INTERVIEW barbara en boris (3 jaar) 'Hij raakt mensen' ‘Tijdens mijn bevalling stond een gipsteam klaar omdat Boris met een klompvoetje geboren zou worden. Op de echo was namelijk een achterover geklapt voetje te zien. Tot onze grote opluchting verklaarde de arts onze zoon gezond. Tien maanden later kwam de aap uit de mouw. Boris bleek hypermobiel en dus heel flexibel in zijn gewrichten. Wij hadden dat niet meteen door want zijn koemelkallergie eiste de aandacht op. Omdat ik de borstvoeding wilde doorzetten, ben ik op dieet gegaan. Dat hielp en wij genoten volop van zijn gemakkelijke en zonnige karakter. Na mijn verlof ging ik werken, maar het lukte niet om Boris over te laten gaan op flesvoeding. Uiteindelijk leerde hij pap eten met een lepel en kon hij naar het kinderdagverblijf.' 'Rond zijn tiende maand ging Boris niet staan en kon hij zich moeilijk optrekken. De fysiotherapeut, die ik liet komen, schrok ervan hoe slap hij was door een lage spierspanning. En tijdens de oefeningen viel het haar op dat hij daarbij zo weinig geluid maakte. Ik was niet direct ongerust en redeneerde dat zijn focus gericht was op één ding, namelijk oefenen. Hoewel ik zelf orthopedagoog ben, zag ik uit een soort van beroepsblindheid niet dat hij misschien een taalprobleem had.’ EERST LOPEN ‘Rond zijn eerste verjaardag zei Boris woordjes als ‘papa, mama, oma en opa’. Daarna verdween het woord ‘oma’ en stagneerde zijn taalontwikkeling. Door zijn innemendheid en lichaamstaal begrepen wij hem thuis goed. We kozen voor een stapsgewijze ontwikkeling. Dus eerst leren lopen en daarna focussen op het praten. Toen hij bijna twee jaar was, liep hij inderdaad zelfstandig. Intussen had ik een nieuwe baan bij een audiologisch centrum van Pento en kwam ik in aanraking met kinderen zoals Boris. Ik groeide ernaartoe hem te laten onderzoeken. Boris begon met logopedie, maar dat leverde te weinig resultaat op. Uit testen van deze externe logopedist en aanvullend onderzoek van een orthopedagoog, bleek dat Boris een gemiddeld taalbegrip had en een zeer ernstige TOS. Na zijn aanmelding bij de Auris Behandelgroep in Utrecht volgden we een cursus gebarentaal.’ Het heeft hem best wat tijd gekost om te wennen aan zijn nieuwe omgeving. Pas als hij zich veilig voelt, kun je met hem werken. Dankzij de liefdevolle begeleiding van het behandelteam maakt hij sprongetjes. Ook de manier waarop de kinderoefentherapeut en logopedist in hun therapie het plezier van het kind vooropstellen, is fijn. Net als de praktische vragen die wij met de pedagogisch behandelaar kunnen bespreken. Het behandelteam loopt met je mee en als ouder vervul je een belangrijke rol in het proces. De ontwikkeling van Boris gaat met kleine stapjes, waar we blij mee zijn. Hij heeft een ernstige stoornis en praten is en blijft moeilijk. Woordjes zegt ‘Boris is afhankelijk van gebarentaal. Onze dochters pikken de gebaren gelukkig razendsnel op.’ GEVOELIG KIND ‘In april begon Boris op de Auris Behandelgroep in Utrecht. Wij zagen meteen dat hij er paste. Hij herkende de gebaren van de leidster en gaf wat terug. Het afscheid van het kinderdagverblijf kwam voor Boris op het juiste moment. Jongere peuters haalden hem in en hij kon zich verbaal niet weren. Onze zoon is een gevoelig kind en is zich erg bewust van zijn beperking. hij nauwelijks en hij is afhankelijk van gebarentaal. Onze dochters pikken de gebaren gelukkig razendsnel op. In het begin moesten ze aan zijn beperkingen wennen, maar nu zijn ze blij met hem. Ondanks dat hij moeilijkheden heeft, staat Boris positief in het leven. Door zijn vriendelijkheid krijgt hij altijd leuke reacties. Hij raakt mensen.’ VAN NUL TOT TAAL - ouders | 43
44 Online Touch Home