10

10 que le faubourg Saint-Antoine l’avait poussé là à sa porte d’un colossal coup de balai, faisant de sa misère sa barricade. Des blocs pareils à des billots, des chaînes disloquées, des charpentes à tasseaux ayant forme de potences, des roues horizontales sortant des décombres, amalgamaient à cet édifice de l’anarchie la sombre figure des vieux supplices soufferts par le peuple.La barricade SaintAntoine faisait arme de tout - tout ce que la guerre civile peut jeter à la tête de la société sortait de là; ce n’était pas du combat, cette redoute, parmi lesquelles il y avaient quelques épingoles, envoyaient des miettes de faiences, des osselets, des boutons d’habits, jusqu’à des roulettes de tables de nuit, projectiles dangereux à cause du cuivre. Cette barricade était forcenée; elle jetait dans les nuées une clameur inexprimable; à de certains moments, provoquant l’armée, elle se couvrait de foule et de tempête; une cohue de têtes flamboyantes la couronnait; un fourmillement l’emplissait; elle avait une crête épineuse de fusils, de sabres, de bâtons, de haches, de piques et de bayonnettes; un vaste drapeau rouge y claquait dans le vent; on y entendait les cris du commandement, les chansons d’attaques, des roulements de tambour, des sanglots de femmes, et l’éclat de rire ténébreux des meurt-defaim. Elle était démesurée et vivante; et, comme du dos d’une bête volk, afval van hout, van ijzer, van brons, van steen en de Saint Antoinewijk had dit alles buiten geveegd met een enorme borstel en maakte met deze armoe haar barrikade. Blokken als tronken, gebroken kettingen, gebinten en latten als galgen en wielen die horizontaal uit het puin omhoog steken, waarin alles samensmelt tot een monument aan oude martelpraktijken, het volk opgedrongen. De barricade SaintAntoine kon alle wapens gebruikenalles wat naar het hoofd kon worden gegooid van de maatschappij; dit was niet zomaar een gevecht, meer een uitzichtloze uitbarsting; karabijnen en kruisbogen verdedigden de vesting en schoten met aardewerk, teerlingen, vestknopen, zelfs wieltjes van nachttafels, gevaarlijk om hun koper. De barricade was iets uitzinnigs; tot in de wolken drong haar onuitsprekelijk roepen; soms uitdagingen aan het leger, dan stormde de volksmassa ten strijde; elkaar verdrongen vlammende hoofden tot bovenaan toe; als mieren verspreidde zich de bezettting; boven op de bergrug richten zich de geweren, werden sabels geheven, stokken, hakmessen, lansen en bajonetten; een enorme rode vlag klapperde in de wind; men hoorde er geschreeuwde bevelen, strijdliederen, tromgeroffel en gesnik van vrouwen, de duistere lach van uitgehongerden. De barricade was grenzeloos maar levend. Als uit de rug van een elektrisch beest knalden er

11 Online Touch Home


You need flash player to view this online publication