2 een schildersopleiding gehad maar geen enkel werk van hem heeft ‘de tand des tijds’ doorstaan. Dat is nu eenmaal een onherroepelijk feit. Ons, Pictores van Beauvoorde, treft dat in het bijzonder. We hebben er dus het gissen naar welk soort schilder Bredero geweest is. Daarom zijn we op zoek gegaan naar zijn leermeester Francesco Badens. Die Francesco ook wel Franciscus Badensis (Antwerpen, 1571 – Amsterdam, 1618) was een Zuid-Nederlands kunstschilder die tussen 1593 en 1598 in Italië verbleef. Zelf was hij met zijn ouders uit Antwerpen weggevlucht in 1576 om aan de Spaanse Furie te ontsnappen. Zijn Italiaanse opleiding gaf hem in Amsterdam de bijnaam ‘de Italiaanse Schilder’. Zijn atelier was tegelijk een galerie waar klassieke schilderijen verkocht werden. Hieruit kunnen we afleiden dat Bredero ook wel in de toenmalig algemene stijl zal geschilderd hebben. In het testament van zijn vader, een welstellende schoenmaker, makelaar en belastingspachter zijn van zoon Gerbrand drie schilderijen vermeld met Bijbelse of klassieke onderwerpen: David en Batshebe, David en Abigaël, Thisbe en Fortuna. De eerste twee onderwerpen zijn bijbels, het laatste is Oudgrieks. Zulke onderwerpen waren gemeengoed onder de toenmalige gevestigde schilders. Denk aan de werken van Rembrandt. Verder is het duidelijk dat eminente kunstenaars in het toenmalig Amsterdam elkaar kenden. Zo schreef Joost van den Vondel een gedachtenis aan Bredero bij diens afsterven. Andere prominente kennissen waren C.P.Hooft, de dochters van Roemers Visser (Maria Tesselschade), Rembrandt Van Rijn, Samuel Coster en Hugo De Groot. De samenleving in Noord-Nederland was er verwonderlijk ruimdenkend maar toch wisselend volgens de politieke actualiteit. Zo was Bredero geen echt geëngageerd kunstenaar. Dit in tegenstelling met Vondel (door zijn bekering uit de gunst geraakt van zijn vriend P.C.Hooft), Hugo de Groot (ontsnapping uit zijn gevangenis in een boekenkist),Oldenbarneveldt (onthoofd onder beschuldiging van verraad). Voor de rest was de samenleving zeer gemengd: katholieken en protestanten van zeer variërende belijdenissen probeerden samen te leven. De meningsverschillen tussen remonstranten en contraremonstranten (ivm predestinatie) werden politiek misbruikt door Maurits van Nassau (later prins van Oranje). Wij menen dat Bredero als gezonde opportunist zich daar niet veel mee bemoeide.
3 Online Touch Home