0

REDACTEUREN / MEDEWERKERS VAN DE MONTANJAAR DOOR DE JAREN HEEN Patrick de Bruin Ernest Buddiger Cer Custers Jan Daemen Funs Donné Koos Donné Knud Gramser Jan van Haperen Tonnie Heldens Hans Hermens Serge Holten Taco Jans Cor Jansen Ramon Jaspers Rien Klaassen Huub Martens Ferry van Mil Rene Mooren Jan Mulder Sraar Peeters Jos Philips Leo Ponjee Jos Remmen Gerrit Schuurmans Cas Schwering Ger Streutjes Karel Streutjes Mat Tönnissen Theo Wingbermühle

Roemrijk Montanjaar Voor U ligt de jubileum uitgave van de Montanjaar. Met recht mogen we trots zijn op deze uitgave. Reeds 50 jaren zijn vele vrijwilligers bezig geweest met het uitbrengen van het Montagnards clubblad. Al deze vrijwilligers hadden een gemeenschappelijk doel: het informeren van onze leden en hun gezinnen over het reilen en zeilen van de vereniging. En ik vind persoonlijk dat men daar al jaren prima in is geslaagd. Als junior werd het clubblad bij ons thuis gelezen door mijn moeder, mijn vader maar ook mijn zus sloeg geregeld het blad open. Ik zelf lees en las het blad altijd van voor tot achter. Persoonlijk heb ik nog een tijdje mogen helpen bij het rapen en nieten van de Montanjaar. Dat was in de periode dat Rien Klaassen en Karel Streutjes de redactie onder zich hadden. Gezamenlijk zaten we dan in de bestuurskamer en tezamen met Karel, Rien, ondergetekende en Twan Bovee “raapten” we dan het clubblad. Ik wil iedereen danken die in al die jaren zich ingezet hebben voor de Montanjaar en die het mogelijk hebben gemaakt dat we tot op de dag van vandaag een dergelijk clubblad hebben. Ook wil ik de mensen bedanken die heel veel tijd en energie hebben gestoken in deze jubileumuitgave. Ik hoop dat we ook in de toekomst van De Montanjaar mogen blijven genieten en dat er altijd weer mensen binnen onze vereniging opstaan die willen helpen om deze club te laten floreren. Voel je betrokken en maak deze club jouw club…….Montagnards is onze club en daar mogen we trots op zijn. Deze club heeft een roemrijk historie en gaat daar de komende decennia nog veel aan toevoegen!!!! Veel kijk- en lees plezier Bart van Roosmalen 3

Clubblad RKVV Montagnards Jubileum Montanjaar 1965-2014 Redactie en samenstelling: Patrick de Bruin Serge Holten Ramon Jaspers Sraar Peeters Mat Tönnissen Inhoud 3 Roemrijk Montanjaar 4 Inhoud 6 Wegwijs door ons jubileumblad 8 En toen….. 10 Het voorwoord in het allereerste cluborgaan 11 Vraag penningmeester tot bijdrage van 10 dubbeltjes 12 Strip Montagnards zoekt trainer 14 Theike zien commentaar 16 Wedstrijdverslagen uit de bloeiperiode Montagnards 1 17 Hoe hiete gej….? 18 Oud-redactielid Koos Donné (1972-1976) 20 Strip Armoede bij de club 22 De Zchrijfmachine 23 Oud-redactielid Karel Streutjes (1975-1982) 24 En toen….. 26 Gratis, voor niets 27 De visie van een oud-voorzitter 28 Humor of tumor?....... 30 De misser van de maand…... 31 De keeper 34 En toen….. 4

36 Pryma fotorubriek 39 Langs de lijn 40 Interview van de maand met: Pieter Keiren 42 Oud-redactielid Rien Klaassen (1975-2004) 44 Kent U hem nog? 46 Oud-redactielid Cas Schwering (1990-2000) 48 Rien…. 50 Krantartikel; Twan Arts heeft Pasen al vroeg in het hoofd 51 Puzzel 52 Vader en zoon in één elftal, deel 3. 53 Oud-redactielid Taco Jans (2000-2004) 54 Schieten in de Bijlmer 56 E-mail interview met…. Rene Mooren 60 Weet je nog… Ruud Samallo 62 Volgens mij………. 64 Veteranen Montagnards - Ald VVV 67 Keeper, topscoorder en Speler van het seizoen 5

WEGWIJS DOOR ONS JUBILEUMBLAD De kaft van ons jubileumblad is zoals deze bij het allereerste cluborgaan uit 1965 was. Kleur en papier zijn noodgedwongen wél ietwat met de tijd meegegaan. De wat jongeren onder ons zullen zich bij het bekijken van de reclame in de blad afvragen: “Waar zit dat bedrijf?” of “Daar heb ik nog nooit van gehoord!”. Dat kan kloppen, want we hebben een willekeurige greep gedaan uit de aller oudste clubbladen en dus aller oudste advertenties. Let U op de telefoonnummers (sommige toen nog 3-cijferig..) en vooral de bij vlagen originele slogans………….. Niet alle geselecteerde bladen uit de wat oudere Montanjaars waren via kopie of scan van voldoende kwaliteit. Hierdoor zagen we ons genoodzaakt een deel hiervan over te typen. Dat is dientengevolge ten koste gegaan van een stukje authenticiteit (..) maar het is nu in elk geval wel goed leesbaar. Ook niet onbelangrijk. Tot slot: als een soort van “rode draad” wordt U middels 6 bladzijden (verdeeld over pagina’s 8, 24 en 34) figuurlijk aan de hand genomen voor een korte reis door de 50 jaargangen van ons clubblad. VEEL LEESPLEZIER! 6

en toen….. November 1965 rolde het allereerste clubblad van voetbalvereniging Montagnards van de pers. Dat had zomaar de eerste regel van dit stukje kunnen zijn, ware het niet dat het allereerste clubblad destijds clubORGAAN werd genoemd, het niet van de pers kwam gerold maar werd GESTENCILD (..) én het een cluborgaan was voor de SPORTVERENIGING Montagnards, zijnde voetbal, volleybal, judo, dames- en jeugdgymnastiek en zelfs tafeltennis. Zit u nog? In deze jubileumuitgave blikken we aan de hand van een ruime 300 clubbladen terug op een halve eeuw(!) informatie en amusement voor onze Montagnards-familie. Dat doen we aan de hand van oude artikelen, interviews, spraakmakende gebeurtenissen, informatie, opmerkelijke stukjes en noem maar op. Samenstelling en keuze, dat spreekt voor zich is gemaakt door onze huidige redactie en, zoals te doen gebruikelijk, op geheel democratische wijze tot stand gekomen. Daarnaast hebben we voor deze gelegenheid een aantal oud-redactieleden, te weten Rien Klaassen, Koos Donné, Karel Streutjes, Taco Jans en Cas Schwering gevraagd een voetnoot te plaatsen bij het bereiken van deze mijlpaal. De redactie werd de eerste jaren gevormd door Jan Mulder en Theo Wingbermühle, beiden ons helaas ontvallen evenals enkele van de toen regelmatige schrijvers zoals voorzitter Funs Donné en Jan Daemen. De voorzitter vaak onder zijn schrijverspseudoniem ADO met soms zeer spitsvondige stukjes, Jan was de man achter “Theike zien commentaar”, een legendarische rubriek waarin kort samengevat, het wel en wee van Montagnards 1 werd gevolgd. 8

Ging het slecht met Montagnards 1 dan sukkelde Kaat (de echtgenote van Theike) met diverse kwaaltjes en met name haar knie zorgde dan voor veel ongemak. Na het overlijden van Jan kregen we uit handen van zoon Geert destijds een hele stapel van de oude, allereerste clubbladen. Essentieel voor de beeldvorming van de pakweg, eerste 10 jaar. In 1971 vond er een wisseling binnen de redactie plaats en nam voorzitter Funs Donné de taken van Theo Wingbermühle over om vervolgens een jaar later het stokje door te geven aan Koos Donné en Jos Philips en nog wat later Leo Ponjee. Vanaf dat moment was het voortaan ook een CLUBBLAD, want zo stelden beiden: je laat toch geen orgaan in iedere huiskamer rondslingeren… Daar is geen speld tussen te krijgen… De inhoud bestond uit wedstrijdverslagen, standen en andere mededelingen van huishoudelijke aard, af en toe een puzzel én de basis voor de meest succesvolle en langstlopende rubriek: wist u dat….. Die naam is gewijzigd, de opzet anno 2014 onder de titel het laatste woord feitelijk niet: een aantal korte, stekelige opmerkingen en nog steeds op de laatste bladzijde. Lees verder op pagina 24 en 25... 9

C L U B - O R G A A N van de R.K. SPORTVERIGING MONTAGNARDS 1e jaargang november 1965 Redactie Administratief : J. Mulder en Th. Wingbermühle : v. Flodorffstr. 12 - Bergen (L) —————————————————————————————— TER INLEIDING EEN STAP VOORWAARTS IN DE GOEDE RICHTING, zo zou ik het verschijnen van dit club-orgaan van onze Sportvereniging Montagnards, willen noemen. Het verheugt mij zeer dat de reeds eerder gevoerde besprekingen gestalte hebben gekregen in de vorm van dit blad en ik voel me als voorzitter gelukkig dit "Borelingske" mede ten doop te mogen houden. Een lang gekoesterde wens is dan eindelijk in vervulling gegaan en ik kan dan ook niet nalaten om langs deze weg allen, die aan het verschijnen van dit voor ons zo belangrijke orgaan, hebben medegewerkt, heel hartelijk te bedanken. Het is immers thans mogelijk om, meer dan voorheen, te kunnen doordringen tot in alle huisgezinnen van onze leden. Gedachten, op papier geuit, vinden makkelijk hun weg buiten. De ouders, vrouwen, mannen en verloofden van onze leden kunnen nu nog beter constateren hoe voor hen, door de sport, de vrije-tijdsbesteding wordt opgevangen. "Mens sana in corpore sano"! Laat een gezonde geest in een gezond lichaam wonen en laat de goede geest van verstandhouding het fundament zijn, waarop onze Sportvereniging is gebouwd. Als wij mede, door het regelmatig uitkomen van dit orgaan, elkaar beter leren kennen en begrijpen en wij ALLEMAAL samen medewerken om de Sportvereniging Montagnards naar de top te voeren, dan kann het niet anders of het verschijnen van dit eerste nummer moet een stoot in DE GOEDE RICHTING zijn. 10 nr. 1

Vraag penningmeester tot bijdrage van 10 dubbeltjes Als penningmeester van onze sportvereniging voel ik het als noodzakelijk om ook eens in de pen te klimmen. Voorzover ik het tot nu toe heb gehoord is onze eerste uitgave zeer in de smaak gevallen en zullen er nog velen hopelijk even goed verzorgde uitgaven moeten komen. De daarvoor verantwoordelijke personen zullen dit gaarne doen maar ook dit is zonder Uw medewerking een zeer zware taak. Nu zult U wel denken, daar heb je hem weer!! De eeuwige bedelaar…! Maar zonder centen krijgen we het echt niet klaar. Voor ons allen is het St. Nicolaasfeest weer achter de rug en voorzover het mogelijke was hebben we ook dit jaar de verschillende tradities weer hoog gehouden en zijn alle afdelingen in de sportvereniging weer aan hun trekken gekomen…… alleen heeft de Sint vergeten om bij ondergetekende een zak gouden dukaten voor de sportvereniging af te geven en zodoende kom ik met het volgende verzoek!! Als iedere enthousiaste lezer van ons verenigingsblad die ervan overtuigd is dat het regelmatig zal moeten verschijnen nu eens ƒ 1,— of 10 dubbeltjes bijdraagt, dan kunnen we in 1966 in elk geval draaien. Natuurlijk is dit geheel vrijwillig en de manier waarop U deze gulden wilt afdragen laat ik ook helemaal aan Uw eigen initiatief over. Voor de actieve leden is dit b.v. mogelijk via hun leiders en anders woont de penningmeester op Murseltseweg 41. De brievenbus komt uit in de gang dus U hoeft nooit bang te zijn dat Uw gulden er niet meer in gaat!! Ik weet, dat ik op deze manier een weg bewandel waarvan ik het succes niet bij voorbaat verzekerd zie! Toch wil ik het proberen en klopt m’n hart nog steeds vol van verwachting, ondanks het feit dat onze grote vriend St. Nicolaas hoog en droog in Spanje zit. Bij de eerst volgende uitgave zal ik U het resultaat bekend maken van deze (laten we zeggen) “stunt”. Hopelijk hoef ik dan alleen een dankwoord te schrijven. Kan ik op U rekenen……?? De penningmeester T. Wingbermühle. 11

MONTAGNARDS ZOEKT TRAINER Een voetbalclub uit Bergen zat met een probleem, men zocht een trainer, maar vond er geen een! Wat men ook probeerde, er was niemand die op de advertenties reageerde! Men vroeg de spelers: wat willen jullie voor een man? Een keiharde trainer soms dan? Maar daar waren de spelers op tegen, ze baalden van trainers die zich op staan te regen! Welnu zei een man, een zachte trainer dan? Toevallig kennen wij nog zo’n man. Ex-PSV trainer Rijvers was nog steeds vrij, maar zelfs daarmee waren de meeste speler niet erg blij! 12

Onze voorzitter was een veel geplaagd man; hij kreeg er zelfs slapeloze nachten van. Hoe zou men aan een nieuwe trainer kunnen komen? Plots kreeg hij ‘n idee in een van z’n dromen! Hij wist de hele vereniging voor zijn idee te verrukken; Met vliegtuigreclame zou het wel lukken…. 13

THEIKE ZIEN COMMENTAAR De wetenschap sted teggeworrig vur niks. Oonze huusdokter heeft een belangrijke wetenschappelijke ontdekking gedaon. ‘t Het ok wat mit voetballen te maken. En toch blief het een triomf van de wetenschap, hoewel Kaat en ik het geheim al hiel lang kenden. Jongens, hoe dikwels heb ik jullie niet verteld van die slepende kwaal van mien vrouw. (Naar wij menen al 5 jaar lang! Red.) Altied heb ik jullie op de hoogte gehalden van heur kneej. Had Montagnards enne goeie wedstrijd gespeuld, hadden de jongens gewonnen, now, de pien in het kneej trok zienderogen weg. Now meende de dokter, dat de medicien wer goed gewerkt haj. Dat mag enne dokter dinke en ok nog zegge, meer dat wij het mosse geleuve heeft ie er niet bij gezegd. Trouwens, dat hebben Kaat en ik ok nooit gedaon. Nao meer dan vier volle jaoren, kumt den dokter er achter dat Kaat de ergste Klachten had wannier Montagnards de slechtste resultaten behalde ien de wedstrijden. Hij zaat zo eens ien de sport-uutslagen te snuffelen en opeens zaog hij enne merkwaardige samenloop van omstandigheden. Montagnards verloren, Kaat ien bed. Montagnards geliek gespeuld, Kaat op de stoel. Montagnards gewonnen, Kaat op de bien, ien en um het huus. Den dokter het er enne hele statistiek van gemakt en het klopte allemaol as en bus. Hij heeft het mij al ien vertrouwen verteld. Hij zou er een opzienbarend artikel ovver schrieve ien het medisch tijdschrift mit as titel "Invloed van de voetbal op het spierstelsel van de vrouw". Daor zullen de specialisten van opkieken, mint oonze huusdokter, want niemand is ooit op het idee gekommen um de diagnose langs dizze weg te stellen. Mor as oonze dokter zelf mit de eer get strieke dan bemooien Kaat en ondergetekende er zich ok mit. Wej zien tenslotte de proefkonijnen gewest, die de mensheid wer en neej geneesmiddel hebben bezurg. En as de dokter er patent op kriegt, dan delen wij mit ien de winst en as het bedrag wat mit vält, kriegt Montagnards er ok nog wat van. Tenslotte hadden wij de dokter vur drie jaor terug al kunnen vertellen, dat de oorzaak van Kaat eur ziekte op het voetbalveld lei. Daor hadden wij thuus gaar gen problemen mit. De bloeddruk van Kaat gin mit de stand van Montagnards op de rangliest op en neer. 14

Doar heb ik jullie vurbilden genoeg van verteld. Op de dag, dat wij thuus mit 5-2 van Meterik vur de boks kregen, het Kaat den ganse aovund zitte te knooje ovver den knoej in heur kneej. Ik was bang dat het wer rats mis ging. Ik docht de dokter wer an te roepen, mer toen we van Arcen en ‘n week latter ok nog van het sterke T.O.P. wonnen, now, toen word er ovver spierpien of opgelopen kneeje nie mer gepraot. De invloed van de voetbalsport op de zenuwe en de spieren van de vrouw is now toch wel duidelijk vastgesteld. Kaat is daor en lêvend bewies van. Zondag vur en waek was de spanning bij oons wer mit de klömp te vuulen. Zaoterdaags minde Kaat wer wat in heur kneej te bespeure; ze zaat er ovver te vrieve en zo wist het ok nie. Ik haj ok al gekeken mer ik kon an den buutenkaant ok niks zien. Mer ‘saovends hadde motte zien nao die 2-0 tegen Excelsior, ze sprong as en hert dur het huus um van die buitelingen nao de overwinning taege Achates mer nie te spreke…. Teggen de buurlui riep ze, dat ze mit dit zaacht weer wel kon gaon wandelen. Now, dat duut en vrouw mit gezwolle kneeje toch niet, wat minde gillie. Jao, jongens de gezondheid van Kaat lit gewoon in jullie handen. Dat wet oonze huusdokter now ok. Dat is wel het leste blije bericht van 1970. Now Montagnards zo mooi an kop lit en now Kaat zich zu kiplekker vuult, now heb ik grote behoefte um de speulers te daanke vur hun inzet en goei spel, dat ze dit seizoen hebben laoten zien. Dat mikt wer alles goed in 1970 en dat gift vertrouwen vur 1971. "EN GOED UUTEINDE EN EEN SUCCESVOL BEGIN VUR ALLE SPEULERS VAN MONTAGNARDS I, II EN III IS DE WELGMEENDE WINS VAN KAAT EN THEIKE" 15

Wedstrijdverslagen uit de bloeiperiode Montagnards 1 Montagnards-Stormvogels 2-0 Onder zeer grote publieke belangstelling (naar schatting 2000 toeschouwers) werd de belangrijke derby tegen Stormvogels uit Siebengewald gespeeld. Deze voor ons 1e elftal altijd moeilijke tegenstander, kreeg deze middag echter weinig kans tegen een fel op de aanval spelende Montagnardsploeg. Men nam reeds na 5 minuten ‘n 1-0 voorsprong gescoord door voorstopper Jan Huibers. Door deze vroege treffer, gingen onze jongens iets nonchalanter spelen, temeer daar Stormvogels er weinig van terecht bracht. Onze ploeg domineerde echter de gehele wedstrijd en men slaagde erin door Haij Mulders ‘n 2e doelpunt te scoren. Bij deze 2-0 stand bleef het tot het laatste fluitsignaal. Montagnards had de competitie derhalve goed ingezet. ……………………………………………………………. Venray – Montagnards 1-1 Ook de 2e wedstrijd is door ons 1e elftal tot ’n vrij goed einde gebracht, daar men ’n verdienstelijk 1-1 gelijkspel uit Venray meebracht. Reeds vanaf het 1e fluitsignaal van de scheidsrechter toog Venray ten aanval om de debutant op ’n snelle achterstand te zetten. Onze achterhoede ving deze aanvallen bekwaam op en men slaagde er reeds na ’n vijftal minuten in ‘t spel op de Venrayhelft te verplaatsen. Vanaf dat moment legde onze ploeg Venray hun wil op en men kreeg verschillende kansen om ’n voorsprong te nemen. Zo schoot Frans van Denderen tegen de onderkant van de lat en de terugspringende bal werd wederom door Ton Keiren ingeschoten. Keeper Ewalts redde echter met z’n reflex beweging. Geheel tegen de verhouding in, nam Venray uit een ten onrechte toegekende vrije trap de leiding. Met een onverdiende 1-0 achterstand gingen de spelers thee drinken. Na rust ontketende Montagnards ’n hevig offensief. Zodoende slaagde Jan Huibers er reeds spoedig in de gelijkmaker aan te tekenen 1-1. Aldus bleef het bij een zeker verdiend gelijkspel, geen slecht resultaat in ’n uitwedstrijd tegen een uitgesproken titelkandidaat. 16

HOE HIETE GEJ…..?? Ik moest op een dorp in de buurt, iemand zoeken, maar hoe ik ook zocht, na verzuchtende vloeken, ik vond geen adres, vroeg me af hoe dit kan als je de achternaam kent van die man. Ik zei aan voorbijgangers hoe hij moest heten, doch deze zeiden het adres niet te weten; den vriendelijke man, ja, met heel veel geduld die heeft me tenslotte de geheimen onthuld. De naam Janssen-Peters, noch Willems of Keizer, die maakt hier een zoekende mens echt niet wijzer; als men hier de BIJNAAM niet kent van die mensen, dan blijft voor de zoeker …… het vinden te wensen. Hij noemde een serie exotische namen, die volgens hem dan in aanmerking kwamen; een serie te groot om van buiten te leren, ik trachtte dus voor een deel ze te noteren. d’n tuuferd – de gêle – d’n bal – luie Jan d’n bejmees – de klits- Jan d’n hoed- Herreman. De kuukere – d’n dove – piet lul en de stoep, de platte – de werme – metsel piet en de noep. D’n teen – sikkeneur – de kanon en de ruun, pietje moeke – de mof – palme grad en de pruum. ’t knient – d’n haos – suuker piet – kuukse kar, trouwkobus – d’n brakse – pis hent en d’n bar. Klitsendorus – de poem – ’t piepke – d’n det, die werden door mij dan op rijm gezet. Of ik hameling – erwtenzak – hakboard verzon? of de sneejer – de bôks – d’n os of de bonn? Rótje en blientje – de floerts – lieven heer, maurens – de spiets – ingele piet en nog meer de schroet – benneschieter – d’n uul tot besluit, frikkedel en d’n tul ….echt, ik kom er niet uit. Er zullen beslist nog meer namen bestaan, maar zeg nu eens eerlijk, wat heb je er aan, als je iemand moet hebben met bijnaam “de knip” is het dan knip Jansen of Peters, dan denk je verhip: nu weer te gaan zoeken in ’t labyrinth van de namen, mij tolt het een beetje, goeden avond te samen…. 17

Oud-redactielid Koos Donné (1972-1976) M. Montagnards belt. Midden in de lange winterslaap. Hoe is ‘t? Ja, goed, en met jou? Ook goed. Montagnards. Geel en blauw. Mijn moeder. Pietje Kupers, Thei Keiren, hij vooral; mijn held; het oude veld achter Harry van Mil, waar ik ooit het zaklopen verloor. Van Bertje Rühl nota bene. Hij stak, terwijl ik onbeholpen maar reglementair voort hupte, de voeten door de gaten van het vroeg naoorlogse jute en rende voor mij uit naar de finish. Fraude! Ja zeker. Natuurlijk. Maar geen jurylid die zich druk maakte. Het ging goed toen he? Ja. Maar was het wel allemaal volgens de regels? Nee, dat zeg ik. Misverstand. Ik heb Bertje Rühl nog in mijn hoofd, Montagnards heeft het over de jaren zeventig. Twee keer promotie achter elkaar. Verdacht? Regels? We besloten op enig moment achter elkaar in een rijtje op te komen om vanaf de middencirkel naar de mooiste meisjes van het dorp te zwaaien. En naar Hannes Kuupers en Wiel Vrede, maar die kon je negeren. Dat mocht. Ik ben me niet bewust van een overtreding. Echt niet?Ben eens eerlijk; wordt het niet eens tijd na al die jaren? Het moest een keer gebeuren. Al die onthullingen in de wielersport; het kon niet anders of de olievlek zou ons, vroeg of laat, bereiken. Ik breek. 18

Midalgan! Zo, het hoge woord is er uit. Ontkennen kan niet langer, hoeft niet langer. Het M-woord is gesproken. Waterzak en Stimorol. Ja, ook; dat had iedereen. Maar in de zak van onze verzorger zat de rode tube. En in de goed afgeschermde geborgenheid van de kleedkamer kneep hij daar royaal de witte stinkende wonderzalf uit. Niet gehinderd door de beknellingen van enig medisch onderzoek: hup op de dijen, kuiten, en welke harde en weke delen ook. Knalrood kleurden die, van pure dankbaarheid, en met passend indianengebrul stortten wij ons, via het rijtje en de middencirkel, op onze kansloze tegenstanders. Zelfs toen een keer mijn elleboog uit de kom schoot werd die ruimhartig met M. bekneed. De betweters in het geconsulteerde hospitaal ten spijt kon ik die avond toch maar mooi het bier naar binnen hijsen. Midalgan dus; wondermiddel; van de vierde naar de tweede klasse. Zo was het. Zo is het. Nou bedankt; mag ik je nog eens bellen? Ja goed. Over een jaar of vijftig maar weer dan? Oké. De groeten aan iedereen daar. De nacht moet ik keepen. Ik strompel tot knalrode kniehoogte door de modder, in zo’n idioot rijtje, met een kind aan m’n hand. Niet eens m’n eigen kleinzoon. Waar laat je zo’n jong, anderhalf uur lang, denk ik nog, maar ik ben al op de middenstip. Zwaai mijn loodzware arm. Mijn moeder zwaait terug. Als enige. Koos Donné 19

ARMOEDE BIJ DE CLUB Bij een voetbalclub uit een gehucht, waren de problemen niet van de lucht. Men zocht er snel naar nieuwe taktieken, omdat men kampte met veel zieken. Zo zit er al een week of drie, een speler met een voetbalknie. De spits die komt niet meer tot scoren, want hij heeft zijn hart verloren. 20

Ook de spil is ziek, och arm, Hij ligt in bed met een blinde darm. Ook financiëel ging men achteruit, Zodat men kwam tot dit besluit: Van gasten kunnen ze alleen nog dulden: “DRIE SCHOTEN VOOR EEN GULDEN” 21

De Zchrijfmachine Alz redactielid van het clubblad van Montagnardz, en alz iemand die veelvuldig de zchrijfmachine hanteert, zou ik U ietz willen vertellen over een zchrijfmachine die ik onlangz heb gekocht. De zchrijfmachine iz een prachtig inztrument. Men kan het eigenlijk in onze moderne maatzchappij niet meer mizzen. Onlangz heb ik me duz ook zo’n prachtig inztrument aangezchaft. Ik kon het voor een prikkie op de kop tikken, voor een belachelijke prijz van zeztig harde guldenz. Werkelijk niet te veel voor zo’n prachtige machine. Welizwaar doet één lettertje het niet, namelijk de Z van Zimon, maar daar gebruik ik dan de z voor en zodoende maakt het niet eenz zoveel uit, en het iz nog bezt te lezen allemaal. Alz er dan maar niet meer gaat haperen, dan iz het nog niet zo elg. Veldlaaid, daal heb je het al. De L van lotzooi iz uitgevallen. Nu iz dat nog niet zo elg, want dan gebluik ik gewoon de l daalvool. Ja, het iz welkelijk een genoegen zo’n plachtig inztrument te bezitten. Het gaat veel vluggel dan zghlijven…..Hé, dat iz niet leuk, daal doet de G van Golneluz het ook al niet meel. Ik moet het inztlument toch eenz nakijken, want zo gaat tet, wel veldulleme, daal gaat de T van Tendlik. Tij zit muulvazt. Ik begim (alweel eem) togt te geloven dat deze magtime miet zo bezt iz. Daal moet ik de tamdelaal maal eenz ovel omdeltoudem. Ik begim te gelovem dat ik bedlogem bem, wamt tet begimt mu togt wel elg te woldem. Tet iz felzgtlikkelijk, wamt tij doet tet bijma miet meel. De tegmiek ztaat fool nikz zeggem ze dam, maal tet megimt me togt wel aaldig de ztlot uit te tamgem, ik fimdt tet telemaal geem plagtime magtime meel. Ik fimdt tet mu maal eem telimg-magtime!! Alz el eem talfe-gale iz, die mijm magtime wil tebbem, glaag!! Glatiz aftalem, Belgze Teide no. 8. Zgtlijfmagtime’s? Plaat me de’l miet fam….. Zlaal Peetelz 22

Oud-redactielid Karel Streutjes (1975-1982) Dit jaar wordt het 50-jarig bestaan van het clubblad aangehaald. Ik heb van 1975 tot 1982 mede de technische uitvoering van het clubblad verzorgd. De werkzaamheden bestonden uit het stencillen van de moedervellen. (welke door Sraar Peeters werden aangereikt) Als zo’n vel kapot ging moest dit terplekke gerepareerd worden en in het ergste geval moest dit weer helemaal overgetypt worden en als er een typefout in sloop, moest dit met sneldrogende rode korrektie-vloeistof weggepoetst worden en kon er weer overheen getypt worden. Dan was het ook oppassen dat je juiste pagina’s tegen elkaar stencilde, daar anders met vouwen niet meer de juiste pagina’s in elkaar overgingen. Als dit gebeurd was, werd alles op stapels gelegd en kon de tafeldans beginnen om de juiste vellen bij elkaar te ‘rapen’ en vervolgens met een groot nietapparaat (uiteraard) geniet worden. Dan moest er nog gevouwen worden. Als dit allemaal gebeurd was, moesten er nog stickers met de namen van de Montagnardsleden opgeplakt worden en werden deze op straatnaam gesorteerd en in dozen gedaan en naar de distributeurs gebracht. Bovenstaande werkzaamheden heb ik eerst met Rien Klaassen gedaan, waarna ook mijn broer Ger en Huub Martens kwamen assisteren. Ik wens de huidige clubblad’werkers’ veel succes. 23

en toen….. Na een korte periode van inactiviteit werd de draad van het clubblad oktober 1975 weer opgepakt. De jaarvergadering bij café de Oude Bergse Hei, in de volksmond beter bekend als Jan de Blaaij leverde maar liefst 7 vrijwilligers op die bereid waren het vastgelopen clubblad weer vlot te trekken. Onder toezicht, of misschien is begeleiding een beter woord van de toenmalige secretaris Harrie Lahaye (wie kent hem niet) kwam er een herstart met de navolgende personen, Koos Donné, Jos Philips, Ton Heldens, Leo Ponjee, Rien Klaassen, Karel Streutjes en Sraar Peeters. Uiteindelijk waren het de drie laatstgenoemden die het clubblad jarenlang smoel gaven. Er mag met recht gezegd worden dat dit de basis is geweest voor onze huidige Montanjaar. In die periode ontstonden er een hele reeks nieuwe rubrieken zoals speler- keeper en topscorer van het jaar, humor in de sport in combinatie met “de misser van de maand” en ook diverse leden lieten hun creativiteit de vrije loop wat mooie artikelen opleverde, soms zelfs complete stripverhalen. Lees bijvoorbeeld ‘Gratis voor niets’ op bladzijde 26. Geschreven door Cor Donné en geïnspireerd door het gelijknamige liedje van Gerard de Vries uit 1976! (Zie Youtube..) Daar was plots Voetbalvaria (nu: volgens mij), nooit saai en met regelmaat spraakmakend. Er kwam een interview van de maand. Wellicht geen Pauw en Witteman-niveau maar het viel wél in de smaak bij ons lezerspubliek. Nog een tweetal vaste onderdelen zagen het levenslicht: de verjaardagen en “geef de pen door”. 24

Anno 1991 hadden we bovendien onze eerste, heuse rel. In een jaar waarin Geert Wilders nog dacht dat islam betekende dat iemand teveel had gedronken, was een als onschuldig grapje bedoelde “wist u dat” bijna aanleiding voor Kamervragen geweest! Lees verderop het stuk onder de kop “humor of tumor” en oordeel zelf. De trouwe lezer zal inmiddels hebben geconstateerd dat de meeste van genoemde rubrieken de tand des tijds hebben doorstaan en nog steeds vaste onderdelen van de Montanjaar zijn. Tijd voor vernieuwing zegt U? Kom maar op met die ideeën! Á pro-pos Montanjaar: vanaf jaargang 13 kwam die naam voor het eerst op de toenmalige (vernieuwde) kaft te staan. Niet het toppunt van originaliteit, maar de vlag dekt wel de lading. Aan wiens brein deze benaming echter is ontsproten? Met het schaamrood op de kaken…….. ik weet het niet (meer). Ook onze jeugdige leden hadden inmiddels een speciale jeugdrubriek met daarin aandacht voor hun prestaties en activiteiten. Jan van Bracht en Albert Thijsen waren hier aanvankelijk de kartrekkers, velen zouden hen nog volgen. Lees verder op pagina’s 34 en 35... 25

GRATIS VOOR NIETS Toen Ger Bovee laatst in de kantine glazen stond te spoelen, kwam Frits Sanders binnen met een briefje in zijn hand. Terwijl Ger de handen aan z’n broek afveegde begon hij te lezen: “kleedlokalen poetsen; vijf gulden - Piet Peeters uitgescholden toen die zijn voetbalschoenen binnen afklopte; twee gulden - Rob Lelieveld van de WC afgehaald toen de scheidsrechter het beginsignaal al had gegeven; drie gulden vijftig. - - afknippen van een overallpijp ter gelegenheid van de carnavalswedstrijd; vier gulden het laten intrappen van het 1e elftal op het trainingsveld voor de wedstrijd tegen EWC; zes gulden vijftig. Totaal tegoed; een en twintig gulden.” Zo, dat was het. En terwijl hij vol verwachting naar de penningmeester keek, pakte deze zijn pen en schreef op de achterkant zijn verhaal: “- - - - - Ik heb vaak geld opgehaald en contributie betaald, voor niets Ik heb veel centjes geteld en vaak pilsjes besteld, voor niets Ik heb veel aanmaningen gestuurd, voor niets Ik heb m’n krachten verdeeld en in het vijfde gespeeld, voor niets Ik heb de lotto en toto gedaan en Wim Remmen bijgestaan,voor niets Ik vaak het 1e gezien terwijl ze verloren en heel wat genêul moeten aanhoren, voor niets. Frits, al je dat allemaal optelt, echte clubliefde is helemaal gratis, voor niets….. Toen Frits dat gelezen had, keek hij om zich heen, boog zich voorover de tap en zei: “genne kwats, kom op met dat geld. Den onzin hedde ok mar op de radio geheurd….” 26

De visie van een oud-voorzitter Montagnards, niet zo wispelturig toon wat meer inzet en wees eens vurig speel nou eens met hart en ziel dan blijft de uitslag meer stabiel. dan krijgen de voorspellers ook meer houvast en worden we ook niet zo vaak verrast elke “rader”die op een prijsje aast grijpt er in deze fase soms lelijk naast ! De Bergse “prominenten”in deze kwis constateren vaak met grote ergernis als ze van voetbalkenners moeten horen dat er ten onrechte punten gaan verloren. Omdat niet het uiterste werd gedaan om voor Bergen een beter figuur te slaan maar kom, het is nog niet te laat zorg toch dat het zo niet verder gaat. Nogmaals, beste spelers van groot tot klein toon je nou eens echte jongens van Piet Hein wij staan ook niet “voor noppes” langs de lijn wij willen ook wel eens voldaan en gelukkig zijn. Wij die als prominenten zijn gehonoreerd voelen ons met deze uitverkiezing zeer vereerd maar we voelen ons nog veel meer gecharmeerd als Montagnards in de bovenste regionen verkeert. Neem onze twijfels alstublieft eens weg en zeg niet steeds, we hadden pech, Laat heel Bergen eens met trots aanschouwen Dat wij op Montagnards kunnen bouwen ! van Uw oud-voorzitter, Jan Daemen 27

De misser van de maand……... De gehele regionale pers, ja zelfs een klein gedeelte van de nationale pers, besteedde er aandacht aan; het mag duidelijk zijn dat wij er, als betrokken partij, natuurlijk helemaal niet omheen konden. Het reclame-bord, of beter gezegd: het voormalige reclame-bord, van de inmiddels wel zeer bekende privé-club uit Well. Het verhaal is bekend: het door onze vereniging geplaatste reclame-bord van de club uit Well, werd op last van Burgemeester Klaverdijk verwijderd. Het bord was in strijd met de esthetische normen die in de gemeente Bergen blijkbaar gelden en moest dus verdwijnen ! Nou kun je wel een eindeloze discussie opzetten omtrent het feit dat volgens sommigen dit niet meer dan correct is ( “er komen ook moeders met kleine kinderen op z’on voetbalveld”), terwijl anderen dit weer ontzettend kleinzerig vinden. Want diezelfde moeders komen toch ook wel eens met diezelfde kinderen langs de betreffende club en wat dan ? Misschien is de beslissing onder invloed van het beruchte uitstapje van 2 burgemeesters in Zwolle gevallen, wie weet ? Kortom er valt heel wat over te zeggen en te schrijven, maar een feit is dat het bord verdwenen is ( nou ja verdwenen, het is overgeschilderd en wordt nu als “kaatsbord”gebruikt op de diverse trainingen in een poging om de spitsen weer “scherp”te krijgen…) Een telefoontje naar onze PR-man leerde ons dat dit verhaal waarschijnlijk toch een staartje (we moeten oppassen wat we allemaal schrijven) zal krijgen. Binnenkort misschien meer hierover. De moraal van dit verhaal: de gemeente Bergen, dat is waar, heeft zijn zaakjes pico bello voor elkaar….. 30

en toen….. Na 8 jaar vond Karel Streutjes het mooi geweest (en mooi was het zeker Karel!) en als u heeft meegeteld….. Ja, toen waren er nog maar 2! Maar, zoals zo vaak: als de nood het hoogst is … Cas Schwering en Knud Gramser maakten hun entree en beiden bleken verre van eendagsvliegen. Ze zouden het ruim 10 jaar volhouden! Voor in deze jubileumuitgave staat een overzicht met, naar we hopen, alle namen van medewerkers aan de Montanjaar gedurende de afgelopen 50 jaar. Alle personele mutaties vermelden zou te ver voeren. De een bleef wat langer, de ander korter. Een enkele werkte meer op de achtergrond, een ander was heel nadrukkelijk aanwezig. We zijn ze allemaal even dankbaar! Dat er voor Rien Klaassen wat speciale aandacht is lijkt me niet meer dan logisch; bijna 30 jaar ongelooflijk veel werk verzet voor de Montanjaar. De kleine ode die ergens in 2004 op papier werd gezet mocht, néé moest hier zeker nog een keer terugkomen. Er kwam een fotorubriek (nu MOI MENNEKE). Een van onze leden wordt daar op zeer jeugdige leeftijd getoond en het is aan de lezers te ontdekken wie dit moi menneke is. In die jaren nog gesponsord door Pryma Supermarkt. We meenden een prijsvraag uit te moeten schrijven om ons Sportpark van een toepasselijke naam te voorzien. Bedenker van de naam “Venhorst” met verklaring hiervan, U kunt het nog een keer teruglezen. Nog voordat Maurice de Hond landelijke bekendheid verwierf hadden wij al onze eigen enquêtes. Oude glorie werd nog eens in het zonnetje gezet middels “Kent U hem nog”. We pikten wel eens een stukje actualiteit uit de krant. 34

De digitale snelweg lag open, en zo werden interviews minder bewerkelijk of problematisch. Het woord “interview” dekt niet helemaal de lading; kort vraaggesprek is een wellicht betere omschrijving. Zie hiervoor b.v. het e-mail interview uit 2009 met oud-speler oud-speler (én clubbladbezorger/medewerker) René Mooren. Al weer heel wat jaartjes woonachtig in Zweuden… De prominententoto zag het levenslicht. Meer of minder prominente Bergenaren voorspelden de uitslagen van Montagnards 1 en de winnaar mocht aan ‘t eind van de rit een etentje met partner tegemoet zien! We begonnen deze toto met ZBB’ers (Zeer Bekende Bergenaren) zoals o.a. Hendrik Tissen, Karel Swemmers, Nicole van Dijck, Thei Wijnen, Jan Daemen, Nico Veger, Jan Luiken, pastoor Janssen, Mevr. Donné, burgemeester Klaverdijk en Pierre Tissen. Sponsor van het 1e uur was de Vossenheuvel, nu is dat zoals de meesten ongetwijfeld weten De Heeren van Heukelom. De reacties op deze rubriek zijn zonder uitzondering puur positief. Waar we zoals eerder geschreven een gestencilde uitgave hadden, veel kopy handgeschreven werd aangeleverd, communicatie hoofdzakelijk face to face was groeide de Montanjaar met z’n tijd mee. Van de electrische type-machine stapten we over op de electronische snelweg, de postduiven zijn inmiddels vervangen door e-mails. Niet geheel ondenkbaar zodoende: is de volgende, logische stap een mogelijk geheel digitale Montanjaar? Er zijn blijkens diverse reacties echter nog veel leden die het prettig vinden een echt, tastbaar clubblad te ontvangen. Uit betrouwbare bron vernam ik zelfs dat een van onze leden de Montanjaar steevast leest tijdens een toiletbezoek. Het schijnt toen een keer gebeurd te zijn dat het papier aldaar op was en toen heeft ie…………… Doe dat maar eens met een I-pad!!! Sraar Peeters 35

Interview van de maand met: Pieter Keiren Leeftijd: 11 jaar Voetbalt in: D2 Pieter als eerste vraag natuurlijk, is die van de vorige keer van Bart van Mil: “hoeveel doelpunten heb je dit seizoen al gemaakt”. ** 28 Waarom denk je dat Bart jouw gekozen heeft ? ** Ik denk omdat we veel met elkaar voetballen en zo. Pieter vertel eens iets over je loopbaan tot nu toe. ** Met 6 jaar ben ik begonnen met voetballen in de F2, het voetballen ging toen nog niet zo goed met me. Ja we gingen altijd als het rust was in de bosjes spelen…. en moesten we weer beginnen dan moesten de leiders ons eerst uit de bosjes halen! We werden wel in de F1 kampioen en in de E2, E1 en D2 werden we ook kampioen. Het gaat nu wel lekker en ik voetbal nu ook veel beter. Het verschil tussen je vader, die overigens ook goed kon voetballen, en jezelf ? ** ??.. Ik heb niet zo’n hard schot als pap, maar dat hij vroeger ook niet. Ik heb wel meer snelheid en met links schieten kan pap niet. Mijn techniek is wat minder, maar heb wel goede schijnbeweging. Het koppen gaat wel, nadeel is dat ik een bril draag. En onder het voetballen wordt ik veeeel kwader als pap. Vertel eens iets over jezelf, buiten het voetbal om ? ** Ik zit op de St Jozefschool, groep 7, later zou ik wel gemeente werker willen worden, maar eigenlijk het liefste profvoetballer. Als we vrij zijn dan doen we het liefste voetballen en de meiden klieren. Hoe verliep het afgelopen seizoen ? ** In de 1e helft van de competitie zijn we gedegradeerd, maar in de tweede helft zijn we mooi kampioen geworden. 40

Vind je halve competities leuker ? ** Ja, dat blijkt wel, anders hadden we het hele seizoen bijna alles verloren. Trainingen ? ** Deze vind ik heel leerzaam. Je leert beter schieten en overspelen. Het is ook heel leuk om te doen. Hobby’s ? ** Soldaatje spelen, in bomen klimmen, liefst van die hoge en zwemmen. Eten ? ** Lekker eten vind ik friet en pizza’s, niet zo lekker vind ik rode kool. TV programma’s ? ** De A-team, vechtfilms en Tour of Duty. Wat was vroeger een leuk moment ? ** …. O Ja…. we moesten een keer voetballen, in de F dacht ik. Een speler die deed wat tegen mij. Ik werd toen kwaad en rende die speler op het veld achterna en sloeg hem op de rug. En toen moest ik weer hard rennen omdat onze pap mij achterna kwam….. Was wel lachen. En een keer moesten we voetballen tegen Stormvogels E1. We wonnen met 28-1 en ik scoorde toen 13 goals !! Voor hun was dat geen leuke wedstrijd. Ook was er een wedstrijd waarbij we de bal hoog in de lucht schoten, de bal viel op het doel, door het net heen…. wij juichen en toen keurde de scheids hem ook nog goed. Blunder ? ** We gingen een keer in het bos spelen en toen gooide ik een plank die vol zat met spijkers naar iemand zijn hoofd…. De plank ging er gelukkig net overheen, ik schrok mij bijna dood… Pieter wil je nog iets vertellen, iets wat ik je nog niet gevraagd heb ? ** Ja, we gaan op kamp met de D1 en de D2, daar verheug ik mij wel op. En het voetbalkamp is ieder jaar ook heel leuk, is echt een aanrader. 41

Oud-redactielid Rien Klaassen (1975-2004) Het clubblad “de Montanjaar” bestaat dit jaar 50 jaar. Mij is gevraagd om als oud redactielid herinneringen op te halen voor de periode dat ik voor het clubblad werkzaam was. Het begon in 1975 samen met o.a. Koos Donné, Jos Philips, Sraar Peeters en Karel Streutjes. Na circa 30 jaar ben ik ermee gestopt na afloop van het seizoen 2003/2004. Reden was dat ik het na 30 jaar genoeg vond en dat het tijd werd voor vernieuwing. Sraar typte indertijd de verzamelde tekst op stencils die dan later door Karel werden verwerkt en afgedrukt met een stencilmachine die overgenomen was van de Gemeente. Mijn werkzaamheden bestonden toen uit het verzamelen van de uitslagen, zelf een verslag maken van het 2e elftal, waar ik in die tijd in speelde, het verzamelen nieten en vouwen van de gedrukte vellen papier. Verder in mijn eigen buurt en voor de mensen die in het buitengebied woonden het clubblad bezorgen. Het bezorgen van het clubblad doe ik overigens tot op heden nog steeds. Na enkele jaren zijn Koos Donné en Jos Philips ermee gestopt en zijn we met zijn drietjes verder gegaan. Er was een prettige samenwerking tussen ons drieën, afspraken werden nagekomen en de sfeer was altijd goed. Er kwamen ook steeds enkele personen meehelpen met het verzamelen, nieten en vouwen van het clubblad. Verder werd er begonnen om aan het einde van het seizoen prijzen uit te reiken voor o.a. topscorer, speler en keeper van het seizoen. Bij Gebrs Botterhuis te Sambeek werden prijzen en bekers besteld en opgehaald. 42

Na een lange periode toen Karel ermee stopte, heb ik het stencilwerk van hem overgenomen. Na verloop van tijd moest de typemachine plaats maken voor de computer wat al een grote vooruitgang was. Enkele namen van trouwe bezorgers van het clubblad waren o.a. Toon Cornelissen, Jeu van Dijck, Math Tonnissen, René Mooren en Ger Streutjes. Er is ook nog een korte periode geweest dat het drukwerk machinaal werd verzameld en geniet. Het gebeurde op de oude MAVO met behulp van de toenmalige concierge Ser Custers. De laatste jaren werd het clubblad op een offsetmachine gedrukt bij de stichting “De Fontein”, dit werd verzorgd door Wim de Best. Ik zorgde voor het plakken en knippen met behulp van een oude tekenplaat, om de door Sraar aangeleverde kopie te verwerken en het geschikt te maken voor de offsetmachine. In deze periode kregen we versterking van o.a. Knud Gramser, Taco Jans, René Mooren en Serge Holten. Het verzamelen, nieten en vouwen heb ik in die tijd thuis gedaan in mijn eentje, soms met behulp van de kinderen. Overigens heb ik diep respect voor Sraar Peeters die als enige van mijn beginperiode nog steeds actief is bij de redactie, hij is dus nu al ongeveer 40 jaar een van de drijvende krachten. Petje af voor hem. Ik wens de redactie van “de Montanjaar” nog heel veel mooie jaren toe en op naar de volgende 50 jaar. Rien Klaassen 43

Oud-redactielid Cas Schwering (1990-2000) Het eerste wat me te binnen schiet als ik terug denk aan mijn periode bij de redactie van de Montanjaar is De ingezonden brief. Amper toegetreden tot de redactie kreeg ik totaal onverwacht thuis een echte boze brief in de bus. Waarschijnlijk was het de eerste en tevens laatste ingezonden brief die we ooit gekregen hebben maar toch een teken dat het clubblad gelezen en serieus genomen werd. Overigens was het onderwerp van de brief een vrij onschuldig grapje over woordenboeken in Suriname maar misschien is het verstandiger om het grapje hier niet te herhalen. Eigenlijk weet ik ook helemaal niet meer hoe ik bij de redactie van de Montanjaar verzeild geraakt was maar waarschijnlijk heeft Sraar me een daar toe overgehaald tijdens 1 van de keren dat we op een sombere maandagochtend samen naar ons werk in Gennep fietsten. Ondanks dat mijn aandeel maar heel erg klein was vergeleken bij al het werk dat Sraar Peeters, Knud Gramser en Rien Klaassen verzetten, heb ik toch zo’n kleine 10 jaar in de redactie gezeten. Aanvankelijk zorgde ik voor het scannen van de foto’s en deed ik voor zover ik me herinner rubrieken als de fotorubriek, de prominentenparade en een soort van voetbalquiz. Het was overigens altijd opmerkelijk hoe weinig moeite ik hoefde te doen om de plaatselijke middenstand te overreden om wat prijzen ter beschikking te stellen. De beste herinneringen heb ik echter aan de rubriek Vergeten Voetballers, waarvoor ik oud spelers van Montagnards probeerde te interviewen. Vooral de gesprekken met Jan Daemen, Mat Wijers en Robbie Wolters waren erg leuk en zijn me altijd bijgebleven. 46

Ik zie mezelf zo weer bij Jan Daemen in de enigzins bedompte keuken zitten met een een lauw bakje koffie terwijl een gevoel van lichte paniek me bekroop. Jan Daemen was niet alleen een zeer aardige man met een voortreffelijk geheugen maar ook iemand die zijn verhalen niet echt in chronologische volgorde vertelde waardoor ik bij tijd en wijle door de bomen het bos niet meer zag en ik geen idee had hoe ik hier een leesbaar artikel van moest maken. Bij Mat Wijers ging het heel anders, gewoon in de huiskamer met de krat bier onder tafel, luisteren naar Mat. Aangezien ik jaren met hem in de zaal had gevoetbald wist ik natuurlijk dat Mat zelfs de saaiste gebeurtenis nog spannend kon vertellen maar wist hij me desondanks toch te verrassen met prachtige verhalen over zijn duikverleden. Uiteraard wel een enorme uitdaging voor een amateur redacteur om Mat zijn verhalen net zo spannend op papier te zetten als hij ze kon vertellen. Robbie Wolters had zelfs zo veel te vertellen dat ik 2 avonden bij hem op bezoek ben geweest en dan hadden we nog amper tijd om over zijn turbulente “voetballoopbaan” te praten. Robbie kon namelijk geweldig voetballen maar heeft er niet bepaald alles uitgehaald maar heeft dat op andere gebieden ruimschoots gecompenseerd. Tijdens zijn vele reizen over de hele wereld had hij de meest geweldige maar soms ook meest bizarre en angstaanjagende avonturen meegemaakt en kon daar ontzettend boeiend over vertellen. Ook heel bijzonder hoe dit alles zijn hele manier van leven en denken had beïnvloed waardoor hij toch wel een unieke persoonlijkheid was geworden. Als ik dit zo schrijf krijg ik bijna zin om mijn artikeltjes nog eens terug te lezen, al betwijfel ik ten zeerste of ze net zo mooi zijn als mijn herinneringen aan de interviews. Cas Schwering 47

RIEN…. Loekie de Leeuw verdwijnt van het scherm, Bassie en Adriaan liggen met elkaar overhoop, kortom booschap is duidelijk; aan alles komt een einde! Het was een druilerige (dat was niet zo maar past beter in het verhaal) zaterdagochtend toen Rien Klaassen onlangs langs kwam. Omdat het laatste clubblad nét van de pers was had ik het vermoeden dat er iets aan de hand was! Mijn gevoel bedroog me niet want Rien vertelde me dat hij na dit seizoen een punt ging zetten achter zijn clubbladactiveiten! En al had ik er wel eens eerder rekening mee gehouden, op dat moment overviel het me toch! De hele film flitste even voorbij; ruim 28 jaar (!) geleden werd het clubblad nieuw leven ingeblazen. De mannen van het eerste uur, Koos Donné, Tonnie Heldens, Jos Philips, Karel Streutjes, Rien Klaassen en ondergetekende, bijna allemaal haakten ze af, vroeger of later (Karel). Rien bleeft het clubblad echter trouw, óók nadat hij zijn actieve voetballoopbaan had beëindigd. En dat allemaal onder het motto: iemand moet het toch doen……! Nu heeft hij dus alsnog besloten dat het mooi is geweest en niemand die het tegendeel kan beweren. Er zullen weinig mensen in onze vereniging zijn met een vergelijkbare staat van dienst. Hij trad zelden of nooit op de voorgrond maar deed rustig, bekwaam en vooral betrouwbaar zijn werk. Het echte “geen woorden maar daden” type. Respect en bewondering zijn de woorden die mij in dit verband als eerste te binnen schieten. Ongetwijfeld zal ons bestuur er net zo over denken…... 48

Na het lezen van voorgaand zult U ook begrijpen dat het opstappen van Rien ons met een behoorlijk probleem opzadelt, want wie neemt het van hem over? Wie is er bereid om ‘n keer of 9 per jaar een aantal uren in ons clubblad te investeren? Het takenpakket van Rien is dermate veelomvattend dat we waarschijnlijk onze redactie met minimaal twee personen zullen moeten uitbreiden. Alle hulp is welkom: van vouwen, rapen, nieten, bezorgen tot aan het uitwerken van de diverse kopij. En met name bij dat laatste denk ik dan even hardop aan onze wat jongere generatie (18+) die op het gebied van computerwerkzaamheden tegenwoordig toch heel goed uit de voeten kan. Het begrip “geen tijd” is in dit verband niet te verwarren met (mentali)teit…… U hoeft geen kou te lijden, bent geen avonden van huis, we hebben niets met een vergadercultuur en verstand van voetballen is leuk maar absoluut geen noodzaak! Meld U aan, geef U op en help ons en daarmee onze vereniging uit de brand. Het is nog leuk om te doen ook!! Sraar Peters 49

Oud-redactielid Taco Jans (2000-2004) SPORTVISIE (tien jaar later) Het zal ergens rond de millenniumwisseling zijn geweest, dat ik dacht dat ik wel aardige stukjes kon schrijven. Verlegen om een mening zit ik sowieso al niet, maar toen vond ik ook dat het eens tijd werd die wat breder te gaan ventileren. Dat werkt blijkbaar zo, als de 2 net in je leeftijd zit. Je hebt een mening, en je vindt vooral ook dat je gelijk hebt. Nuancering? Wat is dat? Het is zwart of het is wit. Voor grijs is geen ruimte. Mijn maandelijkse column Sportvisie was een voortvloeisel uit Voetbalvaria van Sraar Peeters. Dat was in de jaren 80 en 90 mijn favoriete onderdeel van de Montanjaar. Een eigen kijk op met name voetbal, en dan ook nog leuk opgeschreven. En zeer belangrijk: met een mening. Zoiets wilde ik ook proberen. Sportvisie was in ons brave clubblad “de Montanjaar” als een ijsbeer in de woestijn. Het paste niet echt. Tussen de uitslagen van de junioren en senioren, de speler, topscorer én keeper van het seizoen en de notulen van een ledenvergadering stond dan het stukje van een schreeuwlelijk die dacht te weten hoe het allemaal in elkaar zat. Een dikke tien jaar geleden stopte ik met het schrijven van mijn stukjes, nadat ik een geweldig geschreven boek van Peter Winnen had gelezen. Zo werkt dat bij mij: als ik inzie dat anderen veel meer talent hebben dan stop ik ermee. Dan is het goed zo. Het is alles of niks bij mij. Jarenlang lagen alle Montanjaars bij mijn moeder op zolder. Enkele maanden geleden kwam ze ermee aan. Honderden Montanjaars. Ik heb ze allemaal doorgebladerd en een selectie gemaakt. Een stuk of twintig heb ik er bewaard. Daarbij geen enkele editie met een Sportvisie, wel met Voetbalvaria…… Taco Jans 53

Schieten in de Bijlmer Mijn eerste training in de Bijlmer. Toch wel een klein beetje gespannen stap ik in de metro die me één halte verder er weer uit gooit. Ik stap uit en doe net alsof ik hier al jaren woon. Wat kan ik verwachten van de club? Je hoort wel eens verhalen over de Bijlmer, maar die zijn overdreven toch? Het sportpark ziet er prima uit. De club is zes velden rijk (waarvan vier betonnen pleinveldjes). Op de achtergrond zie ik de Arena boven alles en iedereen uitsteken. Schud de hand van de trainer en ik word samen met een andere nieuwe speler rondgeleid. Zijn naam is Abeeku, 2m hoog, en breed met een crimineel verleden. Hij spreekt gebrekkig Nederlands. Op het aanmeldingsformulier vul ik in achter: Geslacht, Lengte: Man, 1.95. Bij Montagnards was het toch anders. Daar keek je niet uit op de Arena, maar wel op de schietvereniging. Al heb ik het idee dat hier op elke hoek van de straat een amateur schietvereniging zit. Het is gewoon anders. Om nog een verschil te noemen, in mijn team zitten Surinamers, Ghanezen, Marokkanen, Mexicanen, Abeeku, een Limburger en sinds kort ook gevluchte Egyptenaren. Bij Montagnards was het verschil toch kleiner tussen, Bergse, Alt Bergse, Ayse en Bosnische Bergse. “Dit went wel!” dacht ik. Warming up ging lekker, weinig fout gedaan. Abeeku snapt het niet helemaal, maar leert al snel. Nog steeds gespannen loop ik rond. Bij Montagnards was het allemaal zo vertrouwd, en veilig. Je krijgt een boete als je te laat bent of niet komt. Hier verwachten ze niet dat je überhaupt komt, dus als je te vaak komt moet je extra betalen. Na het eerste balcontact valt de spanning enigszins weg. Het is duidelijk dat Abeeku nog niet bekend is met voetbal. Het spelletje is hem moeilijk uit te leggen. De coach roept: “Je moet die bal eerder steken Abeeku!” Binnen 3 tellen rolt er een Afrikaan met een lekke bal in zijn hand over het veld. Het team schrikt hier van en we besluiten uit voorzorg ook niet meer 'Schieten' te roepen, je weet het niet met Abeeku. De coaching was toch ook voor mij even wennen. 54

In Bergen coachte vooral het publiek: “Goffedeurie Rogier”, daar deed je niet veel mee. “PASSEN STUK VERDRIET!' roept mijn trainer. Dit werkt, de 10 eerst volgende ballen kaats ik meteen terug. Venhorst was je met een bescheiden hakje al snel een uitslover, ik moest me hier aanpassen. Zonder panna's, omhaaltjes en Aka 47's had je niet goed gespeeld. Uiteindelijk ging de eerste training in de Bijlmer erg lekker. Het geluk was aan mijn zijde. De ballen vlogen er vanuit alle hoeken in. Mijn trucendoos zorgde voor respect! Ik droomde dat heel Amsterdam over mij zou gaan praten! En dat ik net als die Zuid Koreaan een contract krijg bij Ajax. Maar ik had niet het meeste indruk gemaakt op de training. Dat was namelijk Abeeku. Ik was al snel na de training weg. Tijdens het invullen van het inschrijvingsformulier zag ik namelijk iets opmerkelijks. Het toppunt van miscommunicatie. Ik vulde dus in bij Geslacht,Lengte: Man, 1,95. Abeeku las het als Geslachtslengte. Na een korte twijfel, vulde hij dan ook trots in: 45cm. Toen wist ik al dat er vooral over hém zou worden gesproken in Amsterdam... Rogier Jacobs 55

E-MAIL INTERVIEW MET…. Dag René Mooren, het is al een poos geleden dat je uit Bergen en dus bij Montagnards bent vertrokken, hoe lang precies en het belangrijkste: hoe is het momenteel met je en je gezin? Waar woon je ergens, in de buurt van eventueel welke grotere plaats? Ben je al een beetje ingeburgerd, spreek je al een aardig weurtje Zweuts, staat de gemiddelde Zweed wel open voor zo’n Hollander? Ik ben januari 2006 verhuisd naar Zweden, om precies te zijn naar Gothenburg, daar waar ik nog steeds woon met mijn vriendin. Ondertussen zijn we verhuisd naar een groter appartement in het centrum i.v.m. gezinsuitbreiding. We wonen dus met zijn drieën in een appartement in een wijk genaamd "Linne" welke bekend staat om zijn vele kleine gezellige restaurants en bars. Ook wonen we 300 meter van het grootste park van de stad, Slottskogen. Verder is het zo dat ik weer een vaste baan heb in de koffiewereld na een aantal losse klusjes hier en daar. En natuurlijk is het zo dat je dan de taal vanzelf begint op te pakken dus nu naar een jaar of 3 lukt het me aardig om wat Zwööts te prööte. Welke dingen mis je het meeste uit Nederland en welke zeker niet? Een echte Hollandse friettent die mis ik wel. Hier in de stad is maar 1 hollands café genaamd "Het Amsterdammertje" en daar kun je dus friet met een frikandel of kroket kopen en dan is het afgelopen. Krijg alweer zin in een gehaktstaaf of een bamischijf. Wat ik niet mis is het gezeur van de gemiddelde hollander die het allemaal beter weet, het weer is klote, het Nederlands elftal heeft gewonnen maar slecht gevoetbald, ons volkslied deugd niet. Kom op hey...... 56

Sta je al op de nominatie voor het Zweedse elftal of ben je gestopt met voetbal? Voetbal is daar mogelijk niet volkssport no. 1, wat wel? Helaas is het zo dat ik me aan mijn 2e knie heb moeten laten opereren (meniscus natuurlijk) en ook ben ik de 40 ondertussen gepasseerd. Het actieve voetbal en sport in het algemeen laat ik dus maar aan me voorbij gaan, daarin tegen ga ik hier in de stad regelmatig naar het voetbal, IFK Göteborg, en ijshockey, Frölunda Indians" kijken en doe dat met erg veel plezier en natuurlijk vaak onder het genot naar wat biertjes. Momenteel zijn er nu de ijshockey play-offs met "ons team" ( wat ben ik toch zweeds geworden) in de halve finale, dus volop spanning. Ook begint begin april de voetbal competitie weer dus dan is er op dat front ook weer volop actie. Hoe ziet het Zweedse amateurvoetbal eruit, anders gezegd, hoe zijn de accommodaties, de velden, van wanneer tot wanneer loopt een seizoen, en zijn de winters daar bij jullie echt zo vreselijk? Amateurvoetbal is er ook volop hier in de stad moet ik zeggen, er zijn ontzettend veel kleine club´s die velden met elkaar delen. De velden zijn zelden van gras i.v.m. vorst en regen, steeds meer zie je hier kunstgras maar helaas nog erg veel gruus velden, herinneringen gaan direct terug naar het oude trainingsveld in Bergen, au au au. Wat je hier dus niet of zelden ziet zijn de accommodaties bij de velden zoals douche ruimtes en een kantine. Als er een soort van kantine is, dan is het zeker een bar zonder alcohol, een goede reden dus voor mij om niet te gaan voetballen. Zoals ik al vermeldde voorheen begint het seizoen hier volgende maand en dat loopt dan tot begin november dit natuurlijk i.v.m. de strenge koude winters. Hier in zuid zweden is het in het algemeen geen probleem om te spelen tijdens de winter maar bedenk dat in het noorden van het land, ongeveer een 1000 tot 1500 km van Gothenburg vandaan, zo´n -20 is en een paar meter sneeuw ligt. Nee, geen goed idee. 57

Is Heerenveen de populairste Nederlandse club in Zweden vanwege het grote aantal Scandinaviërs? Voor deze vraag heb effe een rondvraag gedaan onder mijn collega´s en helaas voor Heerenveen blijkt dit toch Ajax te zijn. Verder wordt Groningen veel genoemd en een enkeling noemde PSV. Gelukkig wordt Nederland hier wel gezien als een fantastisch voetbal land met erg veel goede spelers, die je hier in Zweden niet aantreft. Hoe is het met de Zweedse kredietcrisis? Hier in Zweden zijn al flink wat harde klappen gevallen en er zullen er nog wel een aantal volgen denk ik zo. Gothenburg is het centrum van Volvo, beide personenauto´s en vrachtauto´s. Hier krijgen de bedrijven geen financiële steun met als gevolg ontzettend veel ontslagen in de auto-industrie Volvo en Saab en alle onderleveranciers. Helaas lijkt herstel nog ver weg. Ook de Zweedse kroon staat sterk onderdruk en is de waarde t.o.v. de Euro helaas flink gezakt, dus wordt mijn vakantie naar Nederland alleen maar duurder. Hopelijk dat het tij maar snel keert. Zie je jezelf nog ooit voorgoed naar Nederland in het algemeen en dan Limburg in het bijzonder terugkeren? Ook niet als we een handtekeningenactie opstarten? De kans klein dat ik weer in Nederland ga wonen, nog steeds geen heimwee gevoel en ik heb het erg goed naar mijn zin hier. Maar je weet nooit wat er in de toekomst gebeurt, dus we zullen het wel zien, met of zonder handtekeningen. Dat lijkt me wel voldoende voor een aantal pagina’s in het clubblad. Ik hoop dat het je goed gaat daar in Zweden en wellicht spreken we elkaar wel eens als je overkomt naar onze Provincie in het Brons Groen Eikenhout (hoe verzinnen ze ‘t….) Op zien Bergs dan mar tot besluit: Hoije wah! Sraar Peeters 58

WEET JE NOG… Het feit dat veteraan Ruud Samallo dit jaar 60 jaar wordt deed me beseffen dat hij zonder twijfel het oudst actief voetballende lid van Montagnards is. Maar hoe zit het ook al weer met de recordhouder oudst actief voetballend bij Montagnards. Even een paar telefoontjes gepleegd. Het eerste naar Chris Tönnissen. Chris blijkt bij informeren na zijn seniorencarriëre mede-oprichter van de veteranen te zijn geweest. Hij is als actief voetballer gestopt op zijn 58e jaar. Vermeldenswaard is daarbij wel dat Chris, volgens eigen zeggen een stevige, harde voetballer was maar in zijn hele loopbaan nooit tegen een kaart en dientengevolge schorsing is opgelopen! Zonder twijfel een wel zeer bijzondere prestatie. Maar, en dat gerucht was me al lang geleden ter ore gekomen, de langst actief voetballende speler was Chris niet meer. Nee, Bert Gooren (zit toch in de familie) zou het record hebben gebroken. Dus gebeld. Ja, zo sprak Bert, ik was een jaar of vijftig toen ik bij de veteranen ging voetballen (na jaren van cafévoetbal). En als dat onderwerp al eens ter sprake kwam was het Chris die wel ´ns opmerkte: flinke vent die mij nog voorbij gaat. Destijds was ik daar echter absoluut nog niet mee bezig , ik voetbalde met veel plezier, het ging allemaal heel redelijk en pas toen ik eind vijftig werd begon dat z.g. record te leven. Er werd zelfs op me ingepraat zo van, Bert, dat record moet je gaan breken! Uiteindelijk ben ik tot 61 of 62 jaar doorgegaan, precies weet ik het niet meer. Mijn kinderen gingen op zichzelf wonen, er moest wat geklust worden en het voetballen werd minder en dat was destijds de reden dat ik toch maar gestopt ben. Nogmaals, anderen hebben we eigenlijk meer gepusht om dat record te breken dan dat ik er zelf mee bezig was. 60

Uiteindelijk Rudie ook nog maar eens even gebeld en uitgelegd hoe een en ander in elkaar zat. Zijn eerste reactie: Nou heste mich wakker gemakt!...... Ik wordt in juli 60 maar aan dat record had ik helemaal nog niet gedacht. maar nou ga ik zeker nog een jaar door!! Nee, serieus als er regelmatige blessures komen dan is het einde verhaal en stop ik. Blijf ik echter blessurevrij dan ga ik nog zeker een jaar door en wie weet nog wel tot m´n 70e ….(keihard lachen) Laatst vroegen een paar Siebengewalders of ik nog geen g(ouden) handdruk had gehad…. Samengevat dus; Bert Gooren is momenteel de te kloppen man, Rudie komt er (misschien) aan en ik hoorde laatst in de wandelgangen zelfs al dat Rob Roosenboom dat record wel een uitdaging vond………. 61

Volgens mij…………….. Het idee komt plots aanwaaien, maar als de trein dan eenmaal loopt komt ie ook goed op stoom; lees en huiver! Pakweg 40 jaar actief voetballend lid van Montagnards. Dat is géén prestatie, dat is voetbalplezier en mazzel! Concreet: stel een seizoen gemiddeld op zo’n 7,5 maand. 7,5 x 4 (weken) x 40 (jaar) x 1,5 (gemiddeld aantal trainingen) maakt totaal 1800 trainingsbezoeken! Per seizoen (jeugd, 1e elftal, 3e elftal) een wedstrijd of 25 (30 minus blessures, ziekte, e.a.). Bij elkaar ± 1000 wedstrijden. Er moet natuurlijk ook gedoucht worden, al bleef dat in de jeugd aanvankelijk beperkt tot voeten wassen in een wastrog. 1000 wedstrijden + 1800 trainingen x 5 (liter water) maakt al gauw een slordige 14.000 liter water. Uitgaande van 80 minuten per wedstrijd is dat 80.000 minuten! 1800 trainingen á 80 minuten is 144.000 minuten, totaal zodoende 224.000 minuten. Anders gezegd: bijna 4000 uur of dik 160 etmaal op het voetbalveld actief doorgebracht. 5 kilometer per training, 6 kilometer per wedstrijd, (redelijk aangehouden, toch?), 15.000 kilometer gelopen; een kleine 360 marathons. Ja, ja! 62

2800 (training + wedstrijd) x 5 slidings; hup, bijna 15.000 glijpartijen á 1,5 meter maakt 22.500 meter ofwel zo ‘n 22 kilometer over het veld glibberen! Vooruit, met enige tegenzin: 2 kopballen (of pogingen daartoe) gemiddeld maakt toch nog ruim 5000 kopballen…. ik kan het amper geloven. De 1000 doelpunten van Romario haal ik in de verste verte niet. In de jeugd was het nog iets makkelijker scoren, laat ik het op totaal een doelpunt of 150 houden met, zonder valse bescheidenheid, toch ook een paar hele fraaie. Een klein financieel overzicht van 40 jaar actief voetbal (we blijven tenslotte Nederlanders). Contributie! Globaal € 65,00 per voetbaljaar; € 2.600,00 Voetbalschoenen, één paar per seizoen ad € 50,00; € 2.000,00 Inclusief traningspakken, shirtjes, sokken, shampoo, zeep etc. zeker een dikke € 5.000,= Daar kun je toch een hoop leuke dingen mee doen! Maar vast niet zoveel leuks als in 40 jaar voetbal! Zal ik er dan toch nog maar een seizoen aan vastknopen??? Sraar Peeters 63

Veteranen Montagnards – Ald VVV Op 20 april jl mochten wij aantreden tegen de oud profs van VVV. Na het succes van vorig jaar tegen de oud profs van NEC werd dit jaar VVV bereid gevonden om naar ons sportpark in Bergen te komen. Na maanden van voorbereiding en afstemmen met de VVV team-manager Wiel Teeuwen mochten wij op deze zonnige zaterdag enkele gerenommeerde namen op ons sportpark verwelkomen. Wat te denken van Stan Valckx, jarenlang actief op het allerhoogste niveau en zelfs basis-speler van het Nederlands elftal geweest en WK mee mogen maken, en Maurice Graef, een type Gerd Muller spits die heel gemakkelijk het doel wist te vinden bij VVV en Roda JC, en oud-Montagnards trainer Jos Rutten. Het evenement was weer zorgvuldig voorbereid en vele vrijwilligers binnen onze vereniging hebben belangeloos meegewerkt aan deze dag, het moet immers bijdragen aan een positief image van Montagnards en een positief financieel resultaat onze vereniging. Na ontvangst van alle spelers met koffie en Limburgse vlaai werd de voetbal dag geopend door onze F-spelers. De “toekomst” van onze vereniging mocht voorafgaand aan de wedstrijd van de veteranen een onderlinge wedstrijd spelen en deden dat met volle overtuiging, al was men duidelijk onder de indruk van de vele mensen en aandacht. Na de wedstrijd mochten deze jongens/meisjes zich tegoed doen aan chips en frisdrank......gesponsord door Krebbers Advies!! Kijk voor meer informatie op http://krebbersadvies.nl/ Daarna mochten de “oude sterren” het veld in. Onze veteranen waren deze dag compleet, wat betekent dat men met 19 spelers was. Voor deze wedstrijd werden onze veteranen in trainingsjacks van onze hoofdsponsor Autobedrijf Van de Ven (zie voor meer informatie http://www.autobedrijfvandeven.nl) gestoken. 64

De aftrap van de wedstrijd werd verricht door gast-speler en prins van de Erdmennekes, Bart van Mil tezamen met onze speciale gast voor deze dag, Justen Beer. Na de aftrap werd toch wel duidelijk dat VVV was afgereisd met een beter stel voetballers dan NEC het afgelopen jaar. Al snel werden onze veteranen onder druk gezet en moesten zich toeleggen op verdedigen en achter de tegenstander aanlopen. De 0-1 stond al snel op het scorebord toen onze verdediging aan de linker zijde werd uitgespeeld en Marcel Peters tegendraads onze keeper Ron Jaspers kansloos liet. De 1-1 leek daarna op het bord te komen nadat onze gastspeler Bart van Mil zijn trainer Richard van der Meer vrij voor de keeper zette, maar zijn schot ging rakelings over. Hierna was het echter VVV die het initiatief had en hield, na doelpunten van Maurice Graef (2x) en een eigen doelpunt, stond de rust-stand van 0-4 op het bord. Maar niemand die daar zwaar aan tilde omdat er leuk voetbal werd gespeeld en de wedstrijd uitermate sportief was. Tijdens de rust werd onze lokale ster, Justen Beer, gehuldigd. De 12-jarige Justen is inmiddels bekend in heel Nederland na zijn overwinning in het TV-programme Everybody Dance now. Als voetbalclub wilden wij een dergelijk talent graag in het zonnetje zetten en derhalve werd hij toegesproken door Hay Mulders en kreeg hij uit handen van onze veteranen-voorzitter Ernest Buddiger, een bal en een grote zak snoep. De 2e helft werd voor onze veteranen een betere helft aangezien men iets meer druk kon zetten op de verdediging van VVV. Na enige kansen mochten we dan ook via Jan van Haperen de verdiende tegentreffer scoren, 1-4. Hierna was het toch weer VVV dat via goed positie-spel toch de wedstrijd in handen bleef houden en de 1-5 en 1-6 op het scorebord zetten. Beide doelpunten kwamen van Chris Burhenne. De afsluiting kwam echter van onze veteranen want het was Hans Swemmers die de verdiende 2-6 binnenschoot. 65

De dag werd afgesloten met een gezellig feest waar de barbeque gretig aftrek had en waarbij de discotheek zorgde voor muzikale ondersteuning. We mogen spreken van een zeer geslaagde dag waar we zo’n 350 toeschouwers mochten ontvangen en waar we hele positieve reacties kregen van de VVV-spelers en team-manager Wiel Teeuwen. Foto’s zijn er gemaakt door onze verenigings-fotograaf Jack Kandelaars en zijn te vinden op www.montagnards.nl Het voetbal van onze veteranen is dan niet meer wat het vroeger was maar met dit soort evenementen zetten we Montagnards toch op de kaart en derhalve willen wij iedereen hartelijk danken die dit mede mogelijk hebben gemaakt. Vooral de vrijwilligers die de barbeque, de catering en de kantine hebben bemand.....dikke pluim voor jullie!! Voor volgend jaar is inmiddels Legendary PSV uitgenodigd dus wie weet mogen we volgend jaar Philip Cocu, Luc Nilis, Arnold Bruggink, Rene van der Kerkhof, Erwin Koeman, Bjorn van der Doelen en Berry van Aerle op ons sportpark begroeten. De veteranen van Montagnards Onze veteranen hebben een eigen facebook-pagina, zoek op Veteranen Montagnards 66

Keeper, topscoorder en speler van het seizoen Dit jaar bestaat ons clubblad 50 jaar. De rubrieken ‘speler’, ‘keeper’ en ‘topscoorder van het seizoen ‘ bestonden toen nog niet. Deze rubrieken werden pas in het seizoen 1976/1977 in het leven geroepen. Dat betekend dat we al 38 jaar de top 3 met beste speler, keeper en topscoorder bekend maken. Dat zijn vanaf 1976/77 tot en met het afgelopen seizoen al 351 spelers die in de prijzen zijn gevallen en eeuwige roem hebben verdient. Keeper van het seizoen De huidige keeper van de veteranen Ron Jaspers komen we 14 keer tegen in deze lijst. Geert van Dijck volgt hem op de voet met 13 vermeldingen. Bas van de Wouw is nog in staat om Ron Jaspers van zijn troon te stoten, hij staat 9 keer vermeldt in de lijst en heeft nog heel wat jaren te gaan. In het allereerste seizoen werd Rob Huizing keeper van het seizoen met een gemiddelde van 1.9 doelpunten tegen. Op plek 2 stond Koos Donné en op plek 3 komen we een bekende tegen …. Gijs vd Heuvel. Gijs heeft vroeger fanatiek gekeept en wist het seizoen daarna zelfs de 1e plek te bemachtigen. Topscoorder van het seizoen Ger van Berlo is de speler met de meeste vermeldingen in deze rubriek op zijn naam. Hij komt maar liefst 13 keer voor in de lijst . Een goede tweede is Twan Weijs met 9 vermeldingen. Van de huidige generatie voetballers staan Bjorn Dachmann en Peter vd Venn de meeste keren in deze lijst, 6 resp. 5 maal. De allereerste topscoorder in het seizoen 1976/1977 was …… jawel hoor, ons redactielid Mat Tonnissen. Als jong broekie heeft hij 38 jaar geleden in het seizoen 13 doelpunten gemaakt. De nummers 2 en 3 waren Cees Wouters en Koos van Bon met resp. 12 en 9 doelpunten. Speler van het seizoen Ongetwijfeld is Sjaak Robijns de speler die de meeste keren in deze lijst voorkomt. Deze oud speler van het 1e elftal staat 6 keer in de lijst waarvan 4 keer op de eerste plaats. Van de huidige voetballers staan Thijs Loock en Jan Elsenberg het vaakst vermeld in de lijst, beiden nml. 4 keer . De allereerste speler van het seizoen 1976/1977 was Joost Peters. Joost die altijd zeer gemotiveerd was als we tegen onze oosterburen moesten voetballen. De nummers 2 en 3 waren Koos Donné en Karel Streutjes. Bij onze oudere leden welbekend. 67

Graag willen wij een groep mensen bedanken die tot nu toe nog niet besproken is, maar die absoluut niet vergeten mag worden. Dit zijn namelijk de bezorgers van de Montanjaar! Zonder hen waren al deze clubbladen niet op hun plaats terecht gekomen. Teveel personen om op te noemen en we willen voorkomen dat we iemand tekort doen. Toch namens de redactie een welgemeend en hartelijk

1 Online Touch

Index

Home