Oktober 2002. Voordat zij werden gepakt, beschreven de misdaadonderzoekers het als misdaden van een “boze witte man.” Echter, de daders bleken twee donkere mannen te zijn. Nadat zij gepakt werden, verwees de media naar hem als John Williams en niet als John Mohammed en negeerden zij zijn bekering tot de Islam, en de daarop volgende naamsverandering. Op 6 Augustus 2003, sneed een Moslim met de naam Mohammed Ali Alayed de keel door van zijn vriend Ariel Sellouk, een jood. Alayed had zijn vriendschap verbroken toen hij zich meer toewijdde aan Islam. Op de avond van de moord belde Alayed zijn “vriend” Sellouk op, en vroeg hem om samen naar een bar te gaan, voordat zij naar Alayeds appartement zouden gaan. Daar vermoordde hij Sellouk. De twee hadden geen ruzie met elkaar in de bar. Alhoewel Alayed hem vermoordde op een manier zoals de jihadisten doen in Irak, en na de moord naar de Moskee ging, zeiden de autoriteiten dat zij “geen bewijzen konden vinden dat Sellouk … werd vermoord vanwege zijn ras of religie.”20 Een boek dat je niet geacht wordt te lezen The Raft of Mohammed door Jean Pierre Peroncel-Hugoz. St. Paul, MN, Paragon House, 1988 Naast het levendig detailleren van de vooroordelen naar niet-Moslims dat ongebreideld voorkomt in de Islamitische wereld, haalt PeroncelHugoz vernietigend uit naar de dhimmiwetten die van toepassing zijn op talloze Amerikaanse en Europese schrijvers, politici, en andere publieke figuren. Hij laat zien hoe gretig Politiek Correcte Westerlingen zijn om het beste van Islam te denken – en hoe ver ze gaan om feit met fictie te verwisselen. Er zijn veel meer voorbeelden: Toen een Moslim op 5 November 2005 met de naam El Sayyid Nosair de Israëlische politiek activiste Meir Kahane vermoordde in New York, schreven de autoriteiten de moord niet toe aan jihad, maar aan Nosairs depressie. En toen een co-piloot een vliegtuig van Egypt Air (vlucht 990) liet neerstorten op 31 Oktober 1999, en daarbij 217 mensen doodde, werd er geen melding gemaakt van een terrorisme, alhoewel de piloot 11 keer uitriep, “Ik vertrouw op Allah” vlak voordat het vliegtuig neerstortte.21 Proberen de publieke figuren en ambtenaren van de autoriteiten de Amerikanen niet ongerust te maken en te alarmeren? Zijn ze bang voor een reactie vanuit het publiek, en willen ze hiermee onschuldige Moslims beschermen? Wat hun motivatie ook mag zijn, ze houden wel het (Amerikaanse) publiek in het duister over de werkelijke natuur van jihad terreur, en de mate van dreiging die daarvan uitgaat. 20 Andrew Tilghman, Saudi pleads guilty to killing jewish friend in Houston, Houston Chronicle, 12 Januari 2004 21 Daniel Pipes, Denying Terrorism 154
155 Online Touch Home