0

MICHEL VLAP ELOY ROOM DIRK PROPER EN NOG VEEL MEER! AWAYDAYS NL MAGAZINE EDITIE 5 - 2024 Foto: Han Balk

24 RICHARD VAN DER VENNE Van Oss naar Melbourne 42 4 Mustafa Saymak: 8 Michel Vlap: ‘Terugkeren in Zwolle? Wie weet’ ’Een wedstrijd op tv kijken, vind ik echt geen zak aan’ 12 Mario Bilate: ‘Een dag om nooit te vergeten’ 16 Pelle van Amersfoort Top 3 uitwedstrijden 20ELOY ROoM 2 Nijmegenaar in Arnhemse dienst CAS PETERS IS op zijn plek 30 Lisa Westerveld: 34 OVERZICHT UITSUP ‘Ik snap de frustraties va Overzicht van bezoekersa 40 DIRK PROPER ‘Ik weet niet hoeveel ma was indrukwekkend!’ 46 NORDIN BAKKER ‘Almere City leeft enorm 50 Jorg Rademaker ‘Je ziet ons wel, je hoort

in Aken 54 : an de uitsupporter’ UPPORTERS EREDIVISIE saantallen per club an daar stond, maar het m in de stad’ r t ons niet’ SEBASTIAAN VAN BAKEL: ‘Hij was bijna aan het huilen na de goal van zijn neefje’ 58 OVERZICHT UITSUPPORTERS KKD Overzicht van bezoekersaantallen per club 62 Mawouna Amevor: 66 Kevin Hofland 70 Sam Kersten: Liefhebber van awaydays ‘Een mooie sfeeractie is supervet om te zien!’ 76 NEC SUPPORTER JOB De opmars van NEC buiten het veld 3 ‘Het gaat in de stad steeds meer over FC Eindhoven’

4

Mustafa Saymak: ‘Terugkeren in Zwolle? Wie weet’ Mustafa Saymak (30) zette zijn eerste stappen als voetballer op nog geen 3 kilometer van De Adelaarshorst, de thuisbasis van Go Ahead Eagles. Toch brak de behendige middenvelder door bij de rivaal uit Zwolle. In de hoofdstad van Overijssel maakte hij van alles mee, van promotie naar de Eredivisie tot het spelen van Europees voetbal en van degraderen uit de Eredivisie tot het winnen van de KNVB Beker. Awaydays NL ging in gesprek met de middenvelder van Bandirmaspor die nog steeds open staat voor een terugkeer in Zwolle. * Mustafa Saymak heeft inmiddels een transfer gemaakt naar Aliaga Futbol Kulübü. 5

Als Mustafa Saymak in de voorbereiding op het seizoen 2011/2012 aansluit bij de eerste selectie van – toen nog – FC Zwolle hebben de Zwollenaren een maand ervoor promotie verspeeld. Ondanks een ruime voorsprong op runner-up RKC Waalwijk slaagt de ploeg van trainer Art Langeler er niet in promotie af te dwingen naar de Eredivisie. De Zwollenaren moesten het kampioenschap aan de club uit Waalwijk laten en in de finale van de play-offs gaat het uiteindelijk op het laatste moment mis tegen VVV Venlo. Een maand later begint de voorbereiding op het nieuwe seizoen, mét jeugdspeler Mustafa Saymak op het trainingsveld. “Heel bijzonder eigenlijk. Ik was net 18 jaar en mocht aansluiten bij de selectie. In het eerste seizoen bij de selectie was het vooral invallen en weinig vanaf het begin starten. Toch was het elk moment genieten voor mij. Zowel van de trainingen als van de invalbeurten heb ik dat seizoen erg genoten.” Het had niet veel gescheeld of Saymak had zijn eerste stappen als profvoetballer gezet in Deventer. De geboren Deventenaar zette zijn eerste stapjes op het voetbalveld bij de CJV’ers in Deventer om vervolgens de overstap te maken naar de jeugdopleiding van SV Schalkhaar, de club met de grootste en beste jeugdopleiding van Deventer. Op de velden van SV Schalkhaar werd het talent van Saymak ook gezien en werd hij door Go Ahead Eagles gescout. Echter werd de middenvelder twee keer over niet goed genoeg bevonden, maar een jaar later durfde de aartsrivaal het wel aan om hem in te lijven. “Het was voor mij niet heel bijzonder om de overstap naar FC Zwolle te maken, want ik werd twee keer over niet goed bevonden door Go Ahead Eagles. Het was daarom juist een hele eer dat FC Zwolle alsnog aanklopte om daar te gaan voetballen. Op het moment dat ik overstapte speelde FC Zwolle al een aantal jaar bovenin de Jupiler League en was het ook nog eens een mooie kans.” Het eerste seizoen in de hoofdmacht werd voor Saymak een seizoen om niet snel te vergeten. Waar het een seizoen ervoor in de slotfase van de competitie niet lukte, was het in het seizoen 2011/2012 wel feest. Door een 0-0 tegen FC Eindhoven kon de vlag uit op 13 april 2012. Na jarenlang voetballen op koude vrijdagavonden in Oss, Helmond en 6 Maastricht mochten Saymak en zijn teamgenoten naar grote stadions zoals het Philips Stadion, de Arena en de Kuip. “Daar droom je van als klein kind. Ik weet nog dat ik voor elke uitwedstrijd het stadion waar we moesten spelen heb staan filmen. Dat is erg mooi om mee te maken als jonge voetballer.” Bekerfinale Het seizoen 2013/2014 was het seizoen van de echte doorbraak van Saymak. In de 30 Eredivisiewedstrijden die de middenvelder speelde startte hij er 29 in de basis. Het werd uiteindelijk een onvergetelijk seizoen voor de Zwollenaren. Op 20 april 2014 stond PEC Zwolle in de finale van de KNVB Beker tegen Ajax en wonnen de finale met maar liefst 5-1 van de landskampioen. “Ik had er voor de wedstrijd al alle vertrouwen in. We waren gemotiveerd tot op het bot. Ook de wedstrijdbespreking was heel emotioneel en dat raakte de spelersgroep enorm. Ze hadden een video in elkaar gezet met familieleden van de spelers die ons succes wensten.” Het plan van trainer Ron Jans kon na een paar minuten al de prullenbak in, want Ricardo van Rhijn schoot al vroeg de 0-1 binnen. Dat deed de rechtsback op enorm fraaie wijze door een afgeslagen bal snoeihard de kruising in te schieten. “Het was de bedoeling om zo lang mogelijk stand te houden en te kijken wat er dan in het vat zit en dan krijg je na een paar minuten al een wereldgoal tegen. Dan denk je dat het een lastig verhaal gaat worden.” Toch kreeg de bekerfinale een bijzondere wending. Vanuit het Ajax-vak werden fakkels op het veld gegooid waardoor de bekerfinale tijdelijk gestaakt werd en dat zorgde ervoor dat Ron Jans en zijn elf spelers zich konden groeperen om de boel weer op scherp te zetten. “Normaal gesproken is zo’n staking erg vervelend, maar het kwam ons nu wel even goed uit. Met de rust stonden we al 4-1 voor en als je uiteindelijk met 5-1 wint heeft ons die staking uiteindelijk toch goed gedaan. Het is nog steeds niet te beschrijven. Het is de mooiste wedstrijd uit mijn carrière tot nu toe.” Tienduizenden supporters reisden op die bewuste eerste paasdag in 2014 richting de Kuip om hun helden toe te juichen. In het stadion van Feyenoord was de helft van het stadion blauw en wit en dat zorgde voor een mooi beeld. “Het was echt een gekkenhuis. De winst is heel uitbundig gevierd door spelers en supporters. Ook bij terugkomst in Zwolle was het niet normaal. De hele stad lag op z’n kop!” Sparta Praag Door de bekerwinst op Ajax mocht PEC Zwolle ook Europa in. Een enorme eer voor Saymak en zijn teamgenoten, ook omdat PEC Zwolle voor het eerst in de clubhistorie een Europese wedstrijd ging spelen. Uiteindelijk werden de Zwollenaren tijdens de loting gekoppeld aan het Tsjechische Sparta Praag. “Heel bijzonder om mee te maken als speler van PEC Zwolle. Normaal speelde je wel eens een oefenwedstrijd in de voorbereiding tegen een buitenlandse club, maar nu ging het echt ergens om en dan gelijk tegen een relatief grote club. Ook mooi om te zien dat er enorm veel supporters meereisden naar Praag. Het Europese avontuur leefde sowieso heel erg in de stad.” Uiteindelijk moesten de mannen van Ron Jans na twee wedstrijden het toernooi weer verlaten. Over twee duels waren de Tsjechen met 4-2 te sterk. “Dat was wel heel zuur. De eerste wedstrijd speelden we thuis en waren we ook beter dan Sparta Praag. Helaas spelen we dan met 1-1 gelijk waardoor je niet met de beste uitgangspositie naar Praag gaat. In de uitwedstrijd begonnen we ook goed, maar uiteindelijk verloren we met 3-1 daar. Toch ben ik er nog trots op dat ik die wedstrijden heb mogen spelen en dat we toen PEC op de kaart hebben gezet in Nederland.”

IJsselderby Door de promotie van Go Ahead Eagles in 2013 keerde de IJsselderby na een jaar afwezigheid terug. Waar de laatste edities tussen beide ploegen zich vooral in de Jupiler League afspeelden mochten beide clubs het nu op het hoogste niveau laten zien. “Het was erg leuk om deze wedstrijden in de Eredivisie te mogen spelen. Helemaal als Deventenaar komt er ongemerkt iets meer bij kijken. Zo’n wedstrijd is altijd beladen en heel belangrijk voor de stad en club. In principe maakte het weinig uit op welk niveau de derby gespeeld werd.” De derby die Saymak het meest bijblijft is de derby in 2016. In het eigen stadion werd Go Ahead Eagles met 3-1 verslagen, mede door een fraaie treffer van Saymak zelf. “Dat was een heel mooi moment voor mij waarbij er van alles door me heen ging. Ik kwam net terug van een zware blessure. Ik kreeg twee dagen voor de wedstrijd ineens een bericht dat de supporters van Go Ahead Eagles me zouden wakker houden in aanloop naar de derby en dat ze de auto van mij zouden beschadigen. In overleg met de club heb ik daarom besloten om met mijn vrouw en zoontje in Zwolle te gaan slapen dat weekend. Door mijn 2-1 in de derby kreeg ik ook het advies de nacht na de derby ook nog in Zwolle te blijven en niet terug te gaan naar Deventer. Toch blijven het wel de leukste wedstrijden om te spelen.” Turks avontuur In 2018 maakte Saymak voor het eerst in zijn voetbalcarrière een transfer. De middenvelder verruilde PEC Zwolle voor het Turkse Rizespor. Zo maakte Saymak een transfer naar het hoogste niveau van Turkije. “Het was ook een hele moeilijke keuze. Ik wist eigenlijk niet hoe het er bij andere clubs aan toe zou gaan omdat ik alleen nog maar bij PEC Zwolle had gespeeld. Aan het begin was het daarom heel erg wennen. Het scheelde wel enorm dat ik de taal spreek en daardoor was het wat makkelijker om me aan te passen. Alleen op sportief gebied heb ik niet kunnen brengen wat ik bij PEC Zwolle wel kon doen.” Waar Saymak jarenlang speelde tegen clubs als Ajax, Feyenoord en PSV mocht hij nu opdraven tegen Galatasaray, Fenerbahçe en Besiktas. “Vergeleken met Nederland is het echt een groot verschil met wat er in Turkije gebeurd bij een potje voetbal. Het is een prestatiesport. Je moet daar echt winnen en het maakt niet uit of je dat met goed of slecht voetbal doet. In Nederland is het natuurlijk ook belangrijk dat je wint, maar daar zetten we na een dag of twee de knop weer om richting de volgende wedstrijd. In Turkije hoor je van alles en nog wat tot aan de aftrap van de volgende wedstrijd. De derby’s die je daar speelt gaan er ook een stuk heftiger aan toe dan hier in Nederland. Het is PEC Zwolle – Go Ahead Eagles in het groot.” Sinds de zomer van 2022 is Saymak actief op het tweede niveau van Turkije. Hij zet nu zijn carrière voort in het shirt van Bandirmaspor. “Ik denk dat het tweede niveau van Turkije te vergelijken is met het rechterrijtje van de Eredivisie in Nederland. Als je kijkt naar de ambiance en sfeer valt het wel flink tegen. Er zijn maar een paar clubs met supporters en de rest valt behoorlijk tegen op dat vlak.” Terugkeer in Zwolle? Na een jaar bij Rizespor gespeeld te hebben keerde Saymak in 2019 al snel weer terug bij PEC Zwolle. De overstap naar Rizespor bleek niet zo’n succes te worden als gehoopt. Zo keerde de geboren Deventenaar weer terug op het oude nest in Zwolle. “Ik had na dat jaar in Turkije ook genoeg andere opties in Nederland. In dat jaar dat ik terugkeerde in Zwolle had de club de eerste drie wedstrijden verloren en daarom wilde ik de club graag helpen om de weg naar boven weer te vinden. Ik wilde weer belangrijk zijn voor de club, supporters en de stad.” Na een afgebroken seizoen door het coronavirus, een seizoen zonder supporters en een seizoen waarin de ploeg degradeerde naar de Keuken Kampioen Divisie was het niet een terugkeer waar Saymak vooraf op had gehoopt. “Het was natuurlijk vervelend om te spelen zonder supporters, maar wij waren niet de enige club die daar last van had. Bij thuiswedstrijden merkte je het verschil wel goed dat er geen supporters welkom waren. Dat we een jaar later degradeerden kwam natuurlijk ook hard aan. Ik had tot dat seizoen eigenlijk alleen maar positieve dingen meegemaakt in Zwolle. Ik ben kampioen van de eerste divisie geworden, heb de beker en de Johan Cruijff Schaal gewonnen, Europees voetbal gespeeld met PEC Zwolle en in totaal twee keer een bekerfinale mogen spelen. Dan komt een degradatie wel even heel hard aan.” Na de degradatie vertrok Saymak weer naar Turkije om voor de tweede keer een Turks avontuur aan te gaan. Ditmaal bij het Turkse Bandirmaspor wat uitkomt op het tweede niveau in Turkije. Toch houdt Saymak de deur op een kier voor terugkeer naar Zwolle. “Na de degradatie heb ik met de clubleiding om de tafel gezeten en besloten dat als er een financieel goede aanbieding voorbij kwam dat ik zou vertrekken. Als die niet voorbij kwam zou ik bijtekenen in Zwolle om samen met alles en iedereen voor promotie te spelen. Dat was bijna het geval totdat deze stap naar Bandirmaspor zich aandiende. Wie weet keer ik nog terug bij mijn club, maar dan moet het voor beide partijen wel goed zijn. Als ik de club nog kan helpen op en buiten het veld zou ik heel graag willen afsluiten in Zwolle. Mocht het op sportief vlak niet meer lukken of nodig zijn, dan sta ik ook open voor een functie buiten het veld.” 7

Michel Vlap is voetballer én liefhebber: ’een wedstrijd op tv kijken, vind ik echt geen zak aan’ Hij debuteerde op 19-jarige leeftijd als rasechte Fries voor SC Heerenveen. Verkaste daarna op advies van oma naar Belgisch recordkampioen RSC Anderlecht, om daarna via Bielefeld terecht te komen bij FC Twente. Of hij nou speelde of niet, overal was Michel Vlap de publiekslieveling. In een openhartig gesprek spraken wij met hem over de support in Enschede, zijn befaamde optreden en awaydays. Een systeemfout bij de KNVB zorgde ervoor dat Michel Vlap een jaar eerder kon beginnen met voetballen dan andere jongentjes. Bij de amateurs van Wit Zwart Sneek (WZS) viel hij gelijk op. Dat kwam niet alleen door z’n fel witte haar, maar ook door de kunsten die hij op het veld vertoonde. Slechts na één jaartje WZS werd hij gescout door SC Heerenveen. Zonder dat Vlap het wist, woonde de scout van de SuperFriezen ‘gewoon’ bij hem in de straat.„Ik was aan het voetballen op straat, toen de buurman even kwam kijken. Eigenlijk vroeg ik me alleen af wat hij kwam doen, zocht er niet zo heel veel achter. Voor mij was het gewoon de buurman, meer niet.” Die doodgewone buurman zou dus aan de basis staan van de tot nu toe mooie carrière van Michel Vlap. Want dankzij die beste buurman stroomde de in Sneek 8 geboren voetballer binnen in de jeugdopleiding van SC Heerenveen. Na 14 jaar jeugdopleiding was het op 27 november 2016 dan eindelijk zover: Vlap maakt zijn officiële debuut voor SC Heerenveen tegen Ajax. Kippenvel „Als Friese jongen debuteren voor Heerenveen was geweldig. Ik ben iemand uit de regio en heb het Friese DNA. Dan heb je bij de supporters al snel een streepje voor.”, weet Vlap. „Ik werd verkocht voor een mooi bedrag, dus kon de club ook wat teruggeven. Als ik nu met Twente in Heerenveen speel of zij in Enschede, word ik nog altijd toegezongen. Dat blijft prachtig.” Na drie seizoenen in het Abe Lenstra Stadion was het tijd voor een nieuw avontuur. Vlap genoot interesse

van verschillende clubs uit binnen- en buitenland. Zijn keus viel op RSC Anderlecht. Ondanks dat het huwelijk tussen Vlap en paars-wit geen gelukkige bleek, moest het misschien wel zo zijn. Vlap neemt ons mee in zijn keus voor de Belgische topclub. „Mijn oma had een ziekte in haar hersenen, een soort plotselinge dementie. Mijn moeder ging op een winterse dag langs haar en vertelde dat het goed ging met mij bij Heerenveen. Gekscherend stelde ze de vraag: ‘Wat moet de volgende club van Michel worden?’ Mijn oma antwoordde heel stellig: ‘Anderlecht’. Geen Ajax, PSV of andere grote club. Uit het niets zei ze dat ik naar Anderlecht moest.” Op dat moment was Anderlecht nog niet geïnteresseerd in de Friese middenvelder en was er ook geen sprake van een transfer naar onze zuiderburen. Een maand later gebeurde er iets waar Vlap nu opnieuw kippenvel van krijgt. „Het was zondagochtend en ik werd gebeld.” Met een zware ochtendstem nam de toen nog maar 22-jarige Vlap de telefoon op. „’Goeiemorgen, met Vincent Kompany’, hoorde ik. ‘Wij van Anderlecht zijn gecharmeerd van jou en willen je graag hebben’, vertelde hij. Het enige wat ik dacht was: ‘Wauw’” Dat aanbod kon Vlap niet meer weigeren en dus vertrok hij naar de recordkampioen van België. WW Indrukwekkend Bij Heerenveen had Vlap een speciaal plekje in de harten van de supporters. Het Friese jeugd-exponent kwam bij Anderlecht binnen als een relatief onbekende speler, maar wist ook daar de harten van de fans snel te veroveren. „Vrijwel niemand wist wie ik was, maar binnen no time hingen er Nederlandse vlaggen in het stadion. En als ik niet speelde, scandeerden de mensen mijn naam.” Als de FC Twente-speler een gaatje vrij heeft bezoekt hij graag wedstrijden in stadions, maar dan gewoon als liefhebber. En als een oude club dan naar Nederland komt, is dat helemaal speciaal. Zo kwam Anderlecht vorig seizoen naar Alkmaar voor de kwartfinale van de Conference League tegen AZ, en Vlap was erbij. Onderweg naar het stadion trof hij wat 9

Anderlecht-fans die hem nog niet waren vergeten. „Vlappie we balen zo dat je weg bent, echt ongelooflijk dat je geen kans hebt gekregen bij ons.”, imiteert Vlap de fans met z’n beste Belgische accent. „Ze wilden ook allemaal op de foto, terwijl ik er al een hele tijd weg ben. Dat vind ik wel indrukwekkend.” Na 1,5 seizoen in het Lotto Park werd de situatie steeds uitzichtlozer en dus koos Vlap in februari 2021 voor een verhuur aan Arminia Bielefeld. Ondanks een geweldig debuut, waarin hij eenmaal doel trof en een keer aangever was tegen Bayern München, werd die periode geen daverend succes. Een shirtje van Robert Lewandowski bleek achteraf de grootste overwinning. De situatie in Anderlecht bleef uitzichtloos en dus lag een nieuwe verhuurperiode voor de hand. Dak eraf Het werd een terugkeer naar Nederland, waar Vlap een eenjarig huurcontract tekende bij FC Twente. Dat blijkt nu, drie jaar later, een schot in de roos te zijn geweest. In zijn eerste seizoen miste Vlap geen wedstrijd en had hij met vijf goals een belangrijk aandeel in de vierde plek van de Tukkers. Dat betekende Europees voetbal met een ouderwetse ‘pitch invasion tot gevolg. „Een uur na de wedstrijd stond ik nog steeds op het veld tussen de supporters. We waren aan het schreeuwen, zingen, springen en gek doen. M’n broekje werd van me afgetrokken, m’n shirtje was ik kwijt. Ik zat daar op een gegeven moment alleen nog maar met een hesje en m’n onderbroek aan. Ik voelde me gewoon één van die mensen, dat vind ik heerlijk.” Een dag na het volksfeest in Enschede werd de selectie van FC Twente gehuldigd op de parkeerplaats voor de Grolsch Veste. „Ik dacht: ‘Ik doe eens een keer rustig aan’. Dat was ook echt m’n bedoeling.”, herinnert de publiekslieveling van Twente zich. „Maar toen kreeg ik de microfoon in m’n handen gedrukt en zeiden ze dat ik er maar wat van moest maken. Ja, dat moet je bij mij niet doen. Dan gaat het dak eraf.” Er bleek een ware entertainer in de voetballer te schuilen. Op het nummer Acid Dreams van Cherrymoon Traxx liet hij iedereen springen. En nog steeds zingt de Grolsch Veste Vlap luidkeels toe met het bewuste deuntje. „Ik stond daar volledig buiten de maat te schreeuwen, maar iedereen deed wel mee. Daarna is dat nummer een beetje aan mij blijven kleven. Overal waar ik kom is het: ‘tudududu’. Maar ook thuis en voor de wedstrijd, hoor. Even lekker rammen, heerlijk toch.” Awaydays Na de succesvolle huurperiode werd Vlap definitief overgenomen van Anderlecht. Hij tekende voor drie seizoenen. Inmiddels is de goedlachse Sneker niet meer weg te denken uit Twente en voelt hij zelf ook enorm veel waardering van de trouwe aanhang. „De wisselwerking tussen spelers en supporters is waanzinnig hier. Vorig seizoen duurde het heel lang tot ik m’n eerste goal scoorde. Tegen Volendam schoot ik op de lat, dan zakt de moed je in de schoenen en voelt het alsof je niet mág scoren. Toen ik van het veld liep 10 scandeerden ze mijn naam en werd het ‘tudududu’ weer ingezet. Dat vond ik wel heel bijzonder, een beetje emotioneel zelfs.” De Grolsch Veste is al jaren een onneembare vesting. De ene naar de andere ploeg wordt met de staart tussen de benen weer naar huis gestuurd. Maar niet alleen ‘De hel van Enschede’ kleurt rood, want ook tijdens awaydays nemen de Tukkers vocaal de overhand. „Elk uitvak dat wij hebben zit vol. Fortuna-uit dit seizoen was alsof we thuis speelden. Dat was echt absurd. Je wordt geprikkeld door zo’n goed uitvak, dat is lekker.” Door een enkelblessure moest Vlap de derby tegen Heracles aan zich voorbij laten gaan. Liefhebber als hij is, besloot hij de wedstrijd bij te wonen vanuit het uitvak. De levensgenieter had de dresscode goed begrepen, want met een zonnebril van Vak P, een jas van Stone Island en een halve liter bier in zijn hand paste hij prima tussen de Twente-aanhang. Vlap beleefde een uitwedstrijd zoals wij hem allemaal wel eens hebben beleefd. „Ik ging echt mee in zo’n bus, dat was een schitterende ervaring. Met z’n allen krap op elkaar, dat is echt iets anders. Het is een bijzonder iets, ik heb daar alleen maar respect voor. Die mensen houden zo veel van deze prachtclub, het is hun uitje. Dan wil je ze ook wat teruggeven.” Een wedstrijd op de buis kijken doet hij ook liever niet. „Ik moet de sfeer en het publiek voelen, anders vind ik er echt geen zak aan. Daarom sta ik bijvoorbeeld ook in het uitvak, vind ik gewoon echt leuk.” Hammarby Dan tot slot de meest memorabele uitwedstrijd van Michel Vlap: Hammarby IF in de voorronde van de Conference League. „Dat heb ik in mijn hele leven nog nooit gezien. Echt waar, dat is de allerziekste wedstrijd die ik ooit gespeeld heb. Een sfeer zo vijandig als daar, dat ga ik niet gauw meer meemaken. Wij mochten het hotel niet uit, de staf ook niet, maar zelfs mensen die in het stadion werken mochten het hotel niet uit. Enkele supporters werden gewoon aangevallen op straat.” „Het fluitconcert die wij kregen toen we het veld opkwamen, dat was bijna beangstigend. Die Zweden bleven 90 minuten staan en elk moment van oogcontact kreeg je een middelvinger of ander min gebaar naar je hoofd. Heerlijk als je dan alsnog naar de volgende ronde gaat. Gauw inpakken en weer naar huis.”

11

‘Een dag om nooit te vergeten’ 12

De finale in de play-offs voor promotie tussen Go Ahead Eagles en RKC Waalwijk was er eentje die niet snel vergeten gaat worden. Op 28 mei 2019 promoveerden de Waalwijkers na een krankzinnige finale met alles erop en eraan naar de Eredivisie. Mario Bilate maakte diep in blessuretijd vanaf de stip de laatste goal voor RKC Waalwijk en zette zo de 4-5 eindstand op het bord. Awaydays NL ging in gesprek met de toenmalig spits van RKC Waalwijk. 13

In het seizoen 2018/2019 eindigde RKC Waalwijk op de 8e plaats in de Keuken Kampioen Divisie. Die plek zorgde ervoor dat RKC Waalwijk in de eerste ronde van de play-offs al in actie moest komen. De weg naar de welbekende 4-5 overwinning in Deventer was al spectaculair. NEC was de eerste horde die het team van trainer Fred Grim moest nemen. Na een 2-0 nederlaag in Nijmegen won RKC Waalwijk de return met maar liefst 3-0. Vervolgens volgde het tweeluik tegen Excelsior in de halve finale. De Waalwijkers zorgden ervoor dat Excelsior degradeerden naar het tweede niveau. Na een 3-2 overwinning over twee duels werd RKC Waalwijk in de finale gekoppeld aan Go Ahead Eagles. Het eerste duel werd in Waalwijk gespeeld en eindigde in een 0-0 uitslag. Drie dagen later, op dinsdag 28 mei, stond de return op het programma. “Het was een dag om niet te vergeten. Van alle wedstrijden die ik heb gespeeld was dit zonder enige twijfel de meest memorabele uit mijn loopbaan. Niet alleen door de wedstrijd zelf, maar ook door alles wat eromheen gebeurde. Onze clubdokter kreeg in de rust van de wedstrijd een hartstilstand in de kleedkamer en moest gereanimeerd worden. Dat had effect op ons als groep en dat was te zien als je zag hoe we aan de tweede helft begonnen.” Daarmee doelde Mario Bilate op het feit dat een 1-2 ruststand in korte tijd werd weggegeven. Istvan Bakx en Richard van der Venne scoorden vlak na rust voor Go Ahead Eagles en hadden daarmee de ‘Eagles’ op een virtuele Eredivisieplek geschoten. “We toonden uiteindelijk veerkracht door geweldig terug te komen tot 3-3.” Door een goal van Hans Mulder tien minuten voor tijd was RKC Waalwijk weer virtueel Eredivisionist. Het aftellen voor de Waalwijkers kon beginnen, maar vlak voor het ingaan van de blessuretijd schoot oud-RKC’er Pieter Langedijk de 4-3 op het bord. Heel Deventer ontplofte en het leek niet meer mis te kunnen gaan. Toch gebeurde iets waar bijna niemand meer rekening mee had gehouden. Thomas Verheydt ging in de slotfase met de bal richting het doel van Etienne Vaessen ging, maar hielp deze kans een paar seconden voor het eind om zeep. In de aanval daarop gebeurde het dan toch. “Ik weet nog dat ik de bal verlengde met mijn hoofd en Henrico Drost opzij zag stappen. Daardoor kon Stijn Spierings uithalen vanaf randje zestien. Toen hij de bal raakte leek alles even stil te staan. ‘Alsjeblieft’ dacht ik. Toen ik die bal er in zag vliegen werd ik helemaal gek. Ik wist niet wat ik moest doen van dolle vreugde.” De belangrijke 4-4 van Stijn Spierings werd gemaakt aan de kant waar de 400 RKC-supporters stonden. Na de goal vlogen spelers, wisselspelers en stafleden richting de hoek waar de spelers het feestje met de uitsupporters vierden. “Gedurende de wedstrijd was ik niet zo met het uitvak bezig. Wel was het geweldig dat we uiteindelijk nog drie van de vijf goals met het uitvak hebben kunnen vieren.” Met de derde goal in de tweede helft doelde de spits op de penalty die hij zelf benutte. In de achtste minuut van de blessuretijd schoot hij een penalty binnen nadat Go Ahead Eagles-keeper Hobie Verhulst hem onderuit had gehaald. “Na de 4-4 was er nog een scrimmage in het strafschopgebied voor onze goal. Ik stond helemaal alleen op de middenlijn om achter elke weggeschoten bal aan te gaan. Toen Paul Quasten de bal daadwerkelijk wegjoeg en ik vervolgens alleen op het doel van Go Ahead af ging wist ik zeker dat we zouden promoveren. 14 Ik was een twijfelgeval voor de finale. Ik had een lichte blessure opgelopen in de halve finale tegen Excelsior. Dat ik de finale daarom kon spelen was al mooi, maar dat ik uiteindelijk ook nog op het scorebord kom is helemaal mooi.” Een jaar ervoor flikte de 32-jarige Bilate hetzelfde kunstje ook met FC Emmen. Toen schakelden hij en zijn teamgenoten zijn oude club Sparta uit in de finale. “Ik had dat seizoen bij FC Emmen veel blessureleed dus dat was wel wat anders dan de promotie met RKC. Ondanks de knieblessure in de eerste seizoenshelft had ik een sterk seizoen in Waalwijk. Daardoor had ik ook een groter aandeel in de promotie dan een jaar ervoor in Emmen. Toch waren beide promoties zeker speciaal, maar door de manier waarop we met RKC promoveerden en dat ik een groter aandeel in de promotie heb gehad maakte het de promotie met RKC wel net iets mooier.” Na de bijzondere dinsdagavond in Deventer ging een maand later de focus op het nieuwe seizoen. De mannen van trainer Fred Grim mochten na een aantal jaren onderin de Keuken Kampioen Divisie zich weer meten met de ploegen op het hoogste niveau. Het werd sportief gezien niet het seizoen waar op gehoopt werd, maar door het coronavirus werd de competitie stilgelegd. RKC Waalwijk stond begin maart, toen het coronavirus zijn intrede in Nederland deed, onderaan in de Eredivisie en werd er voorzichtig al rekening gehouden met een degradatie. Toch besloot de KNVB om geen promotie en degradatie toe te passen waardoor RKC Waalwijk zich handhaafde in de Eredivisie. “Voetballen in de Eredivisie is zeker leuker en mooier natuurlijk. Niet alleen vanwege het niveau, maar ook vanwege de stadions en de daarbijbehorende atmosfeer.” Toch verliet Bilate aan het begin van het seizoen 2020/2021 de Waalwijkers om het bij een andere club in Brabant te proberen. De spits maakte de overstap naar NAC Breda om weer in de Keuken Kampioen Divisie te spelen. “Ik ging eigenlijk naar NAC vanwege de club hoe ik hem kende. Dus dat is een club met een vol Rat Verlegh Stadion met angstaanjagende supporters. Helaas speelden we dat seizoen zonder publiek. Het was een hele bizarre ervaring die lege stadions. Heel apart en teleurstellend om zo’n seizoen zonder publiek te ervaren.” Na zijn doorbraak bij Sparta verkaste Bilate in de zomer van 2014 naar Schotland. Hij tekende daar een contract bij Dundee United. Met twee treffers in zestien wedstrijden werd het sportief gezien geen groot succes, maar toch kijkt de geboren Rus positief terug over de beleving van de supporters. “Schotse supporters tonen meer waardering voor de intentie van een speler. In Nederland gaat het voor de supporters meer om het resultaat heb ik het idee. Als je als speler vol overtuiging iets probeert klappen ze al bij wijze van, ook al lukt het niet eens. In Nederland klappen ze over het algemeen alleen als iets daadwerkelijk lukt.” Wanneer Bilate het over de Schotse voetbalbeleving heeft denkt hij gelijk terug aan de League Cup-finale tussen Celtic en Dundee United. “We stonden achter tegen Celtic en toen deden ruim dertigduizend toeschouwers even ‘The Huddle’. Dan sta je stiekem als speler wel even te kijken. Maar ook de supporters en algehele sfeer is me goed bevallen in Schotland. Hoe ze je benaderen buiten het voetbal om is mooi om mee te maken. Ze schuwen het daar niet om op je af te stappen en

een praatje met je te maken of iets aan je te vragen. In Nederland gebeurt dat wat minder snel. Dat komt omdat we een nuchter volk zijn.” De 32-jarige spits kwam vorig seizoen nog uit voor ADO Den Haag, maar zette afgelopen zomer een punt achter zijn betaald voetbalcarrière. Momenteel speelt Bilate zijn wedstrijden een niveautje lager bij Kozakken Boys. “Het bevalt prima. Het komt overeen met wat ik van tevoren had verwacht. Ik sta vooralsnog nergens van te kijken.” Toch heeft Bilate ook op een niveau lager al te maken gehad met uitsupportersverboden en lijkt zich die trend ook richting het amateurvoetbal door te zetten. “Ik vind dat uitsupporters bij het voetbal horen. Helaas zijn er wel enkele supporters die het verpesten met hun gedrag.” 15

16

Pelle van Amersfoort Een derby winnen; voor Pelle van Amersfoort lijkt dat geen probleem. Met Heerenveen won hij al de Friese derby tegen Cambuur en in Polen pakte hij de volle buit toen hij met Cracovia Kraków de derby van Krakau won. Speciaal voor Awaydays NL stelt de aanvaller van SC Heerenveen z’n top-3 awaydays samen. 1.Cracovia Kraków – Lechia Gdańsk (3-2 n.v.) | 24 juli 2020 ,,De wedstrijd werd gespeeld op neutraal terrein, net zoals in Nederland. In Polen gebruiken ze daar het nationaal stadion voor. Ik denk dat ik nog nooit zo zenuwachtig ben geweest voor een wedstrijd. Cracovia is in Polen qua grootte te vergelijken met wat Heerenveen in Nederland is. De beker hadden ze nog nooit gewonnen, dus dit was voor de club de grootste wedstrijd sinds jaren. De druk dat het die dag moest gebeuren en dat we moesten winnen, dat voelde ik wel.” ,,Na een minuut of 20 kwamen we al op achterstand en dat bleef ook redelijk lang zo. Dan voel je dat het in het stadion gaat leven bij de Gdañsk-supporters, al bleven die van ons sowieso wel gaan. Na ruim een uur maakten we gelijk door een doelpunt van mij. Dan komt er wat los, hoor. Dat was echt heel gaaf om mee te maken. Iedereen werd gek. Wij wonnen de wedstrijd na verlenging met 3-2, toen barstte het feest pas echt los. De mensen zijn je oprecht dankbaar in Polen. Het was de eerste bekerwinst voor de club ooit, iets voor de eeuwigheid. Dat ik daarin een belangrijk aandeel mocht hebben was heel speciaal. Mijn schoenen hangen nu ook in het clubmuseum, dat vind ik iets heel moois. Het wordt zo intens beleefd in Polen, vooral als je iets tastbaars wint. Dan ben je een held.” 2.Wisła Kraków-Cracovia Krakow (0-1) | 29 september 2019 ,,Deze wedstrijd noemen ze in Polen de ‘Holy War’. Het is een van de grootste derby’s van Europa. Cracovia had hem al vijf jaar niet gewonnen, dus het moest er wel weer eens van komen. Het stadion was gevuld met veertigduizend supporters en ook wij hadden zo’n duizend man in het uitvak. In Nederland heb ik nog wel eens het gevoel dat het meer toeschouwers zijn die er zitten. In Polen beleven ze het maximaal de hele wedstrijd lang. Springen, zingen en gek doen, daar heb je echt wel door dat er wat zit en vooral als je een uitwedstrijd speelt.” ,,Ik kijk daar ook nergens meer van op. Tijdens deze derby zaten er politieagenten met honden rondom het veld. Als de bal uitrolde durfde je hem nauwelijks te pakken, want dan moest je eerst langs die grote honden. Dat soort dingen zijn daar hartstikke normaal. En vuurwerk dat van het uitvak naar het thuisvak wordt gegooid. In Polen kan het allemaal. Als de wedstrijd stilligt dan denk je soms wel even: ‘Wauw, dit is bizar’. Toch heb ik me nooit onveilig gevoeld, hoor. Je ziet wel eens video’s dat mensen het veld op komen, maar in Polen gebeurt dat niet echt. De fans durven het niet, want de agenten hebben een bepaalde hiërarchie. Als je niet luistert, krijg je gelijk een paar tikken. Als je dan nog niet wil luisteren gaat gewoon de pepperspray erop. Er worden geen waarschuwingen gegeven, je wordt gewoon keihard aangepakt. De grens opzoeken doen ze wel, maar ze gaan er niet overheen. Voetbal is ook gewoon hun leven, dus ze kunnen een stadionverbod helemaal niet permitteren. Als die gasten elkaar tegenkomen, is het ergens ver buiten het stadion. Dan gaan ze daar een potje matten, maar binnen de stadionpoorten zul je dat gelukkig niet vaak zien.” ,,Goed, we dwalen af. De derby winnen met 0-1, dat was zo gaaf. Tegelijkertijd moesten we ook oppassen, want na de wedstrijd hebben we zeker twee uur in de kleedkamer moeten wachten. Vrij komisch, omdat ons complex op 400 meter daar vandaan ligt. Die mensen waren zo boos. Ze gunden ons geen plezier, stonden ons op te wachten. Toen we weg mochten stonden een paar honderd meter verderop onze eigen fans ons op te wachten, maar dan met vuurwerk en vlaggen. Die wedstrijd is het leven voor die gasten. Daar draait het om en die moest gewonnen worden. Dat deden we en dat is iets wat ik niet snel zal vergeten. Prachtige ervaring.” 17

3. SC Cambuur – SC Heerenveen (1-2) | 19 februari 2023 ,,Ook in Nederland hebben we natuurlijk fantastische derby’s. Met Heerenveen hebben we tegen Cambuur en Groningen twee hele mooie, denk ik. Tegen Cambuur is de echte derby, maar de wedstrijd tegen Groningen is ook niet minder mooi. Met z’n drieën strijden we om de trots van het noorden. Dat is denk ik wel iets heel moois. Het liefst heb ik dat ze ergens onderin eindigen, maar er wel in blijven. In het begin zeg je gekscherend: ‘degradeer maar lekker’. Nu het zo ver is dat beide clubs eruit zijn, is het toch wel jammer. Het zijn toch vier speciale wedstrijden per seizoen die je moet missen. Voor ons als spelers is het mooi en voor de supporters natuurlijk helemaal. Zij leven weken naar zo’n pot toe. Nu is het dan even niet, maar ik verwacht dat de derby’s snel weer terugkomen.” ,,Ik had de Friese derby tegen Cambuur nog niet eerder gespeeld, maar het was echt top. Tuurlijk speelt het mee dat je wint, maar alles eromheen was ook gaaf. Op social media en in het dagelijks leven merk je dat het heel erg leeft. Je moet winnen ten koste van alles. Als voetballer ben je altijd gemotiveerd, maar met deze wedstrijden zetten de supporters je extra op scherp. Je moet winnen.” ,,Sinds ik ben teruggekeerd bij Heerenveen, is de support verbeterd. Toen ik vertrok was het prima, maar nu zie ik wekelijks volle uitvakken. Een mooie ontwikkeling, gaaf om te zien ook. Tegen Cambuur zat het uitvak uiteraard ook bomvol. Je merkt wel dat er extra druk op staat. Gelukkig wonnen we, dat waren we ook aan onze stand verplicht. Onze winst zorgde voor frustraties bij de Cambuur-supporters. Volgens mij waren er bussen met supporters van ons bekogeld en moest er zelfs iemand worden afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar krijg je wel wat van mee. Het leeft heel erg en dat is mooi, maar zoiets gaat wel ver. In Nederland zijn we dan ook te lief, vind ik. Zulke gasten moet je gelijk aanpakken, dat gebeurde in Polen dus wel.” 18

Eloy Room: Nijmegenaar in Arnhemse dienst ‘We hadden die mensen iets gegeven, wat nog nooit eerder gebeurd was. Dat was heel bijzonder om mee te maken’ 20

Afgelopen zomer keerde Eloy Room na zes seizoenen terug bij zijn jeugdliefde Vitesse. In de tussentijd won hij de nodige prijzen én werd hij de gelukkige eigenaar van het shirtje van wereldkampioen Lionel Messi. Wij spraken met hem over onder andere de bekerwinst met Vitesse, zijn American dream en de voetbalcultuur in Curaçao. Ze hebben vaak een streepje voor bij de achterban: jongens van de club. De jongens die weten wat er gevraagd wordt, het DNA van de club uitdragen en de regio kennen. Eloy Room is zo’n jongen. Als jongen van 13 jaar kwam hij binnen bij Vitesse, om zeven jaar later te debuteren in het eerste elftal. Room had het ondanks die status lastig aan het begin van zijn carrière, want de selectie kende nog een echte Vitessenaar. Niemand minder dan cultheld Piet Velthuizen stond onder de lat. Op dat moment kon de international van Curaçao daar niet tegenop boksen, dus werd er gekeken of er elders minuten konden worden gemaakt. Room vond onderdak in Deventer, waar hij bij Go Ahead Eagles het laatste zetje in de rug zou krijgen. Halfjaar Deventer De sfeer in Deventer was uitstekend, want Go Ahead Eagles was na 17 jaar Eerste Divisie weer actief op het hoogste niveau van Nederland. Euforie of niet, in Deventer moet je altijd je stinkende best doen. Het publiek is hondstrouw, maar ook kritisch. Het is goed of het is fout. Iets daartussen bestaat niet. De prestaties van Room waren vooral goed. Kritische noten klonken er weinig, iets wat de doelman zichtbaar liet groeien. „We lieten heel aardig voetbal zien en ik keepte zelf ook goed. Vanaf wedstrijd 1 voelde ik me thuis bij Go Ahead. Door de steun en het vertrouwen van de supporters ging het ook met de week beter.” Het is geen geheim dat De Adelaarshorst een bijzondere plek is in Nederland. Ook dit seizoen presteert Kowet uitstekend in eigen huis en wint het een groot deel van haar thuiswedstrijden vrij eenvoudig. In het seizoen 2013-2014 was dat niet anders, weet ook Room nog maar al te goed. „In De Adelaarshorst heerst een bepaalde energie. Het is heel bijzonder en het lijkt soms letterlijk alsof je vleugels krijgt daar. Die mensen steunen echt ten allen tijden het team, ze staan no matter what achter 21 je. Dat geeft op sommige momenten zo’n enorme boost. Daarom zijn die thuiswedstrijden ook zo indrukwekkend, vooral ’s avonds.” De thuiswedstrijden zijn echter alleen een pretje als je het rood en geel draagt. Zodra je van de tegenpartij bent, kun je maar beter niet te dicht bij de zijlijn komen volgens Room. „Het is natuurlijk een heel klein en oud stadionnetje. Helemaal toen, want het was nog niet zo mooi verbouwd als nu. Alles was dus heel compact en de mensen zaten heel dicht op het veld. Achter de goal stond een man in een kooi de boel op te zwepen, dat was heel intimiderend. Zelfs als het koud was had hij geen shirt aan. Ik kan me best voorstellen dat tegenstanders het daar echt niet fijn vinden, want het is best vijandig. Maar als je een van hen bent is het geweldig om mee te maken.” Jongen van de club Aanvankelijk was het de bedoeling dat Room een heel seizoen de kleuren van de Eagles zou verdedigen. Door een knieblessure van Marko Meerits, de tweede keeper van Vitesse, werd de doelman echter na een halfjaar al teruggehaald. Dat tot grote teleurstelling van Room zelf. „Daar houd je natuurlijk geen rekening mee. Het voelde ook een beetje of ik die supporters in de steek liet, maar het was wel de afspraak. Gelukkig kon ik terugkijken op een geweldig halfjaar en had ik wel echt een band opgebouwd met de fans en de mensen die daar werkten.” Met heel wat nieuwe bagage keerde Room terug in GelreDome. Trainer Peter Bosz gaf hem het vertrouwen en zette Piet Velthuizen op de bank. Op 30 april 2017 beleefde de in Nijmegen geboren goalie zijn hoogtepunt bij de Arnhemmers. Vitesse won de KNVB-beker door AZ met 2-0 te verslaan in De Kuip. De selectie bereidde zich in alle rust voor in Noordwijk, want in Arnhem hield men het hoofd amper meer koel. „We stonden aan de vooravond van misschien wel de grootste wedstrijd uit onze carrière, maar ook de vooravond van misschien wel de eerste prijs van Vitesse ooit. Dat was een hele happening in de stad. In Noordwijk waren we afgesloten van die chaos en konden we samen ontspannen toeleven naar die wedstrijd. Ik weet nog wel dat we een bokswedstrijd op de tv keken met de groep. Het voelde niet anders dan anders.” Na een matige eerste helft wist Vitesse zich in de tweede helft goed te herpakken. Tien minuten voor tijd brak Ricky van Wolfswinkel de ban door AZ-doelman Tim Krul met het hoofd te verschalken. Ruim zeven minuten later verdubbelde diezelfde

Van Wolfswinkel de score en was de beker binnen. Voor Room was dat het moment dat hij besefte wat hij en z’n ploeggenoten hadden neergezet. „De halve Kuip was geel-zwart. De supporters werden gek, dat beleefde ik echt heel bewust. We hadden die mensen wat gegeven, wat nog nooit eerder gebeurd was. Het was historie en dat was wel heel bijzonder om mee te maken.” De nu 34-jarige doelman zag de achterban toen zoals hij het nooit eerder zag, maar wat hij aantrof toen hij terugkwam in de Rijnstad sloeg alles. „Alsof we een Europese hoofdprijs hadden gewonnen, zo leek het echt. Heel Arnhem liep uit, overal stonden mensen langs de weg. Het was echt niet te bevatten. Ik zag supporters huilen en mensen besprongen ons alsof we helden waren. In de binnenstad kregen we nog een huldiging, dat was ook echt iets groots. We zijn nu alweer een paar jaar verder, maar ik kan nog steeds zeggen dat dat het mooiste moment carrière is. Als jongen van de club en eerste keeper een hoofdprijs winnen, dat blijft iets bijzonders.” American dream Na de bekertriomf maakte het geel en zwart van Vites plaats voor het rood en wit van PSV. Een hele succesvolle periode werd dat niet. Met drie wedstrijden en een landskampioenschap op zak besloot hij Eindhoven in 2019 te verlaten voor het Amerikaanse Ohio. Daar maakte Room z’n droom waar door uit te komen voor Columbus Crew, uitkomend in de hoogste Amerikaanse voetbalcompetitie de MLS. Met The Crew won hij in 2020 de MLS Cup. Een bijzondere ervaring, mede doordat de club al 11 jaar geen prijs meer wist te winnen. Door de coronapandemie werd de prijs helaas zonder supporters gevierd. Room speelde wel periodes voor volle Amerikaanse stadions en dat was toch even wennen. „Het is heel anders dan hier in Nederland. Hier leeft men voor het voetbal, maar dat is daar minder. De stadions zijn elke week gevuld met dertig tot veertigduizend man, soms zelfs zestigduizend. Maar niet echt met ultragroepen of hooligans, zoals je hier ziet. In Amerika is het een familie-uitje en zie je veel meer vrouwen en kinderen. Ze genieten wel van voetbal, maar het is veel vriendelijker en gemoedelijker.” In Arnhem is Room langzamerhand publiekelijk bezit geworden, terwijl hij in Ohio een anoniem bestaan leidde. „Daar was ik Eloy en kon ik rustig over straat. Hier in Arnhem ben ik Room en word ik overal herkend, dat was wel weer even wennen. Soms is het ook vervelend, maar het heeft allebei wel z’n charmes.” Argentijnse chaos We hebben het op het meest recente WK voetbal allemaal kunnen zien: Zuid-Amerikaanse supporters zijn van een heel ander belevingsniveau dan de fans in Europa. Neem de Argentijnen die 90 minuten lang onverstoorbaar bleven zingen. Room had de eer om voor deze supporters te mogen spelen. Na het behalen van de wereldtitel speelde Argentinië een welkom-thuis-wedstrijd tegen het Curaçao van Room. „Wij kwamen twee uur voor de wedstrijd aan en alles was al vol. Om het stadion, in het stadion, alles was ramvol en het was een aardige chaos. Tijdens de wedstrijd was het bizar, zoiets heb ik nooit meegemaakt. Die mensen waren écht gek, die bleven maar gaan. En niet zachtjes, hoor. Ze produceerden een hoop kabaal, maar het was echt schitterend om mee te maken.” „Maar in Curaçao maken ze er ook een feestje van.”, verzekert de trotse Curaçaose doelman. „We zijn een klein landje, maar er komen zeker acht tot negenduizend mensen kijken bij een wedstrijd. Het is een soort Adelaarshorst, maar dan iets minder Engels. De mensen maken er een mooie sfeer en zijn trots op hun land. Alleen die Argentijnen, dat was toch echt even wat anders”, sluit Room af. 22

23

Richard van der Venne: Van Oss naar Melbourne Richard van der Venne (31) kwam op zijn 23e pas het betaalde voetbal binnen en kan daarom een laatbloeier genoemd worden. Ruim acht jaar later heeft de middenvelder verschillende clubs achter zijn naam staan en werd hij zelfs landskampioen van Australië. Awaydays NL ging in gesprek met de geboren Ossenaar die nu actief is op het hoogste niveau in Zwitserland. Richard van der Venne (31) kwam op zijn 23e pas het betaalde voetbal binnen en kan daarom een laatbloeier genoemd worden. Ruim acht jaar later heeft de middenvelder verschillende clubs achter zijn naam staan en werd hij zelfs landskampioen van Australië. Awaydays NL ging in gesprek met de geboren Ossenaar die nu actief is op het hoogste niveau in Zwitserland. 24

25

Je ziet het tegenwoordig nog maar weinig, spelers die op latere leeftijd vanaf de amateurs naar het betaalde voetbal gaan én ook nog eens succesvol zijn. In de zomer van 2015 mocht Richard van der Venne zich melden bij FC Oss om een contract in de wacht te slepen. “Ik weet nog dat er een aantal amateurvoetballers uit de omgeving Oss de kans kregen van toenmalig technisch directeur Peter Bijvelds. We kregen van hem de kans om een amateurcontract te verdienen. Het niveauverschil tussen de amateurs en profs was echt enorm. Het was pittig en aangezien ik er ook nog eens dertig uur per week bij moest werken was het helemaal zwaar. Trainen in de ochtend en daarna snel weer aan het werk. Op wedstrijddagen werkte ik van 7.00 tot 16.00. Daardoor moest ik soms ook nog wat snipperuren opnemen als we een verre uitwedstrijd op het programma hadden staan, haha.” Toch had de aanvallend ingestelde middenvelder die tijd niet willen missen, ook al was het zwaar. “Zonder TOP Oss was ik niet eens profvoetballer geweest, dus ik ben Peter Bijvelds en de club altijd dankbaar voor de kans die ik heb gekregen bij mijn ‘cluppie’. Vroeger stond ik daar op de tribune en later sta je zelf op het veld.” Als geboren Ossenaar weet van der Venne ook wat de rivaliteit met FC Den Bosch betekent voor de club. Beide clubs liggen hemelsbreed niet ver van elkaar af en in de laatste jaren is de rivaliteit zodanig dat er al een aantal derby’s zonder uitpubliek gespeeld zijn. “Zo’n wedstrijd geeft zeker wat extra’s. Ik heb dus vroeger een seizoenkaart gehad en ik ken nog steeds veel mensen die daar op de tribune staan. De wedstrijden tegen FC Den Bosch blijven daarom speciaal en helemaal als geboren en getogen Ossenaar.” Na drie seizoenen in het shirt van ‘zijn’ TOP Oss was het in de zomer van 2018 tijd voor een volgende stap. In zijn laatste seizoen scoorde van der Venne aan de lopende band en dat zorgde voor de nodige interesse. Go Ahead Eagles werd de volgende club van de rossige middenvelder. “Mijn contract liep af in de zomer van 2018. Toen ik prof werd had ik als doel om via TOP Oss naar de top van de eerste divisie te gaan en vervolgens de stap naar de Eredivisie te maken. Er was veel interesse en uiteindelijk viel de keuze op Go Ahead Eagles. De club heeft me uiteindelijk niet één keer teleurgesteld. Ik ben een speler die van het publiek veel energie krijgt en wist daarom al dat het wel eens een mooie match zou kunnen worden. Als ik terugkijk op die tijd denk ik dat het ook een perfecte match is geweest. Ik heb een fantastische tijd gehad in Deventer en krijg nu nog steeds vaak berichten van supporters. Ik heb en had een fantastische band met de supporters en het was daarom ook een moeilijke beslissing om de club begin 2020 te verlaten. Het was één van de moeilijkste besluiten die ik ooit heb moeten nemen. Mijn doel was om in de Eredivisie te spelen en dat werd toen werkelijkheid.” In het eerste seizoen deed Go Ahead Eagles, onder leiding van John Stegeman, lang mee om de titel. Uiteindelijk eindigden de ‘Eagles’ op de 4e plaats en dat betekende dat de ploeg de play-offs voor promotie mocht spelen tegen FC Den Bosch. In de finale tegen RKC Waalwijk gebeurde iets wat maar zelden te zien is op de velden. “Daar wil ik eigenlijk liever niet over praten. Het doet nog steeds heel erg veel pijn.” Toch bevestigde de hectische wedstrijd tegen RKC wel dat van der Venne een jaar ervoor een goede keus had gemaakt om de stap naar Deventer te maken. “Het was een bewuste keus om 26 naar Go Ahead Eagles te vertrekken. De club past in alles perfect bij mij. Wat mij het meest bij is gebleven is dat de supporters er altijd stonden. Ze steunden de club door dik en dun. Ook na die knotsgekke wedstrijd tegen RKC Waalwijk stond heel het stadion te klappen en te zingen voor ons. Ik heb in die tijd onwijs genoten van de support. Ook toen we dat seizoen in Enschede speelden heb ik genoten van het uitvak met maar liefst 1000 supporters. Een jaar later speelden we voor de beker ook uit tegen FC Twente. We wonnen toen met 2-5 in Enschede en ook toen hing er een heerlijke sfeer in het uitvak. Die wedstrijden zal ik niet snel meer vergeten.” Halverwege het tweede seizoen verliet de 31-jarige middenvelder Deventer voor een nieuw avontuur. En ook nog eens bij de club die een halfjaar ervoor nog voor een grote nachtmerrie zorgde bij van der Venne zelf en bij duizenden Go Ahead Eagles-supporters. “Het was inderdaad heel apart om de stap naar RKC Waalwijk te maken. Maar zoals ik al zei was het spelen in de Eredivisie echt een droom voor mij. Spelen tegen clubs als Ajax, Feyenoord en PSV was wat ik graag wilde. Ik was 23 toen ik het betaalde voetbal haalde en durfde daarom nooit echt te dromen dat ik dit zou kunnen bewerkstelligen. Door hard te werken en nooit op te geven is me dit gelukt. Daar ben ik nog steeds erg trots op. Het is natuurlijk genieten om in die grote stadions te spelen. Uiteindelijk een je er wel aan, maar normaal is het natuurlijk niet.” Toen van der Venne begin 2020 de stap maakte naar Waalwijk stond RKC onderaan in de Eredivisie en was handhaving nog een hels karwei. Mede door het coronavirus en het niet toepassen van promotie en degradatie bleven de Waalwijkers in het seizoen 2020/2021 Eredivisionist. “Toen ik in 2020 kwam stond RKC natuurlijk laatste en dat voelde je aan alles. In het eerstvolgende seizoen was er helemaal geen support door de coronamaatregelen. Het jaar erop mochten supporters weer naar binnen en dat deed de club goed. De supporters gaven ons een boost en dat deed ons als spelersgroep ook goed. Het laatste jaar dat ik in Waalwijk speelde heb ik de supporters voor het eerst echt meegemaakt en dat heb ik als zeer positief ervaren. Ik had ook een erg goede klik met de supporters in Waalwijk en dat doet een speler toch goed.” Na 2,5 jaar loopt het contract van van der Venne af en komt de geruchtenmolen weer op gang. De middenvelder wordt aan een aantal clubs gelinkt, maar uiteindelijk wordt het een avontuur wat niet gelijk voor de hand ligt. In de zomer van 2022 tekent de aanvallend ingestelde middenvelder een contract bij de Australische grootmacht Melbourne City. “Dit was echt een droom die uitkwam voor mij. Ik wilde graag in het buitenland voetballen en dan het liefst zo ver mogelijk van huis. Er was ook interesse van Bali United en het had niet veel gescheeld of ik had daar gespeeld. Uiteindelijk heb ik een mooie transfer naar Melbourne City kunnen maken.” In het shirt van Melbourne City werd van der Venne gelijk kampioen van Australië en zo pakte hij voor het eerst in zijn carrière een hoofdprijs. “Die titel betekende zo ongelooflijk veel voor mij. Toen ik naar Australië verkaste was kampioen worden met de club het doel voor mij. Dat het uiteindelijk lukt is helemaal fantastisch. Het was een ontzettend mooie ervaring en dit neem ik

27

dan ook zeker mee als bagage. Het spelen voor een echte prijs is tenslotte anders dan het spelen tegen degradatie.” Toch merkte van der Venne ook nodige verschillen met Nederland als het gaat om de support bij wedstrijden. “De sfeer en beleving is eigenlijk dramatisch op een paar wedstrijden na. Voetbal is niet dé sport daar en dat merk je echt aan alles, maar als je een keer niks te doen hebt moet je op YouTube eens de wedstrijd tussen Melbourne City en Melbourne Victory opzoeken. Er kwamen enorm veel supporters van de tegenstander het veld op. Dat was echt niet normaal. Onze keeper kreeg zelfs een metalen emmer op zijn hoofd gegooid. Mijn tijd in Australië is echt onvergetelijk geweest, maar als je puur kijkt naar de supportersbeleving zou ik het niet aanraden om daar te gaan spelen. Ik denk dat er veel meer landen zijn met een betere sfeer, maar buiten het voetbal om was het echt een avontuur wat ik niet had willen missen.” Ondanks een doorlopende verbintenis in Australië ontbond van der Venne afgelopen zomer zijn contract. Na een jaar in Melbourne was het voor de middenvelder en zijn gezin tijd om terug te keren naar Europa. Het nieuws bereikte ook Nederland vrij snel waarna de geruchtenmolen flink ging draaien. Toch viel de keuze van de Ossenaar niet op Nederland. Het Zwitserse St. Gallen werd de nieuwe club van van der Venne. “Ik wilde graag terug naar Europa met mijn gezin. Nederland was zeker een optie. Een aantal clubs uit de Eredivisie wilden me graag hebben, net als ploegen uit de top van de Keuken Kampioen Divisie. Dat er zoveel clubs geïnteresseerd in me zouden zijn had ik niet verwacht eigenlijk. Ik was op vakantie in Bali en ik zat daar bijna elke avond wel met mijn zaakwaarnemer aan de telefoon over de interesse vanuit Nederland. Niet veel later toonde St. Gallen interesse en ben ik me gaan verdiepen in de club. Uiteindelijk was dat hetgeen wat ik graag wilde en heb ik mijn zinnen op een Zwitsers avontuur gezet.” Op sportief gebied verloopt het avontuur van de middenvelder nog niet naar wens. De eerste maanden nam van der Venne vaak plaats op de reservebank en niet veel later was er een blessure die roet in het eten gooide. “Ook dat hoort bij het voetbal. Ik heb er vertrouwen in dat ik mijn minuten echt nog wel ga maken wanneer ik fit ben. En zo niet, dan heb ik er in ieder geval alles aan gedaan en kan ik mezelf niks verwijten.” Waar van der Venne in Nederland de derby’s met TOP Oss tegen FC Den Bosch speelde en in Australië de derby van Melbourne, zit dat er in Zwitserland niet in volgens hemzelf. “Je hebt hier niet echt een derby om te spelen. Wel heb ik van mijn teamgenoten gehoord dat de wedstrijden tegen FC Basel, Young Boys en de clubs uit Zürich speciaal zijn.” Of hij deze wedstrijden gaat spelen is nog maar de vraag, maar de linkspoot kijkt in ieder geval positief terug op zijn eerste maanden in Zwitserland. Met een contract tot de zomer van 2025 zit van der Venne voorlopig nog wel op zijn plek. Toch kijkt hij achter de schermen al wel naar een terugkeer op de Nederlandse velden. “Ik denk er best veel over na. Als mijn tijd erop zit hier dan zou ik graag af willen sluiten in Nederland. Waar dat zal zijn weet ik nog niet, maar het is wel iets waar ik me mee bezig houd.” 28

29

30

Lisa Westerveld: ‘Ik snap de frustraties van de uitsupporter’ Het bezoeken van uitwedstrijden wordt in Nederland steeds moeilijker gemaakt. De lokale autoriteiten zorgen er met vele regels en beperkingen voor dat de uitsupporter in Nederland over het algemeen steeds minder vrij kan reizen naar een uitwedstrijd. Lisa Westerveld (42), Tweede Kamerlid namens Groen Links-PVDA, stelde hier regelmatig kamervragen over en wilde daarom zelf eens een wedstrijd vanuit het uitvak ervaren. Op zondag 24 september stond ze in het uitvak van MVV tussen ruim tweehonderd De Graafschap-supporters. 31

Lisa Westerveld werd op 16 november 1981 geboren in Aalten, een dorp gelegen in de Achterhoek op zo’n twintig minuten van Doetinchem. Het verklaart gelijk de voorliefde voor De Graafschap. “Er is natuurlijk een reden dat ik naar De Graafschap wilde om met de supporters te praten. Ik ben in de Achterhoek opgegroeid en wilde als klein meisje altijd al voetballen. Vanaf mijn 10e vonden mijn ouders me oud genoeg om naar de dichtstbijzijnde voetbalclub te laten fietsen. Bij AZSV in Aalten herinnerde ik me een voetbaldag met spelers van De Graafschap en dat maakte destijds veel indruk op mij. Het laat ook de belangrijke rol van profvoetballers zien in bijvoorbeeld het spelplezier van kinderen. Vanaf de middelbare school heb ik samen met vrienden regelmatig wedstrijden van De Graafschap bezocht.” En een paar maanden geleden kwam Westerveld ook weer eens op de Vijverberg, de thuisbasis van De Graafschap. Het zorgde ervoor dat ze in een bus vol met De Graafschap-supporters mee zou reizen naar Maastricht voor het uitduel tegen MVV. “Er zou namelijk een Kamerdebat komen over supportersgeweld en ik wilde graag van supporters zelf horen hoe ze hier tegenaan kijken en wat we zouden kunnen doen. Tijdens dat gesprek in het supportershonk van De Graafschap vertelden ze me dat ik pas écht het supportersgevoel zou meekrijgen als ik eens zou meegaan met een verplichte buscombi. Ik ben toen gelijk akkoord gegaan.” Zo gezegd, zo gedaan. Op zondag 24 september nam Westerveld plaats in de zogenaamde ‘Beatbuzz’ om de reis naar Maastricht te maken en om samen met ruim tweehonderd supporters plaats te nemen in het uitvak. “Lange reizen maken ben ik inmiddels wel gewend, want ik reis vrijwel iedere doordeweekse dag van Nijmegen naar Den Haag. Dat is wel met de trein en daar is de bewegingsvrijheid wel iets groter dan in een bus. Vooraf had ik al mooie verhalen gehoord over de ‘Beatbuzz’, dus ik heb het die dag allemaal op me af laten komen.” De reis van Doetinchem naar Maastricht duurde zo’n drie uur en dan worden supporters ook nog eens opgesloten in een bus om de risico’s zoveel mogelijk te beperken. Daarnaast wordt de politie-inzet verhoogd en vinden er strengere fouilleringen plaats. “Dat 32 heb ik ook meegekregen. Ik heb bewust vooraf nergens gemeld dat ik mee zou gaan met de supporters van De Graafschap naar Maastricht. Ik wilde dezelfde behandeling als alle andere supporters. Ik snap nu ook dat supporters zich als crimineel behandeld voelen. Ik weet natuurlijk ook al langer hoe supporters behandeld worden omdat ik vaak genoeg in stadions te vinden ben. Maar een buscombi is net weer iets anders. Tegelijkertijd is er ook een andere kant: namelijk een handvol supporters die zich niet weten te gedragen. Ik wil graag dat het stadion een fijne en veilige plek is voor iedereen en dat ouders hun kinderen mee kunnen nemen zonder dat ze bang hoeven te zijn dat je kind een nieuw arsenaal aan scheldwoorden heeft geleerd. Dat ook mensen van kleur en lhbti’ers hun favoriete club kunnen aanmoedigen en er gewoon bij horen in plaats van onderwerp te zijn in een spreekkoor. Laten we eerlijk zijn, er moet nog heel wat gebeuren om dat te bereiken. En helemaal als wedstrijden fysiek uit de hand lopen, dan moet de burgemeester natuurlijk ook iets. Ook al is het maar een klein groepje die daar verantwoordelijk voor is.” Collectief straffen vind ik namelijk een zwaktebod. In Nederland zien we steeds vaker dat er voor de makkelijke weg wordt gekozen door collectieve straffen uit te delen in plaats van de individuen aan te pakken. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een lege tribunes, lege uitvakken en verplichte buscombi’s voor iedere uitsupporter. Ook op de televisie en in de media kiezen betrokkenen er vaak voor om deze weg te bewandelen. “Dat was ook één van de redenen van mijn eerste bezoek aan De Graafschap. Ik wilde juist met de supporters hierover praten. Ik zie natuurlijk het liefst een cultuur waarin mensen elkaar aanspreken bij een overtreding. Collectief straffen vind ik namelijk een zwaktebod. Dan wordt je uiteindelijk schuldig gemaakt aan iets dat een ander doet. Daarom heb ik de afgelopen jaren ook al vaker Kamervragen gesteld over pilots die juist erop gericht zijn om mensen individueel eruit te pikken. Mijn frustratie was dat dit nauwelijks prioriteit leek te hebben.” Ondanks dat er de laatste jaren niets opmerkelijks is gebeurd tussen de supportersgroepen van MVV en De Graafschap werd er toch voor gekozen om de ruim 200 supporters vanuit Doetinchem per bus af te laten reizen. “Ik begrijp door mijn bezoek aan deze wedstrijd veel beter de frustratie die er ontstaat bij zo’n behandeling. Wat er bijvoorbeeld gebeurde bij MVV – De Graafschap was dat onze bus naar een afgelegen terrein buiten Maastricht werd begeleid en dat we daar ontzettend lang moesten wachten voor onder andere de ticketcontrole en de politiebegeleiding. Het voelde ook erg nutteloos. Vervolgens kwamen we te laat aan bij het stadion hebben de meegereisde supporters, en ikzelf dus ook, de aftrap van het duel gemist. Natuurlijk zorgt dit voor frustratie als je zo vroeg vertrekt uit Doetinchem en zo lang onderweg bent en dan nog zo lang moet wachten.” In het stadion zitten is één van de mooiste dingen om te doen. Het probleem is echter dat je de tijd moet vinden om een wedstrijd live bij te wonen. Dat de aanhang van de ‘Superboeren’ niet voor niets naar het zuiden was afgereisd werd na 90 minuten duidelijk. Na een 1-0 achterstand won De Graafschap met 1-2 en stapten de meegereisde supporters met drie punten weer de bus in richting Gelderland. “De sfeer was de hele wedstrijd goed. Iedereen had er echt zin in. Dat De Graafschap uiteindelijk na een spannende wedstrijd ook nog eens won maakte de dag helemaal compleet. Of ik zoiets vaker zou willen doen? In het stadion zitten is één van de mooiste dingen om te doen. Het probleem is echter dat je de tijd moet vinden om een wedstrijd live bij te wonen. Als Kamerlid ben ik vaak lange dagen onderweg en de schaarse vrije tijd die ik heb gebruik ik graag om zelf een balletje te trappen.” Dat doet de inwoonster van Nijmegen bij een club uit haar eigen woonplaats. Ook ziet Westerveld in het amateurvoetbal ook nog steeds dingen die niet thuishoren op en naast het voetbalveld. “Incidenten in het amateurvoetbal is helaas ook iets van alle jaren. Wellicht is dat gevolg van kopieergedrag, want in stadions

en op tv wordt helaas agressief gedrag en scheldpartijen uitvergroot. En laten we de rol van de profvoetballers zelf ook niet vergeten, die onsportief gedrag vertonen, lelijke overtredingen maken of verhaal komen halen bij de scheidsrechter. Helaas wordt het zo genormaliseerd en gekopieerd terwijl dit geen onderdeel van het voetbal moet zijn. Ik vind dat iedereen hierin een eigen verantwoordelijkheid heeft. Laten we ook alsjeblieft beseffen dat een scheidsrechter vrijwillig op zo’n veld staat en dat doet om een leuke pot te fluiten en niet om uitgescholden te worden.” Veel supporters vrezen dan ook dat de ‘awaydays’ binnenkort wel eens verleden tijd kunnen zijn. Westerveld hoopt dat dit niet het geval zal zijn. De laatste jaren krijgen we in Nederland steeds meer te maken met (uit) supportersverboden, beperkingen en andere restricties. Veel supporters vrezen dan ook dat de ‘awaydays’ binnenkort wel eens verleden tijd kunnen zijn. Westerveld hoopt dat dit niet het geval zal zijn. “Recent stelde ik Kamervragen over stadionverboden. Dit omdat in sommige gevallen mensen met een stadionverbod vrij makkelijk de stadions in kunnen om dan vervolgens opnieuw in de fout te gaan. Daar heeft dus iedereen last van. Dus ik wilde daarom weten waarom een stadionverbod niet gepaard kan gaan met een meldplicht op wedstrijddagen. Zodra dit soort individuele straffen niet effectief zijn omdat de boel niet op orde is vind ik het absurd om dan duizenden supporters te straffen. Want laten we niet vergeten dat verreweg de meeste supporters naar hun club gaan omdat ze houden van hun club en een mooie pot voetbal willen zien.” 33

OVERZICHT UI EREDIVI AJAX Gemiddeld uitsupportersaantal: 788 Bezettingsgraad: 100% Uitverkochte uitvakken: 8/8 ALMERE CITY Gemiddeld uitsupportersaantal: 430 Bezettingsgraad: 52,5% Uitverkochte uitvakken: 0/8 AZ EXCELSIOR Gemiddeld uitsupportersaantal: 643 Bezettingsgraad: 81,8% Uitverkochte uitvakken: 4/7 Gemiddeld uitsupportersaantal: 134 Bezettingsgraad: 16,8% Uitverkochte uitvakken: 0/8 34

ITSUPPORTERS ISIE 2023 FC TWENTE Gemiddeld uitsupportersaantal: 500 Bezettingsgraad: 100% Uitverkochte uitvakken: 8/8 FC UTRECHT Gemiddeld uitsupportersaantal: 463 Bezettingsgraad: 94,3% Uitverkochte uitvakken: 7/8 FC VOLENDAM FEYENOORD Gemiddeld uitsupportersaantal: 260 Bezettingsgraad: 31,4% Uitverkochte uitvakken: 0/8 Gemiddeld uitsupportersaantal: 671 Bezettingsgraad: 100% Uitverkochte uitvakken: 7/7 * Het overzicht is bijgewerkt tot 31-12-2023. 35

OVERZICHT UI EREDIVI FORTUNA SITTARD Gemiddeld uitsupportersaantal: 400 Bezettingsgraad: 52% Uitverkochte uitvakken: 1/8 GO AHEAD EAGLES Gemiddeld uitsupportersaantal: 416 Bezettingsgraad: 60% Uitverkochte uitvakken: 2/8 HERACLES ALMELO NEC Gemiddeld uitsupportersaantal: 521 Bezettingsgraad: 73% Uitverkochte uitvakken: 4/8 Gemiddeld uitsupportersaantal: 691 Bezettingsgraad: 85,6% Uitverkochte uitvakken: 4/7 36

ITSUPPORTERS ISIE 2023 PEC Gemiddeld uitsupportersaantal: 398 Bezettingsgraad: 60% Uitverkochte uitvakken: 3/8 PSV Gemiddeld uitsupportersaantal: 707 Bezettingsgraad: 100% Uitverkochte uitvakken: 7/7 RKC SC HEERENVEEN Gemiddeld uitsupportersaantal: 239 Bezettingsgraad: 31,3% Uitverkochte uitvakken: 1/8 Gemiddeld uitsupportersaantal: 500 Bezettingsgraad: 57,2% Uitverkochte uitvakken: 2/8 * Het overzicht is bijgewerkt tot 31-12-2023. 37

OVERZICHT UITSUPPORTERS EREDIVISIE 2023 SPARTA Gemiddeld uitsupportersaantal: 494 Bezettingsgraad: 79,8% Uitverkochte uitvakken: 6/8 VITESSE Gemiddeld uitsupportersaantal: 440 Bezettingsgraad: 66,1% Uitverkochte uitvakken: 5/9 * Het overzicht is bijgewerkt tot 31-12-2023. 38

EST. 2014 VOETBAL CULTUUR T WORD LID VAN HÉT MAGAZINE OVER VOETBALCULTUUR 6 MAGAZINES + WELKOMSTGESCHENK NAAR KEUZE + GRATIS TOEGANG TOT STAANTRIBUNE-EVENEMENTEN + KORTING OP STAANTRIBUNE-REIZEN + KORTING BIJ ONZE SAMENWERKINGSPARTNERS Scan de QR-code en word direct abonnee: STAANTRIBUNE.NL/WORD-ABONNEE E S T A A I N R B U N

‘Ik weet niet hoeveel man daar stond, maar het was indrukwekkend!’ Hij doorliep de gehele jeugdopleiding van NEC en was vorig seizoen één van de smaakmakers in het team van trainer Rogier Meijer. Ook dit seizoen is hij weer een vaste waarde in de basisformatie. Inmiddels is hij uitgegroeid tot international van Jong Oranje en werd hij vorig seizoen door de NEC-supporters verkozen tot speler van het jaar. Awaydays NL sprak met de middenvelder over zijn periode in het shirt van NEC. 40

Proper speelt al sinds zijn negende in het shirt van NEC. “Ik kwam hier vanaf het jongste team, dat was toen de E-top en sindsdien heb ik eigenlijk alle jeugdteams doorlopen en altijd met heel veel plezier in de jeugdteams gespeeld. Vaak heb ik ook een team hoger gespeeld en dat beviel eigenlijk wel goed.” In de loop der jaren waren er ook andere clubs geïnteresseerd in Proper maar het plan dat NEC voor hem had bleef heel positief. In 2019 maakte Dirk Proper dan zijn debuut in het eerste team. Vooraf was hij al mee op trainingskamp geweest. “Ik werd heel goed ontvangen door de supporters, het was voor ze wel al bekend dat er iemand aan zou komen aangezien ik ook in de jeugdelftallen van het Nederlands elftal speelde. Proper stemt er mee eens dat jongens van de club altijd wel een streepje voorhebben bij de supporters. Aan de andere kant zijn er ook heel veel spelers bij ons geweest de afgelopen tijd die van buitenaf komen en ook heel goed opgevangen zijn door de supporters.” Dirk debuteerde in de KKD, maar ondertussen spelen ze alweer vele wedstrijden in de Eredivisie. Het promotieseizoen was voor NEC niet het standaard seizoen. Bijna het volledige seizoen speelde het team met lege tribunes. Ook de play-offs voor promotie gingen anders dan mensen gewend zijn. De teams speelden maar 1 wedstrijd in plaats van een uit- en een thuiswedstrijd. “Het was heel gaaf om dan alsnog te mogen promoveren. We hadden natuurlijk het geluk dat er dat jaar maar 1 wedstrijd doorslaggevend was en dat we niet uit- en thuiswedstrijden hadden en dat heeft ons uiteindelijk opgeleverd dat we gepromoveerd zijn. Het was een hele rare periode zonder supporters, maar uiteindelijk blij dat we daardoor de Eredivisie in konden.” Er staat natuurlijk veel druk op de play-off wedstrijden, maar Proper vindt het leuk om deze druk te kunnen delen met de supporters. “Op het veld was je natuurlijk gewoon heel blij omdat je wist dat we de Eredivisie in zouden gaan en dat kan je op dat moment alleen met het team en de staf vieren. Maar het besef? Nee, dat was er op dat moment nog niet helemaal. Het echte feest brak pas uit toen je terugkwam.” Een huldiging kreeg NEC niet door de coronamaatregelen., maar toch verzamelden alle supporters zich bij het stadion. “Ik weet niet hoeveel man daar stond, maar het was wel erg indrukwekkend, zeker in coronatijd. Je wil het eigenlijk liever niet stimuleren, maar het is achteraf wel heel erg gaaf hoe dat is gegaan.” Ondanks alle maatregelen kreeg de selectie op dat moment toch de eer die ze verdienden en eer krijgt Dirk Proper sowieso van de supporters. Afgelopen jaar werd hij door de supporters uitverkozen tot speler van het jaar. Er waren meerdere spelers die in aanmerking kwamen voor deze prijs, maar toch won Proper de prijs met ruim 60% van alle stemmen en daar is hij trots op. “Het is mooi om die waardering vanuit de supporters te krijgen.” De uitsupportersaantallen zijn afgelopen seizoen flink toegenomen. Exacte redenen zijn er niet, maar Dirk Proper heeft wel een vermoeden. “Ik denk dat het sowieso komt omdat iedereen ziet dat de wedstrijden in de Eredivisie gewoon heel leuk zijn, maar ik denk ook dat het komt omdat juist NEC geprezen wordt door de uitsupport. Ik denk dat de supporters het ook gewoon heel leuk vinden om mee te gaan naar een uitwedstrijd. De NEC-supporters hoor je in elk stadion en ik denk dat dat ook weer mensen motiveert om mee naar die uitwedstrijden te gaan. Ik denk dat dat alleen toeneemt omdat juist tijdens de uitwedstrijden de support zo groot is.” Of de resultaten ook beter worden door deze stijging? Dat weet ik niet. Ik denk wel dat het steun geeft.” Dat de supporters trouw zijn, dat hebben ze wel bewezen door met bijna 250 supporters af te reizen naar Alkmaar voor 5 minuten speeltijd. “Dat is wel heel gaaf als ze voor die 5 minuten nog mee gaan en dat vind ik als speler ook tof om te horen. Uiteindelijk was het een aardige rit die mensen moeten maken van Nijmegen naar Alkmaar. Ik vond het heel tof om te zien dat ze er waren en uiteindelijk konden we na die vijf minuten de volle buit mee terug nemen naar Nijmegen en dat hebben we ook voor Bas Dost gedaan.” Dirk Proper komt niet alleen voor NEC uit, maar ook voor Jong Oranje maakt Proper regelmatig minuten. Toch is het spelen van deze wedstrijden compleet anders. “In het stadion zitten heel weinig supporters en je merkt dat als het stadion vol zit er toch een andere sfeer hangt dan op het moment dat het stadion leeg is. Ik denk dat het zeker een positief effect kan hebben op je spel als je supporters in het stadion hebt zitten, ze kunnen je volledig opzwepen. Dat is bij NEC net iets anders dan bij Jong Oranje.” Toch heeft ook de support bij Jong Oranje een positief effect op Proper. “Nou, ik merk wel dat er de eerste keer dat ik een wedstrijd voor Jong Oranje speelde er op een gegeven moment mensen met een spandoek met mijn naam zaten, dus dan merk je wel dat dat waarschijnlijk NEC-supporters zijn. Dat is zeker leuk!” 41

42

Cas Peters is op zijn plek in Aken: ‘Elke uitwedstrijd is een thuiswedstrijd’ Cas Peters (30) doorliep de jeugdopleiding van FC Twente, maar brak nooit door in de hoofdmacht van de Enschedese club. Via Deventer, Emmen, Doetinchem, Oss en Volendam streek de aanvaller neer in Duitsland. Afgelopen zomer verkaste Peters na een succesvolle periode bij FSV Frankfurt naar de gevallen grootmacht Alemannia Aachen. Awaydays NL sprak hem over zijn verleden op de Nederlandse velden en hoe hij de entourage beleeft bij onze oosterburen. In de zomer van 2012 staat Cas Peters voor zijn eerste periode als profvoetballer en dat is niet bij FC Twente, de club waar hij jarenlang in de jeugd heeft gespeeld. De aanvaller wordt door FC Twente verhuurd aan Go Ahead Eagles, de provinciegenoot die op dat moment de enige Overijsselse club in de eerste divisie is. In Deventer spelen onder andere Deniz Türüç en Quincy Promes, spelers waarmee hij in de jeugd bij FC Twente heeft gespeeld. ‘’Het grote verschil tussen de jeugd en het profvoetbal is het voelen van de druk om te presteren. In de jeugd speel je lekker je wedstrijdjes zonder een écht doel te hebben. Dat is bij het eerste elftal wel anders, want je voetbalt nu voor de club en supporters.’’ Het seizoen verloopt moeizaam, want de resultaten zijn wisselvalig en BV Veendam en AGOVV stappen uit de competitie vanwege een faillissement. Daardoor loopt de competitie niet meer gelijk en vallen er gaten in de ranglijst. Toch weet Go Ahead Eagles de play-offs te halen. Mét resultaat, want na 17 jaar afwezigheid promoveert Go Ahead Eagles onder leiding van Erik ten Hag naar het hoogste niveau. ‘’Aan het einde van het seizoen begonnen we steeds meer wedstrijden te winnen en daardoor kwamen we in een behoorlijke flow. Dat was precies op het goede moment, want de play-offs stonden voor de deur. Erik ten Hag was toen trainer en die zei vanaf het begin al dat het draaide om de laatste wedstrijden in een seizoen. We zaten er zo lekker in dat we als groep het gevoel hadden dat we zouden promoveren. Dat kwam ook merendeels door de supporters van ‘Kowet’. Ze waren het hele seizoen geweldig, maar in de play-offs voelde je wat extra’s. Ook dat seizoen tijdens de bekerwedstrijd tegen PEC Zwolle was een hele belevenis als speler. Go Ahead Eagles is een echte volksclub en dat heb ik dat seizoen ook echt gemerkt.’’ Doorbraak Go Ahead Eagles promoveerde in 2013 naar de Eredivisie door FC Volendam uit te schakelen in de finale. Na 17 jaar mocht Go Ahead Eagles zich weer opmaken voor de grote wedstrijden op het hoogste niveau, maar wel zonder Peters. ‘’Ik stond nog onder contract bij FC Twente en keerde daarom terug naar Enschede. Dat jaar kwamen er ook voor het eerst beloftenteams in het betaalde voetbal, dus ik kon wel aan de slag blijven in de eerste divisie. Het was een speciaal jaar en we kregen als speler ook vrij weinig mee van de negativiteit die er hangt rondom beloften. Toch voelde je als speler niet de druk die ik het jaar ervoor wel voelde bij Go Ahead Eagles.’’ Na een jaartje in de beloften van FC Twente gespeeld te hebben stond de geboren Oldenzaler voor zijn volgende stap in zijn loopbaan. FC Emmen werd de volgende bestemming van Peters. ‘’Toen ik bij FC Emmen kwam te spelen en we voor het eerst tegen de beloften moesten snapte ik de frustraties van de supporters wel. Er komen dan soms spelers van het eerste terug en dat zorgt ervoor dat je een hele andere wedstrijd krijgt.’’ Bij FC Emmen beleefde Peters ook gelijk zijn echte doorbraak. Met 23 * Cas Peters heeft inmiddels een transfer gemaakt naar FSV Frankfurt. 43

goals in 36 wedstrijden zette hij zichzelf op de kaart. ‘’In Emmen heb ik altijd een goed gevoel gehad. Ik kreeg veel waardering als voetballer en mens. Dat is uiteindelijk het belangrijkste om te presteren. In die tijd hadden we als spelersgroep ook een hele goede band met de supporters. Voor de promotie in 2018 zaten er natuurlijk nog niet zoveel mensen als nu. Toen was er een clubje met supporters die elke thuisen uitwedstrijd van de partij waren en dat zorgt toch voor een bepaalde wisselwerking tussen spelers en supporters. Nu zit het stadion altijd vol en kan je het niet vergelijken.’’ Na één seizoen in Emmen vertrok Peters naar De Graafschap, maar na een jaar in Doetinchem op het hoogste niveau te hebben gespeeld keerde de Tukker terug in Drenthe. ‘’Ik heb bij De Graafschap ook een hele mooie tijd gehad. Het stadion was elke wedstrijd vol en als je hard werkt in Doetinchem krijg je de supporters ook volle bak mee. Dat siert de club enorm. Ze waren elke thuis- en uitwedstrijd massaal te horen. Ze bleven de hele wedstrijd gaan op de tribunes. Daar krijg je echt een boost van als speler. Het verschil tussen Eredivisie en eerste divisie kon ik dat seizoen ook echt goed merken. Elke uitwedstrijd in een groot stadion spelen en dat was natuurlijk anders dan ik gewend was. In de eerste divisie speel je tegen beloftenteams of tegen clubs die niet veel supporters hebben of meenemen naar uitwedstrijden.’’ Promotie In mei 2018 promoveerde FC Emmen voor het eerst in de historie naar de Eredivisie en dat was voor Peters één van zijn hoogtepunten uit zijn carrière. ‘’Toen ik bij FC Emmen ging spelen zat het stadion niet echt vol, maar toen we op weg naar promotie waren werd het steeds drukker bij de FC. Dat je uiteindelijk promoveert en het stadion helemaal vol zit is mooi om mee te maken. De promotiewedstrijd op het Kasteel was ook geweldig. We wonnen met 1-3 van Sparta in Rotterdam. We waren er klaar voor om te promoveren. Dat was voor mij ook de mooiste wedstrijd in dienst van FC Emmen. Samen met 44 de supporters geschiedenis schrijven is natuurlijk niet iets wat je elke dag doet, haha.’’ Na de promotie mocht FC Emmen voor het eerst in de geschiedenis zich meten met de grote clubs. “Samen met de supporters geschiedenis schrijven is natuurlijk niet iets wat je elke dag doet, haha” De eerste wedstrijd in de Eredivisie werd meteen gewonnen in Den Haag, maar na 13 minuten in de eerste paar wedstrijden zat het avontuur in de Eredivisie er voor Peters al op en verkaste naar FC Volendam. ‘’Het was mijn eigen keus om te vertrekken. Ik had nog een contract, maar raakte geblesseerd in de voorbereiding. Daarom zat ik de eerste wedstrijden op de bank en komen andere clubs met aanbiedingen. Vooraf weet je nooit of je de goede keus maakt, maar het was wel erg jammer om FC Emmen achter me te laten. Helemaal met de gedachte wat we allemaal bereikt hadden. Achteraf was het misschien de beste keuze, want de jaren in Volendam en later bij TOP Oss waren niet wat ik er van verwacht en gehoopt had. We stonden er bij beide clubs niet geweldig voor en de jaren dat ik er speelde waren in de jaren met het coronavirus wat heerste in Nederland. Ik heb daarom de ervaringen van de supporters niet echt goed kunnen ervaren. Als je bijvoorbeeld nu naar Volendam kijkt in de Eredivisie met volle tribunes is dat natuurlijk heel anders dan de tijd dat ik onder contract stond daar.’’ Duits avontuur Na sportief wat mindere jaren zette Peters zichzelf weer op de kaart in Duitsland. Bij FSV Frankfurt, acterend op het vierde niveau van Duitsland, probeerde hij zijn vorm te herpakken en het plezier terug te vinden. En dat lukte. ‘’Na mijn tijd in Oss was er nog corona in Nederland en moest ik op zoek naar een nieuwe club. Bij FSV Frankfurt had ik gelijk een goed gevoel en besloot om me op te maken voor een Duits avontuur. Ik merkte gelijk dat het voetbal in Duitsland enorm leeft. Voor het vierde niveau in Duitsland is de sfeer echt goed te noemen. Dat komt mede doordat er vele grote clubs op lager niveau voetballen. Niet alleen de sfeer, maar ook het niveau op het veld wordt onderschat. Al met al was het een hele goede keus om naar FSV Frankfurt te verkassen.’’ In Duitsland zijn de competities vanaf het 4e niveau opgedeeld in regio’s waardoor de reisafstanden niet te groot zijn en daardoor staan er meerdere derby’s per seizoen op het menu. ‘’Toen we met FSV Frankfurt tegen Kickers Offenbach speelden merkte je aan alles dat het om een derby ging. De supportersgroepen haten elkaar echt en dan komt er zoveel meer bij kijken dan een normale wedstrijd. Dat zijn dan uiteindelijk ook de mooiste potjes om te spelen.’’ De supportersgroepen haten elkaar echt en dan komt er zoveel meer bij kijken dan een normale wedstrijd. Met 25 goals in 40 wedstrijden was het na jaren ploeteren voor Peters eindelijk weer een periode waarin het sportief goed ging. Uiteindelijk kwam er interesse en verkaste de aanvaller naar Alemannia Aachen, net over de grens bij Kerkrade. Zo kwam Peters niet in de Regionalliga Südwest, maar in de Regionalliga West uit. Sportief gezien gaat het nog niet van een leien dakje vanwege een slepende blessure, maar de oud-speler van onder andere FC Emmen en FC Twente kijkt wel zijn ogen uit bij de gevallen grootmacht uit Aken. ‘’De competitie is wel een beetje hetzelfde qua niveau, maar de club en supporters kan je hier met geen andere club vergelijken. Het stadion is enorm groot en de eerste wedstrijd van het seizoen hadden we meer dan 27.000 supporters op de tribune staan. Dat is echt ongekend voor het vierde niveau.’’ Of de 30-jarige Peters zijn voetballoopbaan afsluit in Duitsland of in Nederland is nog onduidelijk. ‘’Ik heb hier afgelopen zomer een driejarig contract getekend dus ik sta nog tot de zomer van 2026 onder contract bij Alemannia Aachen. Je weet nooit hoe het loopt in het voetbal, maar ik wil overal slagen, dus ook graag hier. Maar ik sluit in het leven nooit dingen uit, dus ook niet op dit gebied. Ik zie wel hoe de komende jaren op voetbalgebied lopen en waar mijn toekomst zal liggen.’’

45

46

Nordin Bakker: ‘Almere City leeft enorm in de stad’ Een profcarrière leek er aanvankelijk niet in te zitten, maar via de amateurs van Fortuna Wormerveer kwam Nordin Bakker (26) op 20-jarige leeftijd bij FC Volendam binnen. Na een handjevol wedstrijden in het eerste seizoen groeide de doelman uiteindelijk uit tot eerste doelman in het Vissersdorp. Na een buitenlands avontuur in Bulgarije speelt Bakker nu met Almere City voor het eerst in zijn loopbaan in de Eredivisie. 47

In het seizoen 2016/2017 staat Nordin Bakker nog onder de lat in Wormerveer, een dorp gelegen tussen Beverwijk en Purmerend. Bakker speelt op dat moment zijn wedstrijden tegen ploegen als Elinkwijk, Purmersteijn en Zeeburgia in de eerste klasse zondag. ‘’Vooral bij thuiswedstrijden was het erg druk langs de lijn. Je hebt daar als speler veel meer interactie met het publiek dan in het betaalde voetbal. Vooral als keeper krijg je de supporters achter de goal goed mee. Die staan natuurlijk maar een één of twee meter achter je. Ik heb me in die twee seizoenen bij Fortuna Wormerveer aardig in de kijker kunnen keepen. Als je in de eerste klasse keept houd je er niet veel rekening mee dat je alsnog in het profvoetbal terecht komt.’’ Het eerste seizoen bij FC Volendam was de 26-jarige Bakker de derde doelman. In zijn eerste seizoen moest hij het doen met één invalbeurt en vier basisplaatsen. De meeste wedstrijden speelde Bakker dat seizoen in de Derde Divisie, het niveau waarop de beloften van FC Volendam acteerden. ‘’In mijn laatste seizoen werden we kampioen van de eerste klasse, dus als ik was gebleven was het verschil maar één niveau. De stap van de eerste klasse naar de Derde Divisie was dus ook relatief klein te noemen, want de supportersaantallen waren ongeveer hetzelfde. Alleen bij Fortuna Wormerveer werd de derde helft iets groter gevierd dan bij Jong FC Volendam, haha.’’ Na een paar maanden in dienst van FC Volendam heeft Bakker op vrijdag 7 december zijn debuut te pakken. Tegen FC Twente, de uiteindelijke kampioen, mag hij na 10 minuten het veld al betreden omdat doelman Mitchel Michaelis met een blessure het veld moet verlaten. Bij zijn debuut moest de doelman twee keer vissen en de winnende goal viel pas in de laatste minuut. Toch was het een moment wat voor altijd bij zal blijven. ‘’Het was echt een droom die uitkwam. Ik was erg zenuwachtig om in te vallen, maar gelukkig ging ik steeds beter om met de spanning.’’ Na nog eens vier wedstrijden in dat seizoen groeit Bakker een seizoen later onder trainer Wim Jonk uit tot eerste doelman van de ‘Palingboeren’. FC Volendam kende een goed seizoen en was, mede door een periodetitel, nog in de race voor promotie naar de Eredivisie. Echter werd halverwege maart de competitie stilgelegd vanwege het coronavirus. ‘’Het was echt een leuk en goed seizoen. Ook omdat de support dat seizoen enorm toenam door de goede resultaten. Het stadion raakte voller en er werd een begin gemaakt met de Hekside, een fanatieke groep supporters. We pakten tegen MVV de tweede periode en vanaf dat moment begon het geloof in een goed en mooi einde van het seizoen toe te nemen. Door het stilleggen van de competitie moesten we ons een jaar later weer opmaken voor een seizoen in de Keuken Kampioen Divisie. Vooral het spelen in lege stadions vond ik vreselijk. Helemaal als je uitwedstrijden tegen bijvoorbeeld NAC Breda speelt. Daar is het normaal altijd volle bak en hangt er een fijne voetbalsfeer, maar nu was het helemaal niks.’’ Na drie jaar bij FC Volendam gekeept te hebben maakte Bakker zich op voor een buitenlands avontuur. De doelman streek neer bij Beroe Stara Zagora, een club op het hoogste niveau in Bulgarije. Het avontuur in Bulgarije duurde voor Bakker niet lang, want na een halfjaar verkaste de in Oostknollendam geboren goalie terug naar Nederland. ‘’Ik kijk met gemengde gevoelens terug op het avontuur daar. Ik heb het zeker naar mijn zin gehad 48 met leuke teamgenoten, maar toen kreeg de club financiele problemen. Toen was het beter om terug te keren naar Nederland. Ook op het gebied van supporters was het niet altijd bijzonder. Er zaten destijds weinig supporters in de stadions. Alleen als je gevaccineerd was mocht je naar binnen bij de wedstrijden, maar in Bulgarije was maar een kwart gevaccineerd. De uitwedstrijden tegen CSKA Sofia en Levski Sofia waren wel goed qua support.’’ Zo kwam er na een paar maanden al een einde aan het buitenlandse avontuur. Bakker keerde terug naar Nederland en deed dat bij Almere City. Op het moment van binnenstappen stonden de Flevolanders op een laatste plaats en moest de ploeg in de achtervolging. Uiteindelijk eindigde Almere City op een 14e plek dat seizoen. ‘’Ondanks de lage klassering dat seizoen vond ik de support in het sfeervak D zeker goed en sfeervol. Die lijn van de goede support werd ook doorgetrokken naar het volgende seizoen. De sfeer vergelijken tussen FC Volendam en Almere City is wel lastig. Volendam is natuurlijk een dorp en de FC leeft natuurlijk erg onder de inwoners. Bij Almere City moesten ze van ver komen, maar ik denk dat Almere City steeds meer is gaan leven in de stad. Je ziet ook steeds meer mensen met Almere City-shirts lopen in tegenstelling tot twee jaar terug.’’ Na een teleurstellende eindklassering in het eerste seizoen van Bakker, werd vorig jaar geschiedenis geschreven bij de jongste profclub van Nederland. Na een knappe derde plaats promoveerde Almere City via de play-offs naar de Eredivisie. In de eerste rondes van de play-offs werden FC Eindhoven en VVV Venlo uitgeschakeld. Vervolgens was Eredivisionist FC Emmen de tegenstander in de finale. Almere City won beide wedstrijden en zo werd op 11 juni 2023 geschiedenis geschreven. ‘’Een geweldige dag. Je kan wel zeggen dat dit het mooiste moment uit mijn loopbaan is geweest. Ook erg mooi dat ikzelf een belangrijke rol heb gespeeld in de promotie. Het was over het algemeen een mooi seizoen waarin ik vrijwel alles heb gekeept. Persoonlijk had ik een stroeve start, maar na het winnen van de derde periode en de uitverkiezing tot beste keeper van de periode is het echt gaan lopen bij ons. De focus kon vanaf toen vol op de play-offs. Het geloof groeide ook steeds meer bij de spelers en supporters. Onze trainer Alex Pastoor zei ook bijna dagelijks in zijn besprekingen dat we gingen promoveren. Dat gaf ons ook geloof en vertrouwen. De sfeer in het stadion was de laatste wedstrijden echt grandioos. Ik denk dat de tegenstanders daar ook wel een beetje van schrokken.’’ Na een 2-0 winst in de eerste wedstrijden tegen FC Emmen kon het een paar dagen later afgemaakt worden in het stadion van de Emmenaren. En dat lukte. Na het laatste fluitsignaal ontplofte het volle uitvak van vreugde. ‘’Ik denk nog steeds vaak terug aan die dag. De hele wedstrijd was de sfeer in het uitvak geweldig en ook na afloop was het een mooi feestje samen met de supporters en de nodige alcohol. Ook de terugreis met de bus van Emmen naar Almere was gezellig en leuk met het team. In Almere werden we opgewacht door duizenden supporters en bleef het nog lang onrustig en gezellig. Dat zijn momenten die je niet snel vergeet. Voor ons was het een lang seizoen. We moesten begin augustus beginnen aan de competitie en we waren halverwege juni pas klaar. Dat je dan na een paar dagen realiseert dat je naar de Eredivisie promoveert is mooi.’’

Na een korte zomerstop ging de focus in Almere al snel op het nieuwe seizoen. De voorbereiding op een seizoen wat ze nog nooit hadden meegemaakt in Almere, want voor het eerst in de geschiedenis kwamen ploegen als Ajax en PSV in competitieverband langs. Door de promotie als nummer 3 van de Keuken Kampioen Divisie werd Almere City door de meeste mensen ook als gedoodverfde degradatiekandidaat weggezet. ‘’Vooraf lees je natuurlijk overal wel wat dat we zouden degraderen. Daar trek ik me helemaal niks van aan en dan is het natuurlijk helemaal mooi als je goede wedstrijden speelt in combinatie met een goed resultaat.’’ Het begin van de Eredivisie was zwaar met onder andere tegenstanders als FC Twente, Feyenoord en PSV. Toch genoot Bakker daar volop van. ‘’Vorig jaar speelden we met alle respect nog tegen ploegen als Helmond Sport en TOP Oss en nu sta je in de Kuip. Tijdens de warming-up kijk je wel een paar keer om je heen, maar zodra de wedstrijd begint heb je wel hetzelfde gevoel als tegen wedstrijden als Helmond Sport en TOP Oss. Het spelletje blijft natuurlijk hetzelfde.’’ In de Kuip kon Almere City rekenen op de steun van een goed gevuld uitvak. Ook in de overige uitwedstrijden zijn de supporters massaal te vinden in de uitvakken. ‘’Ik vind dat de supporters echt een groot compliment verdienen. Elke uitwedstrijd zijn ze goed te horen en met velen aanwezig. Als keeper krijg je natuurlijk vaak net iets meer mee van de sfeer in een stadion dan een andere speler. De harde kern van de thuisclub zit vaak achter het doel en ook de uitvakken zitten achter één van de doelen. Het geeft me een extra kick om te presteren. Als ik naar de uitwedstrijd tegen AZ kijk heb ik op het veld constant het uitvak gehoord. Ook mijn familieleden op de tribune zeiden het al tegen me. Dat is voor een club als Almere City natuurlijk alleen maar mooi.’’ In de landelijke media werd de wedstrijd tussen Almere City en Ajax erg uitgelicht. In het verleden zaten er Almere City-supporters op vrijdag in Almere op de tribune en op zondag in Amsterdam. Volgens Bakker is daar nu totaal geen sprake meer van. ‘’Ik weet haast wel zeker dat iedereen die er die middag was ook écht voor Almere City was’’, zegt de doelman gelijk. ‘’Natuurlijk is het op avonden dat Ajax Europees speelt wat drukker in de kroegen in het centrum van Almere, maar nu leeft Almere City hier meer. We merkten gelijk dat die wedstrijd tegen Ajax heel erg leefde bij de media. In de week voorafgaand aan de wedstrijd tegen Ajax was er veel media te vinden rondom het stadion. Ondanks dat Ajax in een lastige fase zat met mindere resultaten is een 2-2 gelijkspel gewoon een goed resultaat voor ons en de stad Almere.’’ Andere bijzondere wedstrijden hoopt Bakker in de tweede seizoenshelft nog genoeg te spelen. ‘’Wat mijn mooiste wedstrijd was? Dat is een lastige. Van de wedstrijden die we gespeeld hebben was de wedstrijd tegen Feyenoord in een volle Kuip natuurlijk mooi. De uitwedstrijden tegen Ajax, PSV en FC Twente moeten bijvoorbeeld nog gespeeld worden. Dat zijn wedstrijden waar ik ook graag naar uitkijk. Verder zal de uitwedstrijd tegen FC Volendam voor mij wel bijzonder zijn. De eerste wedstrijd na de winterstop spelen we gelijk in Volendam. Het is dan de eerste keer dat ik in een ander tenue op het veld sta in het Kras Stadion.’’ Voor dit seizoen heeft Bakker maar één doel en dat is handhaven in de Eredivisie met de club uit Almere. Zo hoopt de keeper dat het avontuur van Almere City niet beperkt blijft tot één seizoen. De doelman heeft nog een contract tot en met de zomer van 2025, dus ook volgend seizoen staat de doelman onder de lat in het Yanmar Stadion. ‘’Al sta ik nog wel steeds open voor een buitenlands avontuur, hoor. Alleen zou ik dan wel een stap willen maken naar een iets bekender voetballand dan Bulgarije. Denk hierbij aan landen zoals Duitsland, Engeland of Spanje. Dat lijkt mij heel erg mooi om een keer mee te maken!’’ 49

‘Je ziet ons wel, je hoort ons niet’ Al jarenlang prijken de beloftenteams onderaan de ranglijst als het gaat om uitsupporters. Toch is er de laatste jaren een toename te zien bij de aantallen van Jong FC Utrecht en dat is mede te danken aan een vast groepje met supporters van Jong FC Utrecht. Awaydays NL sprak met Jorg Rademaker, één van de vaste supporters van Jong FC Utrecht die alle thuis- en uitwedstrijden van de Utrechtse beloften bezoekt. Na de faillissementen van AGOVV en BV Veendam in het seizoen 2012/2013 werden een jaar later de beloften van Ajax, PSV en FC Twente toegevoegd aan de eerste divisie. Na twee seizoenen verdwijnt de beloftenploeg van FC Twente uit het betaalde voetbal en later komen Jong FC Utrecht en Jong AZ erbij. Dit heeft ook te maken met de degradatie van Achilles ‘29. Na de degradatie van Achilles ‘29 kwam de beloftenploeg van AZ terecht in de eerste divisie. Vele trouwe supporters van clubs uit de eerste divisie leveren kritiek. Spelers uit het eerste, die soms miljoenen hebben gekost, mogen soms meedoen. Ook de troosteloze ambiance waarin de wedstrijden soms plaatsvinden zorgen voor de nodige kritiek. Rademaker snapt dat gevoel. ‘’Absoluut. We maken van alles mee als protestacties tegen de beloften, van rookbommen tot spandoeken. Maar aan de andere kant snappen we ook wel dat het tegen de teams gericht is niet op ons als supporters. Wij worden bijna overal heel vriendelijk ontvangen en de meeste supporters van andere clubs vinden het juist leuk dat wij als supporters meereizen met de beloftenploeg. Over de troosteloze complexen ben ik het uiteraard ook eens. Wij schamen ons ook voor Zoudenbalch, het complex van Jong FC Utrecht. Wij zien ook graag dat het in de toekomst aangepakt gaat worden.’’ Sinds de zo50 mer van 2016 zijn de beloften van FC Utrecht actief in het betaalde voetbal. Zo’n driekwart van alle competitiewedstrijden zijn bezocht door Rademaker. ‘’De reden dat ik elke uitwedstrijd probeer mee te reizen is de gezelligheid. Je gaat met een klein groepje waarvan je iedereen kent. Voor de wedstrijd eten we altijd een hapje in de stad waar de wedstrijd op het programma staat en daarna vertrekken we naar het stadion voor de wedstrijd. In principe is het niet heel veel anders dan een wedstrijd van het eerste, maar er gelden hier een stuk minder regels. Inmiddels heb ik zo’n 200 wedstrijden bezocht. Het is dus eigenlijk een verslaving geworden.’’ Veel supporters hebben het eerste elftal op plek één staan en bezoeken af en toe een wedstrijd van de beloften. Soms komt het voor dat de beloften tegelijk spelen met het eerste elftal. ‘’Voor mij is het makkelijk dit seizoen. Ik heb geen seizoenkaart van het eerste meer, dus ik ga alleen nog maar naar wedstrijden van Jong FC Utrecht. Vorige seizoenen kwam het nooit voor dat beide teams tegelijkertijd thuis in actie kwamen en als ze dan beiden moesten spelen koos ik voor het team dat op dat moment thuis speelde. Als beide teams op dezelfde dag uit speelden ging ik met de beloften mee. Over het algemeen heeft

de KNVB wel moeite met het inplannen van wedstrijden. We spelen zoveel wedstrijden op maandag en net die ene keer dat FC Utrecht op vrijdag moest speelden de beloften ook op vrijdag.’’ Steeds meer FC Utrecht-supporters weten de beloften te vinden. Dat is ook te zien aan de uitsupportersaantallen. ‘’We hebben een best actieve groep op Facebook met zo’n 2500 leden. Wij delen daar geregeld onze ervaringen in, zorgen voor foto’s en wedstrijdverslagen en verkiezen de speler van de week en het jaar. Dat soort dingen hebben zeker geholpen voor een aantal mensen om toch mee te gaan. Sommige supporters blijven dan hangen en die zien we dan steeds vaker bij uitwedstrijden. We hadden een paar jaar terug ook een busreis naar Volendam georganiseerd en dat hielp ook. We hadden toen 177 supporters in het uitvak en dat willen we dit seizoen weer zo’n busreis organiseren.’’ Die aantallen komen niet wekelijks voor waardoor de supporters regelmatig plaats mogen nemen op de hoofdtribune. Zo blijven de uitvakken leeg of worden ze gebruikt voor de supporters van de thuisclub om extra inkomsten te genereren. ‘’Dat gaat altijd in goed overleg met ons, FC Utrecht en de club waar we moeten spelen. Er zijn clubs die ons liever niet in het uitvak zien omdat het te duur is om het uitvak te openen voor een handjevol supporters. Denk hierbij aan de kosten voor de catering en de beveiliging. Dan nemen wij plaats op de hoofdtribune, maar alleen als het veilig genoeg is. Soms eisen wij het uitvak en dan werkt FC Utrecht altijd heel erg goed mee om dat te regelen. Waar ik dan wel van baal is dat als wij mee denken met de thuisclub om op de thuistribune te gaan zitten dat er dan geëist wordt dat we geen sjaal of shirt dragen. Ik denk trouwens ook dat dat één van de redenen is waarom supporters van andere clubs dat er geen uitsupporters meereizen. We hebben trouwens ook een spandoek met de tekst ‘je ziet ons wel, je hoort ons niet’, deze hangen we dan altijd als we plaatsnemen in het uitvak.’’ Rademaker ziet dat de behandeling bij uitwedstrijden van Jong FC Utrecht een stuk soepeler verloopt dan bij wedstrijden van het eerste elftal. ‘’Wij hebben gelukkig amper restricties. We hebben gelukkig nooit verplichte buscombi’s en kunnen altijd omwisselen bij het uitvak van de thuisspelende club. Als we met de buscombi naar een uitwedstrijd moeten kunnen we net zo goed met een buurtbusje, haha. De enige restrictie die we eigenlijk hebben is dat we geen clubkleuren mogen dragen, maar binnen een minuut hebben ze vaak wel door dat we van Jong FC Utrecht zijn.’’ Waar bij wedstrijden van FC Utrecht tegen Ajax, ADO Den Haag en FC Den Bosch de stempel van risicoduel zijn de supporters van Jong Utrecht in de Keuken Kampioen Divisie bij deze wedstrijden op een normale, vrije manier welkom. ‘’Wij kunnen daar deze wedstrijden gewoon met eigen vervoer. Bij ADO Den Haag en Ajax zitten we gewoon tussen het thuispubliek, bij FC Den Bosch wel in het uitvak. We kunnen wel gewoon juichen als we scoren en tussen de thuissupporters zitten. Grappig is dat als er een club degradeert én waar we nog nooit tegen hebben gespeeld over het algemeen een stuk strengere behandeling heeft dan bijvoorbeeld een uitwedstrijd tegen FC Dordrecht, daar kennen de stewards ons ook al inmiddels. Al moet ik zeggen dat het vorig seizoen bij Heracles Almelo 51

wel prima geregeld was. De club die elk jaar het meest moeilijk doet is MVV. Een paar jaar geleden mochten we ineens helemaal niet meer komen in Maastricht. Na wat druk waren we toch welkom, maar mochten de supporters die toch waren afgereisd niet eens gebruik maken van het toilet of de catering.’’ Sportief gezien gaat het de laatste jaren niet altijd even goed. Op het afgebroken seizoen 2019/2020 na eindigden de beloften nooit hoger dan de 18e plek in de stand. Ondanks bij vele supporters het eerste elftal op plek één staat vinden Rademaker en zijn mede-uitsupporters de resultaten én ontwikkeling van de spelers ook erg belangrijk. ‘’Prestaties maken ons heel veel uit. Voor ons is het een losstaand team van het eerste en balen wij er ook van als een speler uit het eerste minuten moet maken bij Jong FC Utrecht. Dit seizoen hebben we op dat vlak niet te klagen is het elftal jonger dan ooit. Wij willen ook graag winnen, een periodetitel pakken of in het linkerrijtje spelen. Wat dat betreft is ons gevoel echt niet anders dan van een supporter van een andere club uit de Keuken Kampioen Divisie.’’ Dat de mooiste uitwedstrijd aller tijden een overwinning is, is dan ook geen verrassing te noemen. ‘’Dat is ook een simpele keuze. Dan ga ik voor de uitwedstrijd tegen FC Dordrecht op 3 mei 2019. Dat was de laatste wedstrijd van het seizoen en we hadden voorafgaand aan het duel gevraagd om in het uitvak te mogen zitten. We hadden ook de familie en vrienden van de Jong FC Utrecht-spelers gevraagd om in het uitvak te zitten om het seizoen gezamenlijk af te sluiten. We stonden toen het duel begon op de laatste plek en Helmond Sport stond net boven ons met twee punten meer. We konden dus van de laatste plaats af. In dat seizoen hadden we nog geen enkele overwinning buiten Utrecht geboekt. Dat leek ook in Dordrecht te gebeuren, want het stond in de 89e minuut nog 1-1 terwijl Helmond Sport met 4-0 achterstond. Mitchell van Rooijen besloot toen om achter z’n standbeen een tikje tegen de bal te geven. Uiteindelijk rolde de bal het doel in en wonnen we met 1-2 in Dordrecht. Het voelde door de late winst alsof we de Champions League hadden gewonnen, maar we waren net niet laatste geworden.’’ De doelstelling buiten het veld is duidelijk. De Jong FC Utrecht-supporters zullen hun team blijven volgen waar het ook kan. ‘’Ik hoop dat de groep langzaamaan blijft groeien, maar wel dat de aparte sfeer er niet door verdwijnt. We zijn juist een heel andere groep supporters dan wat er bij het eerste komt kijken en juist die sfeer maakt het zo mooi om mee te reizen met de beloftenploeg. Daarmee wil ik niet zeggen dat de ene groep beter is dan de andere, absoluut niet. Wel willen we elk seizoen de club zijn die de meeste supporters meeneemt naar uitwedstrijden van beloftenteams.’’ Supporters van FC Utrecht mogen zich van harte aansluiten bij de groep vaste supporters. ‘’Het ligt er wel aan wat je wil bij een uitwedstrijd. Wil je 90 minuten lang zingen voor de club, dan zul je teleurgesteld worden. Wil je daarentegen wedstrijden op een hele andere manier beleven en in stadions wil komen waar je met het eerste niet vaak of nooit zult komen: wees welkom!’’ 52

‘Hij was bijna aan het huilen na de goal van zijn neefje’ Sebastiaan van Bakel (22) is een jongen uit de regio die op jonge leeftijd opviel bij de scouts van FC Den Bosch. Na een paar jaar in Den Bosch gespeeld te hebben keerde de buitenspeler terug bij zijn oude club vv Haarsteeg om vervolgens later toch weer terug te keren bij FC Den Bosch, de club waar hij eerder al regelmatig op de tribune te vinden was en nog steeds actief is als speler. Awaydays NL sprak met de 22-jarige van Bakel over zijn overstap naar de profs, een emotionele knuffel en de beladen derby tegen TOP Oss. 54

55

In 2009 sloot Sebastiaan van Bakel zich aan bij de jeugdopleiding van FC Den Bosch en in eerste instantie kreeg hij te horen dat hij niet goed genoeg was. “Toen was ik natuurlijk wel teleurgesteld. Een paar weken later ben ik weer gebeld en vertelden ze dat ze een oefenwedstrijd hadden ingepland. Er werd me verteld dat ze graag wilden dat ik die wedstrijd mee zou doen. Ik was meteen enthousiast en scoorde die wedstrijd ook maar liefst 3 keer. Aan de hand van deze wedstrijd besloot FC Den Bosch me toch toe te laten tot de jeugdopleiding.’’ Na een paar seizoenen in de Brabantse hoofdstad besloot Sebastiaan van Bakel dan toch terug te gaan naar het amateurvoetbal. “Het was uiteindelijk wel een lastige periode toen ik nog zo jong was. Ik was mentaal ook niet sterk genoeg. Dat is ook de reden dat ik op mijn 12e alweer ben weggegaan bij de club. Omdat ik mezelf veel druk oplegde werd het uiteindelijk net iets te veel. Ik heb het er ook lang over gehad met mijn ouders en we trokken destijds de conclusie dat het eigenlijk niet verder kon op die manier. Vervolgens hebben we nog een twee uur durend gesprek gehad van met de directeur, die wilde mij eigenlijk houden, maar uiteindelijk heb ik toch besloten om weg te gaan.” Op zijn vijftiende werd van Bakel door Henry van der Linden, toenmalig trainer van vv Haarsteeg, al naar het eerste team gehaald. Na het eerste seizoen in de hoofdmacht van vv Haarsteeg was er interesse vanuit Willem II en FC Den Bosch. “Toen kwam ik in een fase dat ik de feestjes en de gezelligheid in de voetbalkantine ontdekte, haha. Uiteindelijk ben ik bij beide clubs op stage geweest en heb ik in totaal drie keer meegetraind. Ik merkte aan mijzelf dat mijn hoofd er niet naar stond en het was voor mij niet het goede moment om die stap te gaan maken. Toen heb ik voor beide clubs bedankt en ben ik verder gaan spelen bij het eerste bij vv Haarsteeg.” Ondertussen bleef de buitenspeler FC Den Bosch wel supporten. “Ik ging regelmatig naar het stadion om de wedstrijden te bezoeken. Mijn neef zit hier al weet ik veel hoeveel jaar op de M-Side. Toen ik klein was kwam ik er ook al, dus het zit Bossche bloed zit zeker in de familie. Ik ben ze in die periode niet 56 wekelijks, maar zeker nog regelmatig blijven bezoeken.” Na nog eens twee seizoenen in het eerste elftal van vv Haarsteeg keerde Sebastiaan van Bakel toch terug bij FC Den Bosch. Zijn debuut voor het eerste elftal van de club was in het coronaseizoen. “Dat was heel raar, natuurlijk zie je altijd supporters als je wedstrijden op televisie kijkt. Om dan in één keer zonder publiek te moeten spelen was wel erg raar in het begin. Maar ja, aan de andere kant ik was ook nog niet gewend om met veel publiek te spelen. Ik ben er een beetje rustig ingegroeid wat dat betreft. Zo maakte het de overstap van het amateurvoetbal naar het profvoetbal iets kleiner.’’ De eerste wedstrijd met supporters herinnert van Bakel zich nog goed. “De eerste wedstrijd was thuis tegen Helmond Sport, dat was de eerste wedstrijd van het seizoen 2021/2022. Ik mocht toen ook beginnen in de basis. Wat ik me er nog van kan herinneren is dat we met 2-0 wonnen en ik een assist gaf in die wedstrijd. Ook weet ik nog wel dat ik die nacht zo slecht heb geslapen om alles te verwerken. Je hoort natuurlijk iedereen schreeuwen en dat geluid heb je natuurlijk nog nooit meegemaakt. Ondanks de slechte nacht die ik aan de wedstrijd had overgehouden hadden de supporters wel een positieve invloed op mij. Het was geweldig om hier in de Vliert te spelen met een paar duizend supporters en natuurlijk een lekkere overwinning.” Een publiekslieveling kan je Sebastiaan van Bakel zeker noemen. Geliefd onder de supporters is hij absoluut. Volgens hemzelf komt dit doordat de naam van Bakel al langer bekend is op de M-Side, want zijn neef staat hier namelijk al jaren. Niet alleen zijn neef draagt bij aan de liefde die de supporters voor hem voelen. “Ik denk dat dat ook wel een beetje het karakter is van mij als speler: hard werken en altijd volle bak gaan. Ik denk dat dat mij wel wat heeft gebracht. Alhoewel het nu minder is dan dat ik eigenlijk gehoopt had qua speeltijd, maar dat is niet anders. Het is en blijft toch mijn club, het is een echte Bossche familie dus wat dat betreft heb ik wel een blauwwit hart ja.’’ Een paar momenten met supporters zou van Bakel niet snel vergeten, met één moment in het bijzonder. “Mijn neef staat, zoals ik net al zei, daar altijd op de M-Side. Toen ik mijn allereerste goal maakte in een thuiswedstrijd met publiek ben ik na de wedstrijd daarheen gelopen. Daar stond hij dan en normaal geven we elkaar een knuffel. Nu ook, maar hij was bijna aan het huilen omdat hij zo blij was dat zijn neefje gescoord had.” Ook kreeg van Bakel meerdere keren de megafoon in zijn handen gedrukt na afloop van een overwinning. “Die gasten roepen me dan en zeggen dat ik een liedje van FC Den Bosch en de M-side moet gaan zingen. Inmiddels heb ik dat nu twee keer gedaan en dat zijn leuke momenten om als speler te beleven.” Het is volgens de buitenspeler voor iedereen duidelijk dat de club niet in de beste fase zit. Ondanks dat de resultaten dit seizoen iets minder zijn blijven de supporters wel volop achter de ploeg staan en zijn ze bij de thuis- en uitwedstrijden massaal aanwezig. Ongeacht de tussenstand laten de supporters zich op een positieve manier gelden langs het veld. “Als je een actie maakt en je hoort iedereen op de tribune schreeuwen, dan kan je wel een zevende versnelling ertegenaan gooien.’’ Ik voel altijd wel wat extra agressie, natuurlijk in de goede zin van het woord, als we tegen TOP Oss spelen. De rivaliteit die de supporters wel eens voelen, die voelt van Bakel bij de derby tegen TOP Oss. “Ja, tuurlijk het is een hele beladen wedstrijd en dat weet iedereen wel hoe de verstandshoudingen liggen tussen Den Bosch en Oss. Over het algemeen is het ook wel een andere wedstrijd als normaal en bij de supporters wordt er altijd wel iets van een vuurwerkshow geregeld of iets anders wat speciaal is. Dus de beleving is altijd wel anders als met andere wedstrijden.” Van Bakel, geboren en getogen in Vlijmen, weet wat de belangen zijn rond deze derby. “Ik voel altijd wel wat extra agressie, natuurlijk in de goede zin van het woord, als we tegen TOP Oss spelen. Dat soort wedstrijden wil je ten koste van alles niet verliezen. Niet voor jezelf, maar ook voor je eigen stad niet natuurlijk. Je moet er altijd volle bak

57

OVERZICHT UI KKD ADO DEN HAAG Gemiddeld uitsupportersaantal: 182 Bezettingsgraad: 42,2% Uitverkochte uitvakken: 1/10 DE GRAAFSCHAP Gemiddeld uitsupportersaantal: 258 Bezettingsgraad: 76,1% Uitverkochte uitvakken: 2/9 FC DEN BOSCH FC DORDRECHT Gemiddeld uitsupportersaantal: 182 Bezettingsgraad: 42,2% Uitverkochte uitvakken: 1/10 Gemiddeld uitsupportersaantal: 104 Bezettingsgraad: 20,3% Uitverkochte uitvakken: 0/9 58

ITSUPPORTERS 2023 FC EINDHOVEN Gemiddeld uitsupportersaantal: 82 Bezettingsgraad: 20,6% Uitverkochte uitvakken: 1/10 FC EMMEN Gemiddeld uitsupportersaantal: 234 Bezettingsgraad: 45,7% Uitverkochte uitvakken: 0/11 FC GRONINGEN HELMOND SPORT Gemiddeld uitsupportersaantal: 406 Bezettingsgraad: 94% Uitverkochte uitvakken: 7/9 Gemiddeld uitsupportersaantal: 166 Bezettingsgraad: 34,3% Uitverkochte uitvakken: 2/9 * Het overzicht is bijgewerkt tot 31-12-2023. 59

OVERZICHT UI KKD MVV Gemiddeld uitsupportersaantal: 311 Bezettingsgraad: 70,1% Uitverkochte uitvakken: 2/8 NAC Gemiddeld uitsupportersaantal: 365 Bezettingsgraad: 95,2% Uitverkochte uitvakken: 7/9 RODA JC SC CAMBUUR Gemiddeld uitsupportersaantal: 335 Bezettingsgraad: 77,2% Uitverkochte uitvakken: 4/10 Gemiddeld uitsupportersaantal: 153 Bezettingsgraad: 38,6% Uitverkochte uitvakken: 1/10 60

ITSUPPORTERS D 2023 TELSTAR Gemiddeld uitsupportersaantal: 40 Bezettingsgraad: 8,3% Uitverkochte uitvakken: 0/10 TOP OSS Gemiddeld uitsupportersaantal: 58 Bezettingsgraad: 11,9% Uitverkochte uitvakken: 0/11 VVV VENLO WILLEM II Gemiddeld uitsupportersaantal: 151 Bezettingsgraad: 32% Uitverkochte uitvakken: 0/9 Gemiddeld uitsupportersaantal: 415 Bezettingsgraad: 81,7% Uitverkochte uitvakken: 6/10 * Het overzicht is bijgewerkt tot 31-12-2023. 61

62

Mawouna Amevor: ‘Het gaat in de stad steeds meer over FC Eindhoven’ Via avonturen in Engeland, Thailand en Indonesië keerde Mawouna Amevor (32) begin 2020 terug op de Nederlandse velden. Na FC Dordrecht en Go Ahead Eagles was FC Eindhoven de derde Nederlandse club voor de boomlange centrale verdediger. Inmiddels is Amevor uitgegroeid tot aanvoerder van FC Eindhoven, is hij bezig aan zijn 5e seizoen aan de Aalsterweg en merkt hij dat de club op en buiten het veld stappen maakt. 63

Op 21 november 2020 maakt Mawouna Amevor als 19-jarige voor het eerst zijn opwachting in het betaalde voetbal. Op die dag neemt FC Dordrecht het op in Rotterdam tegen Sparta. Geografisch gezien een derby, maar in de praktijk was dat niet echt het geval. “Er komen natuurlijk bij het eerste elftal meer supporters en er staat ook meer op het spel, dat zorgt ook weer voor de nodige emotie. Ze noemden het wel de Rijnmondderby, maar ik voelde niet echt de derbysfeer die ik later in mijn carrière bij andere clubs wel heb gevoeld.” In totaal speelde Amevor drie seizoenen in het groen-wit van FC Dordrecht voordat hij in de zomer van 2013 de overstap maakte naar Go Ahead Eagles. Bijzonder was dat de Deventenaren in de playoffs voor promotie naar de Eredivisie de eerste horde was die de ‘Schapenkoppen’ moesten nemen. In aanloop naar de play-offs groeide het geloof in een goede nacompetitie bij de aanhang van FC Dordrecht. “Dan komt promotie toch een stap dichterbij, komt er meer emotie bij kijken en raken de tribunes voller.” Wat op dat moment velen niet weten is dat Go Ahead Eagles, de tegenstander in het eerste tweeluik, al langer achter de verdediger aanzit en dat hij wel eens tegen zijn toekomstige club speelt. “De interesse was er al in de winterstop van het seizoen 2012/2013. We streden allebei om een ticket in de playoffs dus het was logisch dat ze me bij FC Dordrecht niet zomaar lieten gaan naar een concurrent.” Uiteindelijk won Go Ahead Eagles het tweeluik overtuigend. De ‘Eagles’ wonnen met 6-3 over twee wedstrijden waardoor het sprookje voor FC Dordrecht al snel voorbij was. De wedstrijden erna wonnen de Deventenaren ook waardoor Go Ahead Eagles eind mei het Eredivisie-ticket opeiste. Een paar weken na de promotie werd de komst van Amevor wereldkundig gemaakt en verkaste de mandekker van Dordrecht naar Deventer voor een avontuur in de Eredivisie. “Ik kijk heel positief terug op mijn tijd bij Go Ahead Eagles. Ze worden vaak geroemd vanwege de goede sfeer, een beetje Engels ook. Dat namen ze ook mee naar de uitwedstrijden waardoor we ook in uitwedstrijden het idee hadden dat de twaalfde man er bij was.” Door de overstap naar de Eredivisie maakte het voetballeven van Amevor ook een omslag. Zo werden de druilerige, natte en koude vrijdagavonden in Oss, Helmond en Maastricht ingeruild voor de grote stadions in Amsterdam, Rotterdam en Eindhoven. “Toch is de Kuip het mooiste stadion waar ik heb gespeeld. De sfeer van het legioen, de goede grasmat en de tunnel is zeker wel iets bijzonders in Nederland. Het heeft veel indruk op me gemaakt.” Naast de wedstrijden tegen Ajax, Feyenoord en PSV stond ook de IJsselderby na een jaar afwezigheid weer op het programma voor Go Ahead Eagles. Samen met de Gelderse en Friese derby behoort de IJsselderby tot één van de meest beladen wedstrijden in Nederland en dat heeft de Togolees gelijk gemerkt als nieuwkomer in de selectie. “Er werd veel getreiterd over en weer. Er werden ook dingen van elkaar gestolen. De kampioensschaal van PEC Zwolle werd gestolen door Go Ahead Eagles-supporters en in Deventer werd het stadion beklad met de kleuren blauw en wit. Het leeft wel bij beide clubs.” Amevor speelde de derby vier keer en stond vaker aan de goede kant van de score. In 2013/2014 wonnen beide clubs de derby één keer en een jaar later gingen de ‘Eag64 les’ er twee keer met de winst van door. “Er hangt bij de derby een mooie sfeer. Het geluid wat van de tribunes afkomt is wel een tandje harder dan bij andere wedstrijden. Je proeft op het veld ook de haat naar elkaar op de tribunes.” “Zelfs in de lagere competities zitten de stadions en tribunes bomvol. Het is niet normaal hoeveel betaald voetbalclubs er in Engeland zijn.” Na twee seizoenen Go Ahead Eagles kwam er een einde aan het verblijf in Deventer. Ondanks twee overwinningen in de IJsselderby degradeerde Go Ahead Eagles via de nacompetitie naar de Jupiler League. Wel werd er via het fair playklassement Europees voetbal gehaald. “Het is jammer om Europees voetbal te missen, maar het is lastig te voorspellen dat een club als Go Ahead Eagles via zo’n manier Europa haalt. Uiteindelijk werd mijn contract ook niet verlengd dus moest ik al uitkijken naar iets anders.” Dat lukte snel. In de zomer van 2015 maakte Amevor zich op voor zijn eerste buitenlandse avontuur. De verdediger streek neer in Engeland bij Notts County. De Engelse club speelde op dat moment op het vierde niveau. Op deze manier maakte hij dus voor het eerst kennis met het voetballand Engeland. “Zelfs in de lagere competities zitten de stadions en tribunes bomvol. Het is niet normaal hoeveel betaald voetbalclubs er in Engeland zijn.” Ondanks dat Amevor met zijn postuur, mentaliteit en karakter perfect in Engeland past bleef zijn avontuur bij Notts County beperkt tot één seizoen. Toch kijkt hij met een positief gevoel terug op zijn tijd in het zwart-wit. “De sfeer was er altijd wel goed. Over het algemeen kwamen er wel oudere mensen kijken, maar dat is ook niet zo gek. Notts County is één van de oudere clubs in Engeland. Wat me opviel is dat Engelsen sneller enthousiast worden als er een tackle wordt ingezet. Dan springen ze al gelijk op.” Na zijn periode in Engeland keerde de Togolees terug waar het allemaal voor hem begon, bij FC Dordrecht. Na 2 seizoenen was het tijd om toch weer een nieuw avontuur aan te gaan, maar nu iets verder van thuis. Hij streek neer in Thailand om vervolgens de stap naar Indonesië te maken. “Hoe ze het voetbal daar beleven? In Thailand degelijk, het lag er ook vooral aan waar je voetbalde. Niet alle clubs hebben een grote achterban dus het verschil was duidelijk te merken. In Indonesië is het wel echt een gekkenhuis, dat merk je alleen al op social media. Er zijn de laatste jaren daar ook veel incidenten geweest. Je kunt daar gerust stellen dat mensen echt voor het voetbal leven in Indonesië. Zelf heb ik bijvoorbeeld meegemaakt dat een scheidsrechter een beslissing nam die voor ons niet goed uitpakte waarna supporters hem achterna zaten op het veld. De politie heeft toen moeten ingrijpen om de rust terug te laten keren.” Het fanatisme van de Indonesische bevolking bij het voetbal heeft Amevor dus van dichtbij kunnen en mogen meemaken. Het is iets wat hij niet snel zal vergeten. “Ze zijn er echt altijd en overal. Ook als we naar een uitwedstrijd gingen kwam je steeds maar weer supporters tegen. Dat was bij elke club zo en geeft maar aan wat voetbal met de mens doet daar. Ik zou zo’n avontuur ook zeker aanraden. Zover ik weet zijn de

betalingen daar prima en is alles op dat gebied goed geregeld. Qua faciliteiten en organisatie kan het bij sommige clubs wel iets beter, maar als je een bepaalde leeftijd hebt en je staat open voor zo’n avontuur is het een hele mooie optie. Bovendien kun je daar uitgroeien als een held, dat is ook mooi.” Zo speelde de verdediger ook met FC Eindhoven de derby’s tegen Helmond Sport in een tijd waarin supporters buiten de poorten moesten blijven. “Dat was niet echt een derby, het was saai!” Begin 2020 verruilde Amevor het Indonesische Persula voor de derde Nederlandse club in zijn loopbaan. FC Eindhoven werd de nieuwe bestemming voor de centrale verdediger. Na 7 wedstrijden te hebben gespeeld voor zijn nieuwe club werd de competitie stilgelegd vanwege het coronavirus. “Dat was een aparte situatie. Opeens werd bijna de hele maatschappij stilgelegd en niemand wist hoe of wat verder. Gelukkig kon er na een paar maanden weer een begin worden gemaakt met het nieuwe seizoen.” Het nieuwe seizoen begon in augustus 2020 en op anderhalve meter afstand met daarnaast strenge voorwaarden mochten er kleine groepjes supporters aanwezig zijn bij de wedstrijden. Echter was het seizoen nog maar een paar wedstrijden onderweg en kwamen er nieuwe, aangescherpte regels. Er werd eind september besloten dat er helemaal geen publiek welkom meer was bij de wedstrijden. “Dat was vooral in het begin wennen. Vooral als je met de ploeg in moeilijke momenten komt of een minimale voorsprong moet verdedigen kunnen de supporters je helpen op mentaal vlak. Dat zat er dat seizoen in die fases van de wedstrijden helaas niet in.” Zo speelde de verdediger ook met FC Eindhoven de derby’s tegen Helmond Sport in een tijd waarin supporters buiten de poorten moesten blijven. “Dat was niet echt een derby, het was saai. De supporters zwaaiden ons bij vertrek bijvoorbeeld wel uit met fakkels en vuurwerk, maar dan krijgt het geen vervolg in het stadion. Zo bleven de thuisvakken en het uitvak leeg bij de derby. Dat de derby leeft bij beide supportersgroepen heb ik zelf gemerkt tijdens de derby’s met publiek. Natuurlijk zijn beide clubs kleiner dan Go Ahead Eagles en PEC Zwolle als je de IJsselderby gaat vergelijken met de derby tussen FC Eindhoven en Helmond Sport, maar hoe supporters de wedstrijd beleven is wel bijna van hetzelfde niveau.” Nu ‘Maka’ bezig is aan zijn 5e seizoen in Eindhoven en hij van alles heeft meegemaakt ziet hij dat de club zowel op als buiten het veld stappen maakt. Zo eindigde FC Eindhoven in het seizoen 2021/2022 op een knappe 3e plaats in de Keuken Kampioen Divisie en was FC Eindhoven vorig seizoen ook van de partij in de play-offs voor promotie naar de Eredivisie. De ploeg van trainer Rob Penders werd toen in de eerste ronde uitgeschakeld door Almere City. “De publieke belangstelling voor FC Eindhoven is denk ik wel toegenomen als je dat vergelijkt met het moment dat ik hier binnenkwam in 2020. Ik merk dat het in de stad Eindhoven ook steeds meer over FC Eindhoven gaat en dat mensen nu meer weten wat er allemaal speelt rondom de club. Dat was eerst juist een heel stuk minder.” Na 5 jaar FC Eindhoven zijn beide partijen nog steeds niet op elkaar uitgekeken en is de samenwerking meer dan prima te noemen. “Ik heb goede ervaringen met de supporters en club. Het is echt Brabants en lekker gemoedelijk. Tijdens de wedstrijd maken de supporters sfeer en na de wedstrijd is iedereen zichzelf weer.” 65

Kevin Hofland, liefhebber van awaydays: ‘Iedereen was dan tegen je, dat vond ik heerlijk’ Debuteren in De Kuip, een heksenketel in Istanbul en een tribune in de brand op Cyprus. Het zijn zo maar wat dingen die Kevin Hofland meemaakte gedurende z’n voetbalcarrière. Wij spraken met de oud-verdediger van Fortuna Sittard over voetballen voor je favoriete club, Duitse voetbalcultuur en Griekse emotie. 66

Het is 1979 als Kevin Keegan voor het tweede jaar op rij wordt gekroond tot Europees voetballer van het jaar. Hub Hofland en zijn vrouw worden datzelfde jaar ouders van een zoon. Lang nadenken over een naam hoefden ze niet. Het moest Kevin worden, net zoals de de voormalig Engels topspits. Een topspits werd hun zoon nooit. Een prachtige voetbalcarrière kreeg hij wel. Deze begon in Sittard, nog geen 15 kilometer van zijn geboortestad Brunssum. Heet avondje ,,Voor mij persoonlijk was de eerste keer op de bank een heel bijzonder moment. Eerder zat ik gewoon als supporter in het stadion, nu was ik ineens speler. Mijn achterneef en zijn vrienden namen mij als kleine jongen altijd al mee naar Stadion De Baandert. Elke thuiswedstrijd stond ik daar op de Thei Jessen tribune, weet ik nog heel goed. Als kleine jongen was dat een prachtige ervaring. Dat ik op een gegeven moment zelf voor Fortuna mocht spelen was heel gaaf.” Hofland stond in de jeugd niet per se te boek als een groot talent. Ondanks dat wist hij een prachtig cv bij elkaar te spelen. Zijn debuut in het betaald voetbal maakte hij in Rotterdam-Zuid. Maar van ‘Kuipvrees’ was bij Hofland geen sprake. ,,Ik kreeg juist altijd een enorme kick van uitwedstrijden. Iedereen was dan tegen je, dat vond ik heerlijk. Daar kreeg ik zo veel motivatie van”, vertelt de oud-verdediger enthousiast. ,,Dat mijn debuut in De Kuip was, vond ik te gek, gaf een enorme kick. Het was ook gewoon volle bak. Een beetje vijandig, op een positieve manier. Altijd als we naar De Kuip moesten, dan dacht ik dacht: lekker.” Hofland blijkt dus een fervent liefhebber van awaydays. In Nederland zet hij het stadion van z’n oude club Feyenoord met stipt op 1 als hij kijkt naar voetbalbeleving en sfeer. De voormalig Oranje-international zag echter meer dan alleen onze eigen eredivisie. Zo speelde hij ook een aardig aantal wedstrijden in de Champions League. Waar De Kuip nog vijandig was op een positieve manier, was dat in Istanbul wel anders. ,,We speelden daar toen met PSV en kwamen voor de wedstrijd het veld op voor een veldinspectie. Toen werd er al van alles naar ons gegooid en geroepen. Je hoefde geen Turks te spreken om te weten dat het geen lieve woorden waren”, lacht Hofland. ,,Onder politiebegeleiding moesten we die catacombe weer in. Dan weet je dat je een heet avondje voor de boeg hebt. Het was zaak dat we ons niet gek lieten maken. We begonnen nog heel aardig aan de wedstrijd, maar daarna liet een aantal jongens zich een beetje provoceren. Dan komt dat publiek erachter en merk je dat zo’n scheidsrechter ook onder de indruk is van wat daar gebeurt. Uiteindelijk hebben we daar ook geen resultaat gehaald, maar zo gek als daar heb ik het niet vaak meegemaakt. Dat was echt een gekkenhuis.” Wederzijds respect Waar het ook een gekkenhuis kan zijn, is Dortmund. Het Signal Iduna Park staat al jaren te boek als een prachtige voetbaltempel. Onder aanvoering van Die Gelbe Wand produceren ruim tachtigduizend mensen elke thuiswedstrijd een orkaan van geluid. Hofland speelde in Duitsland voor VFL Wolfsburg. Zijn debuut maakte hij in en tegen Dortmund. ,,Uit- en thuissupporters 67

liepen allemaal door elkaar heen. Dat was voor mij heel bijzonder. Vooraf dronken ze samen een biertje, tijdens de wedstrijd riepen ze wat naar elkaar en na de wedstrijd dronken ze weer een biertje. Dat was heel apart, maar wel mooi om mee te maken. Duitsers beleven het als een echte voetbalmiddag, met het hele gezin”, weet Hofland zich nog te herinneren. ,,Wat ook noemenswaardig is, is onze overwinning daar. Sinds hele lange tijd won Wolfsburg in Dortmund. De achterban is niet bijzonder groot, maar het werd wel fantastisch gevierd.” Beide supportersgroepen die vooraf gezamenlijk een biertje nuttigen. Bij onze oosterburen de normaalste zaak van de wereld, in Nederland ondenkbaar. Hoe kan dat toch? Hofland heeft wel een vermoeden. ,,Bij derby’s zoals HSV en St. Pauli kan dat natuurlijk ook niet, maar bij normale wedstrijden gaat dat heel goed. Er is veel politie te paard op de been en die grijpen ook resoluut in. Daarnaast is er ook respect voor elkaar, dat ontbreekt in Nederland. In Duitsland willen mensen voetbal meemaken en hebben ze geen zin in gezeur en gezeik.” Genieten Fakkels en vuurwerk worden in Nederland nauwelijks meer gedoogd, tot teleurstelling van Hofland. ,,Voetbal is een feest voor supporters, dat moet het althans zijn. Het is jammer dat dingen als fakkels niet geaccepteerd worden, want ik vind dat geweldig. Die bommen hoeven van mij ook niet, maar vuurwerk draagt zeker 68 bij aan een mooie sfeer. Tegenwoordige heb je van die georganiseerde acties, dat is toch anders.” Waar het ook anders is, is op Cyprus. Hofland speelde in de nadagen van z’n carrière voor AEK Larnaca. Met name in de grote wedstrijden voltrokken zich bijzondere taferelen op het eiland. ,,De emotie daar is van een heel ander niveau, vergelijkbaar met Griekse en Turkse supporters. De derby was sowieso een gekkenhuis. Op een gegeven moment stond een deel van de tribune in de fik. Dan knipper je ook een paar keer met je ogen en weet je ook niet goed wat er gebeurt. Die Griekse agressieve taal, vuurwerk en fakkels, alles erop en eraan. Ik hou van sfeer, maar wel binnen de grenzen van het toelaatbare!” Hofland wist een geweldige prestatie neer te zetten met de Cypriotische club. Na jaren van afwezigheid behaalde de club weer Europees voetbal, met grote ontlading tot gevolg. Niet alleen bij de supporters. ,,De mensen die daar in de staf zaten, waren er al jaren. Zij leefden voor die club. Wat er loskwam bij die mensen nadat we Europees voetbal haalden, was echt bijzonder om mee te maken. Volwassen mannen in tranen, gewoon echt huilen. Indrukwekkend om daar onderdeel van te zijn.” ,,Als ik nu terugkijk op mijn carrière, dan was het gewoon heel erg gaaf. Soms heb ik het er met m’n kinderen over, maar dan weet ik bepaalde dingen gewoon niet meer. Ik heb dan echt geen idee, omdat ik op dat moment te weinig genoot van dingentjes. Dat is soms jammer, maar ik denk dat ik kan terugkijken op een fantastische carrière met een rijtje prachtige clubs.”

Sam Kersten: ’Een mooie sfeeractie is supervet om te zien!’ Sam Kersten (25) groeide op onder de rook van Oss, maar brak in het betaalde voetbal door bij FC Den Bosch. In de zomer van 2019 verliet de verdediger de Bosschenaren voor een avontuur in Zwolle om in de Eredivisie te gaan spelen. Bijna vijf jaar later is de verdediger een vaste waarde in de formatie van trainer Johnny Jansen. Awaydays NL sprak uitgebreid met Kersten over onder andere de derby’s, de historische 13-0 overwinning op zijn oude club en zijn ervaringen met de supporters van FC Den Bosch en PEC Zwolle. 70

Via de jeugd van vv Ravenstein belandde Sam Kersten al op jonge leeftijd bij de voetbalacademie van NEC en TOP Oss. Beide clubs hadden een samenwerking op het gebied van jeugdvoetbal en gezien de ligging van Ravenstein was het dan ook een logische keus om toe te treden tot de opleiding van NEC/TOP Oss. In de zomer van 2011 verkaste de verdediger naar de jeugdopleiding van FC Den Bosch. ‘’Ik ging op mijn dertiende naar de jeugdopleiding van FC Den Bosch. Ondanks dat Ravenstein in de buurt van Oss ligt kreeg ik destijds niet veel negatieve reacties over de overstap. Toen ik later doorbrak in het eerste elftal wel. Ik moet zeggen dat ik bijna geen negatieve reacties heb ontvangen, hoor. Af en toe werd er wat geroepen als ik in de stad liep, maar verder stelde het weinig voor.’’ Dat de derby tussen FC Den Bosch en TOP Oss leeft is duidelijk. De in Nijmegen geboren mandekker zag het in zijn tienerjaren zelf met eigen ogen. ‘’Als jeugdspeler ga je natuurlijk wel eens kijken bij het eerste. Ik ging niet alle wedstrijden, maar de wedstrijden tegen TOP Oss natuurlijk wel. Dan krijg je vanzelf wel mee hoe erg het leeft. Het stadion was bij die wedstrijden een stuk voller en er was ook meer politie op de been rondom het stadion. Ook voorafgaand aan de derby was er altijd veel meer aandacht dan voor andere wedstrijden. De jeugd van TOP Oss ging samen met die van NEC, dus de echte derby’s tussen beide clubs heb ik niet gespeeld helaas. Ik merkte, toen ik bij het eerste elftal kwam, dat ik erg uitkeek naar de wedstrijden tegen TOP Oss. Dat brengt automatisch wat meer spanning met zich mee. Er zitten meer mensen op de tribune en daarom ook vaak wat meer bekenden dan bij een normale wedstrijd. Ik heb het idee dat de derby in Oss toch wat meer wordt gezien als een grotere wedstrijd. In Den Bosch zijn meerdere wedstrijden belangrijk, waaronder de wedstrijden tegen Willem II en ADO Den Haag.’’ Ook bij andere wedstrijden in stadion de Vliert heeft Kersten genoten van de sfeer die er hing. Tussen 2016 en 2019 speelde Kersten ruim 80 duels in het shirt van FC Den Bosch. ‘’FC Den Bosch heeft een hele trouwe aanhang en dat heb ik als speler ook ervaren. Je ziet bij veel clubs in de Keuken Kampioen Divisie dat als de resultaten tegenvallen de supportersaantallen ook minder worden. Dat was toen bij FC Den Bosch niet het geval en nu nog steeds niet. Er reist altijd een grote groep met trouwe, fanatieke supporters mee, zelfs naar de meest verre uitwedstrijden. Ik denk dat het de laatste tijd alleen maar meer is geworden dan in de tijd dat ik er nog speelde. Ook is de M-Side steeds groter geworden. Het is elke wedstrijd, ongeacht de resultaten, een feestje op de tribune en dat typeert denk ik alles. Bij veel clubs staan de supporters achter de goal, maar bij FC Den Bosch staan ze op de lange zijde. Als speler merk je niet zoveel verschil of ze nou langs of achter het veld staan.’’ 71

72

73

In het seizoen 2018/2019 veranderde er veel bij FC Den Bosch. Waar in de jaren ervoor klasseringen in het rechterrijtje behaald werden, zo stonden de Bosschenaren in dat seizoen aan het einde van het seizoen op plek 4. In de winter stonden de Bosschenaren bovenaan in de Keuken Kampioen Divisie, maar de tweede seizoenshelft werden er veel punten gemorst waardoor de droom om kampioen te worden in duigen viel. Toch kijkt de verdediger met een mooi en goed gevoel terug op dat seizoen. ‘’Die thuiswedstrijd tegen FC Twente, dat was zo’n mooie wedstrijd. De sfeer in het stadion was geweldig, het spel was goed en we wonnen met 2-1 die avond. Alles klopte die avond. De wedstrijd werd gespeeld in november, maar die avond kregen we echt het idee dat het een mooi seizoen zou gaan worden. Na de wedstrijd kwamen er nog supporters van FC Twente het veld op. Zij waren het uitvak uitgeklommen en stormden het veld op. Dat zijn dingen die je niet vaak meemaakt. Ook de play-offs voor promotie waren wedstrijden die me lang zijn bijgebleven. We werden gekoppeld aan Go Ahead Eagles. De wedstrijden in zowel Deventer als Den Bosch waren erg mooi om mee te maken. In Deventer was het stadion uitverkocht, net als het uitvak met onze supporters. Drie dagen later was het bij ons in de Vliert ook bomvol. Er stond wat op het spel en dat soort wedstrijden heb ik toen pas echt voor het eerst meegemaakt. Uiteindelijk nog steeds erg zonde dat we over twee wedstrijden aan het kortste eind trokken. Zeker omdat de play-offs erg leefden in de stad en rondom de club. Het stadion werd steeds voller en de media-aandacht werd steeds groter. De jaren ervoor gingen we na een wedstrijd of training wel eens naar de stad en werden we niet of nauwelijks herkend en aangesproken. Dat veranderde heel snel toen we goede resultaten boekten. We wonnen dat seizoen een stuk vaker dan eerder en daarom waren we ook wat vaker in de stad te vinden na een overwinning. Dan kregen we gratis rondjes en werden we meer aangesproken dan we eerst gewend waren. Al met al kijk ik terug op een heel mooi en bijzonder seizoen. Er kwamen ineens spelers uit heel de wereld en elke cent hoefde niet omgedraaid te worden, want dat was in de jaren ervoor wel anders binnen de club.’’ Na een bijzonder seizoen, waarin nét geen promotie werd behaald, trok Kersten de deur achter zich dicht in Den Bosch om wel de Eredivisie in te gaan. De centrale verdediger verkaste de provinciehoofdstad van Overijssel te gaan voetballen, want PEC Zwolle werd de nieuwe club van Kersten. ‘’Een mooie stap. Zeker omdat de belangen in de Eredivisie groter zijn, de stadions groter zijn en ik nu niet meer op een trainingscomplex tegen beloften hoefde te voetballen. De stadions en uitvakken zitten daar bijna altijd vol, dat was in de jaren ervoor in de eerste divisie wel anders. In de Keuken Kampioen Divisie kon je niet degraderen, dus een aantal clubs speelden al vrij snel nergens meer voor. Dat is in de Eredivisie niet het geval, dus ook dat was prettig om mee te maken.’’ Het eerste seizoen werd abrupt afgebroken door het coronavirus, waardoor Kersten het slot van de competitie niet meemaakte in zijn eerste seizoen. Ook zijn tweede seizoen in Zwolle was door de lege stadions een bijzondere gewaarwording. ‘’Ik ben niet een speler die het per se van het publiek moet hebben, maar het is wel een stuk minder leuk om in een leeg stadion te spelen. Zeker in 74 wedstrijden waar je het als ploeg lastig hebt kan dat een heel groot verschil maken om een resultaat te pakken of over de streep te trekken. Door zo’n ambiance voelde het ook wel eens alsof het een oefenwedstrijd was en er vrij weinig op het spel stond.’’ Ondanks de lege stadions wist PEC Zwolle zich wel te handhaven in de Eredivisie. Sportief gezien ging het een jaar later een stuk minder. Trainer Art Langeler werd vrij vroeg in het seizoen ontslagen. Ondanks een inhaalrace onder de nieuwe trainer Dick Schreuder eindigden de Zwollenaren op de laatste plaats. Zo keerde PEC Zwolle voor het eerst in tien jaar weer terug naar het tweede niveau van Nederland. ‘’Het was een verschrikkelijk seizoen. We verloren voor de winterstop bijna alles en stonden er toen heel slecht voor. Ik raakte toen geblesseerd en speelde dat seizoen geen minuut meer. Helaas konden we ons net niet handhaven en degradeerden we.’’ En zo moest PEC Zwolle zich in de zomer van 2022 opmaken voor een seizoen in de Keuken Kampioen Divisie. Na een gewonnen bekerfinale en het spelen van Europees voetbal stonden de duels tegen ploegen als Telstar en MVV weer op het programma. Uiteindelijk lukte het PEC Zwolle om gelijk in het eerste seizoen na de degradatie weer te promoveren. Eind april werd het Eredivisie-ticket al behaald na een 1-1 gelijkspel in Almere. De resterende wedstrijden kon de ploeg van Dick Schreuder nog kampioen worden, maar op de laatste speeldag stond Heracles Almelo met de schaal. ‘’Het was een enorm verschil met het jaar ervoor. De sfeer was een stuk beter in het stadion, maar ook op sociale media en alles eromheen. Na de wedstrijd vierden we vaak een feestje met de supporters als we wonnen. Daarbij moet ik wel zeggen dat de supporters ons in het seizoen dat we degradeerden ook altijd hebben gesteund en bleven achter ons staan. Dat wil ik zeker nog even benoemen.’’ Mede door de monsterzege tegen zijn oude club FC Den Bosch mochten Kersten en zijn teamgenoten het seizoen afsluiten met promotie. Begin maart werd FC Den Bosch met maar liefst 13-0 verslagen in Zwolle. ‘’De wedstrijd in Den Bosch kon ik helaas niet spelen omdat ik geblesseerd was. De wedstrijd in Zwolle is natuurlijk een hele speciale. Ik kwam in de rust in het veld en toen stond het al 7-0. Zo’n wedstrijd ga je nooit meer spelen denk ik. Na de wedstrijd werd ik nog massaal toegezongen vanuit het uitvak. Dat zijn mooie dingen en dat voelde ook wel speciaal, helemaal als ze net hun club met 13-0 hebben zien verliezen. Dat we uiteindelijk geen kampioen zijn geworden is wel een smetje op het seizoen. We stonden er namelijk echt goed voor. Na de wedstrijd in Almere werden we bij terugkomst in Zwolle massaal onthaald door onze supporters en vierden we als spelersgroep ook een mooi feestje. De huldiging na afloop van het seizoen stelde eigenlijk niet zo heel veel voor. De spanning was er af en iedereen was nog een beetje teleurgesteld over het feit dat we geen kampioen werden. Veel supporters sloegen de huldiging daarom ook over.’’ Na een jaar afwezigheid stond dit seizoen ook weer de derby tussen PEC Zwolle en Go Ahead Eagles op het programma. Door de promotie van Go Ahead Eagles in 2021 stonden beide clubs in het seizoen 2021/2022 na een paar jaar weer tegenover elkaar en dat was voor Kersten de eerste derby die hij van dichtbij mee mocht maken.

‘’Vorig jaar hadden we door onze degradatie de wedstrijd tegen Heracles Almelo. We stonden beiden bovenaan in de Keuken Kampioen Divisie en onder de supporters leefde deze wedstrijd ook enorm. Door deze belangen voelde je deze wedstrijd als speler wel iets extra’s. Je wil deze wedstrijden extra graag winnen en de ontlading na een overwinning is dan ook net wat groter dan bij andere wedstrijden. De IJsselderby is toch wel wat groter dan de derby’s tussen FC Den Bosch en TOP Oss. Ik heb de derby in mijn tijd bij FC Den Bosch ook niet meegemaakt in een uitverkocht stadion wat in Zwolle en Deventer wel het geval was, ook al mocht er in Deventer nog maar tweederde van de capaciteit gebruikt worden in verband met de coronamaatregelen die toen nog golden in Nederland. In Zwolle zijn de supporters heel het seizoen bezig met de derby en in Den Bosch heb ik gemerkt dat dat toch iets minder is. Als buitenstaander krijg je aan het begin gelijk al door wat de derby losmaakt in Zwolle. Door de jongens en stafleden die al langer bij de club zitten werd mij gelijk al duidelijk gemaakt hoe belangrijk deze wedstrijd is.’’ Dat de wedstrijd belangrijk is wordt vaak duidelijk gemaakt door de massaal bezochte laatste trainingen voorafgaand aan de IJsselderby. Duizenden supporters bezoeken dan de laatste training en er wordt vuurwerk afgestoken. ‘’Het belang van de wedstrijd wordt dan wel even extra duidelijk gemaakt. Dat zijn de mooiste momenten als voetballer om mee te maken. Ik wist ongeveer wat ik kon verwachten. Er was vuurwerk en we werden in Deventer constant uitgescholden door de supporters daar. De sfeer is heel anders dan bij een andere wedstrijd. Ik heb de IJsselderby na drie keer nog niet gewonnen helaas, maar dat moet in februari maar gebeuren.’’ Dat de IJsselderby’s altijd beladen zijn is voor menig voetballiefhebber in Nederland wel duidelijk. Sfeeracties, vuurwerk en strijd vatten de derby tussen beide ploegen vaak goed samen. Ook bij de laatste edities in Zwolle werden de wedstrijden stilgelegd vanwege het massaal afsteken van vuurwerk. Ook waren er bij de IJsselderby in Zwolle blauwe rookbommen in het uitvak te zien. Deze werden op afstand bestuurd door PEC Zwolle-supporters. ‘’Het was een gek gezicht. Ik dacht in eerste instantie dat ze in het uitvak werden gegooid, maar ze bleken vooraf al te zijn geplaatst. Een mooie sfeeractie is echt supervet om te zien, maar ook als ik zelf een wedstrijd bezoek geniet ik er enorm van. Dat heb ik eigenlijk hetzelfde met vuurwerk. Wanneer het veilig is en risico’s worden uitgesloten kan ik me het niet voorstellen dat je daar als voetballiefhebber of als speler niet van kan genieten.’’ Waar de IJsselderby’s werden gestaakt door vuurwerk, zo zijn er het laatste jaar vele wedstrijden gestaakt door een ‘vreugdebiertje’, een biertje wat door het juichen op het veld terecht komt. ‘’Er moet ergens een grens getrokken worden natuurlijk. Soms worden er dingen gegooid naar ons wat echt niet door de beugel kan. Dat is door deze maatregel alleen maar minder geworden en daar zijn we hartstikke blij mee. In mijn ogen is er wel een groot verschil tussen iets wat bewust gooien richting spelers of scheidsrechters of een biertje dat per ongeluk uit emotie op veld komt na bijvoorbeeld een goal.’’ 75

De opmar buiten h 76

rs van NEC het veld 77

De laatste jaren timmert NEC behoorlijk aan de weg als het gaat om uitsupport. Sinds de promotie in 2021 zijn de uitsupportersaantallen enorm gestegen en is NEC een vaste klant in de top van het uitsupportersklassement. Ruim twee jaar na de promotie blijven de aantallen groeien en is de support beter dan ooit. Onlangs reisden zelfs nog ruim tweehonderd supporters voor een paar minuten naar Alkmaar voor het restant van de uitwedstrijd tegen AZ. Awaydays NL ging in gesprek met NEC-supporter Job over de support van NEC. Na bijna anderhalf jaar mochten de NEC-supporters op 14 augustus 2021 weer een uitwedstrijd bezoeken. In die tussentijd is er veel gebeurd. De laatste uitwedstrijd mét publiek stond namelijk op 9 maart 2020 op het programma. Waar destijds sportpark Zoudenbalch het toneel was, zo zag de entourage er halverwege augustus 2021 heel anders uit. In een knotsgekke finale van de play-offs promoveerde NEC ten koste van NAC Breda naar de Eredivisie. Maar liefst zevenhonderd supporters reisden op de eerste speeldag af naar Amsterdam voor de uitwedstrijd tegen Ajax. Dat er zevenhonderd supporters naar Amsterdam zijn afgereisd is geen incident, want de aantallen bleven sterk groeien en zijn momenteel zo hoog dat NEC op de uitsupportersranglijst in de top-3 staat. ‘’Ik denk dat het een combinatie van factoren is. We hebben natuurlijk een aantal jaren in de Keuken Kampioen Divisie gespeeld en we hebben een coronaperiode meegemaakt waarin mensen niet naar het stadion konden. Tijdens corona zijn we gepromoveerd en is er een enorme aanwas met nieuwe supporters gekomen. Daarbij was Legio Noviomagum, onze sfeergroep, al jaren bezig om de sfeer rondom thuis- en uitwedstrijden van NEC te verbeteren. In de Keuken Kampioen Divisie waren onze uitvakken ook al prima gevuld. Legio draagt elke keer weer bij om een goede sfeer te creëren. Daarom is het ook echt genieten om in een vol uitvak te staan. Veel mensen kennen elkaar en dat zorgt er ook voor dat het gezellig is. Dit zorgt er ook mede voor dat wedstrijden waar we op voorhand kansloos zijn ook goed bezocht worden. Het is als ware een mooi dagje uit met je vrienden in combinatie met het supporten van je club.’’ Waar in de Keuken Kampioen Divisie de ploeg van trainer Rogier Meijer vrijwel altijd bovenin te vinden is, is de rol van de Nijmegenaren in de Eredivisie 78 iets anders en wordt er gespeeld voor een plek in de middenmoot. Dit zorgt ervoor dat er ook wel eens wat vaker een nederlaag wordt behaald. ‘’Over het algemeen blijft de sfeer bij een achterstand goed. De meeste supporters blijven vol achter de ploeg staan en blijven niet hangen in teleurstelling of ontevredenheid. Echter is er dan wel altijd strijd nodig. Zo verloren we begin van het seizoen bijvoorbeeld bij Heracles Almelo met 2-1 en dat zorgde ervoor dat er een iets mindere sfeer in het uitvak hing. Als de spelers niet tot het uiterste gaan, dan merk je dat ook aan de stemming onder de supporters. Dit was een zeldzaam voorbeeld, want bij uitwedstrijden tegen FC Twente en PSV was dit ondanks een achterstand totaal niet het geval.’’ Een bijzondere wedstrijd dit seizoen was de uitwedstrijd tegen AZ. Bij een 1-2 voorsprong zakte NEC-aanvaller Bas Dost in elkaar en gingen alle alarmbellen in en rond het stadion rinkelen. Een minutenlange stilte in het stadion was het gevolg. Job was hier ook aanwezig en merkte aan alles dat de situatie gelijk zorgelijk was. ‘’Het was heel raar om mee te maken. Je bent op dat moment bang voor het ergste en dat gevoel zie je bij veel medesupporters terug. De hele wedstrijd kan je op dat moment gestolen worden, zolang het maar goed komt met Bas Dost. Het was een grote opluchting voor alles en iedereen toen hij weer bij kennis was.’’ Met nog ruim vijf minuten op de klok werd de wedstrijd definitief gestaakt bij een 1-2 tussenstand. Op woensdag 6 december werd het restant ingehaald. Ruim 230 supporters maakten voor vijf minuten de reis van Nijmegen naar Alkmaar, waaronder Job. ‘’Ik heb eigenlijk niet getwijfeld om mee te gaan en wilde er graag heen, ook al was het maar voor vijf minuten. Dat ik studeer en dat het daarom makkelijker is om een middag vrij te nemen speelde natuurlijk ook mee. We hoefden voor de reis niets extra’s te betalen en we hadden dat seizoen nog niet gewonnen, dus we waren dicht bij onze eerste uitoverwinning. Als er dan nog een aantal maten mee willen is de keus gauw gemaakt om af te reizen naar Alkmaar. Ik had niet gedacht dat er nog ruim 230 supporters mee zouden gaan. Ik had wel verwacht dat er misschien nog zo’n 100 net zo gek als ik waren, maar dat er nog zoveel supporters meereizen had ik niet durven dromen eigenlijk. Het blijft toch een lange reis voor een paar minuten op een doordeweekse dag. Echter zegt dit ook wel weer genoeg over de sfeer die hangt bij wedstrijden van NEC en dat supporters zoveel over hebben om mee te reizen met de club.’’ Met nog vijf minuten op de klok en een 1-2 tussenstand wist het team van Rogier Meijer dat AZ alles uit de kast zou halen om alles vol op de aanval te gooien. ‘’Ik denk dat een groot deel in het uitvak al rekening had gehouden met het doemscenario. De meeste supporters zagen het al wel weer gebeuren dat de voorsprong uit handen gegeven zou worden. Ook niet heel onlogisch, zeker omdat NEC de club is die de meeste punten heeft verspeeld na een voorsprong sinds de dag dat Rogier Meijer trainer is. Ondanks dat je de spanning voelde bij alles en iedereen was de sfeer in het uitvak erg goed. Iedereen wist dat we als supporters er vol voor moesten gaan om de 1-2 voorsprong over de streep te trekken. Dat een derde van het uitvak maar gevuld was maakt op dat moment niet uit. Iedereen gaf alles op de tribune en daardoor had ik het gevoel met dat we veel meer supporters in het uitvak stonden. Het gevolg was wel dat iedereen meer aan het schreeuwen dan zingen was en dat de liedjes veel te snel werden afgewisseld. Je merkte dat de opluchting uiteindelijk erg groot was en de missie om vijf minuten stand te houden geslaagd was. Helaas bleven de spelers niet heel lang op het veld om het feestje met het uitvak

te vieren, maar gelukkig kon dat de pret niet drukken voor ons als supporters. Na ongeveer een halfuur was het dan toch tijd om het uitvak te verlaten om weer koers richting Nijmegen te zetten.’’ Naast de enorme groei die de NECaanhang doormaakt leeft ook de derby tegen Vitesse enorm binnen verschillende supportersgroeperingen. Sinds de rentree in de Eredivisie wisten de Nijmegenaren de derby nog geen één keer te winnen. Ook buiten het veld is er genoeg te doen rondom de strijd tussen Nijmegen en Arnhem. Zo waren er de laatste jaren al verboden op sfeeracties en mochten er minder uitsupporters afreizen naar Arnhem. ‘’De derby is een wedstrijd die losstaat van het seizoen dat je draait. Er wordt weken naar de derby toegeleefd en de spanning is bij beide kampen om te snijden. Dat merk je aan alles. De laatste trainingen worden massaal bezocht en er wordt veel vuurwerk afgestoken. Ook in de stad merk je altijd aan alles dat de derby op het programma staat. Het is eigenlijk lastig te omschrijven, je moet het meemaken. De sfeeracties, de haat en de spanning, het hoort er allemaal bij.’’ Begin april staat de volgende editie van de Gelderse derby op de rol. De derby wordt dan in Arnhem gespeeld. Of NEC dan meer dan de 500 kaarten van vorig jaar krijgt is nog ongewis. ‘’Vooralsnog heb ik alleen nog maar positieve signalen ontvangen en dat we met een vol uitvak richting Arnhem kunnen trekken. Ik ben blij dat NEC en de gemeente in het kader van normalisatie de supporters van Vitesse gewoon hebben toegelaten bij de eerste editie dit jaar. Verbeteren begint namelijk bij jezelf. Nu is het zaak aan Vitesse en de gemeente Arnhem om dit ook voor elkaar te krijgen in april zodat wij met duizend man onze club kunnen supporten. De ideale derby is er één zonder restricties. Dat is er eentje met een vol uitvak en natuurlijk pyro én tifo aan beide kanten. Dat komt de sfeer en beleving erg ten goede. Helaas is dit in Nederland bijna een utopie aan het worden en slaan we tegenwoordig helemaal door als het gaat om restricties. Erg zonde, want een derby zonder uitsupporters is een stuk minder dan een derby met uitsupporters.’’ Momenteel is het erg onrustig in Arnhem. De Arnhemmers bivakkeren aan de onderkant van de Eredivisie en er is onrust over de overname. Degradatie behoort dus ook tot één van de opties mocht Vitesse de weg naar boven niet kunnen vinden. ‘’Of ik hoop dat Vitesse degradeert? Dat vind ik een lastige. Om eerlijk te zijn zou het erg zonde zijn als de derby van het hoogste podium verdwijnt. Het blijft natuurlijk een heerlijke affiche met sfeeracties aan beide kanten en de spanning die bij zo’n wedstrijd komt kijken. Helaas hebben we de laatste vijf edities niet kunnen winnen van ze, dus het zou prachtig zijn als we in Arnhem dit keer wel kunnen winnen en daarmee een zetje richting de Keuken Kampioen Divisie kunnen geven. Dat zou ik de fans van Vitesse zeker gunnen, maar dan wel met het idee dat ze na een paar jaartjes weer terugkeren. De derby hoort natuurlijk op het hoogste niveau.’’ 79

80

81

AwaydaysNL Awaydays NL Awaydays_NL 82

1 Online Touch

Index

1. 1
2. 2
3. 3
4. 4
5. 5
6. 6
7. 7
8. 8
9. 9
10. 10
11. 11
12. 12
13. 13
14. 14
15. 15
16. 16
17. 17
18. 18
19. 19
20. 20
21. 21
22. 22
23. 23
24. 24
25. 25
26. 26
27. 27
28. 28
29. 29
30. 30
31. 31
32. 32
33. 33
34. 34
35. 35
36. 36
37. 37
38. 38
39. 39
40. 40
41. 41
42. 42
43. 43
44. 44
45. 45
46. 46
47. 47
48. 48
49. 49
50. 50
51. 51
52. 52
53. 53
54. 54
55. 55
56. 56
57. 57
58. 58
59. 59
60. 60
61. 61
62. 62
63. 63
64. 64
65. 65
66. 66
67. 67
68. 68
69. 69
70. 70
71. 71
72. 72
73. 73
74. 74
75. 75
76. 76
77. 77
78. 78
79. 79
80. 80
81. 81
82. 82

Home