steden en kerken liet verwoesten. Het was een oorlog op grote schaal tegen de Assyrische Christenen: Timoer bood hen bekering tot Islam aan, of de dhimmi-status, of de dood. Tegen het jaar 1400 waren de uitgestrekte gebieden met Nestoriaanse Christenen compleet verdwenen uit Perzië, Centraal Azië en China.7 Hierna leefden praktisch alle Nestorianen als dhimmi’s, en kregen ze de onder Moslim heerschappij de dhimmi-status toebedeeld. En net zoals de Zoroastrianen, slonken hun gemeenschappen tot een kleine minderheid die onder constante druk stond van de geïnstitutionaliseerde onrechtvaardigheid (in de vorm van de Sharia). Als de Christenen in Europa onderworpen zouden zijn aan hetzelfde lot, dan zou het zomaar mogelijk geweest zijn, dat de wereld er vandaag de dag heel anders uit zou zien. Misschien zouden we nooit de werken gekend hebben van Dante Alighieri, Michelangelo, Leonardo da Vinci, Mozart of Bach. Wij zouden nooit de architectonische wonderen, beeldhouwkunsten, muzikale wonderen of de schilderkunsten hebben gekend van de bekende Florentijnse inwoners. Zouden de namen van El Greco, Giotto of Olivier Messaien je dan iets gezegd hebben? Een gemeenschap die al zijn energie moet gebruiken om te overleven, zou nooit gemakkelijk de weg van de kunst en muziek hebben ingeslagen. De Kruistochten zouden best eens de volledige opbloei van de Europese beschaving mogelijk hebben gemaakt. 7 E.A.Wallis Budge, vert. The Monks of Kublai Khan, Emperor of China, The Religious Tract Society, 1928 128
129 Online Touch Home