Het is 1979 als Kevin Keegan voor het tweede jaar op rij wordt gekroond tot Europees voetballer van het jaar. Hub Hofland en zijn vrouw worden datzelfde jaar ouders van een zoon. Lang nadenken over een naam hoefden ze niet. Het moest Kevin worden, net zoals de de voormalig Engels topspits. Een topspits werd hun zoon nooit. Een prachtige voetbalcarrière kreeg hij wel. Deze begon in Sittard, nog geen 15 kilometer van zijn geboortestad Brunssum. Heet avondje ,,Voor mij persoonlijk was de eerste keer op de bank een heel bijzonder moment. Eerder zat ik gewoon als supporter in het stadion, nu was ik ineens speler. Mijn achterneef en zijn vrienden namen mij als kleine jongen altijd al mee naar Stadion De Baandert. Elke thuiswedstrijd stond ik daar op de Thei Jessen tribune, weet ik nog heel goed. Als kleine jongen was dat een prachtige ervaring. Dat ik op een gegeven moment zelf voor Fortuna mocht spelen was heel gaaf.” Hofland stond in de jeugd niet per se te boek als een groot talent. Ondanks dat wist hij een prachtig cv bij elkaar te spelen. Zijn debuut in het betaald voetbal maakte hij in Rotterdam-Zuid. Maar van ‘Kuipvrees’ was bij Hofland geen sprake. ,,Ik kreeg juist altijd een enorme kick van uitwedstrijden. Iedereen was dan tegen je, dat vond ik heerlijk. Daar kreeg ik zo veel motivatie van”, vertelt de oud-verdediger enthousiast. ,,Dat mijn debuut in De Kuip was, vond ik te gek, gaf een enorme kick. Het was ook gewoon volle bak. Een beetje vijandig, op een positieve manier. Altijd als we naar De Kuip moesten, dan dacht ik dacht: lekker.” Hofland blijkt dus een fervent liefhebber van awaydays. In Nederland zet hij het stadion van z’n oude club Feyenoord met stipt op 1 als hij kijkt naar voetbalbeleving en sfeer. De voormalig Oranje-international zag echter meer dan alleen onze eigen eredivisie. Zo speelde hij ook een aardig aantal wedstrijden in de Champions League. Waar De Kuip nog vijandig was op een positieve manier, was dat in Istanbul wel anders. ,,We speelden daar toen met PSV en kwamen voor de wedstrijd het veld op voor een veldinspectie. Toen werd er al van alles naar ons gegooid en geroepen. Je hoefde geen Turks te spreken om te weten dat het geen lieve woorden waren”, lacht Hofland. ,,Onder politiebegeleiding moesten we die catacombe weer in. Dan weet je dat je een heet avondje voor de boeg hebt. Het was zaak dat we ons niet gek lieten maken. We begonnen nog heel aardig aan de wedstrijd, maar daarna liet een aantal jongens zich een beetje provoceren. Dan komt dat publiek erachter en merk je dat zo’n scheidsrechter ook onder de indruk is van wat daar gebeurt. Uiteindelijk hebben we daar ook geen resultaat gehaald, maar zo gek als daar heb ik het niet vaak meegemaakt. Dat was echt een gekkenhuis.” Wederzijds respect Waar het ook een gekkenhuis kan zijn, is Dortmund. Het Signal Iduna Park staat al jaren te boek als een prachtige voetbaltempel. Onder aanvoering van Die Gelbe Wand produceren ruim tachtigduizend mensen elke thuiswedstrijd een orkaan van geluid. Hofland speelde in Duitsland voor VFL Wolfsburg. Zijn debuut maakte hij in en tegen Dortmund. ,,Uit- en thuissupporters 67
68 Online Touch Home