spaarden niemand. Toen gingen zij naar andere plaatsen, plunderden en vermoorden alle inwoners die zij maar vonden … Maar laten wij niets meer zeggen, want het is onmogelijk om de verschrikkingen te beschrijven die de Moslims pleegden toen zij het eiland van Nikiou bezetten. En niet alleen inheemse Christenen werden vermoord – anderen werden tot slaaf gemaakt: “Amr verdrukte Egypte. … Hij nam aanzienlijke oorlogsbuit van dit land, en een grote hoeveelheid gevangenen. … De Moslims keerden terug naar hun eigen landen met oorlogsbuit en gevangenen. De patriarch Cyrus voelde een diep verdriet als gevolg van het onheil dat Egypte trok, want Amr, die Barbaar van afkomst was, liet geen enkele genade zien in zijn behandeling van de Egyptenaren en hij kwam geen enkele bestand na dat hij met hen overeengekomen was.”6 Christelijk Armenië viel ook ten prooi aan de Moslims te midden van vergelijkbare slachtpartijen: “Het zwaard van de vijand kwam haastig en slachtte de inwoners van de stad door het zwaard. … Na een aantal dagen rust, kwamen de Ismaelieten (Arabieren) terug, vanwaar zij waren gekomen, en namen een heel leger van gevangenen mee als slaven, en wel het aantal van 35 duizend.”7 Hetzelfde patroon overheerste, toen de Moslims Sicilië bereikten en Caesarea van Kappadocië in het jaar 650. Volgens een Middeleeuws verslag: “Zij [de Taiyaye, of Moslim Arabieren] voeren naar Sicilië en namen gevangenen mee als slaaf. … en wanneer Mu’awiya arriveerde, verordende hij dat alle inwoners aan het zwaard gevoerd moesten worden. Hij plaatste bewakers zodat niemand ontsnapte. Nadat hij de welvaart van de stad had ingenomen, namen zij de leiders en martelden hen, om hen zo de verborgen [schatten] te laten zien. De Taiyaye maakten verder iedereen [de rest] tot slaven – mannen, vrouwen, jongens en meisjes – en zij pleegden veel losbandigheid in de ongelukkige stad. Zij pleegden ook immoraliteit binnen kerken.”8 De kalief Umar maakte deze onthullende bekentenis in een bericht aan een ondergeschikte: “Denk je,” vroeg hij, “dat deze uitgestrekte landen, Syrië, Mesopotamië, Kufa, Basra, Misr [Egypte] niet met legers bezet moeten worden die niet goed betaald moeten worden?”9 Waarom zouden deze gebieden moeten worden “bezet met legers”, als de inwoners de indringers zouden verwelkomen, en met hen in vriendschap samenleven? 6 Geciteerd in Bat Ye’or, The Decline of Eastern Christianity Under Islam, 271-72 7 Idem, p.275 8 Idem, p. 276-77 9 Ya’qub Abu Yusuf, in Ye’or. The Decline of Eastern Christianity under Islam, 274 86
87 Online Touch Home