8 niks langdurig – ik ben zo'n vreemde melange van goed en kwaad.", zo omschreef hij eens zichzelf. 24.4 "Wie zich het verleden niet herinnert, is gedoemd het opnieuw te beleven." (George Santayana) De in Spanje geboren Jorge Santaya (1863-1952) verhuisde op jeugdige leeftijd naar de Verenigde Staten. Later was hij ook te vinden in Engeland, Frankrijk en Italië. Hij schreef uitsluitend in het Engels. Aanvankelijk produceerde hij poëzie. Maar weldra schakelde hij over op wijsgerig werk waarin hij eigenzinnig zijn tijd van toen aanpakte. Zo was 'The Life of Reason' (1906) zijn eerste hoofdwerk, waarin hij het rationele vermogen van de mens in vraag stelde. Twee citaten uit dit werk : " Het gezin is een van de meesterwerken van de natuur." en "Geen dwingelandij zo hatelijk als een anonieme tirannie van het plebs." In 1925 verscheen 'Dialogues in Imbo'. Een uitspraak hieruit : "De jonge man die nooit geweend heeft, is een barbaar en de oude man die niet wil lachen, is een dwaas." Hij pleitte ook voor een terugkeer naar de waarden van de Griekse cultuur. 'Platonisme and the Spiritual Life' van 1927 was daarvan een uitvloeisel. In 1935 verscheen 'The Last Puritan', zijn enige roman, die uitgroeide tot een bestseller. De contradictie levensgenieter tegenover puritein werd hier op een cynische wijze uit de doeken gedaan. "Amerika is een jong land met een oude mentaliteit.", aldus deze filosoof-schrijver. 24.5 "Een groot verleden is een plicht voor de toekomst." (A.C.S. Wallis) Adèle Sophia Cordelia Opzoomer (pseudoniem : A.S.C. Wallis), geboren te Utrecht in 1856, groeide op in een familie van meerdere professoren. Literatuur en schilderkunst interesseerden haar van jongs af aan. Ze was amper negentien toen ze haar eerste gedicht publiceerde : "Der Sturz des Hauses Alba" in 1875. In het Duits dan nog, maar dat was het gevolg van een tijd internaat aldaar. Twee jaren later volgde haar eerste roman (in het Nederlands) over Margaretha van Parma. Dat leidde naar het vroege erelidmaatschap van de 'Maatschappij der Nederlandse Letterkunde'. Via haar relatie én huwelijk met een Hongaarse theoloog, een student van haar vader, leerde ze ook de taal van diens land. Zo volgden er enkele vertalingen. Intussen verzorgde ze bijdragen voor meerdere tijdschriften, onder meer voor 'De Gids', en gaf ze zelf ook poëzie en proza uit. "Het is de ongewilde ironie die vaak het snijdendst is.", was een andere vaststelling van haar. Met 'De koning van een vreugderijk' sloot ze in 1913 haar actieve literaire loopbaan af. A.S.C. Wallis overleed te Rotterdam einde december 1925. Sindsdien kregen meerdere straten in Nederland haar naam toegewezen. Stef Declerck, Poperinge
9 Online Touch Home