Oud-redactielid Cas Schwering (1990-2000) Het eerste wat me te binnen schiet als ik terug denk aan mijn periode bij de redactie van de Montanjaar is De ingezonden brief. Amper toegetreden tot de redactie kreeg ik totaal onverwacht thuis een echte boze brief in de bus. Waarschijnlijk was het de eerste en tevens laatste ingezonden brief die we ooit gekregen hebben maar toch een teken dat het clubblad gelezen en serieus genomen werd. Overigens was het onderwerp van de brief een vrij onschuldig grapje over woordenboeken in Suriname maar misschien is het verstandiger om het grapje hier niet te herhalen. Eigenlijk weet ik ook helemaal niet meer hoe ik bij de redactie van de Montanjaar verzeild geraakt was maar waarschijnlijk heeft Sraar me een daar toe overgehaald tijdens 1 van de keren dat we op een sombere maandagochtend samen naar ons werk in Gennep fietsten. Ondanks dat mijn aandeel maar heel erg klein was vergeleken bij al het werk dat Sraar Peeters, Knud Gramser en Rien Klaassen verzetten, heb ik toch zo’n kleine 10 jaar in de redactie gezeten. Aanvankelijk zorgde ik voor het scannen van de foto’s en deed ik voor zover ik me herinner rubrieken als de fotorubriek, de prominentenparade en een soort van voetbalquiz. Het was overigens altijd opmerkelijk hoe weinig moeite ik hoefde te doen om de plaatselijke middenstand te overreden om wat prijzen ter beschikking te stellen. De beste herinneringen heb ik echter aan de rubriek Vergeten Voetballers, waarvoor ik oud spelers van Montagnards probeerde te interviewen. Vooral de gesprekken met Jan Daemen, Mat Wijers en Robbie Wolters waren erg leuk en zijn me altijd bijgebleven. 46
49 Online Touch Home