14 kunnen pigmentbubbels vergroten en verkleinen om van kleur te veranderen. Dat alles lijkt grotendeels buiten het brein om te gaan. In de tentakels zitten lichtgevoelige cellen die de achtergrond scannen. Het vermogen om van vorm en kleur te veranderen verschilt van soort tot soort. De echte meestervermommer is de Thaumoctopus mimicus. Die kan verschillende dieren nabootsen. Om niet op te vallen glijdt hij als een platvis door het water, met zijn tentakels gebundeld achter zich. Bij gevaar verstopt de octopus zich grotendeels, en laat hij enkele tentakels met een zwart-wit patroon meedeinen in de zee. Voor andere dieren lijkt het een hol met gevaarlijke zeeslangen." 13.02 EEN KUNSTENARES. Voor een nieuwe bijdrage in de reeks 'Het Atelier' in 'Weekend' trok Nathalie Le Blanc naar de Brugse schilderes Mieke Teirlinck : "Mijn atelier is onze vroegere garage. Ik ben ondertussen verhuisd, maar ik werk hier graag. Ik kom met de fiets en probeer elke dag zes à zeven uur te schilderen. Ook in het weekend. Terwijl ik schilder, zet ik luisterboeken op. De stem op de achtergrond geeft rust. Voor mij werkt dat beter dan muziek. Jarenlang mocht hier niemand binnen, behalve mijn modellen. Dit was mijn domein. Nu nog moet ik me voorbereiden als er bezoek komt, want ze krijgen een intiem stuk van mij te zien. In dit atelier geef ik mij bloot. Terwijl ik me liever afsluit van alles en iedereen. Sommige dagen gaat het vanzelf, andere dagen loopt het niet, maar ik werk altijd verder. Wat 'tutteren' kan mooie resultaten opleveren, maar ook mislukkingen. Een schilderij is nooit echt af, ik beslis wanneer het klaar is voor mij. Pas na een week of twee kan ik er met een zekere afstand naar kijken. Daarom hangt er thuis geen werk van mij, ik zou altijd zien wat ik nog beter had kunnen doen. Vroeger vond ik het een beetje afzien als een schilderij wegging. Alsof ik iets van mezelf had weggeven. Vandaag heb ik daar gelukkig minder problemen mee." 13.03 GENT EN HET VOEDSELPROBLEEM. In het mondiaal magazine 'MO' gaf Alma De Walsche in haar artikel 'Waar het eten vandaan moet komen. Slim voedsel voor de stad." uitleg over het rolmodel van de stad Gent : "Meer dan de helft van de wereldbevolking woont in steden en tegen 2050 zal dat twee derde zijn, een trend die nog moeilijk te keren is. We staan nauwelijks stil bij de immense hoeveelheden voedsel die dagelijks de stad binnenstromen voor de bevoorrading van supermarkten, horeca, bedrijven, zorginstellingen en scholen. Met zijn allen zijn we bijzonder kwetsbaar wanneer er een of andere kink in de kabel komt, een voedselcrisis of een aanvoerprobleem. 'Slimme steden' bereiden zich daarop voor. Al sinds 2013 bouwt Gent aan een traject voor duurzame omgang met voedsel. Het hoefde dan ook niet te verbazen dat de stad eind vorig jaar de 'Grote
15 Online Touch Home