Mei 2017 Magazine van Rafaël Nederland RAFAËL NEDERLAND IS AANGESLOTEN BIJ THE INTERNATIONAL CHURCH OF THE FOURSQUARE GOSPEL
IN DIT NUMMER: 4Plus magazine mei 2017 Profetische uitstappen in de 24-uurs leidersontmoeting Nieuws uit de Rafaël Gemeenschappen Ik ben gebleven en nooit meer weggegaan Tune IN and U Turn UP the BASE! Huis van Gebed kris kras door Nederland Roma-meisjes dicipelschap leren met Engelse les Eenheid onder Amsterdamse leiders voor Gods missie voor de stad Pag 3 Pag 4, 5,6,7 en 8 Pag 9 en 10 Pag 10 Pag 11 en 12 Pag 12 en 13 Pag 13 en 14 In het pastorale gesprek vooral geen ‘oplossing’ aandragen Levende theologie studeren aan Opleiding Theologie Koekenpan Uitgave: Rafaël Nederland Postbus 51022 1007 EA Amsterdam. Telefoon 088-0019100 Redactie: Jan Radder, Evert Mussche Layout: Gerhard Lens Redactie-email: 2 redactie-4plus@rafael.nl Agenda 11 juni Vergadering RN Jongerenwerk 16 t/m 18 juni Huis van Gebed op locatie 19 juni Regio-ontmoeting Zuid 20 juni Regio-ontmoeting Randstad Vorige week heb ik gepreekt over een koekenpan. Eentje van die grote blauw-gele woonwinkel. Na een inspirerend intro, ondersteund door beeldmateriaal, hield ik een gloedvol betoog over de betrouwbaarheid, kwaliteit en prijs van dit artikel. Ik was eerlijk over de bezwaren (heb je er al een? Dan komt een tweede goed van pas) en koerste behendig naar het aansprekende appèl: je leven is nooit meer hetzelfde met deze koekenpan! Toegegeven, het was een korte preek. Er ontbrak ook nog wel het een en ander aan de bijbelse onderbouwing. Heilsbemiddelend zou ik mijn betoog ook niet willen noemen. Maar verder was ‘ie uitstekend, dacht ik zo. De oefenpreek was onderdeel van de sprekerstraining voor onze interne sprekers. Een dag lang nadenken over wat een preek goed maakt. Bronnen onderzoeken, structuur aanbrengen, ‘mindmaps’ maken. Het was nuttig en aangenaam. Maar ook hard werken, zoeken, zweten en bidden, zo ontdekten we opnieuw. Een goede preek komt nooit vanzelf. Dus, mocht je zondag weer onder het gehoor zitten, realiseer je dan dat er iemand staat die zich in het zweet heeft gewerkt. Die hard heeft gebeden om een aansprekende boodschap te brengen. Die misschien wel heeft geoefend met een koekenpan, een ledlamp of een hoogslaper. Bedank hem of haar maar eens even extra. En dan hup, naar de winkel. Want uiteindelijk gaat het niet om de preek, maar wat je ermee doet. Mark Pag 15 en 16 Pag 17
Leidersontmoeting Op 31 maart en 1 april kwamen zo’n tachtig leiders van Rafaëlgemeenschappen in de bossen bij Doorn bij elkaar voor een ontmoeting die 24 uur zou omspannen. Niet om onderwijs te ontvangen, maar om elkaar eens op een heel andere manier te ontmoeten. Nu de jaarconferentie is geschrapt komt er ruimte vrij voor dit soort experimentele bijeenkomsten. Hieronder volgen enkele impressies van deelnemers. Profetisch uitstappen in de 24-uurs leidersontmoeting Nu er dit jaar geen Rafaëlconferentie is, schept dat ook meer ruimte om elkaar op andere manieren en plaatsen te ontmoeten. Bijvoorbeeld in de 24-uurs leidersontmoeting, op vrijdag 31 maart en zaterdag 1 april in Hotel Landgoed Zonheuvel in Doorn. De insteek voor deze ontmoeting was om elkaar te dienen vanuit en in de kracht van de Heilige Geest. Niet in onderwijs, maar in ontmoeting. Dat laat zich misschien wat lastig vangen in een programma. Hans Barendregt kijkt er op terug. ‘Na een tijd van dank en lof stond de eerste ontmoeting in het teken van ‘mijn wandel met God’. Arie van Oudheusden deelde het verhaal van Gods heilsplan van Abraham tot de viering van het eerste Pesach, het eerste Pascha; het nieuwe begin, het begin van iets nieuws. Gerard van Rooij nam ons mee naar een tijd van elkaar dienen en zegenen. En dat door te vieren met de Tafel van de Heer. In kleine groepen hebben we daar de tijd voor genomen. Dienen, zegenen, bemoedigen en vieren is een prima manier om elkaar uit de eventuele onwennigheid te trekken. Terug ontvangen wat geroofd is Genieten van de onbevangen hoop en verwachting wat God wil doen en terug ontvangen van wat geroofd is stond centraal in het tweede deel van de middag. Surekha en Chrishani Hulugalle (nationaal leidersechtpaar van Foursquare Verenigd Koninkrijk) gingen ons voor in het …Dienen, zegenen, bemoedigen en vieren… profetisch uitstappen naar elkaar. Arie van Oudheusden spoorde ons aan om met open hart de tijd van aanbidding in te gaan. Een team van muzikanten uit ons midden diende, in wisselende samenstelling, deze tijden van aanbidding. Na de afsluiting van het avondprogrammadeel werd er heel wat nagepraat in de wandelgangen. Niet laten afremmen Zaterdag waren we samen voor het laatste dagdeel van deze ontmoeting. Gerard van Rooij daagde ons uit om ons door persoonlijke (nare) ervaringen uit het verleden niet te laten remmen in onze verwachting van wat God wil en zal doen. Door hem en andere profetische woorden werden we opgeroepen om vijanden weg te doen: God doet ze weg zoals Hij dat voor het volk Israël deed na hun uittocht uit Egypte, tocht door de woestijn en de entree in het beloofde land. Daarna hebben we een tijd van profetisch dienen gehad waarin diverse profetieën werden gedeeld over ons als beweging. Stuk voor stuk waren het berichten van hoop en toekomst waarin niet ons presteren, maar de verwachting van onze God centraal stond. En dat niet in exclusiviteit, maar samen met alle heiligen bouwen op de oude fundamenten. Daarna sloten we dankbaar deze 24-uurs ontmoeting af met het vieren van de Tafel van de Heer. Deze 24-uurs ontmoeting is een experiment, dat wat mij betreft navolging mag krijgen. Hans Barendregt, Rafaël De Vallei. ...Surekha en Chrishani Hulugalle... 3 Leidersontmoeting
Meebewegen met de wolk- en vuurkolom Op vrijdagmiddag 31 maart, rond de klok van 12.00 uur, was Zonheuvel te Doorn gevuld met tachtig leiders, vol van Gods Geest, die 24 uur bij elkaar kwamen om de Heer te ontmoeten, te leren, te bemoedigen en elkaar aan te sporen te gaan leven in datgeen wat God ons heeft beloofd! Tijdens de meetings was er tijd voor aanbidden, samen delen, luisteren naar wat God zegt, samen bidden en de maaltijd van de Heer vieren. Graag deel ik met jullie wat er tijdens de meetings naar voren kwam: God leidt zijn volk uit Egypte. Hij geeft de verlossing en een nieuw begin is een feit. De tijd van slavernij is voorbij. God brengt je op weg naar het beloofde land. De staf bracht verandering. Er zijn momenten in ons leven dat we terugdenken aan Egypte, maar God wil dat we Egypte loslaten. Hij wil een nieuw begin geven. En het belooft iets moois te worden! o … Jan Jaap en Jolanda Kanis... we niet meer een hoge verwachting hebben van onze God. Daarbij werd, als voorbeeld, een verhaal verteld over vlooien die in een bak zaten en niet meer hoog durfden te springen, ook nadat de barrière al lang weg gehaald was. God daagt ons uit om Het uittrekken uit Egypte - We mogen van God terugkrijgen wat wij de afgelopen periode hebben laten roven. Daarbij wil God dat we onder de wolkkolom en vuurkolom blijven. Dichtbij God kan Hij spreken; we hebben elkaar mogen bemoedigen door datgene uit te spreken wat God heeft gesproken. Als schapen mochten wij horen naar Zijn stem! o We mogen door middel van de wolk- en vuurkolom ook meebewegen met het wonder dat God elke dag weer aan ons laat zien. We zullen geen wortel schieten op onze huidige plaatsen en plekken waar God ons heeft geplaatst, maar we zijn onderweg met God, naar de stip aan de horizon. Geweldig om dat te weten! o We mogen negatieve ervaringen opruimen die maken dat o 4 durven te springen. o profetische! o Stap in en stap uit in het Geen wortel schieten op huidige plaatsen (negatieve) ervaringen op te ruimen die maken dat we niet meer hoog God roept ons op om een zegen te zijn voor Zijn schepping, waarbij Hij ons wil inzetten. Wij zijn immers de handen en voeten van onze God; Wij hebben de opdracht tot zegen te zijn! Tijdens de heerlijke lunch, het gezellige avondbuff et, het overheerlijke ontbijt, de koffi een theemomenten tussendoor, de opbouwende gesprekken en het elkaar ontmoeten was er een goede sfeer en danken wij God in het bijzonder, maar ook allen die waren betrokken bij de voorbereiding van deze (stiekem-toch) ‘mini-conferentie’! Dank aan Marjon, dat jij ook ter afsluiting voor ons in de koff erbak van de auto plaats wilde nemen en het brood wilde delen! Jan Jaap en Jolanda Kanis, Rafaëlgemeenschap Elburg Leidersontmoeting
Rafaël in de jongste stad van Nederland Rafaël Almere bestaat al meer dan twintig jaar. Het is een hartelijke gemeenschap in de jongste stad van Nederland. Een groep gelovigen die breed verankerd is in de stad. En trouw aan de Bijbel en aan elkaar. Dit korte bericht wil jullie kennis laten maken met wat ons drijft. Hoe wij hier en nu Gods liefde uitdelen in Almere. Samen met nog meer christenen in een stad die het waard is. Als je ons opzoekt op zondag voor de bijeenkomst lopen de vorige kerkbezoekers net de deur uit. Na de ochtenddienst van de Nederlands Gereformeerde Kerk-Christelijk Gereformeerde Kerk, huren wij de kerkzaal in de middag. Het muziekteam bouwt de installatie op en de koster kopieert veertig fl yers. Ons wekelijkse nieuws past op een A5-je. De leiding van dienst roept vooraf op tot gebed. En dan is het half één, de dienst kan beginnen. Digitale enquete Laten we zingen, Hij is het waard. Iedereen pakt aan in onze gemeenschap van jong tot oud. Om de zoveel jaar vragen we de leden naar hun welzijn en hun ideeën. Dat doen ze met het invullen van een digitale enquête. Leest even mee in de resultaten van de enquête uit 2015 met 48 reacties. Men is overwegend positief als het gaat om de eigen groei in discipelschap, aanbidding en dienstbaarheid. Het vertrouwen in de groep die leiding geeft is groot. Het deelnemen aan kringavonden doordeweeks zit op eenderde en groeit. Op de vraag ‘wat mis je?’ werd ook gereageerd: meer celgroepen, meer gebed, meer degelijk onderwijs, aandacht voor (nieuwe) mensen, diversiteit van vormen en inhoud. Onze gemeenschap voedt de onderlinge samenhang met een levendig muziekteam en oog voor de kinderen. De tieners draaien volop en stabiele celgroepen zien elkaar doordeweeks. Na de samenkomst op zondag is er uitgebreid tijd om bij te praten, te bidden of gewoon een balletje te trappen op de stoep voor het kerkgebouw. Evangelisch contact De contacten met gelovigen uit andere gemeenten zijn er ook. Informeel meestal en ook meer formeel binnen het ´Evangelisch Contact Almere´, kortweg ECA. Wat verder weg in Mozambique is de familie Obdam actief als zendingsechtpaar. Als ‘thuisgemeente’ steunen we hen door dik en dun. Dit beleven we als een kostbaar voorrecht. In het jaarplan van 2016 schrijven wij over onszelf: ‘We zien onszelf als een gezin, met aan het hoofd Jezus …Zingen in de jongste stad van Nederland… Christus. Hij is degene om wie het draait. Door zijn leven, sterven en opstanding zijn wij kinderen van God geworden. Hij houdt van ons, heeft ons aanvaard en onze zonden vergeven. Dat motiveert ons om ook met elkaar om te gaan op basis van liefde, aanvaarding en vergeving en om anderen dat goede nieuws te vertellen”. Ja, we hebben ook een website die we proberen vers te houden. Wat U niet leest op de website, vertellen we u ook zo wel. Voor jarigen wordt gezongen. Dopen doen we gewoon in het Weerwater. Gebed mag stil, hardop en ook in groepjes. Zeven mannen en vrouwen hebben zich er op toegelegd te preken en daar ook voor te trainen. Naast Nederlands hoor je in de wandelgangen Farsi, Portugees, Frans en Engels. Als u Almere weer bezoekt, kom dan op zondag om 12:30 u naar kerkcentrum “De Zuiderpoort”, ‘s Hertogenboschplein 2, in Almere-Stad. Tot gauw en deel mee in de Almeerse gastvrijheid. 5 Nieuws uit de Rafaël Gemeenschappen
…Van 20 naar 145… hoop! evangelische kerk dongen 12,5 jaar hoop! evangelische kerk dongen bestaat 12,5 jaar. En dat zou ze niet zijn geworden zonder de hoopjes! (de gemeenteleden). Er zijn hoopjes bijgekomen, geboren, sommigen zijn weggegaan en van anderen hebben we defi nitief afscheid moeten nemen. Maar laat het duidelijk zijn: er is geen hoop! zonder hoopjes. We zijn aan elkaar gegeven! Soms voor een periode, soms voor ‘altijd’. Een reis als voorganger, ik moet zeggen: is af en toe een pittige reis, maar ook een prachtige reis. Er waren zoveel mooie momenten. Het dopen van onder andere mijn eigen kinderen, huwelijken, geboortes met opdragen, nog veel meer dopelingen, gemeenteweekenden, heerlijke huisgroepavonden, onze periode met de asielzoekers in de 6 kerk, bijzondere reizen naar Kazachstan en Thailand enz. enz. Zonder hoopjes is er geen hoop! Het is fantastisch en waardevol om de mensen steeds beter te leren kennen, samen op reis te zijn, samen op te trekken. Voor mij als mensenmens is het soms wel lastig dat de gemeente groeit… Ik zou het liefst met iedereen even intensief willen optrekken, maar dat gaat gewoon niet. Soms is het moeilijk dat we niet alles meer weten, maar gelukkig ook weten we dat iedereen naar elkaar omkijkt. Dat er veel onderlinge contacten zijn en dat veel meer mensen een deel van de herderlijke taak op zich nemen en dat dat niet alleen van de voorgangers en het kernteam afhangt. Mijn ‘deal’ met God, bij de start van het voorgangerschap was allereerst: het is Uw idee, niet mijn idee. U mag de gemeente bouwen, als er geen groei in zit... dan stop ik ermee. En nu: groei van 20 mensen naar ruim 145 mensen in 12,5 jaar. Wow! God bouwt Zijn gemeente! Het is een enorm gevoel van dankbaarheid is dat nu in mijn hart overheerst. Er zijn zoveel mooie vriendschappen opgebouwd, zoveel nieuwe relaties ontstaan; een prachtige gemeente waar ik onderlinge liefde zie, waar ik trouw zie, waar ik geloof zie, waar ik vreugde zie, waar ik vrijheid en genade zie, waar ik eenheid zie. Ik ben God dankbaar voor wat Hij heeft gedaan in en door hoop! en nog gaat doen in en door hoop! Rick Verkijk, voorganger Nieuws uit de Rafaël Gemeenschappen
Passie voor Leven in Meppel ‘Missie in Meppel’, waarin negen kerken (ook Rafaëlgemeente Sion) samenwerken, hield vrijdagavond 7 april een paasevent met als thema ‘Passie voor Leven!’ De stad zelf was het decor. ‘Missie in Meppel’ begon in 2013/14 met het project ‘De Tien Mooiste Bijbelverhalen van Meppel’. Dat werd een groot succes, met een grote eindmanifestatie in het Wilhelminapark, gevolgd door de ‘Mooiste Bijbelverhalen op Reis’ dat een jaar later in het park plaatsvond. En nu in 2017 dit paasevent waarmee de gezamenlijke kerken op een eigentijdse manier aandacht vragen voor de boodschap van Pasen. De burgers van Meppel en de plaatselijke scholen werden er volop bij betrokken. In aanloop naar Pasen en ‘Passie voor Leven’ benaderde de werkgroep van ‘Missie in Meppel’ de scholen en vroegen die om in de lijdenstijd bezig te gaan met dit onderwerp en zo toe te leven naar dit bijzondere evenement en de viering van Goede Vrijdag en Pasen. De scholen en kerken kregen van de kerken materiaal aangeleverd om zich met het thema aan de slag te gaan. Ook konden de basisscholen meedoen aan een kleurwedstrijd. Het event werd met een moment van bezinning gestart in het Wilhelminapark, waarna in een stille tocht met fakkels en lichten werd vertrokken naar het Kerkplein in het centrum van de stad. Onderweg werden er narcissen en tulpen uitgedeeld aan het winkelend publiek en voorbijgangers. et event het Wil kkels en t eve fakke het ce sen en voo Op zi met b het W kels het W kels kels en els en vertelden over hun belev . ge oorbijgangers. Op het podium orbijga zien met be t p het po ers. Op het podium op het Kerkplein waren interviews te zien met bekende en onbekende Meppelers, waarin ze vertelden over hun beleving van Pasen. De verteller in dium op bekende n over hu um opp bekend kende ver hu p het Ke ge en tulpen uitged p h gedeeld stad edeel et K Kerk e en onb un belev e en onb i els en lichten werd centrum van de sta n lichten w m van de s n lichten werd v m van de stad d. O d a de persoon van Hielke Wagenaar gaf het paasverhaal vorm met onderwerpen met een duidelijke boodschap. Onderwerpen zoals de ontwikkelingen in de wereld, hoe sta jij in de wereld, hoe kunnen we elkaar helpen en waar put je je kracht uit. Verder speelde op het Kerkplein de band Barricade uit Meppel. De groep bracht eigentijdse liederen ten gehore die qua inhoud pasten bij de boodschap van Pasen. Iraniërs gedoopt in Nieuw Leven ...Keuze voor doop in natuurwater Het nieuws uit de Rafaëlgemeente Nieuw leven te Woudenberg ligt al weer enige tijd achter ons, maar we willen het de lezers van 4 Plus toch niet onthouden. In de zomer van het vorige jaar heeft deze Rafaëlgemeenschap twee doopdiensten gehouden. Op zich altijd al bijzonder, maar in dit geval was het extra feest: het betrof twee Iraanse medelanders! Elisa Homan, een van de oudsten van ENL, schrijft: ‘De eerste doopdienst was in juni aangevraagd door een Iraniër die zeer bewust koos voor het dopen in natuurwater. ‘Het Henschotermeer ligt dicht bij onze gemeente en we hebben gekozen om de hele dienst daar te houden. Daarbij kregen we het verzoek van nog een Iraniër. Voor beide mannen en hun vriendengroep hebben we vooraf een Bijbelstudie met vertaling gehouden. Hierin was ruimte voor uitleg over de doop en voor het horen van hun overtuiging en keuze. In de noodopvang hebben zij Bijbelstudie gevolgd in een gemeente waar wij contacten mee hadden, waardoor we wisten dat zij een goede basis hadden meegekregen. Praise-avond voor het dorp De avond voor de dienst hadden 7 Nieuws uit de Rafaël Gemeenschappen
we een praise-avond in een kerk voor het dorp en vele gasten die we hadden uitgenodigd hadden waren hierbij aanwezig. De nacht verbleef een aantal gasten bij gezinnen in het dorp en een gedeelte van de groep in de kerk. De dienst zelf begon ‘s ochtends met dreigende luchten. Na enkele liederen bleef het daar niet bij, maar kletterde de regen uit de hemel. Daarna harde onweersklappen en bliksemschichten. Er was schijnbaar veel nodig om mee te breken, grapte de dopeling ... De preek werd gehouden onder paraplu’s. Vervolgens zijn de twee Iraniërs gedoopt. De tweede doopdienst begon in juli in de locatie waar we elke zondag te vinden zijn: ‘De Camp’. Na een tijd van aanbidding en een preek met oproep tot het volgen van Jezus ging de gemeenschap vervolgens naar het Henschotermeer. Daar werd een lied gezongen en het avondmaal gevierd. Daarna vertelde de man uit Iran waarom hij zich liet dopen en werd hij vervolgens ondergedompeld in het meer.’ …’De Camp’ onze samenkomstplaats… In memoriam Joke Rothuizen-Geluk 1958-2017 Zo’n twintig jaar geleden kwam Joke Rothuizen-Geluk de Rafaëlfamilie binnen, naast Henk. Niet samen met Henk, maar naast Henk. Vanaf de eerste dag was Joke wie zij was en niet wie anderen wilden dat zij zou zijn. Pastor Jack Hayford kwam over uit de Verenigde Staten om hun huwelijk in te zegenen, een zegen van God die alle dagen van hun samenzijn gestalte kreeg in hun liefdesrelatie en dus ook in de opvoeding van de kinderen. Joke stond naast Henk en had haar visie, een visie die gestoeld was op het Woord. Het Woord van God dat zij liefhad en tot de laatste dag van haar leven op aarde omarmde. Vanuit haar relatie met Vader diende Joke in de kracht van de heilige Geest in de Rapha Retraites en was zij voor velen een zegen. Zij was blij dat haar voeten stonden binnen de poorten van Jerusalem en haar leven sprak vrede. Haar ogen waren en zijn gericht op de Heer onze God. Hij is en was haar genadig (Psalm 122 en 123). In al de jaren dat wij haar kenden was zij een fantastische moeder en oma, die liefhad, soms ondanks… Zij was een fantastische vrouw en partner voor Henk; 8 samen vierden zij een heerlijk huwelijk en het vader en moeder, en later opa en oma zijn voor hun kinderen en kleinkinderen. In onze ogen heeft dat te kort geduurd. De Rafaëlfamilie verloor een prachtige, krachtige, volwassen dochter van Vader God, een vrouw die niet door wat zij deed of zei, maar door wat zij wás voor Vader God en voor ons een onuitwisbare plaats blijft innemen in onze harten. Onze liefde en gebeden zijn voor en bij Henk, de kinderen en kleinkinderen die verder zullen leven vanuit de visie van Joke: hun ogen zijn op Hem gericht en Vader God is er bij deze moeilijke dagen en tot in eeuwigheid. Gerard van Rooij namens het Nationaal Leiders Team van Rafaël Nederland. Nieuws uit de Rafaël Gemeenschappen
‘Ik ben gebleven en nooit meer weggegaan’ Ze zorgen voor goed geluid, maar je hóórt ze zelf zelden. Ik heb het over de mannen (en ongetwijfeld ook vrouwen, want die zullen er in de Rafaëlgemeenschappen ook wel zijn) die, met een koptelefoon op, ingespannen voor een leek onduidelijke dingen doen met knoppen. Ze staan achter mengpanelen met een duizelingwekkend aantal, gekleurde knopjes en draaien daar net zo lang aan tot ze met een tevreden blik weer terug kunnen zakken in hun zetels. Pas dan, als het geluid perfect is, niet eerder! Nogmaals, het zijn wat in zichzelf gekeerde luitjes en ze treden niet op de voorgrond, maar blijven bescheiden hun plekje innemen, achterin de zaal waar ze hun werk doen. Maar, hoe belangrijk is een goede regeling van het geluidsvolume en de afstelling daarvan! Dat merk je als de man of vrouw van het geluid even wordt overvallen door een echoënde of rondzingende microfoon! Of wanneer het geluid veel te hard doorkomt. Dan merk je pas hoe belangrijk geluidsmensen zijn. Internetafdeling. Eerst deed Rob alleen het geluid in de eigen gemeente. Omdat hij ook vanuit het verleden ervaring had met het maken van fl yers en boekjes ging hij het maandblad van de gemeente maken. En nam hij de coördinatie van het beamerteam op zich. U-turn ...Standaard: invallen en dan blijven... ren voordat het in gebruik wordt genomen. De uitleg die Rob geeft over het apparaat is aan mij niet erg besteed. Ik ben het spoor al snel bijster! Heel soms krijgen ze applaus. Ik heb het een paar keer meegemaakt in mijn eigen gemeente. Tijd voor een ‘ode’ aan de geluidsmensen ! Om een van hen ook eens een ‘stem’ te geven reisde ik af naar Almere. Daar woont Rob van Hemert (57). Hij is lid van Rafaël Almere, waar hij het kleine geluidsteam aanstuurt. In zijn woonkamer staat een gloednieuw mengpaneel dat pas is aangeschaft voor de gemeenschap. Rob wil het eerst goed uitprobeMaar daar ben ik ook niet in de eerste plaats voor gekomen. Ik ben benieuwd naar Robs verhaal. Hoe hij zeventien jaar geleden het geluid ging regelen in Rafaël Almere. En met welk motief. Waar wil je dienen? De aanleiding was een gesprek met zijn toenmalige voorganger. Die vroeg hem: wat zijn je gaven. Waar wil je in dienen? Het antwoord op de eerste vraag lag voor de hand: Rob was al jong bezig met techniek. Haalde radio’s uit elkaar om de werking te kunnen doorgronden. Was zendamateur. Zijn eerste baan was bij KPN in het audiovisuele verbindingscentrum. Hij werkt nog steeds bij KPN, maar tegenwoordig als senior-technisch specialist op de Een jaar of negen geleden kreeg Rob de vraag of hij een keer het geluid van U-turn Nederland (de jongerenbediening van Rafaël Nederland) wilde doen. ‘lk had nog geen ervaring met het werken met jongeren. U-turn bestond toen nog uit twee weekends achter elkaar. Ik heb gezegd: dan kijk ik het eerste weekend wel mee en het tweede weekend wil ik wel invallen. Vanaf dat moment ben ik er gewoon bij gebleven. Nooit meer weggegaan en ik moet zeggen: het bevalt me uitstekend. lk heb wel wat met jongeren, ik kan erg goed met jongeren overweg.’ Rob werd ook voor het kernteam van U-turn gevraagd. ‘Dat was wel het laatste waar ik ooit aan gedacht had. lk ben iemand die wil werken, maar wel op de achtergrond. De mensen moeten eigenlijk niet merken dat ik er ben. En dan in een kernteam...Maar ik ben er ingestapt en ik zit er nog steeds in.’ Video’s ‘Als het met techniek te maken heeft ben ik al heel gauw geïnteresseerd. ’ Rob heeft ook een passie voor fi lms maken. Ook hier herhaalde de geschiedenis zich. Rob: ‘Dat is een beetje standaard bij mij. Ik wordt gevraagd om ergens in te vallen, om 9 Reportage
dat iemand niet kan. Dan was het: joh, kun je een fi lmpje maken? We willen het graag op video hebben.’ En je raadt het al: het gevolg was dat Rob een aantal jaren de video’s maakte van de sessies op de jaarconferenties (waarvoor hij overigens ook het geluid van de laatste conferentie, die van 2016, verzorgde). ‘Een ultiem doel.’ Nu kun je Rob ook achter de camera vinden op de Impactdagen van Rafaël Nederland, bij de seminars van Cleansing Stream en in het nieuwe seizoen gaat hij ook de video’s maken voor de School voor Theologie. ‘Het begin is altijd hetzelfde: je valt eens een keertje in op de School voor Theologie en dan komt Jaap Schep (de bedieningsleider) op een gegeven moment: ‘Zie jij het zitten om voor ons video’s te maken?’ lk zie dat altijd dubbel: aan de ene kant denk ik, het kost me tijd, maar ik vind het wel leuk om te doen en ik steek er ook nog wat van op. Je moet natuurlijk op de techniek letten, dat het er goed op komt te staan, maar tijdens de montage krijg ik het nóg een keertje te horen. Tijdens de montage speel je delen vaak meerdere keren af, dus je hoort het twee of drie keer en ik vind dit een soort win-win-situatie: de partij die het hebben wil is tevreden, want die krijgt wat hij hebben wil en ik heb weer wat geleerd.’ ‘Mijn passie en kunde zitten bij de techniek. Maar langzamerhand ga je ook andere zaken doen. Ik zit ook in het team voor de gezinsdiensten, maak de wekelijkse fl yer en ik ben een van de kosters bij ons in de gemeente.’ Maar op één bepaalde plaats zul je hem nooit zien. ‘Ik zal nooit op een podium gaan staat. Ik ben geen spreker’, zegt Rob. Jan Radder Tune IN and U Turn UP the BASE! Hey! Hoi, goed om je weer te zien! Vertel, hoe gaat het met je en waar ben je mee bezig? Het bruist van ideeën, het borrelt in het U-Turnteam. Elke keer dat we elkaar zien hebben we elkaar zoveel te vertellen! We zijn in tune met elkaar en we praten over waar we heengaan vanaf hier. Het bouwt zich op! De basis is stevig, we kennen elkaar. Zoveel jaren samen, zoveel meegemaakt. Hoogtepunten en dieptepunten. Schouder aan schouder. Ken je dat gevoel? Vertrouwd? Het verder vormgeven van nieuwe ideeën om jongeren in persoonlijk contact te brengen met onze God houdt ons fl ink bezig. En dit te doen vanuit de concrete praktijk van ons leven met God hier en nu: We staan met beide benen stevig op de grond en onze handen in de aarde. Onze base, onze grond, zijn onze relaties. De stevigheid hiervan wordt bepaald door de mate van eenheid en vrijheid en liefde in alles! Het werk van onze handen is om te faciliteren en te verzorgen. We zoeken het contact met de jongeren, in tune te zijn met hun leven. Hier werken we hard voor, voor de jongeren zetten we een tandje erbij. We willen ze graag horen en met ze praten in de taal van deze tijd! Vanuit het verlangen dat relaties met God en mensen ontkiemen, groeien en bloeien. Dit voelen we in elke vezel en we voelen de urgentie! Maar er is geen reden voor paniek. De toon maakt de muziek! Gods genade is ons genoeg. Dat is niet lichtzinnig gezegd. God is hiervoor aan de schandpaal geslagen; met zijn liefde en vergeving heeft hij de wereld gered! Dit geluid keert alles om. 10 Kort gezegd houdt dit ons bezig. Het U-Turn team staat voor een nieuw seizoen. Dit jaar is het kernteam verder uitgebreid en zal Paulien haar verantwoording verder overdragen aan het kernteam. De basis is sterk en het borrelt Tune in! http://uturn.rafael.nl/kernteam Het U-Turn NL weekend start 20 oktober 2017. Namens het U-Turn kernteam, Arjen, Corinne, Marlous, Nathalie, Jasper, Nathanaël, Rob en Paulien. Jeugd
Huis van Gebed kris kras door Nederland De afgelopen maanden waren we als Huis van Gebed in diverse steden in Nederland. Eerst in Amsterdam, waar we samen met mensen van Rafaël Amsterdam-Noord voor de projecten in deze stad gebeden hebben. We baden door over de indrukken die we van God kregen in de gebieden die het betrof, wijk de Banne en het gebied rond het Blauwe Huis (een huis dat Rafaël Amsterdam-Noord huurt in de wijk IJburg en dat voor allerlei activiteiten wordt gebruikt). Geweldige projecten, waar wij een bescheiden gebeden hebben. We hebben de indrukken die we van God ontvingen met elkaar gedeeld en ook daarbij kwam er bevestiging dat we op de goede weg waren! Speciaal gebed voor de vrouwen ...Verzamelplaats voor deportatie Joden... bijdrage aan mochten leveren door onze gebeden. We zijn enorm verwend door de gastvrijheid van een zeer bewogen en prachtige gemeenschap. We weten dat we onze bijdrage mogen scharen bij alle gebeden die al ‘opgezonden’ zijn naar de Vader. Genezing en herstel achteraf Ook waren we in de provinciestad Schoonhoven. Samen met mensen van de Rafaël Gemeenschap hebben we de stad gezegend en hebben we gebeden tegen allerlei negatieve invloeden vanuit het verleden. Door in groepen gebedswandelingen te houden mochten we profetisch bidden en samen beleven hoe we daarin door God en door mensen om ons heen bevestigd werden. Ook het elkaar dienen door voor elkaar te bidden en elkaar te bemoedigen was een goed initiatief. We hoorden later dat de gebeden geleid hebben tot genezing en herstel! We merken vaak dat we door de Heilige Geest geleid worden om speciaal voor bepaalde problemen, zowel voor de stad als voor mensen, te bidden. We verwachten dat God grote dingen blijft doen door deze prachtige groep mensen. Wat een mooie stad en wat een heerlijke gemeenschap. Voorbereiding met Nardus De laatste plek waar we geweest zijn is de provincie Drenthe met haar hoofdstad Assen. We wisten door een voorbereidingsavond, samen met de voorgangers van de Evangelische Gemeente Nardus in Beilen, waar we mochten bidden en wat de volgorde van handeling zou zijn. Dat is fi jn, want zoals al eerder gezegd, we willen graag geleid worden door de Heilige Geest. We zijn dan ook begonnen in Assen bij het Provinciehuis, waar we voor leiders en ambtenaren van deze provincie Daarna zijn we naar het Drentse Museum gegaan. Daar is de geschiedenis van de provincie vanaf de prehistorie neergelegd. We zijn niet in het museum zelf geweest, maar in de tuin boven het museum, waar we door de daar geplaatste beelden een goede indruk kregen van waarvoor we mochten bidden. We hebben over zaken die vanuit het verleden invloed hebben gehad op generaties doorgebeden en geestelijk vrijgezet. Ook hebben we speciaal gebeden voor de vrouwen in de provincie die erg geleden hebben door armoede, onderdrukking en misbruik. Een beeld in de genoemde tuin, gaf een goede indruk van de manier waarop vrouwen daarmee proberen om te gaan, in eigen kracht, maar wij hebben gebeden voor de juiste manier, door liefde en genade. Daarnaast hebben we gebeden voor eenheid van de christenen in de provincie. Er is veel verdeeldheid en er zijn veel kleine groepen gelovigen die gemakkelijk uit elkaar gaan omdat ze het niet met elkaar eens kunnen worden. Deportatieplek bij stadhuis Na deze plek, waar we letterlijk een mooi plaatje ontvingen van Gods genade door middel van zonnestralen op de stad, zijn we naar het stadhuis gegaan. Daar ontdekten we dat bij het stadhuis van Assen een verzamelplaats van Joden is geweest, die vanaf die plek gedeporteerd werden. We hebben daar gebeden. Daarna hebben we gebeden voor de burgemeester de wethouders en de gemeenteraad van Assen. We hebben de raad gezegend en voor voorspoed voor de stad gebeden. We hebben voor de kerken in de stad gebeden en ook hier eenheid geproclameerd. Na de provincie en de hoofdstad zijn we gaan bidden voor Beilen. We hebben net als de Israëlieten in het Oude Testament ‘grond ingenomen’ en zijn biddend 11 Huis van Gebed
door de binnenstad gegaan. Ook hier waren er indrukken en beelden die we door de Heilige Geest kregen en die elkaar bevestigden. Wat is er een mooie en eendrachtige gemeente in deze plaats. En wat een mooie mensen! We zijn enorm gezegend als Huis van Gebed om deze plaats te mogen kennen en deel te mogen krijgen aan hun werk. Wij zijn steeds weer verrast door God de Vader die ons elke keer weer leidt door de Heilige Geest. We vinden het een voorrecht om dit werk te doen en namens de Rafaëlbeweging te bemoedigen en te ondersteunen. Henk de Ronde Roma-meisjes dicipelschap leren met Engelse les Jezus geeft de opdracht: Ga heen, maak discipelen en leer hen onderhouden wat Ik jullie geleerd heb. Albert en Sjannie van Brunschot: ‘Dat hebben we al jaren binnen ons vermogen gedaan.’ Ze deden dat in eigen land (met het stichten van Rafaëlhuisgemeentes) maar hun passie lag ook in Oost-Europa, in Bulgarije. Vierentwintig jaar op rij reisden ze voor een korte periode af naar dat land. ‘Maar hoe maak je in de enkele weken dat we in Bulgarije zijn discipelen? Er bleven na onze reis altijd wel contacten, maar toch bleef ook een onbevredigend gevoel wat het maken van discipelen betreft.’ Dus na veel gebed en overleg besloten ze om het met de vijfentwintigste reis eens anders te doen. ‘Voor een aantal maanden vaarwel te zeggen tegen kinderen en kleinkinderen, familie, vrienden, vertrouwde omgeving, ons eigen huis, de kerk, onze buurt en sociale omgeving.’ In 2016 vertrokken ze eind april en kwamen half oktober terug. Hoe avontuurlijk het leven met Jezus is, hebben ze aan den lijve mogen ondervinden. ‘Terugkijkend kan worden gezegd dat discipelschap meer gestalte heeft gekregen. We zijn begonnen met zes jonge (Roma)meisjes uit Zimnitza voor een week in ons eigen Bulgaarse huis in Popovtsi te halen. Naast de Engelse les die ze dagelijks kregen, hebben we in hen geïnvesteerd door een voorbeeld te geven van familieleven, samen werken, dienstbaarheid en respect, orde bieden, manieren voor te doen en uit te leggen, plezier hebben samen en op zijn tijd serieus zijn, samen bidden voor het eten en levensvragen bespreken.’ Week was te kort ‘We hadden achteraf het idee dat een week te kort was. Dus we hebben dezelfde meisjes nog een week bij ons in ons eigen huis. En ze waren razend enthousiast. Later, in het jongerenkamp, waren ze alle zes aanwezig (met nog ongeveer dertig andere jongeren) en het mooie was dat deze zes meisjes een voorbeeld waren voor anderen. In het bijzonder bij de maaltijden: 12 ...Uitreiken in Romadorpen... op elkaar wachten en samen bidden. Er is een heel bijzondere band ontstaan door twee weken met hen op te trekken.’ De jongeren die in het kamp waren, waren allemaal actief in de dorpen waar ze uitgereikt hebben en ook waren ze actief in de jongerenconferentie in Stara Zagora. ‘De veranderde relatie werkt nog steeds door in de contacten. Ze vragen om gebed en advies! Andere jongeren die hebben gehoord van een weekje Engelse les, willen nu ook komen. Dat wordt bidden voor wijsheid en sponsors. Voor de duidelijkheid: de keuze voor jonge meisjes uit een Roma-dorp is omdat deze het meest kansarm zijn op de arbeidsmarkt.’ Evenals andere jaren is er een team vanuit Nederland naar Bulgarije gegaan, van mensen van Rafaël Den Bosch en Rafaël Veghel. Het team heeft samen met Kalin, voorganger van de Foursquarekerk in Nova Zagora en James, een Amerikaan en nationaal leider van het jeugdwerk van Foursquare in Bulgarije, het jongerenkamp verzorgd door middel van gebed, onderwijs, drama en workshops. ‘Met het team hebben we na het kamp, samen met Kalin, diverse outreaches gedaan in Romadorpen, waarbij de jongeren van het jongerenkamp steeds actief waren.’ Missie
derland meegaat voor het jongerenkamp en de outreaches naar Romadorpen. We zijn gevraagd om onderwijs te geven over het Vaderhart van God en om samen met een zendingsorganisatie kinderwerkers voor Romakerken op te leiden. Evenals vorig jaar hebben mensen die geïnteresseerd zijn in zending, maar niet weten hoe dat in Bulgarije in praktijk zou kunnen worden gebracht, de kans om een week mee te kijken in onze ‘zendingskeuken’.’ Albert van Brunschot ...Voorbeeld voor anderen... Onderwijs over het Vaderhart van God ‘Daarom hebben we voor 2017 nieuwe plannen gemaakt. We hopen in juli weer te vertrekken. Door omstandigheden kunnen we maar vier maanden. Er is een Foursquarekerk in de buurt, waar we hopen dienstbaar te kunnen zijn. We hopen dat er weer een team uit NeWie interesse heeft in het zendingswerk van Albert en Sjannie in Bulgarije kan zich via het e-mailadres albertvanbrunschot@live.nl melden voor regelmatige berichten. Volgen kan ook via de website van Rafaël Den Bosch (www.rafael-denbosch.nl) onder het kopje ‘Bulgarije’. Er is ook een brochure beschikbaar op bovengenoemd e-mailadres. Eenheid onder Amsterdamse leiders voor Gods missie voor de stad Denkend aan het verzoek om iets te schrijven over wat er gebeurt in Amsterdam op het gebied van het Koninkrijk van God en de betekenis daarvan voor de stad, komt de vraag in me op: waar moet ik beginnen? Er is veel meer gaande dan ik in een artikel kwijt kan, dus laat ik me deze keer beperken tot wat er zich ontwikkelt in de stad-brede beweging in Amsterdam. In de openingspreek van de Rafaëlconferentie van 2016 heb ik gesproken over de roeping van de kerk naar aanleiding van het gebruik van de term ecclesia in Matteüs 16:18. In het Griekse rijk werd de term ecclesia gebruikt voor de heersende vergadering van inwoners in de Atheense democratie, die hiervoor uit de samenleving van de stad werden geroepen. De Romeinen hebben dit concept later aangepast en gebruikten het voor de groep die ingezet werd om nieuw territorium in veroverde steden te koloniseren. Een groep trouwe onderdanen die een volmacht van de keizer hadden om er voor te zorgen dat de cultuur van Rome in de stad werd ingebracht en nageleefd. Het is belangrijk te begrijpen dat de mensen in de dagen van Jezus de ecclesia zagen als een instituut van burgers die geroepen waren om een stad of regio te impregneren en te besturen met de cultuur, stijl en de geest van Rome. Jezus ziet de kerk van zijn volgelingen als een gemeenschap met de opdracht om de cultuur van het Koninkrijk van God te tonen en de stad of streek daarmee te beïnvloeden. Door de Bijbel heen wordt duidelijk dat God individuele personen aanspreekt, maar ook families, steden (gemeenschappen) en naties. Denk aan Jeruzalem, Babylon, Nineve. Jezus huilt over Jeruzalem als stad en spreekt Chorazin, Betsaida en Kapernaüm aan. In het boek Handelingen wordt een strategie van Paulus en Barnabas beschreven om steden onder de invloed van het Koninkrijk van God te brengen. Opdracht aan het hele organisme Als we deze opdracht op ons in laten werken komen we snel tot de conclusie dat hier meer voor nodig is dan een individuele lokale gemeente die wil uitreiken naar een buurt of omgeving. Een opdracht voor een stad is een opdracht aan het hele organisme van het lichaam van Christus in een stad. Als de kerk samengroeit in eenheid, visie en kracht, profi teren daar alle kerken, bedieningen en initiatieven van. In Amsterdam kom ik al een aantal jaren regelmatig samen met een groep leiders die willen ontdekken wat dit voor de Kerk in de stad betekent en die zich dienstbaar wil opstellen aan het lichaam van Christus in de stad, om de invloed van het Koninkrijk te zien toenemen. Om te weten waar we nu staan en 13 Missie
om een beeld hebben van wat er nu al tastbaar is van Gods werk in de stad hebben we een onderzoek gedaan naar wat de visie van leiders van kerken, bedieningen en christelijke organisaties in de stad is op het Koninkrijk van God, de stad, de rol en de missie van de kerk naar de stad. Ook hebben we gekeken naar waar, aan wie en hoe het evangelie verkondigd wordt; hoeveel discipelen er gemaakt worden en gemeenten gesticht. Vervolgens hebben we ingeschat wat kenmerkend is voor Amsterdam: de noden en de sterkten van de stad en op welke wijze er uitgereikt wordt vanuit de inspiratie van het evangelie om deze noden te lenigen en de sterkten te dienen. Consultatie Stad eerst leren kennen en liefhebben We hebben aansluitend een tweedaagse consultatie gehouden met een aantal leiders uit de stad om stil te staan bij onze roeping voor de stad. Als we willen uitreiken naar een persoon in de naam van Jezus, zullen we deze persoon eerst moeten ontmoeten, leren kennen en liefhebben. Het zelfde geldt voor een stad. Daarom hebben we samen tijdens deze consultatie stil gestaan bij vier thema’s: 1) Piet Brinksma ...God zet zijn kerk in beweging... genheid voor de stad in praktijk brengen; 3) Het dienen van de stad. Hierin hebben we gekeken naar de manieren waarop de deelnemers van het onderzoek de stad dienen in woord en daad. Er gebeurt veel en diverse sectoren en gebieden van de stad worden aangeraakt vanuit het evangelie. We hebben gezien dat dit nog maar het begin is; er zijn stappen die gezet kunnen worden en we hebben samen prioriteiten gesteld; Het kennen van onze stad. We hebben onderzoek gedaan over onze inschatting van de noden, sterkten en kenmerken van de cultuur van de stad gedeeld en dit gevaluteerd; Het liefhebben van de stad. Hierin hebben we zowel naar de theologische visie van de Kerk gekeken die nodig is voor de stad en het hart van God voor de stad gezocht. Verschillende leiders hebben gedeeld hoe zij de liefde en bewo2) 14 Het veranderen van de stad. Hierin hebben we gekeken hoe we samenwerken met elkaar, maar ook met andere organisaties, de overheid en bedrijven in de stad. We hebben de netwerken in de stad geëerd en er over gesproken hoe we de missie van iedereen kunnen versterken en apostolisch kunnen bemoedigen. Tenslotte hebben we enkele prioriteiten gesteld voor de komende vijf jaar. Beweging 4) Wat zijn de belangrijkste zaken die naar voren kwamen? Ten eerste dat de Heer aan werk is in de stad en de Heilige Geest is duidelijk mensen, kerken en organisaties in beweging aan het brengen - in alle delen van de kerk (in alle stromingen en in alle culturen). Uit het onderzoek blijkt dat een ruime meerderheid van de kerken een visie op het Koninkrijk van God en de stad heeft en uitziet naar een helende invloed in alle invloedssferen van de stad. Ook is de visie op de rol van de kerk in ruime mate in lijn met de bovengenoemde ecclesiologische roeping. Ongeveer driekwart van de leiders rapporteert dat hun organisatie uitreikt naar de noden van de mensen in de stad. Dit gebeurt in alle stadsdelen en in veel sectoren, met een grote variëteit aan vormen en methoden. Wat me het meeste raakte is dat veel leiders door een proces van transformatie gaan of zijn gegaan. Zowel in vernieuwing van theologisch inzicht in het Koninkrijk, de rol van de kerk, alsook in hun persoonlijke missie en roeping. Velen hebben moedige stappen gezet om zichzelf en hun werk meer in lijn te brengen met Gods missie voor de stad. Daarin komt zowel kwetsbaarheid als groei in geloof en ervaring naar boven van Gods tegenwoordigheid en verwachting van wat God wil doen. Het was voor het eerst dat gesprek en ontmoeting zo diep zijn geweest, over de grenzen van netwerken, achtergronden en cultuur heen en nooit is er zo’n diep gevoel van eenparigheid van hart, visie en gedeelde ontdekkingsreis geweest in de stad. We zijn met elkaar betrokken bij een avontuur dat veel groter is dan ieder van ons beseft. God zet zijn kerk in beweging! Piet Brinksma Missie
In het pastorale gesprek vooral geen ‘oplossing’ aandragen Vorige maand hebben de studenten van de Module Pastoraat*) van het Rafaël Nederland Instituut voor Training en Vorming hun studiemaanden afgerond. Al het huiswerk is ingestuurd, de diploma’s zijn uitgereikt. Tijd voor een terugblik. In de Module Pastoraat wordt de gelegenheid geboden om te groeien in het ‘langszij komen’ bij de ander. Er worden allerlei onderwerpen behandeld die in het pastoraat belangrijk zijn en er wordt geoefend op gespreksvaardigheden voor het voeren van een pastoraal gesprek. Wat maakt een gesprek tot een goed gesprek? En wat maakt een gesprek tot een pastoráál gesprek? Denk eens terug aan een gesprek waarin jij je hart deelde en wat jij zelf een goed gesprek vond. Wat maakte dat jij het een fi jn gesprek vond? Wat waren de ingrediënten van dat gesprek? Als ik deze vraag stel aan de studenten van de module pastoraat komt de interactie als vanzelf op gang. Allerlei elementen worden er genoemd: ik voelde me gerespecteerd, er was een luisterend oor, er was gelijkwaardigheid, er werd geen pasklare oplossing aangereikt, ik voelde me gehoord e.d. Het pastorale gesprek is een gesprek waarbij de ander zijn of haar verhaal kan doen, waar ontmoeting plaats vindt, waar de ander op adem kan komen. Waar het verhaal van de ander in het licht van het Grote Verhaal geplaatst kan worden, in het licht van Gods weg met ons. Daarmee is het pastorale gesprek ook een gesprek van ontmoeting met God, onze Schepper. Ruimte voor het verhaal Een mooi voorbeeld daarvan vind je in Lukas 24, waarin Jezus in gesprek raakt met twee discipelen die na de kruisiging onderweg gingen van Jeruzalem naar Emmaus. Jezus ‘komt langszij’, loopt met hen op. Dat is een mooi beeld van een pastorale ontmoeting. In het gesprek dat ontstaat stelt Jezus eerst alleen maar open vragen. ‘Waar zijn jullie over aan het praten?’ ‘Wat dan?’ Hij geeft ruimte voor hun verhaal. In hun verhaal hoor je hun emoties die ruimte krijgen. Er is verdriet om het sterven van Jezus. Er is teleurstelling over hun verwachting die zij over Jezus hadden. Wij dachten dat dit de Messias was, maar nu is Hij dood. Er is ook verwarring. Vrouwen hebben gezegd dat Jezus zou zijn opgestaan uit de dood. En wat doet Jezus? Hij luistert, Hij luistert en Hij Gesprek waarin de ander op adem kan komen luistert! En dan…. na al dit luisteren verbindt Jezus hun verhaal met het Verhaal van God.Hij legt hun de schriften uit. Maar…. Hij dringt dat niet aan hen op! Heel opvallend is dat er dan staat, dat Jezus deed alsof Hij door wilde lopen. Pas als de Emmaüsgangers erop aandringen dat Hij bij hen blijft, gaat Hij verder met hen mee. Hierin zit wel een mooi beeld voor het pastorale gesprek: durf je ook weer door te lopen? Durf je het eff ect van wat je tegen de hulpvrager zegt, los te laten. Bij de ander te laten. Durf je in te houden en pas als de ander zo ver is om meer te horen, of meer te willen ontvangen, dan weer aan te sluiten? Het moment van de Geest Als het gesprek met de discipelen en Jezus op een nog meer persoonlijk niveau is, als er de ontmoeting bij de maaltijd is, dan komt daar het moment van het breken van het brood bij de maaltijd. Dan worden de ogen van de discipelen geopend, en herkennen zij hun Heer. Ook daarin zit een mooi principe voor het pastorale gesprek: Hier is het moment dat er iets gebeurt dat alleen geduid kan worden als een werk van de Heilige Geest.In het pastorale gesprek is het NIET onze taak om de ander de ogen te openen! Dat is iets wat de Heilige Geest doet! Het is niet aan ons. Geen oplossing aandragen Het voorgaande is een voorbeeld van een mooi pastoraal gesprek. Zijn er ook valkuilen bij pastorale gesprekken? Uiteraard zijn verschillende aspecten aan pastorale gesprekken waar we in de module aandacht aan geven, te veel om hier te beschrijven. Ik noem de allergrootste valkuil die we tegenkomen in het pastorale gesprek; dat is de valkuil om de ander te overladen met adviezen of de neiging om een oplossing aan te dragen! Het is wellicht het grootste misverstand over pastoraat: de ander heeft een probleem en komt bij mij voor een oplossing. Het is heel belangrijk om te leren dat de ander niet komt voor een oplossing, maar om gehoord te worden! Om begrepen te worden, om op adem te komen. En dan toch is daar steeds de neiging om met een oplossing te komen! Dat doen we soms met de beste bedoelingen en vanuit liefde voor de ander. We gunnen die ander zo, dat 15 Pastoraat
hun worsteling voorbij is, of dat het probleem dat de ander benoemt over zal zijn, of dat het lijden waar de ander doorheen gaat over zal zijn. pastoraat zou kunnen noemen. Maar de realiteit is dat sommige problemen in het leven niet zomaar overgaan (denk aan chronische ziekten bijvoorbeeld of de aanwezigheid van psychiatrische stoornissen). In zulke situaties is het pastorale gesprek er juist om steeds langszij te blijven komen! Maar ook in andere situaties geldt: misschien heb jij zelf al eens met het probleem geworsteld dat de hulpvrager benoemt en jij weet hoe jij eruit gekomen bent. Of welk principe van God je hebt toegepast dat werkte voor jou. Dat wil je de hulpvrager zo graag ook leren! Dus reik je een oplossing aan, toch? Op het moment dat we in het pastorale gesprek de ander onze oplossingen aanreiken gebeuren er echter twee dingen: 1. We verliezen uit het oog dat de ander echt een ander en ook uniek wezen is. In de gedachte: wat werkt voor mij, werkt ook voor jou, gaan we voorbij aan de eigenheid van de ander. En daarmee ook aan de eigenheid van zijn/haar relatie met de Heer. 2. Door de ander te leren: ‘doe het maar op mijn manier’ maken we de ander ook afhankelijk van ons, in plaats van de ander te helpen in zijn of haar weg met de Heer. Doordat de ander daarmee afhankelijk wordt van ons, onthouden we de ander om zelf tot een oplossing te komen, wat hem of haar eigenlijk juist sterker zou maken. Uiteraard kan ons leven voorbeeld voor die ander zijn en kunnen anderen leren van wat wij hebben geleerd, maar de uitdaging is om te Als mensen met problemen worstelen die eigenlijk ‘de kring overstijgen’, of waar meer aandacht voor nodig is, is het mooi als er mensen in de gemeente beschikbaar zijn die wat meer pastorale aandacht kunnen geven. Hoe een gemeente dat vormgeeft is binnen Rafaël verschillend. Soms is er een pastoraal team, soms doen de oudsten of voorgangers zulke gesprekken, soms wordt er voor doorverwijzen gekozen. Riek Brinksma ...Verschillende niveaus van pastoraat... leren om dat aan te reiken op een manier die aansluit bij de hulpvrager (langszij komen) en te leren luisteren, luisteren en luisteren zonder al een ‘oplossing in je hoofd’ te hebben voor die ander. In de Module Pastoraat trainen we de vaardigheden die je daarvoor nodig hebt. Verschillende niveaus van pastoraat Wie voert zo’n pastoraal gesprek eigenlijk? Hoe werkt dat in de praktijk? Dat is per gemeente heel verschillend. Iedere gemeente heeft een eigen idee over hoe het pastorale handelen wordt vormgegeven. Over het algemeen zou je kunnen zeggen dat je verschillende niveaus van pastoraat kunt onderscheiden. Wij zijn allemaal geroepen om ‘naar elkaar om te zien’ en in dat omzien naar elkaar spreken we met elkaar, bemoedigen we elkaar, steunen we elkaar. Heel kostbaar en belangrijk. In veel gemeenten zijn er kleine groepen of kringen. Op deze kringen zorgen we ook voor elkaar, luisteren we naar elkaars verhaal. Als dit goed functioneert zou je kunnen zeggen dat dat heel steunende, herderlijke zorg is en dat je het basisVoor wie en wanneer? Voor wie is de module pastoraat geschikt en wanneer wordt die wweer gestart? Eigenlijk is de module geschikt voor ieder die ‘een hart voor mensen heeft’ en wil groeien in ‘er voor die ander wil zijn’. Of dat nou is omdat je een kring leidt, of omdat je het fi jn vindt om met mensen gesprekken aan te knopen, of dat je onderdeel bent of wordt van een pastoraal team. De Module Pastoraat kan je helpen groeien in je vaardigheden en inzicht in pastoraal handelen. Of je wel of niet in je gemeente betrokken wordt is uiteraard niet aan het Rafaël Nederland Instituut om te beoordelen, die beslissing ligt helemaal bij de leiding van de betreff ende gemeente. Ook als je als oudste of voorganger wilt nadenken over je pastorale handelen en handvatten aangereikt wil krijgen die je helpen om het pastoraat in je gemeente vorm te geven, is deze module een aanrader. Riek Brinksma *) De module start weer bij voldoende belangstelling (minimaal tien deelnemers). Je kunt je belangstelling kenbaar maken aan Riek Brinksma. Stuur een mail naar: brinksma@ rafaelnederlandinstituut.nl) 16 Pastoraat
...Onze missie: levende theologie aanbieden... Levende theologie studeren aan Opleiding Theologie Via 4 Plus praten wij je graag regelmatig bij over de Opleiding Theologie van Rafaël Nederland. Een opleiding die al weer twee decennia bestaat binnen onze beweging. Het is onze missie levende theologie aan te bieden. Hiermee bedoelen wij onderwijs dat niet alleen onszelf, maar ook onze omgeving mag veranderen. Dit leren wij van Jezus. Hij gaf in de Bergrede het ultieme voorbeeld. Bijna 100% van zijn onderwijs is praktisch toepasbaar. Heel graag willen wij het voorbeeld van Jezus navolgen. Het onderwijs is ingedeeld in zes modules, die los van elkaar zijn te volgen. Je kunt zelf kiezen hoe je aan een module deelneemt; als student of als toehoorder. Wij hebben het onderwijs en bijbehorend huiswerk zo ingericht dat het goed te combineren is met een baan, gezin, bediening. Afgelopen maart hadden wij weer een feestelijk moment! Een aantal studenten heeft alle zes de modules afgerond. In de maand april maakten zij hun laatste examen. In het vertrouwen dat zij ook deze laatste module goed zullen afronden hebben wij hen tijdens de laatste klassikale les van Module I in het zonnetje gezet. Wij hebben de wij al een aantal jaren de lessen opnemen, is het nu mogelijk drie modules digitaal te volgen. Je kunt je daar op elk moment voor inschrijven. Als je liever de lessen klassikaal volgt dan kan dat ook. Wij zullen vanaf september, module II niet alleen digitaal, maar ook klassikaal (in Amersfoort), aanbieden. Jaap Schep studenten bedankt voor het in ons gestelde vertrouwen en de hoop en verwachting uitgesproken dat zij tot zegen mogen zijn voor hun omgeving met wat zij de afgelopen jaren ontvangen hebben. Ook digitaal Graag willen wij onder de aandacht brengen dat je niet alleen klassikaal maar ook digitaal bij ons theologie kunt studeren. Dit betekent dat het voor jou altijd mogelijk is de Opleiding Theologie te volgen. Omdat Wij zijn heel blij met deze nieuwe digitale ontwikkeling. Hierdoor is het voor iedereen in Nederland (en daarbuiten) mogelijk geworden deel te nemen aan deze opleiding. Wij willen je vragen mensen in jouw omgeving hierop te wijzen. Omdat wij vele jaren alleen maar klassikaal lesgaven is deze nieuwe mogelijkheid van digitaal studeren nog lang niet bij iedereen bekend. Voor verdere informatie over onze Opleiding Theologie verwijzen wij je naar onze site: theologie.rafael. nl Daar vind je behalve de mogelijkheid je aan te melden ook informatie over de module. Mocht je vragen of opmerkingen hebben, laat het ons weten. Wij beantwoorden ze graag! Je kunt ons bereiken via ons mailadres: theologie@rafaelnederlandinstituut.nl Jaap Schep 17 Theologie
1 Online Touch