berichten van donateurs Wij vroegen jullie, in het kader van 40 jaar hiv en aids, om verhalen te delen. Dat hebben we geweten. Jullie stuurden ons prachtige, verdrietige en indrukwekkende herinneringen. Dit is een greep uit de reacties. Geluk gehad Een belangrijke reden voor mij om Aidsfonds te steunen, ligt in het feit dat ik zelf ijselijk geluk heb gehad niet geïnfecteerd te zijn geraakt met het hiv-virus. Het voelt voor mij als een soort morele verplichting om iets te betekenen voor mensen die dat geluk niet hebben gehad. Yvo Baudoin - donateur Klein meisje Begin jaren 90 werkte ik in een kinderziekenhuis in Nederland als pedagogisch medewerkster. Ik begeleidde de kinderen en hun ouders tijdens hun opname op de interne afdeling. Op een dag werd er een klein meisje opgenomen. Ze was heel ziek, maar nog vol levenslust. Voor het eerst kwam ik in aanraking met een kind met aids. Ter afleiding haalde ik haar in haar ziekenhuisbedje naar onze speelkamer. En tussen de spelende kinderen genoot ze, vanaf haar bed. Zelf kon ze weinig. De ochtend voor ze overleed, wilde ze weer naar de speelzaal. Al snel zag ik dat het haar te veel werd en bracht haar terug naar haar kamer, waar ze in bijzijn van haar moeder is overleden. Later fietste ik zeer onder de indruk naar huis. Opeens verscheen er een prachtige regenboog aan de hemel... Tranen stroomden over mijn wangen. Zo’n klein meisje had niet moeten sterven, de moeder had dit verdriet niet moeten meemaken. Zolang ik kan, help ik kinderen, en tegenwoordig volwassenen, in moeilijke momenten. Julika Snijders - donateur Missie Na mijn eindexamen wilde ik iets voor de wereld betekenen. Ik ging naar Mozambique, waar ik in een opvanghuis werkte voor baby’s van wie de ouders ziek of overleden waren. Die kleintjes werden van kilometers ver gebracht, en waren meestal zelf ook erg ziek. Een van die prachtige baby’s heb ik persoonlijk opgehaald. Ik kende haar ouders. Zij waren van mijn leeftijd, maar zij kregen aids en overleden vlak na elkaar. Na 12 Red ribbon intensieve en liefdevolle zorg, bleek ook hun kleine meisje uiteindelijk te veel verzwakt. Ze is op een avond in mijn armen gestorven. Mijn verdriet en onmacht heb ik omgezet in een missie: elke dag zet ik mij met hart en ziel in bij Aidsfonds om ervoor te zorgen dat kinderen die leven met hiv de zorg krijgen die ze nodig hebben. Sabrina Erné, coördinator kinderprojecten Aidsfonds Kwaliteit Mijn broer Hendrik Jan is op 22 maart 1990 overleden aan aids. 29 Jaar. Deze quilt heb ik gemaakt ter nagedachtenis. Ik ben trots op mijn broer. Hij heeft ten volle van het leven genoten. Dit heeft hem ook zijn leven gekost. Hij had daar vrede mee. Kwaliteit is belangrijker dan kwantiteit, was zijn uitspraak. Jeannette de Vries Smid - donateur FOTOGRAFIE: LEON ESSINK FOTOGRAFIE: JEANNETTE DE VRIES SMID
13 Online Touch Home