25 katoenplantages zijn honderdduizenden Afro- Amerikanen uit het Zuiden naar Chicago verhuisd. Met hen hebben ze hun eigen cultuur meegebracht en aldus Chicago cultureel een boost gegeven die vergelijkbaar is met de Harlemmer Renaissance. Hierdoor is vanaf deze grote trek naar Chicago tot aan de verkiezingsspeech van President Barack Obama, de stad het cultureel centrum geworden van de AfroAmerikaanse gemeenschap. In de onderstaande tekst is sprake van AfriCOBRA , AACM en MCA AfriCOBRA = African Commune of Bad Relevant Artists AACM = Association for the Advancement of Creative Musicians MCA = Museum of Contemporary Art Het laatste is natuurlijk het Chicagomuseum voor Hedendaagse Kunst. De eerste twee zijn verenigingen die gesticht werden omstreeks 1960 om zwarte kunstenaars te promoten. Wij vragen ons af of er een bewuste link is tussen onze Europese CoBRA-kunst en AfriCOBRA Hedendaagse Traditie en Innovatie In de late jaren 1960 en begin 1970 heeft AfriCOBRA zich explosief ontwikkeld. Sindsdien is heel wat veranderd en geschiedenis geworden: zo kan men zich moeilijk voorstellen dat een of andere kunstenaar een gedetailleerd manifest zou schrijven waarin esthetica sociaalpolitiek dienstbaar zou gemaakt worden. Heel wat mensen zijn ermee gestopt te geloven in de macht van kunst psychische of spirituele veranderingen tot stand te brengen. Minder en minder komt het voor dat leden van een zelfde vereniging zoveel sociaal gelijkaardige principes huldigen als het geval was met de leden van AACM of AfriCOBRA. De sociaal-economische druk is nu totaal anders. In onze tijd zijn de mensen ook op politiek vlak op zoek naar een eigen identiteit. Ze voelen zich niet meer trouw lid van een of andere culturele groep. Ze voelen zich als burger niet meer verbonden met één enkele natie of beperkte politieksociale klasse. Zij voelen zich eerder thuis in grensoverschrijdende netwerken van in gelijke richting denkende individuen. Wellicht delen zij dezelfde belangen in hun confrontatie met globaal economische en politieke krachten. Het is niet meer mogelijk zonder voorbehoud zichzelf onvoorwaardelijk te situeren in een duidelijk omschreven collectief en te spreken over ‘wij’ en ‘het volk’. Hoe voorbijgestreefd zwart cultureel nationalisme ook mag overkomen, nu en dan steken oude vormen (het radicalisme van 1960/70 bijvoorbeeld) de kop op. Meteen beïnvloeden ze relevant de hedendaagse kunsten en ideëen. Wat hier waar is voor kunstenaars geldt ten overvloede ook voor curatoren en musea. Volgt een opsomming van cultuurevenementen en exhibities die illustreren wat sinds 1960 gebeurd is , zeer divers gespreid over het hele Amerikaans grondgebied. Hoe komt het dat van uit hedendaagse principes, wat Fred Moten het ‘metapolitiek surrealisme’ noemt van het zwart radicalisme nog aandacht krijgt?
26 Online Touch Home