14 10.04 TALBOT HOUSE. Met als titel 'Het leven in klein Parijs' had Jeroen Laseure het in 'KW Kortweg' over het Talbot House te Poperinge: "Talbot House is een van de oudste gebouwen in de Poperingse binnenstad. De hophandelaarsfamilie Lebbe nam er halfweg de 18de eeuw haar intrek. In 1911 kocht brouwer Maurice Coevoet het huis, maar vier jaar later besloot hij, na een bominslag, om met zijn gezin te vluchten. Poperinge, dat tijdens de Eerste Wereldoorlog achter het front lag, werd ondertussen hét Britse ontspanningsoord bij uitstek. Overal in de stad openden pubs en cafés de deuren, net als heel wat 'zaken van losse zeden'. In een mum van tijd werd Poperinge 'Little Paris' of 'Kleine Parijs' genoemd. Een van de bekendste zaken in de stad was Talbot House. De zesde divisie van het Britse leger huurde het gebouw van Maurice Coevoet voor 150 Belgische frank (3,7€) per maand. Aalmoezenier Philip 'Tubby' Clayton opende er een soldatenclub met als bedoeling een alternatief aan te bieden voor het vaak nogal dubieuze uitgaansleven in de rest van de stad. Tubby kreeg de leiding over het clubhuis en zorgde er voor een erg huiselijk sfeer waar de strenge rangorde van het Britse leger niet geldig was. Het bord 'Every Man's Club' - iedereen is welkom - is nog altijd te zien aan de voorgevel. Tuby stond erop dat het huis een plek moest zijn waar men de oorlog even kon vergeten. Aan de deur van zijn bureau hangt niet voor niets het bord 'All rank abandon ye who enter here'. Wie er binnenkwam, kwam binnen als mens. Talbot House bleef uiteindelijk drie jaar open, tot het einde van de Eerste Wereldoorlog. En ook nu kan iedereen weer binnen in Every Man's Club : het is een museum dat vooral veel Britse herdenkingstoeristen over de vloer krijgt, maar ook voor niet-Britten de moeite waard is. Enkele jaren geleden nog werd het museum grondig gerenoveerd, zodat alles aangepast is aan de moderne museumbezoeker. 10.05 GEWOON CONTENT. In 'Leef' liet Sarah Vandoorne psychiater Dirk De Wachter pleiten voor meer 'contentement'. 'We stellen alles zo onhoudbaar fantastisch voor dat we vergeten om gewoon content te zijn met wat we hebben.' De bijdrage 'Gewoon content' in de rubriek 'Levenskunst' begon als volgt : 'Content zijn is in vrede leven met jezelf, met het gewone leven', benadrukt psychiater Dirk De Wachter. 'In het leven word je geconfronteerd met moeilijkheden en onvermijdelijk verdriet. Contentement haal je het best uit de kleine dingen, in plaats van het grote geluk te zoeken op welnessweekend of tijdens een trip naar de Kaaimaneilanden. Dan liever een ochtendwandeling in het park. Ik ben bang van onze leukigheidscultuur. Alles moet zo onhoudbaar fantastisch zijn dat het mensen ongelukkig maakt. Nog straffer? Dat eindigt altijd in ontgoocheling. Content zijn lijkt me een beter idee. Aanvaard wie je bent... Content zijn is nooit gedaan. Het is een continu proces. En de maatschappij maakt het ons moeilijk door noden te creëren. In de reclame, bijvoorbeeld. We moeten de nieuwste smartphone hebben of we zijn ongelukkig. Dat is onzin. We voelen ons kortstondig fantastisch en blijven achter met een kater." 10.06 EEN KUNSTENAAR. Voor haar rubriek 'Het Atelier' in 'Weekend' zocht Nathalie Le Blanc kunstschilder Koen Broucke uit Boechout op : "Ik schilder echt heel graag, het is geen worsteling. Mijn perfecte vakantie is dan ook : twee weken opgesloten zijn in mijn atelier. Als ik schilder, is het nooit voor lang. Ik werk in dunne, transparante laagjes die moeten drogen, en dat duurt langer dan het schilderen zelf. Ik pauzeer veel, speel muziek, loop in de tuin en snoei wat rozen. Soms ga ik even liggen, of mediteer ik. Inspiratie komt
15 Online Touch Home