Inleiding ISLAM EN DE KRUISTOCHTEN De Kruistochten mogen wel meer verwoesting veroorzaken vandaag de dag, dan dat ze ooit deden in de drie eeuwen waarin de meeste van kruistochten werden gevochten. Niet in termen van verloren levens, of vernielde bezittingen – vandaag is het een meer subtiele destructie. De Kruistochten zijn een hoofdzonde geworden, niet alleen voor de Katholieke Kerk, maar ook voor de Westerse wereld in het algemeen. Ze zijn Bewijsstuk A voor de rechtszaak die de huidige twist tussen de Moslimwereld en de Westerse, post-Christelijke beschaving uiteindelijk bij het Westen neer moet leggen, dat zij verantwoordelijk zijn, want ze hebben Moslims uitgelokt, uitgebuit, en wreed behandeld, sinds de Frankische krijgers Jeruzalem betraden en – maar goed, laten wij Bill Clinton het vertellen: Inderdaad, tijdens de eerste Kruistocht, toen de Christelijke soldaten Jeruzalem innamen, verbrandden zij eerst een synagoge met driehonderd Joden erin, en vervolgden zij om elke vrouw en kind te vermoorden, die Moslim was op de Tempelberg. De gelijktijdige beschrijvingen van de gebeurtenis, beschrijven dat soldaten op de Tempelberg wandelden, een heilige plaats voor Christenen, met bloed dat op de benen liep, tot aan de enkels. Ik kan je zeggen dat dit verhaal nog steeds vandaag in het Midden-Oosten verteld wordt, en dat we er nog steeds voor moeten boeten. (Georgetown University, 7 November 2001) In deze analyse herhaalde Clinton heel merkwaardig Osama bin Laden zelf, waarvan de eigen officiële bekendmakingen over deze organisatie spraken, niet als “Al Qaeda”, maar als een “Wereld van Islamitisch Front voor Jihad tegen Joden en Kruisvaarders.” Zulk gebruik van woorden is wijd verspreid. Kort na het begin van de Irak oorlog, die het regime van Saddam Hussein omver gooide, predikte een Sheik (Bakr Abed Al-Razzaq AlSamaraai) in Bagdad’s ‘Moeder van Alle Strijd Moskeeën’, over “dit moeilijke uur wat de Islamitisch natie ondergaat, een uur waarin het de uitdaging van de [strijdkrachten van de] ongelovigen, Joden, kruisvaarders, Amerikanen en Britten ervaart.” Op gelijke wijze, wanneer de Islamitische Jihadisten een aanslag pleegden op het V.S. consulaat in Jeddah, Saoedi-Arabië, in December 2004, verklaarden zij dat de aanval een onderdeel was van een groter plan om de “Kruisvaarders” terug te dringen: “Deze operatie komt als een onderdeel van meerdere operaties, die door Al-Qaeda georganiseerd en gepland zijn, als deel van de strijd tegen de kruisvaarders en de Joden, en als een deel van het plan om de ongelovigen te dwingen om het Arabische Schiereiland te verlaten.” Zij zeiden dat de Jihad strijders “het voor elkaar kregen om een van de grote kastelen van de kruisvaarders binnen te dringen op het Arabische Schiereiland, en om het Amerikaanse consulaat binnen te dringen in Jeddah, waarin zij het land besturen en controleren.” “Een van de grote kastelen van de kruisvaarders op het Arabische Schiereiland?” Waarom zouden Islamitische Jihad terroristen zo’n fixatie hebben met duizend jaar oude kastelen? Zou Clinton het toch juist hebben dat zij de Kruisvaarders zien als een herleving van het Kruisvaarders ethos, zeker na de hedendaagse conflicten in Irak sinds de tijd dat de problemen met het Westen begonnen? 12
13 Online Touch Home