fobische universum van de Italiaanse gedoemde dichter Dino Campana. Ontwerper en videomaker Jaap Drupsteen (denk aan het logo van de VPRO, de Nederlandse bankbiljetten en postzegels) voorziet het hele concert van visuals. Zijn video bij Dances is een wereldpremière en bij Hoketus is hij zelf de VJ. Drie decennia Andriessen NOODZAKELIJKE SYNCHRONITEIT JAAP DRUPSTEEN IS GRAFISCH ONTWERPER EN WAS DAARNAAST JAZZBASSIST. HIJ WORDT BESCHOUWD ALS EEN PIONIER OP HET GEBIED VAN MUZIEKVISUALISATIE. TIJDENS DRIE DECENNIA ANDRIESSEN MAAKT HIJ DE VISUALS VOOR LA PASSIONE, DANCES EN HOKETUS. ‘Ik werkte lang geleden bij de televisie, maar ik ben ook jazzbassist geweest en het is wel iets dat me altijd tegen de borst stuitte, de manier waarop ze bij de tv muziek opnamen. En ik dacht, dat moet anders kunnen, als ik ooit de gelegenheid krijg. Later kreeg ik die gelegenheid en toen heb ik me geconcentreerd op het vinden van manieren om muziek door middel van beelden inzichtelijk te maken. Nu pas ik mijn ontdekkingen vooral nog toe bij live uitvoeringen van contemporaine muziek. Als je kijkt naar de visuals bij La Passione dan heb je een de indruk van wisselende gemoedstoestanden. De tekst hoef je niet of nauwelijks te illustreren, maar je moet wel meegesleept worden in verhalende ontwikkelingen. Het aardige is dat je elektronische effecten, die meestal worden gebruikt om te imponeren, hier heel effectief kunt inzetten. Zo maak je beelden die als het ware meegesleurd worden door de muziek. Kijk, ik werk zowel met filmische beelden als abstracties of stileringen omdat muziek eigenlijk net zo werkt. La Passione is een soort muziektheater. Vaak wordt er in drie zinnen een gebeurtenis samengevat maar de vervoering en de emotionele gelaagdheid worden uitgewerkt in een muzikale taal. De muziek neemt daar de tijd voor. De filmtaal daarentegen heeft omwegen nodig om die tijd te vullen: een kabbelend beekje, razende wolken, of wat extra drama door acteurs die wind en regen trotserend veelbetekenende blikken uitwisselen. Ik hou er niet van. Daarom trek ik die beelden uit de realiteit of laat ze oplossen in abstracties. Ze moeten een soort hyperwereld worden die tegen de muziek aan kruipt. En vooral als er alleen muziek klinkt moeten ze naar muziek verwijzen en naar niks anders.
35 Online Touch Home