dat hij Islam had aangevallen. Vier jaar later vermoordden leden van dezelfde radicale groep, Fadayane Islam, de Iraanse premier Haji-Ali Razmara, nadat een groep van Moslimgeestelijken een fatwa tegen hem hadden uitgesproken, die riep om zijn dood. In 1992 werd een Fatwa uitgesproken tegen de schrijver Faraj Foda, en hij werd bijgevolg vermoord door Moslims die boos waren om zijn “geloofsafval” van Islam – een andere overtreding waarbij de traditionele Islamitische wet de doodstraf voorschrijft. Foda’s landgenoot, de Nobelprijswinnaar en schrijver Naguib Mahfouz werd in 1994 doodgestoken na beschuldigingen van blasfemie. Onder invloed van de Pakistaanse blasfemiewetten, zijn vele niet-Moslims gearresteerd, gemarteld, en veroordeeld tot de doodstraf bij het geringste spoor van bewijs. En natuurlijk is er Ayatollah Khomeini’s beruchte dood-fatwa tegen de schrijver Salman Rushdie. Maar voor zulke dingen die gebeuren in Iran en Egypte, twee landen waarin de Islamitische traditie wijdverbreid is, is een ding. Om een godslasteraar wreed vermoord te zien in de straten van Amsterdam op klaarlichte dag is geheel iets anders. Voor ongeveer 45 jaar (sinds 1970) heeft Europa massa immigratie aangemoedigd vanuit Moslimlanden. Moslims maken nu ongeveer 5 procent uit van de bevolking van Nederland, en de aantallen groeien snel. Maar het is nog steeds een taboe in Europa – net als in Amerika – om enige vragen op te werpen, om uit te vinden hoezeer deze bevolking bereid is om Westers pluralisme te omarmen. Toen de Nederlandse politicus Pim Fortuyn dezelfde vragen probeerde op te werpen in 2002, werd hij verguisd door het Politiek Correcte establishment, en werd hij neergezet als een rechtsextremistische racist – in lijn met de voortdurende tendens van de Westerse media om vragen over Islam telkens in de sfeer van racisme te trekken, terwijl radicale Islam bij alle rassen wordt aangetroffen. En Fortuyn zelf, natuurlijk, werd uiteindelijk vermoord door een Nederlandse aanvaller die het “voor de Nederlandse Moslims deed.”13 Fortuyn en waarom hij mikpunt was van Links Fortuyn zei onder andere dat Islam bedreiging was voor de samenleving en dat er een islamisering plaatsvindt. Hij zei ook dat Islam “een achterlijke cultuur was”. Door deze laatste uitspraak werd hij uit de partij Leefbaar Nederland gezet, waardoor hij zijn eigen partij begon. Echter twee maanden later behaalde hij een grote overwinning bij de gemeenteraadsverkiezingen van Leefbaar Rotterdam. In diezelfde maand publiceerde hij zijn boek “de puinhopen van paars”, dat tevens zijn verkiezingsmotto werd bij zijn nieuwe partij Lijst Pim Fortuyn. Op 5 mei 2002, 9 dagen voor de verkiezingen werd hij vermoord. Pim Fortuyn maakte diverse uitspraken die veel stof deed opwaaien, en daarnaast ook hevig zijn hevig aangevallen door Politiek Correcte establishment en onder anti-discriminatie wetten: ✓ "Ik ben ook voor een 'koude oorlog' met de islam. De islam zie ik als een buitengewone bedreiging, als een ons vijandige samenleving." ✓ "Je moet de moskeeën zien als mantelorganisaties. [..] In de moskeeën worden martelaars gefokt."14 ✓ Wat ik wel zeg, is dat het nu afgelopen moet zijn. En dat we er genoeg hebben. Veertigduizend per jaar, dat is in vier jaar tijd een stad van een omvang van Groningen. Dat moeten mensen zich eens even goed realiseren. En dan veelal: enkele reis onderklasse. Nou dat zie ik niet zo zitten. Daar moeten we maar eens even mee stoppen.15 13 Andrew Osborn, ‘I shot Fortuyn for Dutch Muslims,’ says accursed, Guardian, 28 Maart 2003 14 Pim Fortuyn, 'Ik ga vanuit het Catshuis regeren'", Elsevier, 1 september 2001 (via Internet Archief) 15 Bron: Wikipedia, Pim Fortuyn, Nederlandse, website 2020 160
161 Online Touch Home