Hoofdstuk 10 WAAROM DE KRUISTOCHTEN WERDEN UITGEROEPEN De plundering van de Kruisvaarders van Jeruzalem in 1099, volgens een journalist Amin Maalouf in zijn boek “De Kruistochten door de ogen van Arabieren” was in zijn woorden “het beginpunt van de duizend jaar durende vijandigheden tussen Islam en het Westen.”1 De Islamitische geleerde en apologeet John Esposito is wat breder van stof – hij beschuldigt de Kruistochten (“zogenoemde heilige oorlogen”) in het algemeen voor het verstoren van een pluralistische beschaving: “Vijf eeuwen gingen voorbij van vredelievend naast elkaar bestaan, voordat politieke gebeurtenissen en een imperialistisch pauselijk machtsspel leidde tot een eeuwenlange serie van zogenoemde heilige oorlogen die het Christendom heeft ingegraven tegen Islam en het heeft een blijvende erfenis heeft nagelaten van onbegrip en wantrouwen.”2 Maalouf lijkt te vergeten dat deze “duizend jaar durende Raad eens.. • De Kruistochten waren niet het gevolg van nietuitgelokte agressie van Europa tegen de Islamitische wereld, maar waren een vertraagde respons op Moslimagressie die al eeuwenlang bestond. Deze werd in de 11de heviger dan ooit. een Moslimagressie eeuw vijandigheden” heel goed begonnen konden zijn met bedekte bedreigingen van de Profeet Mohammed, die 450 jaar eerder werden uitgevaardigd, voordat de Kruisvaarders Jeruzalem binnendrongen, aan de naburige niet-Moslim leiders om “Islam aan te nemen en dan zullen jullie veilig zijn”3 Ook discussieert hij niet over de mogelijkheid dat de Moslims de “duizend jaar durende vijandigheden” zelf uitgelokt hebben, door de Christelijke gebieden in beslag te nemen – wat toen bijdroeg aan twee-derde van wat voorheen de Christelijke wereld was – eeuwen voor het begin van de Kruistochten. De “vijf eeuwen van vredelievend naast elkaar bestaan” die Esposito noemde worden geïllustreerd, zei hij, door de veroveringen van Jeruzalem in 638 door de Moslims: “kerken en de Christelijke bevolking werden ongemoeid gelaten.”4 Maar hij vermeldt niet Sophronius Kerstmis preek eind 634, waarin hij beklag deed over de “wrede, barbaarse en bloederige zwaard” van de Moslims en hoe moeilijk dat zwaard het leven van de Christenen had gemaakt.5 • Dit waren oorlogen om Christenen te verdedigen, en Christelijk gebied te heroveren, en niet van religieus imperialisme. • De Kruistochten werden niet gehouden om Moslims of wie dan ook met dwang te bekeren tot het Christendom 1 Amin Maalouf, The Crusades through the Arab Eyes, New York, Schocken Books, 1984, xvi 2 John Esposito, Islam: the straight Path, 3th edition, Oxford University Press, 1998, 58 3 Bukhari, vol. 4, boek 56, nr. 2941 4 Esposito, p. 58 5 Geciteerd in Bat Y’eor. The Decline of Eastern Christianity under Islam, Madison, NJ, Fairleigh Dickinson University Press, 1996, 44 93
94 Online Touch Home