzame vrouw op deze manier moest behandelen? Mohammed heeft zelfs Aisha geslagen. Op een nacht, Net als vandaag: Kind huwelijken in de Islamitische wereld Dit heeft de levens van miljoenen vrouwen en meisjes beïnvloed in de landen waarin de Koran als absoluut wordt gezien, en waarin Mohammed het rolmodel is voor elk menselijk gedrag. Meer dan de helft van de tienermeisjes in Afghanistan en Bangladesh worden gehuwd.9 Ayatollah Khomeini vertelde de trouwe Moslims dat een meisje trouwen voordat ze gemenstrueerd heeft een “goddelijke zegen” is. Hij gaf raad aan de vaders: “Doe je best om zeker te stellen dat jullie dochters niet eerst het bloed zien in jullie huis.” Iraanse meisjes mogen getrouwd worden als ze negen jaar oud zijn, met ouderlijke toestemming. Met kind huwelijken komt huiselijk geweld: “In Egypte wordt 29 procent van de getrouwde volwassen vrouwen geslagen door haar echtgenoot; van hen wordt 41 procent geslagen tijdens de zwangerschap. Een studie in Jordanië laat zien dat 26 procent van de gerapporteerde gevallen van huiselijk geweld gepleegd worden bij vrouwen onder de 18 jaar.”10 dacht hij dat ze sliep, dus ging hij naar buiten. Aisha volgde hem in het geheim. Toen hij erachter kwam wat ze had gedaan, sloeg hij haar: “Hij sloeg mij op de 9 Zie VN Kinderfonds, Unicef, Child marriages must stop, 7 Maart 2001 10 Andrew Bushell, Child Marriage in Afghanistan and Pakistan, Amerika, 11 Maart 2002, p. 12 11 Abu Dawud, boek 11, nr. 2141 12 Idem, boek 11, nr. 2142 13 Bukhari, vol. 7, boek 77, nr. 5825 58

borstkast, wat erg zeer deed, en zei toen: Denk jij dat Allah en Zijn Apostel jou onrechtmatig zouden behandelen?”14 Een aanbod dat je niet kan weigeren Mohammed benadrukte dat vrouwen het bezit waren van hun echtgenoot: “Allahs Boodschapper zei, ‘Als een echtgenoot zijn vrouw in het bed roept (d.w.z. seksueel verkeer wil) en zij weigert en zorgt ervoor dat hij in boosheid moet inslapen, dat de engelen haar zullen vervloeken tot de morgenstond.”16 Dit is vastgelegd in Islamitische wet: “De echtgenoot is alleen verplicht om zijn vrouw te onderhouden, wanneer zij haarzelf aan haar geeft, of dit aanbiedt, wat betekent dat zij hem toestaan om te genieten van haar volledige persoon en geen seks weigert op welk tijdstip dan ook, dacht of nacht.”17 Net als vandaag: het slaan van vrouwen Het Pakistaanse Instituut van Medische Wetenschappen heeft bepaald dat meer dan 90 procent van de Pakistaanse vrouwen zijn geslagen of seksueel misbruikt – voor overtredingen in de orde van een koken van een onbevredigende maaltijd. Anderen zijn gestraft omdat ze geboorte gaven aan een meisje in plaats van een jongen.15 Niet alleen naar buiten gaan De Islamitische wet bepaalt dat “de echtgenoot zijn vrouw mag verbieden om het huis te verlaten”18 en dat “een vrouw de stad niet mag verlaten zonder haar echtgenoot of een lid van haar niet-huwbare familie die haar begeleidt, behalve als de reis onvermijdelijk is, zoals de hadj. In andere gevallen is het voor haar onwettig om te reizen, en onwettig voor haar man om haar dat toe te staan.”19 Volgens Amnesty International is de situatie in Saoedi-Arabie dusdanig dat… “vrouwen die onbegeleid wandelen, of met een man wandelen die niet hun echtgenoot of naaste familielid is, het risico lopen om gearresteerd te worden op verdenking van prostitutie of andere ‘morele’ overtredingen.”20 Tijdelijke echtgenoten Niets is makkelijker voor een Moslim man: het enige wat hij moet doen is zeggen tot zijn vrouw, “ik ga van je scheiden,” en de scheiding is voltrokken. De schijnbare hardheid lijkt verlicht te worden door een ander vers uit de Koran: “Als een vrouw wreedheid of verlating vreest van de kant van haar echtgenoot, is er geen schuld op hem, als zij een vriendschappelijke regeling treffen tussen hen beiden, en zo’n verzoenende regeling is het beste” (Koran 4:128) Maar deze oproep voor het treffen van een regeling, is er niet een waarbij twee gelijken elkaar ontmoeten – ten minste zoals het wordt geïnterpreteerd in de Hadieth. Aisha legt dit vers uit: “Het betreft een vrouw wiens echtgenoot haar 14 Sahih Muslim, boek 4, nr. 2127 15 Zie Amnesty International, Media briefing: violence against women in Pakistan, 17 April 2002, www.amnesty.org 16 Bukhari, Vol. 4, boek 59, nr. 3237. Deze hadieth wordt herhaald op vele andere plaatsen 17 Umdat al-Salik, m11.9 18 Idem, m10.4 19 Idem, m10.3 20 Amnesty International, Saudi Arabia: End Secrecy End Suffering: Women 59

niet langer wil behouden, maar van haar wil scheiden en een of andere (jonge) vrouw wil trouwen, en dus zegt ze tegen hem: ‘Behoud mij en scheid niet van mij, en trouw dan een andere vrouw, en je hoeft mij niet te onderhouden, of met mij te slapen.”21 In de tussentijd is de waarschijnlijkheid dat een man van zijn vrouw mag scheiden in een vlaag van woede, en dan later met haar verzoenen, geeft aanleiding tot een ander vreemd puntje in de Islamitische wet: Als een Moslim vrouw eenmaal driemaal gescheiden is van dezelfde man, dan moet ze eerst een andere man trouwen en scheiden, voordat ze tot hem terug mag gaan: “Wanneer een vrije man driemaal een scheiding heeft uitgeroepen, dan is het onwettig voor hem om de gescheiden vrouw opnieuw te trouwen, totdat zij een andere man heeft getrouwd in een geldig huwelijk, en de nieuwe man met haar gecopuleerd heeft.”22 Dit heeft aanleiding gegeven voor het fenomeen van “tijdelijke echtgenoten.” Nadat een echtgenoot gescheiden is van zijn vrouw, in een geïrriteerde bui, dan zullen deze mannen de ongelukkige vrouw eerst moeten “trouwen” voor een nachtje, voordat zij weer terug kan keren tot haar echtgenoot en familie. Profetische toestemming Toen Mohammed alreeds negen vrouwen had, en talloze bijvrouwen, gaf Allah hem speciale toestemming om zoveel vrouwen te hebben als hij wenste: “O Profeet! Zie! Wij hebben het wettelijk voor je gemaakt, aan wie je hun bruidsschatten hebt gegeven, en degenen die je rechterhand bezit, van degenen die Allah jou heeft gegeven als een oorlogsbuit [let op: ontvoering!], evenals de dochters van uw ooms en tantes van je vaders zijde, en de dochters van je ooms en tantes van de moederszijde die met u emigreerden, en een gelovige vrouw als zij haarzelf aan de Profeet gegeven heeft, en de Profeet verlangde haar ten huwelijk te vragen – een privilege die alleen voor jou (bedoeld is), en niet voor de (rest van de) gelovigen” (Koran 33:50) Zulke heel gelegen komende profetieën en openbaringen zijn talrijk in de Koran – Allah geeft Mohammed zelfs opdracht om de net gescheiden vrouw van zijn geadopteerde zoon te trouwen (33:37) Mohammeds verlangens hebben bittere vruchten voortgebracht. Deze twee Koranpassages zijn alleen maar twee elementen van een doordringende aanname dat vrouwen niet gerechtigd zijn tot gelijkwaardigheid als mannen en hetzelfde respect verdienen als mens, maar meer een soort objecten zijn die aan mannen worden toegekend, voor hen om te gebruiken. Polygamie is natuurlijk de grondslag van deze aanname, en het beweegt zich westwaarts met Islam. Eind 2004 is polygamie zo algemeen geworden onder Moslims in Groot-Brittannië, dat de Britten het overwegen te erkennen voor belastingdoeleinden.23 Tijdelijke vrouwen Sjiitische Islam, de dominante vorm van Islam in Iran, staat ook “tijdelijke vrouwen” toe. Dit is een mogelijkheid in de wet voor mannen, om een vrouwelijk gezelschap te krijgen voor de korte termijn. In een tijdelijk huewelijk, of Mut’a, tekent het koppel voor een huwelijksovereenkomst, dat eruit ziet als alle andere huwelijksovereenkomsten, behalve dat er een tijdslimiet in opgenomen is. Een traditie 21 Bukhari, vol. 7, boek 67, nr. 5206 22 ‘Umdat al-Salik, n7.7 23 Nicholas Hellen, Muslim second wives may get a taks break, The Sunday Times, 28 December 2004 60

van Mohammed bepaalt dat een tijdelijk huwelijk “ten minste drie nachten moet duren, en als zij dit willen verlengen, dan kunnen ze dat doen. En als zij wensen te scheiden, dan kunnen ze dat doen.”24 Echter, veel van zulke huwelijken duren niet langer dan drie nachten. Mohammed versus Jezus “En de Schriftgeleerden en de Farizeeën brachten een vrouw tot Hem, die in het plegen van overspel betrapt was. En zij stelden haar in het midden, en zeiden tot Hem: Meester, deze vrouw is op de heterdaaddaad gegrepen, toen zij overspel beging. En Mozes heeft ons in de wet geboden, dat zulken gestenigd zullen worden; Jij dan, wat zegt jij ervan? En dit zeiden zij, omdat zij hem wilden beproeven, opdatzij iets hadden, om Hem te beschuldigen. Maar Jezus, bukte neer en schreef met een vinger op de grond. En toen zij Hem bleven vragen, richtte Hij Zich op, en zei tot hen: Wie van jullie zonder zonde is, laat die de eerste steen op haar werpen. En bukte opnieuw en schreef op de grond. EN zij hoorden dit, en een ieder van zijn eigen geweten overtuigd, gingen weg, de een na de andere. Dit begon bij de oudsten, en ging door tot de minsten. En Jezus werd alleen gelaten, en de vrouw stond nog in het midden. En Jezus richtte zich op, en zag niemand dan de vrouw. En hij zei tot haar: Vrouw, waar zijn je beschuldigers? Heeft u niemand je veroordeeld? En zij zei: Niemand, Heer! En Jezus zei tot haar: Dan veroordeel ik je ook niet, maar ga heen en zondig niet meer. Jezus (Johannes 8:3-11) “Er kwam een vrouw tot hem (de Heilige Profeet) vanuit Ghamid en zei: Allahs Boodschapper, ik heb overspel begaan, daarom reinig mij. Hij (de Heilige Profeet) stuurde haar weg. De volgende dag zei ze: Allahs Boodschapper, waarom stuur je mij weg? … Bij Allah, ik ben zwanger geworden. Hij zei: goed, als je toch hierop aandringt, ga dan weg totdat je kind geboren is. Toen zei bevallen was, kwam zij met het kind in een doek gewikkeld en zei: Hier is het kind, waarvan ik ben bevallen. Hij zei: Ga heen, en zoog het kind totdat hem de speen geeft. Toen zij hem de speen gaf, kwam zij tot hem … Zij zei: Allahs Boodschapper, hier is hij, zoals ik hem de speen geef en hij eet ook. Hij (de Heilige Profeet) vertrouwde het kind aan een van de Moslims en toen vaardigde hij een straf uit. En zij werd in een greppel gezet tot op haar borst, en hij gaf mensen de opdracht haar te stenen. Khalid bin Walid kwam naar voren, met een steen die hij naar haar hoofd gooide, en er spatte bloed op het gezicht van Khalid, en zo misbruikte hij haad. Allahs Apostel hoorde zijn (Khalids) vloek, die hij naar haar slingerde. Daarom zei hij (de Heilige Profeet): Khalid, wees aardig. Bij Hem in Wiens Hand mijn leven is, zij heeft zo’n berouw getoond, dat zelfs als een verkeerde tollenaar (belastingambtenaar) zich zou bekeren, dat hij vergeven zou worden. Toen gaf hij bevel met betrekking tot haar, en hij sprak een gebed uit over haar, en zij werd begraven.”25 Mohammed (Hadieth Muslim 4206) De autoriteit voor deze praktijk berust op de Sjiitische variant van de lezing van een vers in de Koran (4:24), en een passage in de Hadieth: “Verhaald Jabir bin Abdullah en Salama bin Al-Akwa: Terwijl wij 24 Bukhari, vol. 7, boek 67, nr. 5119 25 Muslim, vol. 3, boek 17, nr. 4206 61

in het leger waren, kwam Allahs Boodschapper tot ons, en zei, ‘Het is jullie toegestaan om de Mut’a (huwelijk) te doen, en doe het dan ook.”26 Soennitische Moslims, die 85 procent van alle Moslims uitmaken, claimen dat Mohammed deze provisie later herroepen heeft – maar de Sjiieten verschillen van mening hierover. In elk geval hadden de tijdelijke vrouwen de neiging om samen te komen in de Sjiitische heilige steden, waar zij tijdelijk gezelschap aanboden aan de eenzame studenten van het seminarie. Verkrachting: vier getuigen vereist Het meest dreigende nieuws voor vrouwen mag dan de Moslim “lezing” zijn met betrekking tot verkrachting, omdat dit verbinding heeft met de Islamitische beperkingen die gelden op de geldigheid van het getuigenis van een vrouw. In de rechtbank, is het getuigenis van een vrouw minder waard, en telt het voor de helft van een getuigenis van een man (Koran 2:282). Islamitische wettelijke theoretici hebben de geldigheid Een boek dat je niet geacht wordt te lezen van het getuigenis van de vrouw verder beperkt door het te limiteren tot, in de woorden van een Islamitisch wettelijk handboek, “in gevallen betreffende eigendom, of transacties van eigendom, zoals verkoop.”27 In andere gevallen kunnen alleen mannen getuigen. En in gevallen van seksueel misbruik zijn vier mannelijke getuigen vereist. Deze getuigen moeten meer kunnen doen dan alleen simpelweg getuigen dat een geval van overspel, ontucht of verkrachting heeft plaatsgevonden; zij moeten de daad ook zelf gezien hebben. Deze eigenaardige en destructieve bepaling heeft zijn oorsprong tijdens een incident in Mohammeds leven, waarin zijn vrouw Aisha beschuldigd werd van ontrouw. Deze beschuldiging verontrustte Mohammed zeer, omdat Aisha zijn favoriete vrouw was. Maar in dit geval, zoals in vele andere, kwam Allah zijn Profeet te hulp: Hij onthulde Aisha’s onschuld en stelde een bepaling in het leven dat vier getuigen nodig waren voor seksuele zonden: “Waarom hebben zij geen vier getuigen? Omdat zij niet met vier getuigen kunnen komen, zijn ze werkelijk leugenaar in het oog van Allah” (Koran 24:13).28 Bijgevolg is het bijna onmogelijk om een geval van verkrachting te bewijzen in landen die de The Qu’ran Dilemma. Analyze Islam’s Holiest Book. Vol. 1, 2010, V.S. Waterlife Publishing. In het Engels geschreven door voormalige Moslims. Het boek gaat heel gedetailleerd door de Soera’s heen, en laat kritisch dingen zien waar de gemiddelde Moslim nog nooit aan gedacht heeft. Aan te raden voor Moslims is de ook de hiermee verbonden site www.thequran.com, die tevens Arabische teksten hanteert. voorschriften van de Sharia volgen. Mannen kunnen verkrachten zonder enige straf te krijgen: zo lang ze maar de beschuldiging ontkennen, en er geen getuigen zijn, zullen zij zonder kleerscheuren ervan af komen, om de simpele reden dat het getuigenis van het slachtoffer niet toegelaten wordt. En nog erger, als een vrouw een man beschuldigt van verkrachting, kan dit zelfs uitlopen op een beschuldiging van de vrouw zelf. Als de vereiste mannelijke getuigen niet gevonden kunnen worden, wordt de beschuldiging van verkrachting een soort toelating voor overspel. Dit is de reden waarom zelfs tot 75 procent van de in de gevangenis belandde vrouwen in Pakistan, in feite achter tralies zitten, omdat zij 26 Bukhari, vol. 7, boek 67, nr. 5117-5118 27 ‘Umdat al-Salik, o24.8 28 Zie ook Bukhari, vol. 3, boek 52, nr.2661 62

zelf slachtoffer zijn van verkrachting.29 Verschillende opvallende zaken in Nigeria in de jaren 2000 speelden rond beschuldigingen van verkrachting die uiteindelijk uitmondden in beschuldigingen voor overspel. De Islamitische autoriteiten veranderden de beschuldigingen in een aanklacht tot overspel, en dit resulteerde zelfs tot verschillende doodstraffen, die uiteindelijk weer ingetrokken werden na internationaal protest.30 Vrouwenbesnijdenis Vrouwenbesnijdenis is weer een andere bron van ellende voor vrouwen in sommige Islamitische landen. Dit is niet alleen een Islamitisch gebruik, maar het komt voor in een aantal culturele en religieuze gemeenschappen in Afrika en Zuid Azië. Onder Moslims komt het voornamelijk voor in Egypte en de landen erom heen. Ondanks het feit dat er (op zijn best) heel karig wordt gesproken over deze afschuwelijke praktijk in de Koran of de Hadieth, de Moslims die het wel praktiseren, omgeven het met religieuze gewichtigheid. Een Islamitische wettelijke handleiding verklaart dat besnijdenis vereist is voor “zowel mannen als vrouwen.”31 Voor Sheik Mohammed Sayyed Tantawi, de grote Een boek dat je niet geacht wordt te lezen Voices Behind the Veil: The World of Islam Through the Eyes of Women, bewerkt door Ergun Mehmet Caner. Grand Rapids, MI, Kregel Publications, 2004 Sheik van al-Azhar (overleden in 2010), is vrouwelijke besnijdenis “een prijzenswaardige praktijk die eer bewijst aan vrouwen.”32 Als de grote imam van al-Azhar Moskee in Cairo, is de Tantawi – in de woorden van een BBC reportage “de hoogste spirituele autoriteit voor bijna een miljard Soennitische Moslims.”33 Misschien alleen in de ogen van Sheik Tantawi, is de pijn die vrouwenbesnijdenis veroorzaakt voor Islam Ontsluierd, Ergun Mehmet Caner. Nederlandse uitgave. Gideon, 2005 de slachtoffers het resultaat waard: de meeste autoriteiten zijn erover eens dat vrouwenbesnijdenis bedoeld is om de seksuele respons van een vrouw te laten verminderen, zodat ze minder snel tot overspel overgaat Lange termijn vooruitzichten? Beroerd Zo lang men de Koran leest en gelooft, zullen vrouwen geminacht worden, tweederangs burgers zijn, onderworpen zijn aan een hartbrekende en mensonterende polygamie, de dreiging hebben van een snelle en wispelturige scheiding, of zelfs nog erger – inclusief mishandeling, valse beschuldigingen, en het verlies van praktisch gezien de meeste basale mensenrechten. Dit zijn geen verschijnselen van alleen een enkele groep, of een partij of iets wat tijdelijk is. Zij zijn de consequentie van het beschouwen van de Koran als een absolute, eeuwig geldende, en perfecte woord van Allah. Zolang als men de Koran letterlijk neemt, zullen vrouwen risico lopen. 29 Zie Sisters in Islam, Rape, Zina and Incest. 6 April 2000, www.muslimtents.com 30 Zie Stephen Faris, In Nigeria, A Mother faces Execution, www.africana.com, 7 Januari 2002 31 ‘Umdat al-Salik, e4.3 32 Geciteerd in Geneive Abdo, No God but God: Egypt and the Triumpf of Islam, Cambridge, Oxford University Pr., 2000, 59 33 Frank Gardner, Grand Sheikh condemns suicide bombings, BBC News, 4 December 2001 63

Hoofdstuk 6 ISLAMITISCHE WET: LIEGEN, STELEN EN MOORDEN Niet alleen geeft Islam het bevel om oorlog te voeren tegen de ongelovigen en hun onderwerping onder Islamitische heerschappij; het is ook – zoals wij al gedeeltelijk hebben gezien – bekrachtigd liegen, stelen en vermoorden met als doel om de zaak van Islam te bevorderen. In feite heeft de Islam geen morele codificatie zoals die van de Tien Geboden. En het idee dat Islam het algemene morele vooruitzicht van Judaïsme of Christendom deelt, is duidelijk een andere politiek correcte mythe. In Islam is werkelijk alles toegestaan, als het maar de groei van Islam bevorderd. Liegen: Het is fout, tenzij dat niet zo is Mohammed heeft geen woorden gewijd aan de noodzaak om de Raad eens.. • Het overkoepelende principe in Islam is “als het goed is voor Islam, dan is het rechtvaardig” • Islam staat liegen toe, als stelen en doden in bepaalde omstandigheden • Dit leidt tot misleidingscampagnes op grote schaal vandaag de dag waarheid te vertellen: “ Het is voor jullie verplicht om de waarheid te vertellen, want de waarheid leidt tot deugd, en deugd leidt tot het Paradijs, en een man die voortgaat om de waarheid te vertellen en zich inspant om dat te doen, wordt uiteindelijk als waarheidsgetrouw aangemerkt door Allah. En behoedt je voor het vertellen van een leugen, want het vertellen van een leugen leidt tot obsceniteit, en obsceniteit leidt tot het hellevuur, en de persoon die leugens blijft vertellen en zich inspant om leugens te vertellen, wordt als een leugenaar aangemerkt door Allah.”1 Echter, zoals met zovele andere Islamitische principes, is dit grotendeels een zaak tussen de gelovigen onderling. Wanneer het over ongelovigen gaat – in het bijzonder degenen die in oorlog zijn met Moslims – kondigde Mohammed een heel ander principe aan: “Oorlog is misleiding.” In het bijzonder leerde hij dat liegen toelaatbaar is bij oorlog of strijd.2 En aldus waren twee blijvende Islamitische principes geboren: de toelaatbaarheid van politieke moorden voor het eren van de Profeet en zijn religie, en de toelaatbaarheid van misleiding in oorlogstijd. De doctrines van misleiding (taqiyya en kitman) zijn meest geïdentificeerd in Sjiitische Islam en ogenschijnlijk afgewezen door de Soennieten (over 85 procent van de Moslims wereldwijd), omdat zij ingesteld waren door de Profeet. Echter, ze kunnen nog steeds gevonden worden in de tradities en overleveringen in geschriften die Soennitische Moslims nog steeds als het meest betrouwbaar achten. Ook religieuze misleiding (toegepast op ongelukkige gelovigen) wordt door de Koran zelf onderwezen, en het vertelt aan de Moslims: “Laat de gelovigen geen ongelovigen als vrienden of als helpers verkiezen boven de gelovigen. Wie dat doet, zal helemaal geen hulp meer krijgen van Allah, tenzij je het als voorzorgsmaatregel gebruikt tegen hen, dat je jezelf zorgvuldig voor hen hoedt” (Koran 3:28). Met andere woorden: wordt geen vrienden van ongelovigen, behalve om “jezelf voor hen te behoeden”: doe alsof je hun vrienden bent, zodat je jezelf tegen hen kan sterken. De bekende 1 Muslim, boek 32, nr. 6309 2 Bukhari, vol. 4, boek 56, nr. 3030; Muslim, vol. 4, boek 32, nr. 6303 64

Korancommentator Ibn Kathir verklaart dit, in dit vers, “Allah verbiedt zijn gelovige dienaars om de ongelovigen te helpen, of om hun vrienden te worden met wie zijn vriendschappen kunnen ontwikkelen, boven de gelovigen.” Echter, er zijn sommigen uitgesloten van deze regel, namelijk “die gelovigen die in sommige gebieden of tijden vrezen voor hun veiligheid voor de ongelovigen. In dat geval is het de gelovigen toegestaan om vriendschappen te sluiten aan de buitenkant, maar nooit aan de binnenkant.”3 Toen de Sjiitische Moslims werden vervolgd door de Soennieten, ontwikkelden zij de doctrine van taqiyya, of verhulling: Ze konden liegen over wat zij geloofden, en aspecten van hun geloof ontkennen, die onaangenaam waren door de Soennieten. Deze praktijk staat onder sanctie door de Koran, die Moslims waarschuwt dat degenen die Islam verloochenen, naar de Hel worden gestuurd – behalve degenen die gedwongen zijn om dat te doen, maar die nog steeds inwendig ware Moslims blijven: “Een ieder die na het accepteren van het geloof in Allah ongeloof uit – behalve onder dwang, (terwijl) zijn hart standvastig blijft in het geloof – maar zoals zijn hart opent voor ongeloof, op hen is de straf van Allah, en voor hem is een afschuwelijke straf” (Koran 16:106). Erg hiermee verbonden is de doctrine van kitman, of mentale reservatie, die de waarheid vertelt, maar niet de gehele waarheid, met de intentie om te misleiden. Alhoewel deze doctrines gewoonlijk geassocieerd worden met de Sjiieten, hebben de Soennieten dit ook gepraktiseerd door de Islamitische geschiedenis heen, vanwege het feit dat deze principes op de Koran gegrondvest zijn.4 Ibn Kathir, die een Sjiiet was, verklaart dat de “geschriftgeleerden overeenstemden dat als een persoon gedwongen wordt tot ongeloof, dat het voor hem toelaatbaar is om of met hen mee te gaan in het belang zelfbehoud, of om te weigeren.”5 Hedendaagse jihadisten hebben gesproken van de bruikbaarheid van misleidende praktijken. Herinner goed, dat de volgende keer dat je een Moslim woordvoerder op televisie ziet, die zijn vriendschap met het westen uitspreekt, en zijn loyaliteit aan Amerika (of een ander Europees land). Natuurlijk kan hij gewoon de waarheid vertellen – maar hij kan mogelijk gewoon niet de gehele waarheid vertellen, of simpelweg liegen. En het is praktisch zeker, dat degene die het interview afneemt, hem niet zal vragen over deze passage in de Koran. Maar betekent nu “onder dwang” in dit geval? Ibn Kathir lijkt alleen te bedoelen fysieke dwang, maar dwang kan vele vormen aannemen. Kan een Islamitische woordvoerder in zijn land zich gewoon beperkt voelen, of aspecten in hun religie bagatelliseren of ontkennen die ongelovigen onsmakelijk vinden? Diefstal: Het hang allemaal af van wie je steelt Islamitische wet is heel berucht voor het voorschrijven van harde straffen – misschien het meest opmerkelijk is amputatie voor diefstal: “Wat de dief betreft, zowel de man als de vrouw, hak hun de hand(en) af, als straf voor wat zij misdeden. Allah is Machtig en wijs” (Koran 5:38). Maar hier opnieuw, de situatie is anders als het aankomt op ongelovigen, die worden opgevat als degenen die “strijd” voeren tegen Islam. Wij weten dat de Koran een wet heeft voor het verdelen van de gestolen oorlogsbuit, en voorschrijft dat een vijfde deel naar Allah gaat en liefdadigheid (Koran 8:41). En nadat Mohammed het verdrag van Hudaybiyya sloot met de Quraish (zie hoofdstuk 1), stelde 3 Ibn Kathir, vol. 2, 141-142 4 Bernard Lewis, The assassins, New York, Basic books, 1987, 25. Charles M. Sennott, Exposing taqiyya among al Qaeda’s European Network, Boston Globe, 4 Augustus, 2002 5 Ibn Kathir, vol. 5, 530 65

hij zijn verwarde en teleurgestelde volgelingen gerust met nog meer oorlogsbuit: “Allah belooft jullie veel oorlogsbuit dat jullie zullen pakken, en Hij heeft jullie dit allemaal als voorschot al gegeven, en heeft de handen van mensen van jullie weerhouden, dat het een teken mag zijn voor de ongelovigen, dat Hij je op het rechte pad mag leiden.” (Koran 48:18-20). De gelegenheden waarop de Moslims werkelijk oorlogsbuit konden stelen waren talrijk. Moord: het hangt ervan af wie je vermoord Moslim apologeten houden ervan om Koran 5:32 te citeren: “Wie een mens doodt, anders dan wegens het doden van anderen of het scheppen van wanorde in het land, het ware alsof hij de gehele mensheid had gedood, en voor hem, die iemand het leven redt, alsof hij aan de gehele mensheid heeft gered.” Echter, deze veelvuldig geciteerde vers is niet werkelijk het alomvattende verbod op moord zoals het lijkt. Ten eerste, is dit deel van de tekst gericht aan de “Kinderen van Israël” (de Israëlieten) en het speelt zich af in het verleden; het is niet gericht tot de Moslims. Het komt eigenlijk als deel van een waarschuwing aan de Joden, om geen oorlog te maken tegen Mohammed, anders zouden zij een afschuwelijke straf krijgen. Het punt is dat Allah de Israëlieten waarschuwde om geen “onheil in het land” te verspreiden, en toch bleven ze ermee doorgaan: Om die reden hebben wij de kinderen van Israël voorbestemd, dat als iemand een persoon zou neerslaan – anders dan moord of het verspreiden van onheil in het land – dat zou dat zijn alsof hij de gehele mensheid neersloeg, en als iemand een leven redde, dan zou dat zijn alsof hij alle mensen zou redden. Toen kwamen Onze boodschappers tot hen met duidelijke tekenen, en toch, zelfs na dit alles, bleven velen van hen doorgaan met het plegen van excessen en overmatige daden in het land. De straf voor degenen die oorlog voeren tegen Allah en Zijn Boodschapper, en vanwege het grote streven om onheil in het land te brengen is: executie of kruisiging of de handen en voeten afhakken van tegengestelde zijden, of verbanning uit het land: dat zal hun schande zijn in deze wereld, en een hevige straf voor hen in het Hiernamaals (Koran 5:31-33) In werkelijkheid zou het, in het licht van de oorlogszuchtige verordeningen in de Koran om de “ongelovigen neer te slaan” (9:5; 2:191), duidelijk moeten zijn dat in dit geval, net zoals in vele andere, dat er een standaard is voor Moslims, en een andere voor niet-Moslims. Inderdaad bedingt de Koran dat “het is betamelijk is voor een gelovige om een andere gelovige te doden, tenzij door vergissing” (4:92), maar het maakt niet een gelijkwaardige verklaring met betrekking tot ongelovigen. Dit leidt tot een voorspelbare dubbele standaard en dubbele moraal in de Islamitische wet. “Doden zonder recht,” volgens de Shafi’i school van Soennitische Moslim jurisprudentie, “is na ongeloof, een van de ergste gruweldaden.” Het bedingt dat “vergelding verplicht is … tegen een ieder die een mens opzettelijk doodt en zonder recht.” Echter, er is geen vergelding toegestaan in het geval dat “een Moslim een niet-Moslim doodt.”6 6 ‘Umdat al-Salik, 01.0, o1.1, o1.2 66

John Quincy Adams over Islam: (de 6de president van de V.S.) “In de zevende eeuw van het Christelijk tijdperk, een zwervende Arabier in de geslachtslijn van Hagar [d.w.z. Mohammed], de Egyptenaar, die de krachten van een transcendente genie combineert, met de bovennatuurlijke energie van een fanaticus, en de frauduleuze geest van een bedrieger, verklaarde zichzelf als een boodschapper vanuit de Hemel, en verspreidde verwoesting en zinsbegoocheling over een uitgebreid gebied van de aarde. Geadopteerd van de verheven Mozaïsche wet, de doctrine van de almachtige God; hij verbond de onlosmakelijke met deze stoutmoedige valsheid, dat hij voor zichzelf zowel profeet als apostel was. Door de Openbaring van Jezus te adopteren en over te nemen, het geloof en de hoop van een onsterfelijk leven, en de toekomstige vergelding, vernederde hij deze tot het stof toe door de beloningen en sancties van zijn religie voor de bevrediging van zijn seksuele passies, en het toestaan van polygamie. En verder verklaarde hij oorlog waarin niemand ontzien werd, een vernietigende oorlog, als deel van zijn religie, tegen de rest van de mensheid. DE ESSENTIE VAN ZIJN DOCTRINE IS GEWELD EN LUST: OM DE WREEDHEID TE VERHEFFEN BOVEN HET GEESTELIJKE DEEL VAN DE MENSELIJKE NATUUR…. Tussen deze twee religies, die geheel contrasteren in karakter, heeft een oorlog gewoed voor 1200 jaar. De oorlog is schaamteloos… Zolang als de genadeloze doctrines en losbandige dogma’s van de valse profeet de toekomstige motieven van menselijke actie zullen bekleden, kan er nooit vrede zijn op aarde, en noch goede wil naar de mensen toe.” (Nadruk in het origineel) Een Iraanse Soefi leider, Sheik Sultanhussein Tabandeh, oefent veel invloed uit in het vormgeven van de jurisprudentie van Khomeini’s Islamitische Republiek, scheef Een Moslim Commentaar op de Universele Verklaring van de Rechten voor de Mens. Terwijl hij betoogde over de doodstraf in het geval dat een Moslim wordt gedood, argumenteert Tanbandeh ertegen als de moordenaar een Moslim is en het slachtoffer een niet-Moslim: “Omdat Islam de niet-Moslims beschouwt als van een lager niveau van geloof en overtuiging, is het zo dat als een Moslim een niet-Moslim doodt… dan zal zijn straf niet een vergeldende doodstraf zijn, omdat het geloof en de overtuiging die bij bezit verhevener is dan dat van de man die gedood is. Er zal alleen een boete van hem geëist worden.”7 Universele morele waarden? Je kunt ze niet vinden. In zijn boek De afschaffing van de Mens, heeft de Christelijke apologeet C.S. Lewis (1898-1963) voorbeelden verzameld van wat hij de Tao, of de Natuurlijke Wet noemt: principes die door mensen worden gehouden in een brede verscheidenheid aan culturen en beschavingen. Deze principes houden onder andere in: “plichten aan ouders, ouderen, voorouders”, “verplichtingen aan Kinderen en Nakomelingen”, “de Wet van Goede Vertrouwen en Waarheidsliefde”, “de Wet van Grootmoedigheid”, en meer. Hij illustreert de algemeenheid van deze principes door citaten uit bronnen zo divers als het Nieuwe Testament, Virgilius Aeneid, Bhagavad Gita, Confucius Analect, de 7 Sultanhussein Tanbandeh, A Muslim Commentary on the Universal Declaration of Human Rights, translated F.J. Goulding, London, F.T. Goulding and co., 1970, 18 67

geschriften van de Aboriginals, en vele anderen. Wat compleet mist dat zijn de citaten van de Koran en andere Moslimgeschriften. Mohammed versus Jezus “Jullie hebben gehoord wat vanouds is gezegd: Jij zult niet doden. Maar zo wie doodt, die zal strafbaar zijn voor het gerecht. Maar Ik zeg jullie: wie ten onrechte boos is op zijn broeder, die zal strafbaar zijn door het gerecht; en wie tot zijn broeder [beledigd] die zal strafbaar zijn door den grote raad, maar wie zegt: ‘Jij dwaas!’, die zal strafbaar zijn door het helse vuur” Jezus (Mattheus 5:21-22) “Wanneer jij de ongelovigen (in oorlog) ontmoet, treft dan hun nek en wanneer je overwinnaar bent, bindt hen dan vast. En wanneer de oorlog opgehouden is, laat hen dan vrij uit gunst of voor een losprijs. Zo zij het. En indien Allah wilde, had Hij hen Zelf kunnen bestraffen. Maar Hij wilde sommigen van jullie door anderen op de proef stellen. En degenen die omwille van Allah worden gedood, Hij zal hun daden niet verloren laten zijn.” Koran 47:4 Een boek dat je niet geacht wordt te lezen Umdat al-Salik, vertaald in het Engels door Nuh Ha Mim Keller, Reliance of the Traveller: A Classical Manual of Islamic Sacred Law (Amana Publications, 1997, 1220 p.). Dit boek is vrij beschikbaar in Pdf op internet. Dit is een Handleiding van de Shafi’i school voor de Moslim leek. Het wordt onderschreven door de Al-Anzar Universiteit. Dit is de meest gerespecteerde autoriteit: Al-Azhar’s Islamitische Onderzoeks-instelling heeft dit boek gewaarmerkt als “conform de praktijk en geloof van de orthodoxe Soennitische gemeenschap.”8 Deze weglating kan zijn oorzaak hebben in Lewis’ zijn gebrekkige kennis van Islam. Maar dit is erg onwaarschijnlijk, gegeven de tijd waarin Lewis leefde, en de rol die Verenigd Koningrijk speelde in het Midden-Oosten en Azië. Je zou nu kunnen denken, zeker, hij zou toch wel wat illustraties van zijn principes in de Koran hebben moeten kunnen vinden? Het probleem van Lewis zou simpelweg gelegen kunnen hebben in dat Islam niet een wet onderschrijft van wat hij noemt “De Wet van Algehele Weldadigheid”: men behoort niet liefdadig te zijn dan alleen aan medegelovigen. Dit ongemakkelijke feit is dat Islam simpelweg niet de Gouden Regel onderwijst.9 Het dictaat van Jezus bijvoorbeeld, “hoe jij wil dat andere mensen jou behandelen, behandel hen ook zo” (Mattheus 7:12) blijkt voor te komen in praktisch elke religieuze traditie op deze planeet – behalve in Islam. De Koran en de Hadieth maken een heel scherp onderscheid tussen gelovigen en niet-gelovigen, dat er geen 8 ‘Umdat al-Salik, xx 9 Ali Sina, The Golden Rule and Islam, Faith Freedom International, 28 April 2005 68

ruimte is voor welk gebod van Weldadigheid. Ongelovigen moeten ondervraagt worden, verdacht, en bevochten. Dat is alles. Niet getolereerd. Nooit geliefd. Politiek Correcte Mythe: Islam verbied het doden van onschuldigen In de nasleep van de aanslagen van 11 September, hebben vele Moslim woordvoerders en Midden-Oosten analisten ons verzekerd dat Islam het nemen van onschuldige levens verbiedt, en dat de overgrote meerderheid van de Moslims wereldwijd Osama bin Ladens moord op 3000 mensen in de WTC torens niet voldeed aan de vereisten voor Islamitische jihad, maar dat het een misdaad tegen de mensheid was. Toch is de Islamitische wet niet haarscherp in haar veroordeling voor het doden van onschuldige burgers en niet-strijders. Het verbiedt het doden van vrouwen en kinderen “tenzij ze tegen de Moslims vechten.”10 Dit wordt algemeen geïnterpreteerd als het toestaan dat burgers gedood mogen worden als men kan waarnemen dat zij op de een of andere manier deelnemen aan de oorlogsinspanning. Dit is de basis van de algemene verklaring dat er geen burgers zijn in Israël. Sommige Moslimleiders hebben op basis hiervan betoogd dat dit voor iedereen geldt, simpelweg vanwege het feit dat men zich in Israël bevindt, en dat men overtreding begaat op Moslimland en dus dat men zich in oorlog is met Islam. Anderen, zoals de internationaal bekende Sheik Yusuf alQaradawi, zijn wat meer genuanceerd: “Israëlische vrouwen zijn niet als vrouwen in onze maatschappij, omdat Israëlische vrouwen gemilitariseerd zijn. Ten tweede, ik beschouw deze manier van martelaarschap als een indicatie van gerechtigheid van de almachtige Allah, Allah is rechtvaardig. Door zijn oneindige wijsheid heeft hij de zwakke gegeven wat de sterken niet bezitten, en dat is de vaardigheid om hun lichamen in bommen te veranderen, zoals de Palestijnen doen.”11 10 ‘Umdat al-Salik 09.10, cf. al-Mawardi, al-Akham as-Sultaniyyah, 4.2 11 Al-Qaradawi volledige vertaling, BBC News, 8 Juli 2004 69

Hoofdstuk 7 HOE ALLAH WETENSCHAP UITDOOFDE Het opbloeien van de Islamitische cultuur is het onderwerp van een legende. Moslims vonden algebra uit, de nul, en de astrolaab (een oud navigatie instrument). Ze bewandelden nieuwe wegen in de landbouw. Zij hebben de Aristotelische filosofie, terwijl het Europese vasteland een flater sloeg in de donkere Vroege Middeleeuwen. In bijna elk onderzoeksveld, overtroffen de Islamitische rijken van vervlogen dagen hun niet-Moslim tijdgenoten in Europa en elders. Of deden ze dat? Welnu, niet helemaal. Tenzij kopiëren en namaken telt. Hoe zit het nu met kunst en muziek? Wij horen veel over Islamitische literatuur – of ten minste horen Raad eens.. • De veel overdreven gepromote “Gouden Eeuw” van de Islamitische cultuur was grotendeels geïnspireerd door nietMoslims • Kernelementen van het Islamitisch geloof bestreden wetenschap-pelijke en culturele prestaties • Alleen Judaïsme en veel over Soefi dichter Jalaluddin Rumi (1207-1273) en De Duizend en Een Nachten. Dan is er nog de Perzische dichter Abu Nuwas (762814), en diens andersdenkende visies over homoseksualiteit, maar dit bespreken wij in hoofdstuk 8. Dan is er nog al-Mutanib (915-965), uit het huidige Irak en Syrië, wiens bijnaam betekende “hij die voorwend een profeet te zijn”; de andersdenkende Turks-Azerbeidjaanse Nesimi (1369-1417); de Perzische epische dichter Hakim Abu al-Qasim Mansur Firdowsi (935-1020), die de geschiedenis van Perzie in verzen zette. Voor deze bronnen, gebruikte hij Christelijke en Zoroastriaanse kronieken, die al lang geleden verloren zijn gegaan. Velen van hen waren Islamitische ketters, en weinigen van hen lijken de inspiratie van Islam zelf Christendom, niet Islam, verschaffen een levensvatbare basis voor wetenschappelijk onderzoek gehad te hebben, met de mogelijke uitzondering van Farid ud-Din Attar twaalfde eeuwse allegorie De Samenspraak van de Vogels. Ze lieten vele grote werken achter, maar de meeste ervan zijn niet opmerkelijk vanwege hun Islamitische karakter, maar van het ontbreken ervan. Echter, om de inspiratiekracht te wijten aan Islam zelf, zou hetzelfde zijn als zeggen dat het Sovjet Systeem de inspiratie was van Osip Mandelstam, Andrej Sacharov, of zelfs Alexander Solzjenitsyn. Maar hoe zit het met de Islamitische successen in andere artistieke gebieden? Waar zijn de Moslim Beethovens, of Michelangelo’s? Waar kan men luisteren naar de Islamitische equivalent van Mozarts 20-e Piano Concerto of kijken naar de Islamitische Mona Lisa of Pietà? Verspil geen tijd om ernaar te zoeken. Er is muziek en kunst in de Islamitische landen, en sommige Moslims zijn verantwoordelijk voor indrukwekkende muzikale en artistieke prestaties, maar dit was altijd ondanks Islam: er is niets vergelijkbaars ontwikkeld zoals de Westerse muzikale en artistieke tradities, omdat de Islamitische wet sluit muziek en kunst uit van de menselijke vorm. In de muziek is er in Islam niets wat vergelijkbaar is met Bachs Mis B in kleine terts, of Mattheus Passion; en bovendien is er in religie geen plaats voor muzikale creativiteit. 70

De Islamitische wet doet een beroep op Mohammed zelf, in het verbieden van muzikale instrumenten, door verschillende ahadieth te citeren: Almachtige en Verheven Allah zond mij als een gids en genade tot de gelovigen, en beval mij om alle muzikale instrumenten weg te doen, de fluiten, snaren, kruisen, en elke zaak die van doen heeft met de pre-Islamitische periode van onwetendheid. Op de dag van de Opstanding, zal Allah gesmolten lood gieten in de oren van degenen die naar een lied luisteren van een zangeres. Liederen maken dat de hypocrisie groeit in de harten als water bladeren meevoert. “Deze gemeenschap zal het opslokken meemaken van sommige mensen door de aarde, het veranderen van sommigen in dieren, op anderen zullen stenen als regen neerdalen.” Iemand vroeg, “Wanneer zal dit zijn, O Boodschapper van Allah?” en hij zei: “Wanneer de zangeressen en muziekinstrumenten verschijnen en wijn als toelaatbaar wordt gezien.” Er zullen mensen van mijn gemeenschap zijn, die overspel, zijde, wijn, en muziekinstrumenten als wettig beschouwen.12 Dit zijn geen wetten van vanouds die vandaag de dag algemeen genegeerd worden, zoals oude koloniale bevelen tegen het spugen op straat. De Iraanse Ayatollah Khomeini sprak krachtig tegen het kwaad van muziek – niet alleen rock-'n-rollnummers of rap, maar tegen alle muziek: Muziek maakt de hoofden van onze jeugd corrupt. Er is geen verschil tussen muziek en opium. Beide creëren een lethargie op verschillende wijzen. Als je wil dat ons land onafhankelijk wil zijn, moeten wij muziek verbannen. Muziek is verraad aan ons land en aan onze jeugd.13 En Kunst? Het verbod van Islam op representatieve kunst is zelfs nog meer absoluut. Mohammed zei: “Engelen gaan niet een huis binnen, waar er een hond is, of waar afbeeldingen zijn van levende wezens (een mens of een dier, enz.)14 Geen bemoedigende woorden voor een beginnende ontluikende schilder. Natuurlijk zullen westerse museums tot het uiterste gaan om iets te laten zien aan glazuur of kalligrafie, om zo de Islamitische kunst zijn verdiensten te geven. (En natuurlijk kunnen architectonische en artistieke wonderen binnen de muren van moskeeën niet zomaar verhuisd worden naar een museum). Maar vergeleken met de Westerse traditie van kunsten, zal alleen de meest koppige multiculturele persoon niet toegeven dat de spoeling wel heel erg dus is. Politiek Correcte Mythe: Islam was eens de bakermat van een grote culturele en wetenschappelijke bloei In werkelijk was Islam helemaal niet de bakermat van veel significante culturele of wetenschappelijke ontwikkeling. Het is ontegenzeggelijk dat er een grote culturele en wetenschappelijke bloei was in de Islamitische wereld gedurende de Middeleeuwen, maar er is geen 12 ‘Umdat al-Salik, r40.1. 13 Geciteerd in Amir Taheri, The Spirit of Allah: Khomeini and the Islamic Revolution, New York, Adler-A., 1986, 259 14 Bukhari, vol 4., boek 59, nr. 3225 71

indicatie dat deze opbloei in werkelijkheid kwam als gevolg van Islam zelf. Er is zelfs een aanzienlijke hoeveelheid bewijs aanwezig dat het niet van Islam kwam, maar van de niet-Moslims die hun Moslim heersers dienen in verschillende hoedanigheden. Het architectonische ontwerp van de moskeeën bijvoorbeeld, wat een bron van trots is onder de Moslims, werd gekopieerd van de constructie van de Byzantijnse kerken. (En daarnaast was de constructie van de koepels en bogen al ontwikkeld 1000 jaar voor de komst van Islam.). De 17e -eeuwse Rotskoepelmoskee, die vandaag de dag beschouwd word als de eerste grote moskee, was niet alleen gekopieerd van de Byzantijnse modellen, maar het werd zelfs gebouwd door Byzantijnse ambachtslieden. Islamitische architecturale innovaties kwamen interessant genoeg tevoorschijn vanuit militaire noodzaak. Een historicus van Islamitische kunst en architectuur, Oleg Grabar, legt het uit: “Wat ook de sociale en persoonlijke functie moet zijn, er is louter een belangrijk monument van de Islamitische architectuur dat niet kracht uitstraalt op de een of andere manier … Uiterlijk vertoon en praalzucht is zelden afwezig in de architectuur en praalzucht is bijna altijd een uitdrukking van kracht … Zo waren de stadspoorten van bijvoorbeeld het 14e-eeuwse Cairo of het 14e-eeuwse Granada gebouwd met een onnodig aantal verschillende technieken voor bogen en gewelven. Zo bestaan trompen samen met pendentieven (d.w.z. een koepel op een vierkante onderbouw), gewelven samen met kruisgewelven, halfronde bogen met hoefijzerbogen … Het is mogelijk dat bepaalde innovaties in de Islamitische gewelven, in het bijzonder de uitwerking van de trompen en kruisbogen, direct het resultaat waren van het belang van militaire architectuur. Het belangrijkste doel ervan was de sterkte en de preventie van branden, die zo vaak voorkwamen in houten daken en zolders.”15 Er zijn genoeg andere voorbeelden. De astrolaab (een navigatieinstrument) was bijvoorbeeld al ontwikkeld, maar niet geperfectioneerd, lang voordat Mohammed geboren was. Avicenna (980-1037), Averroes (1128-1198), en andere Moslimfilosofen bouwden voort op het werk van de Griekse heiden Aristoteles. En de Christenen behielden Aristoteles werk van de verwoestingen in de Vroege Middeleeuwen, zoals de 5e -eeuwse priester Probus van Antiochië, die Aristoteles introduceerde voor de Arabisch sprekende wereld.16 De christelijke Huneyn ibn Ishaq (809-873) vertaalde veke werken van Aristoteles, Galen, Plato en Hippocrates in het Syrisch, wat zijn zoon vervolgens vertaalde in het Arabisch.17 De Syrische Jacobiet Yahya ibn ‘Adi (873-974), een christen, vertaalde ook werken van filosofie in het Arabisch en schreef zelfs zijn eigen werken, zoals zijn verhandeling De Reformatie van Moraal, en deze en anderen, zijn ten onrechte toegeschreven aan verschillende van zijn Moslim tijdgenoten. Zijn student, een Christen genaamd Abu ‘Ali ‘Isa ibn Zu’ra (943-1008), maakte ook Arabische vertalingen van Aristoteles en andere Griekse schrijvers vanuit het Syrisch. De eerste medische verhandeling in de Arabische taal werd geschreven voor een Christelijke priester en vertaald in het Arabisch door een Joodse dokter in het jaar 683. Het eerste ziekenhuis in Bagdad tijdens de hoogtijdagen van het kalifaat van Abbasid werd gebouwd door een Nestoriaanse Christen, Jabrail ibn Bakhtishu.18 Assyrische Christenen stichtten een pionierende medische school in de antieke stad van Gundeshapur in Perzië. De eerste universiteit ter wereld mag dan toch niet de Islamitische Al-Azhar zijn geweest in Cairo, zoals zo vaak geclaimd wordt, maar de Assyrische School van Nisibis. Er is geen schaamte of schande bij dit alles. Geen enkele cultuur bestaat in een vacuüm. Elke cultuur bouwt voort op de behaalde successen van andere culturen, en leent de ideeën waarmee het in contact is geweest. Maar het historische bestand ondersteunt zeker niet het idee dat Islam de 15 Oleg Grabar, Palaces, Citadels and Fortifications, Architecture of the Islamic World, New York, Thames & H, 1995 16 Caesar E. Farah, Islam, 6de editie, New York, Barrons, 2000, 198 17 Elias B. Skaff, The Place of the Patriarchs of Antioch in Church history, Manchester, NH, Sophia Press, 1993, 169 18 Bat Ye’or. The Decline of Eastern Christianity under Islam, p. 233 72

inspiratiebron is geweest voor een cultuur die andere culturen ver overtrof. Er was een tijd dat de Islamitische cultuur wat meer vergevorderd was dan die van de Europeanen, maar deze superioriteit komt exact overeen met de periode waarin de Moslims in staat waren om voort te bouwen op de vooruitgang en successen van andere culturen, namelijk van die van het ontmantelde Byzantijnse Rijk en andere beschavingen. Per slot van rekening waren de 7de-eeuwse Moslim indringers van het Perzische Rijk zo ongeciviliseerd, vergeleken met degenen die zij hadden overwinnen, dat zij zelfs goud (wat zij nog nooit eerder gezien hadden) inwisselden voor zilver (wat zij wel kenden), en zij gebruikten kamfer, wat een desinfectiemiddel is voor het balsemen van lichamen (een substantie dat totaal nieuw voor hen was), voor het koken.19 Moeten wij dan geloven dat deze rauwe mannen hun nieuwe omgeving binnengingen met nieuwe gedurfde artistieke en architectonische plannen onder hun armen? Maar als zij konden pakken wat zij konden van het Byzantijnse en Perzische Rijk, en als daarbij nog voldoende aantallen Joden en Christenen bekeerd zouden worden naar Islam, of grondig onderworpen zouden worden, dan zou Islam in een periode van intellectuele stagnatie komen, van waaruit het nog steeds niet opgekrabbeld is. Zelf nog vervelender is de vraag van waarom Islam door zo’n periode van steile en aanhoudende neergang is gegaan, en de vraag komt naar boven of het werkelijk wel zo’n hoog cultureel niveau had bereikt, zoals geclaimd wordt. Wat gebeurde met de Gouden Eeuw? Het is waar: Moslims leidden de rest van de wereld in verschillende intellectuele ondernemingen, meest opmerkelijke wiskunde en wetenschap. Maar er was zo’n grote neergang na deze “Gouden Eeuw”, dat er van deze periode nauwelijks een spoor is achtergelaten in de Islamitische wereld. Neem bijvoorbeeld de medische wetenschappen. Moslims vestigden de eerste apotheken en waren de eersten om vereiste standaarden in het leven te roepen voor kennis en competentie waarover doctoren en apothekers minimaal moesten beschikken. Deze werden afgedwongen door een examen.20 Tijdens het vijfde kalifaat van Abbasid, Harun al-Rashid 9783-809), werd het eerste ziekenhuis gebouwd in Bagdad, en vele anderen volgden. Maar het was niet een Moslim, maar een Belgische arts en onderzoeker, Andreas Vesalius (1514-1564) die de weg bereidde voor moderne medische vooruitgang door de eerste betrouwbare beschrijving te publiceren van de menselijke inwendige organen, De Humani Corporis Fabrica (Over de structuur van het Menselijk Lichaam) in het jaar 1543. Waarom? Omdat Vesalius in staat was om menselijk lichaam te ontleden, terwijl deze praktijk verboden was in Islam. En bovendien is Vesalius boek gevuld met gedetailleerde anatomische tekeningen – wat verboden is in Islam, namelijk het tekenen van representaties van het menselijk lichaam. Wat wiskunde betreft, is dit hetzelfde verhaal. Abu Ja’far Mohammed ibn Musa al-Khwarizmi (780850) was een pionierende wiskundige wiens verhandelingen over algebra, eenmaal vertaald vanuit het Arabisch, generaties van Europeanen introduceerde in de verheven vreugde van deze tak van de wiskunde. Maar in feite waren de principes waarmee al-Khwarizmi werkte eeuwengeleden daarvoor ontdekt, lang voordat hij was geboren – inclusief de nul, die vaak toegeschreven wordt aan Moslims. Zelfs wat we vandaag de dag kennen als “Arabisch cijfers” hadden hun oorsprong niet in Arabië, maar in pre-Islamitisch India – en zij worden niet gebruikt in de hedendaagse Arabische taal. Niettemin, is 19 Philip Hitti, The Arabs: a Short History, Washington, DC, Regnery, 1996, 67 20 Idem, p. 141-142 73

het niet te ontkennen dat al-Khwarizmi invloedrijk was. Het woord algebra zelf, is afkomstig van het eerste woord van zijn verhandeling Al-Jabr wa-al-Muqabilah; en het woord algoritme is afkomstig van zijn naam. Al-Khwarizmi’s werl opende nieuwe wegen van wiskundige en wetenschappelijke onderzoek in Europa, dus waarop deed het dat niet in de Islamitische wereld? De resultaten zijn voelbaar: Europeanen gebruikten uiteindelijk algebra, in samenwerking met andere ontdekkingen, om aanzienlijke technologische vooruitgangen te boeken. En de Moslims deden dit niet. Waarom? Winston Churchill over Islam: “Hoe vreselijk zijn de vloeken die de Mohammedanisme legt op zijn aanhangers! Afgezien van fanatieke waanzin, wat net zo gevaarlijk is in een mens als hydrofobie in een hond, is er deze vreselijke fatalistische apathie. De effecten zijn klaarblijkelijk in veel landen. Ondoordachte gewoonten, slordige landbouwsystemen, trage commerciële methoden, en de onzekerheid van bezittingen overal waar volgelingen van de Profeet heersen of leven. Een gedegradeerd sensualisme berooft dit leven van zijn gunst en verfijning; het volgende van zijn waardigheid en heiligheid. Het feit dat elke vrouw moet toebehoren tot een zekere man in Mohammedaanse wet, als zijn absolute bezit, of als een kind, als vrouw of als een bijvrouw, moet wel de uitroeiing van slavernij vertragen, totdat het geloof van Islam gestopt is om een grote macht te zijn onder de mensen. Individuele Moslims kunnen voortreffelijke kwaliteiten laten zien – maar de invloed van de religie verlamd de sociale ontwikkeling van degenen die het navolgen. Geen sterkere teruggaande kracht bestaat er in de wereld. Verre van uitstervend, is Mohammedanisme een militant en bekerend geloof. Het is alreeds verspreid door Centraal Afrika, en het laat onbevreesde strijders opstaan bij elke trede; en als het Christendom niet beschut werd door de sterke armen van de wetenschap, dan zou de wetenschap ertegen ijdel gestreden hebben, de beschaving van het moderne Europa zou kunnen vallen, net zoals de beschaving van het antieke Rome is gevallen.” Een antwoord is dat Europa een al lang bestaande intellectuele traditie had, die zulke innovaties mogelijk maakte, terwijl de Islamitische wereld dat niet had. Dit betrof zelfs het gebruik maken van Arabische woorden, op zo’n manier waarop Moslims dat zelf niet deden: Aristoteles, tezamen met zijn Moslim commentators Avicenna en Averroes, hadden in Europese universiteiten gestudeerd in de twaalfde eeuw, en hun werken werden grotendeels genegeerd in de Islamitische wereld, en zeker niet op scholen onderwezen. De scholen en universiteiten daar, concentreerden zich voornamelijk, net als tegenwoordig, op het memoriseren en studeren van de Koran. Er waren andere opmerkelijke Islamitische filosofen, maar waarom werden de werken van Avicenna en Averroes gelezen in het Westen, en waren deze in hun eigen tradities meer een afwijkende abnormaliteit? Waarom werd filosofie nooit onderwezen in Islamitische scholen in die dagen? Veel van de verantwoordelijkheid hiervoor moet gelegd worden aan de voeten van de Soefi met de naam Abu Hamid al-Ghazali (1058-1128). Alhoewel hij een grote denker was, werd hij niettemin een soort woordvoerder van de anti-intellectuele houding die veel van het Islamitische filosofische en wetenschappelijk denken verstikt heeft. Sommige filosofen, merkte al-Ghazali op, waren wat te twijfelachtig om de geopenbaarde waarheden van de Koran te omarmen: Abu Yussuf Yaqub ibn Ishaq 74

al-Sabbah al-Kindi (801-873), bijvoorbeeld, stelde voor dat religie en filosofie twee verschillende, maar gelijke paden, van waarheid waren.21 Met andere woorden, filosofen hoeven geen aandacht of hulde te bewijzen aan de Koran, met zijn zelfbedienende profeet en Bordello Paradijs. Abu Bakr ar-Razi (864-930), in het westen bekend als Rhazes, ging zelfs zover door te zeggen dat alleen filosofie tot de hoogste waarheid leidt. Andere Moslim filosofen volgden een vergelijkbare gevaarlijke onderzoekslijn. In zijn De Incoherentie van Filosofen, beschuldigt alGhazali de Moslim filosofen van “ontkennen van de geopenbaarde wetten en religieuze getuigenissen” en van “afwijzen van de details van religie en sektarisme, door te geloven in mensgemaakte wetten en verfraaide trucjes.”22 Hij beschuldige Moslim filosofen als al-Farabi en Avicenna voor het uitdagen van “de enige principes van religie” Aan het eind van “De Incoherentie van Filosofen”, stelt Mohammed versus Jezus “Niemand is goed dan God alleen” Jezus (Marcus 10:18) “De Joden zeggen: ‘Allahs hand is geketend.’ Moge hun eigen handen geketend worden! Mogen zij vervloekt worden voor wat zij zeggen! In geen geval. Zijn handen zijn beiden uitgerekt: Hij doet en schenkt zoals Hij het zelf wil” Koran 5:64 al-Ghazali een retorische vraag over de filosofen: “Zeg je daarom definitief dat zij ongelovigen zijn en dat het doden van degene die hun overtuigingen vasthouden verplicht is?”23 Hij beantwoord deze vraag met “Door hen ongelovigen te benoemen is noodzakelijk vanwege drie redenen”: hun leringen dat de wereld eeuwig bestond, dat Allah bepaalde dingen niet zou weten, maar alleen universele dingen, en dat er geen wederopstanding is van het lichaam. Dus, door de dictaten van de Islamitische wet, was het “verplicht” om hen te doden. Dit is niet echt een manier om een gezonde filosofische traditie te stimuleren. Er zijn Moslim filosofen geweest na al-Ghazali, maar die bereikten nooit de status van die van Avicenna. Averroes (ook wel genoemd Abul-Waleed Muhammad Ibn Rushd) antwoordde al-Ghazali in een boek met de titel Incoherentie van de Incoherentie, dat erop aandrong dat filosofen nooit overgedienstig moeten zijn naar theologen, of aan mooipraterij doen, maar de schade was al gedaan. De Gouwen Eeuw van Islamitische filosofie, zoals het was, was voorbij. Al-Ghazali’s aanval op de filosofen was een geraffineerde manifestatie van een tendens dat altijd Het idee dat Allahs hand “niet geketend” is, is een reflectie van zijn absolute vrijheid en soevereiniteit. Als God goed is, zoals Jezus zegt, dat is Zijn goedheid te onderscheiden in de samenhang van zijn creatie; maar in Islam, zelfs door Allah goed te noemen, zou zelfs hem al vastbinden. intellectuele ontwikkeling in de Islamitische wereld verhinderd heeft: Er is een overheersende veronderstelling dat de Koran het perfecte boek is, en dat er geen ander boek nodig is. Met de Koran als perfecte boek en de Islamitische maatschappij de perfecte beschaving, waren er teveel Moslims die dachten geen kennis nodig te hebben, vanuit een andere bron – en zeker niet van ongelovigen. 21 Islam, Encyclopedia Brittanica, 2005, Encycl. Britt. Premium Service. www.brittanica.com 22 Abu Hamid al-Ghazali, The Incoherence of the Philosophers, translated M.E. Marmura, Provo, Brigham University Press, 2000, 2 23 Al-Ghazali, 226 75

Allah doodt wetenschap Maar de laatste genadeklap voor het Islamitische wetenschappelijk en filosofisch onderzoek, kwam mogelijk van de Koran zelf. Het heilige boek van Islam portretteert Allah als absoluut soeverein en aan niets en niemand gebonden. Deze soevereiniteit was zo absoluut dat het een sleutelaanname uitsluit dat juist de ontwikkeling van wetenschap in Europa heeft helpen ontwikkelen: Joden en Christenen geloven dat God goed is, en dat zijn goedheid consistent is. Daarom, creëerde hij een universum volgens rationele wetten, die vervolgens ontdekt kunnen worden, zoals is gebeurd bij het wereldwijde wetenschappelijk onderzoek. Zoals theoloog en filosoof Thomas van Aquino verklaart: Sinds de principes van bepaalde wetenschappen – van bijvoorbeeld logica, geometrie, en rekenkunde – exclusief afgeleid kunnen worden uit het formele principe van dingen, waarop de essentie rust, hieruit kan geconcludeerd worden dat God geen tegenstrijdige principes maakt, en elkaar tegenspreken; Hij kan een soort niet zo maken dat het niet als een soort herkend kan worden, of lijnen trekken van het middelpunt van een cirkel tot de omtrek die niet gelijk zijn, of drie hoeken van een rechthoekige driehoek niet gelijk zijn aan de twee rechte hoeken.24 Maar in Islam is Allah absoluut vrij. Al-Ghazali en anderen pakten het probleem dusdanig op door met het idee te komen dat als men zegt dat er natuurwetten zijn, dat dit louter blasfemie zou zijn, en het ontkennen van de vrijheid van Allah.25 Om te zeggen dat hij het universum volgens vastomlijnde rationele wetten gemaakt zou hebben, of dat hij niet “iets anders” kan doen – zoals Aquina hier bevestigd – dat zou zijn absolute soevereiniteit inperken en binden. Zijn wil controleert het allemaal, maar het is niet te doorzoeken. En dus ontwikkelden de moderne wetenschappen in het Christelijk Europa, in plaats van het Huis van Islam. In de Islamitische wereld heeft Allah de wetenschap gedood. Maar het is niet allemaal verloren: voor sommige dingen kunnen wij Islam bedanken Echter, dit betekent niet allemaal, dat Islam niet wat krediet verdient voor de wat op intellectueel, wetenschappelijk of kunstzinnig vlak bereikt is. In feite kunnen wij het Huis van Islam danken voor twee belangrijke dingen die bereikt zijn: (1) het openen van de Nieuwe Wereld en (1) de Renaissance van Europa. Elk kind op school weet, of moet weten, dat in 1492 Christopher Columbus de blauwe oceaan overzeilde en Amerika ontdekte, terwijl hij een nieuwe westwaartse route zocht naar Azië. En waarom zocht hij naar een nieuwe route naar Azië? Omdat door de val van Constantinopel, veroorzaakt door de Moslims in 1453 , de handelsroutes naar het Oosten gesloten waren. Dit was rampzalig voor Europese handelslieden, die tot dan toe naar Azië waren gereisd voor specerijen en andere goederen over land. Columbus’ reis was een poging op de benarde situatie voor deze kooplieden te verlichten, door de Moslims volledig links te laten liggen, en te proberen om over zee Azië te bereiken. Op die 24 St. Thomas Aquinas, Summa Contra Gentiles, Book 2, Creation, hoofdstuk 25, sectie 14. Vertaald J.F. Anderson, Notre Dame, IN, University of Notre Dames Press, 1975 25 James V. Schall, S.J. War Time clarifications: who is our enemy? 2001 76

manier, als gevolg de oorlogszucht en onverzettelijkheid van de Moslims, is voor Europa de weg geopend naar Amerika. Een andere consequentie van de val van Constantinopel, en de lange trage dood van het Byzantijnse Rijk dat daaraan vooraf ging, was de emigratie van Griekse intellectuelen naar West Europa. De territoriale expansie van de Moslims, ten koste van de Byzantijnen, leidde ertoe dat zoveel Grieken hun toevlucht zochten in het Westen, en zo werden Westerse universiteiten als het ware overspoeld door ongeëvenaarde hoeveelheid Platonisten en Aristotelianen. Dit leidde tot een herontdekking van klassieke filosofie en literatuur, en tot een intellectuele en culturele opbloei die de wereld nog nooit eerder had gezien (en sindsdien nooit heeft gezien). Het kan goed zijn dat de neergang en de val van het Byzantijnse Rijk een grotere bijdrage was van de kant van de Moslims voor et opbloeien van de filosofie en het intellectuele leven in de Westerse wereld, dan het Arabische in bewaring nemen van de ideeën en boeken van Aristoteles. Natuurlijk zijn beide niet echt Islamitische “successen”. Zij zijn de consequentie van het toepassen van de gewelddadige doctrines van Islam, die wij eerder onderzocht hebben. Maar in termen van hun echte effecten op de wereld op grote schaal, betekenen ze meer dan een hele stapel van Islamitische filosofische verhandelingen en een bootlading vol kalligrafie. Een boek dat je niet geacht wordt te lezen (Engels) The Rise of Early Modern Science: Islam, China and the West, door Toby E. Huff, Cambrigde University Press, 2de editie. Huff verklaart waarom het niet toevallig was dat moderne wetenschap zich niet in de Islamitische wereld ontwikkelde of China, maar in het Westen. 77

Hoofdstuk 8 DE VERLOKKING VAN HET ISLAMITISCHE PARADIJS Hoe vreemd het ook in de oren van Westerlingen mag klinken, de veel genoemde maagden die Islamitische martelaars worden beloofd in het Paradijs, zijn zeker geen onderdeel van een mythe, en het is ook geen verdraaiing van de Islamitische theologie. Mohammed schetste een beeld van een ronduit materialistisch en weelderig sensueel Paradijs voor zijn volgelingen – dat alles bevatte waar een 7de-eeuwse Arabische woestijnbewoner van zou kunnen dromen: goud, mooie voorwerpen, fruit, wijn, water, vrouwen … en jongens. Natuurlijk slikte niet iedereen dit als zoete koek, zelfs gedurende de dagen van het leven van de Profeet. Tijdens een treffen met de Quraish (de Slag van de Loopgraaf), vroeg Mohammed aan zijn volgelingen: “Wie is een man, die van hier opstaat om te kijken hoe het met de vijand gaat, en terugkomt?” Hij beloofde dat hij Allah zou vragen dat die spion “mijn compagnon in Paradijs mag zijn.” Maar hij vond heen vrijwilligers, en dit maakte dat hij uiteindelijk de missie aan een van zijn mannen moest opdragen.1 Nog steeds is de belofte van het Paradijs een van de belangrijkste Raad eens.. • De Koran beschrijft het Paradijs in dusdanige woorden dat het duidelijk een plaats is om te zwelgen lichamelijke lusten. • Een van de kapers van de 11 September aanslagen op het WTC in New York, Mohammed Atta, had een “paradijselijk kostuum” in zijn koffer gedaan op die fatale dag. middelen waarop Mohammed zijn volgelingen motiveerde. Het maakte het vechten in een win-win-voorstel voor jihad: Als een Moslim krijger overwinnend was, genoot hij een oorlogsbuit op aarde; maar als hij gedood zou worden, genoot hij praktisch elke identificeerbare beloning in het hiernamaals – op een veel grotere schaal. Tijdens de slag van Badr drong Mohammed bij de Moslims erop aan, dat zij grote beloningen in het Paradijs zouden krijgen: “Bij God in wiens hand de ziel van Mohammed is, geen man zal vandaag gedood worden in het vechten met hen, met een vastberaden moed om vooruit te gaan, zonder terug te trekken, en God zal hem binnenlaten in het Paradijs.” Een van zijn strijders, ‘Umar bin-al-Humam, die dichtbij zat en dadels aan het eten was, was • Het Paradijs is alleen gegarandeerd voor hen die “doden of worden gedood” voor Allah. enthousiast geworden door deze woorden. “Goed, Goed!” riep hij uit. “Is er niets tussen mij en mijn binnengaan in het Paradijs, behalve door gedood te worden door deze mensen?” Hij gooide zijn dadels weg, snelde zich in het gevecht, en spoedig ontmoette hij de dood die hij gezocht had.2 Wat is er achter de Eerste Deur In het Paradijs verwachtte ‘Umar bin al-Humam om versierd te worden met “armbanden van goud en parels” (Koran 22:23) en “gekleed worden met fijn zijde en gouden lakens” (Koran 44:53). Dan zou hij achterover leunen “op groene kussens en mooie prachtige tapijten” (Koran 55:76), op “gouden kussens zitten ingelegd met kostbare edelstenen” (Koran 56:15), en eten van en drinken uit “bekers 1 The history of al-Tabari, Ta’rikh al-rusul wa’l-muluk, vol. VIII, The victory of Islam, vertaald door M. Fishbein, New York, State University of New York Press, 1997, 26 2 Ibn Ishaq, 300 78 trouwin iemands

en borden van houd” – waarop datgene aanwezig is dat “alle zielen zouden kunnen begeren, alles waarin hun ogen genoegen zouden kunnen hebben”, inclusief een “overvloed van fruit” (Koran 43:71, 73) inclusief “dadels en granaatappels” (Koran 55:68). Voor de carnivoren zou er “het vlees van vogels, en alles wat je maar kun begeren” zijn (Koran 56:21). Voor degene die hun hele leven in de woestijn leefden was water een kostbare artikel – en de Koran belooft hiervan een overvloed in het Paradijs. Het Paradijs zelf bevat “tuinen, en rivieren die daar doorheen lopen” (Koran 3:198; 3:136; 13:35; 15:45; 22:23). Ook zij er “twee bronnen die water uitgieten in voortdurende overvloed” (Koran 55:66). En niet alleen water: het Paradijs zou een Mohammed versus Jezus “Voor God heeft de wereld zo lief gehad, dat hij zijn enige Zoon gaf, zodat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven heeft” Jezus (Johannes 3:16) “Allah heeft van de gelovigen hun persoon en hun bezittingen gekocht verscheidenheid aan dranken en versnaperingen beloven. Naast “rivieren van onbederfelijk water”, zijn er ook “rivieren van melk, waarvan de smaak niet verandert, rivieren van wijn, een vreugde voor degenen die het drinken: en rivieren van pure en heldere honing” (Koran 47:15). Wijn? Maar zijn alcoholische dranken niet verboden voor Moslims? Zegt de Koran niet dat “sterke in ruil voor de tuinen van het Paradijs – zij vechten voor de zaak van Allah en zij doden en worden gedood. Dit is een onfeilbare belofte in Hem in waarheid …” Koran 9:111 drank” gelijk is aan “satans handwerk” (5:90)? Waarom kan men dan “Satans handwerk” terugvinden in het Paradijs? Weet je wel, de wijn in het Paradijs is anders, man, weet je. Het is “vrij van koppigheid”, dus degenen die het daar drinken zullen niet “lijden aan bedwelming ervan” (Koran 37:47). Dit zou allemaal aan hen gepresenteerd worden die gezegend zijn door Allah in een ruimte waarvan het klimaat gecontroleerd wordt: “Achteruit leunen in de Tuinen op verheven tronen, zij zullen niet de overmatige hitte van de zon zien, en ook niet de overmatige koude van de maan. En de schaduwen van de Tuinen zullen laag over hen heenkomen, en de trossen en bossen fruit zullen in laag hangen in alle nederigheid” (Koran 76:13-14) Het voedsel en het comfort zal nooit ophouden: “het voedsel ervan is altijddurend, en er is schaduw” (Koran 13:35) Het genoegen van seks Maar ‘Umayr bin al-Humam was waarschijnlijk niet echt bezorgd over dit alles, hoe aantrekkelijk het ook klinkt. Want hij wist dat in het Paradijs nog “voloptueuze vrouwen van gelijke leeftijd” waren (Koran 78:31): “zij die van bescheiden blik zijn, met mooie ogen” (Koran 37:48), “mooie vrouwen met mooie, grote, en glanzende ogen” (Koran 44:54), “net zoals robijnen en koraal” (Koran 55:58), aan wie hij dan vervolgens “verenigd” zou worden (52:20). Deze vrouwen zouden niet zomaar iemand zijn: “maagden, kuis, hun glans behouden, en wie geen man of Jinn [geestelijke wezens] heeft aangeraakt (Koran 55:56). Allah heeft hun “maagden gemaakt” (Koran 56:36), en volgens de Islamitische traditie zouden zij altijd maagden blijven. 79

Net als vandaag: Zelfmoord bomgordels en Paradijs De belofte van het Paradijs voor degenen die “doden en worden gedood” voor Allah, is de belangrijkste rechtvaardiging voor zelfmoordterroristen die zichzelf opblazen. Degenen die zelfmoordaanslagen willen plegen, claimen deze belofte door Allahs vijanden te doden en in het proces zelf gedood te worden. Vanzelfsprekend zijn er Moslim woordvoerders in Amerika en Europa, die snel zijn om erop te wijzen dat de Koran zelfmoord verbiedt: “O jullie die geloven! Verspil niet je eigendom onder elkaar in ijdelheid (eet het niet op) … en dood of vernietig jezelf niet” (Koran 4:29-30). Mohammed voegt er zelfs aan toe in een hadieth: “Hij die zelfmoord begaat door verstikking zal zijn verstikking altijd voor zichzelf houden in het hellevuur, en hij die zelfmoord begaat door zichzelf neer te steken, zal het neersteken voor altijd behouden in het hellevuur.”3 Maar de invloedrijke Islamitische geleerde Sheik Yusuf al-Qaradawi, die wordt geprezen als een “hervormer” door Amerikaanse Professor voor Internationale relaties John Esposito (tevens voorzitter van platforms om multiculturele maatschappij te bevorderen, met 20 miljoen giften uit Saoedi-Arabië), heeft een opsomming gemaakt van de meer algemene visie. Het verbod op zelfmoord is niet van toepassing op zelfmoordterroristen, omdat hun intentie niet is om zichzelf te doden, maar de vijanden van Allah: “Het is geen zelfmoord, het is martelaarschap in de naam van God, Islamitische theologen en rechters debatteren over deze kwestie. Zij refereren ernaar als een vorm van jihad, onder de titel van het in gevaar brengen van de levens van de Moedjahedien. Het is toegestaan om je ziel in gevaar te brengen, en het pad van de vijand over te steken en gedood te worden.”4 Umm Nidal, de moeder van een Hamas zelfmoordterrorist Mohammed Farhad, zag de moorddadige dood van haar zoon op dezelfde manier – als een grote overwinning: “Jihad is een [religieuze] opdracht die op ons is gelegd,” verklaarde zij. “Wij moeten dit idee inprenten in zielen van onze zonen, telkens weer. … Wat wij bijna elke dag zien – bloedbaden, vernietiging, en het bombarderen van huizen – versterkt in de zielen van mijn zonen, in het bijzonder Mohammed, de liefde voor jihad en martelaarschap. … Allah wordt geprezen. Ik ben een Moslim en ik geloof in jihad. Jihad is een van de elementen van ons geloof en dit is wat mij motiveert om mijn zoon Mohammed te offeren voor de zaak van Allah. Mijn zoon is niet vernietigd, hij is ook niet dood, hij is levend, en gelukkiger dan mij.” Umm Nidal vervolgde: “Omdat ik hou van mijn zoon, moedigde ik hem aan om martelaarsdood te sterven voor de zaak van Allah. … jihad is een religieuze plicht die op ons is gelegd, en wij moeten dat uitvoeren.”5 Maar het Paradijs zou geen verveling moeten zijn voor Moslims met verschillende achtergronden. Allah beloofde dat zijn gezegende gelovigen dat in het Paradijs, “jonge mannelijke dienaars hen zullen dienen, die knap zijn als goed bewaakte parels (Koran 52:24), “jongeren van eeuwige frisheid” (Koran 56:17): “als je hen zou zien, dan zou je over hen denken als verspreide parels” (Koran 76:19) 3 Ibn Ishaq, vol. 2, boek 23, nr 1365 4 Al-Qaradawi volledige tekst, BBC News, 8 juli 2004. Voor Eposito’s lof zie John L.Eposito, Practise and Theory: A response to Islam and the challenge of democracy, Boston Review, April/Mei 2003 5 MEMRI institute, An interview with the Mother of a Suicide Bomber, MEMRI special Dispatch no. 391, 19 juli 2002 80

Maar de Koran zal toch zeker homoseksualiteit niet vergoelijken, zal het? Tenslotte wordt een in een verhaal uitgebeeld dat Lot tegen de inwoners van Sodom zegt: “Want jullie praktiseren je lusten op mannen in plaats van een voorkeur voor vrouwen: jullie zijn werkelijk een volk Een boek dat je niet geacht wordt te lezen dat overtreedt en alle perken te buiten gaat” (7:81) en “aderen jullie van alle schepselen de mannen? En verlaten jullie je vrouwen, die je Heer voor jullie heeft geschapen? Neen, jullie zijn een volk dat de perken te buiten gaat (26:165). Een hadieth schrijft voor dat “als een man die is getrouwd sodomie begaat, dat hij tot de dood gestenigd moet worden.”6 In den andere hadieth zegt Mohammed: “Doodt degene die aan sodomie doet, en die het bij hem laat doen.”7 Deze strenge verboden hebben hun weg gevonden in Islamitische wettelijke code, en op zo’n wijze dat twee Saoediërs zo angstig waren om zweepslagen te krijgen of een gevangenisstraf, dat zij een Pakistaan vermoordden, die getuige was van hun “schandelijke daden”, door over hem heen te rijden, zijn hoofd kapot te gooien met een steen, en hem in brand te steken.8 Maar de “parelachtige jongemannen” van het Paradijs geeft een soort vreemde dubbelzinnigheid (Engels) Islamikaze: Manifestations of Islamic Martyrology, door Raphael Israeli, Londen: Frank Cass Publishers, 2003. Het is een uitgebreide en boeiende verhandeling over wat Islamitische zelfmoordterroristen motiveert. Het is allemaal in het boek te vinden: de onderdrukking van vrouwen, de dubbele standaarden, en meer – duidelijk en precies uiteengezet, zonder een vleug van zelfbewustzijn of verlegenheid. Het is een huiveringwekkend, maar ook verlichtend boek om te lezen met betrekking tot homoseksualiteit in Islam. De grote dichter Abu Nuwas verheerlijkte openlijk homoseksualiteit in zijn beruchte gedicht De geparfumeerde Tuin (Engels: The Perfumed garden): O vreugde van sodomie! Dus nu de sodomieten, jullie Arabieren. Keer er niet van weg – daarin is een wonderbaarlijk genot. Neem een of andere terughoudende knaap met kuskrullen op zijn tempel en berijd hem als hij staat als een gazelle bij zijn maat staat – Een knaap waarbij je alles kunt zien van zijn gordel, met zwaard en riem, en niet zoals je hoer die helemaal gesluierd moet gaan. Ga voor jongens met strakke gezichten en doe je grote best om hen te bestijgen, want vrouwen zijn de bergen van de duivelen!9 Deze paradoxale houding naar homoseksualiteit is te vinden in de hele Islamitische geschiedenis. Zelfs de Ottomaanse sultan Mehmed II, de veroveraar van Constantinopel, stond open voor deze geneigdheid. Terwijl de veroverde stad nog steeds na smeulde, keerde hij zijn gedachten af van de strijd, en eiste dat de bekende en knappe tienerjongen van een Byzantijnse officier, Lukas Notaras, naar hem toe gebracht. Notaras kwam tot de sultan en vertelde hem, dat hij liever zijn zoon gedood zag worden voor zijn ogen, dan dat hij hem zou overleveren aan de lusten van Mehmed. Mehmed luisterde naar hem, en toen liet hij de vader Notoras onthoofden.10 6 Abu Dawud, boek 38, nr. 4448 7 ‘Umdat al-Salik, p.17.3 (1) 8 Two Saudis beheaded for killing Pakistati who witnessed ‘shameful incident’, Associated Press, 15 Maart 2005 9 Geciteerd in Ibn Warraq, Why I Am Not A Muslim, New York, Prometheus, 1995, 342-43 10 Steven Runcimann, The Fall of Constantinople in 1453, Cambridgee University Press, 1965, 151 81

Net als vandaag: het Paradijs trekt nog steeds jonge mannen “De Amerikanen houden van Pepsi-Cola, wij hebben de dood lief,” schreeuwde Maulana Inyadullah van al-Qaida.11 Moslims hebben de dood lief, omdat Allah hen opdraagt om de vreugden van het Paradijs als hoger te beschouwen dan die van deze wereld: “Zij die het leven liefhebben van deze wereld, meer dan het hiernamaals, zijn zij die mannen van het pad van Allah afhouden, en hierin iets schurkachtigs zoeken: zij zijn op een dwaalspoor, en heel ver weg” (Koran 14:3) Zo luguber als dit mag zijn, de vreugden van het Islamitische Paradijs heeft een definitieve en voortdurende aantrekkingskracht – en die het meest scherp, wellicht, door tienerjongens ervaren wordt. In 2004 vertelde een toekomstige 14-jarige zelfmoordterrorist aan de Israëlische soldaten die hem onschadelijk maakten: “Door mijzelf op te blazen heb ik de kans om seks te hebben met 72 maagden in de Tuinen van Eden.”12 Een andere 14-jarige verklaarde hoe een jihadistische ronselaar hem als rekruut verleidde om mee te doen aan de jihad in Irak: “Hij vertelde mij over het Paradijs, over maagden en over Islam.”13 Hoe toegang te verkrijgen tot het Paradijs Zoals wij al hebben gezien, de meest zekere garantie in de Koran om het Paradijs binnen te gaan is degenen die “doden of worden gedood” voor Allah: “voor hun beloning is de Tuinen van het Paradijs … een belofte die hem aan de waarheid verbindt” (Koran 9:111). Mohammed heeft ook verklaard: “Weet dat het Paradijs onder de schaduw van zwaarden is (Jihad in de zaak van Allah).”14 Het verzekert degenen op aarde dat zij die voor Allah gedood zijn, niet dood zijn, maar meer levend dan ooit: “En zeg niet van degenen die gedood zijn in de weg van Allah: ‘Zij zijn dood.’ Nee, zij zijn levend, maar jullie nemen het alleen niet waar” (Koran 2:154). De Assassijnen en de verlokking van het Paradijs Rond de tijd van de Kruistochten bloeide er een beruchte sekte op, die bij de Ismaelitische Sjiitische Moslims bekend is als de Assassijnen. Zij waren berucht doordat zij talloze sleutelfiguren vermoordden die openlijk tegen hun beweging waren. Alhoewel zij het begrip politieke moorden zelf uitvonden, introduceerden zij het op grote schaal in de politiek in de Islamitische wereld en ook dat van de Kruistochten zelf. Na het uitvoeren van deze moorden, lieten de Assassijnen het rustig toe om zelf gevangen genomen te worden, en in die tijd betekende dat bijna zeker de dood.15 Wat deze jonge mannen verlokte om deel te nemen aan deze sekte, en hun levens op te offeren op deze manier? Allereerst presenteerden de Ismaëlieten zichzelf als exponenten van “pure Islam,” waardoor zij bereid waren hun levens te offeren om dat te herstellen. Maar het is ook mogelijk dat de 11 David Brooks, Among the Bourgeoisephobes: why the Europeans and Arabs, each in their own way, hate America and Israel, Weekly Standard, 15 April 2002 12 Little Bomber fascinates Israeli media, BBC News, 25 maart 2004 13 Tom Lasseter, Iradi teens tell how he joined Ansar al Islam, Knight Ridder, 13 Februari 2004 14 Bukhari, vol. 4, boek 56, nr. 2818 15 Bernard Lewis, The Assassins, New York, Basic Books, 1967, 127 82

verlokking van het Islamitische paradijs een van de motieven was. Toen Marco Polo naar Azië reisde aan het eind van de 13e-eeuw, maakte hij melding dat hij “van vele mensen” gehoord van de schimmige leider van de Assassijnen, de Oude Man (of sheik) van de Berg: In een vallei tussen twee bergen had hij de grootste en meest prachtige tuin gemaakt die men ooit had gezien, hij plantte er het beste fruit in de wereld, en het had de meest prachtige huizen en paleizen die men ooit had gezien, versierd met goud en met alles wat prachtig is op aarde. Ook waren er vier kanalen, en in een ervan stroomde wijn, in een andere melk, nog een andere honing, en in een ervan stroomde water. Er waren mooie dames en jonge vrouwen, de prachtigste in de wereld, en er waren de prachtigste instrumenten, en men zong en danste. En hij gaf zijn mannen te weten dat deze tuin het Paradijs was. Daarom had hij deze tuin gemaakt volgens hetzelfde patroon, want Mahomet (Mohammed) verzekerde de Saracenen dat zij die naar het Paradijs zullen gaan, prachtige vrouwen zullen hebben naar hartenlust, en naar hun wens, en dat zij rivieren van wijn en melk en honing en water ... niemand zal deze tuin binnengaan, behalve degenen die wenste Assassijnen te maken.16 Het is waarschijnlijk dat deze beschrijving meer een legende is dan een feit. Maar Moslim strijders door de geschiedenis heen wisten zich te motiveren door het Islamitische Paradijs. Zelfs de kaper van de 11 September aanslagen Mohammed Atta pakte zijn koffer in met een “trouwpak voor de bruiloft” op die fatale dag, alhoewel hij niet de tijd gehad moest hebben om zich om te kleden, omdat de luchtvaartmaatschappij hem opdroeg om alle bagage in te checken behalve een voorwerp. Een brief die in de koffer van Atta gevonden werd sprak van een “bruiloft” met de “vrouwen van het paradijs … gekleed in de meest mooie kleren.”17 16 Marco Polo, The Travels, Ronald Latham, vertaler, New York, Penguin, 1958, 70-71 17 Paul Sperry, Airline denied Atta paradise wedding suit, Worldnet-Daily.com, 11 september 2002 83

Hoofdstuk 9 ISLAM – VERSPREID DOOR HET ZWAARD? ZEKER WETEN! Nagenoeg alle westerse burgers hebben zich aangeleerd om zich te verontschuldigen voor de Kruistochten, maar het is veel minder bekend dat de Kruistochten een Islamitische tegenhanger heeft, waarvoor er geen excuus is en waarvan nog minder zich zelf van bewust zijn. De eerste schermutselingen op grote schaal van de Westerse wereld met de Moslims, viel niet samen met de Kruistochten, maar 450 jaar eerder. Toen de Islamitische legers de verspreide Arabische stammen verenigden in een enkele gemeenschap, was het nieuwe Islamitische Arabië omgeven door voornamelijk Christelijke landen – met name de Byzantijnse keizerlijke gebieden van Syrië en Egypte, evenals eerbiedwaardige landen van Noord-Afrika. Vier van de belangrijkste Christelijke steden – Constantinopel, Alexandrië, Antiochië, en Jeruzalem – lagen allemaal binnen handbereik van de legers van Arabië. De grootste rivaal van het Byzantijnse Rijk, Perzië, had ook een significante Christelijke bevolking. Maar inmiddels worden de landen van het Midden-Oosten, NoordRaad eens.. • Wat vandaag als de “Islamitische wereld” wordt beschouwd, gecreëerd werd door een serie van wrede veroveringen van nietMoslim landen • Dit waren oorlogen van religieus imperialisme, niet van zelfverdediging • De vroege verspreiding van Islam en Christendom is onderling fundamenteel verschillend: Islam Afrika en Perzië (Iran) al eeuwenlang beschouwt als het hart van de Islamitische wereld. Heeft deze transformatie zich voltrokken door het bekeren van de harten en zielen? Helemaal niet: Het woord werd door het zwaard verspreid. Onder Islamitische heerschappij werden de niet-Moslim meerderheden langzamerhand teruggedrongen tot kleine minderheden die ze vandaag de dag zijn, alhoewel de repressie, discriminatie en intimidatie ervoor gezorgd hebben dat bekeren tot Islam de enige weg is tot een beter leven. verspreidde zich met geweld, en Christendom niet Politiek Correcte Mythe: Vroege Moslims hadden geen oorlogszuchtige plannen met naburige landen Aan het eind van Mohammeds leven, na zijn succesvolle expeditie tegen de heidense stammen van de Hawazin en de Thaqif, die hij versloeg bij Hunayn (een plaats vlakbij Mekka), probeerde hij op te stoten buiten Arabië, beginnend bij Het Byzantijnse Rijk in Tabuk (stad in Noord Saoedi-Arabie). Hij stuurde ook een brief naar de Byzantijnse keizer Heraclius, en andere heersers in de regio, met de woorden: “De Profeet van Allah schreef tot Chrosroes (Koning van Perzië), Caesar (Keizer van Rome) [d.w.z. Heraclius], Negus (Koning van Abyssinië) [hedendaags Ethiopië] en elke andere despoot, door hen uit te nodigen tot Allah, de Verhevene.”1 Hij vermaande hen om “Islam aan te nemen, en dan zullen jullie veilig zijn.”2 1 Muslim, boek 19, nr. 4382 2 Bukhari, vol. 4, boek 56, nr. 2941 84

Niemand deed dat, en Mohammeds waarschuwing bleek menens te zijn: Niemand van hen was veilig. Niet lang na Mohammeds dood, vielen de Moslims het Byzantijnse Rijk binnen – aangevuurd door Mohammeds belofte dat “het eerste leger dat onder mijn volgelingen Caesars stad Constantinopel binnen zal vallen, zullen hun zonden vergeven worden.”3 In 635, louter drie jaar nadat Mohammed stierf, vielen de Moslims Damascus binnen – een stad waar de Heilige Paulus naartoe ging, toen hij een dramatische bekering meemaakte tot het Christendom. In het jaar 636 nam kalief Umar (die het Islamitische Rijk regeerde van 638 tot 644) alBasra in, dat zich in hedendaags Irak bevindt. Umar gaf instructies aan luitenant ‘Utbah ibn Ghazwan in woorden die een heel karakteristieke echo is de drievoudige keuze die ongelovigen wordt geboden: “Roep het volk van God op: zij die jullie oproep beantwoorden, accepteer het van hen. Maar degenen die weigeren, moeten de hoofdelijke belasting betalen voor vernedering en nederigheid. Als zij dat weigeren, dan is het voor hen het zwaard, zonder clementie. Vrees God met datgene wat je is toevertrouwd.”4 De stad Antiochië viel het jaar daarop, dezelfde stad waar de discipelen van Jezus het eerst “Christenen” werden genoemd (Handelingen 11:26). Twee jaar later was Jeruzalem aan de beurt, in 638. Net als Damascus en Antiochië, was Jeruzalem in die tijd een Christelijke stad. Het was de ongelukkige taak van Sophronius, de patriarch van Jeruzalem, om de stad over te geven in de handen aan de veroveraar Umar. De kalief stond heel gelukkig op de plaats van Salomo’s Tempel, waarvan hij heel waarschijnlijk geloofde dat de Profeet Mohammed, zijn oude meester, eens naar het Paradijs opsteeg (o.a. Koran 17:1, een vers dat trouwens eeuwenlang veel discussie opgeleverd heeft over de precieze betekenis ervan). Sophronius keek heel verdrietig van nabij, en herhaalde een Bijbelvers: “Zie, de gruwel van de Verwoester, gesproken door Daniel de profeet.”5 Politiek Correcte Mythe: de inheemse Christenen van het Midden-Oosten en Noord-Afrika verwelkomden de Moslims als bevrijders Veel moderne onderzoekers van de Kruistochten en de Christen-Moslim relaties in het algemeen lijken te denken dat Sophronius zei, “Welkom, bevrijder!” Volgens de conventionele wijsheid was de Byzantijnse heerschappij zo onderdrukkend voor de Christenen in het Midden-Oosten en NoordAfrika, en in Egypte in het bijzonder, dat zij bijna niet konden wachten om de Moslimsoldaten met bloemen te omhelzen en met open armen te ontvangen, die hen bevrijdden van deze onderdrukking. In werkelijkheid veroverden de Moslims Egypte pas na hevige weerstand van de bevolking. In December 639 begon generaal ‘Amr de invasie van Egypte. In November 642 viel Alexandrië en praktisch geheel Egypte was toen in Moslim handen. Maar deze snelle verovering was niet onbetwist, en de Moslims traden het verzet tegemoet met hevige brutaliteit. In een Egyptische stad zetten zij de toon voor een heel patroon van gedrag dat zou volgen in geheel het land. Volgens een toenmalige waarnemer: Toen kwamen de Moslims in Nikiou. Er was geen enkele soldaat om hen tegen te houden. Zij namen de stad in en slachtten iedereen af die zij tegenkwamen op straat en in de kerken – mannen, vrouwen en kinderen, zij 3 Bukhari, vol. 4, boek 56, no. 2924 4 The History of al-Tabari, Volume XII. The Battle of al-Qadisiyyah and conquest of Syria and Palestine, vertaald Y. Friedmann, New York State University New York Press, 1992, 167 5 Steven Runciman, A History of the crusades, Vol. I, Cambridge University Press, 1951, 3 85

spaarden niemand. Toen gingen zij naar andere plaatsen, plunderden en vermoorden alle inwoners die zij maar vonden … Maar laten wij niets meer zeggen, want het is onmogelijk om de verschrikkingen te beschrijven die de Moslims pleegden toen zij het eiland van Nikiou bezetten. En niet alleen inheemse Christenen werden vermoord – anderen werden tot slaaf gemaakt: “Amr verdrukte Egypte. … Hij nam aanzienlijke oorlogsbuit van dit land, en een grote hoeveelheid gevangenen. … De Moslims keerden terug naar hun eigen landen met oorlogsbuit en gevangenen. De patriarch Cyrus voelde een diep verdriet als gevolg van het onheil dat Egypte trok, want Amr, die Barbaar van afkomst was, liet geen enkele genade zien in zijn behandeling van de Egyptenaren en hij kwam geen enkele bestand na dat hij met hen overeengekomen was.”6 Christelijk Armenië viel ook ten prooi aan de Moslims te midden van vergelijkbare slachtpartijen: “Het zwaard van de vijand kwam haastig en slachtte de inwoners van de stad door het zwaard. … Na een aantal dagen rust, kwamen de Ismaelieten (Arabieren) terug, vanwaar zij waren gekomen, en namen een heel leger van gevangenen mee als slaven, en wel het aantal van 35 duizend.”7 Hetzelfde patroon overheerste, toen de Moslims Sicilië bereikten en Caesarea van Kappadocië in het jaar 650. Volgens een Middeleeuws verslag: “Zij [de Taiyaye, of Moslim Arabieren] voeren naar Sicilië en namen gevangenen mee als slaaf. … en wanneer Mu’awiya arriveerde, verordende hij dat alle inwoners aan het zwaard gevoerd moesten worden. Hij plaatste bewakers zodat niemand ontsnapte. Nadat hij de welvaart van de stad had ingenomen, namen zij de leiders en martelden hen, om hen zo de verborgen [schatten] te laten zien. De Taiyaye maakten verder iedereen [de rest] tot slaven – mannen, vrouwen, jongens en meisjes – en zij pleegden veel losbandigheid in de ongelukkige stad. Zij pleegden ook immoraliteit binnen kerken.”8 De kalief Umar maakte deze onthullende bekentenis in een bericht aan een ondergeschikte: “Denk je,” vroeg hij, “dat deze uitgestrekte landen, Syrië, Mesopotamië, Kufa, Basra, Misr [Egypte] niet met legers bezet moeten worden die niet goed betaald moeten worden?”9 Waarom zouden deze gebieden moeten worden “bezet met legers”, als de inwoners de indringers zouden verwelkomen, en met hen in vriendschap samenleven? 6 Geciteerd in Bat Ye’or, The Decline of Eastern Christianity Under Islam, 271-72 7 Idem, p.275 8 Idem, p. 276-77 9 Ya’qub Abu Yusuf, in Ye’or. The Decline of Eastern Christianity under Islam, 274 86

Politiek Correcte Mythe: Vroege jihad krijgers waren alleen Moslimlanden aan het verdedigen van hun niet-Moslim buren De Moslimlegers bewogen zich snel over grote gebieden, die hen nog nooit hadden bedreigd – en meest waarschijnlijk zelf nog nooit van hadden gehoord totdat de indringers arriveerden. Rond dezelfde tijd vielen Egypte, Midden-Oosten en Armenië voor de Moslims, en Europa was niet uitgezonderd: Andere Moslim strijdlegers pleegden invallen in Cyprus, Rhodos, Kreta en Sicilië. Zij namen oorlogsbuit en duizenden slaven mee. Dit waren de eerste voorboden voor de eerste grote Moslim overwinningen van wat toen de grootste stad was van Oostelijk Christendom en een van de grootste steden van de wereld: Constantinopel. Moslimlegers belegerden de stad in 668 (en verschillende jaren later) en 717. Beide belegeringen faalden, maar zij maakten overduidelijk dat het Huis van Islam zijn beleid wilde doorzetten van bloederig imperialisme naar het Christendom toe. De Moslim krijgers deden dit allemaal in hun gehoorzaamheid aan hun god Allah en zijn profeet. Mohammed versus Jezus “Een ieder die het zwaard opheft, zal door het zwaard omkomen” Jezus (Mattheüs 26:52) “Weet dat het Paradijs onder de schaduw van het zwaar is (Jihad in de zaak van Allah)”10 Mohammed (in de Hadieth) Een Moslim leider uit die tijd zei het op deze wijze: “De Grote God zegt in de Koran: ‘O ware gelovigen, wanneer je de ongelovigen tegenkomt, hak hun hoofden af.’ Dit bevel van de Grote God is een groot bevel en moet gerespecteerd worden en opgevolgd.”11 Het verwees natuurlijk, wat anders, naar de Koran: “Wanneer je de ongelovigen tegenkomt op het strijdveld, hak dan hun hoofden af, en wanneer je ze neergelegd heb, bind ze als gevangenen stevig vast” (47:4) De voormalige president van Frankrijk Jacques Chirac merkte eens op: “Europa is net zoveel verschuldigd aan Islam als het doet aan Christendom.”12 Maar dit is hetzelfde als zeggen dat haan net zoveel verschuldigd aan de vos als aan Boer Harms. Het Europa van de 8ste-eeuw zou spoedig te weten komen hoe serieus de Moslims de bevelen van Allah namen, in het ontmoeten van de ongelovigen op het strijdtoneel. De Moslims zouden snel door Christelijk Noord-Afrika patrouilleren, en tegen het haar 711 zouden zij in de positie zijn om Spanje binnen te vallen. Het Christelijk Europa werd nu bedreigd aan beide flanken, zowel het Oosten als het Westen. De campagne ging voorspoedig – zo erg zelfs, dat de Moslim commandant, Tarik, verder ging dan zijn superieuren hem opdroegen, en hij zijn overwinnende leger voor zich uit jaagde. Toen hij zijn Noord-Afrikaanse emir, Musa, verontwaardigde, en hem vroeg waarom hij zelf zo ver kwam als het Christelijke Spanje, en zich verzette tegen de bevelen van zijn superieuren antwoordde Tarik simpelweg, “Om Islam te dienen.”13 Hij diende het zelfs zo goed, dat tegen het jaar 715 de Moslims bijna heel Spanje zouden veroveren (dat zij vervolgens 700 jaar zouden houden) en zij vielen zelfs al Zuid-Frankrijk binnen. Charles Martel, ook wel “de hamer” genoemd, stopte hen in het jaar 732 bij de Franse stad Tours. 10 Bukhari, vol. 4, boek 56, nr. 2818 11 Geciteerd in V.S. Naipaul. Among the Believers: An Islamic Journey, New York, Vintage Books, 1982, 103 12 Pierre Lance, Jacques Chirac, avez-vous des racines?, Les 4 verités, 17 Januari 2004 13 Geciteerd Paul Fregosi, Jihad in the West: Muslim Conquests from the 7th tot he 21st Centuries, New York, Prometheus Books, 1998, 99 87

Ondanks deze nederlaag, gaven de Moslims het niet op. In 792 riep de heerser van toenmalig Islamitisch Spanje, Hisham, op tot een nieuwe expeditie in Frankrijk. Moslims door de hele wereld antwoordden enthousiast op deze oproep tot jihad, en het leger dat bijeengebracht werd, was in staat om flinke schade toe te brengen – maar uiteindelijk zouden ze niet slagen. Niettemin is het belangrijk op te merken, dat Hishams oproep religieus geïnspireerd was – en dat het vooruitloopt op de Kruistochten, die naar hedendaagse publieke mening, worden gezien als het beginpunt van de vijandigheden tussen de Christenen en Moslims, driehonderd jaar later. Ongeveer 50 jaar later, in 848 viel een ander Moslimleger Frankrijk binnen, en richtte behoorlijke ravage aan. Maar na verloop van tijd doofde hun vurige ambitie uit. In de loop van de Moslimbezetting bekeerden velen van de bezetters zich tot het Christendom, en hun kracht nam langzaam af. Iets eerder, in het jaar 827, richtten de jihadstrijders Net als vandaag: Islam verspreiden met geweld Sommige van de hedendaagse hun blik op Sicilië en Italië. De commandant van het binnenvallende leger was vermaarde leerling van de Koran, en hij bestempelde de expeditie openlijk als een religieuze oorlog. Zij plunderden en roofden door het hele land heen Christelijke kerken, terroriseerden Monniken, en zij verkrachtten nonnen. Tegen het jaar 846 hadden zij Rome bereikt, van waaruit zij een accijnzen eisten van de Paus. Terwijl hun grip op Italië nooit echt sterk was, behielden zij Sicilië tot het jaar 1091, toen de Christenen het gehele land terugveroverd hadden. Niettemin, toen de strijd voortraasde in Spanje, gingen de Moslims door met druk uit te oefenen op de Oostelijke gelegen gebieden van het Christendom. De Seljuk Turken versloegen de legers van het Byzantijnse Rijk, en behaalden een beslissende overwinning bij de Armeense stad Manzikert in 1071. Dit bereidde de weg naar de Moslimbezetting van praktisch heel klein-Azië (het tegenwoordige Anatolië of Turkije) – eens bekend als een van de centraal gelegen en meest bekende gebieden van Christendom. Voortaan moesten de Christenen genoegen nemen met een tweederangs dhimmi-status in de grote Christelijke steden; steden waar de (Christelijke) apostel Paulus diverse van zijn canonieke brieven aan richtte. Met al deze gebeurtenissen als politieke achtergrond, zoals wij zullen zien, vaardigde Paus Urbanus II de Eerste Kruistocht uit in het jaar 1095. (moderne) Islamitische denkers die vandaag de dag erg worden gerespecteerd door jihad-strijders, leren dat Islam zelf met geweld opgelegd moet worden aan nietMoslims – niet als een religie, want dat zou tegenstrijdig zijn met het bevel in de Koran “er is geen dwang in religie” (Koran 2:256) – maar als een systeem van wetten en sociale normen. Zij leren dat Moslims moeten vechten om Islamitische wet op te leggen aan niet-Moslim landen, en hierdoor de meeste burgers een dhimmi-status toe te kennen of erger. Niet alleen het Westen, maar ook het Oosten De Moslimlegers rukten op naar het oosten, en naar het westen, en zij ontketenden al in het jaar 634 een zee aan invasies in India. Andere landindringers rukten in de 8-ste eeuw op naar landen die nu Afghanistan, Pakistan en India zijn, en zij boekten een langzame, maar gestage vooruitgang. Historicus Sita Ram Goel merkte op dat de Moslimindringers “Punjab, Sindh, Delhi en de regio van 88

Doab tot Kanauj” hadden veroverd.14 Latere golven van veroveringen breidden het gebied uit tot de Ganges en verder. Omdat Moslims de Hindoes beschouwden als heidenen, die niet eens aanspraak konden maken op de “bescherming” van de dhimmi-status (met de discriminatie-taks de jizja), werden zij in het bijzonder met brutaliteit behandeld. Sita Ram Goel verklaart dat de Moslimveroveraars in India geen enkel respect toonden voor algemene gebruiken en codes bij het oorlog voeren die in de eeuwen daarvoor gebruikelijk waren: Islamitisch imperialisme kwam met een heel andere code – de Soenna [tradities] van de Profeet. Het vereiste dat zijn krijgers de hulpeloze burgerbevolking aanvielen, nadat een beslissende overwinning behaald was op het slagveld. Het vereiste dat zij de dorpen en steden volledig plan zouden branden, nadat de verdedigers gedood waren in het verdedigen van de stad of gevlucht waren. De koeien, de Brahmins, en de Bhikshus waren speciaal onderwerp van hun aandacht in hun massamoord van de burgerbevolking (niet strijders). De tempels en de kloosters hadden hun bijzondere aandacht in een orgie van plundering en brandstichting. Degenen die zij niet doodden, namen ze gevangen en verkochten hen als slaven. De grootte van de oorlogsbuit, die zij zelfs van de dode lichamen roofden, was een maat voor het succes van hun militaire missie. En zij deden dit allemaal als Moedjahedien (heilige strijders) en gazi’s (doders van ongelovigen of kafirs) in hun dienst aan Allah en zijn Laatste Profeet.15 Wat wilden de Moslims bereiken? Wat was het uiteindelijke doel van deze ogenschijnlijke eindeloze oorlogsvoering? Het is duidelijk van de bevelen in de Koran en de Profeet, die zijn volgelingen vertelde dat Allah hem vertelde “om te vechten tegen de mensen totdat zij getuigen dat niemand het recht heeft op aanbeden te worden dan Allah en dat Mohammed de Boodschapper van Allah is.”16 Geen Islamitische sekte heeft ooit afstand gedaan van deze bewering dat Islamitische wet absoluut in de gehele wereld moet heersen, en dat Moslims onder bepaalde omstandigheden de wapens moeten opnemen om dit doel te verwezenlijken. Zij stopten met het voeren van jihad op grote schaal in 1683, maar niet omdat zij plotseling een hervorming hadden meegemaakt, of de doctrines hadden verworpen die hen zo lang hadden gemotiveerd. Zij stopten eenvoudigweg, vanwege het feit dat Islamitische wereld te zwak was geworden om hiermee door te gaan. De situatie begon in de recente geschiedenis vooral te veranderen na de ontdekking van olie in het Midden-Oosten. De Egyptische Koran commentator en theoreticus van de (inmiddels als terroristische organisatie bestempelde) Moslimbroederschap Sayyid Qutb (1906-1966) benadrukte het heel duidelijk: Het is niet de functie van Islam om compromissen te sluiten met de concepten van de Jahiliyya (de maatschappij van ongelovigen) die zo gangbaar 14 Sita Ram Goel, The Story of Islamic Imperialism in India, Voice of India, revised edition, 1994, 70-71 15 Idem, p.44 16 Bukhari, vol. 1, book 2, nr. 25. Tevens in Bukhari, vol. 1, boek 8, nr. 392; vol.4, boek. 56, nr. 2946; vol. 9, boek 88, nr. 6924, vol. 9, boek 96, nrs 7284-7285, en tevens in andere Hadieth collecties 89

zijn in de wereld, of om naast elkaar te bestaan in hetzelfde land samen met elkaar met het Jahiliyya-systeem (van ongelovigen) … Islam kan het accepteren om te mixen met dit Jahiliyya (ongelovigen). Of Islam zal blijven bestaan, of de [ongelovigen]. Er is geen half-half (of win-win) situatie mogelijk. De bevelen behoren aan Allah, en anders aan de ongelovigen (Jahiliyya). Allahs Sharia (wet) zal de overhand krijgen, of anders de verlangens van mensen: “En als zij niet op je reageren, dan weet dat zij alleen hun eigen lusten volgen. En wie is meer verdwaald dan iemand die zijn eigen lusten volgt, zonder leiding van Allah? Zeker! Allah geleidt niet de mensen die ongehoorzaam zijn.” (Koran 28:50) … De voornaamste plicht van Islam is om de Jahiliyyah [de ongelovige maatschappij] te onttronen van hun menselijke leiderschap, met de intentie dat mensen die Allah heeft gekozen, op de hoogste posities worden gezet.17 (Nadruk toegevoegd) Op dezelfde wijze verklaarde Sayyid Abul Ala Maududi (1903-1979), stichter van de Pakistaanse politieke partij Jamaat-e-Islami, dat de niet-Moslims “absoluut geen recht hebben om de teugels van de macht te hebben, op geen enkel deel van de Gods aarde, of op welke wijze de collectieve zaken van menselijke soort te regeren volgens hun verkeerde opvattingen en doctrines.” Als zij dat wel doen, dan “zullen de gelovigen [de Moslims] de verplichting hebben om hun uiterste best te doen om hen los te maken van hun politieke macht en hen onderdanig te maken aan de Islamitische manier van leven.”18 Hun uiterste best doen, zelfs tot het punt van bomgordels vast te binden, en zichzelf op te blazen in overvolle bussen of restaurants, of door vliegtuigen te kapen in deze in kantoorgebouwen te vliegen. Politiek Correcte Mythe: Christendom en Islam verspreidden zich op ongeveer dezelfde manier Dit is een voorbeeld van een vals argument van morele equivalentie, dat vandaag de dag veel gebruikt wordt. Deze drogreden komt zo vaak voor, dat het lijkt alsof mensen zelf niet tot het besef kunnen komen, dat er geen negatieve punten in Islam benoemd kunnen worden, tenzij men niet de moeite neemt om erop te wijzen dat hetzelfde negatieve punt ook in het Christendom bestaat. En het is zeker waar dat geen enkele groep, religieus of niet religieus, het absolute monopolie heeft op deugdelijkheid of misdadigheid – maar het betekent ook niet dat alle religieuze tradities in hun aard allemaal hetzelfde zijn, of dat hun doctrine dezelfde capaciteit heeft om mensen te inspireren tot geweld. De eerste drie eeuwen van het bestaan ervan, is het Christendom verbannen geweest en vogelvrij verklaard, en het was onderwerp van sporadische vervolging door de Romeinse autoriteiten. Niet alleen werd de religie niet verspreid door geweld, maar de lijsten van de Christelijke martelaars zijn gevuld met namen van mensen die onderworpen waren aan geweld, juist omdat ze Christenen waren. In vergelijk hiermee, ervoeren de Moslims geen georganiseerde of aanhoudende tegenstand, in de periode omstreeks Mohammeds dood, en toch namen zij het zwaard op voor hun geloof. 17 Sayyid Quth, The Right to Judge. Ook in zijn boek “Milestones”, 2005 staan veel van zijn ideeën 18 Sayyid Abul A’la Maududi (Mawdudi), Towards Understanding the Qur’an, Islamic Foundation, revised ed. Vol.3, 1999, 202 90

In de eerste dagen van het Christendom, werden kerkmissionarissen uitgezonden om tot nietgelovigen te preken en hen te overtuigen van de waarheid van hun geloof. The antieke Christelijke natiestaten van Europa herinneren allemaal de Christelijke missionarissen die het geloof tot hen brachten: de heilige Patrick in Ierland, de heilige Augustus van Canterbury in Engeland, de heilige Cyrillus en Methodius in Centraal en Oost-Europa, en velen als hen. Zij waren priesters en monniken – geen militairen. Moslims echter, schoven legers naar voren en wilden op deze manier de niet-Moslims en hun legers tegemoet treden, en altijd boden zij hen Mohammeds drievoudige optie aan: bekeren, onderwerping of de dood. Zo eenvoudig was hun menukaart. En zij trokken grote groepen bekeerlingen onder de overwonnen dhimmi bevolkingen, want die zagen dat de keuze voor bekeren het enige pad was om nog een leefbaar bestaan te leiden. Gegeven alle plunderingen van de dhimmi gemeenschappen, is het niet verbazingwekkend dat vele dhimmi’s uiteindelijk voor Islam kozen. Vandaag de dag ontkennen vele Moslims met vuur dat Islam verspreid werd met het zwaard, en maken het punt dat gedwongen bekeringen verboden zijn in Islam. Dit is absoluut waar: Wat juist verspreid werd is de politieke en sociale hegemonie van het Islamitische systeem. Bekeringen tot Islam volgden na het opleggen van dat systeem, omdat de dhimmi’s al snel hun ellende begonnen te voelen. 91

Deel II DE KRUISTOCHTEN 92

Hoofdstuk 10 WAAROM DE KRUISTOCHTEN WERDEN UITGEROEPEN De plundering van de Kruisvaarders van Jeruzalem in 1099, volgens een journalist Amin Maalouf in zijn boek “De Kruistochten door de ogen van Arabieren” was in zijn woorden “het beginpunt van de duizend jaar durende vijandigheden tussen Islam en het Westen.”1 De Islamitische geleerde en apologeet John Esposito is wat breder van stof – hij beschuldigt de Kruistochten (“zogenoemde heilige oorlogen”) in het algemeen voor het verstoren van een pluralistische beschaving: “Vijf eeuwen gingen voorbij van vredelievend naast elkaar bestaan, voordat politieke gebeurtenissen en een imperialistisch pauselijk machtsspel leidde tot een eeuwenlange serie van zogenoemde heilige oorlogen die het Christendom heeft ingegraven tegen Islam en het heeft een blijvende erfenis heeft nagelaten van onbegrip en wantrouwen.”2 Maalouf lijkt te vergeten dat deze “duizend jaar durende Raad eens.. • De Kruistochten waren niet het gevolg van nietuitgelokte agressie van Europa tegen de Islamitische wereld, maar waren een vertraagde respons op Moslimagressie die al eeuwenlang bestond. Deze werd in de 11de heviger dan ooit. een Moslimagressie eeuw vijandigheden” heel goed begonnen konden zijn met bedekte bedreigingen van de Profeet Mohammed, die 450 jaar eerder werden uitgevaardigd, voordat de Kruisvaarders Jeruzalem binnendrongen, aan de naburige niet-Moslim leiders om “Islam aan te nemen en dan zullen jullie veilig zijn”3 Ook discussieert hij niet over de mogelijkheid dat de Moslims de “duizend jaar durende vijandigheden” zelf uitgelokt hebben, door de Christelijke gebieden in beslag te nemen – wat toen bijdroeg aan twee-derde van wat voorheen de Christelijke wereld was – eeuwen voor het begin van de Kruistochten. De “vijf eeuwen van vredelievend naast elkaar bestaan” die Esposito noemde worden geïllustreerd, zei hij, door de veroveringen van Jeruzalem in 638 door de Moslims: “kerken en de Christelijke bevolking werden ongemoeid gelaten.”4 Maar hij vermeldt niet Sophronius Kerstmis preek eind 634, waarin hij beklag deed over de “wrede, barbaarse en bloederige zwaard” van de Moslims en hoe moeilijk dat zwaard het leven van de Christenen had gemaakt.5 • Dit waren oorlogen om Christenen te verdedigen, en Christelijk gebied te heroveren, en niet van religieus imperialisme. • De Kruistochten werden niet gehouden om Moslims of wie dan ook met dwang te bekeren tot het Christendom 1 Amin Maalouf, The Crusades through the Arab Eyes, New York, Schocken Books, 1984, xvi 2 John Esposito, Islam: the straight Path, 3th edition, Oxford University Press, 1998, 58 3 Bukhari, vol. 4, boek 56, nr. 2941 4 Esposito, p. 58 5 Geciteerd in Bat Y’eor. The Decline of Eastern Christianity under Islam, Madison, NJ, Fairleigh Dickinson University Press, 1996, 44 93

Politiek Correcte Mythe: De Kruistochten waren niet uitgelokte aanvallen door Europa tegen de Islamitische wereld Fout. De verovering van Jeruzalem in 638 stond aan het begin van eeuwenlange Moslim agressie, en Christenen in het Heilige Land kregen te maken met een steeds meer escalerende vervolging in een neerwaartse spiraal. Een paar voorbeelden: Begin 8e eeuw werden 60 Christelijke pelgrims vanuit Amorium gekruisigd, en omstreeks dezelfde tijd liet de Moslim gouverneur een groep van pelgrims vanuit Iconium, en liet hen allemaal executeren als spionnen – uitgezonderd een klein aantal die zichzelf bekeerden tot Islam. In andere gevallen eisten Moslims geld van de pelgrims, dreigden de Kerk van de Opstanding te plunderen als zij niet betaalden. Later in de 8e eeuw verbood een Moslimheerser het vertoon van kruizen in Jeruzalem. Hij verhoogde ook de anti-religieuze belasting (Jizja) die Christenen moesten betalen, verbood de Christenen om anderen religieus onderwijs te geven, zelfs aan hun eigen kinderen. Wrede en onbeschofte ondergeschiktheid en geweld waren aan de orde van de dag voor de Christenen in het Heilige Land. In het jaar 772 verordende kalief al-Mansur dat de handen van de Christenen en Joden gestempeld moesten worden met een onderscheidend symbool. Bekeringen tot het Christendom werden hard aangepakt. In 789 onthoofdden Moslims die zich had bekeerd vanuit de Islam, en vervolgens plunderden zij het klooster van Sint-Theodonius in Bethlehem, en doodden daar nog meer monniken. Andere kloosters in de regio ondergingen hetzelfde lot. Aan het begin van de 9de-eeuw werden de vervolgingen zo erg dat grote aantallen Christenen naar Constantinopel vluchtten en andere Christelijke steden. Meer vervolgingen in het jaar 923 zagen nog meer kerken vernield worden, en in 937 gingen de Moslims tekeer op Palmzondag in Jeruzalem, door de Kerk van Calvarie te vernielen en de Kerk van de Opstanding.7 In een reactie op de vervolgingen van de Christenen, veranderden de Byzantijnen hun defensieve beleid naar de Moslims toe, naar een offensieve houding, door enkele van hun verloren gegane gebieden proberen te heroveren. In de jaren vanaf 960 voerde de generaal Nicophorus Phocas (een toekomstige keizer) een aantal succesvolle campagnes uit tegen de Moslims, en hij wist Kreta, Sicilië, Cyprus en zelfs delen van Syrië te heroveren. In 969 heroverde hij delen van de antieke Christelijke stad Mohammed versus Jezus “Gezegend zijn zij die rein van hart zijn, want zij zullen God zien. Gezegend zijn de vredestichters, want zij zullen zonen van God worden genoemd. Gezegend zijn zij die worden vervolgd vanwege hun rechtvaardigheid, want voor hen is het Koninkrijk van de hemel (Paradijs)” Jezus (Mattheüs 5:8-10) “Allah bepaalt dat een persoon die deelneemt aan de Zaak van Allah (heilige oorlogen) en niets noodzaakt hem daartoe, behalve het geloof in Allah en zijn Boodschapers, dat hij beloond zal worden door Allah met een beloning, oorlogsbuit (als hij de strijd overleefd) of hij zal toegelaten worden tot het Paradijs (als hij is gedood in de strijd als een Martelaar).”6 Mohammed (in de Hadieth) 6 Bukhari, vol. 1, boek 2, nr. 35 7 Moshe Gil, A History of Palestine 634-1099, Cambridge, University Press, 1992, 473-76. Kalief al-Muqtadir antwoordde op de 923 vervolgingen en beval de kerk te laten herbouwen. 94

van Antiochië. De Byzantijnen breidden hun campagnes uit naar Syrië in de jaren na 970.8 In Islamitische theologie is er het principe, dat als een land eenmaal tot het Huis van Islam heeft behoord, dat het voor eeuwig aan de Moslims toebehoord – en bijgevolg moeten Moslims oorlog voeren om opnieuw controle te hebben over deze gebieden. Toen in het jaar 974 waren de Byzantijnen flink verzwakt door de vele verliezen, en in dat jaar verklaarde de kalief van Bagdad met de naam Abbasid (een Soenniet) jihad aan de Byzantijnen. Dit herhaalde zich jaarlijks met jihad-campagnes tegen de Byzantijnen, gelanceerd door Saif al-Dawla, een heerser van de Sjiitische Hamdanid dynastie in Aleppo van 944 tot 967. Said al-Dawla deed een beroep op de Moslims om tegen de Byzantijnen te vechten met als voorwendsel dat zij land aan het innemen waren, die toebehoorden aan het Huis van Islam. Deze oproep was zo succesvol dat zelfs Moslimkrijgers uit Centraal-Azie zich aansloten en deelnamen aan de jihadstrijd.9 De onenigheid tussen de Soennitische Sjiitische deel van de Moslims deed uiteindelijk de Islamitische jihad-machine haperen, en in het jaar 1001 sloot de keizer Basil II een tienjarig bestand met de (Sjiitische) kalief van het Fatimid kalifaat.10 Kalief Basil, echter, leerde snel dat het sluiten van bestanden zinloos was. In het jaar 1004 keerde de 6de kalief van het Fatimid kalifaat, Abu ‘Ali al-Mansur al-Hakim (985-1021) zich gewelddadig tegen het geloof van zijn Christelijke moeder en ooms (waarvan er twee patriarchen waren), en beval de vernietiging van kerken, en liet kruizen verbranden, en liet de bezittingen confisqueren. Hij keerde zich tegen de Joden met een soortgelijke wreedheid. In het verloop van de 10 jaar durende periode daarna, waren er 30 duizend kerken vernield, en onnoemelijke aantallen Christenen bekeerden zich tot Islam, simpelweg om hun levens te redden. In 1009 gaf al-Hakim zijn meest spectaculaire anti-Christelijke bevel: Hij verordende dat de Heilige Grafkerk vernietigd zou worden, samen met verschillende andere kerken (inclusief de Kerk van de Opstanding). De Kerk van de Opstanding was in de 7de eeuw herbouwd door de Byzantijnen, nadat de Perzen een eerdere versie hadden platgebrand, en het markeerde de traditionele plaats van de begrafenis van Christus. Deze kerk fungeerde tegens als model voor bekende Al-Aksa Moskee. Al-Hakim beval dat de graftombe tot en met de rotsbodem weggehakt zou worden. Hij beval dat Christenen zware kruizen om hun nek moesten doen (en voor Joden zware blokken hout in de vorm van een kalf). Hij stapelde daar nog andere decreten bovenop, en dit bereikte zijn toppunt met de dwingende oproep om Islam te accepteren en hun eigen religieuze gemeenschap te verlaten.11 De onberekenbare kalief verzachtte uiteindelijk zijn vervolging van de niet-Moslims en gaf zelfs delen van het eigendom terug dat hij in beslag had genomen van de Kerk.12 Een gedeeltelijke verklaring voor al-Hakim’s veranderde houding was waarschijnlijk zijn toenemend zwakke betrekking met orthodoxe Islam. In het jaar 1021 verdween hij op mysterieuze wijze, en sommige van zijn volgelingen verklaarden hem heilig, en baseerden hun sekte op deze mysterieuze verdwijning en andere esoterische leerstellingen van een Moslimgeestelijke, Mohammed ibn Isma’il al-Darazi (na wie de sekte van de Druzen is vernoemd).13 Dankzij al-Hakims veranderende beleid, die na zijn dood werd voortgezet, werd het de Byzantijnen toegestaan om de Heilige Grafkerk te herbouwen in het jaar 1027.14 8 Steven Runciman, A History of the Crusades, Vol. I, Cambridge University Press, 1951, 30-31 9 Carole Hillenbrand, The Crusades: Islamic Perspectives, Oxford, Routlegde, 2000, 101 10 Runciman, p.33 11 Moshe Gil, A history of Palestine, p. 376 12 Runciman, 35-36; Hillenbrand, 16-17, Jonathan Riley Smith, The Crusades: A Short History, New Haven, CT, Yale University Pressm 1987, 44 13 Bernard Lewis The Assassins, New York, Basic Books, 2002, 33 14 Runciman, p.36 95

Niettemin waren de Christenen in een precaire positie, en bleven de pelgrims bedreigd. In 1056 verbanden de Moslims driehonderd Christenen uit Jeruzalem, en verboden zij Europese Christenen om de Heilige Grafkerk binnen te gaan.15 Toen de felle en fanatieke Seljuk Turken door Centraal Azië trokken, dwongen zij een nieuw Islamitische strengheid af en maakten het leven voor zowel de inheemse Christenen als de pelgrims in toenemende mate moeilijk (zij blokkeerden de pelgrims zelfs). Nadat zij de Byzantijnen verpletterend hadden verslagen bij Manzikert in 1071 en de Byzantijnse Keizer Romanus IV Diogenus gevangen namen, stond heel Klein-Azië open voor hen, en was hun opkomst in praktijk niet meer te stoppen. In 1076 veroverden zij Syrië, en in 1077 Jeruzalem. De Seljuk emir Atsiz bin Uwaq beloofde dat hij de inwoners van Jeruzalem niets zou aandoen, maar toen eenmaal zijn manschappen binnen de stad waren, vermoordden zij 3000 mensen.16 De Seljuks vestigden datzelfde jaar het sultanaat van Rum (Rome, refererend aan het Nieuwe Rome, Constantinopel) in Nicea, en dit was gevaarlijk dichtbij Constantinopel zelf. Van daaruit gingen zij voort om de Byzantijnen te bedreigen en de Christenen aan te vallen in hun nieuw veroverde gebieden. Het Christelijke rijk van Byzantium, dat voor de oorlogen met Islamitische strijders had geregeerd over uitgestrekte gebieden, inclusief Zuid-Italië, Noord-Afrika, het Midden-Oosten en Arabië, was gereduceerd tot iets meer dan Griekenland. Het leek erop dat de dood ervan op handen was en onafwendbaar. De Kerk van Constantinopel beschouwden de pausen als alleen maar uit zijnde op scheuringen en hadden ook daarom eeuwenlang ruzie met hen gemaakt. Maar de nieuwe keizer Alexius I Comnenus (1081-1118) slikte zijn trots in, en vroeg om hulp. En dit is waar de Eerste Kruistocht om begon: Het was een antwoord op de hulproep van de Byzantijnse keizer. Politiek Correcte Mythe: De Kruistochten waren een vroeg voorbeeld van het roofzuchtige imperialisme van het Westen Roofzuchtig imperialisme? Nauwelijks. Paus Urbanus II, die om de Eerste Kruistocht had geroepen bij de Synode van Clermont in 1095, riep om een defensieve actie – en een die allang achterhaald was. Zoals hij verklaarde, riep hij om een Kruistocht omdat zonder defensieve actie, “de gelovigen van God nog veel meer aangevallen zullen worden door de Turken en andere Moslimvolken. Na zijn kudde gewaarschuwd te hebben om vrede te houden onder elkaar, richtte hij zijn aandacht op het Oosten: Jullie broeders die in het oosten leven hebben een dringende behoefte aan jullie hulp, en jullie moeten je haasten om hen die hulp te geven die zo vaak aan hun beloofd is. Zoals jullie hebben gehoord, zijn de Turken en de Arabieren gekomen, en hebben hun aangevallen en hebben het territorium van Roemenië [het Griekse rijk] in het westen veroverd, en tot gebieden zo ver als de kust van de Mediterrane zee en Hellespont, wat wordt genoemd de Arm van Heilige Joris. Zij hebben meer en meer landen van die Christenen bezet, en hebben hen overmeesterd in zeven gevechten. Zij hebben velen gedood en gevangen genomen, en hebben kerken vernietigd en het rijk verwoest. Als jullie hen toestaan om hier straffeloos mee door te gaan, zullen de trouwe gelovigen steeds meer door hen aangevallen worden. Bij deze verklaar ik, of beter gezegd de Heer, en smeek ik jullie als de dappere voorboden van Christus om dit overal 15 Idem, p.49 16 Moshe Gil, A history of Palestine, p. 412 96

bekend te maken en mensen van allerlei rangen en standen te overtuigen, van de voetsoldaat, ridder, armen en rijken, om terstond hulp te brengen aan die Christenen, en het laaghartige ras van de landen van onze vrienden te vernietigen. .. Bovendien, Christus draagt dit op.17 Merk op dat de paus niets zegt over het bekeren of veroveren. Een oproep om “het laaghartige ras te vernietigen vanuit de landen van onze vrienden” valt slecht in moderne oren. Maar het was geen vermaning bedoeld als massaal uitroeien, maar een bedoeld om Islamitische heerschappij te verwijderen van de landen die Christelijk geweest waren. Een andere samenvatting van de toespraak van de paus in Clermont, maakte melding van een “dreigend gevaar dat jou en alle gelovigen bedreigt, waarvoor wij nu hier zijn.” Vanuit de grenzen van Jeruzalem en vanuit de stad Constantinopel is een smartelijk nieuws gekomen, en is herhaaldelijk in onze oren gekomen, namelijk dat een ras van het koninkrijk van de Perzen, een vervloekt ras, een ras dat volkomen vervreemd is van God, “een generatie dat zijn hart niet recht op de plaats heeft, en in wiens geest geen standvastigheid is naar God toe”, zijn de landen van deze Christenen gewelddadig binnengevallen, en zij hebben deze landen ontvolkt door plundering en brandstichting. Zij hebben een deel van de gevangenen als slaaf naar hun eigen landen gebracht, en een deel is vermoord door wrede martelingen. Zij hebben de kerken van God vernietigd, of hen geconfisqueerd voor de rituelen van hun eigen religie. Zij vernielen de altaren, nadat zij deze bezoedeld hebben met hun eigen onreinheid. … Het koninkrijk van de Grieken is nu door hen verscheurd, en hun is een territorium afgenomen dat zo groot is dat je twee maanden nodig hebt om er doorheen te lopen. … Deze koninklijke stad, is zodanig gelegen als het centrum van de wereld, en is nu gevangen genomen door de vijanden van Christus, en is onderworpen door degenen die God helemaal niet kennen, en aanbidden het heidense. Zij zoekt daarom, en verlangt ernaar bevrijd te worden, en houd daarom niet op om je hulp te vragen. Ze vraagt je haar te hulp te komen, omdat wij alreeds gezegd hebben, God heeft al grote overwinning in je armen geschonken.18 In de oproep van de paus werd verwezen naar de vernietiging van de Heilige Grafkerk door de Moslims: “Laten wij het heilige graf van onze Heer en Redder, dat nu in het bezit is van onheilige naties, jullie in het bijzonder opwekken, en de heilige plaatsen zijn nu behandeld met schande en oneer, en zijn onomkeerbaar vervuild door de vuiligheid van de onreinen.”19 De Kruisvaarders kwamen samen als pelgrims: Christenen vanuit Europa gingen naar het Heilige land voor religieuze doeleinden, met de intentie om zichzelf te verdedigen, als hun weg geblokkeerd zou worden en zij aangevallen zouden worden. Velen legden een religieuze eed af. In het bijzonder aan het begin ervan, vertrokken vele soldaten naar het Heilige Land – en de meeste deelnemers in 17 Paus Urbanus II, Speech at Council of Clermont, 1095, Fulcher of Charles, geciteerd in Bongars, Gesta Dei per Francos, 1, 382, vertaald Engels in P.J.Thatcher, E.H. Neal, A Source Book for Medieval History,, New York, Scribners, 1905, 513-17 18 James Harvey Robinson, ed. Readings in European History, vol. I, Boston, MA, Ginn and Co, 1904, 312-16, Reprinted Medieval Sourcebook. www.fordham.edu 19 Idem 97

deze “Kruistocht van het volk” werden zonder pardon afgeslacht door de Turken in Klein-Azië in Augustus het jaar 1096. Net als vandaag: Verdedigers van Islam? In de Islamitische wet, is jihad verplicht wanneer een territorium van de Moslims wordt aangevallen: “Wanneer niet-Moslims een Moslimland aanvallen, of een dicht naderen, … is jihad een persoonlijke verplichting voor de inwoners van dat land, en die moeten de nietMoslims verdrijven met alles wat zij kunnen.”20 De oproep om deel te nemen aan de jihadsstrijd gebeurde door geschiedenis van Islam heen. Toen de Hamdanid heerser Seyf al-Dawla een jaarlijke jihad-campagne uitvoerde tegen de Byzantynen in het midden van de 10de eeuw, kwamen Moslims van verre om deel te nemen. Zij kwamen natuurlijk, omdat in hun ogen de Byzantijnen agressieve oorlogen voerde om Moslimlanden te veroveren. Later, gedurende de Eerste Kruistocht, vermaande een dichter de Moslims te antwoorden: “Heb je geen verplichting aan je God en aan Islam, en daarmee zowel jonge als oude mensen moet verdedigen? Antwoord aan God! Wee jullie! Antwoord!”21 De eerbiedwaardige Moslim jurist die het meest gelieft wordt door hedendaagse jihadisten, Ibn Taymiyya (Taqi al-Din Ahmad Ibn Taymiyya, 1263-1328) beschouwde jihad als een absoluut: “Als een vijand de Moslims wil aanvallen, dan wordt het verdrijven van hen een verplichting voor al degenen die aangevallen worden, en voor de anderen om hen te helpen.”22 Enkele andere voorbeelden van de oproep tot jihad in de laatste 100 jaar: In 1914 vaardigde de Ottomaanse Sultan Mehmet V een fatwa (religieus bevel) uit, die opriep tot jihad bij het aanbreken van de Eerste Wereldoorlog; in 2003 kondigde een Tsjetsjeense jihadistische groep aan: “Wanneer de vijand een territorium binnendringt, een stad of een dorp waar Moslims wonen, dan is iedereen verplicht om oorlog te voeren;”23 in 2003 vaardigde een Islamitisch Centrum voor Onderzoek bij Al-Azkar Universiteit in Cairo een verklaring uit: “Het is in overeenstemming met logica en met Islamitische religieuze wet, dat als een vijand het land van de Moslims binnenvalt, dat jihad een persoonlijke opdracht wordt, die van toepassing is op elke man en vrouw, vanwege het feit dat onze Moslimnatie dan onderworpen wordt aan een nieuwe Kruistocht invasie die het land, met als doelwit ons land, onze eer, ons geloof en thuisland;”24 en Sheik Omar Bakri Mohammed, de beruchte van Londen afkomstige jihadistische imam, zei eind 2002, “wanneer de vijand Moslimland binnenvalt, zoals Palestina, Tsjetsjenië, Kosovo of Kashmir, moeten alle Moslims meevechten die leven en binnen reisafstand begeven, met alle mogelijke hulp van Moslims wereldwijd.”25 20 ‘Umdat al-Salik, o9.1 21 Geciteerd in Carole Hillenbrand, p.71 22 Ibn Taymiyya, The Religious and Moral Doctrine of Jihad, in R. Peters, Jihad in Classica and Modern Islam: a reader (Princeton, NJ, Markus Wieber Publishers, 1996, 53 23 Sharia Council of State Defence Council “Majlis al-Shura” van de Tjetsjeense Republiek Ichkeria, Jihad and Its Solution Today, no. 7., www.kavkazcenter.com (jihadsite) 24 MEMRI, Jihad Against the U.S.: Al-Anzar’s conflicting Fatwa’s, Memri special dispatch, nr.480, 16 Maart 2003. www.memri.org (Middle East Media Research Institute) 25 Memri, Islamist Leader in London, No Universal Jihad as long as there is no Caliphate, Memri Special Dispatch, nr.435, 30 Oktober 2002 98

Net als vandaag: Jihadisten komen van heinde en verre Zoals ze door de hele geschiedenis hebben gedaan, reizen Moslimkrijgers lange afstanden om aan de laatste jihadstrijd deel te nemen. In de jaren ’90 werden de Balkan een favoriete bestemming voor veteranen van jihad-oorlogen in Afghanistan en Tsjetsjenië. Een prominente jihad commandant in Bosnië, Abu Abdel Aziz, verklaarde dat hij daar naar toe was gegaan, nadat hij diverse autoriteiten gesproken had in Saoedi-Arabië. Zij “helpen ons allemaal”, zei hij, “het religieuze dictaat dat ‘het vechten in Bosnië een gevecht is om het woord van Allah allerhoogst te laten zijn, en de kuisheid van de Moslims beschermt.’ Het is omdat Allah zei (in zijn heilige boek), ‘Maar als zij je vragen om hulp tegen religieuze vervolging, dan is het je plicht om [hen] die bijstand te geven.’ (Lett. ‘om hen te helpen in religie,’ Koran, al-Anfal, 8:72). Het is onze (religieuze) opdracht om onze Moslimbroeders te verdedigen, omdat ze Moslim zijn en niet voor een andere reden.”26 Voor, tijdens en na de oorlog in 2003 in Irak, kwamen de jihadisten met hele groepen het land binnen, vanuit de gehele wereld – inclusief uit wat onverwachte plaatsen; een Duitse beveiligingsfunctionaris verklaarde eind 2003 dat “sinds het eind van de oorlog, is er een grote beweging op gang gekomen van mensen die gemotiveerd zijn door Islamitisch extremisme vanuit Duitsland en de rest van Europa naar Irak toe.”27 Politiek Correcte Mythe: Het westen vocht de Kruistochten voor hebzucht en winst Natuurlijk was niet elke Kruisvaarder even oprecht in zijn motieven. Meer dan eens vielen velen af van de hoge idealen van de Christelijke pelgrims. Maar het Politiek Correcte dogma, dat de Kruistochten zonder aanleiding werden gevochten, als een imperialistische actie tegen een vredelievend, inheemse Moslimpopulatie is historisch gezien simpelweg onjuist, en het getuigt ook meer van een afkeer voor de Westerse beschaving, dan een oprecht en onvervalst historisch onderzoek. Paus Urbanus stelde zich de Kruistochten niet voor als een kans voor winst. Hij besloot per decreet dat de landen die van de Moslims zou heroveren, toebedeeld zouden worden aan Alexius Comnenus en het Byzantijnse Rijk. De paus zag de Kruistochten als een heilige daad, in plaats van een kans om winst te maken.28 Kruistochten voeren was trouwens onbetaalbaar en duur. De Kruisvaarders verkochten hun bezittingen om geld in te zamelen voor hun lange reis naar het Heilige Land, en zij wisten dat de kans bestond dat zij mogelijk niet meer terug zouden komen. Een typisch voorbeeld van een Kruisvaarder was Godfried van Bouillon, de Hertog van NederLotharingen, en een van de meer prominente Europese heren die “het kruis opnamen” (zoals deelnemen aan de Kruistocht bekend stond). Hij verkocht vele percelen om zijn reis te financieren, 26 Tawfiq Tabib, Interview met Sheikh al-Mujahideen Abn Abdel Aziz, Al-Sirat 27 Stephen Graham, Muslim Militants from Europa drawn to Iraq, Associated Press, 3 November 2003 28 Idem 99

maar hij was zeker van plan om terug te komen, in plaats van zich te vestigen in het Midden-Oosten, want hij gaf noch zijn titels noch al zijn bezittingen op.29 Hedendaagse studies van de documenten van Kruisvaarders onthullen dat de overgrote meerderheid van hen geen “enfants terrible” waren, die op zoek waren naar winst en vastgoed in het Midden-Oosten. De meeste waren, net als Godfrey, heren in hun eigen percelen, mannen die veel te verliezen hadden.30 Zeker deden sommige Kruisvaarders het erg goed voor zichzelf na de Eerste Kruistocht. Fulcher van Charles schrijft, “degenen die hier arm waren, maakte God hier rijk. Degenen die een paar munten hadden, bezaten hier veel goudmunten uit het Oosten (bezanten); en degene die geen villa hadden, bezaten hier een stad, als gift van God.”31 Maar de meesten kwamen met niets terug naar Europa, en zonder iets om hun inspanningen te laten zien. Een boek dat je niet geacht wordt te lezen (Engels) New Concise History of the Crusades door Thomas F. Madden, Lanban, MD, Rowman & Littlefield, 2005. Het is een 260 pagina’s tellend levendig boek dat snel leest, die de vloer aanveegt met talloze Politiek Correcte Mythen van waarom de Kruistochten werden bevochten, wie het vochten en wat er tijdens de Kruistochten gebeurde. Politiek Correcte Mythe: De Kruistochten werden bevochten om de Moslims met dwang te bekeren tot het Christendom Om het in de woorden van Politiek Correcte types te zeggen: de Kruisvaarders zwermden het Midden-Oosten over, met hun zwaarden in de hand, en aan de slag om elke “ongelovige” die zij zagen te doden, behalve degenen die zij met dwang bekeerden tot het Christendom. Maar dit is een lugubere politiek gemotiveerde fantasie. Opvallend afwezig in elk verslag van paus Urbanus II is welke verwijzing dan ook naar het bekeren van Moslims. De enige bezorgdheid was om Christelijke pelgrims te verdedigen, en Christelijke land te heroveren. Het was niet tot meer dan 300 jaar na de Eerste Kruistocht (in de dertiende eeuw) dat Europese Christenen een georganiseerde poging deden om Moslims te bekeren tot Christendom, wanneer de Franciscanen hun missiewerk begonnen te doen onder Moslims in landen die door de Kruisvaarders werden in bezit werden gehouden. Deze poging was grotendeels zonder succes. Toen de Kruisvaarders de overwinnende hand hadden, en koninkrijken en vorstendommen begonnen te vestigen in het Midden-Oosten, lieten zij de Moslims over het algemeen in vrede leven in hun eigen domeinen, en lieten het toe dat zij hun religie vrijuit konden uitoefenen; zij konden nieuwe moskeeën en scholen bouwen, en zelfs hun eigen religieuze rechtbanken behouden. Sommigen hebben hun status vergeleken met de dhimmi-status in Moslimlanden; zij behielden een zekere mate van autonomie, maar waren onderworpen aan ongunstige belastingentarieven en andere restricties. Het is zeker waarschijnlijk dat de Kruisvaarders sommige van de dhimmi-wetten kopieerden die al eerder geïntroduceerd waren, maar zij onderwierpen de Joden en Moslims niet aan kledingvoorschriften. Dus Joden en Moslims konden dagelijkse discriminatie en intimidatie 29 Thomas Madden, The New Concise History of the Crusades, Lanham, MD, Rowman & Littlefield, 2005, 19-20 30 Idem, p.12 31 Geciteerd in August C. Krey, The First Crusade: the Accounts of Eyewitnesses and Participants, Princeton, NJ, 1921, 280281. Herdruk Medieval Sourcebook, https://sourcebooks.fordham.edu/source/fulcher-cde.asp 100

vermijden.32 Dit was in tegenstelling tot de praktijk van de Moslims. Het grote verschil was dat de dhimmi-wet nooit een deel is geweest van de Christelijke doctrine en wet, zoals het bij Islam wel het geval is. Wat nog veel opvallender is, is wat de Spaanse Moslim ibn Jubayr opmerkte (1145-1217), tijdens zijn reis door de Mediterraanse gebieden op zijn weg naar Mekka omstreeks 1180. Hij vond dat Moslims het beter hadden in de landen die door de Kruisvaarders gecontroleerd waren, vergeleken met de Islamitische landen. Deze landen waren meer geordend en beter bestuurd dan de landen onder Moslimbestuur, zodat zelfs Moslims de voorkeur hadden om in de Kruisvaardersgebied te leven: Nadat wij Tibnin (nabij Tyrus) verlaten hadden, gingen wij door een onafgebroken woud van boerderijen en dorpen, wiens landerijen heel efficiënt gecultiveerd werden. De inwoners waren allemaal Moslims, maar zij leefden in het gerief van de Franj [Franken, of Kruisvaarders] – moge God hen van verleiding bewaren! Hun woningen behoorden hen toe, en hun eigendom was niet vernield. Alle regio’s die door de Franj gecontroleerd werden in Syrië, waren onderworpen aan hetzelfde systeem: de landerijen en domeinen, dorpen en boerderijen waren in de handen van de Moslims gebleven. Welnu, twijfel komt in het hart van grote aantallen van deze mensen, wanneer ze hun lot vergelijken met die van hun broeders die in Moslimterritoriums leven. Werkelijk, deze laatsten lijden van de onrechtvaardigheid van hun medegeloofsgenoten, terwijl de Franj met billijkheid handelen.33 Tot zover over de bewering dat de Kruisvaarders barbaren waren, die een meer geciviliseerde, superieure en meer vergevorderde beschaving aanvielen. 32 Jonathan Riley-Smith, The Oxford Illustrated History of the Crusades, Oxford University Press, 1995, 116 33 Geciteerd in Maalouf, The Crusades Through Arab Eyes, p.263 101

Hoofdstuk 11 DE KRUISTOCHTEN: MYTHE EN REALITEIT Het volgende wordt vaak gezegd: “De Kruisvaarders marcheerden door Europa naar het Midden-Oosten. Eenmaal daar plunderden en vermoorden zij Moslims en Joodse mannen, vrouwen en kinderen, zonder onderscheid, en dwongen de overlevenden om zich te bekeren tot het Christendom. Te midden van de bloedbaden vestigden zij de Europese proto-koloniën in het land van de Levant, en dit inspireerde latere kolonisten en zette de toon het patroon in de toekomst. Dit was het toneel voor de eerste massamoorden ter wereld, en de smet op de geschiedenis van de Katholieke Kerk, Europa en Westerse beschavingen. Zij waren zo afschuwelijk dat Paus Johannes Paulus II uiteindelijk excuses aanbood aan de Islamitische wereld voor de Kruistochten.” Is dit waar? Nee. Bijna elke bewering in deze omschrijving, die routinematig door talloze “deskundigen” wordt gemaakt, is fout. Raad eens.. • De Kruistochten waren niet een vroegtijdse manifestatie Europeaanse kolonialisme in het Midden-Oosten. • De Kruisvaarders slachtpartij op de Joden en Moslims in Jeruzalem in 1099 was een afschuwelijke gruweldaad, maar het was in die tijd niet ongewoon volgens de regels van oorlogvoering van die tijd. Politiek Correcte Mythe: De Kruisvaarders vestigden Europese kolonies in het Midden-Oosten Toen de Kruisvaarders op weg gingen naar het oosten, als antwoord op de oproep van Paus • De Kruistochten werden gehouden met Joden als doelwit, maar ook Moslims. Urbanus, spraken de belangrijkste leiders af met de Byzantijnse keizer Alexius Comnensus. Hij benadrukte hen dat zij individueel moesten instemmen, in overeenstemming met de wensen van Urbanus, dat elk gebied dat zij zouden veroveren zou toekomen aan het Byzantijnse Rijk. De Kruisvaarders veranderden van gedachten over dit onderwerp na de belegering van Antiochië in 1098. Toen de belegering zich voortsleepte door de winter heen, en Moslimlegers uit het noorden naderden vanuit Jeruzalem, wachtten de Kruisvaarders op het arriveren van troepen van de Byzantijnse keizer. Maar de keizer had het bericht ontvangen dat de situatie van de Kruisvaarders hopeloos was, en liet zijn leger terugkeren. De Kruisvaarders voelden zich verraden en waren boos op de keizer. Nadat zij tegen alle verwachtingen in Antiochië innamen, herriepen zij de overeenkomst die zij met Alexius hadden gemaakt, en vestigden hun eigen regering daar. Dit waren echter geen koloniale overeenkomsten. De Kruisvaarder staten zouden simpelweg niet herkenbaar zijn als bijvoorbeeld Nederlands Oost-Indië, Australië of de Amerikaanse staat Virginia in latere eeuwen. Over het algemeen is een kolonie een land dat wordt geregeerd door een macht of regering ver weg. Maar de Kruisvaarder staten werden niet geregeerd vanuit een Westerse macht. Ook hevelden de Kruisvaarder heersers geen rijkdommen over, en stuurden zij ook geen rijkdom van het land naar Europa. Zij hadden geen economische overeenkomsten met welke Europese macht dan ook. De Kruisvaarders vestigden hun eigen staten om zo een permanente bescherming te bieden aan Christenen in het Heilige Land. 102 van

In werkelijkheid was het zelfs zo, dat vele kruisvaarders zichzelf niet meer als Europeanen beschouwden. De kroniekschrijver Fulcher van Chartres scheef: Beschouw, Ik bidt en reflecteer hoe in onze tijd God het Westen naar het Oosten overgebracht heeft. Want wij waren Westerlingen en nu wij zijn nu Oriëntaals gemaakt. Hij die een Romein of een Frank was, is nu een Galileeër, of een inwoner van Palestina. Iemand die inwoner was van Rheims of Chartres is nu een inwoner gemaakt van Tyrus of Antiochië. Wij zijn al de plaatsen van onze geboorte vergeten, zij zijn al onbekend geworden voor ons, of tenminste blijven die onbenoemd. Sommigen bezitten hier al huizen en dienaars, die zij door een erfenis hebben verkregen. Sommigen hebben vrouwen genomen, niet uit hun eigen bevolking, maar van Syriërs, Armeniërs of zelfs Saracenen, en zij hebben zelfs de genade van de doop ontvangen. Sommigen van hen hebben al schoondochters, zwagers, stiefzonen of stiefvader. Er zijn hier zelfs kleinkinderen en achterkleinkinderen. De een verbouwd wijnstokken, de andere heeft velden. De een en de ander gebruiken onderling de spraak en het idioom van verschillende talen. Verschillende talen zijn nu gemeengoed gemaakt, en zijn bekend gemaakt bij verschillende rassen, en het geloof verenigd zij wiens voorvaders vreemdelingen waren. Zoals het is geschreven, “de leeuw en de rund zullen samen stro eten.” Zij die eens vreemdelingen waren, zijn nu inlanders, en hij die eens een reiziger was, is nu een inwoner.1 Tegelijkertijd werd een ander kenmerk van kolonialisme niet verwezenlijkt, namelijk emigratie op grote schaal. Er kwam geen massastroom van kolonisten op gang vanuit Europa naar het oosten, om zich te vestigen in de Kruisvaarder-staten. Politiek Correcte Mythe: Het innemen van Jeruzalem was uniek in Middeleeuwse geschiedenis en veroorzaakte wantrouwen bij Moslims voor het Westen Na een vijf weken lang durende belegering, drongen de Kruisvaarders Jeruzalem binnen op 15 Juli 1099. Een anonieme Christelijke tijdgenoot deed verslag van gebeurtenissen, en wat er vervolgens gebeurde, is in het geheugen van de wereld gegrift: Een van onze ridders, met naam Letholdus klom op de muur van de stad. Toen hij de top bereikte, vluchtten de verdedigers van de stad snel langs de muren, en door de stad. Onze mannen liepen hen achterna en achtervolgden hen, en doodden en hakten erop los, zo ver als de tempel van Salomo, en er was zo’n grote slachting dat het bloed van de vijand tot op de enkels van onze mannen was. De emir die bevel voerde vanuit de toren van David gaf zich over aan de graaf [van Sint-Gilles] en opende de poort waar de pelgrim altijd de belasting 1 Geciteerd in August C. Krey, The First Crusade: the Accounts of Eyewitnesses and Participants, Princeton, NJ, 1921, 280-81. Herdrukt in Medieval Sourcebook, www.fordham.edu 103

betaalden. Toen zij de stad binnenkwamen, achtervolgden en doodden onze pelgrims de Saracenen tot de tempel van Salomo. Daar boden de Saracenen de gehele dag hevige weerstand, zodat in de hele tempel hun bloed vloeide. Uiteindelijk werden de heidenen overwonnen en onze mannen namen vele mannen en vrouwen gevangen in de tempel, en doodden hen of hielden hun in leven als zij dan nodig achtten. Op de top van de tempel was er een grote menigte van heidenen van beide geslachten, aan wie Tancred en Gaston de Beert hun de vlaggen gaven [om hun bescherming te bieden]. Toen verspreidden de Kruisvaarders zich in de gehele stad, en namen goud en zilver buit, paarden en muilezels, en huizen vol met allerlei soorten goederen. Nadien gingen onze mannen juichend en huilend vol vreugde op weg om het graf van onze Redder Jezus te vereren, en daar losten ze hun schulden in tot Hem.2 Dit is schokkend voor onze hedendaagse gevoeligheden om zo’n positief verslag te lezen van een moedwillige slachting; er is een groot verschil tussen onze hedendaagse houding en aannames met die van die tijd. Evenzo richten de drie belangrijkste leiders van de Kruisvaarders – te weten Aartsbisschop Daimbert, hertog van Bouillon, en Raymond, de Graaf van Toulouse – grote opscheppende woorden aan Paus Paschal II in September 1099 over de successen die behaald waren in Jeruzalem: “En als je graag wilt weten wat er met de vijand is gedaan, die daar werd gevonden, weet dan dat onze mannen in Salomo’s portiek en in zijn tempel op hun paarden hebben gereden, met het bloed op de knieën van hun paarden.”3 Godfrey zelf, een van de meest gerespecteerde leiders van de Kruistocht, nam geen deel aan de slachtpartij; misschien was hij er meer dan zijn gewone soldaten bewust van het feit dat dit gedrag een verraad voorstelde aan de principes van de Kruisvaarders. Balderik, een bisschop en auteur van vroeg 12de-eeuwse geschiedenis van Jeruzalem, maakte melding van dat de Kruisvaarders tussen de 20 en 30 duizend mensen hebben gedood in de stad.4 Dit is waarschijnlijk overdreven, maar bronnen uit de moslimhoek noemen een nog groter aantal. Alhoewel de vroegste moslimbronnen niet specifiek het aantal doden noemen, schreef Ibn al-Jawzi ongeveer 100 jaar na de gebeurtenis, dat de Kruisvaarders “meer dan zeventig duizend Moslims doodden” in Jeruzalem. Ibn al-Athir, een tijdgenoot van de bekende Saladin, een Moslimleider die indrukwekkende overwinningen behaalde over de Kruisvaarders, aan het eind van de twaalfde eeuw, noemt hetzelfde aantal.5 De 15de-eeuwse historicus Ibn Taghribirdi noemt een aantal van honderd duizend. Dus het verhaal over dit bloedbad lijkt groter geworden door de eeuwen heen, zelfs tot het punt dat de president van de Verenigde Staten, Bill Clinton, dit bloedbad nog noemde in een toespraak bij een leidende Katholieke Universiteit In Georgetown op November 2001, en zei dat de Kruisvaarders niet alleen elke Moslimkrijger of elke Moslimman vermoorden, maar ook elk vrouw en kind die Moslim waren op de Tempelberg “totdat het bloed tot over hun enkels liep”, zoals een Christelijke kroniekschrijver vertelde, en zoals Daimbert, Godfried en Raymond opschepperig vertelden: “tot op hun knieën.”6 2 R.G.D. Laffan, bewerkt en vert., Select Documents of European History 800-1492, vol. I, Henry Holt, 1929. Zie ook The Crusaders Capture of Jerusalem, 1099, www.eyewitnesstohistory.com (2000) 3 Aartsbisschop Daimbert, Hertog Godfrey, en Graaf Raymond, Letter to Pope Paschal II, September 1099, in Colman J. Barry, bew., Readings in Church History, Christian Classics, 1985, 328 4 Moshe gil, A History of Palestine 634-1099, Cambridgde University Press, 1992, 827 5 Francesco Gabrieli, bewerkt en vert., Arab Historians of the Crusades, Berkeley, CA, University of California, 1957, 11 6 Bill Clinton, Remarks as delivered by President William Jefferson Clinton, Georgetown University, 7 November 2001, Georgetown University Office of Protocol and Events, www.georgetown.edu 104

Deze gruweldaad, deze extremiteit, was – dit wordt ons keer op keer verteld – het “startpunt van een duizendjaar durende vijandschap tussen Islam en het Westen.”7 Het mag dan meer accuraat zijn om te zeggen dat het de start was van een millennium van anti-Westerse sentimenten en propaganda. Het ontzetten van Jeruzalem door de Kruisvaarders in Jeruzalem was een afschuwelijke misdaad – in het bijzonder in het licht van de religieuze en morele principes die zij beleden zo hoog te houden. Echter, gemeten naar de militaire standaarden van die tijd, was het niet een buitengewone gang van zaken. In die dagen was het een algemeen geaccepteerd beginsel in de oorlogsvoering, dat als een stad zich verzette tegen zijn belegering, dat het ontzet en geplunderd mocht worden, en als men zich niet verzette, dat men gespaard zou worden. Sommige verklaringen vermelden dat de Kruisvaarders de inwoners van Jeruzalem beloofden dat zij gespaard zouden worden, maar kwamen terug op hun belofte. Anderen vertellen ons dat zij het vele Joden en Moslims niet toestonden om de stad in veiligheid te verlaten. Graaf Raymond gaf een persoonlijke garantie van veiligheid naar de Fatimid gouverneur van Jeruzalem, Iftikar al Daulah.8 In de gedachtegang van de Kruisvaarder, toen zulke garanties werden uitgevaardigd, waren degenen die in de stad achterbleven meer een risico voor verzet, en werden zij geïdentificeerd als een strategisch risico, en hierdoor zouden hun levens verbeurd verklaard zijn.9 En hoe zit het nu met die baden van bloed tot enkel of knie? Dit was een beeldende verbloemende taal. Toen de Christelijke kroniekschrijver en leider van de Kruistocht hierover pochten, zou iedereen hebben geweten dat dit een woordelijke verfraaiing was. In werkelijkheid zijn deze rivieren zelfs niet in de verste verte mogelijk. Er waren niet genoeg mensen in Jeruzalem om zoveel te bloeden, zelfs al was de bevolking gegroeid met de vluchtelingen van de omringende regio’s. Het feit van het ontzetten en plunderen van Jeruzalem niet buitengewoon was, verklaart heel waarschijnlijk de laconieke natuur van de vroege Moslimberichtgeving over het incident. Zo rond het jaar 1160, schreven twee Syrische kroniekschrijvers, al-‘Azimi en Ibn al-Qalanisi, ieder apart over de ontzetting. Geen van de twee heeft een schatting gegeven van het aantal mensen dat gedood was. Al-‘Azimi zei alleen dat de Kruisvaarders “naar Jeruzalem waren gekeerd, en het veroverd hadden vanuit de handen van de Egyptenaren. Godfried nam het in. Zij verbrandden de Kerk van de Joden.”. Ibn al-Qalanisi voegde wat meer details tie: “De Franken bestormden de stad en namen het in bezit. Een deel van het volk in de stad vluchtte naar het heiligdom, en een grote menigte werd gedood. De Joden verzamelden zich in de synagoges, en de Franken verbrandden het over hun hoofden. Het heiligdom werd aan hen overgegeven, op voorwaarde van garantie van de veiligheid van 22 Sha’ban [14 Juli] van dat jaar, en zij vernietigden de heiligdommen en de graftombe van Abraham.”10 Het was niet veel later dat Moslimschrijvers zich realiseerden wat de propaganda waarde was van het overdrijven (en flink overdrijven) van het aantal doden. In elk geval, is het een kwestie het vergelijken van de geschiedenisverslagen, om te zien dat de Moslimlegers zich veelvuldig op dezelfde manier gedroegen zodra zij een veroverde stad binnentrokken. Dit kan nooit het gedrag van de Kruisvaarders excuseren, ook niet door naar vergelijkbare incidenten te kijken en dan vervolgens te suggereren dat “iedereen het doet,” zoals Islamitische apologeten frequent doen vandaag de dag, wanneer zij met de realiteit worden geconfronteerd van het moderne jihad terrorisme. De ene gruweldaad excuseert de andere niet. Maar 7 Amin Malouf, The Crusades through Arab Eyes, New York, Schocken Books, 1984, Xvi 8 Warrel Caroll, The Building of Christendom, Front Royal, VA, Christendom College Press, 1987, 545 9 For the Crusaders Reneging, zie Moshe Gil, p.827. Voor hun toestemming voor sommigen om te vertrekken, zie Thomas F. Madden, The New Concise History of the Crusades, Lanham, MD, Rowman & Littlefield, 2005, 34 10 Geciteerd in Hillenbrand, The Crusades: Islamic PErspective, Oxford Routledge, 2000, 64-65 105

het laat wel zien dat het gedrag van de Kruisvaarders in Jeruzalem consistent was vergeleken met de legers in die periode – gegeven het feit dat alle staten dezelfde noties van belegering en verzet onderschreven. Inderdaad, in het jaar 1148 twijfelde Moslimcommandant Nu red-Din niet om elke Christen in Aleppo te doden. In 1268 toen de jihadlegers van de Mamlukse sultan Baybars Antiochië innam van de Kruisvaarders, was Baybars geërgerd door erachter te komen dat de Kruisvaarderleider, graaf Bohemond VI de stad al had verlaten. Hij schreef tot Bohemond om er zeker van te zijn dat hij wist wat zijn mannen hadden gedaan in Antiochië: Je zou je eigen ridders hebben moeten zien die zich op de grond neerknielden naast de hoeven van de paarden, je huizen bestormd door de plunderaars, en geplunderd door de plunderaars, je welvaart werd met de honderden kilo’s afgewogen, jullie vrouwen werden verkocht met hun vieren tegelijk, en gekocht door een dinar van je eigen geld! Je zou de kruizen gezien moeten hebben, die kapotgeslagen werden, de bladzijden van het nieuwe testament verspreid op de grond, en de grafstenen van de Patriarchen omvergegooid. Je had de Moslim vijand moeten zien die op de plaatsen traden waar jullie de Mis vierden, en de kelen van de Monniken werden doorgesneden, de priesters en diakenen op het altaar, en een plotselinge dood brengend aan de Patriarchen, en de koninkrijke prinsen tot slavernij gedwongen. Je hebt het vuur moeten zien dat door jullie paleizen raasde, de doden van deze wereld worden verbrand in het vuur van het ene huis naar de volgende, en je paleis dat er onherkenbaar beschadigd uitziet. De Kerk van Sint-Paulus en de Kathedraal van Sint Pieter naar beneden gehaald en vernietigd. Dan zou je hebben gezegd, “was ik nu maar stof, en dat geen enkele brief mij zulke tijding gebracht zou hebben!”11 Meest opvallend van alles mag zijn de Jihadisten die Constantinopel binnenvielen op 29 Mei 1453, en zij – net zoals de Kruisvaarders deden in Jeruzalem in 1099 – eindelijk een langdurig verzet braken tijdens hun belegering. Hier stroomden de rivieren van bloed opnieuw, zoals historicus Steven Runciman opmerkt. De Moslimsoldaten sloegen iedereen die men op straat tegenkwam met het zwaard dood, mannen, vrouwen en kinderen zonder onderscheid. Het bloed stroomde in de rivieren naar beneden in de smalle straten van de heuvel van Petra tot de Gouden Hoorn. Maar snel werd de lust om te slachten gestild. De soldaten beseften dat de gevangenen en hun kostbare voorwerpen hen een grotere winst zouden brengen.”12 Net als de Kruisvaarders, die het heiligdom schonden van zowel de synagoge als de moskee, plunderden en vernielden de Moslims de kloosters en gemeenschappen, en ontdeed hen van de bewoners, en plunderden hun huizen. Zij kwamen de Hagia Sofia binnen, die voor meer dan 1000 jaar de grootste kerk was geweest in het Christendom. De gelovigen die daar binnen de heilige muren verzameld waren, om te bidden voor de laatste doodsangsten van de laatste tijd. De Moslims riepen de viering van het morgengebed (Orthros) een halt toe, terwijl de priesters, volgens de legende, de heilige voorwerpen namen en in de oostelijke muur van de Kathedraal verdwenen, waardoor zij eens zouden terugkeren om de heilige dienst op een dag af te maken. De Moslimmannen doodden toen de ouderen en zwakkeren, en namen de rest gevangen als slaven. 11 Geciteerd in Madden, 181-182 12 Steven Runciman, The Fall of Constantinople 1453, Cambrigde University Press, 1965, 145 106

Toen de slachtpartij en het plunderen was geëindigd, beval de Ottomaanse Sultan Mehmet II een Islamitische geleerde om de heilige preekstoel te beklimmen van de Hagia Sofia en daar te verklaren dat er geen God is dan Allah, en dat Mohammed zijn profeet was. De grandioze oude kerk werd omgetoverd in een moskee, net zoals honderden andere kerken in Constantinopel en elders, die hetzelfde lot ondergingen. Miljoenen Christenen traden toe tot de ellendige gelederen van de dhimmi’s; anderen werden tot slaaf gemaakt en velen werden als martelaar gedood. Net als vandaag: De morele dubbele standaard Het met twee maten meten. Voormalige president van de V.S. Bill Clinton suggereerde ooit dat de verovering en plundering van Jeruzalem door de Kruisvaarders in 1099 de uiteindelijke aanleiding was voor de aanslagen van 11 September. Echter, de plundering van Constantinopel in 1453 lijkt in niemands gedachten op te komen. Geen enkele president heeft ernaar verwezen als de grondoorzaak van hedendaagse terroristische aanslagen. En nog minder bekend is een andere verovering van Constantinopel door de zoals men beweerd, misleide Kruisvaarders in het jaar 1204. Deze uitspraken zijn een voorbeeld van de vreemde, niet erkende morele dubbele standaard die Politieke Correcte types gebruiken, wanneer men het gedrag beoordeeld van Westerlingen en niet-Westerlingen: alle bloedbaden en gruweldaden die door niet-Westerse, niet-blanke, niet-Christelijke volkeren zijn gepleegd, kunnen vergeven worden, maar de misdaden door Christelijke (of post-Christelijke) Westerlingen blijven in het collectieve geheugen van de wereld gegrift. De Abu Ghraib gevangenisschandalen in 2004 en 2005 ontzetten veel mensen wereldwijd, vaak door dezelfde mensen die nog grotere daden van Saddam Hussein of Osama bin Laden en Hamas vergoelijkten. Het is een stilzwijgend erkennen van een feit dat de Politiek Correcte gevestigde orde hevig ontkent of zelfs nooit zal willen toegeven: het Christelijk geloof onderwijst een hogere morele standaard dan Islam, en er wordt meer verwacht van praktiserende Christenen en van degenen die in maatschappijen met deze hoge standaard van principes – (seculiere) maatschappijen die vaak door Christelijke principes door de eeuwen heen gevormd zijn. Politiek Correcte Mythe: De Moslimleider Saladin was meer genadig en edelmoedig dan de Kruisvaarders Een van de meest bekende figuren tijdens de Kruistochten is de Moslimkrijger Saladin, die de Islamitische wereld wist te verenigen, en grote schade toebracht aan de Kruisvaarders. In onze tijd is Saladin een soort prototype geworden van een tolerantie, edelmoedige Moslimkrijger, en men haalt dit aan als “bewijs” van de nobelheid van Islam, en zelfs zijn superioriteit over het verdorven Westen en het koloniale Christendom. In het boek De Kruistochten in de ogen van de Arabieren (Engelse titel), portretteert de schrijver Amin Alouf de Kruisvaarders als iets meer dan halve wilden, die zich zelfs zwelgen in het vlees van degenen die zij hebben vermoord. Maar Saladin heel anders! “Hij was een minzame man, en altijd vriendelijk met bezoekers, drong zijn gasten erop aan dat men zou blijven om te eten, en behandelde hen met alle eer, en vervulde hun verzoeken. Hij kon het niet aanzien dat iemand die tot hem gekomen was, teleurgesteld vertrok, en er waren ook hen die niet aarzelden om 107

misbruik te maken van zijn gastvrijheid. Een dag, tijdens een bestand met de Franj [Franken], arriveerden de ‘Brins,’ oftwel de heren van Antiochië, onverwacht bij de tent van Saladin, en vroegen hem om een district terug te geven, die de sultan vier jaar eerder had ingenomen. En hij stemde toe!”13 De beminnelijke uitslover! Als het hem zelfs gevraagd had, zou hij zelf het gehele Heilige Land weggeven hebben! Op een bepaalde manier is dit waar: Saladin ging op pad om Jeruzalem te veroveren in 1187 omdat de Kruisvaarders onder het bevel van Reynald van Chatillon een bladzijde van Profeet Mohammeds boek namen en karavanen overvielen, in dit geval waren het karavanen met Moslim kooplieden. De Christelijke leiders van Jeruzalem bevalen Reynald met klem om hiermee te stoppen, omdat zij wisten dat zijn acties het overleven van hun koninkrijk op het spel zetten. Maar hij ging hiermee door. Uiteindelijk was het Saladin, die al een tijdje een aanleiding zocht om oorlog te voeren met de Christenen, die er een vond een vanwege Reynalds overvallen.14 Er wordt veel ophef gemaakt over het feit dat toen Mohammed versus Jezus “Gezegend zijn degenen die genadig zijn, want zij zullen genade ontvangen…Want als je alleen hen liefhebt, die je ook liefhebben, want voor beleloning heb je? Doen de belastingambtenaren dat ook niet? En als je alleen je broeders begroet, wat doe je meer dan anderen? Jezus (Mattheüs 5:7, 46) Saladin Jeruzalem heroverde in Oktober 1187, hij de Christenen met edelmoedigheid behandelde – dit staat in schril contrast met het gedrag van de Kruisvaarders in 1099. Echter, de werkelijke Saladin was niet zo’n prototype voorbeeldfiguur voor multiculturalisme als men doet vermoeden, en zeker niet de vroege versie van een Nelson Mandela voor wie hij vandaag de dag gehouden wordt. Toen zijn legermacht de Kruisvaarders beslissend versloeg bij Hattin op 4 Juli 1187, “Mohammed is Allahs Apostel. Zij die hem volgen zijn meedogenloos naar de ongelovigen, maar genadig naar elkaar toe.” Koran 48:29 beval hij de massa-executies van de Christelijke tegenstanders. Volgens zijn secretaris, Imad ed-Din, “beval hij [Saladin] dat zij onthoofd zouden worden – [in overeenstemming met Koran 47:4, “Wanneer je de ongelovigen tegenkomt op het strijdveld, sla in op hun nek”], – en hij verkoos hun dood liever dan dat zij in een gevangenis zouden komen. Met hem was een grote groep geleerden en Soefi’s en een zeker aantal toegewijde mannen en vromen; en elk van hen smeekte om toestemming om tenminste een van hen mogen doden, en zij trokken het zwaard en stroopten hun mouwen op. Saladins gezicht was vol vreugde, en hij zat op zijn verhoogde stoel; de ongelovigen toonden grote wanhoop.”15 Op dezelfde manier, toen Saladin en zijn manschappen Jeruzalem later dat jaar wilden binnengaan, was hun grootmoedigheid werkelijk louter pragmatisme. Hij was namelijk aanvankelijk van plan om alle Christenen in de stad ter dood te brengen. Echter, toen de Christelijke commandant binnen Jeruzalem, Balian of Ibelin, dreigde om de stad te vernietigen en alle Moslims te doden, voordat de Moslims binnen zouden kunnen komen, [veranderde hij zijn plan], en in plaats daarvan maakte hij vele Christenen tot slaaf, die zichzelf niet vrij konden kopen.”16 13 Maalouf, p.179 14 Madden, p.74 15 Idem, geciteerd in p.78 16 Idem, p.78 108

Politiek Correcte Mythe: Kruisvaarders werden opgeroepen om zich ook tegen Joden te keren – naast de Moslims Het is helaas waar dat de Kruisvaarders de Joden als doelwit hadden bij verschillende gelegenheden. Sommige groepen Kruisvaarders stonden het zichzelf toe om af te wijken van de missie die Paus Urbanus hen had gegeven. Opgehitst door antisemitische predikers, wilden een contingent van manschappen het oosten trekken voor de Eerste Kruistocht, maar in plaats daarvan keerden zij zich in Europa tegen de Joden, en terroriseerden ze daar en slachtten velen van hen af. Graaf Emicho van Leiningen en zijn volgelingen trokken door het Rijnland, en plunderden en vermoordden daar Joden in 5 steden: Worms, Mainz, Trier en Keulen. Sommige bisschoppen in die gebieden probeerden deze massaslachtingen tevergeefs te voorkomen. Uiteindelijk zouden graaf Emicho en zijn volgelingen zelfs hun pogroms uitbreiden naar Hongarije, maar zij kwamen daar aan hun einde en velen stierven. Het was echter al te laat. Nieuws van deze wapenfeiten bereikten het Midden-Oosten en het leidde ertoe dat vele Joden bondgenoten werden van de Moslims en vochten tegen de Kruisvaarders toen zij arriveerden. Vijftig jaar later zou een andere groep dat op weg was voor de Tweede Kruistocht opnieuw Joden afslachten in het Rijnland. Dit is allemaal onvergeeflijk, en het was ook een Een boek dat je niet geacht wordt te lezen (Engels) The Crusades: The World’s Debate door Hillaire Belloc, 1937, herdrukt door Tan Books, 1992. Belloc maakt een fascinerende voorspelling: vreselijke beoordelingsfout. De Kruisvaarders zouden er veel beter aan hebben gedaan om de Joden, mede dhimmi’s, als hun vanzelfprekende bondgenoten te hebben omarmd in het verzet tegen de Islamitische jihad. De Moslims behandelden de Joden en Christenen min of meer op dezelfde manier: slecht. Het is spijtig dat geen van de twee groepen elkaar als gezelschap hebben gezien in het lijden dat dhimmi-status hen bracht, en als medestander in het verzet tegen de onderdrukking door de Moslims. Echter, zelfs vandaag, acht eeuwen na de laatste Kruistocht, is deze manier van denken zeldzaam, dus misschien is het nu ook niet eerlijk op het van de Kruisvaarders te verwachten in die tijd. In ieder geval was het verkeerd behandeling van de Joden een fundamenteel kenmerk van de “Religie, de kern van alle dingen, en wij zijn teruggevallen en Islam heeft in beginsel zijn ziel behouden… Wij zijn verdeeld ten opzichte van een Mohammedaanse wereld, en verdeeld op elke mogelijke manier – verdeeld in afzonderlijke onafhankelijke rivaliteiten, door strijdende belangen van bezittingen en onteigening – en deze verdeeldheid kan niet verholpen worden, omdat het cement van onze beschaving tezamen, het Christelijke cement, is uiteengevallen en verkruimeld. Misschien voordat dit boek verschijnt, zal de zich ontwikkelende situatie in het Nabije Oosten al veranderingen gebracht hebben. Misschien kan die verandering afgewend worden, maar er zal verandering zijn, voortdurend en een grote. Het lijkt niet waarschijnlijk te zijn, dat aan het eind van deze veranderingen, zeker als het proces verlengt wordt, dat Islam de verliezer zal zijn.”17 Kruistochten in het algemeen? Niet volgens de historische bronnen. Paus Urbanus oproep voor de Eerste Kruistocht bij de Synode van Clermont in 1095 zegt niets over de Joden, en kerkgangers waren 17 HiIlaire Belloc, The Crusades: The World’s Debate, Rockford, IL, Tan, 1992, 248-50 109

de grootste tegenstanders van graaf Emicho. In feite veroordeelde paus Urbanus zelfs Emicho’s aanvallen. Bernard van Clairvaux, een van de organisatoren van de Tweede Kruistocht, ging naar het Rijnland toe, en stopte persoonlijk de vervolging van de Joden, door te verklaren: “Vraag iemand die de Heilige Geschriften kent, wat gezegd wordt over de Joden in de Psalmen. ‘Niet voor hun vernietiging bidt ik,’ staat er.”18 De paus en de bisschoppen hebben herhaaldelijk opgeroepen dat de verkeerde behandeling en mishandeling van de Joden moest stoppen. Zelfs na de plundering van Jeruzalem en de massaslachting van de Joden, hadden de Joden in het Midden-Oosten over het algemeen de voorkeur om in gebieden te leven die gecontroleerd werden door de Franken, ondanks de onmisbare vijandigheid van de Christenen naar de Joden toe in Europa.19 Zij wisten heel goed dat wat de Moslimlanden voor hen in petto hadden zelfs nog veel erger was. Politiek Correcte Mythe: De Kruisvaarders waren bloederiger dan de Islamitische jihad-oorlogen De Kruisvaarders richten slachtingen aan in Jeruzalem; Saladins troepen deden dat niet. Deze uitspraak is emblematisch geworden door conventionele wijsheid met betrekking tot de Kruistochten: Ja, de Moslims veroverden, maar de inwoners van de landen verwelkomden de veroveraars. Zij waren rechtvaardig en edelmoedig naar de religieuze minderheden in die landen. De Kruisvaarders echter, waren bloederig, roofzuchtig en genadeloos. We hebben al gezien dat deze conventionele wijsheid bezijden de waarheid is. Saladin onthield zich alleen van het afslachten van de inwoners van Jeruzalem vanwege praktische en pragmatische redenen, en de Moslimveroveraars evenaarden eenvoudig de gruweldaden van de Kruisvaarders in Jeruzalem, en deden daar vaak nog een schepje bovenop bij diverse gelegenheden. De Moslimveroveraars werden niet verwelkomd, maar werden hardnekkig tegengewerkt en dit verzet werd met grote brutaliteit tegemoet getreden. Eenmaal aan de macht, stelden zij verschillende repressieve maatregelen in tegen de religieuze minderheden. De paus heeft zich toch verontschuldigd voor de Kruistochten? “Dat in orde, toch?” kun je zeggen, “maar ondanks alles wat je zegt, waren de kruistochten nog steeds een smet op de geschiedenis van de Westerse beschaving. Per slot van rekening, zelfs paus Johannes Paulus II verontschuldigde zich ervoor. Waarom zou hij dat niet hebben gedaan, als het niet als negatief beschouwd wordt vandaag de dag?” Er is geen twijfel over mogelijk, dat het geloof wijd verspreid is dat paus Johannes Paulus II zich zou hebben verontschuldigd voor de Kruistochten. Toen hij overleed in 2005, herinnerde de Amerikaanse krant The Washington Post zijn lezers dat “gedurende zijn dagen, paus Paulus Johannes II zich verontschuldigde voor de Kruistochten bij de Moslims, voor het antisemitisme bij de Joden, voor het plunderen van Constantinopel door Orthodoxe Christenen, en voor de associaties van het Vaticaan met de Maffia, en voor de vervolging van de wetenschappers, zoals Galileo.”20 Een lange lijst, maar in werkelijkheid verontschuldigde Johannes Paulus II zich nooit voor de Kruistochten. En de woorden die het dichtste bijkomen, was tijdens de toespraak op 12 Maart 2000, 18 Idem. p.54 19 Jonathan Riley-Smith, The Oxford Illustrated History of the Crusades, Oxford University Press, 1997, 116 20 Alan Cooperman, For Victims, Strong Words Were Not Enough,” Washington Post, 3 April 2005 110

de “dag van Pardon.” Tijdens zijn kanselrede zei hij, “Wij kunnen niet de ontrouwe daden ontkennen van het Evangelie dat door sommige van onze broeders uitgevoerd zijn tijdens het tweede Millennium. Laten wij om kwijtschelding vragen om de verdeeldheid die zich heeft plaatsgevonden tussen Christenen onderling, voor het geweld dat sommigen hebben gebruikt in het dienen van de waarheid en voor de wantrouwige en de vijandige houding die men soms heeft gehad naar volgelingen van andere religies.”21 Dit is nauwelijks een duidelijke verontschuldiging voor de Kruistochten. In ieder geval, als men de ware geschiedenis van de Kruistochten beschouwt, zal zo’n verontschuldiging niet altijd gerechtvaardigd zijn. De Kruistochten verdienen het in werkelijkheid niet om de grootste schande ter wereld genoemd te worden – maar, zoals wij zullen zien, de wereld zal er juist dankbaar voor moeten zijn. 21 Pope John Paul II, Homily of the Holy Father, Day of Pardon, 12 Maart 2000, www.vatican.va 111

Hoofdstuk 12 WAT DE KRUISTOCHTEN BEREIKTEN – EN WAT NIET Er zijn meerdere Kruistochten geweest, maar als historici verwijzen naar “de Kruistochten” dan bedoelen zij over het algemeen een serie van 7 campagnes door legertroepen vanuit West-Europa tegen de Moslims in het Heilige Land. De Eerste Kruistocht werd uitgeroepen in 1095 en begon in 1099. Uiteindelijk eindigde de Zevende Kruistocht in 1250. De laatste Kruisvaarder steden vielen terug aan de Moslims in 1291. 1. De Eerste Kruistocht (1098-1099) was het meest succesvol: De Kruisvaarders veroverden Jeruzalem, en vestigden verschillende staten in het Midden-Oosten. 2. De Tweede Kruistocht (1146-1148) was niet succesvolle, rampzalige poging om een Kruisvaarders-staat Edessa te heroveren, die in het jaar 1144 door de Moslims was veroverd. Als eerste werd de aandacht verlegd om Lissabon te heroveren van de Moslims in 1147. Toen zij uiteindelijk in het Oosten arriveerden, werden het grootste deel van het leger van Kruisvaarders in December 1147 in Klein-Azië verslagen, nog voordat ze ooit het Heilige Land bereikten Raad eens.. • Na de Kruistochten hervatten de Moslims hun pogingen om Europa te veroveren door jihad. • Christenen waren net zo verantwoordelijk als de Moslims voor de Islamitische verovering van Oost Europa: Zij gingen kortzichtige en uiteindelijk desastreuze bondgenootschappen aan met Jihad legers. 3. De Derde Kruistocht (1188-1192) werd uitgeroepen door Paus Gregorium VIII (8ste) in het kielzog van het innemen van Jeruzalem door Saladin, en de vernietiging van het leger van de Kruisvaarders bij Hattin in 1187. Deze Kruistocht werd gedomineerd door sterke persoonlijkheden, die vaak op gespannen voet met elkaar leefden: Keizer Frederik Barbarossa, Koning Richard I Leeuwenhart (later koning van Engeland) en Koning Philip van Frankrijk. Ze kregen het niet voor elkaar om Jeruzalem opnieuw in te nemen, maar zij versterkten Outremer, dit waren Kruisvaarderstaten die zich uitstrekte langs de kust van de Levant. • Westerse leiders die denken dat niet-Moslims de “harten en hoofden” kunnen bereiken van Islamitische jihadisten zijn op gelijke manier naïef en kortzichtig. 4. De Vierde Kruistocht (1201-1204) was een ramp, en het doel werd omgeleid door een eiser van de Byzantijnse troon, die de Kruisvaarders overtuigde om naar Constantinopel te komen om hem te helpen zijn aanspraak op de troon te verwezenlijken. De Kruisvaarders eindigden in het plunderen van de grote stad, wat de Christelijke wereld schokte. Zij vestigden de Latijnse koninkrijk in Constantinopel, en dit zorgde in een eeuwigdurende vijandigheid met de Byzantijnen, en het verzwakte verder het Byzantijnse Rijk. 5. De vijfde Kruistocht (1218-1221) richtte zich op Egypte. De Kruisvaarders hoopten dat zij de Egyptische macht konden breken, en daardoor Jeruzalem daardoor innemen. Zij belegerden Damietta, een stad aan de Nijl Delta die de toegangsweg was tot de grote steden van Egypte, zoals Caïro en Alexandrië. Toen de belegering zich bleef voorslepen, werd de Egyptische sultan al-Kamil in toenemende mate bezorgd, en hij bood de Kruisvaarders een hersteld koninkrijk van Jeruzalem aan, als zij Egypte met rust zouden laten. De Kruisvaarders weigerden en namen 112

uiteindelijk Damietta in. Echter, door de onderlinge machtsstrijd en onenigheid liep deze Kruistocht slecht af. De Kruisvaarders onderhandelden een 8-jarig bestand met al-Kamil en verlieten Damietta in ruil voor een Relikwie van het Heilig Kruis, die Saladin had buitgenomen. 6. De Zesde Kruistocht (1228-1229) was eigenlijk een voortzetting van de Vijfde. Na jaren van uitstellen van zijn gelofte, werd Romeinse Keizer Frederik II geëxcommuniceerd door de paus. Echter, hij zette toch zijn tocht naar het Heilige Land door. Het loutere vooruitzicht van een andere aankomende Kruistocht leek al-Kamil bang te maken, die zo afgeleid was tijdens zijn poging om Damascus in te nemen. Hij bood de Kruisvaarders een tienjarig bestand aan, waarbij zij Jeruzalem, Bethlehem en Nazareth zouden herwinnen. Echter, Frederik stemde in met de bepaling om Jeruzalem weerloos achter te laten en zo Moslims toestonden om daar te blijven zonder restrictie. Dit maakte het onvermijdelijk dat de Moslims de stad uiteindelijk zouden terugnemen. Dat deden ze in 1244, waarbij de een groot aantal Christenen doodden, en talloze kerken verbrandden, inclusief de Heilige Grafkerk. 7. De Zevende Kruistocht (1248-1250) was de best uitgeruste en meest georganiseerde van alle Kruistochten. Deze werd geleid door de vrome Franse Koning Lodewijk IX. Hij richtte zijn aandacht op Egypte, en veroverde opnieuw Damietta. Echter, toen hij een poging deed om Caïro in te nemen, werden de Kruisvaarders verslagen bij al-Mansoerah, 120 km van Cairo. Echter, kort daarna werd Lodewijk zelf gevangen genomen. Hij werd na som geld losgelaten en keerde naar Europa terug na een korte periode in het Kruisvaarder centrum van Acre. Het deed zelfs een poging om een latere Kruistocht te houden, maar het bleef daar bij. Het koninkrijk van de Kruisvaarders hield het nog een paar decennia uit. Antiochië, waar de Kruisvaarders hun eerste koninkrijk stichtten in 1098 viel in de handen van jihad krijgers in het jaar 1268. In 1291 namen de Moslims Acre in, en vernietigde zij daarbij het Kruisvaarders leger. De rest van de Christelijke steden van Outremer vielen snel daarna. Er werden enkele pogingen gedaan om Europa opnieuw te bewegen Kruistochten te houden, maar er kwam weinig tot niets van terecht. De aanwezigheid van de Kruisvaarders in het Midden-Oosten kwam zo ten einde, en het zou ook nooit meer worden hersteld. Een deal sluiten met het Mongoolse Rijk Net toen de steden van de Kruisvaarderstaten (van Outremer) de ondergang nabij waren, kwam er hulp vanuit een heel onwaarschijnlijke hoek: Arghun Khan, een Mongoolse leider van Perzië, en clientstaat van de grote veroveraar Kublai Khan, zond een afgezant naar Europa in 1287. Arghun was niet alleen excentriek; de Mongolen hadden al een tijd op gespannen voet geleefd met de Moslims. In 1258 gooide Hulagu Khan, de broer van Kublai Khan, het Abbasid kalifaat omver. Twee jaar later nam een Christelijke Mogool leider met de naam Kitbuka Damascus en Aleppo in voor de Mongolen. Arghun wilde interesse wekken onder de Christelijke koningen van Europa, voor het maken van een gezamenlijke vuist tegen het Heilige Land van de Moslims. Arghun was een Boeddhist en zijn beste vriend was de leider (of Catholicos) van de Nestoriaanse Kerk, een Oostelijk Christelijke sekte die zich had afgescheiden van de grote Kerk van het Rijk in 431. Zijn onderkoning of vizier was zelfs een Jood. Hij kwam aan de macht in Perzië door het bewind van de Moslimleider Ahmed omver te gooien (een bekeerling vanuit Nestoriaans Christendom), en nadat Ahmed verschillende pogingen had gedaan om de krachten te bundelen met de legers van de Mammelukken in Caïro. 113

Ahmed had een brief geschreven in 1285 aan Paus Honorius IV met het voorstel om een alliantie te sluiten, maar toen de paus geen antwoord gaf, zond de Mongoolse leider de gezant Rabban Sauma, een Nestoriaanse Christen, vanuit Centraal-Azië, helemaal naar Europa om de zaak persoonlijk te bespreken met de paus en de Christelijke koningen. Sauma was van afkomstig uit west-China en zijn reizen zijn een van de meest opmerkelijke uit de antieke wereld: hij begon uit Trebizond (Zwarte zee), en reisde helemaal naar Bordeaux om daar Koning Eduard I te ontmoeten. Onderweg ontmoette hij de Byzantijnse Keizer Andronicus in Constantinopel (naar wie hij verwees als “King Basileus”, of koningkoning, wat laat zien dat vertalers uit de 13de eeuw ook onfeilbaar waren). Van daaruit reisde hij naar Napels, Rome (waar Honorius IV net was gestorven en een nieuwe paus was nog niet gekozen), en Genua. Ook kwam hij in Parijs, waar hij gedineerd had met Koning Filips IV van Frankrijk, hij ontmoette verder Edward in Bordeaux, en hij keerde terug naar Rome voor een triomfantelijke ontmoeting met Paus Nicolaas IV. Alle Europese leiders hoorden graag het voorstel van Rabban Sauma van een Mongools-Christelijke alliantie met het Heilige Land. Filip IV bood zelfs aan om persoonlijk mee te wandelen naar Jeruzalem aan het hoofd van een Kruisvaardersleger. Eduard I was net zo enthousiast: Sauma stelde een alliantie voor die de koning zelf in het verleden had voorgesteld. Paus Nikolaas overlaadde Sauma, Arghun en de Nestoriaanse Catholicos met giften. Maar waarover geen van deze mannen, of iemand anders, een besluit konden maken, was een datum voor deze grote nieuwe Kruistocht. Hun enthousiasme bleef vaag, en hun beloften waren niet specifiek. De gekroonde staatshoofden van Europa waren te verdeeld en teveel afgeleid met uitdagingen dichter bij huis, om het Mongoolse aanbod echt op te pakken; misschien waren zij ook achterdochtig naar een niet-Christelijke koning toe, die oorlog wilde voeren om een Christelijk Heilig Land te bevrijden. Zij mogen de angst gehad hebben, dan als zij eenmaal de wolf hadden geholpen om de Moslims te verslaan, dat de wolf zich zelf tegen hen zouden keren. Maar in elk geval was het een grote gemiste kans voor hen. Ontevreden met de directe resultaten van Rabban Sauma’s reis, zond Arghun een andere gezant, Buscarel van Gisolfe, naar Europa in 1289. Hij vroeg Filip IV en Eduart I om hulp, en hij bood aan om Jeruzalem gezamenlijk in te nemen met soldaten die door Christelijke koningen gestuurd zouden worden; hij zou dan de stad overgeven aan de Kruisvaarders. Eduards antwoord, die als enige is bewaard gebleven van de koningen, was beleefd maar vrijblijvend. Onthutst probeerde Arghun het opnieuw in 1291, maar toen waren de Kruisvaarderstaten (Outremer) al gevallen. Tegen de tijd dat de gezant terugkeerde, was Arghun zelf al overleden.1 Zeker, als de paus en de Christelijke koningen samen een alliantie hadden besloten met Arghun, dan zouden de Kruisvaarders in staat geweest kunnen zijn om Jeruzalem te heroveren, en opnieuw een aanwezigheid vestigen in het Heilige Land. Dit zou ten minste de opmars van de Moslims in Oost Europa hebben uitgesteld, die in alle hevigheid was begonnen, in de eeuw die volgde op de vernietiging van de Outremer Kruisvaarderstaten. Maar de leiders van Europa waren erg afgeleid en kortzichtig, en zo bezig met relatief onbelangrijke geharrewar dicht bij huis, dat zij niet realiseerden hoeveel op het spel stond. Als zij het uiteindelijke doel van de jihadkrijgers volledig hadden herkend, dan zouden ze vrijwel zeker meer open geweest zijn voor een alliantie met Arghun. Maar het was erg duidelijk dat zij niet echt een goed begrip hadden van die doelen. 1 Steven Runcimann, A History of the Crusades, vol. III, Cambridge University Press, 1951, 398-402 114

Een deal sluiten met de Moslims De jihad strijd was inmiddels al een 700-jaar durend project, dat vooruit geholpen werd met de slagkracht van de Moslims, en stil en rustig voortkabbelde in tijden van zwakheid aan de kant van de Moslims. Maar het werd nooit echt verlaten of verloochend door welke Moslimleider of sekte dan ook. Maar dat betekende niet dat zij onwillig waren om overeenkomsten of bestanden te sluiten met de Christenen. De Engelse historicus en monnik Matthew van Parijs beschreef dat in het jaar 1238 Moslim gezanten Frankrijk en Engeland bezochten, in de hoop om zo steun te vergaren voor een gezamenlijke actie tegen de Mongolen – een feit dat nieuwe perspectieven opent met betrekking tot de moderne “Moslimvisie” en de “Politiek Correcte visie”, namelijk dat de Kruisvaarders niets meer dan “verkrachters” waren van het Islamitische land.2 Met het einde van Kruisvaarders activiteit in het Heilige Land, vergaarden de jihadisten nieuw enthousiasme. Sommige van dit nieuw verkregen enthousiasme werd hun aangereikt door kortzichtige Christenen: in 1345 vroeg de Byzantijnse Keizer Johannes VI Cantacuzenus in een berucht voorbeeld hulp bij een dynastiek dispuut met de Turken. Net als vandaag: Proberen de harten en hoofden te winnen Toen de dodelijke tsunami toesloeg in Zuidoost-Azië in December 2004, sprak de staatssecretaris van de Verenigde Staten Colin Powell de hoop uit dat de hulp die het land gaf aan de landen die door de tsunami getroffen waren het tij kon keren van de anti-Amerikaanse sentimenten in de Moslimwereld. Het was echter meer dan anderhalf jaar voor Powells verklaring dat de Zuid Afrikaanse moefti Ebrahim Desai een verklaring maakte, die Powells hoop flink in de grond zou boren, als hij ervan had geweten. Deze imam had een vraag-en-antwoord website waarin hij zelfs heel hip “vraag de Imam” button op had staan. Iemand kwam met de vraag of het Westen lof zou kunnen ontvangen van Moslims, vanwege het sturen van vredeslegers en het veroordelen van het doden van Moslims wereldwijd. Het antwoord van moefti Desai was kort: “In beginsel kunnen de Kuffar [ongelovigen] nooit worden vertrouwd voor welke goede dingen ze ook doen. Zij hebben hun eigen interesses als eerste.”3 Is dit de mening van een persoon? Zeker. Maar het is een mening die diepgeworteld is in de Islamitische traditie, en het zou naïef zijn om dit simpelweg af te doen als Desai’s eigen bekrompen geest. De Koran vertelt zijn gelovigen dat men “ongelovigen niet als vrienden of helpers moet nemen, boven de gelovigen. Als men dat doet, dan zal er geen hulp zijn van Allah. Behalve in het geval van voorzorg, als je jezelf moet beschermen tegen hen” (Koran 3:28). Wisten Johannes VI en Powell van het bestaan van dit vers? Dit was zeker niet de eerste keer dat Christenen een overeenkomst sloten met de Moslims. Johannes VI volgde als een ruim precedent. Een van de belangrijkste bronnen van animositeit tussen de Oosterse en Westerse Christenen tijdens de beginperiode van de Kruistochten was de bereidheid 2 Bernard Lewis, The Assassins, New York: Basic Books, 1975, 5. Voor de Kruisvaarders als verkrachters, zie Amin Maalouf, The Crusaders Through Arab Eyes, New York: Schocken, 1989, 266 3 Mufti Ebrahim Desai, Ask the Imam Questions 1394, The West is often criticised by Muslims for many reasons, such as allowing women to go to work, 25 Oktober 2000 115

van de Byzantijnen om een pact te sluiten met de vijanden van het Christendom. Alexius I Comnenus maakten de vroegere Kruisvaarders boos door onderhandelingen aan te gaan met de Egyptenaren. Een andere Byzantijnse keizer, Manuel I Comnensus (11431180), kreeg ook al de verachting van de Kruisvaarders door met de Turken in zee te gaan. Later gingen zelfs Keizer Frederik II (van Sicilië) en andere Kruisvaarders ieder afzonderlijk een pact aan met de jihadisten zelf. Maar volgens de Islamitische wet mogen Moslims tijdens jihad-oorlog alleen een bestand of wapenstilstand aangaan met niet-Moslims, wanneer zij zich in een positie van zwakheid bevinden, of wanneer zij tijd nodig hebben om op krachten te komen om later opnieuw vechten. Degenen die een overeenkomst sloten met de Kruisvaarders verloren dat principe niet uit het oog, en zij sloten ook nooit een pact dat hun eigen positie uiteindelijk zou verzwakken. De uitnodiging van Johannes IV was een belangrijk Mohammed versus Jezus “Het uur komt, dat een ieder die je zal willen doden, zal menen God een dienst te doen” Jezus (Johannes 16:2) “Doodt hen dan die niet in Allah en het Laatste dag geloven en die niet voor verboden houden wat Allah en zijn Boodschapper verboden hebben verklaard; en zij die de godsdienst van de Waarheid niet als godsdienst nemen, zelfs als zij Mensen van het Boek zouden zijn [Joden en Christenen], totdat zij het voorbeeld van Christelijke kortzichtigheid. De Moslims arriveerden in Europa om hen te helpen, en staken de Dardanellen over (huidige noordwest Turkije) en bezetten Gallipolli in 1354. In 1357 kregen zij het Byzantijnse vesting van Adrianopel in handen. In 1359 richtte Sultan Murad I een janitsaar korps op, een hele kundig legerkorps van jonge mannen, die als kind of puber waren ontvoerd van hun Christelijke families, als slaaf genomen, en onder dwang bekeerd tot Islam. Volgens de historicus Godfried Goodwin, “Geen kind zou gerekruteerd kunnen worden, en zich tot Islam hebben bekeerd, anders dan door zijn eigen vrije wil – als de keuze tussen leven en dood vrije wil genoemd mag worden.”4 De janitsaars werden geduchte krijgers van het Ottomaanse Rijk tegen het Christendom. Het beschermgeld (Jizya) betalen met gewillige onderdanigheid, en zij zichzelf onderworpen voelen” (Koran 9:29) (Koran 9:29) rekruteren en bijeenroepen van jongens voor dit korps werd zelfs een jaarlijks terugkerend thema in sommige dorpen en steden: Christelijke vaders werden gedwongen om op pleinen te verschijnen met hun zonen, en de Moslims namen dan de sterkste en beste jongemannen mee, die hun familie thuis nooit meer terug zouden zien, tenzij ze als deel van een Moslim krijgsmacht naar dat deel van het land werden gestuurd. De Moslims zouden in Europa blijven, en in de daarop volgende jaren zouden zij de jihad weer oppakken. Met een verdeeld en afgeleid Europa, zouden zij in staat blijken om grote stukken Europees land te veroveren: Griekenland, Bulgarije, Servië, Macedonië, Albanië, Kroatië en meer. Op 15 Juni 1389 kwamen zij Christelijke legers tegen in de Slag om Kosovo. Op de nacht voor de strijd, opende een vizier (een soort legeradviseur) de Koran. Zijn ogen vielen op een vers dat zei, “O Profeet, vecht met de hypocrieten en ongelovigen.” “Deze Christelijke honden zijn ongelovigen en hypocrieten,” zei hij, “Wij zullen hen bevechten.”5 4 Godfrey Goodwin, The Janissaries, London, Saqi Books, 1997, 34 5 Paul Fregosi, Jihad, New York: Prometheus Books, 1998, 225 116

En vechten dat deden ze, en zij hadden succes tegen een groter, sterker leger, en zij maakten die 15 Juni voorgoed een dag van rouw voor de Serviërs. De opkomst in Oost Europa was alleen het begin. En het was waarschijnlijk de kortzichtigheid van Johannes VI die de deur had geopend. Wat wist Johannes van de motieven en doelen van de Turken en hun religie? Hoezeer was hij op de hoogte van de dringende noodzaak van jihad, waardoor de Moslims het verzoek om hulp gretig aannamen, en zo hun oorlog tegen de Christenen konden voortzetten. Misschien dacht hij dat de theologie en de wettelijke superstructuur van jihad alleen een theoretisch dingetje was, en dat men in praktijk met Moslims kon onderhandelen. Hij dacht misschien dat de leiders ontwikkelde mannen waren, die over de grenzen van hun eigen cultuur en religie heen konden kijken, en een overeenstemming kon bereiken die voor iedereen goed was. Hij zou zelfs gedacht kunnen hebben, dat zijn uitnodiging zijn goede wil zou tonen aan de Moslims, en dat zo hun harten gewonnen konden worden, en dat zij zo hun aanval op de keizerlijke gebieden zouden staken. Hij zou niet de eerste Europese staatsman zijn geweest, die zo zou denken, en ook niet de laatste. De Jihad in Oost Europa Wat deden de Europeanen in aanwezigheid van de woeste Islamitische aanvallen? Zij bleven doorgaan met het oproepen van Kruistochten, maar in plaats van te vechten over Jeruzalem of Damietta bij de Nijl, zagen zij zichzelf de strijd aangaan met de jihadisten steeds dichter bij huis, en uiteindelijk zelfs in Europa zelf, met hun rug steeds meer tegen de muur. Het koninkrijk van Jeruzalem werd het koninkrijk van Cyprus, wiens koning de titel van Koning van Jeruzalem behield. Maar de titel was nu alleen fictie. Een koning van Cyprus, Peter I (1359-1369) probeerde steun te krijgen in Europa voor een nieuwe Kruistocht, en kreeg het voor elkaar om Alexandrië te veroveren in 1365. Maar hij moest zijn leger uiteindelijk terugtrekken, nadat hij geen hulp van Europa kreeg, dat afgeleid was vanwege interne problemen. In 1426 viel Cyprus ten prooi aan de jihad van de Egyptische Mammelukken. De kruisvaarders werden meedogenloos verder naar het westen gedreven. Een groot Kruisvaardersleger werd in 1395 verslagen in Nicopolis, een plaats bij de Donau. Geheel Europa lag nu open voor de Turken, en praktisch gezien stond er nu ook niets in de weg om plaatsen als Rome, Parijs of zelfs Londen te veroveren. Het zag ernaar uit dat de poging van de Moslims om Europa te veroveren eindelijk leek te slagen. Het was zelfs 700 jaar eerder begonnen, toen de jihad legers het eerst Constantinopel belegerden, en Spanje binnenvielen. Zij werden daartoe aangevuurd door de eeuwenoude theologie van jihad oorlogsvoering en de wettelijke infrastructuur die in die landen was aangelegd, waarin de Koran als voorbeeld wordt genomen en de woorden en daden van de Profeet Mohammed als voorbeeld gelden om te worden nagevolgd. Voor het eerst in duizend jaar, toen de Romeinse Keizer Constantijn zichzelf als christen uitriep, en het Christendom legaliseerde, leek het geluk op te raken, en leek het Christendom op zijn retour te zijn in Europa – inclusief de degradatie van miljoenen Europeanen tot de belastingplichtige dhimmi-status. Hulp vanuit een onverwachte hoek Maar toen kwam er vanuit onverwachte hoek hulp voor het Christendom en voor Europa: de Mongolen. Dit waren niet de heidense Mongolen van een eeuw eerder, die samen met de Christenen een gezamenlijke vuist probeerden te maken tegen de Moslims. Deze Mongolen waren Moslims. Timoer Lenk (ook wel Timoer de “Manke”) was een bloederige, wrede veroveraar van Centraal Azië, 117

en was waarschijnlijk lid van een Naqshband orde, een sekte van de stroming van Soefisme in Islam.6 Dit is noemenswaardig vanwege het feit dat Soefisme vandaag de dag gepresenteerd worden als vredelievende tolerante stroming binnen Islam; echter, hun geschiedenis laat anders zien, is vol van jihadisme (b.v. in Tsjetsjenië). Als een directe nazaat van Dzjengis Khan, begon Timoer een aanval op de Moslimlanden in het MiddenOosten. Doordat de Mammelukken en de Ottomanen zichzelf geconfronteerd zagen met immense verliezen, zagen de Ottomaanse Turkse jihadisten zichzelf genoodzaakt hun aandacht te verleggen en zich terug te trekken uit Europa. Maar Timoer scheen niet zo erg geïnteresseerd te zijn in Europa, alhoewel hij zijn veroveringen genoeg bleken Een boek dat je niet geacht wordt te lezen te zijn om de Byzantijnse Keizer Johannes I te bewegen hem accijnsbelasting te geven. Nadat hij de Ottomanen bij Ankara verpletterend had verslagen in 1402, verlegde Timoer zijn aandacht op China, en liet de Moslims in het Westen te zwak achter om door te gaan met de jihadstrijd in Europa. Een Moslim had in feite het Christendom gered in Europa. Het respijt was trouwens alleen maar tijdelijk. De Ottomaanse sultan Murad II (1421-1451) richtte (Engels) Hatred’s Kingdom, door Dore Gold; Washington, DC: Regnery, 2003. Dit boek gaat de geschiedenis en ontwikkeling na van de gewelddadige Wahabistische sekte in Saoedi-Arabië. De geschiedenis die Gold laat zien, is dat het roekeloos is om blijvende bestanden te sluiten met Islamitische heersers die overeenkomsten met elke niet-Moslim staten als niet authentiek en nietgeldend bestempelen, maar als tijdelijke overeenkomsten die alleen nuttig zijn zolang als zij de Moslims in staat stellen op krachten te komen, en niet langer. zijn aandacht op de parel van het Christendom: Constantinopel. Hij belegerde de aarden wallen in 1422, maar was niet in staat deze te doorbreken. Hij gaf echter niet op; hij nam in 1430 Thessalonica in en blokkeerde de haven van Constantinopel. De Byzantijnse keizer Johannes VIII deed in Rome een verzoek om hulp, en stemde zelfs toe met een hereniging tussen de Katholieke en Orthodoxe Kerken, op gunstige voorwaarden voor westen bij de Raad van Florence. Hij hoopte daarmee om Westerlingen over te halen om te helpen om de dreigende ondergang van Rijk te stoppen. Paus Eugenius IV riep toen op tot een Kruistocht, en er verzamelde zich een leger uit Oost-Europese landen van Polen, Walachije (Roemenië) en Hongarije. Echter, de laatste hoop voor Constantinopel was vervlogen, toen Murad een Kruisvaarders leger van 13 duizend man versloeg bij Varna in Hongarije, in November 1444. Alhoewel zij in Varna waren aangekomen, waren de Kruisvaarders Turks territorium binnengevallen (de Moslims hadden Varna veroverd in 1391), en de situatie was ver verwijderd van de dagen waarin de Kruisvaarders in Antiochië en Jeruzalem aankwamen, en angst inboezemden bij de Sultan in Caïro. Na deze ramp bij Varna, was het alleen een kwestie van tijd voordat Constantinopel zou vallen. Dit einde kwam op dinsdag 29 Mei 1453. Na weken van verzet, viel deze grote stad uiteindelijk ten prooi aan een overweldigende Moslimleger – die zoals wij al hebben gezien, de inwoners bruut afslachtten. Zelfs toen was de jihadistische opmars niet over. De Turken belegerden Belgrado in 1456 en probeerden zelfs Rome te bereiken, maar op dit punt keerden zij terug. Uiteindelijk leek het tij te keren. De Moslims werden van Malta verdreven in de 16de eeuw en hun eerste belegering van Wenen in 1529 mislukte. Later wisten zij de Polen te verslaan in 1672 en verkregen zij grote stukken land van Oekraïne, 6 Beatrice Forbes Manz, The Rise and Rule of Tamerlane, Cambridge University Press, 1989, 17 118

maar verloren wat zij hadden minder dan 10 jaar later. Uiteindelijk wisten de Moslims opnieuw Wenen te belegeren, maar zij werden teruggedreven door de Koning van Polen Jan III Sobieski en een leger van dertig duizend Poolse huzaren, op een dag die het hoogtepunt markeert van de Moslimexpansie in Europa: 11 September 1683. De Kruistochten hadden niet opgeleverd wat zij oorspronkelijk hadden beoogd, en zouden de geschiedenis ingaan als een van de meest spectaculaire mislukkingen van de geschiedenis van het Westen. Maar waren zij dat echt? 119

Deel III HEDENDAAGSE JIHAD 120

Hoofdstuk 13 WAT ALS DE KRUISTOCHTEN NOOIT HADDEN PLAATSGEVONDEN? Als de Kruistochten nooit waren gebeurd, in wat voor wereld zouden wij vandaag de dag leven? Zou er dan vrede, begrip en welwillendheid zijn geweest tussen Christenen en Moslims? Zou de Islamitische wereld dan vrij geweest zijn van het wantrouwen dat er te vinden is voor het Westen? En de vele verdachtmakingen die grenzen aan ronduit paranoia? Per slot van rekening zegt Amin Maalouf, “er kan geen twijfel over bestaan dat het schisma tussen deze twee werelden dateert van de tijd van de Kruistochten, die door de Arabieren, zelfs die van vandaag, worden ervaren als een daad van verkrachting.”1 Of zou de wereld heel verschillend zijn, op een andere onverwachte wijze? Zeggen de woorden “Sint Pieter Moskee in Rome” je iets? Politiek Correcte Mythe: De Kruistochten bereikten niets Geconfronteerd met het voortdurende streven van Moslims naar Raad eens.. • Alhoewel de Kruisvaarders hun doelstellingen niet behaalden, en daarin faalden, speelde het wel een sleutelrol in het afweren van de jihad veroveringen van Europa • De mensen en volkeren die vanouds in de “tolerante, pluralistische Islamitische maatschappijen” hadden geleefd, werden uiteindelijk gereduceerd tot kleine, geminachte en aangevallen minderheden jihad, zelfs tot het hart van Europa toe, het onvermogen van de Kruisvaarders om een blijvende staten te vestigen, of de aanwezigheid in het Heilige Land te continueren, zorgde ervoor dat er niet alleen vijandschap tussen Christenen en Moslims was, maar ook tussen Oosterse en Westerse Christenen. Dit zijn ook de redenen waardoor men de Kruistochten als een mislukking zien. Tenslotte was hun beoogde doel om de Christelijke pelgrims in het Heilige Land te beschermen. Zij • De Islamitische afkeer voor ongelovigen is een constante factor in de Islamitische geschiedenis, en blijft vandaag de dag hardnekkig voortduren. vestigden de Kruisvaarderstaten oorspronkelijk om deze reden. Maar na de tweede Kruistocht, werden deze staten immens verkleind, en dat bleven zij. En na 1291 waren deze van de kaart verdwenen. En ook voorkwamen zij niet dat Islamitische krijgers Europa door marcheerden. Echter, het niveau van Islamitisch avonturisme leek aanzienlijk af te nemen in het tijdperk van de Kruistochten. De verovering van Spanje, het Midden-Oosten en Noord-Afrika, en het beleg van Constantinopel, vonden allemaal plaats ruim voor de Eerste Kruistocht. De slagen van Kosovo en Varna, die een opleving inluidde van Islamitisch expansionisme in Oost-Europa, vond plaats na het instorten van de laatste Kruisvaarderstaten in het Midden-Oosten. Dus wat hebben de Kruistochten nu werkelijk bereikt? Zij kochten tijd voor Europa – tijd die het verschil kon uitmaken tussen haar neergang en het in een dhimmi-onderhorige staat of haar terugkeer 1 Amin Maalouf, The Crusades through Arab Eyes, New York: Schocken, 1989, 266 121

tot glorie. Als Godfried van Bouillon, Richard I Leeuwenhart en talloze anderen niet hun levens op het spel hadden gezet, om de eer van Christus en zijn Kerk omhoog te houden duizenden kilometers van huis, dan zouden jihadisten vrijwel zeker veel eerder door Europa zijn getrokken. Niet alleen hielden de Kruisvaarder legers hen gebonden aan huis in een cruciale tijd, door voor Antiochië en Ascalon (of Asjkelon) te vechten, in plaats van Varna en Wenen, brachten ze ook legers bij elkaar die anders niet hadden bestaan. De oproep van Paus Urbanus bracht mensen bij elkaar met een gemeenschappelijke doel. Als dat doel niet had bestaan, dan zouden velen van die mannen geen krijgers zijn geweest. Zij zouden dan slecht toegerust zijn geweest om een Moslim invasie af te weren in hun thuisland. De Kruistochten waren toen de belangrijkste reden waarom Edward Gibbons visie van dat de “interpretatie van de Koran onderwezen zou worden in de scholen van Oxford” niet uitkwam. Dit is geen kleine zaak. Het is uiteindelijk het Christelijk Europa geweest, van waaruit de meeste filosofische en Een boek dat je niet geacht wordt te lezen De 335 pagina’s tellende boek met de prachtige lange Engelse titel The Monks of Kublai Khan Emperor of China, The History of the Life and Travels of Rabban Sawma, Envoy and Plenipotentiary of the Mongol Khans tot the Kings of Europe, and Markos Who As Mar Yahbh-Allaha III Became Patriarch of the Nestorian Church in Asia. Het boek is niet in Nederlands verkrijgbaar. In het Nederlands luidt de titel: De Monniken van Kublai Khan, Keizer van China, de Geschiedenis van het Leven en Reizen van Rabban Sawma, Gezant en Gevolmachtigde van de Mongoolse Khans tot de Koningen van Europa en Markos die als Mar Yahbh-Allaha III een Patriarch werd in de Nestorische Kerk in Azie) Vertaald in Engels door Sir E.A. Wallis Budge, het eerst gepubliceerd in Londen in 1928. Dit boek wordt al lang niet meer gedrukt, en het is juist het soort boek dat de hedendaagse moderne Politiek Correcte academici niet willen laten herdrukken of beschikbaar maken. Echter de Assyrische Internationale Nieuws Agentschap heeft prachtig werk geleverd door het op internet beschikbaar te maken: wetenschappelijke verkenning heeft plaatsgevonden, en is opgekomen, hoezeer de Politiek Correcte gevestigde orde dit ook met tegenzin wil erkennen. Wij hebben al een sleutel gevonden van de reden waarom de wetenschap zich in de Christelijke wereld heeft ontwikkeld, in plaats van de Islamitische wereld: Christenen geloven in een coherent en consistent universum dat geregeerd wordt door een goede God. Daarentegen geloven Moslims in een universum dat geregeerd wordt door een God wiens wil zo absoluut is dat het coherentie en consistentie uitsluit. Maar de consequentie van dit allerbelangrijkst filosofische verschil zou niets uitgemaakt hebben, http://www.aina.org/books/mokk/mokk.htm#c72 (beschikbaarheid gecontroleerd in April 2020). Het hele verhaal staat erop, vanaf de opkomst en de neergang van de Nestoriaanse gemeenschap, tot de gewelddadige vervolgingen van het Christendom in Centraal-Azië. Het vertelt ook het verhaal van de reiziger Rabban Sawma, een gezant van de Mongoolse leider Arghun, die naar Europa ging om steun te vragen voor een gemeenschappelijke operatie tegen de Moslims. Het is onvermoeibaar onderzocht, elegant en eloquent verteld. als er geen vrijheid geweest zou zijn. Deze vrijheid was niet beschikbaar voor Christenen of nietMoslims die toevallig in een staat leefden die Moslims werd geregeerd. In werkelijkheid was het zo, dat elk volk dat onder de heerschappij van Moslims kwamen te staan in de geschiedenis, gedegradeerd 122

werd tot de (discriminerende) Dhimmi-status, verkleind in aantal, en cultureel verstikt – ongeacht hoe groot hun aantal was of hoe groot hun prestaties waren voor de verovering door de Moslims. Echter, er zijn een klein aantal volkeren die het lot van de Dhimmi-status zijn ontsnapt. Dit zijn juist de volkeren die succesvol waren in hun verzet tegen de Islamitische jihad, namelijk de Christenen van Europa en de Hindoes van India. De anderen waren niet zo fortuinlijk. Casestudy: De Zoroastrianen Zou het echt zo slecht zijn geweest als de Moslims Europa hadden veroverd? Per slot van rekening zouden de Christenen nog steeds in staat gesteld zijn geweest om hun religie te praktiseren. Ze zouden alleen een klein beetje discriminatie hebben moeten verdragen. Niet? Alhoewel “een beetje discriminatie” alles is wat Islamitische apologeten zouden zeggen over de dhimmi-status van de onderhorigen, de lange termijn effecten van de dhimma-gemeenschap zouden uiteindelijk heel desastreus zijn voor de niet-Moslims. Zelfs eeuwen na de verovering van Egypte door de Moslims, bleven de koptische Christenen daar een overweldigende meerderheid. Maar vandaag de dag maken de Kopten slechts 10 procent van de Egyptische bevolking uit. Het is telkens hetzelfde verhaal wat betreft elke niet-Moslim groep die onder Islamitische heerschappij is komen te staan. De Zoroastrianen, of de Parsi, zijn volgelingen van een Perzische priester en profeet Zoroaster, of Zarathrustra (628-551 v.Chr.). Voor de komst van Islam was Zoroastrianisme voor lange tijd de officiële religie van Perzië (het hedendaagse Iran), en was het de dominante religie toen het Perzisch Rijk een gebied bestreek van de Egeïsche zee tot de Indus Rivier (hedendaags Pakistan). Zoroastrianen werden algemeen gevonden in gebieden van Perzië tot China. Maar na de verovering van Perzië door de Moslims werden de Zoroastrianen de dhimmi-status toebedeeld en werden zij onderworpen aan wrede vervolgingen, die vaak ook gedwongen bekeringen inhielden. Velen vluchtten naar India om de Moslimheerschappij te ontvluchten, om vervolgens in latere tijd ten prooi te vallen aan de jihadisten, toen de Moslims verder oprukten naar India. Het lijden van ze Zoroastrianen onder Islam opvallend vergelijkbaar met die van de Christenen en Joden onder Islam verder naar het Westen toe, en het duurde voort tot in de moderne tijd (zelfs tot het heden onder de Iraanse theocratie van de mullahs). In 1905 publiceerde een missionaris met de naam Napier Malcolm een boek, waarin hij de avonturen beschreef met de Zoroastrianen in de Perzische stad Yezd: Tot het jaar 1895 werd het geen Parso (Zoroastriaan) toegestaan een paraplu te dragen. Zelfs in de tijd dat ik in Yezd was, konden zij geen een dragen in de stad. Tot 1895 was er een streng verbod op het dragen van een bril en versterkte glazen; tot 1885 werd het hun verboden om ringen te dragen; hun gordels en riemen moesten van ruw canvas gemaakt worden, maar na 1885 was elk wit materiaal toegestaan. Tot 1896 waren de Parsi’s verplicht om hun tulbans te draaien in plaats deze te vouwen. Tot 1898 waren alleen bruine, gele en grijze toegestaan voor de buitenste kleding (qaba) of onderkleding (arkhaluq), maar daarna waren alle kleuren toegestaan, behalve blauw, lichtrood of groen. Er was ook een verbod op witte kousen, en tot 1880 moesten de Parsi’s een speciale afzichtelijke 123

schoen dragen met een brede, naar boven gedraaide neus. Tot 1885 moesten zij een gescheurde kap dragen. Tot 1880 moesten zij strakke pantalon, zelf gekleurd, in plaats van normale lange broeken. Tot 1891 moesten alle Zoroastrianen in de dorpen en steden lopen, en zelfs in de woestijn moesten zij van hun lastdieren afkomen, als zij een Mussulman (Moslim) tegenkwamen of van vergelijkbare rank. Er waren vergelijkbare kledingrestricties die teveel en te triviaal zijn om op te noemen. En dan de huizen van de Parsi’s en de Joden, met de omringende muren, moesten zo laag worden gebouwd, dat de top ervan, dus het dak, zo laag was, dat een Mussulman (Moslim) het kon aanraken met uitgestrekte hand. Zij mochten echter wel onder de grond graven, zodat de woning onder straatniveau begint. … Tot 1860 mochten Parsi’s niet meedoen aan handel. Zij verstopten gewoonlijk dingen in kelderruimten, en verkochten deze in het geheim. Zij kunnen nu handelen in karavanen of herbergen, maar niet in bazaars, en zij mogen ook niet handelen in lakens en stoffen. Tot 1870 waren Parsi’s niet toegestaan om een school te hebben voor hun eigen kinderen. Het bedrag aan de Jaziya (Jizja belasting), of belasting op infidels (ongelovigen), verschilde overeenkomstig de welvaart van het Parsi individu in kwestie, maar het was nooit minder dan twee tomans (10 duizend dinars). Een Toman is nu evenveel waard als drie shilling en 8 pence, maar het was eerder veel meer waard. Zelfs nu, wanneer het geld minder waard is geworden, komt het overeen met een arbeidersloon van 10 dagen. Het geld moet terplekke worden betaald, wanneer de farrash (letterlijk een tapijtveger, een dienaar die op pad wordt gestuurd), zich als een belastingontvanger gedraagt, en de man ontmoet. De farrash had de vrijheid om te doen wat hem beliefde, wanneer hij de Jaziya (Jizja) in ontvangst nam. De Parsi man had zelfs niet de vrijheid om even naar huis te gaan, en het geld op te halen, maar werd zelfs meteen geslagen totdat het werd gegeven. Ongeveer in 1865 een farrash die zijn belasting in ontvangst nam, bond een man aan een hond, en gaf afwisselend een klap aan de man en aan de hond. Ongeveer in 1891 een mujtahid (religieuze clerk) betrapte een Zoroastriaanse koopman op het dragen van witte kousen op een openbaar toegankelijk plein in de stad. Hij verordonneerde de man om geslagen te worden en dat de kousen uitgetrokken moesten worden. Ongeveer in 1860 ging een man van 70 jaar naar de bazaar met een witte pantalon van ruw canvas. Zij sloegen hem flink, trokken zijn pantalon van hem af, en zond hem naar huis met de pantalon onder zijn arm. Soms moesten Parsi’s op een been staan in of voor het huis van een mujahid, totdat zij ermee instemden om een aanzienlijke som geld te betalen.2 Wat is het lange termijn effect van op zo’n manier te leven, zoals hierboven is beschreven? Het antwoord gaat over aantallen: Na ongeveer 1400 jaar leven als dhimmi’s en de ware natuur te ervaren van Islamitische tolerantie, maken Zoroastrianen vandaag de dag minder dan 2% van de bevolking van 2 Napier Malcolm, Five Years in a Persian Town, New York, E.P. Dutton, 1905, 45-50, Geciteerd in A.G. Bostom, The Islamization of Europe, FrontPageMagazine.com, 31 December 2004 124

Iran uit (en zelfs minder dan in India, waar zij heen vluchtten als vluchteling). In Afghanistan, waar ook eens levendige Zoroastriaanse gemeenschappen leefden, zijn zij praktisch van de kaart verdwenen. Dit is geen verrassing: Bekering tot Islam, was vaak de enige manier en de enige hoop voor een fatsoenlijk leefbaar leven voor deze vervolgde mensen. Net als vandaag: Sistani vergelijkt ongelovigen met uitwerpselen De afkeer die Moslims hebben voor ongelovigen, die zelfs in de Koran de “laaghartigste van schepselen” genoemd worden (Koran 96:6), is niet iets uit het verleden. De Iraakse Sjiitische leider Groot Ayatollah Sayyid Ali Hussein Sistani, die door het Westen wordt aangehaald als hervormer, een gematigde, en een hoop voor democratie in Irak en het Midden-Oosten, maakte dat duidelijk in zijn religieuze uitspraken. In zijn religieuze uitspraken blijkt dat de grote minachting voor ongelovigen nog steeds een feit is. Dit is een perspectief dat ervoor zorgde dat de Zoroastrianen, die eerst een levendige meerderheid vormden, gereduceerd werden tot geminachte minderheid. Te midden van Sistani’s volumineuze boekseries met daarin religieuze uitspraken over allerlei kwesties met betrekking tot Islamitische wet, is hier een kleine lijst dat zeer illustratief is voor hun ingestelde pikorde: De volgende 10 dingen zijn in wezen najis [onrein]:” 1. Urine 2. Fecaliën 3. Sperma 4. Dood lichaam 5. Bloed 6. Hond 7. Varken 8. Kafir (ongelovige) 9. Alcoholische dranken 10. Het zweet van een dier dat onreine dingen eet (najasat)3 Sistani voegt toe: "het gehele lichaam van een Kafir, inclusief zijn haar, nagels en al zijn vloeibare substanties van zijn lichaam zijn onrein [najis]” Dubbele standaard alert: Sistani wordt gerespecteerd door heel de Westerse wereld. Maar stel je voor dat er een internationale verontwaardiging komt als, bijvoorbeeld Jerry Falwell zegt dat alle niet-Christenen op het niveau zijn van varkens, fecaliën en hondenzweer. Als de Kruisvaarders niet de Moslims hadden geweerd, dan zouden de Islamitische jihadisten uiteindelijk het Christendom afgemaakt hebben, en zouden Christenen in Europa een kleine minderheid zijn geworden, net als hun medegelovigen in het Midden-Oosten (waar Christendom eens de dominante religie was) en de Zoroastrianen. Dan zouden de behaalde successen van de Europese Christelijke beschaving als niet meer dan vuil zijn behandeld, net zoals Islamitische maatschappijen de andere culturen beschouwen als dat van “onwetenden”. En net zoals zij de culturen beschouwen die aan hen vooraf gingen als “pre-Islamitische onwetende periode”. De vraag rijst of de mensheid dan wel zo ver gevorderd zou zijn vandaag de dag? Industrialisatie, culturele revolutie, Franse Revolutie, de Verlichting, de kunsten, media, enz.. Ook rijst de vraag of er gelijkwaardige rechten (mensenrechten) en gelijke waardigheid voor alle mensen zouden gelden. En dat deze rechten en gelijkwaardigheid wel in Europa en Amerika zouden 3 Van Sistani’s website, www.sistani.org 125

bestaan. Deze principes zijn immers wel voortgekomen uit de Christelijke maatschappijen en zijn het product van de Christelijke beschaving. Deze principes conflicteren heel duidelijk met de Islamitische wet op talloze manieren, zoals vandaag de dag heel duidelijk te zien is in de Moslimlanden. Casestudy: De Assyriërs Het is hetzelfde verhaal met de Assyrische Kerk van het Oosten. Dit is de oude Kerk van Edessa, een stad die het centrum was geworden van het eerste Latijnse koninkrijk, dat gevestigd was door de Kruisvaarders. In de vierde en vijfde eeuw kwam de Assyrische Kerk steeds meer op gespannen voet te staan met de kerken verder naar het Westen, totdat uiteindelijk de Kerk van het Oosten in 424 een synode uitriep, waarin de kerkleider van Seleucia-Ctesiphon (de Perzische hoofdstad) verklaarde dat men niet langer onderworpen was aan de kerken van Rome of Antiochië, en dat zij hetzelfde waren in autoriteit. Later adopteerden de Assyriërs een dogma, dat een visie op Christus had, dat vergelijkbaar was aan dat van de Nestorische Kerk. In 431 werd Nestorius, de patriarch van Constantinopel, door de derde Oecumenische Raad afgezet als een ketter. Hierdoor raakten de Assyriërs nog meer vervreemd van de Byzantijnse en Latijnse Christenen. NA 424 hadden de Assyriërs eeuwenlang weinig tot geen contacten met de grote Kerken van Constantinopel en Rome. De eeuwen daarna, lieten de Assyriërs zien, dat zij een Mohammed versus Jezus “En jullie zullen door iedereen gehaat worden omwille van Mij. Maar als volhoudt tot het einde zal je ziel worden gered.” Jezus (Marcus 13:13) Er is een goed voorbeeld voor u in Abraham en degenen die met hem waren toen zij tegen hun volk zeiden: "Wij hebben niets uitstaande met u en wat jullie buiten Allah aanbidden. Wij verwerpen jullie verworpen, en er is tussen jullie en ons eeuwige vijandschap en haat ontstaan, tenzij jullie in Allah geloven, en in Hem alleen” (Koran 9:29) (Koran 60:4) van de meest energieke missionarissen waren die het Christendom ooit had gekend. Op een moment strekte de kerk zich uit van de Middellandse Zee tot in Azië bij de Grote Oceaan. Nestorische Christenen kon men vinden in Centraal-Azië, maar ook in het Byzantijnse Rijk, in het Midden-Oosten en in Egypte. Op hun hoogtepunt hadden de Assyriërs grootstedelijke dienaars in Azerbeidzjan, Syrië, Jeruzalem, Beijing, Tibet, India, Samarkand (Oezbekistan), Edessa en Arabië (in Sana in Jemen), en zij hadden kerken van Aden in Jemen tot Bombay in India en tot Shanghai in China. De Nestoriaanse missionaris Alopen bracht het Evangelie tot China in 635, en de eerste kerk in China was drie jaar later voltooid. In de achtste eeuw waren er genoeg Nestorianen in China om daar verschillende bisdommen te starten, en een Chinese keizer noemde het Christendom een “verlichtende doctrine” en moedigde de groei zelfs aan. Maar voorbij de horizon waren er zich donkere wolken aan het samenpakken. Aan het einde van de zevende eeuw begon kalief Muawiya II (683-684) de Christenen te vervolgen, en vernietigde vele kerken nadat de Catholicos zijn vordering op het goud weigerden in te willigen. De vervolging werd voortgezet tijdens de regeerperiode van kalief Abd al-Malik (685-705). De Abbasid kalief al-Mahdi (775-786) had zelfs gemerkt dat de Assyriërs verschillende kerken hadden gebouwd sinds de verovering van het gebied door de Moslims, en dit was in overtreding met de dhimmi-wetten die van kracht waren, waardoor hij beval dat de kerken afgebroken zouden worden. Hij dacht blijkbaar dat de Christenen de voorwaarden van de dhimmi-status hadden geschonden, het ‘contract’ voor 126

bescherming, want 5000 Christenen in Syrië werden de keus gegeven om zich te bekeren tot Islam, of te worden gedood. Al-Mahdi’s opvolger, Harun al-Rashid (786-809) gaf bevel tot de vernietiging van nog meer kerken. Een halve eeuw later begon de kalief van Mutawakkil (847-861) de actieve vervolging van de Kerk. Oproerige en plunderende volksmenigten hadden het verschillende keren op Christenen gemunt in Bagdad en omstreken in de negende en tiende eeuw. Veel van de getroffen Christenen, en vele vernielde kerken waren Assyrisch. In de tussentijd begon een nieuwe keizer een zo hevige vervolging, dat tegen het jaar 981 Nestorische missionarissen geconfronteerd werden met een uitgedunde en gedecimeerde kerk. Niettemin bleef de Assyrische kerk grote aantallen bekeerlingen aantrekken bij de Turken, en anderen bleven hun aanwezigheid behouden in China. Net als vandaag: Christen vervolging in Irak In het jaar 775 werd de zetel van de Assyrische Kerk verplaatst van de Perzische stad Seleucia-Ctesiphon naar Bagdad, en is daar gebleven sindsdien. Echter, de toenemende ongunstige situatie voor Christenen in het Midden-Oosten vandaag de dag, en met de opkomst van jihadistische Islam, heeft de huidige Catholicos, Mar Dinkha IV, doen laten wonen in Chicago in de V.S. sinds 1980. Patriarch Emmanuel Delly, leider van de Chaldese Katholieken (een groep Assyriërs die eeuwen geleden de communie met de Kerk in Rome hersteld heeft) is in Bagdad gebleven – alleen om de vervolging van Christenen door jihadistische terroristen te zien toenemen na de val van het regime van Saddam Hussein. Saddams regering was relatief seculier en jihadisten hopen om uiteindelijk een regering te vestigen die Sharia wet meer rigoureus zal volgen. Christenen die likeurwinketjes hadden waren daarom het eerste doelwit, dit is in lijn met de dhimmi-wetten die Christenen verbieden om in het openbaar “wijn te laten zien”, of het te verkopen op plaatsen waar Moslims het zouden kunnen kopen.4 Christelijke vrouwen zijn bedreigd om de hidjab (de Islamitische hoofddoek) te dragen – of anders worden zij bedreigd of gedood.5 Vele Christenen zijn gedood, en duizenden zijn het land ontvlucht. In September 2004 merkte een Iraakse columnist Majid Aziza op dat het “moeilijk is om een periode te herinneren, waarin Christelijke Arabieren in groter gevaar zijn dan vandaag de dag.”6 Als je Timoer Lenk erbij haalt, zegt dat wel veel. Aan het eind van de tiende eeuw, werd een Nestorische Christen zelfs gouverneur van China’s provincie Gansu. De Assyriërs moesten opnieuw veel lijden te verduren krijgen toen de Kruisvaarderstad Antiochië in de handen van Moslims viel in 1268. Vele Christenen werden tot slaaf gemaakt, en hun kerken werden verwoest. Een Assyrische bisschop werd tot de dood gestenigd, en zijn lichaam werd tentoongesteld bij de stadspoorten als waarschuwing voor de Christenen. Bij andere aanvallen door Arabieren gedurende de 12de en 13de eeuw werden talloze Assyrische Christenen vermoord of tot slaaf gemaakt, evenals Koerden en Mongolen. Maar het ergste kwam van de Mongoolse leider Timoer Lenk, ook wel Timoer de “Manke” genoemd (in Engels Tamerlane). Dit was een toegewijde Moslim, die vele jihadcampagnes uitvoerde tegen de Nestoriaanse Christenen, en hun 4 ‘Umdat al-Salik, o11.5 (6) 5 Fundamentalists vow to kill female students without head cover, Asia News, 22 Oktober 2004 6 Iraqi Columnist: It is difficult to recall a period in which Christian Arabs were in greater danger that today, MEMRI, Special dispatch, nr. 789, 24 September 2004 127

steden en kerken liet verwoesten. Het was een oorlog op grote schaal tegen de Assyrische Christenen: Timoer bood hen bekering tot Islam aan, of de dhimmi-status, of de dood. Tegen het jaar 1400 waren de uitgestrekte gebieden met Nestoriaanse Christenen compleet verdwenen uit Perzië, Centraal Azië en China.7 Hierna leefden praktisch alle Nestorianen als dhimmi’s, en kregen ze de onder Moslim heerschappij de dhimmi-status toebedeeld. En net zoals de Zoroastrianen, slonken hun gemeenschappen tot een kleine minderheid die onder constante druk stond van de geïnstitutionaliseerde onrechtvaardigheid (in de vorm van de Sharia). Als de Christenen in Europa onderworpen zouden zijn aan hetzelfde lot, dan zou het zomaar mogelijk geweest zijn, dat de wereld er vandaag de dag heel anders uit zou zien. Misschien zouden we nooit de werken gekend hebben van Dante Alighieri, Michelangelo, Leonardo da Vinci, Mozart of Bach. Wij zouden nooit de architectonische wonderen, beeldhouwkunsten, muzikale wonderen of de schilderkunsten hebben gekend van de bekende Florentijnse inwoners. Zouden de namen van El Greco, Giotto of Olivier Messaien je dan iets gezegd hebben? Een gemeenschap die al zijn energie moet gebruiken om te overleven, zou nooit gemakkelijk de weg van de kunst en muziek hebben ingeslagen. De Kruistochten zouden best eens de volledige opbloei van de Europese beschaving mogelijk hebben gemaakt. 7 E.A.Wallis Budge, vert. The Monks of Kublai Khan, Emperor of China, The Religious Tract Society, 1928 128

Hoofdstuk 14 ISLAM EN CHRISTENDOM: GELIJKWAARDIGE TRADITIES? “Het is niet zoals een Hollywood film,” zei de Franse actrice Eva Green van de Engelse regisseur Ridley Scott’s van zijn film Kingdom of Heaven, (koninkrijk van de Hemel) een Amerikaanse film uit 2005, dat over de Kruistochten gaat. Dat is waar. Het is als een stomme Amerikaanse film. “Moslims, worden waren gericht op het naast-elkaar bestaan en co-existentie, totdat Christelijke extremisten alles bedierven,” dweepte de krant de New York Times, nadat het een voorpremière van het nieuwe kassucces had gezien. Het ging verder, “En zelfs toen de Christenen verslagen waren, gaven de Moslims hen een veilige doortocht om naar Europa terug te keren.” Volgens de krant zei Meneer Ridley, dat “hij hoopte dat Christenen, Moslims en Joden in harmonie zouden kunnen samenleven – als alleen maar fanatisme op afstand worden gehouden.” Of, zoals actrice Green het verwoordde, de film is erop gericht mensen te bewegen “om meer tolerant, meer open te zijn naar Arabische volkeren toe.”1 Nu zal het wel duidelijk moeten zijn: Het idee dat Moslims “gericht Raad eens.. • De meeste hedendaagse presentaties van de Kruistochten zijn politiek gemotiveerd, a-historisch en ronduit onzin. • Het probleem waar de wereld vandaag de dag mee wordt, gegeneraliseerd worden tot geconfronteerd kan niet “religieus fundamentalisme – het is Islamitische jihad waren op co-existentie” met niet-Moslims, totdat de Kruisvaarders arriveerden, is historisch gezien onjuist – mits de “co-existentie” die Ridley Scott bedoeld, er een is van de verdrukker en onderdrukte (de dhimmi’s). Zowel hij als Eva Green maken de Politiek Correcte motieven van deze film duidelijk: om te laten zien dat alles wat de vredelievende samenleven van Moslims en niet-Moslims in de weg staat, als “fanatisme” gezien wordt, en geen enkel element van een religieuze traditie. De film is ook bedoeld om ons – de intolerante racistische Westerlingen – aardiger te maken naar Arabieren toe. Maar de film is louter een van de vele pogingen in een algehele campagne om Westerlingen te overtuigen dat de Islamitische beschaving gelijk of zelfs superieur is aan de Westerse beschaving. • Wij kunnen de jihad niet weerstaan, als wij zelf niet onze trots in de Westerse beschaving herstellen Het goedpraten van Kingdom of Heaven De film Kingdom of Heaven (vertaald: Koninkrijk van de hemel) is een klassiek cowboy-en-indianen verhaal, waarbij de Moslims nobel en heroïsch zijn en de Christenen oneerlijk en gewelddadig zijn. Het script hangt aan elkaar van hedendaagse Politiek Correcte clichés, en fantasieën over Islamitische tolerantie. Hiermee worden dhimmi-wetten afgewimpeld en worden algehele discriminerende houdingen in de Islamitische wereld tegen andersdenkenden en minderheden naast zich neergelegd (waar de regisseur Ridley Scott waarschijnlijk helemaal niets van gehoord had). De film verzint een vrede-en-tolerantie groep, die “de Broederschap van Moslims, Joden en Christenen” wordt genoemd. Maar natuurlijk hebben de Christenen alles verpest. Een publicist van de film verklaarde, “Zij waren 1 Alan Riding, The Crusades as a Lesson in Harmony?, New York Times, 24 April 2005 129

samen aan het leven, aan het werken, en er was onderling een sterke band. Totdat de Tempeliers onenigheid onder hen veroorzaakten.” Ja, natuurlijk, die nare “Christelijke extremisten.” Kingdom of heaven werd gemaakt voor en door degenen die geloven dat alle problemen tussen de Islamitische wereld en het Westen veroorzaakt zijn door Westers imperialisme, racisme, en kolonialisme, en het houdt vast aan het veel bewonderde paradigma van Islamitische tolerantie, dat eens een baken van beschaving geweest zou zijn, en dat het zich allang hersteld zou hebben, als die gemene blanke mensen van Amerika en Europa zich wat meer tolerant zouden hebben opgesteld. Ridley Scott en zijn team organiseerden, voordat de film afgemaakt werd, bijeenkomsten om de film te laten screenen door groepen als Raad van de Amerikaanse-Islamitische Relaties (Council on American-Islamic Relations), die in het proces zeker stelden dat de gevoelens van Moslims niet gekwetst zouden worden. De film is goedgekeurd door de Politiek Correcte gevestigde orde, en het is een film om bij weg te dromen, in elk opzicht, behalve een: het is niet waar. Professor Jonathan Riley-Smith, auteur van “Een Korte Geschiedenis van de kruistichten” (A Short History of the Crusades), en een van de meest toonaangevende historici van deze periode in de geschiedenis, noemde de film “onzin”, en verklaarde dat “het historisch gezien totaal niet accuraat is”, omdat het “de Moslims neerzet als intelligent, wereldwijs, en beschaafd, en de Kruisvaarders allemaal bruten en barbaren zijn. Dit heeft niets met de werkelijkheid te maken.” En: “er was nooit een broederschap van Moslims, Joden en Christenen, dat is totale onzin.” Filosoof Bertrand Russel over Islam: “De Bolsjewieken combineerden de karakteristieken van de Franse Revolutie met die van de opkomst van Islam. Marx heeft onderwezen dat Communisme gedoemd is om tot stand te komen, en dat het ook voorbestemd is. Dit geeft een gemoedstoestand die lijkt op die van de vroege opvolgers van Mahommet (Mohammed). Als je de religies onderling vergelijkt, dan lijkt het Bolsjewisme meer op het Mohammedanisme, dan dat het lijkt op het Christendom, of Boeddhisme. Het Christendom en het Boeddhisme zijn voornamelijk persoonlijke religies, met mystieke doctrines en een voorliefde voor bezinning en contemplatie. Mohammedanisme en Bolsjewisme zijn praktisch, maatschappelijk, nietspiritueel en meer gericht op het winnen van het wereldrijk.” Professor Jonathan Philips, auteur van het boek The Fourth Crusade and the Sack of Constantinople (Vertaald: De Vierde Kruistocht en de Plundering van Constantinopel), verwierp ook het idee dat de film een trouwe afspiegeling is van de geschiedenis, en was het ook erg oneens met de stelling dat de Kruisvaarder Tempeliers alleen maar schurken waren: “De Tempeliers neerzetten als ‘slechteriken’, is alleen houdbaar vanuit het perspectief van de Moslims, en dit is in elk geval de verkeerde manier om het te laten zien. Zij zijn de grootste bedreiging voor de Moslims en velen komen aan hun einde en worden gedood vanwege hun gezworen eed om het Heilige Land te verdedigen.”2 Volgens een filmpublicist was Saladin de “held van het stuk”. Natuurlijk wordt er geen vermelding gemaakt van zijn massamoorden en slachtpartijen bij de Slag om Hattin, of zijn plannen voor dergelijke acties in Jeruzalem. 2 Charlotte Edwardes, Historians say film ‘distorts’ Crusades, London Sunday Telegraph, 18 Januari 2004 130

Maar ondanks het vele vergoelijken van de geschiedenis in de film Kingdom of Heaven, en de onverdroten inspanningen om de Moslims in de tijd van de Kruisvaarders gunstig neer te zetten, en hen in een gunstig daglicht te stellen, beuzelt de Islamitische apologist Khaled Abou El Fadl, professor van Islamitische wet aan de Universiteit van Californië, nog steeds dit over de film: “In mijn visie, is het onvermijdelijk – en ik wil mijn reputatie op het spel zetten hiervoor – dat nadat deze film is uitgekomen, er haatmisdrijven gepleegd zullen worden (hate crimes), vanwege deze film. Mensen willen het in een weekend zien, en besluiten dan om iemand met een hoofddoekje de les te lezen.” Natuurlijk is dit minder direct een klacht over de film zelf, maar meer een beschuldiging aan het adres van het Amerikaanse volk. In ieder geval kostte Kingdom of Heaven meer dan 150 miljoen dollar (138 miljoen Euro), en spelen er verschillende bekende acteurs in mee. Het wordt aangeprezen als een “fascinerende geschiedenisles.” Fascinerend wellicht, maar – alleen als een bewijs van de grote mate waarin Westerlingen bereid zijn zichzelf voor de gek te houden. Politiek Correcte Mythe: Het probleem dat de wereld heeft, is religieus fundamentalisme Is het werkelijk zo, dat elke religieuze traditie in staat is om aanleiding te geven tot toenemend geweld? Zo wijd verspreid als dit denkbeeld is, het zou toch veel geloofwaardiger zijn als Pat Roberson en Jerry Falwell artikelen zouden schrijven over het verdedigen van het stenigen van overspelers (dit deed trouwens de Zwitserse Moslimschrijver Hani Ramadan, die een artikel publiceerde in de Franse krant Le Monde in September 2002), of het verdedigen van het doden van godslasteraars (blasfemie is een hoofdzonde in Pakistan, en elders in de Islamitische wereld), of het verdedigen van het in gebouwen vliegen van passagiersvliegtuigen in landen die zij als vijanden beschouwen.3 Dat evangelische Christenen geen van dergelijke misdaden plegen, is een duidelijke aanwijzing dat niet elk “fundamentalisme” hetzelfde is. In tegenstelling tot visies van het deconstructivisme die op de huidige hogescholen en universiteiten veel voorkomen, zijn religies niet simpelweg een ruwe grondstof dat de gelovigen naar believen kunnen omvormen en tot alles kan kneden. Er is een aanzienlijke overlap in het gedrag van religieuze mensen in allerlei tradities. Zij bidden bijvoorbeeld, komen samen, en voeren bepaalde rituelen uit. Soms plegen zij zelfs geweld in de naam van hun religie. Maar de frequentie en gemeenschappelijke kenmerken van zulke gewelddadige daden – en hoe dicht of ver ze afstaan van elke hoofdstroom van elke religie – wordt in grote mate bepaald door de werkelijke leerstellingen van elke religie. Islamitische apologeten wijzen snel naar Timothy McVeigh en Eric Rudolph als Christelijke terroristen, maar er zijn drie redenen waarom McVeigh en Rudolph niet hetzelfde zijn als bin Laden en al-Zarqawi van Al-Qaida: • Zij deden niet eens een poging om hun daden te rechtvaardigen door te refereren naar Christelijke geschriften of tradities. • Zij handelden niet naar de hoofdstroom van de Christelijke leerstellingen. • Er zijn geen grote Christelijke groepen in de wereld, die toegewijd zijn aan het implementeren van dezelfde ideeën als zij hadden. 3 Hani Ramadan, La charia incomprise, Le Monde, 10 September 2002, Voor een typisch blasfemiegeval in Pakistan, zie “Man accused of Blasphemy shot dead, Reuters, 20 April 2005 131

Mohammed versus Jezus “En toen degenen die bij Hem waren, zagen wat er zou gebeuren, vroegen zij Hem: Heer, zullen wij met het zwaard slaan? En een uit hen sloeg de dienaar van de hoge priester, en sloeg hem zijn rechteroor af. Maar Jezus zei: Laat het hierbij blijven! En Hij raakte zijn oor aan, en genas hem .” Jezus (Lukas 22:49-51) “Verhaald Abu Qilaba: Anas zei, ‘Sommigen van de ‘Ukl of ‘Uraina’ stam kwamen naar Medina, en het klimaat daar was niet geschikt voor hen. Nadat zij weer gezond werden, doodden zij de (schaaps)herder van de Profeet, en dreven alle kamelen weg. Het nieuws bereikte de Profeet vroeg in de morgen, en hij zond mannen hen achterna die hen achtervolgden, en zij werden gevangen genomen en in de middag gebracht. Toen gaf hij [Mohammed] bevel om hun handen en voeten af te hakken (en dit werd gedaan), en hun ogen werden gebrandmerkt met verhitte stukken staal. Zij werden (in het veld) in Al-Harra gestuurd en toen zij vroegen om water, werd geen water aan hen gegeven.’ Abu Qilaba voegde toe, ‘Deze mensen pleegden diefstal, moord, werden ongelovigen nadat zij Islam hadden omarmd, en vochten tegen Allah en Zijn Boodschapper.” Het verschil tussen Osama bin Laden en Eric Rudolph is het verschil tussen afwijkende daden en afwijkende onderwijzingen. Elk menselijk wezen met een geloofssysteem kan afschuwelijke dingen doen. Maar afschuwelijke daden, zullen meer worden gepleegd, en vaker voorkomen, als deze worden aangemoedigd door religieuze teksten en zelfs in die religieuze teksten zelf worden gepleegd. De eenvoudige optelsom is dat die daden vaker zullen voorkomen en meer verbonden zijn aan een religieuze traditie. Maar zeker, je zegt toch niet dat Islam het probleem is? Wat is het alternatief van de visie van Ridley Scott dat “fanatisme” de problemen vandaag de dag veroorzaakt? Het is de visie dat Politiek Correcte types gewoon niet kunnen begrijpen: Het probleem is binnen Islam, en het zal niet weggaan, of geneutraliseerd worden, totdat dit feit wordt herkend en erkend. Om te zeggen dat het probleem binnenin Islam ligt, dat wil niet zeggen dat elke Moslim het probleem is. Zoals wij hebben gezien, velen die zichzelf identificeren als Moslim, hebben een oppervlakkige kennis en interesse in wat Islam leert. Nee, simpelweg toegeven dat het geweld van de wereldwijde jihadbeweging een probleem blootlegt in Islam, is alleen maar eerlijk zijn: er zijn groepen in allerlei delen van de wereld, die geloven dat het hun verantwoordelijkheid is voor God om oorlog tegen niet-Moslims te voeren, en om hen de Islamitische wet op te leggen, als eerste in Moslimlanden, en daarna in niet-Moslim landen. Dit is de kernmotivatie achter het terroristische geweld vandaag de dag, en het vindt zijn wortels in de leerstellingen in de Koran en Soenna (Islamitische traditie of overleveringen). Sommige analisten vrezen dat als Westerse autoriteiten erkennen dat Amerika’s vijand nummer 1 in de strijd tegen het terrorisme niet een stel kapers zijn van Islam, maar mensen die handelen vanuit kernprincipes in de Islamitische leer, dat wij dan verwikkeld raken in een oorlog met de gehele 132

Islamitische wereld. Dit maakt het moeilijker om de schijnbare allianties en schijnverdragen voort te laten duren, die nu bestaan met de Saoedi’s, de Pakistanen, en de Egyptenaren. Maar het zal ook de Verenigde Staten in staat stellen om de vermeende geallieerden ter verantwoording te roepen om hun gezworen trouw aan de wereldwijde jihad, en echte inhoud te geven aan de aankondiging van president George W. Bush “je bent voor ons of je bent tegen ons.” Anderen gaan het onderwerp uit de weg, en durven niet toe te geven dat de Islamitische wereld zich in een diepe crisis begeeft, met als voorwendsel dat zij bang zijn om Moslims te demoraliseren of boos te maken. Als zij werkelijk gematigde Moslims zouden zijn, dan is er geen reden waarom dit zou gebeuren. Geen probleem kan worden opgelost, als de oorzaak niet wordt geïdentificeerd. Een arts die een aanhoudende hoofdpijn behandelt aspirine, die veroorzaakt is door bijvoorbeeld een tumor, zal niet lang ontsnappen aan een grotere kwaal. Als het ‘gematigde Islam-project’ moet slagen, dan zal dit alleen gebeuren, als wij de elementen identificeren die aanleiding geven tot een toename van geweld en terrorisme, en wij aan de slag gaan met alles wat wij kunnen, om het begrip van de Moslims zodanig te veranderen, dat zij niet meer door Islam-predikers geronseld en overtuigd worden om de “pure Islam” uit te leven. En het gaat hier om die elementen van het begrip van Moslims die aanleiding geven tot geweld en jihadisme. Of het mogelijk is dat gematigde Moslims werkelijk erin kunnen slagen om het begrip van Islam van miljoenen Moslims te veranderen, dat blijft een open vraag. Maar dit is sowieso onmogelijk, tenzij zij erkennen waarom Islam mensen voortbrengt zoals bin Laden en al-Zarqawi. Dit klinkt logisch. Waarom is het voor mensen moeilijk te accepteren? Een deel van de reden waarom het Politiek Correcte establishment het zo moeilijk vindt om te accepteren, is hun simplistische en reductionistische visie van de wereld. In hun visie zijn Westerlingen “blank”, en Moslims zijn “bruin”. De bruine volkeren van de wereld, zo gaat de Politiek Correcte mythe, kunnen niet schuldig zijn of verkeerd doen, maar zij zijn juist verongelijkt en voortdurend het slachtoffer. En elk geweld dat zij plegen is een reactie op de schaamteloze provocaties van de blanke man. Het meest schandalige voorbeeld hiervan is misschien de radicale advocate Lynne Steward, die in Februari 2005 veroordeeld was van het smokkelen van berichten voor de gevangen genomen Sheik Omar Abdel Rahman, het meesterbrein van de bomaanslag op het World Trade Center in New York in 1993. Waarom zij juist een boodschappenmeisje werd voor de bloeddorstige jihadterrorist? Zij verklaarde, “om onszelf te bevrijden van het ingegraven, hebzuchtige kapitalisme dat in ons land bestaat, en dat seksisme en racisme laat voortduren, en ik denk niet dat dit zomaar zonder geweld kan veranderen.”4 Hoe kreeg Lynne Steward het idee dat Omar Abdel Rahman, een traditionele Moslim, die zonder twijfel gelooft dat vrouwen bestaan om de man slaafs te dienen, en dat ongehoorzame vrouwen geslagen moeten worden (zoals staat in Koran 4:34), juist een kampioen was in het gevecht tegen ‘kapitalistische seksisme en racisme’? Hmm, hij vecht toch met de “blanke man”, is het niet? 4 Lawyer Convicted for Helping Terrorists, Associated Press, 10 Februari 2005 133

Herontdekken van de trots in de Westerse beschaving “Kijk, Dr. Yeagley, ik zie niets in mijn cultuur waarover ik trots kan zijn. Mijn ras is gewoon niets…. Kijk naar jouw cultuur. Kijk naar de Amerikaanse Indianen traditie. Mijn cultuur is niets.”5 Een blanke Amerikaanse student, “Rachel”, sprak deze woorden uit naar een Amerikaanse professor van Indiaanse afkomst Dr. David Yeagley in 2001. Rachel had duidelijk de manier van denken van Jesse Mohammed versus Jezus “En jullie zullen door iedereen gehaat worden omwille van Mij. Maar als volhoudt tot het einde zal je ziel worden gered.” Jackson overgenomen die heel memorabel in 1985 gearticuleerd heeft: “He! He! Ho! Ho! Westerse beschaving moet weggaan!” En het is bijna zeker dat zij de Kruistochten zou afdoen als de ultieme Dode Blanke Mannen, en als een onvergeeflijke onderneming van Westers imperialisme, racisme en vermoedelijk ook genocide. Als zij een Kruisvaarder klas zou bijwonen dan zou zijn de eerste zijn die het lesprogramma zou willen veranderen. Gezien de manier waarop de Kruistochten terugkomen in de lesprogramma’s op hedendaagse scholen, of juist helemaal niet, is dit heel begrijpelijk. Maar wat de gemiddelde student vandaag de dag weet over de Kruistochten, en onderwerpen die daarmee samenhangen, is meestal onjuist. Zij die zulke onwaarheden onderwijzen, hebben gevestigde belangen om burgers te creëren die denken zoals Rachel. Zij gelooft namelijk al deze onwaarheden, en dit is het resultaat van decennia durende anti-Westerse, anti-Christelijke, en zelfs anti-Amerikaanse conditionering in onze scholen en universiteiten. Jezus (Marcus 13:13) Er is een goed voorbeeld voor u in Abraham en degenen die met hem waren toen zij tegen hun volk zeiden: "Wij hebben niets uitstaande met u en wat jullie buiten Allah aanbidden. Wij verwerpen jullie verworpen, en er is tussen jullie en ons eeuwige vijandschap en haat ontstaan, tenzij jullie in Allah geloven, en in Hem alleen” (Koran 9:29) (Koran 60:4) Waarom de waarheid verteld moet worden Dit is waarom de waarheid verteld moet worden over de Kruistochten en andere elementen van de historische interactie tussen Christendom en Islam. Amerikanen en Europeanen – net zo goed als Christenen in het Midden-Oosten en elders – moeten stoppen om zich te verontschuldigen voor het verleden, en heldendaden uit het verleden in herinnering brengen, en erkennen wat de JoodsChristelijke beschaving voor de wereld heeft gebracht. Wij moeten eerlijk kijken naar Islam en Christendom, en erkennen hoezeer ze verschillen. Politiek Correcte censuur moet worden opgeheven, en het niet langer een taboe maken andere mening te hebben, en te zeggen dat niet alle religies hetzelfde zijn. Men moet kunnen zeggen, dat alhoewel de menselijke natuur overal hetzelfde is, en mensen geweld hebben gerechtvaardigd in de naam van elke religie, dat toch ondanks dat niet alle religies hetzelfde zijn. Het Christendom ligt aan de basis van de Westerse beschaving. Het heeft Europeanen beïnvloed en gevormd, en het heeft Amerikanen gemaakt tot wat ze zijn, en vele anderen ter wereld. Of je het nu 5 David A. Yeagley, What’s Up With White Women? FrontPageMagazine.com, 18 mei 2001 134

leuk vindt of niet, het heeft zelfs degenen gevormd die het Christelijk geloof verwerpen. Het Christendom heeft ook belangrijke morele principes gemeen met Judaïsme – principes die in het westen algemeen voorkomen, maar niet universeel gelden in Islam. Deze principes zijn de bron, van waaruit de moderne ethici het concept hebben opgepakt van universele rechten voor de mens – een fundament van de Westerse seculiere cultuur. Dr. Yeagley merkt op: “De Cheyenne indianen hebben een gezegde: Een natie wordt nooit veroverd, totdat de harten van zijn vrouwen op de grond liggen. … Toen Rachel haar eigen volk en cultuur verloochende deed ze het met een serene zelfbewustzijn van een Hoge Priesteres die een liturgie reciteert. Zij zei het zonder angst voor kritiek of censuur. En zij kreeg die ook niet. De andere studenten luisterden en waren stil, hun ogen bewogen timide heen en weer tussen mij en Rachel, alsof ze niet wisten wie nu een hogere autoriteit vertegenwoordigde…. Wie had Rachels volk veroverd? Wat had haar ertoe gebracht om hen respectloos te behandelen? Waarom gedroeg ze zich als een vrouw van een verslagen stam?” Ja, waarom eigenlijk? Het uiteindelijke Een boek dat je niet geacht wordt te lezen How the Catholic Church Built resultaat is, zoals Dr. Yeagley aanduidt, is nederlaag – namelijk een volk dat zich schaamt voor hun eigen cultuur, zal het niet verdedigen. Dit is waarom het vertellen van de waarheid over de Kruistochten, het Christendom, en het Westen, niet een kwestie is van cultureel hoera roepen, of religieuze verdediging. Het is een essentieel element van de verdediging van het Westen tegen de hedendaagse wereldwijde jihad. Western Civilisation (Vertaald: Hoe de Katholieke Kerk de Westerse Beschaving Bouwde), door Thomas E. Woods, jr. Washington DC, Regnery, 2005. Dit is een boek dat iedreen in de Westerse wereld zou moeten lezen, of men nu wel of niet Katholiek is. Het illustreert heel levendig hoeveel kenmerken van het Westerse leven en denken hun oorsprong hebben in de Katholieke Kerk, en het zet het Politiek Correcte denkbeeld in de ijskast dat alle religieuze tradities moreel gelijkwaardig zijn. 135

Deel III HEDENDAAGSE JIHAD 136

Hoofdstuk 15 DE JIHAD DUURT VOORT Hier is een kleine test. Welke van de volgende twee beweringen is van de elfde eeuw, en welke van de een-en-twintigste eeuw? “O God, verhef de vlag van Islam, en zijn helper en weerleg het polytheïsme door hun de rug te verwonden en zijn touwen door te snijden. Help hen die vechten voor jihad voor uw zaak, en hen die zichzelf hebben opgeofferd in gehoorzaamheid aan u en hun zielen hebben verkocht aan u … Omdat zij doorgaan om af te dwalen, moge hun oogballen van de voorstanders van polytheïsme blind worden voor de paden van gerechtigheid.”1 “Wij vragen Allah om deze Ramadan om te keren in een maand van glorie, overwinning en macht, om de vlag van religie [in deze maand] hoog op te takelen, om Islam te versterken en de Moslims, om de polytheïsten te vernederen en het polytheïsme, om de vlag van monotheïsme te laten wapperen, om stevig de vlag van jihad te planten, en om de perverse mensen te verslaan en de halsstarrigen.”2 Raad eens.. • Islam heeft zich niet hervormd en heeft zijn traditionele doctrine van jihad-oorlogsvoering niet veranderd. • Hedendaagse jihadgroepen werken hard om het kalifaat te herstellen als een middel om hun oorlog met het Westen te bevorderen. • Deze Islamitische groepen minachten democratie als een Westerse import dat haaks staat op de principes van het kalifaat en de sharia. De Islamitische geleerde Ibn al-Mawsilaya schreef het eerste gedeelte aan het eind van de 11de eeuw. De al-Qaida Sheik Aamer bin Abdullah al-Aamer schreef het tweede gedeelte in 2004. Als je gefaald hebt bij de test, maak je geen zorgen. De twee alinea’s lijken immers erg op elkaar – dat is geen toeval. De hedendaagse jihadbeweging zetten zichzelf bewust neer als de jihadstrijders van vanouds, en halen veelvuldig hun memoires aan. “Tijdens de maand van Ramadan,” schreef Dr. Fuad Mukheimer, de secretaris-generaal van de Egyptische Sharia Associatie, in 2001, “werd een grote overwinning behaald over de Kruisvaarders onder leiderschap van [Salah Al-Din][Saladin\ Al-Ayubi. Zijn adviseurs raadden hem aan om tijdens de maand van het vasten uit te rusten van de Jihad, maar Saladin drong erop aan om de Jihad voort te zetten tijdens Ramadan, want hij wist … dat vasten helpt in [het behalen van] de overwinning, omdat de Moslims tijdens Ramadan zichzelf te boven komen door het vasten, en dus is de overwinning over hun vijanden zeker gesteld. Het vasten geeft hen vastberadenheid, heldhaftigheid, en wilskracht … Saladin antwoordde tot zijn adviseurs, ‘Het leven is kort,’ Allah leerde van [Saladins] loyaliteit en de loyaliteit van zijn soldaten, en gaf hen een beslissende overwinning. Zij namen de vesting van Safed in, de grootste Kruisvaarder vesting, middenin de maand 1 Geciteerd in Carole Hillenbrand, The Crusades: Islamic Perspectives, Oxford, Routledge, 2000, 165 2 MEMRI, Al-Qa’ida Internet Magazine Sawt Al-Jihad Calls to Intensify Fighting During Ramadan – the Month of Jihad, Special Dispatch No. 804, 22 Oktober 2004, www.memri.org 137

van het vasten. [Saladin] veroverde het land Al-Sham [Groter Syrië] en reinigde Jeruzalem van de tirannie en bezoedeling door de Kruisvaarders.”3 Mukheimar refereerde ook naar de Slag bij Badr in 624 en andere historische slagen in een poging om de hedendaagse Moslims op te hitsen om Mohammed en Saladin te imiteren, om jihad te voeren voor zichzelf. Dit is de belangrijkste reden waarom jihadstrijders de Amerikaanse legereenheden regelmatig de “Kruisvaarders” noemen. In hun visie, is de Oorlog tegen Terreur (War on Terror), die voor de Amerikanen op 11 September 2001 begon, alleen een laatste ontwikkeling van een conflict dat al meer dan 1000 jaar duurt. Waar vechten ze eigenlijk voor? Dit conflict, is in hun ogen bestemd om de hegemonie van Islam te beëindigen. In de woorden van Osama bin Laden, zijn jihadstrijders over de hele wereld aan het vechten, “zodat Allahs Woord en Religie oppermachtig zijn en regeren.”4 Dit betreft het herstellen van de volledige Islamitische wet in Moslimlanden en boven alles, het herstel van het Kalifaat. Zoals wij al hebben gezien, was de Kalief [in Soennitische Islam] de opvolger van Mohammed, en de leider van de Moslimgemeenschap. En Kemal Atatürks seculiere regering schafte het kalifaat af in 1924. Islamitische theologie maakt geen verschil tussen het heilige en het seculiere, en voor Soennitische Moslims was de kalief zoiets van een algemene opperbevelhebber of paus, alhoewel hij nooit iets vergelijkbaars uitoefende dat lijkt op de spirituele autoriteit van de paus. Michelangelo’s beschermheer, Paus Julius II (1503-1513), kreeg de dubieuze eer van het in de geschiedenisboeken ingaan als een “oorlogspaus”. Daarentegen was de overweldigende meerderheid van Mohammeds opvolgers oorlogskaliefen. Vele hedendaagse moderne jihadgroepen dateren alle ellende van de Islamitische wereld terug aan het verlies van het Kalifaat. In hun ogen is het verlies van de eenheid onder Moslims, het gevolg van het verliezen van het kalifaat. Dat is waar ons hartenleed begon Deze aansporing van de internationale Moslimgroep Hizb ut-Tahrir laat de ernst zien van de benauwdheid die jihadisten voelen als gevolg van het verlies van het Kalifaat, die zij toeschrijven aan Kemal Atatürk, volgens hen een “Engelse agent”: Het was een dag zoals deze, 79 jaar geleden, en om preciezer te zijn op 3 Maart 1924 dat de kafirs [ongelovigen] de vruchten konden plukken van de eindeloze inspanningen met het samenzweren en beramen, waar zij al meer dan 100 jaar mee bezig waren. Dit gebeurde toen de Engelse agent, Mustafa Kemal (zogenoemd Atatürk of de ‘vader van de Turken’!) verklaarde dat de Grote Nationale Vergadering had besloten om de Kalifah [het Kalifaat] te ontmantelen, en kondigde de oprichting aan van een seculiere, niet-religieuze, Turkse republiek, nadat hij zijn handen schoongewassen had van de 3 MEMRI, Egyptian Cleric: Ramadan the month of jihad, Special Dispatch nr.308, 5 December 2001, www.memri.org 4 Volledige tekst (Engels). Bin Laden’s letter to America, Guardian, 24 November 2002. 138

verantwoordelijkheid voor de overblijvende Islamitische landen die de kafirs [ongelovigen] bezetten in de Eerste Wereldoorlog. Vanaf die dag heeft de Islamitische Oemma [wereldwijde gemeenschap] een leven geleid dat vol onheil is, en werd zij opgebroken in kleine ministaten die door vijanden van Islam gecontroleerd werden. De Moslims werden onderdrukt, en werden het onderwerp van bespotting in Kashmir, Filippijnen, Thailand, Tsjetsjenië, Irak, Bosnië-Herzegovina, Afghanistan, Palestina en andere gebieden die aan de Moslims toebehoren, en het werd het onderwerp van studies en statistieken. Duizenden werden gedood, miljoenen onteigend, en de eer van tienduizenden werd geschonden, en nog veel meer onheil. Een ieder die deze brief leest, of het nieuws hoort, merkt dat de Moslims altijd onder een toestand van onderdrukking, vernedering leven, en dat zij worden gedood. Dit komt veel voor in elk rapport. Werkelijk, de Oemma [wereldwijde Moslimgemeenschap] is niet in de situatie waarin ze gewend was te leven onder de vlag van Islam, toen zij gewend was geleid te worden door de Khilafah [Kalifaat] staat, die de Moslims verenigde. Zij was niet verdeeld, zoals wij dat vandaag zien, namelijk dat de grenzen getrokken werden door de kafir kolonialisten, en zij onderdrukt werden door (seculiere) burgerwetten. De Moslim reisde eertijds van de ene hoek van de Moslimlanden tot de andere, zonder dat iemand hem vroeg wie hij was, of hem een vreemdeling noemde. Toen de Khalifah [het Kalifaat] bestond, waren de Moslims getuige van de kracht van Islam door de macht van het Kalifaat. Zij leidden het woord onder de vlag van het Kalifaat, en men paste Islam toe en bracht de boodschap ervan over, een leiding en licht voor de wereld. Echter, waar is het Kalifaat nu? Het bestond in het verleden, maar het is vernietigd en opgeheven als een systeem. … Dit waren kritische nachten waarin de politieke entiteit van de Moslims vernietigd werd. In die tijd zou de Islamitische gemeenschap [Oemma] het zwaard opgeheven moeten hebben in het gezicht van de verraderlijke agent, die het huis van Islam [Dar al-Islam], veranderde in het huis van ongelovigen [Dar al-Kufr]. En deze agent [Atatürk] realiseerde een droom voor de kafir [ongelovigen] die zij al een lange tijd wensten. Echter, de Islamitische Oemma was niet overmeesterd, in het ergste in een staat van achteruitgang. En dus vond de misdaad plaats, en de kafir verstevigden hun greep op de Islamitische landen en verscheurde het in stukken. Zij verdeelden de ene Oemma in verschillende nationaliteiten, en verdeelde het naar etniciteit en stam. Zij verscheurden een enkel land in thuislanden en regio’s, waarin zij grenzen instelden en barrières. In plaats van een enkel Kalifaat staat (Islamitische staat), vestigden zij staten die spotten met de Oemma en zetten er heersers neer die agenten zijn van het Westen om hun bevelen van hun kafir [ongelovige] meesters uit te voeren. Zij schaften de Islamitische Sharia [Sharee’ah] af, trok het uit de invloedsfeer van economie, buitenlandse zaken, en binnenlandse transacties en het rechterlijk systeem. Zij scheidden de deken [religieuze leider] van de staat, en beperkten zijn rol tot zekere rituelen, zoals zij doen in het Christendom. Zij spanden zich in om de Islamitische cultuur te vernietigen. Zij werkten om het Islamitische 139

gedachtengoed los te trekken van zijn basis, en in plaats daarvan gedachtengoed van westerse cultuur te planten. Alleen een ding zal het probleem oplossen Een nieuwe Kalief en een herstelde Islamitische eenheid, is voor hen de enige optie om deze verkeerde situatie op te lossen. Als Allah het wil, zegt het Hizb ut-Tahrir document, “dat de Islamitische Oemma opnieuw zal opwaken, en opleven uit haar verval, en realiseren dat haar redding alleen gerealiseerd kan worden door het Kalifaat [Khilafah].”5 Toen de jihadstrijders het land massaal binnenstroomden in 2003, gretig voor een krachtmeting met de Amerikaanse legertroepen, gaf de leider van de Moslim terroristische groep Ansar al-Islam, Mullah Mustafa Kreikar, een toespraak. Vanuit Noorwegen als zijn veilige haven, bracht hij hun strijd in een breder religieus context, door te zeggen: “Het verzet is niet alleen een reactie op de Amerikaanse invasie, het is een deel van de aanhoudende Islamitische strijd sinds de val van het Kalifaat. Sindsdien is elke Islamitische strijd een onderdeel van het terugbrengen van het kalifaat.6 De intellectuele vader van alle moderne hedendaagse Moslimradicalen, de Egyptische Hasan al-Banna (19061949) verordende het einde van het kalifaat, omdat het “de staat van religie scheidt in een land dat tot voor kort de plaats was van de Commandant van de Trouwen.” AlBanna karakteriseert het einde van het kalifaat als een grotere “Westerse invasie, dat gewapend en toegerust was met alle destructieve invloeden van geld, welvaart, prestige, uiterlijk vertoon, macht en propaganda middelen.”7 Al-Banna stichtte de eerste moderne terroristische organisatie, de Moslim Broederschap. Een andere invloedrijke Moslim theoreticus Sayyid Theoloog John Wesley over Islam: “Sinds de religie van Islam op het wereldtoneel verscheen, de aanhangers ervan … zijn als wolven en tijgers geweest in andere landen, alles verscheurend en open rijtend wat in hun genadeloze poten viel, en vermaalde hen met hun ijzeren tanden. Talloze steden zijn van hun fundamenten gerukt, en alleen hun naam blijft over. En vele landen, die eens de tuinen van God waren, zijn nu een verlaten wildernis. En eens zo talrijke en machtige naties zijn van de aardbodem verdwenen! Dusdanig was, en is tot vandaag, de razernij, de woede, de wraak, van deze vernietigers van de mensheid.” Uit: The Doctrine of Original Sin, Works, p. 205 (1841) Abul A’la Maududi (1903-1979), stichter van de extreme partij Jamaat-e-Islami (Moslimpartij) had de visie van een verenigde Islamitische staat dat zich gestaag zou uitbreiden door het subcontinent en verder: “De Moslim Partij zal uiteindelijk de uitnodiging uitreiken naar de inwoners van andere landen om het geloof aan te hangen, dat de belofte in zich draagt van ware redding en echte welvaart voor hen. En zelfs als de Moslim Partij voldoende middelen inzet, zal het niet-Islamitische regeringen ontmantelen en elimineren, en daarvoor in de plaats de macht van Islamitische Regeringen vestigen.” Dit was volgens Maududi exact wat Mohammed en de eerste kaliefen deden. “Het is hetzelfde beleid dat werd uitgevoerd door de Heilige Profeet (vrede zij met hem) en zijn vermaarde opvolgers en Kaliefen (moge Allah genoegen in hen hebben). Arabië, waar 5 Hizb ut-Tahrir, The Khalifah was destroyed in Turkey 79 years ago, so let the Righteous Khilafah be declared again in Turkey, inmiddels weggehaalde website islamicstate.org 6 Neil MacFaruhar, Rising Tide of Islamic Militants See Iraq as Ultimate Battlefield, New York Times, 13 Augustus 2003 7 Brynjar Lia, The Society of the Muslim Brothers in Egypt, Ithaca, NY, Ithaca Press, 1998, 28 140

de Moslim Partij is gesticht, was het eerste land dat werd onderworpen en gebracht onder de heerschappij van Islam.”8 Het herstel van het kalifaat en de wereldwijde expansie van het Islamitische bewind en de Islamitische wet, waren ook de doelen van Osama bin Laden en de Taliban. In 1996 hulde Mullah Omar zichzelf in de mantel van Mohammed, die in een heiligdom in Afghanistan ligt, en de Taliban verklaarde hem toen de “nieuwe kalief” en Commandant van de Getrouwen (Emir ul-Momineen). In Mei 2002 merkte een Amerikaanse beambte op, dat hun plan inhield “om het hele land over te nemen”, dat wil zeggen Afghanistan, en van daaruit “het kalifaat uit te breiden.”9 Dromen over het kalifaat in Groot-Brittannië – in de V.S. en elders… Zulke visies zijn allang naar het Westen gekomen. In 1999 sprak de imam van de Finsbury moskee in Londen, Abu Hamza al-Masri, op een conferentie dat gewijd was aan het beklagen van de 75-ste verjaardag van de vernietiging van het kalifaat. “Islam heeft het zwaard nodig,” zei hij in navolging van kreten van “Allahu Akbar” (Allah is groot) vanuit de menigte van ongeveer 400 Moslims. “Wie het zwaard heeft, die heeft de aarde.”10 Abu Hamza was een naaste medewerker van Omar Bakri en de inmiddels ontbonden Britse Moslimgroep Al-Muhajiroun. Bakri heeft zijn verlangen uitgesproken om de “zwarte vlag van Islam” – dat is de strijdvlag van jihad – te zien “Wapperen over Downing Street.” Net zoals Bakri en AlMuhajiroun in Groot-Brittannië, werken ook Shaker Assem en de Islamitische Bevrijdings Partij (Hizb ut-Tahrir) in Duitsland aan het herstellen van het kalifaat en het instellen van sharia op elke mogelijke manier. Assem verklaart: “mensen die zeggen dat er een conflict is tussen Sharia en het Westerse democratie hebben gelijk.”11 En hoe zit het met Amerika? Laten wij gelijk naar Amerika’s leidende Moslim belangenbehartigersgroep gaan, de Council on American-Islamic Relation of afgekort de CAIR (vertaald: Raad van Amerikaans-Islamitische betrekkingen). Bestuursvoorzitter van CAIR Omar Ahmad zei tot zijn Moslim publiek in 1998: “Islam moet in Amerika niet gelijk worden aan welk ander geloof dan ook, maar het zal dominant (moeten) worden. De Koran zou de hoogste autoriteit moeten zijn in Amerika, en Islam als enige geaccepteerde religie op aarde.”12 Ahmad heeft sindsdien volgehouden dat hij verkeerd geciteerd was, maar de verslaggever die hem hoorde, blijft bij haar verhaal.13 CAIR woordvoerder Ibrahim Hooper was bijna net zo oprecht als Ahman, en vertelde aan de krant de Minneapolis Star Tribune: “Ik zou niet de indruk willen wekken, dat ik niet graag zou willen dat de Verenigde Staten van Amerika Islamitisch zou zijn op enig moment in de toekomst, maar ik zou niets gewelddadigs willen doen om dat te promoten. Ik ga het doen door middel van educatie en scholing.”14 Door middel van educatie, en niet door geweld, zeg je Mr. Hooper? Dankjewel, iedereen voelt zich nu zeker opgelucht. 8 Syed Abul Ala Maududi, Jihad in Islam, Toespraak in het raadhuis, Lahore, 13 April 1939. 9 Craig Pyes, Josh Meyer, William C. Rempel, Officials Reveal Bin Laden Plan, Los Angeles Times, 18 Mei 2002 10 Daniel Simpson, British Moslem radicals urge Islamic fightback, Reuters, 6 Maart 1999 11 Steve Zwick, The Thinker, in ‘The Many faces of Islam’, Time Europe, 16 December 2002. 12 Lisa Gardiner, American Muslim leader urges faithful to spread Islam’s Message, San Ramon Valley Herald, 4 Juli 1998 13 Art Moore, Should Muslim Quran be USA’s top authority? World-NetDaily.com, 1 Mei 2003 14 John Perazzo, Hamas and Hizzoner, FrontPageMagazine.com, 5 Maart 2003 141

Khomeini in Dearborn en Dallas (V.S.) In November 2004 hielden Moslims in Dearborn, Michigan, een anti-Amerikaanse, anit-Israel demonstratie. Demonstranten droegen een groot model ban de Al-Aqsa Moskee van Jeruzlem, en wapperden met vlaggen met slogans als “U.S., handen af van Moslim land.” Maar de meest opvallend was het beeld dat twee Moslim vrouwen een groot portret droegen van het gezicht van Ayatollah Ruhollah Khomeini. De maand daarop hield een Moslimorganisatie ‘Metroplex Organisation of Muslims’ een eerbetoon aan de “Grote Islamitische Visionair”, Ayatollah Khomeini, in noord Texas, namelijk in Irving, een voorstad van Dallas.15 Khomeini, een held? In de Verenigde Staten? Dat Moslims in Amerika hem respecteren als een visionair was heel onthullend, omdat Khomeini’s zege in 1979 het idee belichaamde het idee dat de Islamitische wet superieur is aan alle andere, en dat het met dwang en geweld opgelegd moet worden. Zoals Khomeini het zelf verwoord: “Islam maakt het noodzakelijk voor alle volwassen mannen, gegeven dat zij niet gehandicapt of onbekwaam zijn, om zichzelf voor te bereiden op de verovering van landen zodat het geschrift van Islam gehoorzaamd wordt in heel de wereld. … Maar degenen die Islamitische Heilige Oorlog bestuderen, zullen begrijpen waarom Islam de gehele wereld wil veroveren.” Het doel van deze verovering is om een hegemonie te vestigen van Islamitische wet. Zoals Khomeini het verkondigd: “Wat baadt het ons [d.w.z. de moellahs] als vragen of de hand van de dief afgehakt kan worden, of een overspeelster gestenigd moet worden, als alles wat wij kunnen doen is alleen deze straffen voorschrijven, en wij in de praktijk niet de macht hebben om deze straffen te implementeren? Vervolgens geeft hij een beruchte vermaning aan het publiek, dat een heel andere versie is van de Een boek dat je niet geacht wordt te lezen How the Catholic Church Built Western Civilisation (Vertaald: Hoe de Katholieke Kerk de Westerse Beschaving Bouwde), door Thomas E. Woods, jr. Washington DC, Regnery, 2005. Dit is een boek dat iedreen in de Westerse wereld zou moeten lezen, of men nu wel of niet Katholiek is. Het illustreert heel levendig hoeveel kenmerken van het Westerse leven en denken hun oorsprong hebben in de Katholieke Kerk, en het zet het Politiek Correcte denkbeeld in de ijskast dat alle religieuze tradities moreel gelijkwaardig zijn. veel voorkomende propagandaleus ‘Islam-is-een-religie-van-vrede’. Hij zegt namelijk dit: “Zij die niets van Islam afweten, adviseren en doen alsof Islam tegen oorlog is. Degenen [die dit zeggen] zijn onnozel. Islam zegt: Doodt alle ongelovigen, net zoals ze jullie allemaal zouden doden! Betekent dit dat alle Moslims achterover moeten leunen, totdat ze verscheurd worden door [de ongelovigen]? Islam zegt: Doodt hen, rijg hen aan het zwaard, en verstrooi [hun legers]. … Islam zegt: Wat voor goeds er ook is, dat bestaat door het zwaard, en in de schaduw van het zwaard! Mensen kunnen niet gehoorzaam gemaakt worden, dan door het zwaard! Het zwaard is de sleutel tot het Paradijs, die geopend kan worden voor de Heilige Strijders! Er zijn honderden andere [Koranische] psalmen en Hadieths [uitspraken van de Profeet] die Moslims opdragen om oorlog en vechten te waarderen. Betekent dit 15 Zie Dallas News blog, 17 december 2004 142

alles dat Islam een religie is die mensen verhindert oorlog te voeren? Ik spuug op zulke dwaze zielen, die zo’n claim maken.”16 De Sharia die Khomeini zich voorstelt is er niet een die gelijke rechten voor een ieder garandeert. In 1985 verklaarde een vertegenwoordiger van de Iraanse Islamitische Republiek, Sa’id Raja’iKhorassani, een permanente vertegenwoordiger voor de V.N. het volgende: “het concept zelf van mensenrechten is een ‘Joods-Christelijke uitvinding’ en niet toelaatbaar voor Islam. … Volgens Ayatollah Khomeini, een van de sjah’s ‘meest afschuwelijke zonden’, was het feit dat Iran een van de eerste ondertekenaars was van de Universele Verklaring van Rechten voor de Mens, Iran hoorde zelfs bij de groep landen die deze verklaring aanvankelijk opstelde.”17 De pro-Khomeini vertoningen in Dearborn en Dallas laten zien dat Khomeini’s visie voor de maatschappij zelf vandaag de dag in Amerika leeft onder de Moslims – en het is gevaarlijk naïef om aan te namen dat alle Moslims onmiddellijk en zonder twijfel het Amerikaanse pluralisme zullen accepteren en het idee dat een staat niet geregeerd moet worden door een religieuze wet. Juist waar de Amerikaanse Moslims – en hetzelfde geldt voor Europese landen – vandaag de dag staan met betrekking tot Khomeini’s doctrine – en hoeveel Moslims hier achter staan, dat is een vraag die nog steeds taboe is in de reguliere media. Maar als een oude man vanachter zijn bord gesproken mocht hebben, toen hij zijn bord omhoog hield, “negeer mij op eigen risico.” Een kleine minderheid van extremisten? Dus er zijn Moslims die graag een Islamitische regering willen vestigen in het Westen. Is dit niet een heel kleine minderheid? De meeste Moslims in het Westen zijn best wel blij om in een Westerse maatschappij te leven … is het niet? Terrorisme expert Daniel Pipes schat dat 10 tot 15 procent van de Moslims wereldwijd een jihadistische agenda steunen.19 Maar er zijn indicaties vanuit verschillende delen vanuit de Islamitische wereld, dat het werkelijke aantal van aanhangers van de hedendaagse jihad groter is. De Amerikaanse gematigde Moslimleider Kamal Nawash zei in O’Reilly Factor (een Amerikaans opinieprogramma op Fox Nieuws) in Augustus 2004, dat 50 procent van de Moslims wereldwijd de jihad steunt20 (Noot in 2020: vanwege de ontwikkelingen met IS in 2014 en de jaren daarna, zullen deze cijfers wat lager liggen, vanwege het feit dat veel Moslims hebben gezien wat Islamitische Staat in praktijk betekent). Tijdens een financiële onderzoek naar terrorisme in New York in Februari 2005, zei een professor van Islamitische Studies Mohammed versus Jezus “Mijn koninkrijk is niet van deze wereld, als mijn koninkrijk van deze wereld zou zijn, dan zouden mijn dienaren hebben gevochten.” Jezus (Johannes 18:36) “Ik ben bevolen (door Allah) om te vechten tegen de mensen, totdat zij getuigen dat niemand het recht heeft om aanbeden te worden dan Allag, en dat Mohammed de Boodschapper is van Allah”18 16 Geciteerd in Amir Taheri, Holy Terror: Inside the World of Islamic Terrorism, New York, Adler & Adler, 1987, 241-43 17 Geciteerd in Amir Taheri, The Spirit of Allah: Khomeini and the Islamic Revolution, New York, Adler & Adler, 1986, 20, 45 18 Bukhari, vol. 1, boek 2, nr. 25. Dezelfde verklaring wordt herhaald in Bukhari, vol. 1, boek 8, nr. 392; vol. 4, boek 56, nr. 2946; vol. 9, boek 88, nr. 6924; vol 9, boek 96, nrs 7284-85 en in andere Hadieth collecties. 19 Daniel Pipes, Advancing U.S. National Interests through Effective Counterterrorism, Getuigenis gepresenteerd tot Open Forum van minister, Department of State, 30 Januari 2002, www.danielpipes.org (website gecontroleerd in 2020) 20 O’Reilly Factor Flash, 5 Augustus 2004, www.billoreilly.com 143

aan de Universiteit van New York, dat “er meer dan een miljard Moslims zijn in de Arabische wereld, waarvan 90 procent Hamas steunt” – dat is de Islamitische terroristische organisatie die aanslagen pleegt op burgers in bussen en restaurants om zijn doel van een Palestijnse Sharia staat te verwezenlijken.21 Dr. Imran Waheed, een vertegenwoordiger van de internationale “vredelievende” jihadistische groep Hizb ut-Tahrir, verklaarde in Mei 2005: “ik geloof dat 99 procent van de Moslims waar ook ter wereld hetzelfde willen, namelijk een kalifaat om hen te regeren.”22 Volgens een enquête dat in Pakistan werd gehouden in 2004 door het Pew Research Center (kerkelijke instelling) was “65 procent Obama gunstig gezind, en dat een hoog percentage van 47 procent geloofde dat zelfmoordaanslagen op Israëlische burgers gerechtvaardigd waren. Vijf-enveertig procent dacht dat de aanvallen op Westerlingen in Irak gerechtvaardigd waren.”25 Een boek dat je niet geacht wordt te lezen Milestones (mijlpalen) door Sayyid Qutb, Moeder Moskee Stichting. In dit dunne en compromisloze boek, Qutb (1906-1966) maakt het duidelijk: “Als wij kijken naar de bronnen en fundamenten van de hedendaagse moderne manier van leven, dan wordt het duidelijk dat de gehele wereld doordrenkt in Jahiliyyah [onwetend van goddelijke leiding]. Deze Jahiliyyah is gebaseerd op rebellie tegen Gods soevereine macht op aarde. Het draagt aan de mens over een van de mooiste attributen aan de mens, namelijk soevereiniteit, en maakt sommigen tot heren en meesters over anderen.”23 En verklaart Qutb, in antwoord op dit verkeerde idee van vergoddelijken van menselijke wezens, zal “Islam de autoriteit en soevereiniteit van God moeten proclameren” en daardoor “alle menselijke koninkrijken elimineren, en de heerschappij aankondigen van de Onderhouder van het universum over de gehele aarde. In de woorden van de Koran: ‘Hij alleen is God in de hemelen en op de aarde.’(43:84) ‘Het bevel behoort aan God alleen toe. Hij beveelt je niemand anders te aanbidden, dan alleen Hem. Dit is de rechte weg van het leven.’ (12:40)”24 Met andere woorden: Moslims moeten oorlog voeren totdat Islamitische wet regeert over de gehele wereld. Herstel van de Moslim eenheid Een van de grootste pijnen die Hizb ut-Tahrir beklaagt is het gebrek aan eenheid onder Moslims. In de goede oude dagen van het kalifaat, was de Oemma [gemeenschap] “niet verdeeld zoals we vandaag zien door de grenzen die door de kafir [ongelovige] kolonialisten getrokken zijn.” Jihadisten zien deze eenheid als van het allergrootste belang, omdat Saladins overwinningen over de Kruisvaarders deels kwamen nadat hij in staat was om de meeste Moslims op aarde in die tijd te verenigen. Voor de periode van Saladin, waren de Kruisvaarders in staat om de Soennitische Abbasids van Bagdad uit te spelen tegen de Sjiitische Fatamids van Cairo, en zij maakten zelfs verraderlijke allianties met een tegen de ander. Maar in 1171 liet Saladin de oproep tot gebed weerklinken in de straten van Cairo in de naam 21 William Glaberson, Defense in Terror Trial Paints a Rosier Picture of Jihad, New York Times, 25 Februari 2005 22 Kathy Gannon, Radical Islamic Group Growing in Asia, Associated Press, 1 Mei 2005 23 Qutb, Milestones, New Delhi, Islamic Book Service, 2002, 10-11 24 Bernard Lewis, The Assassins, New York, Basic Books, 1967, 58 25 Khalid A-H-Ansari, 65 per cent Pakistanis support Osame, says report, Mid-day, 27 Maart 2004 144

van het Abbasid Kalief. De Fatimids werden ten val gebracht, en de Islamitische wereld werd verenigd.26 Een van de meest weerklonken overwinningen over de Kruisvaarders werd pas mogelijk op basis van deze eenheid, en hedendaagse jihadisten hebben deze les vergeten. 26 Bernard Lewis, The Assassins, New York, Basic Books, 1967, 35 145

Hoofdstuk 16 “ISLAMOFOBIE” EN HEDENDAAGSE IDEOLOGISCHE JIHAD Wat hebben gematigde Moslims gedaan met het onmiskenbare bewijs dat jihad terroristen opereren in de heersende stroming van Islamitische tradities. En wat hebben zij gedaan met het feit dat jihadisten de Koran en Mohammeds voorbeeld gebruiken om Moslims aan te vuren om oorlog te voeren tegen ongelovigen? Hebben zij duidelijk en definitief de leerstellingen van de jihadisten verworpen, als onverenigbaar met de een-en-twintigste-eeuwse versie van de Islam? Hebben zij de jihadistische uitleg van de Koran en de Islamitische traditie geconfronteerd en weerlegt? Hebben zij een alternatieve visie op Islam gepresenteerd, dat overtuigend genoeg is om te concurreren met de “pure Islam” van de Jihadisten, met hun wereldwijde globale strijd in hun hoofd? Over het algemeen is het antwoord op deze vragen nee. In plaats daarvan hebben “gematigde” Moslims zelfs de term “Islamofobie” bedacht. Raad eens.. • De VN heeft “Islamofobie” veroordeeld, terwijl het een oogje dichtknijpt voor de gruweldaden die door jihadisten worden. • De aanklacht “Islamofobie” wordt gebruikt om critici van gewelddadige jihad en Islam te intimideren en het zwijgen op te leggen. • Sommige groepen proberen zelfs om degenen die de waarheid vertellen over Islam en Bij de VN: Een nieuw woord en een nieuw middel voor politieke manipulatie Vlak na 2001 had niemand nog gehoord van het woord “Islamofobie”, en het woord bestaat nog jihad neer te zetten als “haatzaaiers”. maar amper een decennium. Maar een paar jaar is een korte tijd voor de goed-geoliede propaganda machine. Nu wordt dit concept, dat heel vaag gedefinieerd is, en uiteindelijk ook weinig inhoudt heeft, erg serieus genomen door de hoogste echelons in de VN. In December 2004, was Kofi Annan de voorzitter van een VN seminar over “Islamofobie”, en met een strak gezicht voor de camera, en de beste Politiek Correcte pokerface die hij kon maken, verklaarde hij: “Wanneer de wereld gedwongen wordt een nieuwe term te introduceren om rekening te houden met een wijd verbreide en toenemende onverdraagzaamheid, is dit een trieste en verontruste ontwikkeling. Dit is het geval met ‘Islamofobie’. Het woord schijnt opgekomen te zijn tussen de late jaren 80 en begin jaren 90. Als gevolg van recente ontwikkelingen, en het gewicht van de gebeurtenissen in geschiedenis, hebben veel Moslims in de wereld gevoelens van ergernis en hebben ze gevoel van verkeerd begrepen te zijn, en zijn ze bezorgd over de erosie van hun rechten en zelfs vrezen ze voor hun fysieke veiligheid.” De aandacht van de VN gaat, niet geheel onverwacht, uit naar de bezwaarde en verkeerd begrepen Moslims, waarbij er geen vragen naar boven komen over de Islamitische wortels van jihad terrorisme. Evenmin was er enige discussie over de verenigbaarheid van Islam met universeel geaccepteerde ideeën van mensenrechten, zoals belichaamd in VN’s eigen 1948 Universele Verklaring van Rechten van de Mens. 146 gepleegd

De Universele Verklaring van Rechten van de Mens: de Islamitische respons Wij hebben al gezien dat Iran’s Sheik Tabandeh een kritiek publiceerde over de Universele Verklaring van Rechten van de Mens. De Islamitische wereld heeft zich geschikt bevonden voor het formuleren van twee veelbetekenende antwoorden op dit document: (a) de 1981 Universele Islamitische Verklaring van Mensenrechten en (b) de 1990 Caïro Verklaring van Mensenrechten in Islam. Artikel 18 van de Universele Verklaring van Rechten van de Mens, die wij danken aan de moedige Charles Malik van Libanon, verklaart: “Iedereen heeft het recht om vrijheid van denken, geweten en religie, dit recht houdt ook in de vrijheid voor iemand om zijn religie of geloof te veranderen.”1 In Islam kun je geen vergelijkbare garantie vinden om van geloof te veranderen, en je kun deze vrijheid in geen enkele Islamitische verklaring terugvinden. Zoals wij al hebben gezien geeft de Islamitische wet het mandaat om iemand te doden als hij Islam verlaat. En meer nog, de Caïro Verklaring stelt dat “iedereen het recht zal hebben om te pleiten voor wat recht is, en te propageren wat slecht is, en te waarschuwen tegen wat verkeerd en slecht is, volgens de normen van de Islamitische Sharia (Shari’ah).”2 Door de aandacht te vestigen op “Islamofobie” in plaats van de onplezierige realiteit van Islam, bewijst de VN een slechte dienst aan de slachtoffers – uit het verleden en het heden – van jihad terreur, en op deze manier lijkt de VN zelfs samen te werken met de terroristen en extremisten. Alhoewel deze houding voortkomt uit een politieke correctheid en om het vermeende belasteren en kwaadspreken van onschuldige Moslims te voorkomen, voorkomt het oprechte pogingen door Moslims en nietMoslims om de werkelijke oorzaak van jihad terrorisme aan te pakken, en een manier te vinden om Moslims weg te laten keren van het pad van geweld. Wat is Islamofobie trouwens? Journalist en Islamitische apologeet Stephen Schwartz definieert “Islamofobie” als volgt: Ondanks de argumenten van sommige Westerlingen, bestaat Islamofobie, en het is niet een mythe. Islamofobie bestaat uit: ❖ Het aanvallen van de gehele religie van Islam en als een probleem zien voor de wereld ❖ Het veroordelen van alle Islam en de geschiedenis ervan als extremistisch ❖ Ontkennen van het actief bestaan van een gematigde Moslimmeerderheid in de hedendaagse wereld ❖ Het erop aandringen dat Moslims moeten toestemmen met de eisen van niet-Moslims (gebaseerd op onwetendheid en arrogantie) m.b.t. verschillende theologische veranderingen in hun religie ❖ Het behandelen van de conflicten waarin Moslims betrokken zijn, als de fout van Moslims zelf (bijvoorbeeld het conflict in Bosnië-Hercegovina aantal decennia geleden) ❖ Het opruien tot oorlog tegen Islam als geheel.3 1 Universal Declaration of Human Rights, 1948, www.un.org of Nederlands https://www.ohchr.org/EN/UDHR/Documents/UDHR_Translations/dut.pdf 2 The Cairo Declaration on Human Rights in Islam, 5 Augustus 1990, www.relilaw.org 3 Stephen Schwartz, The Islamophobes’ That Aren’t, 28 April 2005, www.techcentralStation.com 147

Terwijl er volgens deze definitie enkele Islamofoben in deze wereld mogen zijn, verdoezelt Schwartz eigenlijk meer dan hij onthult. Is de stempel “Islamofoob” ook van toepassing als iemand kritiek heeft “op de religie als geheel”, en het verklaren dat “het een probleem is voor de gehele wereld”? Is het ook “Islamofoob” als je de aandacht verlegt naar de Koran en de tradities van de Profeet (de Soennah) om zo duidelijk te maken dat dit de motivatie is voor veel terroristische activiteiten? Als dat zo is, dan zijn jihad terroristen in deze wereld ook “Islamofoob,” want zij wijzen routinematig naar jihad-verzen en – passages in de Koran, om hun daden te rechtvaardigen, zoals wij al hebben gezien. Op deze manier is er dus geen eerlijke discussie mogelijk over de doctrine van Islamitische jihad, zeker als een eerlijke discussie, gelijk gesteld wordt aan “het aanvallen van de gehele religie” en “dit als een probleem zien voor de gehele wereld.” De gehele religie van Islam aanvallen? Niemand zegt dat tayamum (reiniging met zand in plaats van water) of dhikr (derwisj, religieuze devoot die armoede en soberheid omarmt) of andere elementen van de Islam enige probleem opleveren voor de gehele wereld. Door het veroordelen van het “aanvallen van de gehele religie van Islam en zijn geschiedenis als extreem”, en dit bestempelen als “Islamofoob” is simpelweg problematisch – en niet alleen vanwege een slordige definitie van het woord “extremist”. Jihad en de dhimmi-status (discriminerende wetten en extra belasting op ongelovigen) zijn een onderdeel van Islam. In de praktijk zijn deze regels nooit in alle gevallen geïmplementeerd, maar het is nog steeds onderdeel van de religie in kwestie. Geen bevel van welke religie dan ook, is ooit uniform uitgevoerd, en ook is geen enkele religieuze wet universeel van kracht geworden. In veel gevallen hebben Joden en Christenen een aanzienlijke (maar beperkte) vrijheid gekend. Echter, dit spreekt het feit niet tegen dat de dhimmi-status en andere (discriminerende) wetten onderdeel uitmaken van de religie van Islam en in de religieuze boeken beschreven zijn. En die blijven ook in de boeken staan, en elke Moslimleider kan die weer van de boekenplank afhalen, en het stof wegblazen, en de wetten weer invoeren. Op dezelfde manier is de bewering vrij inhoudsloos dat het “Islamofoob” is om te ontkennen dat er “een actief bestaan van een gematigde Moslimgemeenschap” is. Het is niet het probleem of er in de huidige wereld wel of niet een gematigde gemeenschap bestaat. En trouwens, wat betekent een “gematigde Moslim?” Het hangt er vanaf hoe je het begrip “gematigde Moslim” definieert. Is het iemand die nooit zal deelnemen aan terroristische acties? Dan zouden de gematigde Moslims een overgrote meerderheid uitmaken in de wereld. Of is een gematigde Moslim iemand die oprecht terroristische acties afkeurt? Dat zou het aantal gematigden al drastisch verminderen. Of is het iemand die zich actief en in het openbaar uitspreekt tegen jihadisten, en deze ook actief tegenwerkt? Dat zou het aantal gematigden nog drastischer verminderen. Of tenslotte, is een gematigde Moslim iemand die actief deelneemt aan een theologische strijd met de jihadisten, en deze jihadisten probeert te overtuigen dat terrorisme verkeerd is, op Islamitische gronden? Dan zouden we overblijven met een klein aantal Moslims. Bovendien zou het onnozel zijn voor wie dan ook, om “alle conflicten waarin Moslims betrokken zijn” … te zien als “de fout van Moslims zelf,” of om op te roepen tot “oorlog tegen Islam als geheel.” Om in oorlog te gaan met Islam als geheel – brullende schaapherders in Kazachstan en giechelende secretaresses in Jakarta, en ook bin Laden en Zarqawi – dit zou absurd zijn en onnodig. Maar wat bedoeld Schwartz eigenlijk met het zeggen dat degenen “Islamofoob” zijn, die oproepen tot “een oorlog met Islam als geheel?” Zou dat inclusief degenen zijn, die oproepen tot verzet tegen de Islamitische jihad die uitgeroepen is tegen de Amerikanen en Europeanen? En iemand die beweert dat vrijheid van religie inclusief het recht is om de religie te verlaten? Zie je hoe gepolitiseerd en selectief deze bewering is? Op deze manier kan elke Westerling of niet-Moslim een “Islamofoob” zijn. 148

Dit alles laat zien, dat de term “Islamofobie” in feitelijk geen waarde heeft als een analytisch begrip. Door dit te adopteren geeft men vrij spel aan de meest virulente vorm van theologische equivalentie, en om tegen alle bewijslast in, te bevestigen dat alle religieuze tradities in dezelfde mate aansporen tot geweld. In veel gevallen is dit een deel van de pogingen om een smet te brengen op de Westerse beschaving, mede dankzij het vergelijken van de zonden van het Christendom te vergelijken met een ideale vorm van fictieve Islam. Het maken van deze vergelijking, betekent het ontkennen van de zinvolle observatie die de atheïst (en later theïst) Anthony Flew maakte: “Jezus is een enorm aantrekkelijke charismatische figuur, iets wat de Profeet van Islam heel nadrukkelijk niet is.”4 Maar weer eens opnieuw, is dit niet theologisch vakmanschap van een persoon, maar een realistische analyse van Islamitische jihad. Het vertrekt ook de notie dat de Westerse beschaving iets is wat het waard is om te verdedigen. “Islamofobie” als een wapen van jihad De aanklacht “Islamofobie” wordt routinematig gebruikt om de aandacht weg te leiden van jihad terroristen. Na de opkomst van jihadistische militante bewegingen en het arresteren van 8 mensen in Zwitserland op verdenking van het helpen van zelfmoordterroristen die een aanslag wilden plegen in Saoedi-Arabië, waren sommige Moslim niet in de stemming om het huis schoon te vegen: “Wat ons betreft,” zei Nadia Karmous, leider van een Moslim vrouwengroep in Zwitserland, “is er geen opkomst van Islamisme, maar eerder een toename van Islamofobie.”5 Dit patroon is een terugkerend fenomeen in het recente decennium, over de gehele wereld, vanwege het feit dat “Islamofobie” aan het woordenboek is toegevoegd, en een fenomeen is dat zichzelf in stand houdt. In Westerse landen heeft “Islamofobie” dezelfde plaats ingenomen naast “racisme”, “seksisme”, en “homofobie.” De absurditeit van dit alles wordt heel onverwachts geïllustreerd door een incident in Groot-Brittannië in 2005: Terwijl een filmploeg de intimidatie van een Moslim op straat aan het filmen was voor de film “Islamofobia”, kwamen twee Britse passanten de Moslim te hulp, terwijl de camera’s aan het filmen waren. Noch de filmploeg, noch de passanten leken zich te realiseren dat deze gebeurtenis het bewijs was dat de Britten niet zo gewelddadig of xenofoob waren, als de film, die zij aan het maken waren, wilde suggereren.6 Historicus Victor Davis Hanson heeft heel bekwaam de gevaarlijke verschuiving uitgelegd, dan wat de focus op “Islamofobie” werkelijk inhoudt: Er is in werkelijkheid niet zoiets als een fenomeen van “Islamofobie” – ten minste niet meer dan er een “Fobie voor Duitsers” was in het jaren van Hitler, of een “Ruslandfobie” in het verachten van Stalinisme. Elke oneerlijkheid of onbeschaafdheid die voortkomt uit “etnisch profileren” (door veiligheidsdiensten) van jongemannen met een Midden-Oosterse afkomst, valt in het niet bij de pogingen die Islamitische fascisten zelf ondernemen – hier in de V.S., in het V.K., Nederland, Frankrijk, Turkije en Israël – om Westerlingen te vermoorden en onschuldige burgers op te blazen. Het echte gevaar van duizenden onschuldige burgers is niet een toevallige evangelische fanatiekeling, of een onbehouwen politicus die zijn vuil aan het spuien is over Islam, maar een opzettelijke georganiseerde en erg ziek anti-Semitisme en anti-Amerkanisme die ether wereldwijd doordrenkt en vervuild, die 4 Atheist becomes theist: Exclusive Interview with Former Atheist Anthony Flew, Philosophia Christi, Winter, 2004 5 Swiss arrests over Saudi attacks, BBC News, 9 Januari 2004, Muslims in Switserland fear ‘witch-hunt’, Swissinfo, 22 April 2004 6 Stuart Jeffries, Coming to a small screen near you, Guardian, 13 Januari 2005 149

voortkomt uit landen als Iran, Libanon, Syrië, maar ook van vroegere “geallieerden” als Egypte, SaoediArabië, en Qatar.7 Hervorming of ontkenning? Wat vaak hand in hand gaat met de aanklachten voor Islamofobie is een vreemde onoprechtheid aan de kant van Moslimhervormers. In April 2005 had de krant Toronto Star een artikel met daarin een ongebreideld positief artikel over de Indonesische Moslim feminist Musdah Mulia, die bejubelde dat “het aan Moslims ligt, niet aan Islam, dat er genderongelijkheid bestaat” in de Islamitische wereld. Dit was een artikel in een lange reeks van artikelen die in de kranten en magazines is verschenen in de Westerse wereld, die de “ware” Islam neerzetten als een religie van vrede, tolerantie, vrijheid en pluralisme. Maar het idee dat “ware Islam” meer lijkt op een pacifistische Christelijke denominatie dan op de religie van Osama bin Laden, is simpelweg niet waar, en zelfs gevaarlijk misleidend. Het houdt de Amerikanen, maar ook Westerlingen in het algemeen, in het ongewisse over de echte motieven en doelen van de jihadisten. Mevrouw Mulia, volgens een journalist Haroon Siddiqui, “draagt een hoofddoekje (hikab), maar zegt erbij dat het niet verplicht is in Islam. Dit is een positie die steeds meer onderschreven wordt door een grote meerderheid van Moslimvrouwen in Indonesië, en zelfs in de wereld, die het niet doen en zich niet minder Moslim voelen.” Echter, noch Siddiqui, noch Mulia maken melding van de Islamitische traditie (overlevering) waarin de Profeet Mohammed het bevel geeft: “Wanneer een vrouw de leeftijd van menstruatie bereikt, dan past het haar niet als de delen van haar lichaam laat zien, behalve… gezicht en handen.”8 Ook vermelden zij niet, terwijl Mulia opmerkt dat zij “polygamie verbannen” wil zien, dat zij een extreem zware strijd zal hebben met haar standpunt, aangezien de Koran vertelt dat mannen “vrouwen kunnen trouwen naar hun wens, twee, drie of vier.”9 De journalist Siddiqui bejubelt Musdah Mulia: “zij is geen verwesterde seculiere feminist. Zij is een Islamitische geleerde, met een doctorstitel (Ph.d) van het Instituut voor Islamitische Studies” in Jakarta. “Zij onderwijst daar parttime, maar haar baan overdag is directeur van onderzoek bij het ministerie van Religieuze Zaken, waar zij het lastig maakt en prikkelend is voor de regering. Wanneer haar superieuren een witboek van overheidsbeleid uitgeven, waarin de religieuze wetten bijgewerkt worden, zoals vorig jaar is gebeurd, schreef ze een 170 pagina’s tellend kritisch antwoord, waaraan zowel haar superieuren als de conservatieven zich moesten ergeren.” Mulia was niet altijd zo’n steekvlieg. Zij is de “kleindochter geestelijke, zij ging naar Islamitische kostschool en groeide op in een strenge omgeving.“ Zij liet zelfs een glimp zien van haar jeugdjaren: “ik mocht niet hardop lachen. Mijn ouders stonden mij niet toe af te spreken of bevriend te worden met niet-Moslims. Als ik dat wel deed, moest ik verplicht daarna douchen.” Maar toen reisde ze naar “andere Moslimlanden” en realiseerde zij zich dat “Islam vele gezichten heeft. Ik opende mijn ogen. Een deel van wat mijn grootvader en de Ulema (geestelijken) mij leerden, was juist, maar de rest was mythe.” 7 Victor Davies Hanson, Cracked Icons, National Review, 17 December 2004 8 Abu Dawud, boek 32, nr. 4092 9 Koran 4:3 150

Nieuwsflits: Islam zoals Moslims het leven, is een valse versie van Islam! Dus was leidde tot haar “verandering”? Het blijkt dat haar ouders, haar grootvader, de geestelijken en iedereen het bij het verkeerde einde had wat betreft Islam, en zij, Mulia, had vat gekregen op de ware Islam: “Hoe meer ik Islam bestudeerde, hoe meer ik zag dat het modern en radicaal was.” Dus de Nikab (hoofddoek), het Islamitische gewaad (chador), de polygamie, het scheiden dat de man kan doen door drie keer een zin tegen haar te zeggen, de ongelijke verdelen van de erfenis, het onvermogen van vrouwen in veel Moslimlanden om het huis te verlaten zonder een begeleider – dit alles is nu, volgens Mulia, niet-Islamitisch. Tenslotte, zegt ze, had Islam “vrouwen bevrijd 1400 jaar geleden, en was daarmee het Westen ver vooruit.” De claim dat Mohammed het lot van vrouwen verbeterd zou hebben, is merkwaardig te noemen. Het is gebaseerd op de bewerking dat vrouwen in de pre-Islamitische en heidense Arabische maatschappijen vreselijk slecht behandeld zouden worden. Maar werden de omstandigheden werkelijk verbeterd door de komst van Islam? Zoals wij al hebben gezien, nee. Zelfs Aisha, Mohammeds meest geliefde kindbruid, zei, “ik heb geen vrouw zoveel zien lijden, dan de gelovige vrouw.”10 Dus veel voorvechters voor vrouwenrechten, of een algehele hervorming in Islam, zijn zoals Mulia. Zij kunnen blijkbaar niet toegeven dat Islam zelf, als gevolg van de bestaande religieuze teksten, verantwoordelijk is voor de problemen die zij proberen aan te pakken, en daarom willen hervormen. Zij praten heel gladjes over hoe de jihadisten, terroristen, Wahabieten, of de schurk van de dag, Islam hebben gekaapt, zonder werkelijk een samenhangend programma te bieden van hoe men dit “verkeerd begrijpen” van Islam wil aanpakken of verhelpen, en zonder idee hoe men deze figuren kan bekeren in vredelievende, tolerante, en pluralistische individuen. Mulia verklaart ook niet hoe de “culturele tradities en interpretaties” waar zij bezwaren over uit, zijn opgekomen in de Islamitische landen. Op welke wijze hebben Moslims in Saoedi-Arabië en Iran hun wetten en moraal vormgegeven, anders dan door Islam? Buiten de basis van het geloof, zegt Mulia, zijn de meeste wetten die invloed hebben vrouwen, door mannen gemaakt. En zij voegt eraan toe: “en geen (van die wetten) kwamen als een fax uit de hemel.” Maar degenen die de wetten maken in Saoedi-Arabië, Iran, Sudan en Pakistan geloven juist dat zij een “fax uit de hemel” moeten volgen, namelijk de Koran. Immer, wat is de reeks van dictaten van Allah aan Mohammed, anders dan een “fax uit de hemel”? Net zoals veel andere zelf uitgeroepen Islamitische hervormers, lijkt Mulia aan de kant van de engelen te staan, maar in werkelijkheid helpt zij het toenemen van de verwarring over Islam. Een auteur over Islam met pseudoniem Ibn Warraq heeft het goed verwoord: “Er zijn gematigde Moslims, maar Islam zelf is niet gematigd.” Teveel Moslimhervormers denken dat zij Islam tegen elke prijs moeten verdedigen, in welke mentale bochten men zich ook moet wringen om dat te bereiken – zelfs als het betekent dan men aspecten van Islam moet verdoezelen of negeren, juist die aspecten die jihad terroristen gebruiken om hun acties te rechtvaardigen. Het zijn alleen “slechte Moslims,” wordt ons verteld – Wahabieten, andere extremisten, of welke groep dan ook, die verantwoordelijk zijn. Maar het zijn juist diezelfde “slechte Moslims,” die het meest ijverig zijn in het accepteren van elk aspect van Islam in elk aspect van hun leven, en volledig willen leven naar de leringen van Islam. Terwijl de meer relaxte, gematigde Moslims, die niet elk aspect van Islam in acht nemen, juist degenen zijn die vrouwen beter behandelen. En het zijn juist die Moslims die niet alles letterlijk nemen wat geschreven is, die voor een pluralistische co-existente zijn met niet-Moslims. 10 Bukhari, vol. 7, boek 77, nr. 5825 151

Dit is iets waar men zich niet voor altijd kan blijven verbergen, net zoals Musdah Mulia doet en anderen met haar. Islam verkeerd presenteren Naast de ontkenning van de onplezierige elementen van Islam als “ware Islam”, bestempelen veel Islamitische belangengroeperingen en Moslimorganisaties elke ware bewering over Islam routinematig als “haatzaaierij”, of in het Engels” hate speech”. In December 2004 gaf CAIR (Amerikaanse Moslimgroepering) een venijnige reactie op enkele observaties die door voormalig CIAfunctionaris Bruce Tefft. CAIR maakte onder andere bezwaar tegen de bewering van Tefft dat “Islamitisch terrorisme is gebaseerd op Islam zoals het geopenbaard is in de Koran,” en “om net te doen alsof de aanslagen van 11 September niets van doen hebben met Islam, is het opzettelijke negeren van wat overduidelijk is, en voor altijd de feiten verkeerd voorstellen,” en “Er is geen verschil tussen Islam en Islamitisch fundamentalisme, wat een totalitair construct is.” CAIR riep zelfs de Canadese tak van het Simon Wiesenthal Instituut ter verantwoording, die Teffts opmerkingen ondersteunden, en riep hen op om “deze Islamofobe opmerkingen te veroordelen in de meest krachtige bewoordingen. Het karakteriseren van Islam en de geopenbaarde teksten ervan, kan alleen maar leiden tot toenemende intolerantie, vooroordelen en anti-Moslim sentimenten.” “Als een organisatie die zegt dat ze toegewijd is aan ‘het bevorderen van tolerantie en begrip, ‘” foeterde CAIR, “moet het Simon Wiesenthal Instituut onmiddellijk alle Islamofobe retoriek terugnemen en verwerpen, en zijn Canadese kantoor aansprakelijk stellen in het gebrek aan vermogen om deze haatvervulde visies te uiten.”11 Natuurlijk, met in het achterhoofd het feit dat veel Moslims jihad ondersteunen en hun argumenten baseren op de Koran en de tradities (Soenna), heeft meneer Tefft deze connectie niet zomaar verzonnen. Maar in plaats dat CAIR aan het werk ging om deze bronnen te onderzoeken en te bekritiseren, richtten ze hun pijlen op Tefft en de Simon Wiesenthal Instituut. CAIR zegt zelf dat ze gesticht zijn met als doel om een “positief beeld van Islam te presenteren, en van Moslims in Amerika,” en het verklaart “wij geloven dat een onjuiste voorstelling van zaken meestal de oorzaak zijn van onwetendheid aan de kant van niet-Moslims en tegenzin van Moslims om hun zaak te bepleiten.”12 Dit klinkt geweldig als je zo’n huilerig Politiek Correct type bent – maar de genezing die CAIR probeert aan te bieden is waarschijnlijk erger dan de kwaal. Dhimmi-status in de media en officiële kanalen Of het nu uit angst is om de bevolking te alarmeren, of de onwil van het Politiek Correcte establishment om de gevoelens van Moslims te beledigen, of beide, zijn de autoriteiten tegen het absurde aan terughoudend geweest met het trekken van conclusies vanuit bewijslast dat steeds meer wijst in de richting van jihadactiviteit in Amerika en Europa. In April 2005 vonden brandweerlieden in Brooklyn in New York airbags van 200 auto’s in een supermarkt, en een kamer volbehangen met posters van Osama bin Laden en onthoofdingen in Irak. Een onderdeel in de airbags kan namelijk gebruikt worden voor het maken van pijpbommen. Volgens de New York Post heeft de eigenaar van het gebouw “eind jaren ’70 in de gevangenis gezeten, en begin 11 Council on American-Islamic Relations, CAIR calls on Wiesenthal Center to Repudiate ‘Islamofobia’, 11 December 2004 12 Council on Americal-Islamic Relations, About CAIR, www.cair-net.org 152

jaren ’80 voor brandstichting, roekeloosheid anderen in gevaar brengen, wapenbezit en samenzwering, volgens de archieven.” Maar de ambtenaren waren heel resoluut: de verborgen voorraad had niets te maken met terrorisme. Niets te maken met terrorisme? Waar heeft het dan mee van doen? Cursus knopen maken of Origami? Op dezelfde manier, toen op 23 maart 2005 bij diverse explosies op het terrein van een olieraffinaderij in Texas City (Texas) dan honderdtachtig mensen gewond raakten en 15 mensen dooden, werd terrorisme al snel uitgesloten door de FBI als een mogelijke oorzaak.13 Toen een groep met de bijnaam Qaeda al-Jihad en een andere Islamitische groep beide de verantwoordelijkheid opeisten, was de FBI nog steeds afwijzend en ontkenden dit.14 Maar toen kwam aan het licht dat de onderzoekers pas 8 dagen later de plaats van de ontploffing hadden bezocht, en nadat zij terrorisme al hadden uitgesloten als een mogelijke oorzaak. Een meer onafhankelijke onderzoeker vroeg, “Hoe kun je nu een mogelijkheid uitsluiten, als je geen idee hebt wat de oorzaak is?” Later kwam de onthulling dat de oorspronkelijke berichten van een enkele ontploffing niet nauwkeurig waren, en er maar liefst vijf verschillende ontploffingen op de raffinaderij.15 Het zou nog steeds mogelijk kunnen zijn dat deze ontploffingen toevallig waren, en dat vijf verschillende zaken verkeerd gingen om vijf verschillende explosies te veroorzaken rond dezelfde tijd. En misschien was er geen terroristische betrokkenheid. Maar hoe wist de FBI dat voordat ze zelfs maar het onderzoek afgerond hadden? Dit is maar een voorbeeld van een consistent patroon, zoals terrorisme expert Daniel Pipes gedocumenteerd heeft: Op 1 Maart 1994 schoot een Moslim met de naam Rachid Baz op een busje met Hassidische jongens op de Brooklyn Brug in New York. Een jongen werd gedood. De FBI noemde het “razernij op de weg.”16 Op 24 Februari 1997 schoot een Moslim met de naam Ali Abu Kamal op de Empire State Building op toeristen, waarbij een werd gedood en zes anderen werden verwond, voordat hij zichzelf doodschoot.17 De burgemeester van New York informeerde het publiek dat hij “veel, veel vijanden in zijn gedachten had.”18 Op 4 Juli 2002 schoot een Moslim met de naam Hesham Mohamed Ali Hadayet op mensen bij de balie van het Israëlische El Al, op het vliegveld van Los Angeles International Airport. Hierbij werden twee mensen gedood. De FBI zei aanvankelijk dat “er niets is wat wijst op terrorisme.” Echter, nadat aan het licht kwam dat Hadayet betrokken was geweest bij AlQaida, en bekend stond om zijn haat voor Israël, werd dit incident uiteindelijk wel aangemerkt als een terroristische daad.19 In Oktober pleegden twee Moslims vele moorden in de omgeving van Washington. De media noemde dit de sluipmoorden rond Washington (Engels: the Beltway snipers). Hierbij werden twee Moslims John Muhammad en Lee Malvo, twee Moslimbekeerlingen, gekoppeld aan 18 schietincidenten en 10 moorden in het gebied rond Washington D.C, in 13 Pam Easton, Terrorism Ruled Out in Oil Refinery Blast, Associated Press, 25 Maart 2005 14 SITE institute, Qaeda al-Jihad in the United States Claims Responsibility for Texas Refinery Bombing, 25 Maart 2005; Terror cover-up in Texas City? WorldNetDaily.com, 15 April, 2005 15 Multiple blasts struck refinery, Associated Press, 29 April 2005 16 Daniel Pipes, Denying Terrorism, New York Sun, 8 Februari 2005 17 Gunman shoots 7, kills himself at Empire State Building, CNN, 24 Februari 1997 18 Pipes, Denying Terrorism 19 Daniel Pipes, Terror & Denial, New York Post, 9 Juli 2002 153

Oktober 2002. Voordat zij werden gepakt, beschreven de misdaadonderzoekers het als misdaden van een “boze witte man.” Echter, de daders bleken twee donkere mannen te zijn. Nadat zij gepakt werden, verwees de media naar hem als John Williams en niet als John Mohammed en negeerden zij zijn bekering tot de Islam, en de daarop volgende naamsverandering. Op 6 Augustus 2003, sneed een Moslim met de naam Mohammed Ali Alayed de keel door van zijn vriend Ariel Sellouk, een jood. Alayed had zijn vriendschap verbroken toen hij zich meer toewijdde aan Islam. Op de avond van de moord belde Alayed zijn “vriend” Sellouk op, en vroeg hem om samen naar een bar te gaan, voordat zij naar Alayeds appartement zouden gaan. Daar vermoordde hij Sellouk. De twee hadden geen ruzie met elkaar in de bar. Alhoewel Alayed hem vermoordde op een manier zoals de jihadisten doen in Irak, en na de moord naar de Moskee ging, zeiden de autoriteiten dat zij “geen bewijzen konden vinden dat Sellouk … werd vermoord vanwege zijn ras of religie.”20 Een boek dat je niet geacht wordt te lezen The Raft of Mohammed door Jean Pierre Peroncel-Hugoz. St. Paul, MN, Paragon House, 1988 Naast het levendig detailleren van de vooroordelen naar niet-Moslims dat ongebreideld voorkomt in de Islamitische wereld, haalt PeroncelHugoz vernietigend uit naar de dhimmiwetten die van toepassing zijn op talloze Amerikaanse en Europese schrijvers, politici, en andere publieke figuren. Hij laat zien hoe gretig Politiek Correcte Westerlingen zijn om het beste van Islam te denken – en hoe ver ze gaan om feit met fictie te verwisselen. Er zijn veel meer voorbeelden: Toen een Moslim op 5 November 2005 met de naam El Sayyid Nosair de Israëlische politiek activiste Meir Kahane vermoordde in New York, schreven de autoriteiten de moord niet toe aan jihad, maar aan Nosairs depressie. En toen een co-piloot een vliegtuig van Egypt Air (vlucht 990) liet neerstorten op 31 Oktober 1999, en daarbij 217 mensen doodde, werd er geen melding gemaakt van een terrorisme, alhoewel de piloot 11 keer uitriep, “Ik vertrouw op Allah” vlak voordat het vliegtuig neerstortte.21 Proberen de publieke figuren en ambtenaren van de autoriteiten de Amerikanen niet ongerust te maken en te alarmeren? Zijn ze bang voor een reactie vanuit het publiek, en willen ze hiermee onschuldige Moslims beschermen? Wat hun motivatie ook mag zijn, ze houden wel het (Amerikaanse) publiek in het duister over de werkelijke natuur van jihad terreur, en de mate van dreiging die daarvan uitgaat. 20 Andrew Tilghman, Saudi pleads guilty to killing jewish friend in Houston, Houston Chronicle, 12 Januari 2004 21 Daniel Pipes, Denying Terrorism 154

Hoofdstuk 17 HET BEKRITISEREN VAN ISLAM KAN SLECHT ZIJN VOOR DE GEZONDHEID Het lijkt erop dat de vrijheid van meningsuiting langzamerhand uit het raam wordt gegooid. Het goedpraten van Islam en jihad gaat verder dan Raad eens.. tendentieuze propaganda. Eerlijk onderzoek naar de oorzaken van Islamitisch terrorisme worden in toenemende mate aangemerkt als “haatzaaien” door het Politiek Correcte establishment. De Islamitische organisatie CAIR heeft talloze rechtszaken aangespannen tegen iedereen die negatieve dingen zegt over Islam, die zij niet leuk vinden – om ervoor te zorgen dat iedereen die de waarheid wil spreken over de religie zich drie keer bedenkt om dat te doen. “Er is geen twijfel dat CAIR dit begrijpt,” merkt commentator John Derbyshire op van de National Review, een Magazine voor conservatieve waarden. “Zij hebben Saoedische oliegeld achter hen staan, en financiering is geen probleem voor hen. Zij hebben in wezen ongelimiteerde fondsen. Zij willen iedereen de mond snoeren. Over het onderwerp van Islam, is vrijheid van meningsuiting praktisch een stille dood gestorven.”1 In de tussentijd hebben de Islamitische jihadisten hun eigen methoden om critici te mond te snoeren, zoals de moord op Theo van Gogh, in November 2004 op straat van Amsterdam laat zien. • Een Australische staat heeft het vrijuit de waarheid spreken over Islam illegaal gemaakt … En Groot-Brittannië en andere landen overwegen dezelfde wetten in te voeren. • Gewelddadige Islamitische intimidatie is aangekomen in het Westen: zo werd de filmmaker Theo van Gogh in Amsterdam op straat vermoord voor naar verluidt beledigen van Moslims. • Bekeerlingen van Islam naar Christendom moeten vaak in angst leven, zelfs in Europa en V.S. Het temperen van vrijheid van meningsuiting in Amerika: FOX 24 en CAIR 24 is een dramaserie op TV van de zender FOX. Episodes van de serie laten Bosnische terroristen zien, Duits terroristen, Zuid-Amerikaanse terroristen, en terroristen van een Shell-achtige conglomeraat. En de serie 24 laat Moslimterroristen zien – of ten minste terroristen met vaag een Midden-Oosters aspect. Maar terwijl geen Bosniërs, Duitsers, Zuid-Amerikanen, of Shell-executives het netwerk contacteerden om te klagen over de manier waarop zijn geportretteerd werden, toen FOX zich waagde op het territorium van de terroristen, wekte dit onmiddellijk de woede van de Islamitische organisatie CAIR op. Sabiha Khan van CAIR van de CAIR-vestiging in de staat Californië, sprak de bezorgdheid uit dat de Moslimterroristen die het programma 24 voorkomen, zouden “bijdragen aan een atmosfeer dat het oké is om Moslims geweld aan te doen of te discrimineren. Dit zou in praktijk mensen schade kunnen berokkenen in het echte leven.”2 Vertegenwoordigers van CAIR hebben toen een vergadering belegd met het FOX bestuur om zijn bedenkingen te uiten. 1 Email naar de auteur, 31 Maart 2005 2 Dana Parsons, 24’s Latest Plot Twits Pains Some Muslims, Los Angeles Times, 12 Januari 2005 155

In de tussentijd had IslamOnline, een populaire nieuwswebsite voor Moslims dat vanuit Qatar onderhouden wordt, zijn eigen ideeën wie er achter de introductie zat van de FOX-serie 24 over Moslimterroristen. Het verklaarde dat FOX Entertainment Groep, “een deel is van de Nieuws Corporatie van de Joodse miljardair Rupert Murdoch.” Het verklaarde dat 24’s nieuwe plan werd “toegejuicht door Joodse groepen en lobbygroepen in een poging om de ‘ware natuur’ van Moslims te onthullen,” en het merkte op dat “Joodse schrijver Daniel Pipes in de Israëlische krant Jeruzalem Post en de Amerikaanse New York Post schreef dat hij hoopte dat FOX niet zou buigen voor de bezwaren van de Moslims voor de serie.”3 De Nieuwswebsite liet het woord “Joods” vallen voor Raad eens.. • In Oostenrijk heeft een rechter een boete van 480 Euro gegeven, aan een vrouw die seminars hield, waarin ze Mohammed een pedofiel noemde. Beroep in Oostenrijk en bij het Europees Hof, mocht niet baten. De boete zou geen inbreuk zijn op de vrijheid van meningsuiting. Nu kan dus elke Moslim in Oostenrijk een zaak aanspannen als iemand Mohammed een pedofiel noemt. de aanhef “miljardair Rupert Murdoch”, toen het geinformeerd was dat Murdoch in feite niet van Joodse origine is, maar de strekking van het artikel was nog steeds duidelijk: de introductie van Moslimterroristen in de serie 24 was weer een nieuw feit dat aan de lange lijst van Joodse samenzweringen toegevoegd kon worden. Het is de frequent voorkomende paranoïde kniepeesreflex aan de kant van de verdedigers van Islamitische jihad, dat een ieder die zich verzet tegen hen Joods moet zijn. Deze paranoïde houding ten opzichte van Joden wordt gevoed door de Koran, en hoe de Joden in de Koran worden neergezet, als onbetrouwbare, listige, en vervloekte individuen. En natuurlijk willen de hedendaagse jihadisten ons laten geloven dat de problemen tussen de Moslims en nietMoslims allemaal begonnen zijn – vanwege Israël. Maar de “Joodse groepen en lobbyisten” hebben uiteindelijk touwtjes losgelaten van FOX, zelfs • In Eindhoven en Utrecht lopen vredelievende demonstraties van Pegida in 2019 volledig uit de hand. Pegida aanhangers lopen met een aanhangwagen door de straten, en draaiden een parodie op het nummer van John Lennon: “Imagine there is no Islam…” Moslimjongeren gooiden stoeptegels naar passanten om hun woede te uiten. Zij voerden gebedsrituelen uit op straat. Pegida-aanhangers worden opgepakt door politie, en de voorman van Pegida Nederland wordt met de dood bedreigd. Moslims worden pas later opgepakt, doordat de politie zelf vreest voor de agressie van Moslims. voordat het netwerk een vergadering belegde met het bestuur van CAIR, want de producenten van 24 verwijderden wat materiaal van de show, omdat zij bang waren dat dit een stereotype beeld zou neerzetten van Moslims. FOX stemde ook in met het verspreiden van CAIR’s algemene dienstaankondiging van Amerikaanse Moslims aan het publiek, alhoewel de aangesloten netwerken niet gebonden waren om het uit te zenden. (In praktijk was dit een propagandastuk dat de rol van Moslims in de Amerikaanse cultuur benadrukte en dat Islam een belangrijk onderdeel uitmaakte van de Amerikaanse cultuur). Een pact met de duivel Maar waarom speelde FOX met de bal die door CAIR werd toegeworpen? Waren de bestuursleden van FOX zich ervan bewust dat dat drie van de vertegenwoordigers van CAIR gearresteerd zijn geweest voor verscheidende terroristisch gerelateerde activiteiten? Ja, zei een bron vanuit FOX, dat is algemeen 3 Adam Wild Aba, Fox Features ‘Muslim Terrorists’ in ‘24’ Drama, Islamonline, 10 Januari 2005 156

bekend. Zijn zij er ook bewust van dat CAIR grondlegger Nihad Awad die meegeholpen heeft om de organisatie op te richten, daarvoor bij de IAP – Islamitische Associatie voor Palestina – had gewerkt, waar hij PR-directeur was? Voormalig FBI medewerker van de antiterrorisme eenheid, Oliver Revell heeft de IAP “een voorhoede organisatie voor Hamas” genoemd, “die zich bezighoudt met propaganda voor Islamitische militanten.”4 Weten zij ook 5dat Awad zelf heeft verklaard, “ik sta volledig achter de Hamas beweging”? Nou, ja, zei de bron, zij zijn zich bewust van de beschuldiging dat CAIR enkele banden heeft, die een beetje moeilijk zijn, met Hamas, maar zij beoordeelden de klachten van deze organisatie op hun eigen voorwaarden, Dat is wat FOX altijd doet, zei hij. Het beschouwt namelijk niet wat de bron van de klacht doet, maar de waarde van de klacht zelf. Dus als de Ku Klux Klan een klacht indient bij FOX, dan zou die klacht op zijn eigen waarde worden beoordeeld, en niet vanwege de bron? De noodklok luiden voor het Westen? In December 2004 werden twee Christelijke pastors in Australië schuldig bevonden aan het religieuze belasteren van Moslims, oftewel religieuze smaad. Alhoewel de beslissing was gebaseerd op religieuze haatwetten die huidig op stapel staat in een staat in Australië, het groter verhaal is dat dergelijke wetten op stapel staan voor meer wetgevende machten in de Westerse wereld, en dit is een bedreiging voor ons allen. Toen bijvoorbeeld de eerste minister van Groot-Brittannië in 2005 Tony Blair een wetsontwerp introduceerde met betrekking tot “Aanzetten tot Religieuze Haat,” kwam hij tegemoet aan een steeds groter wordend Moslimblok in Groot-Brittannië. Het was te controversieel, en het werd in April 2005 ingetrokken, maar het is nog steeds een live kwestie, en het zou zomaar een wet kunnen worden in de nabije toekomst.6 De zaak in Australië laat zien wat het eindresultaat kan zijn van zulke wetten. Een van de veroordeelde pastor in Australië, Daniel Scot, is een geëmigreerde Pakistaan. Hij vluchtte zijn land uit zeventien jaar eerder, toen hij geconfronteerd werd met de beruchte sectie 295C van het strafwetboek, die het mandaat geeft voor de doodsstraf of levenslang in de gevangenis, voor een ieder die “de heilige naam van de heilige Profeet Mohammed belasterd (de zogenaamde blasfemiewet). Het is een verraderlijk rekbaar statuut, dat vaak gebruikt wordt om Christenen te verstrikken, door hun aan te klagen voor blasfemie, als zij in het nauw gedreven worden als zij voor de staat erkennen dat zij niet in Mohammed geloven als een profeet. Scot ging naar Australië, waar hij geconfronteerd werd met de wetten van de Australische staat Victoria, de nieuwe religieuze lasterwetten. De rechter, Michael Higgins, van het Victoria Burger en Administratieve Tribunaal bevond hem schuldig aan het belasteren van Islam, in een seminar die georganiseerd was door zijn kerkelijke groep, Catch-the-fire bediening. De rechter verklaarde dat Scot tijdens het seminar zei: “de Koran promoot geweld, moord en plundering.” In het licht van de Koran passages zoals 9:5, 2:191, 9:29, 47:4, 5:33 en vele anderen, kan dit niet echt een kwestie van meningsverschil zijn. Zoals wij weten hebben Moslims naar verzen in de Bijbel gewezen, waarvan zij claimen dat die eveneens gewelddadig en aanstootgevend zijn, of zij claimen dat de overgrote meerderheid van Moslims zulke verzen niet letterlijk nemen. Echter, er is een eigenaardig sterk verzet tegen de waarheid nodig, om te ontkennen dat zulke verzen bestaan, en om iemand die deze verzen aanwijst schuldig te bevinden aan religieuze lastering. 4 Muslim-rights vote indicted in jihad plot, WorldNetDaily.com, 9 Juli 2003 5 Joe Kaufman, A Night of Hamas ‘Heroes’, FrontpageMagazine.com, 8 Maart 2004 6 Religious Hate Law: A Threat to Free Speech? Barnabas Fund, 6 April 2005, www.barnabasfund.org 157

Echter Higgins was niet klaar. Hij tekende Scot ook nog aan voor het beweren dat de Koran “vrouwen slecht behandelt, zij moeten behandelt worden als een veld voor de ploeg, ‘gebruik haar zoals je wenst,’” en dat daarin, “huiselijk geweld in het algemeen wordt aangemoedigd.’”7 Hij bracht het Scot in rekening dat hij gezegd had dat de Koran voorschrijft “dat de hand van een dief afgehakt moet worden voor stelen.” Maar het idee van het veld, en “gebruik haar zoals je wenst” is van Soera 2:223 van de Koran. Echtgenoten worden in 4:34 verteld om hun ongehoorzame vrouwen te slaan. Amputatie voor diefstal is voorgeschreven in 5:38. Welke Koran leest rechter Higgins eigenlijk? Higgins had het niet alleen fout met de Koran, maar ook wat betreft Scot’s eigen verklaringen. De rechter legde Scot ten laste dat hij Moslims “demonen” heeft genoemd, maar volgens mensenrechtenactivist Mark Durie, die betrokken was bij de zaak, “zei Scot op een bepaald moment in het seminar dat in de Koran er djinn (geestelijke wezens) voorkomen, die Moslim worden als antwoord op de boodschap van de Islam. Echter, in zijn samenvatting lijkt de rechter dit te interpreteren als de uitspraken van Scot zelf, en dat hij gezegd heeft dat Moslims demonen zijn. Dus ‘Sommige demonen zijn Moslims’ worden ‘Moslims zijn demonen’!”8 Snap jij het nog? Een vooraf bepaalde uitkomst Er zijn enkele hints dat de uitkomst van de zaak van te voren al bepaald was. Toen scot tijdens het proces, de Koranverzen voorlas, die discriminerend zijn naar vrouwen toe, stopte een advocaat hem. Dit was de advocaat van de Islamitische Raad van Victoria, de organisatie die het proces had aangespannen, die zei: “Door de verzen luid op te lezen, dat zij in zichzelf al religieuze laster zijn.” Onthutst antwoordde Scot: “Hoe kan dit lasterend zijn naar Moslims toe, als ik alleen vanuit de Koran voorlees?”9 Met religieuze lasterwetten die nu naar Groot-Brittannië komen, en ongetwijfeld elders in het Westen, rinkelt Scot de bel voor de wereldwijde gevolgen hiervan, en hier moet een antwoord op komen. Als het aanzet tot haat naar Moslims als de niet-Moslims simpelweg uitzoeken en vertellen wat Islam en de Koran werkelijk onderwijzen, dan kan er nooit een redelijke discussie over Islam plaatsvinden. Zulke wettelijke bescherming en lasterwetten maken Moslims de facto een soort aparte ‘beschermde klasse’, die verheven staat boven kritiek en ook niet bekritiseerd mag worden. En dit gebeurt precies in een tijdperk waarin het juist noodzakelijk is om de implicaties te onderzoeken van het toelaten van mensen die een meer trouw zweren aan de Islamitische wet, dan aan pluralisme, vrijheid en democratie. Het bekritiseren is niet gelijk aan het aanzetten tot haat De moedige ex-Moslim Ibn Warraq roept Moslims op om “de rol te erkennen die de Koran speelt in het propageren en verspreiden van geweld.” Als zij dat niet doen, hoe kan er dan een eind komen aan jihad terrorisme? Wat zal de jihadisten tegenhouden om door te gaan met het gebruiken van Koranverzen om meer terroristen te werven, net voor de neus van dwaze, onzinnige Westerlingen als rechter Higgins. Wie zal de voorkeur hebben om te doen alsof er niets aan de hand is. 7 Michael Higgins, Summary of Reasons for Decision, Victorian Civil and Administrative Tribunal, Human Rights Division, 17 December 2004 8 Mark Durie, Daniel Scot’s (in)credible testimony, jihadwatch.org, 1 februari 2005 9 Patrick Goodenough, Verdict in ‘Vilifying Islam’ Case Exposes Christian Faultlines, CNSNews.com, 20 December 2004 158

Toen rechter Higgins een schuldigverklaring van Daniel Scot tekende, zou hij net zo goed voor de doodstraf kunnen tekenen van niet alleen de staat Victoria, maar voor een vrij Australië, en – als zijn voorbeeld elders ook gevolgd wordt – in de gehele Westerse wereld. De moord op Theo van Gogh Een gebeurtenis in Holland een maand voordat het onheilspellende vonnis van Higgins getekend werd: Op 2 November 2004 werd Theo van Gogh dood geschoten door een Moslim in de straten van Amsterdam, vanwege een film die hij had gemaakt. Zijn aanvaller was een Nederlandse Marokkaan die traditionele kleding droeg. Nadat hij hem neergeschoten had, stak hij hem herhaaldelijk met een mes, sneed zijn keel open met een slagersmes, en liet een briefje achter op het lichaam. Dit briefje bevatte verzen van uit de Koran, en bedreigingen aan het adres van verschillende publieke figuren die zich hadden uitgesproken tegen de toestroom van Moslimimmigranten in Nederland. Maar de ministerpresident Jan Peter Balkenende zei, “Er is niets bekend over het motief.”10 Anderen waren niet zo voorzichtig. Een Nederlandse student zei, “Dit moet stoppen, eens en voor altijd. Je kunt niet zomaar mensen vermoorden op straat op een afschuwelijke wijze, als je het niet met iemand eens bent.” Job Cohen (PvdA) , de burgemeester van Amsterdam verklaarde: “Wij zullen luid en duidelijk laten zien, dat vrijheid van meningsuiting belangrijk voor ons is.”11 Acht weken daarvoor werd Theo van Gogh’s film Submission (vertaald: onderwerping) uitgezonden op Nederlandse TV. Het geesteskind van een ex-Moslim lid van het Nederlandse parlement, Ayaan Hirschi Ali, schreef het script en deed de voice-over. De film liet beelden zien van de mishandelde Moslim vrouwen, van geslagen vrouwen die transparante gewaden droegen, die hun borsten lieten zien, met verzen van de Koran op hun lichamen geschreven. De film werd uitgezonden door het tvprogramma zomergasten. Beledigend? Slechte smaak? Dat was waarschijnlijk de bedoeling. Van Gogh, de achterkleinzoon van Vincent van Gogh’s broer (“beste Theo”), was een welbekende en controversiële figuur in het Nederlandse medialandschap. In de jaren daarvoor had hij al Joden en Christenen aangevallen, met genoeg heftigheid om formele klachten uit te lokken . Maar na de film Submission, bleven de doodsbedreigingen binnenkomen. De filmmaker was eerst onbezorgd. De film zelf, zei hij, was “de beste bescherming die ik kan hebben. Het is niet iets om mij zorgen over te maken.”12 Later bleek hij wel degelijk bang geweest te zijn. Voor de volledigheid, Geert Wilders zou in 2008 volgen met een korte film getiteld Fitna, wat beproeving betekent. De film werd alleen uitgebracht op het internet, maar bracht voldoende reacties en bedreigingen met zich mee. In tegenstelling tot van Gogh, werd Wilders wel beveiligd. Van Gogh was niet de eerste Van Gogh’s dood laat zien, dat een ieder die vrijheid waardeert, zich zorgen zou moeten maken, want deze moord gepleegd door een woedende Moslim vanwege “blasfemie” is niet nieuw. Noch is het een overblijfsel uit een ver verleden. In 1947 vermoordden Islamitischr radicalen de Iraanse rechter Ahmad Kasravi in de rechtszaal; Kasravi was daar om zichzelf te verdedigen tegen de aanklacht 10 Toby Sterling, Dutch filmmaker Theo van Gogh Murdered, Associated Press, 2 November 2004 11 Dutch Filmmaker Killed, Muslims condemn, IslamOnline.net, 2 November 2004 12 Sterling, Dutch Filmmaker Theo van Gogh Murdered. 159

dat hij Islam had aangevallen. Vier jaar later vermoordden leden van dezelfde radicale groep, Fadayane Islam, de Iraanse premier Haji-Ali Razmara, nadat een groep van Moslimgeestelijken een fatwa tegen hem hadden uitgesproken, die riep om zijn dood. In 1992 werd een Fatwa uitgesproken tegen de schrijver Faraj Foda, en hij werd bijgevolg vermoord door Moslims die boos waren om zijn “geloofsafval” van Islam – een andere overtreding waarbij de traditionele Islamitische wet de doodstraf voorschrijft. Foda’s landgenoot, de Nobelprijswinnaar en schrijver Naguib Mahfouz werd in 1994 doodgestoken na beschuldigingen van blasfemie. Onder invloed van de Pakistaanse blasfemiewetten, zijn vele niet-Moslims gearresteerd, gemarteld, en veroordeeld tot de doodstraf bij het geringste spoor van bewijs. En natuurlijk is er Ayatollah Khomeini’s beruchte dood-fatwa tegen de schrijver Salman Rushdie. Maar voor zulke dingen die gebeuren in Iran en Egypte, twee landen waarin de Islamitische traditie wijdverbreid is, is een ding. Om een godslasteraar wreed vermoord te zien in de straten van Amsterdam op klaarlichte dag is geheel iets anders. Voor ongeveer 45 jaar (sinds 1970) heeft Europa massa immigratie aangemoedigd vanuit Moslimlanden. Moslims maken nu ongeveer 5 procent uit van de bevolking van Nederland, en de aantallen groeien snel. Maar het is nog steeds een taboe in Europa – net als in Amerika – om enige vragen op te werpen, om uit te vinden hoezeer deze bevolking bereid is om Westers pluralisme te omarmen. Toen de Nederlandse politicus Pim Fortuyn dezelfde vragen probeerde op te werpen in 2002, werd hij verguisd door het Politiek Correcte establishment, en werd hij neergezet als een rechtsextremistische racist – in lijn met de voortdurende tendens van de Westerse media om vragen over Islam telkens in de sfeer van racisme te trekken, terwijl radicale Islam bij alle rassen wordt aangetroffen. En Fortuyn zelf, natuurlijk, werd uiteindelijk vermoord door een Nederlandse aanvaller die het “voor de Nederlandse Moslims deed.”13 Fortuyn en waarom hij mikpunt was van Links Fortuyn zei onder andere dat Islam bedreiging was voor de samenleving en dat er een islamisering plaatsvindt. Hij zei ook dat Islam “een achterlijke cultuur was”. Door deze laatste uitspraak werd hij uit de partij Leefbaar Nederland gezet, waardoor hij zijn eigen partij begon. Echter twee maanden later behaalde hij een grote overwinning bij de gemeenteraadsverkiezingen van Leefbaar Rotterdam. In diezelfde maand publiceerde hij zijn boek “de puinhopen van paars”, dat tevens zijn verkiezingsmotto werd bij zijn nieuwe partij Lijst Pim Fortuyn. Op 5 mei 2002, 9 dagen voor de verkiezingen werd hij vermoord. Pim Fortuyn maakte diverse uitspraken die veel stof deed opwaaien, en daarnaast ook hevig zijn hevig aangevallen door Politiek Correcte establishment en onder anti-discriminatie wetten: ✓ "Ik ben ook voor een 'koude oorlog' met de islam. De islam zie ik als een buitengewone bedreiging, als een ons vijandige samenleving." ✓ "Je moet de moskeeën zien als mantelorganisaties. [..] In de moskeeën worden martelaars gefokt."14 ✓ Wat ik wel zeg, is dat het nu afgelopen moet zijn. En dat we er genoeg hebben. Veertigduizend per jaar, dat is in vier jaar tijd een stad van een omvang van Groningen. Dat moeten mensen zich eens even goed realiseren. En dan veelal: enkele reis onderklasse. Nou dat zie ik niet zo zitten. Daar moeten we maar eens even mee stoppen.15 13 Andrew Osborn, ‘I shot Fortuyn for Dutch Muslims,’ says accursed, Guardian, 28 Maart 2003 14 Pim Fortuyn, 'Ik ga vanuit het Catshuis regeren'", Elsevier, 1 september 2001 (via Internet Archief) 15 Bron: Wikipedia, Pim Fortuyn, Nederlandse, website 2020 160

De kosten voor het in stand houden van de Politiek Correcte mythes De dood van Fortuyn en Van Gogh laat zien dat de kosten voor het in stand houden van een taboe op het bekritiseren van Islam steeds groter wordt. Een van de voorwaarden van vredelievend samenleven en naast elkaar bestaan van geloofssystemen en religie in een seculiere maatschappij is – jawel, vrijheid van meningsuiting – in het bijzonder de vrijheid om te bevragen, om het oneens te zijn, zelfs om te bespotten en belachelijk te maken. Multiculturalisme is op weg naar een tegenstelling: als een groep in staat is om de eisen dat zijn leerstellingen boven kritiek verheven zijn, dan is het niet langer gelijkwaardig meer, maar begeeft men zich op het pad van hegemonie en alleenheerschappij. Moeten andere groepen dat tolereren in de naam van politieke correctheid? Het is allang nodig geweest, dat deze overwegingen deel zouden uitmaken van het openbare debat Mohammed versus Jezus “En als niemand je wilt ontvangen of naar je wil luisteren, schud het stof van je voeten, en verlaat het huis of de stad.” Jezus (Mattheus 10:14) “En wie zijn Islamitische religie verandert, doodt hem”16 Mohammed in Westerse landen. In welke mate zijn Moslim immigranten in Westerse landen bereid om hun eigen Islamitische beperkte visies aan de kant zetten, met betrekking tot het bevragen, bekritiseren en het verlaten van Islam? Nadat van Gogh vermoord was, gingen duizenden mensen de straten van Amsterdam op, om hem de laatste eer te bewijzen. Tussen hen was een Moslimvrouw die verklaarde, “ik was het niet met van Gogh eens, maar hij was een persoon die zijn vrijheid van meningsuiting gebruikte.” Zij hield een bord in de lucht met daarop de tekst “Moslims tegen geweld,” en verklaarde, “ik besloot dat als een Moslim en een Marokkaan, kan ik mijn verantwoordelijkheid nemen om te laten zien dat wij niet achter deze daad staan.”17 Maar de traditionele Moslimvisie is, helaas, levend en wel, en werd duidelijk geformuleerd in 2002 door een Pakistaanse Federale Sharia Rechtbank: “De straf voor het minachten van de Heilige Profeet … is de dood en niets anders.”18 Niemand weet hoeveel Moslims in Europa en Amerika de visies hebben van de Marokkaanse vrouw bij de stille tocht in Amsterdam, en hoeveel aan de kant staan van de Pakistaanse Sharia Rechtbank – en de moordenaar van Theo van Gogh. Als de Westerse landen uit onwetendheid, of als gevolg van angst of kortzichtige belangen doorgaan met het weigeren om deze vragen te beantwoorden, zullen er nog veel meer van deze incidenten plaatsvinden, zoals het bloederige tafereel in Amsterdam in November 2004. Het leven in angst om Christen te zijn in Amerikaanse staat Virginia Dit zou echt niet in Amerika kunnen gebeuren, of wel? Fout. Bij een conferentie die in September 2004 werd gehouden, was de beveiliging erg streng, vanwege bedreigingen van Moslims die dezelfde ideologie aanhangen als de moordenaar van Theo van Gogh. De conferentie werd niet in Teheran, of Karachi, maar net buiten Washington D.C., in Falls Church in de staat Virginia. 16 Sahih Bukhari, vol. 9, boek 88, nr.6922 17 Thousands remember slain van Gogh, BBC News, 2 November 2004 18 Ashok K., Behuria, It is Election Time …., Asian Affairs, Oktober 2002 161

Dat klopt: In Amerika in 2004, bekeerlingen vanuit Islam naar Christendom spreken in het openbaar onder andere aangenomen namen, uit angst om de nieuwe slachtoffers te worden van de wereldwijde jihad. De conferentie werd genoemd “Conventie voor gelovigen met Moslimachtergrond,” een Christelijke bijeenkomst, die gesteund werden voor verschillende groepen, inclusief de Algemene Baptisten Vereniging van Virginia. De krant the Washington Times schreef dat de “conventie een strenge toegangsregistratie had, en onder strenge bewaking stond, om de deelnemers te beschermen, waarvan velen te maken hadden met doodsbedreigingen of verbanning door de familie omdat zij het Islamitische geloof verlieten.”19 Als je Islam verlaat, moet je sterven Waarom moesten zij deze buitengewone voorzorgsmaatregelen treffen? Omdat, zoals wij al gezien hebben, wanneer een Moslim zich bekeert tot een ander geloof, de traditionele Islamitische wet de Een boek dat je niet geacht wordt te lezen doodstraf voorschrijft. Dit is niet, let op, “extremistische” Islam. Het maakt deel uit van de algemene heersende stroming van (mainstream) Islam, die gebaseerd is op verklaringen van Mohammed: “Wie ook zijn Islamitische religie veranderd, doodt hem.”20 Het is ook gebaseerd op verklaringen in de Koran: “Maar wie van jullie zich van zijn geloof afkeert en sterft als een ongelovige – diens werken zullen tevergeefs zijn in deze wereld en in de toekomende, en zij zullen de bewoners van het vuur zijn voor altijd” (Koran 2:217). Dit is door traditionele Moslimcommentators algemeen geïnterpreteerd als het geven van de sanctie van de doodstraf voor afvalligen (Engels: apostate) – wat zij afleiden van het deel in het vers waarin gesproken wordt over dat het leven van de afvallige “tot niets zal komen in deze wereld en in de toekomende.” Wanneer bekeerlingen niet worden gedood, worden zij op een andere manier onder druk gezet. Zo 23 Jaar: Een studie van de Profetische Carrière van Mohammed, door Ali Dashti, Costa Mesa, CA, Mazda Publishers, 1994. Boek in het Engels. ‘Ali Dasthi’ (1896-1982) was Iraanse Moslim die de moed had om eerlijk naar Mohammeds carrière te kijken, en openlijk te schrijven over het geweld van de Profeet, het niet-miraculeuze karakter en de morele tekorten in de Koran, en veel meer. Hiervoor belandde hij in de gevangenis, alhoewel hij meer dan 80 jaar oud was. Hij werd daar gemarteld, en uiteindelijk vermoord door religieuze gangsters in de Islamitische Republiek van Iran. zijn onder heel gangbaar: gedwongen scheidingen, gedwongen huwelijken (met een Moslim) bedreigingen, mishandelingen, gedwongen opsluiting. De organisator van de conferentie had dit aan den lijve ondervonden: “ik werd opgeroepen door mijn ambassade, en er werd mij verteld dat ik mij beter kon bekeren, anders zou ik niet terug kunnen keren naar mijn familie.” Een andere bekeerling verklaarde dat zij haar familie nog niet had verteld dat zij een Christen geworden was. “Ik weet dat zij mij zullen verstoten,” zei ze, “als ze mij niet zullen doden.” In een vrij Amerika, wat zeg je? 19 Amy Doolittle, Muslim peril in a new faith, Washington Times, 6 September 2004 20 Sahih Bukhari, vol. 9, boek 88, nr 6922 162

Wat gebeurt er als ‘de rechterlijke macht’ de andere kant opkijkt Deze mensen leven in angst omdat de ingesleten patronen en de voortdurende onwilligheid van de kant van de autoriteiten om de realiteit onder ogen te zien van Islam in hun land. De wetshandhavers weten het niet of het kan hen weinig schelen dat Islam de doodstraf voorschrijft aan degenen die de religie verlaten. Als zij wisten dat deze voorziening bestaat, dan zouden zij hoogst waarschijnlijk gewoon aannemen dat Moslims in de Verenigde Staten deze provisie opzij zouden schuiven, en de waarden van de Westerse maatschappij accepteren. Velen doen dat, maar een onbekend aantal doet dat niet, en het wordt tijd dat dit feit wordt onderkend. Dit is bijzonder moeilijk voor Westerlingen, omdat het concept van afvalligheid zo vreemd is, en zo ver verwijderd is van de waarden van de hedendaagse seculiere maatschappij. Alhoewel de bekeerlingen in Falls Church Christenen zijn, is dit niet alleen een kwestie die alleen Christenen aangaat. Vrijheid van denken zou een zaak moeten, die een ieder aangaat bij meent voor mensenrechten te staan. De halfslachtige antwoorden van veel Moslims, doet veel bedenkingen opwerpen, of mensenrechten wel degelijk hen naar het hart gaan. Ze herinterpreteren, heroverwegen, en trekken een rookgordijn op, om niet ronduit toe te geven dat zij er niet achter staan. Mensenrechtenorganisaties zouden zich ook meer moeten uitspreken en meer moeten opkomen voor deze mensen. De mensenrechten organisaties zouden het eerst moeten toesnellen om deze mensen te verdedigen. En wetshandhavers en de overheid zouden hen ook meer te hulp moeten komen om hun te helpen, in de naam van vrijheid. In plaats daarvan spreken zij lovende woorden over Moslimorganisaties, en proberen zij het hun naar de zin te maken. Maar vanwege de wurggreep die het Politiek Correcte establishment heeft op een vrije discussie over Islam, en omdat schimmige groepen zoals de Amerikaanse Moslimorganisatie CAIR, het voor elkaar gekregen heeft om de slachtofferrol te claimen voor de Moslims in het land, hebben zowel de overheid als de belangengroeperingen geen woord gerept over deze bekeerlingen. 163

Hoofdstuk 18 DE KRUISTOCHT DIE WIJ VANDAAG DE DAG HOUDEN Toen Paus Johannes Paul II aan het eind van zijn pontificaat gevraagd werd, of de Katholieke Kerk zijn houding ten opzichte van Islam zou veranderen, antwoordde Aartsbisschop Michael Fitzgerald, voorzitter van de Pauselijke Raad voor Interreligieuze Dialoog, “Er kan een grotere nadruk komen te liggen op religieuze vrijheid. Maar ik denk niet dat zij ooit in oorlog treden. De tijden van de Kruistochten zijn voorbij.”1 Dit is zo duidelijk dat het eigenlijk niet gezegd hoeft te Raad eens.. • Europa zou Islamitisch kunnen zijn aan het eind van de 21e eeuw. worden. Ondanks de koortsachtige fantasieën van de jihadisten wereldwijd, zijn de Kruistochten over, en worden ze alleen nog in de geschiedenisboeken vermeld. Maar de jihad waarmee de Kruisvaarders geconfronteerd worden, is niet over. De 1000 jaar oude Moslim-droom van een Islamitisch Europa is zeker niet over. In zeker opzicht is dit nu dichterbij dan ooit om tot vervulling te komen op een zeker moment in de geschiedenis. • Om de internationale jihadistische bedreiging het hoofd te bieden, moeten de V.S. zijn beleid m.b.t. de vriendschapsbanden heroverwegen op basis van waar deze landen staan m.b.t. Islamitische jihad. • Bekeerlingen van Islam naar Christendom moeten vaak in angst leven, zelfs in Europa en V.S. De Islamisering van Europa Zullen toeristen in het jaar 2105 een moment hebben voor het bezoeken van de “moskee van de Notre Dame” en de “Eiffel Minaret?” Als gevolg van een massale immigratie en officiële dhimmi-status van Europese leiders, bereiken Moslims vandaag de dag waartoe zij niet in staat waren te bereiken in de tijd van de Kruistochten: het veroveren van Europa. Hoe snel is Europa aan het Islamiseren? Zo snel zelfs dat historicus Bernard Lewis, die trouwens door zijn eervolle carrière behoorlijk onoprecht is geweest over Islamitische radicalisering en terrorisme, ronduit vertelde in een Duits krant Die Welt: “Europa zal Islamitisch zijn aan het eind van de eeuw.”2 Of misschien eerder: als de demografische trend zich voortzet, kunnen landen als Frankrijk, Nederland, en andere West-Europese landen in het midden van deze eeuw een Moslim meerderheid hebben. Tegelijkertijd zijn deze groeiende Moslim minderheden in toenemende mate assertief en verstorend. Hieronder enkele aanwijzingen hiervoor van andere Europese landen: Zwedens derde stad, Malmö, is min of meer een Midden-Oosterse buitenpost geworden in Scandinavië. Een kwart van de bevolking in de stad is nu Moslim, en dit aandeel is snel aan het groeien. De Moslims van Malmö blijken weinig gelegen te zijn aan tolerantie en vredelievend samenleven. Zelfs de politie is bang: “Als wij onze auto daar parkeren, wordt die beschadigd – dus moeten wij vaak met twee voertuigen komen, een om het andere voertuig te beschermen,” vertelde een politieagent in Malmö. In de tussentijd komen 1 Daniel Williams and Alan Cooperman, Vatican Is Rethinking Relations with Islam, Wastington Post, 15 April 2005 2 Europa wird am Ende des Jahrhunderts islamisch sein, Die Welt, 28 Juli 2004 164

Zweerde ambulance medewerkers niet meer in sommige delen van Malmö, tenzij de politie hen begeleidt.3 Een school in Denemarken in Aarhus, de Nordgårtsskolen, heeft de naam gekregen de eerste Deens-vrije school te zijn – dus een school zonder ‘Denen’. De scholieren komen geheel vanuit snelst-groeiende bevolkingsgroep in Denemarken: Moslim immigranten.4 Eveneens in Denemarken, de Koran is nu verplichte leeskost voor alle middelbare scholieren in de bovenbouw.5 Er zou helemaal niets mis moeten zijn met het lezen van de Koran voor middelbare scholieren, maar gezien de overheersende invloed van de Politieke Correctheid op het Europese Continent, is het onwaarschijnlijk dat dit gepaard zal gaan met een kritisch perspectief. Pakistaanse Moslimleider Qazi Hussein Ahmen gaf een toespraak in een Islamitisch Cultureel Centrum in Oslo. Hem werd het toegestaan om het land binnen te komen, ondanks het feit dat, volgens Noorwegens Aftenposten, hij “vleiende opmerkingen had gemaakt over Osama bin Laden en zijn partij, Jamaat-e-Islami, en hij prees al-Qaida leden als helden.”6 In Noorwegen weigerde hij vragen te beantwoorden of hij dacht dat homoseksuelen gedood moesten worden of niet.7 Elders in Europa neemt jihad een meer gewelddadige vorm aan. Nederlandse autoriteiten hebben in de jaren 2003-2004 ten minste 15 afzonderlijke terroristische aanslagen verijdeld, die alle gericht waren op het bestraffen van Nederland voor de deelname aan de vredesmacht in Irak met 1300 vredestroepen.8 (Noot vertaler: meer zijn in 2018 zeven mannen aangehouden, die ervan verdacht worden dat zij vergevorderde plannen hadden voor een grote terroristische aanslag in Nederland. De verdachten zijn in Arnhem en Weert aangehouden. De middelen waren handgranaten, bomvesten en Kalasjnikovs).9 In Spanje hebben Marokkaanse Moslims, een deel van een gevangenisvleugel overgenomen in het najaar van 2004. Verschillende verdachten van de aanslagen van Madrid op 11 Maart 2004 deden mee aan deze actie. Vanuit de veroverde vleugel zonden ze Moslimgebeden uit met een hoog volume, intimideerden fysiek niet-Moslim medegevangenen, hingen portretten op van Osama bin Laden, en pochten hardop, “Wij zullen deze heilige oorlog winnen.” Wat was het antwoord van de bewakers? Zij vroegen de belhamels om het volume van de gebeden zachter te zetten.10 Europa lijkt te oogsten wat het gezaaid heeft. De pionierende historicus Bat Ye’or, heeft in haar boek Eurabië (Engels: Eurabia), verhaald hoe dit zijn gang is gegaan. Omstreeks 1973 en de jaren daarna, is Europa het pad opgegaan van verzoening, tegemoetkoming, en het culturele afstand nemen, in navolging van kortzichtige politieke en economische baten. Zij bemerkt op dat vandaag de dag, “Europa de evolutie heeft doorgemaakt van een Joods-Christelijke beschaving, met belangrijke postVerlichting/seculiere elementen, naar een ‘beschaving van dhimmi-status,’ d.w.z. Eurabië. Een 3 Steve Harrigan, Sweden Reach Muslim Breaking Point, FOX News, 25 November 2004 4 100 percent immigration at Danish school, DR Nyheder, 9 September 2004 5 Islam part of core curriculum in Danish schools, DR Nyheder, 13 September 2004 6 Bin Laden backer on his way to Oslo, Aftenposten, 9 Augustus 2004 7 Qazi Hussain Ahmed refused to comment on capital punishment on blasphemy and homosexuality during visit to Norway, Pakistani Christian Post, 9 September 2004 8 Secret arrests as Dutch terror threat ‘worse than thought’, Expatica, 14 September 2004 9 Zeven mannen aangehouden voor plannen 'grote terroristische aanslag' in Nederland, Algemeen Dagblad, 27 Sept. 2018 10 Row as Muslim prisoners take on governors, Expatica, 9 September 2004; Giles Tremblett, Spanish jail wing ‘run by inmates’, Guardian, 10 September 2004 165

seculiere-Moslim overgangsmaatschappij, waarin de Joods-Christelijke waarden snel aan het verdwijnen zijn.”11 Als West-Europa wordt geïslamiseerd, zoals demografische tendensen suggereren, dan zal Amerika geconfronteerd worden met een wereld die drastisch verschilt met de wereld van vandaag. Er zullen dan ook meer restricties en verboden (dos en don’ts) worden toegevoegd voor Amerikaanse reizigers aan de backpacker website Wikitravel. Wat kan er gedaan worden? Aartsbisschop Fitzgerald heeft gelijk: de tijd van de Kruistochten zijn allang voorbij. Het idee dat een moderne Paus Christenen zou oproepen om het Heilige Land met militaire middelen te verdedigen, is simpelweg ondenkbaar. Evenals dat de Paus Christenen zou oproepen met Moslims te vechten, en het is zelfs nog minder denkbaar dat een aanzienlijk deel van de Westerse wereld echt zou antwoorden op zo’n oproep. Niet alleen is het Westen veel meer dan in de tijd van de Kruisvaarders verscheurd door verdeeldheid, maar is er ook weinig eensgezindheid met betrekking tot vooruitzichten en doelgerichtheid. Terwijl Amerika een oorlog met terrorisme voert, die ervoor gezorgd heeft dat het regime van Saddam Hussein omver is geworpen en Irak is bezet, hebben Frankrijk en Duitsland een andere strategie gevoerd, en proberen ze zelfs een Europese Unie te vestigen die tegenwicht biedt aan de Verenigde Staten – een strategie die een nauwe samenwerking vereist met de Arabische Liga. De situatie in Europa is best erg geworden, en er zou iets gedaan moeten worden. Het kan zelfs zo zijn dat de wereld een nieuwe Kruistocht nodig heeft, die heel verschillend is, dan die door Richard I Leeuwenhart en Godfried van Bouillon werden geleid. In dit boek hebben wij gezien, dat de Kruistochten primair een verdedigende reactie waren op de invallen van Islam. Op die manier is een nieuwe Kruistocht niet alleen mogelijk, maar ook wenselijk. Roep ik nu op tot een oorlog tussen Christendom en Islam? Zeker niet. Waartoe ik oproep is een algehele erkenning dat wij alreeds in een ideologische oorlog zijn verzeild, tussen twee totaal verschillende ideeën, over hoe een staat geregeerd moet worden, en hoe de maatschappij eruit moet zien. Tevens is dit een strijd waarvoor wij geen excuses voor hoeven te maken, en waarmee wij veel te verdedigen hebben. Zeker, een ideologische strijd tegen Sharia is niets minder dan een gevecht voor universele rechten van de mens, een concept dat opgekomen is in het Westen, en wordt ontkend door Islam. Een ieder in het verdeelde en gebroken Europa – Christenen, Joden, aanhangers van andere religies, atheïsten, humanisten – zouden allemaal moeten instemmen dat dit een concept is wat het verdedigen waard is, zelfs als zij het oneens zijn hoe dit in de punten en komma’s uitgewerkt moet worden. Waar wij voor vechten is niet exact een “oorlog met terrorisme.” Terrorisme is een tactiek, niet een tegenstander. Om een oorlog te voeren met “terrorisme”, is net alsof met oorlog voert “met bommen.” Het focust zich namelijk op een gereedschap van de vijand, in plaats van de vijand zelf. Het ontkennen van de identiteit van de vijand is erg gevaarlijk: het laat degenen die ontkennen vatbaar om blind te worden en dingen niet meer helder te zien – zoals bewezen wordt toen president Bush islamisten wilde ontvangen in het Witte Huis, zoals de inmiddels veroordeeld Abdurrahman Alamoudi en Sami al-Arian. En dat leden van de Moslim Broederschap toegang hadden tot de hoogste kanalen van de Bush regering. 11 Bat Ye’or, Hoe Europa became Eurabia, FrontpageMagazine.com, 27 Juli 2004 166

Een oprechte erkenning dat wij geconfronteerd worden met een hernieuwde jihad zou een goede start zijn voor een lange weg om dit soort blunders van de diplomatie en de veiligheidsdiensten te voorkomen. Dit is niet zo vergezocht als het lijkt te zijn. Jihad terroristen hebben de oorlog verklaard aan de Verenigde Staten, en aan andere Moslimlanden. Alles wat de V.S. en de West-Europese landen moeten doen, is de vijand identificeren zoals zij zichzelf identificeren. Jihad internationaal verslaan Na de terroristische aanslagen op 11 September 2001, waarschuwde President Bush de wereld, “Je bent of met de terroristen, of je bent met ons.” Maar als gevolg van de aanhoudende weigering van Washington, om exact te erkennen wie de terroristen zijn, en waarvoor zij staan en waarvoor zij vechten, heeft die gedurfde bewering keer aan effect ingeboet. De duidelijke lijn in het zand werd keer op keer weer vervaagd en onduidelijk gemaakt. En weinigen, als die er waren, durfden de juiste vragen te stellen. Staatssecretaris Condoleezza Rice, werd tijdens de hoorzittingen van de Senaat onophoudelijk ondervraagd over Irak, massavernietigingswapens, en hoe lang het leger zou verblijven in het door conflicten verscheurde land. Maar niemand vroeg haar een belangrijke vraag: Wanneer en hoe zal de Amerikaanse buitenlandse politiek aangepast worden, om de onze jihad-tegenstanders te verslaan, en niet de jihad-tactieken? Drie jaar na 11 September was dit nog steeds niet gedaan. Het zou het eerste wat gedaan zou moeten worden in een structurele aanpak van het probleem. Andere landen namen dit van Amerika aan als een axioma – inclusief de vijanden van Amerika. Artikel 3 van de Iraanse constitutie stelt als voorwaarde dat Iran zijn buitenlandse beleid moet baseren op “Islamitische criteria, broederlijke toewijding aan alle Moslims, niet spaarzame steun voor de ‘vrijheidsstrijders’ van de wereld.” Ik stel voor dat de Verenigde Staten iets soortgelijks doet: de doelen en interesses duidelijk formuleren met betrekking tot de wereldwijde jihad. Dit zou in ieder geval een serieuze her-evaluatie teweegbrengen van de Amerikaanse houding wereldwijd. Hier een aantal voorstellen om dit te bereiken: In de eerste plaats, is het schandalig dat zoveel jaar nadat president Bush aankondigde dat “of je bent met de terroristen, of je bent met ons,” dat de Verenigde Staten nog steeds landen als vrienden en geallieerden ziet – of tenminste ontvangers zijn van de vrijgevige gulheid ervan – waarin jihadistische activiteit zo wijd verbreid is. Hier enkele voorstellen voor het buitenlands beleid voor het ministerie van Buitenlandse Zaken: Verbind buitenlandse hulp met de voorwaarde voor de behandeling van niet-Moslims. Een ministerie (state department) dat werkelijk de belangen van Amerika op het oog heeft, zou bijvoorbeeld onmiddellijk alle vormen van Amerikaanse hulp aan stopzetten aan, Kosovo, Algerije, Somalië, Noord-Sudan, Egypte, Jordanië, de Palestijnen, Pakistan, Indonesië, en zelfs Irak en Afghanistan, en elke andere staat, totdat elke aantoonbare hulp – zoals materialen, onderwijsmiddelen, religieuze instellingen – voor jihad oorlogsvoering stopgezet wordt. Ook moeten deze landen volledige rechten toekennen aan alle nietMoslims. Geef de wereldwijde allianties opnieuw vorm op grond van dezelfde voorwaarden. De vriendschappen met Pakistan, Saoedi-Arabië, en andere exporteurs van jihad zullen stopgezet moeten worden en ingelicht moeten worden over de voorwaarden. Het continueren van vriendschapsbanden met de Verenigde Staten zou absoluut afhankelijk 167

moeten zijn van een omvangrijk en consistente afwijzing van jihad, inclusief hervorming van de scholen die dat onderwijzen. Het kan niet genoeg voor een staat zijn om alleen aan te kondigen dat men afstand neemt van terrorisme, een ieder land moet stoppen met Islamitische jihad als een middel om de integriteit van andere staten te ondermijnen. Tegelijkertijd zal de Verenigde Staten proberen om nauwere banden aan te gaan met staten en landen die slachtoffer zijn van jihad geweld en intolerantie – meest opvallend, Rusland. Tot dusver is Ruslands verzet tegen de wereldwijde jihad zelfs nog meer inconsistent geweest dan die van de V.S. Echter, als de V.S. zou erkennen dat wij wereldwijde jihad tegemoet zouden zien, en nauwere banden zoeken met dit in het achterhoofd, dan zou dit kunnen beginnen te veranderen. Vraag Moslimlanden om afstand te doen van de expansionistische geboden van de sharia. Om een vriend van de Verenigde Staten te zijn, moet elk land elke intentie herroepen dat probeert om Islamitische doelen te verwezenlijken zoals aangekondigd door Pakistaanse Syed Abul Ala Maududi, die verklaarde dat wanneer Moslims geregeerd worden door niet-Moslims, dat dan “de gelovigen (Moslims) de verplichting hebben om hun allergrootste best te doen om zich los te maken van hun politieke macht en hun (de niet-Moslims) te laten leven in onderdanigheid aan de Islamitische manier van leven.”13 Zijn commentaren zijn in volledige overeenstemming met Islamitische theologie en geschiedenis, en ook met de Koran zoals het gelezen en begrepen word door Moslims door de eeuwen heen. Dit is het doel van jihadisten vandaag de dag. Dit zou ook het fundamentele definitiepunt moeten zijn van allianties van de V.S. met Moslimstaten. Initieer op volle schaal een soort ‘Manhattan Project’ om nieuwe energiebronnen te vinden – zodat het opnieuw vormgeven van de allianties meer kan zijn dan alleen woorden. President Bush nam de eerste stap hiertoe in April 2005, toen hij opriep voor de bouw van nieuwe kernenergie centrales en olieraffinaderijen om de Amerikaanse afhankelijkheid van buitenlande (Saoedi-Arabische) energieleveranties.14 Maar dit was alleen een noodhulp, terwijl totale revisie noodzakelijk is, want er moet nog veel meer gedaan worden. Deze analogie met het ‘Manhattan Project’ is bewust gekozen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, investeerde de V.S. miljoenen dollars en men bracht de beste wetenschappers van de Mohammed versus Jezus “Dus hoe jij zelf wil dat mensen jou behandelen, doe dat bij hen. Dit is de vervulling van de wet en de profeten.” Jezus (Mattheus 7:12) “Niemand van jullie heeft geloof, totdat hij ziet dat zijn (Moslim) broeder heeft, wat hij zelf graag wil hebben voor zichzelf.”12 Mohammed De Moslim versie van de Gouden Regel heeft alleen betrekking op zijn mede Moslim, niet op ongelovigen. 12 Sahih Bukhari, vol. 1, boek 2, nr. 13 13 Sayyid Abul A’la Maududi (Mawdudi), Towards Understanding the Qur’am, Zafar Ishaq Ansari, Islamic Foundation, revised ed. Vol.3, 1999, 202 14 Warren Vieth and Edwin Chen, Bush touts technology to help solve energy troubles, Los Angeles Times, 28 April 2005 168

wereld samen in het project om de atoombom te maken. Wordt vandaag de dag dezelfde energie gestoken om de afhankelijkheid op olie uit Saoedi-Arabië te beëindigen? De vraag is of iemand in de regering in Washington de wil heeft om voor deze maatregelen te pleiten? Of is het alleen de regimes zoals de bloederige theocratie (mullahcratie) in Teheran die alleen in het openbaar mogen spreken over hun principes en doelen, en alle mogelijke maatregelen nemen voor hun eigen verdediging? De ministeries in Washington moeten zich deze vragen stellen. De ministeries hebben al zo lang realpolitik gespeeld, dat het reflexmatig denkt dit ook te kunnen doen met de jihadisten – net alsof het brengen van zorg- en voedselpakketten op de vliegvelden in Indonesië, daar op de een of andere manier de toon van radicale imams of geestelijken zal matigen, en Maududi’s bevel niet meer van kracht is, dat zei “niet-Moslims hebben absoluut geen recht om de teugels van de macht te hebben.” De ministeries in Washington moeten beginnen te Een boek dat je niet geacht wordt te lezen Infiltration: How Muslim Spies and Subversives Have Penetrated begrijpen dat het te maken heeft met een totalitaire, suprematische en expansionistische ideologie – en het moet daarin dienovereenkomstig plannen maken. Niet alleen moet dit gedaan worden, maar het is zo ver van de tafel af, dat het nooit in het hoofd is gekomen van bijvoorbeeld de Democratische senator Barbara Boxer, dit als een stok te gebruiken om Dr. Rice mee te slaan (die minister van Buitenlandse zaken was in de periode van Bush) – dit vanwege overwegingen van partijpolitiek. Hoe dan ook, aan de competentie van Dr. Rice zal het wel niet gelegen hebben. Washington (Vertaald: Infiltratie: Hoe Moslimspionnen en ondergeschikten tot Washington zijn doorgedrongen) Door Paul Sperry, Nashville, TN, Nelson Current, 2005 De auteur detailleert hoe erg dingen geworden zijn in Amerika: Moslims met duidelijke banden met jihad terroristen hebben toegang gekregen tot het militaire establishment. Dit boek onderschrijft de urgentie om een volledig en effectief verzet te bieden tegen de Islamitische jihad – voor dat het te laat is. Binnenlandse Jihad verslaan Het eerste wat wij nodig hebben om de jihad te verslaan, is een geïnformeerd publiek: Lees de Koran In het jaar 1141 heeft Petrus de Eerbiedwaardige (of Venerabilis), een Franse Benedictijn, de Koran vertaald in het Latijn. Daarna was voor elke prediker van de Kruistochten vereist om het te lezen.15 Als de Europeanen naar het Midden-Oosten gingen om met Moslims te strijden, was het voor nagenoeg iedereen duidelijk dat zij voldoende kennis moesten hebben van de manier van denken van hun tegenstanders. Maar in de Verenigde Staten en Europa van vandaag, vindt men het idee belachelijk dat men kennis zou moeten hebben van Islam en de Koran, om kwesties met betrekking 15 Regime Pernoud, Those Terrible Middle Ages! Debunking the Myths, Annie England Nash, vert. (Fort Collins, CO, Ignatius Press, 2000), 135 169

tot de “Oorlog tegen Terreur”. Sterker nog, met lacht hierom, ridiculiseert, en beschuldigt zelfs van “racisme”. Zo heeft bijvoorbeeld een professor van Antropologie, specialisatie regeringen en Internationale Relaties bij de Colombia Universiteit, prof. Mahmood Mamdani, in 2004 minachting gekregen vanwege het idee dat de Koran ons iets zou kunnen vertellen over hedendaags modern terrorisme: Ik was in New York op 11 September 2001. In de weken die volgden, was in de kranten te lezen dat de Koran een van de meest verkochte boeken was in de Amerikaanse boekenwinkels. Verbazingwekkend genoeg, blijken er Amerikanen te zijn, die denken dat zij door het lezen van de Koran een idee mogen krijgen van de motivatie van degenen die de zelfmoordaanslagen hebben gepleegd op het WTC. Recent, vroeg ik mij af of mensen in Falluja (in Irak) de Bijbel in de hand hebben genomen, om de motivatie te begrijpen van de Amerikaanse bombardementen. Ik betwijfel het.16 Dit is voor mij eveneens verbazingwekkend – dat Mamdani en zijn uitgevers duidelijk dachten dat dit een overtuigend argument is. Was het werkelijk verbazingwekkend dat de Amerikanen de Koran zouden lezen om te motivatie te ontdekken van mensen die de Koran herhaaldelijk citeren in hun communiqués, om hun acties te verklaren? Het was meer verbazingwekkend dat Mahmood Mamdani zou denken dat de Irakezen in Falluja de Bijbel zouden lezen, een toepasbare “bewijs uit het ongerijmde” (reductio ad absurdum) zou zijn om dit idee af te wijzen. Een drogreden dus. Temeer omdat hedendaagse Amerikaanse buitenlandse politiek nooit volgens Bijbelse of Christelijke voorschriften te werk is gegaan, niet expliciet of impliciet – behalve misschien de grote inspanning van de militairen om burgerslachtoffers zoveel als mogelijk te voorkomen (een principe die meer dan eens is geschonden). Het contrast met Osama bin Ladens Koranpassages in de boodschappen die hij de wereld instuurde is onmiddellijk duidelijk – behalve voor degenen die het niet willen zien, en degenen die het liever willen verbergen. Geef eerlijk nieuws over jihadistische activiteiten in V.S. en Europa Een geïnformeerde burger leest niet alleen de Koran en andere Islamitische bronnen. Het vereist ook een verantwoordelijke berichtgeving van de media en eerlijkheid vanuit de wetshandhaving (politie) over jihadistische aanvallen in V.S. en Europa. Wij zagen al in hoofdstuk 16 hoe normaal het is geworden om zulke aanvallen worden ontkend of weg verklaard. Deze verduistering is onder andere het gevolg van de angst om een reactie te ontketenen vanuit het publiek (denk aan burgerwachten) en die Moslims belagen. Maar dit beledigt de intelligentie en de waardigheid van het publiek. Officiële onwil om duidelijke conclusies te trekken hindert het vermogen om geïnformeerde beslissingen te nemen over hoe men de ‘Oorlog tegen Terrorisme’ aan moet aanpakken. Dit moet stoppen. Classificeer Moslimorganisaties opnieuw Elke willekeurige Moslimorganisatie in Amerika die niet expliciet, in woord en daad, elke betrokkenheid afwijst, in een poging om de Grondwet te vervangen met de Islamitische Sharia, nu of 16 Mahmood Mamdani, Inventing political violence, Global Agenda, 2005 170

in de toekomst, moet als een politieke organisatie geclassificeerd worden, in plaats van een religieuze organisatie, en het zou tevens onderworpen moeten worden aan alle verantwoordelijkheden en standaarden die aan politieke organisaties worden van toepassing zijn. Wees trots op de Westerse cultuur Het wordt tijd dat alle scholen die de naam “Kruisvaarder” als hun teamnaam hadden laten vallen, om die naam opnieuw weer aan te nemen. Dit geldt tevens voor sportclubs en -teams. De corrosieve effecten van multiculturalisme hebben een bijna suïcidale haat meegebracht voor het Westen onder de jeugd, scholieren en studenten. Het wordt tijd om dit terug te draaien door een gecoördineerde inspanning om het multiculturele ethos uit de tekstboeken te halen van de scholen. De westerse beschaving heeft de wereld ideeën van mensenrechten gegeven die universeel geaccepteerd worden (behalve in de Islamitische wereld), maar ook technologische vooruitgang, die verder gingen dan mensen vroeger maar konden bedenken. En het heeft veel meer gebracht. De wereld is er beter van geworden. Maar onze eigen leiders vertellen ons dat wij voor de wereld moeten staan, met een houding van schaamte en verontschuldiging. Het is tijd om te zeggen: genoeg is genoeg. En het is tijd dat onze kinderen weer trots mogen zijn om hun eigen erfgoed. Dat zij mogen weten dat zij een cultuur en een geschiedenis hebben, waarvoor zij dankbaar mogen zijn, want zij zijn niet de kinderen en kleinkinderen van onderdrukkers en schurken. En hun huizen en families zijn het waard om te verdedigen tegen degenen die dat allemaal weg willen halen, en zelfs in staat zijn om de doden om dat te bereiken. Noem het een strijd voor vrijheid, of meer politiek incorrect: een kruistocht. 171

Leestips voor Nederlandse boeken over Islam Leeswaarschuwing. Er zijn tientallen Nederlandse boeken verkrijgbaar, maar een aanzienlijk deel ervan is geschreven door politiek correcte softies of (fanatieke) Moslims, en geven een veel te rooskleurig beeld van de Islam en de geschiedenis. Deze pretenderen zelfs heel kritisch te zijn naar Islam, maar maken de belofte niet waar. Twee voorbeelden: zoals meneer Z. Sardar, leraar van Islamstudies aan de Universiteit, hij noem zichzelf cultuurcriticus en islamdeskundige. Je hoort bijna geen onvertogen woord over Islam in zijn boeken. Andere actieve auteur is A. Ismael (een imam, hij zegt het alleen zelf niet, hij noemt zich sheik en leraar). Deze boeken zijn niet echt aan te raden als je zelf onafhankelijk wilt denken. Helaas kom je weer uit bij …tsja, Westerse namen, en ex-Moslims. Hieronder enkele beschikbare boeken over het onderwerp Islam. Islam ontsluierd, E. Mehmed Caner, Gideon, 2005, 296 p. (een echte aanrader) Wegwijzer over de islam, James A. Beverley, uitgave Elia Stichting, 2002, 128 p. Twee gezichten, één islam, Koen Raadt – Uitgeverij Johannes Multimedia, 2003, 40 p. De islam aan de deur, Hanna Kohlbrugge - Boekencentrum, Zoetermeer, 2002, 220 p. Binnenin de islam, Reza F. Safa - Bread of life, Vlissingen (geschreven door een ex-moslim) Moslims, omheen gaan? Mee omgaan!, Stichting Evangelie & Moslims De Islam voor ongelovigen, Koenraadt Elst, Uitgever Doorbraak, 2016, 208 p. Ontmoeting en confrontatie met de Islam, M. van Duinen, 2017, 1168 p. Islam, Karen Armstrong, De bezige bij, 2009, 320 p. Enkele leessuggesties van Nederlandse boeken De Auteur: Robert Spencer Is de directeur van Jihad Watch en Adjunct Directeur van de Free Congress Foundation. Hij is de auteur van verschillende boeken over Islam, waaronder Islam Unveiled: Disturbing questions about the Worlds Fastest Growing Faith (Vertaald: Islam ontsluierd: Verontrustende vragen over ’s Werelds Snelst Groeiend Geloof) en Onward Muslim Soldiers: How Jihad Still Threatens America and the West (Progressieve Moslim Soldaten: Hoe Jihad Nog Steeds Amerika en het Westen Bedreigd). Ook heeft hij acht monografieën en honderden artikelen geschreven. Hij woont in een beveiligde, maar geheime locatie. 172

Alles (nou goed, bijna alles) wat je wilde weten over Islam en de Kruistochten is onjuist Omdat de meeste tekstboeken en populair historische boeken zijn geschreven door linkse georiënteerde academici en Islamitische apologeten die hun hedendaagse politieke agenda’s willen rechtvaardigen met door hen zelf bedachte “historische feiten.” Maar vrees niet: Robert Spencer weerlegt de populaire mythes en onthult feiten die je niet op school onderwezen krijgt, en die je ook nooit op het avondnieuws zal horen. Hij maakt een lijst bekend met boeken “die je niet geacht wordt te lezen” (voor zover het linkse Politiek Correcte establishment betreft), en hij neemt je mee met vlot lopende politiek incorrecte rondreis door de Islamitische leerstellingen en de geschiedenis van de Kruistochten, die je alle informatie zal geven die je nodig hebt om je eigen mening te vormen, en om de ware natuur te begrijpen van het wereldwijde conflict waarmee Amerika (en Europa) vandaag de dag mee geconfronteerd worden. Lof voor Politiek Incorrecte Gids van Islam en de Kruistochten “Om de Strijd tegen Terrorisme te winnen, moeten wij onze vijanden begrijpen. De moedige en onvermoeibare Robert Spencer doorprikt mythen en vertelt de waarheid over jihadisten die niemand anders vertelt. De Politiek Incorrecte Gids van Islam (en de Kruistochten) is onmisbare lectuur.” –Michelle Malkin, auteur van ‘Ter Verdediging van internering’ “In dit boek vertelt Robert Spencer de waarheid die weinigen in de V.S. of Europa onder ogen willen zien … Hier is een verwoestend antwoord op dat revisionisme – dit is een bazuingeschal voor het verdedigen van het Westen voordat het te laat is.” –Ibn Warraq, auteur van ‘Waarom ben ik niet een Moslim’ (Engels) en redacteur van ‘Wat de Koran werkelijk zegt’ (Engels) “Robert Spencer, een expert op gebied van historische jihad, geeft antwoorden in een ‘politiek incorrect’ verslag, dat ook academisch solide en uitdagend is. Spencer laat een enorme hoeveelheid van goed onderzocht materiaal zien. Hij gooit de bal terug in het kamp van de Arabische historici.” –Dr. Walid Phares, auteur van ‘Libanees Christelijk Nationalisme: de opkomst en het verval van een Etnisch Verzet’ (Engels) Wedden dat… je leraar op school je dit nooit heeft verteld: ❖ “Mohammed onderwees helemaal geen “vrede en tolerantie” – hij gaf leiding aan een leger, en beval de executies van zijn politieke tegenstanders” ❖ De Koran beveelt Moslims om oorlog te voeren tegen Joden en Christenen ❖ De veel met veel tamtam aangekondigde “Gouden Eeuw” van de Islamitische cultuur grotendeels geïnspireerd was door niet-Moslims (o.a. Byzantijnen) ❖ Wat tegenwoordig bekend staat als de “Islamitische wereld” door de eeuwen heen gecreëerd is door een reeks van wrede veroveringen van niet-Moslim landen ❖ De Kruistochten was geen on-uitgelokte agressie van de kant van Europa, maar een vertraagde respons van eeuwenlange Moslimagressie ❖ De jihad gaat vandaag de dag nog door: Europa zou Islamitisch kunnen worden aan het eind van de 21e eeuw ❖ Ex-Moslims moeten tegenwoordig ook in angst leven in Europa en de V.S. 173

AANBEVOLEN BOEKEN Aanbevolen boeken die eveneens Politiek Incorrect zijn: Vragen die Islam niet kan beantwoorden https://issuu.com/bickyghai/docs/vragen_die_islam_niet_kan_beantwoor Sheindlin, J.K., 130 p., Pdf Mohammed en de mensen – een psychologische analyse https://issuu.com/home/published/sheindlin_jk_dutch_translation_v3.1 Sheindlin, J.K., 247 p., Pdf, (PDF-versie op te vragen bij: ghaisai1200@gmail.com ) (Let op: Zet in Onderwerp: Vraag om PDF versie boek ) 174

1 Online Touch

Index

1. 1
2. 2
3. 3
4. 4
5. 5
6. 6
7. 7
8. 8
9. 9
10. 10
11. 11
12. 12
13. 13
14. 14
15. 15
16. 16
17. 17
18. 18
19. 19
20. 20
21. 21
22. 22
23. 23
24. 24
25. 25
26. 26
27. 27
28. 28
29. 29
30. 30
31. 31
32. 32
33. 33
34. 34
35. 35
36. 36
37. 37
38. 38
39. 39
40. 40
41. 41
42. 42
43. 43
44. 44
45. 45
46. 46
47. 47
48. 48
49. 49
50. 50
51. 51
52. 52
53. 53
54. 54
55. 55
56. 56
57. 57
58. 58
59. 59
60. 60
61. 61
62. 62
63. 63
64. 64
65. 65
66. 66
67. 67
68. 68
69. 69
70. 70
71. 71
72. 72
73. 73
74. 74
75. 75
76. 76
77. 77
78. 78
79. 79
80. 80
81. 81
82. 82
83. 83
84. 84
85. 85
86. 86
87. 87
88. 88
89. 89
90. 90
91. 91
92. 92
93. 93
94. 94
95. 95
96. 96
97. 97
98. 98
99. 99
100. 100
101. 101
102. 102
103. 103
104. 104
105. 105
106. 106
107. 107
108. 108
109. 109
110. 110
111. 111
112. 112
113. 113
114. 114
115. 115
116. 116
117. 117
118. 118
119. 119
120. 120
121. 121
122. 122
123. 123
124. 124
125. 125
126. 126
127. 127
128. 128
129. 129
130. 130
131. 131
132. 132
133. 133
134. 134
135. 135
136. 136
137. 137
138. 138
139. 139
140. 140
141. 141
142. 142
143. 143
144. 144
145. 145
146. 146
147. 147
148. 148
149. 149
150. 150
151. 151
152. 152
153. 153
154. 154
155. 155
156. 156
157. 157
158. 158
159. 159
160. 160
161. 161
162. 162
163. 163
164. 164
165. 165
166. 166
167. 167
168. 168
169. 169
170. 170
171. 171
172. 172
173. 173
174. 174

Home