Net als vandaag: Zelfmoord bomgordels en Paradijs De belofte van het Paradijs voor degenen die “doden en worden gedood” voor Allah, is de belangrijkste rechtvaardiging voor zelfmoordterroristen die zichzelf opblazen. Degenen die zelfmoordaanslagen willen plegen, claimen deze belofte door Allahs vijanden te doden en in het proces zelf gedood te worden. Vanzelfsprekend zijn er Moslim woordvoerders in Amerika en Europa, die snel zijn om erop te wijzen dat de Koran zelfmoord verbiedt: “O jullie die geloven! Verspil niet je eigendom onder elkaar in ijdelheid (eet het niet op) … en dood of vernietig jezelf niet” (Koran 4:29-30). Mohammed voegt er zelfs aan toe in een hadieth: “Hij die zelfmoord begaat door verstikking zal zijn verstikking altijd voor zichzelf houden in het hellevuur, en hij die zelfmoord begaat door zichzelf neer te steken, zal het neersteken voor altijd behouden in het hellevuur.”3 Maar de invloedrijke Islamitische geleerde Sheik Yusuf al-Qaradawi, die wordt geprezen als een “hervormer” door Amerikaanse Professor voor Internationale relaties John Esposito (tevens voorzitter van platforms om multiculturele maatschappij te bevorderen, met 20 miljoen giften uit Saoedi-Arabië), heeft een opsomming gemaakt van de meer algemene visie. Het verbod op zelfmoord is niet van toepassing op zelfmoordterroristen, omdat hun intentie niet is om zichzelf te doden, maar de vijanden van Allah: “Het is geen zelfmoord, het is martelaarschap in de naam van God, Islamitische theologen en rechters debatteren over deze kwestie. Zij refereren ernaar als een vorm van jihad, onder de titel van het in gevaar brengen van de levens van de Moedjahedien. Het is toegestaan om je ziel in gevaar te brengen, en het pad van de vijand over te steken en gedood te worden.”4 Umm Nidal, de moeder van een Hamas zelfmoordterrorist Mohammed Farhad, zag de moorddadige dood van haar zoon op dezelfde manier – als een grote overwinning: “Jihad is een [religieuze] opdracht die op ons is gelegd,” verklaarde zij. “Wij moeten dit idee inprenten in zielen van onze zonen, telkens weer. … Wat wij bijna elke dag zien – bloedbaden, vernietiging, en het bombarderen van huizen – versterkt in de zielen van mijn zonen, in het bijzonder Mohammed, de liefde voor jihad en martelaarschap. … Allah wordt geprezen. Ik ben een Moslim en ik geloof in jihad. Jihad is een van de elementen van ons geloof en dit is wat mij motiveert om mijn zoon Mohammed te offeren voor de zaak van Allah. Mijn zoon is niet vernietigd, hij is ook niet dood, hij is levend, en gelukkiger dan mij.” Umm Nidal vervolgde: “Omdat ik hou van mijn zoon, moedigde ik hem aan om martelaarsdood te sterven voor de zaak van Allah. … jihad is een religieuze plicht die op ons is gelegd, en wij moeten dat uitvoeren.”5 Maar het Paradijs zou geen verveling moeten zijn voor Moslims met verschillende achtergronden. Allah beloofde dat zijn gezegende gelovigen dat in het Paradijs, “jonge mannelijke dienaars hen zullen dienen, die knap zijn als goed bewaakte parels (Koran 52:24), “jongeren van eeuwige frisheid” (Koran 56:17): “als je hen zou zien, dan zou je over hen denken als verspreide parels” (Koran 76:19) 3 Ibn Ishaq, vol. 2, boek 23, nr 1365 4 Al-Qaradawi volledige tekst, BBC News, 8 juli 2004. Voor Eposito’s lof zie John L.Eposito, Practise and Theory: A response to Islam and the challenge of democracy, Boston Review, April/Mei 2003 5 MEMRI institute, An interview with the Mother of a Suicide Bomber, MEMRI special Dispatch no. 391, 19 juli 2002 80
81 Online Touch Home