117

En vechten dat deden ze, en zij hadden succes tegen een groter, sterker leger, en zij maakten die 15 Juni voorgoed een dag van rouw voor de Serviërs. De opkomst in Oost Europa was alleen het begin. En het was waarschijnlijk de kortzichtigheid van Johannes VI die de deur had geopend. Wat wist Johannes van de motieven en doelen van de Turken en hun religie? Hoezeer was hij op de hoogte van de dringende noodzaak van jihad, waardoor de Moslims het verzoek om hulp gretig aannamen, en zo hun oorlog tegen de Christenen konden voortzetten. Misschien dacht hij dat de theologie en de wettelijke superstructuur van jihad alleen een theoretisch dingetje was, en dat men in praktijk met Moslims kon onderhandelen. Hij dacht misschien dat de leiders ontwikkelde mannen waren, die over de grenzen van hun eigen cultuur en religie heen konden kijken, en een overeenstemming kon bereiken die voor iedereen goed was. Hij zou zelfs gedacht kunnen hebben, dat zijn uitnodiging zijn goede wil zou tonen aan de Moslims, en dat zo hun harten gewonnen konden worden, en dat zij zo hun aanval op de keizerlijke gebieden zouden staken. Hij zou niet de eerste Europese staatsman zijn geweest, die zo zou denken, en ook niet de laatste. De Jihad in Oost Europa Wat deden de Europeanen in aanwezigheid van de woeste Islamitische aanvallen? Zij bleven doorgaan met het oproepen van Kruistochten, maar in plaats van te vechten over Jeruzalem of Damietta bij de Nijl, zagen zij zichzelf de strijd aangaan met de jihadisten steeds dichter bij huis, en uiteindelijk zelfs in Europa zelf, met hun rug steeds meer tegen de muur. Het koninkrijk van Jeruzalem werd het koninkrijk van Cyprus, wiens koning de titel van Koning van Jeruzalem behield. Maar de titel was nu alleen fictie. Een koning van Cyprus, Peter I (1359-1369) probeerde steun te krijgen in Europa voor een nieuwe Kruistocht, en kreeg het voor elkaar om Alexandrië te veroveren in 1365. Maar hij moest zijn leger uiteindelijk terugtrekken, nadat hij geen hulp van Europa kreeg, dat afgeleid was vanwege interne problemen. In 1426 viel Cyprus ten prooi aan de jihad van de Egyptische Mammelukken. De kruisvaarders werden meedogenloos verder naar het westen gedreven. Een groot Kruisvaardersleger werd in 1395 verslagen in Nicopolis, een plaats bij de Donau. Geheel Europa lag nu open voor de Turken, en praktisch gezien stond er nu ook niets in de weg om plaatsen als Rome, Parijs of zelfs Londen te veroveren. Het zag ernaar uit dat de poging van de Moslims om Europa te veroveren eindelijk leek te slagen. Het was zelfs 700 jaar eerder begonnen, toen de jihad legers het eerst Constantinopel belegerden, en Spanje binnenvielen. Zij werden daartoe aangevuurd door de eeuwenoude theologie van jihad oorlogsvoering en de wettelijke infrastructuur die in die landen was aangelegd, waarin de Koran als voorbeeld wordt genomen en de woorden en daden van de Profeet Mohammed als voorbeeld gelden om te worden nagevolgd. Voor het eerst in duizend jaar, toen de Romeinse Keizer Constantijn zichzelf als christen uitriep, en het Christendom legaliseerde, leek het geluk op te raken, en leek het Christendom op zijn retour te zijn in Europa – inclusief de degradatie van miljoenen Europeanen tot de belastingplichtige dhimmi-status. Hulp vanuit een onverwachte hoek Maar toen kwam er vanuit onverwachte hoek hulp voor het Christendom en voor Europa: de Mongolen. Dit waren niet de heidense Mongolen van een eeuw eerder, die samen met de Christenen een gezamenlijke vuist probeerden te maken tegen de Moslims. Deze Mongolen waren Moslims. Timoer Lenk (ook wel Timoer de “Manke”) was een bloederige, wrede veroveraar van Centraal Azië, 117

118 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication