Op drie plekken kunnen de stroomgaten tussen de kusteilanden worden afgesloten en kan Venetië worden beschermd tegen een vloedgolf vanuit de Adriatische Zee. Acqua Alta, de extreme vloedgolf De Venetianen noemen het Acqua Alta: een extreem hoge vloedgolf die de stad onder water zet. Soms gaat het om een extreme afvoer van de Po, maar in de meeste gevallen gaat het om een vloedgolf als gevolg van een storm die het water in de Adriatische Zee opzwiept. Delen van de stad staan ieder jaar wel eens onder water, maar afgelopen november piekte het peil met maar liefst 187 cm en stond 85 procent van de stad blank. Dat was sinds 1994 niet voorgekomen. Destijds werd een piek van 194 cm genoteerd. Het cynische voor de Venetianen is dat de stormvloedkering inmiddels bijna klaar is. Op drie plekken kunnen de stroomgaten tussen de kusteilanden worden afgesloten en kan de stad tegen een vloedgolf vanuit de Adriatische Zee worden beschermd. Maar verder dan het testen van de drie keringen is de aannemerscombinatie nog niet gekomen. De verwachting is dat het nog tot 2021 gaat duren voordat de kering bij een storm kan worden ingezet. Intussen zwelt de kritiek aan. Unieke constructie De Venetiaanse kering laat zich moeilijk vergelijken met bestaande grote stormvloedkeringen zoals de Maeslantkering (1997), de Thames barrier (1984) en de Sint-Petersburg stormvloedkering (2004). Volgens Bas Jonkman van de TU Delft hebben ze gemeen dat het grote civiele werken zijn met een grote opening voor getijde en zeeschepen. Wat betreft het ontwerp zijn de keringen allemaal uniek. “Je hebt de tweearmige oplossing van de Maeslantkering en Sint-Petersburg. Terwijl de Thames barrier meerdere draaiende kleppen heeft. Die lijkt dan ook het meeste op de Mose kering in Venetië”, constateert Jonkman. “Het interessante aan de Mose kering is dat de kleppen onder water liggen en daarmee maximale doorlaat bieden aan scheepvaart en getijde. Het lijkt me dat op den duur de kleppen ook vervangbaar zijn door langere kleppen, als de zeespiegelstijging dat noodzakelijk maakt.” Jonkman ziet ook de nadelen. “De kleppen liggen onder water en zijn gevoelig voor roest en mosselgroei. De tijd zal leren in hoeverre dat problemen gaat geven bij het sluiten.” Bas Jonkman (TU Delft): “De kleppen liggen onder water en zijn gevoelig voor roest en mosselgroei. De tijd zal leren in hoeverre dat problemen gaat geven bij het sluiten.” WATERFORUM DECEMBER 2019 39
40 Online Touch Home