Hoofdstuk 4 ISLAM: RELIGIE VAN INTOLERANTIE Moslim woordvoerders in de Verenigde Staten hebben hard gewerkt om een visie neer te zetten van Islam als goedaardig, open, en accepterend – een wereld weg van de fanatieke onverzettelijkheid van Osama bin Laden en zijn soort. Politiek correcte waakhonden, zowel Moslim als niet-Moslim, hebben de facto elke afwijkende mening uitgesloten, ten opzichte van het idee dat Islam vredelievend, goedaardig en tolerant is, zelfs tot het niveau dat het voor geen enkel probleem moet zorgen in de Westerse maatschappijen. Ze schilderen Islam af als heel erg lijkend op Judaïsme of Christendom, en dat het net zoals deze, ook “gekaapt” kan worden (alhoewel geen eigen fout) door “extremisten.” De meeste Amerikanen en Europeanen accepteren dit axioma als een waarheid, en velen beschouwen het afwijzen ervan als een daad van “racisme,” ondanks het feit dat Islam geen ras is en de meeste Moslims wereldwijd niet deelnemen aan een etnische groep, waarmee zij het meest geïdentificeerd worden, de Arabieren. Maar er een probleem met deze algemene visie: Het is niet waar. Wij hebben al gezien hoe Islam door en door een religie van oorlog is; en daarom is het ook in het diepste een religie van intolerantie. Politiek Correcte Mythe: Islam is een tolerant geloof De politiek correcte oneliner gaat als volgt: Joden en Christenen leefden in harmonie met Moslims gedurende de grote Islamitische rijken in het verleden. Toen jihad terroristen een aanslag pleegden in Madrid op 11 Maart 2004, herinnerden nieuwscommentatoren ons er zalvend aan dat toen Moslims in Spanje regeerden, dat het een baken was van tolerantie, waar Moslims, Joden en Christenen in vrede en harmonie met elkaar samenleefden. Toen jihadisten aanslagen pleegden op twee synagoges in Istanbul op 15 November 2003, hieven de commentatoren aan dat de aanslagen in het bijzonder hartverscheurend waren in een stad waarin al zo lang rust heerste tussen Moslims, Joden en Christenen. Dit onbetwistbare dogma van Islamitische tolerantie heeft belangrijke politieke consequenties. Het ontmoedigt antiterrorisme onderzoekers om activiteiten in Moskeeën te controleren in Amerika en Europa. En het helpt ook de foutieve idee dat Islamitische terrorisme afkomstig is van politieke grieven en socio-economische onbalans. Europese overheden met een snelgroeiende Moslimbevolking gebruiken het om zichzelf gerust te stellen dat in oud-Andalusië de Islamitische hegemonie toch ook niet zo erg was. Politici en religieuze leiders in Amerika en Europa proberen de groeiende Moslimgemeenschappen het hof te maken, door hun politieke steun te winnen en aan te nemen dat ze gemakkelijk zullen opgaan in hun natiestaten, en vredelievend zullen worden, en actieve deelnemers aan het politieke proces. Waarom niet? Islam is toch tolerant, en leert toch pluralisme? Wat kan nu een beter fundament zijn voor deelname in een Westerse democratie? Het idee van een tolerante Islam is zelfs opgepakt door de Verenigde Naties. Het Turkse dagblad Zaman berichtte Maart 2005 op een seminar van de Verenigde Naties, met de titel “Confronteren van Islamofobie: Onderwijs voor Tolerantie en Begrip.” Hierin berichtte men dat “de tolerantie die de Ottomanen aan mensen hadden laten zien naar mensen van verschillende religies, omhoog werd gehouden als een voorbeeld dat zelfs vandaag de dag overgenomen kan worden” en het werd 43
44 Online Touch Home